Novinky, Strona 44

Treść:

• Co to jest ból stawów (choroba zwyrodnieniowa stawów)?
• Co to jest choroba zwyrodnieniowa stawów?
• Korzyści z przyjmowania suplementów na ból stawów
• Możliwe wady przyjmowania suplementów na ból stawów
• Czy warto przyjmować suplementy na ból stawów?
• Inne sposoby wspomagania stawów

Ból stawów lub choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszym rodzajem zapalenia stawów, dotykającym ponad 32,5 miliona dorosłych.

Powszechne metody leczenia obejmują ćwiczenia, redukcję masy ciała, leki i urządzenia wspomagające, takie jak laski lub kule. Jednak wiele osób jest również zainteresowanych suplementami diety.

W tym artykule przyjrzymy się niektórym suplementom, które są często sprzedawane jako środki łagodzące ból stawów i, w oparciu o badania, pomożemy zidentyfikować obiecujące opcje skutecznego leczenia bólu.

Czym jest ból stawów (choroba zwyrodnieniowa stawów)?

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest przewlekłą i postępującą chorobą, która wynika ze zużycia organizmu. Głównymi konsekwencjami choroby zwyrodnieniowej stawów są zwężenie przestrzeni stawowej, zwyrodnienie chrząstki i ostatecznie zwyrodnienie kości.

Objawy choroby zwyrodnieniowej stawów obejmują głęboki, bolesny ból w niektórych częściach ciała (zwłaszcza podczas ruchu), poranną sztywność, trzeszczenie (trzeszczenie w stawach) i ograniczony zakres ruchu.

Najlepsze suplementy na ból stawów

Naukowcy zbadali działanie poniższych suplementów u osób cierpiących na chorobę zwyrodnieniową stawów. Należy jednak pamiętać, że chociaż niektóre suplementy mogą pomóc złagodzić objawy, nie należy ich traktować jako substytutu leczenia przepisanego przez lekarza. Przed dodaniem nowego suplementu do diety należy zawsze skonsultować się z lekarzem.

Kurkuma

Kurkuma jest spokrewniona z imbirem i jest często stosowana w tradycyjnej medycynie chińskiej i indyjskiej. Stosowana jako przyprawa nadaje potrawom, takim jak curry, złocisty odcień. Kurkuma, znana również jako Curcuma longa, zawiera kurkuminę, związek przeciwzapalny, który może pomóc złagodzić stany zapalne spowodowane zapaleniem stawów.

W przeglądzie przeanalizowano podawanie kurkuminy i ekstraktu Curcuma longa u ponad 2000 uczestników z różnymi rodzajami zapalenia stawów, w tym z chorobą zwyrodnieniową stawów. Zarówno kurkumina, jak i ekstrakt z Curcuma longa wykazały potencjał w łagodzeniu objawów zapalenia stawów i zmniejszaniu stanu zapalnego. W szczególności w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów, kurkumina i ekstrakty z Curcuma longa miały porównywalne działanie do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) w zmniejszaniu bólu i sztywności stawów oraz poprawie ich funkcjonowania. Co więcej, w połączeniu z NLPZ, działanie kurkuminy było bardziej wyraźne niż w przypadku samych NLPZ. Naukowcy ostrzegają jednak, że do wyciągnięcia wniosków potrzebne są dalsze badania.

Olej rybi

Olej rybny zawiera kwasy tłuszczowe omega-3, niezbędne składniki odżywcze, które zwalczają stany zapalne. Istnieje tylko ograniczona liczba badań, które konsekwentnie wykazały korzyści oleju rybnego dla zdrowia stawów i chrząstek. Arthritis Foundation zgadza się z tym, ale ostrzega również, że badania przyniosły mieszane wyniki.

Z drugiej strony, randomizowane badanie kontrolne z 2016 roku pokazuje, że zarówno niskie, jak i wysokie dawki oleju rybnego mogą poprawić objawową chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego. Co ciekawe, grupa przyjmująca niskie dawki oleju rybnego w badaniu doświadczyła większej poprawy w zakresie funkcjonowania i bólu po dwóch latach w porównaniu z grupą przyjmującą wysokie dawki oleju rybnego.

Inne randomizowane, kontrolowane badanie z 2020 r. wykazało, że suplementacja olejem rybim znacznie zmniejszyła ból związany z chorobą zwyrodnieniową stawów u uczestników z nadwagą i otyłością w porównaniu z brakiem suplementacji olejem rybim.

Chociaż badania te są obiecujące, optymalne protokoły leczenia dotyczące suplementacji olejem rybim nie zostały jeszcze ustalone, dlatego potrzebne są dalsze badania.

Chondroityna i glukozamina

Chondroityna i glukozamina są strukturalnymi składnikami chrząstki, tkanki amortyzującej wokół stawów. Suplementy chondroityny są zwykle pozyskiwane z chrząstki zwierzęcej, podczas gdy suplementy glukozaminy są wytwarzane ze skorupiaków lub pochodzenia roślinnego. Uważa się, że chondroityna i glukozamina mogą potencjalnie łagodzić ból stawów i zapobiegać postępowi degradacji stawów i utracie chrząstki. Chondroityna i glukozamina mogą być przyjmowane samodzielnie lub w połączeniu.

Metaanaliza z 2018 r. wykazała, że chondroityna była lepsza od placebo w łagodzeniu bólu i poprawie funkcji fizycznych u uczestników z chorobą zwyrodnieniową stawów. Ponadto glukozamina wykazała znaczący wpływ na zmniejszenie sztywności w porównaniu z placebo.

Jednak w innej metaanalizie z 2018 r., w której badano różne suplementy diety na chorobę zwyrodnieniową stawów, stwierdzono, że chondroityna i glukozamina jako indywidualne suplementy diety były albo nieskuteczne, albo wykazywały niewielkie korzyści.

Ostatnie badania nad chondroityną i glukozaminą w chorobie zwyrodnieniowej stawów koncentrowały się na łączeniu tych dwóch suplementów, a nie przyjmowaniu ich osobno. Systematyczny przegląd i metaanaliza z 2022 roku sugerują, że połączenie chondroityny i glukozaminy jest bardziej skuteczne w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego niż stosowanie ich osobno.

Kolagen

Kolagen to białko występujące w kościach, chrząstkach, mięśniach, skórze i ścięgnach. Pomaga on utrzymać wytrzymałość tych tkanek na rozciąganie. Większość produktów kolagenowych dostępnych na rynku pochodzi ze źródeł zwierzęcych, takich jak skóry, ścięgna, kości i skóra. Różne rodzaje produktów kolagenowych zostały przebadane w odniesieniu do zdrowia stawów, przy czym kolagen typu II i hydrolizowany kolagen są najczęściej badane w chorobie zwyrodnieniowej stawów.

Kolagen może pomóc zmniejszyć ból kości związany z aktywnością fizyczną oraz wzmocnić ścięgna i więzadła, według dr Johansena, który cytuje metaanalizę z 2019 r. w International Orthopaedics wykazującą, że kolagen jest skuteczny w łagodzeniu objawów choroby zwyrodnieniowej stawów.

Jednak przegląd składników odżywczych z 2023 r. dotyczący suplementacji kolagenu dla zdrowia stawów wyjaśnia, że chociaż większość badanych składników kolagenu wydaje się być skuteczna, istnieje wiele różnic w sposobie ich badania, ilości, jaką należy przyjmować i okresie leczenia.

Korzyści z przyjmowania suplementów na ból stawów

Przyjmowanie suplementów na ból stawów może przynieść różne korzyści w zależności od wybranego suplementu. Rozważ następujące:

• Glukozamina i chondroityna mogą pomóc złagodzić objawy choroby zwyrodnieniowej stawów, takie jak ból i funkcjonalność stawów.
• Olej rybny może zmniejszyć stan zapalny, ból stawów, sztywność i obrzęk u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
• Kurkumina (aktywny składnik kurkumy) może zmniejszyć stan zapalny i zmniejszyć obrzęk i tkliwość stawów.
• Kolagen może zmniejszyć ból kości, wzmocnić ścięgna i więzadła oraz złagodzić objawy choroby zwyrodnieniowej stawów.

Możliwe wady przyjmowania suplementów na ból stawów

Jedną z możliwych wad stosowania suplementów jest to, że mogą one nie usuwać pierwotnej przyczyny bólu stawów, takiej jak korekty układu mięśniowo-szkieletowego lub aspekty diety, mówi dr Johansen.

Suplementy diety mogą również potencjalnie wchodzić w interakcje z określonymi lekami i mogą stanowić zagrożenie dla osób z niektórymi schorzeniami. Osoby przyjmujące leki na krzepliwość krwi powinny unikać kurkuminy i oleju rybnego. Ponadto, kurkumy/kurkuminy powinny unikać osoby przygotowujące się do operacji lub osoby z chorobą pęcherzyka żółciowego.

Należy również pamiętać, że przyjmowanie chondroityny wraz z lekami rozrzedzającymi krew może zwiększać ryzyko krwawienia. Ponadto, osoby cierpiące na jaskrę powinny zachować ostrożność stosując glukozaminę, ponieważ może ona potencjalnie pogorszyć ciśnienie w oku.

Zawsze skonsultuj się z lekarzem przed włączeniem jakiegokolwiek suplementu do diety, zwłaszcza jeśli cierpisz na jakieś schorzenie, radzi dr Scott.

Wreszcie, ważne jest, aby pamiętać, że suplementy diety nie są regulowane przez Food and Drug Administration (FDA) w taki sam sposób jak leki, a standardy mogą się różnić w zależności od producenta, mówi dr Scott. Zaleca on zbadanie i wybranie znanych marek lub tych zalecanych przez lekarza.

Czy warto przyjmować suplementy na stawy?

To, czy warto przyjmować suplementy na ból stawów, zależy od takich czynników, jak osobista historia zdrowia i wszelkie występujące objawy. Podczas gdy niektóre suplementy mogą przynosić korzyści, takie jak zmniejszenie stanu zapalnego i złagodzenie bólu stawów, niektóre mogą wchodzić w interakcje z lekami lub powodować niepożądane skutki uboczne.

Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby sprawdzić, czy przyjmowanie suplementów na ból stawów przyniesie Ci korzyści.

Inne sposoby wspomagania stawów

Rozważ poniższe wskazówki, aby wspomóc zdrowie stawów:

• Więcej ruchu: Aby zapobiec sztywności i bólowi stawów, staraj się naprzemiennie siedzieć i stać przez cały dzień i rób przerwy na rozciąganie. Podczas ćwiczeń wybieraj ćwiczenia o niewielkim wpływie na stawy, takie jak pływanie lub jazda na rowerze.
  
• Zmniejsz nadwagę: Jeśli masz nadwagę lub jesteś otyły, nawet niewielka utrata wagi może pomóc odciążyć kolana. W rzeczywistości każdy utracony kilogram zmniejsza nacisk na kolana i inne obciążone stawy o cztery funty.
  
• Rzuć palenie: Palenie może zmniejszyć masę kostną, co może przyczynić się do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów.
  
• Spożywaj więcej wapnia: Dostarczanie wystarczającej ilości wapnia pomaga utrzymać mocne kości i zmniejsza ryzyko osteoporozy. Aby zwiększyć spożycie wapnia, jedz więcej produktów takich jak jogurt, jarmuż, brokuły i łosoś lub rozważ przyjmowanie suplementów wapnia.
  
• Zwiększ spożycie witaminy C: Witamina C może pomóc spowolnić postęp choroby zwyrodnieniowej stawów. Aby uzyskać więcej tego składnika odżywczego, spróbuj spożywać pokarmy takie jak owoce cytrusowe, truskawki, papryka i brokuły lub włącz do swojej diety suplement witaminy C.
  
• Noszenie obuwia wspierającego: Noszenie butów na wysokim obcasie zwiększa obciążenie kolan i może przyczynić się do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów. Zamiast tego wybierz elastyczne buty z gumowymi podeszwami, które lepiej amortyzują.

Treść:

• Czym jest cholesterol?
• W jaki sposób spożywanie błonnika obniża poziom cholesterolu?
• Jak skuteczny jest rozpuszczalny błonnik w obniżaniu poziomu cholesterolu?
• Żywność, która może pomóc w promowaniu zdrowego poziomu cholesterolu
• Czy suplementy diety z błonnikiem również obniżają poziom cholesterolu?
• Co jeszcze może pomóc obniżyć poziom cholesterolu?
• Wnioski

Kiedy myślisz o żywności obniżającej poziom cholesterolu, możesz pomyśleć o Cheerios lub płatkach owsianych. Oba te produkty mają na opakowaniu czerwone serce i napis "może pomóc obniżyć poziom cholesterolu w ramach diety zdrowej dla serca".

Oba produkty mogą być oznaczone tym stwierdzeniem ze względu na zawartość błonnika w owsie. Badania sugerują, że spożywanie diety bogatej w błonnik może obniżyć poziom cholesterolu, a tym samym promować zdrowie serca.

Dowiedz się, co musisz wiedzieć o błonniku i cholesterolu tutaj.

Czym jest cholesterol?

Cholesterol to woskowata, podobna do tłuszczu substancja, która jest naturalnie wytwarzana przez wątrobę. Organizm wykorzystuje cholesterol do utrzymania struktury błon komórkowych oraz do produkcji witaminy D i hormonów, takich jak kortyzol, estrogen i testosteron.

Cholesterol jest słabo transportowany we krwi, ponieważ tłuszcz i woda nie mieszają się ze sobą. Dlatego wątroba wytwarza substancje zwane lipoproteinami, które służą do transportu cholesterolu i trójglicerydów - rodzaju tłuszczu - w krwiobiegu.

Istnieją dwie główne formy cholesterolu: lipoproteiny o niskiej gęstości (LDL) i lipoproteiny o wysokiej gęstości (HDL).

LDL, znany również jako "zły" cholesterol, działa jako główny transporter cholesterolu. Stan zapalny może utleniać cząsteczki LDL. Cząsteczki te stają się niestabilne i szkodliwe, zwłaszcza jeśli jest ich dużo w krwiobiegu.

Wysoki poziom LDL może powodować stwardnienie tętnic, prowadząc do zatorów i zwiększając ryzyko chorób serca. Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC), poziom LDL powinien wynosić mniej niż 100 mg/dl.

HDL jest znany jako "dobry cholesterol", ponieważ transportuje nadmiar cholesterolu z krwi z powrotem do wątroby, gdzie jest on usuwany. Według CDC, poziom HDL powinien być wyższy niż 60 mg/dl.

Całkowita ilość cholesterolu we krwi jest określana jako cholesterol całkowity. Jest on określany na podstawie poziomu HDL, LDL i trójglicerydów. Cholesterol całkowity powinien być niższy niż 200 mg/dl.

Spożywanie błonnika obniża poziom cholesterolu poprzez zmniejszenie ilości cholesterolu LDL, który jest wchłaniany do krwi.

PODSUMOWANIE
Cholesterol jest niezbędną substancją wytwarzaną przez organizm, ale wysoki poziom cholesterolu LDL ("złego") jest czynnikiem ryzyka chorób serca. Spożywanie błonnika może obniżyć poziom cholesterolu poprzez zmniejszenie ilości cholesterolu LDL we krwi.

W jaki sposób spożywanie błonnika obniża poziom cholesterolu?

Błonnik pokarmowy odnosi się do niestrawnych węglowodanów - tych, które nie są rozkładane i wchłaniane w celu uzyskania energii w przewodzie pokarmowym.

Spożywanie błonnika, w szczególności błonnika rozpuszczalnego, może obniżyć poziom cholesterolu LDL.

Rozpuszczalny błonnik tworzy w jelitach żelopodobną substancję, która spowalnia trawienie. Zatrzymuje również cholesterol i zapobiega jego ponownemu wchłanianiu przez organizm do krwiobiegu. Uwięziony cholesterol jest następnie wydalany z organizmu wraz ze stolcem.

Ponadto bakterie żyjące w okrężnicy fermentują lub żywią się rozpuszczalnym błonnikiem.

Ta fermentacja nie tylko pomaga stworzyć zdrowe jelita, co sprzyja wydalaniu cholesterolu, ale także wytwarza krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA). Wchłanianie SCFA zmniejsza syntezę cholesterolu w wątrobie, co również obniża poziom cholesterolu we krwi.

Błonnik nierozpuszczalny nie obniża jednak poziomu cholesterolu w takim stopniu jak błonnik rozpuszczalny. Błonnik nierozpuszczalny nie tworzy żelu i jest odporny na fermentację przez bakterie jelitowe. Zamiast tego zwiększają objętość stolca, przyspieszają trawienie i przyczyniają się do zdrowia na inne sposoby.

Jak skuteczny jest błonnik rozpuszczalny w obniżaniu poziomu cholesterolu?

Wytyczne dietetyczne na lata 2020-2025 zalecają, aby kobiety spożywały 25-28 gramów błonnika dziennie, a mężczyźni powinni dążyć do 31-34 gramów błonnika. To około 14 gramów błonnika na każde 1000 spożywanych kalorii.

Dla większości ludzi, zakres 25-35 gramów błonnika dziennie jest uważany za zwiększone spożycie, a błonnik rozpuszczalny powinien stanowić co najmniej 6 gramów tej ilości.

Regularne spożywanie błonnika rozpuszczalnego wiąże się z obniżeniem poziomu cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL o 5-10%.

Jednak niektóre źródła błonnika rozpuszczalnego mogą być bardziej skuteczne niż inne w obniżaniu poziomu cholesterolu. Czytaj dalej, aby poznać niektóre z nich.

PODSUMOWANIE
Rozpuszczalny błonnik skutecznie obniża poziom cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL, zmniejszając syntezę cholesterolu w organizmie i pomagając zwiększyć jego wydalanie. Błonnik nierozpuszczalny nie ma takiego samego działania.

Pokarmy, które mogą pomóc w utrzymaniu zdrowego poziomu cholesterolu

Oto 5 pokarmów bogatych w rozpuszczalny błonnik, które mogą pomóc w utrzymaniu zdrowego poziomu cholesterolu.

1. Owies

Owies króluje wśród pokarmów obniżających poziom cholesterolu. Owies jest bogaty w rozpuszczalny błonnik zwany beta-glukanem.

Kilka badań przeprowadzonych od początku XXI wieku wykazało, że dzienne dawki co najmniej 3 gramów i do 5,6 gramów beta-glukanu mogą obniżyć poziom cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL u osób z normalnym lub wysokim poziomem cholesterolu.

Badanie z udziałem 80 uczestników z umiarkowanie podwyższonym poziomem cholesterolu wykazało, że spożywanie 70 gramów owsa (mniej niż 1 filiżanka) - co stanowi 3 gramy beta-glukanu - dziennie przez 4 tygodnie obniżyło poziom cholesterolu całkowitego o 8,1%, a cholesterolu LDL o 11,6%.

Obniżenie to było znaczące w porównaniu z grupą kontrolną.

PODSUMOWANIE

Owies jest bogaty w rozpuszczalny błonnik zwany beta-glukanem, a spożywanie około 1 filiżanki owsa dziennie może pomóc obniżyć poziom cholesterolu LDL o około 11%.

2. Rośliny strączkowe

Rośliny strączkowe, w tym fasola, groch i soczewica, są również bogate w rozpuszczalny błonnik.

Analiza danych z 10 randomizowanych badań klinicznych z udziałem łącznie 268 uczestników oceniała wpływ roślin strączkowych innych niż soja na poziom cholesterolu.

Wyniki wykazały, że spożywanie diety bogatej w rośliny strączkowe przez co najmniej 3 tygodnie doprowadziło do obniżenia poziomu cholesterolu całkowitego o prawie 12 punktów, a poziomu LDL o 8 punktów.

Inne badanie przeprowadzone na 31 osobach z cukrzycą typu 2 wykazało, że przestrzeganie diety zdrowej dla serca i zastąpienie 2 porcji czerwonego mięsa - które nie zawiera błonnika - roślinami strączkowymi 3 dni w tygodniu przez 8 tygodni znacznie obniżyło poziom LDL w porównaniu z samą dietą zdrową dla serca.

STRESZCZENIE

Rośliny strączkowe, takie jak fasola i soczewica, mogą pomóc obniżyć poziom cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL, zwłaszcza jako część diety zdrowej dla serca.

3. Jabłka

Jabłka zawierają rozpuszczalny błonnik zwany pektyną. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności zaleca, aby około 6 gramów pektyn dziennie obniżało poziom cholesterolu we krwi.

W niewielkim badaniu z udziałem 40 uczestników naukowcy zbadali wpływ spożywania dwóch jabłek dziennie, które zawierają około 3,7 grama pektyny, w porównaniu z sokiem jabłkowym, który jest pozbawiony zawartości błonnika pektynowego, ale zawiera taką samą ilość cukru.

Po 8 tygodniach spożywania jabłek poziom cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL został obniżony.

PODSUMOWANIE

Jabłka zawierają rozpuszczalny błonnik zwany pektyną i mogą przyczyniać się do obniżenia poziomu cholesterolu, ale potrzebne są dalsze badania, aby zrozumieć pełny wpływ tego owocu na cholesterol.

4. Awokado

Awokado jest dobrym źródłem błonnika i zdrowych tłuszczów jednonienasyconych. Jedno całe awokado dostarcza około 4,7 grama błonnika, z czego 1,4 grama to błonnik rozpuszczalny.

Randomizowane, kontrolowane badanie wykazało, że spożywanie jednego awokado dziennie w ramach zdrowej diety miało korzystny wpływ na poziom cholesterolu LDL w porównaniu z innymi źródłami tłuszczu.

Te pozytywne efekty przypisuje się głównie zawartości tłuszczu, błonnika i przeciwutleniaczy w awokado.

PODSUMOWANIE

Całe awokado zawiera prawie 5 gramów błonnika pokarmowego. Oprócz przeciwutleniaczy i zdrowych tłuszczów, awokado wydaje się promować zdrowy poziom cholesterolu.

5. Nasiona lnu

Siemię lniane jest kolejnym dobrym źródłem rozpuszczalnego błonnika i zdrowych tłuszczów. Związek między siemieniem lnianym a poziomem cholesterolu we krwi jest dobrze znany.

Starszy przegląd 28 badań opublikowanych w latach 1990-2008 wykazał, że spożywanie całych nasion lnu - ale nie oleju lnianego - obniżyło poziom cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL, szczególnie u osób po menopauzie i osób z wysokim poziomem cholesterolu.

Inne starsze badanie wykazało, że sproszkowany błonnik lniany spożywany jako napój lub zapiekany w chlebie i spożywany trzy razy dziennie przed posiłkami obniżył zarówno cholesterol całkowity, jak i cholesterol LDL, przy czym napój miał większy wpływ.

Niedawna analiza 31 randomizowanych badań kontrolowanych dotyczących wpływu siemienia lnianego na poziom cholesterolu wykazała, że spożywanie całego siemienia lnianego konsekwentnie obniżało poziom trójglicerydów, LDL i cholesterolu całkowitego.

Efekty te były najbardziej widoczne, gdy nasiona lnu były spożywane w ilości około 3 łyżek stołowych (30 gramów) lub mniej dziennie.

PODSUMOWANIE

Wykazano, że spożywanie siemienia lnianego obniża poziom cholesterolu, ale olej lniany nie wydaje się mieć takiego samego działania obniżającego poziom cholesterolu.

Czy suplementy błonnika również obniżają poziom cholesterolu?

Chociaż suplementy diety z błonnikiem mogą pomóc w osiągnięciu zalecanego spożycia od 25 do 35 gramów błonnika dziennie, nie mogą one zastąpić zbilansowanej diety zawierającej pokarmy bogate w błonnik.

Jeśli szukasz rozpuszczalnego błonnika, który pomoże obniżyć poziom cholesterolu, suplementy diety zawierające psyllium mają najwięcej badań potwierdzających ich zastosowanie w tym celu. W ponad 24 badaniach klinicznych zbadano wpływ psyllium na poziom cholesterolu, przy dziennych dawkach wahających się od 6 do 15 gramów.

Badania sugerują, że suplementy psyllium mogą obniżyć poziom cholesterolu LDL o 6-24% i cholesterolu całkowitego o 2-20%, przy czym największe korzyści zaobserwowano u osób z wysokim poziomem cholesterolu.

Inne badania pokazują, że psyllium można łączyć ze statynami - grupą leków obniżających poziom cholesterolu - w celu promowania dalszej redukcji cholesterolu.

Metyloceluloza jest kolejnym suplementem rozpuszczalnego błonnika, ale nie jest tak dobrze przebadana jak psyllium.

Przed włączeniem suplementów błonnika do diety należy skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza w przypadku przyjmowania statyn.

PODSUMOWANIE

Spożywanie pełnowartościowych pokarmów zawierających rozpuszczalny błonnik jest najlepszym sposobem na obniżenie poziomu cholesterolu, ale badania potwierdzają stosowanie suplementów psyllium. Przed rozpoczęciem stosowania nowego suplementu należy skonsultować się z lekarzem.

Co jeszcze może pomóc obniżyć poziom cholesterolu?

Poniższe czynniki związane z dietą i stylem życia mogą również pomóc obniżyć poziom cholesterolu:

• Ćwiczenia fizyczne. Wykazano, że regularna aktywność fizyczna zwiększa poziom HDL, co może zrównoważyć niektóre wzrosty LDL i trójglicerydów. Należy dążyć do 30 minut ćwiczeń 5 razy w tygodniu - najlepiej ćwiczeń aerobowych o wyższej intensywności połączonych z treningiem oporowym.
  
• Ogranicz spożycie tłuszczów nasyconych. Tłuszcze nasycone znajdują się głównie w produktach pochodzenia zwierzęcego, takich jak czerwone mięso i produkty mleczne. Zastąpienie tłuszczów nasyconych innymi tłuszczami lub pełnymi ziarnami może zmniejszyć ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych i poprawić poziom cholesterolu we krwi.
  
• Zarządzanie stresem. Jedno z badań wykazało, że stres psychologiczny, taki jak stres w pracy, jest czynnikiem ryzyka podwyższenia poziomu trójglicerydów i LDL oraz obniżenia HDL. Badanie wykazało również, że aktywność fizyczna chroni przed tymi skutkami.
  
• Utrata masy ciała. Badania pokazują, że utrata 5-10% masy ciała może znacznie poprawić poziom cholesterolu u osób z wysokim poziomem cholesterolu, które mają również wyższy wskaźnik masy ciała.

PODSUMOWANIE

Oprócz spożywania rozpuszczalnego błonnika, ćwiczenia (zwłaszcza aerobowe), zmniejszenie spożycia tłuszczów nasyconych, radzenie sobie ze stresem i zmniejszenie nadwagi o 5-10% mogą przyczynić się do obniżenia poziomu cholesterolu.

Wnioski

Włączenie większej ilości rozpuszczalnego błonnika do diety to świetny sposób na obniżenie lub promowanie zdrowego poziomu cholesterolu i ochronę przed chorobami serca. Około 90% kobiet i 97% mężczyzn nie spełnia dziennych zaleceń dotyczących błonnika.

Większość włóknistych produktów spożywczych, takich jak produkty pełnoziarniste, owoce, warzywa i rośliny strączkowe, zawiera mieszankę rozpuszczalnego i nierozpuszczalnego błonnika.

Jeśli Twoim celem jest obniżenie poziomu cholesterolu, spróbuj włączyć do diety pokarmy bogate w rozpuszczalny błonnik, zmniejsz spożycie tłuszczów nasyconych i włącz ćwiczenia fizyczne.

Treść:

• Rozpuszczalny błonnik może pomóc w utracie tłuszczu z brzucha
• Rozpuszczalny błonnik promuje różnorodność bakterii jelitowych, co wiąże się z mniejszą ilością tłuszczu na brzuchu.
• Jak korzystne bakterie jelitowe mogą zmniejszyć ilość tłuszczu na brzuchu
• Rozpuszczalny błonnik pomaga zmniejszyć apetyt
• Źródła błonnika rozpuszczalnego
• Czy suplementy błonnika mogą pomóc zmniejszyć ilość tłuszczu na brzuchu?
• Wnioski

Badania sugerują, że błonnik rozpuszczalny może pomóc w utracie wagi i zmniejszeniu ilości tłuszczu na brzuchu. Jest to naturalny środek hamujący apetyt występujący w żywności pochodzenia roślinnego.

Tłuszcz na brzuchu jest wyjątkowo niezdrowy. W rzeczywistości zwiększa ryzyko chorób serca, cukrzycy typu 2 i innych dolegliwości zdrowotnych.

Na szczęście tłuszcz z brzucha można stracić, a ostatnie badania pokazują, że wyższe spożycie błonnika wiąże się z niższym ryzykiem otłuszczenia brzucha.

Co ciekawe, wydaje się jednak, że dotyczy to tylko jednego rodzaju błonnika - błonnika rozpuszczalnego. Ten artykuł wyjaśnia, w jaki sposób błonnik rozpuszczalny może pomóc w utracie tłuszczu z brzucha.

Rozpuszczalny błonnik może pomóc w utracie tłuszczu z brzucha

Błonnik często dzieli się na dwie kategorie - błonnik nierozpuszczalny i rozpuszczalny. Różnią się one sposobem interakcji z wodą w organizmie.

Błonnik nierozpuszczalny nie miesza się z wodą i działa głównie jako środek wypełniający, pomagając w formowaniu stolca i przechodzeniu go przez jelita. Może to pomóc w zaparciach.

Błonnik rozpuszczalny, taki jak beta-glukan i glukomannan, miesza się z wodą, tworząc lepką, żelową substancję, która spowalnia tempo, w jakim żołądek uwalnia strawiony pokarm do jelit.

Spożywanie większej ilości rozpuszczalnego błonnika może również pomóc w rozbiciu tłuszczu z brzucha i zapobiec jego przyrostowi. Jedno z badań powiązało 10-gramowy wzrost dziennego spożycia rozpuszczalnego błonnika z 3,7% niższym ryzykiem przyrostu tkanki tłuszczowej na brzuchu.

Kilka innych badań wykazało również, że osoby spożywające więcej rozpuszczalnego błonnika mają niższe ryzyko przyrostu tkanki tłuszczowej na brzuchu.

Rozpuszczalny błonnik może faktycznie pomóc zmniejszyć ilość tłuszczu na brzuchu na kilka sposobów.

PODSUMOWANIE
Błonnik rozpuszczalny różni się od nierozpuszczalnego sposobem, w jaki wchodzi w interakcje z wodą i innymi częściami ciała. Rozpuszczalny błonnik może pomóc zmniejszyć ilość tłuszczu na brzuchu.

Rozpuszczalny błonnik promuje różnorodność bakterii jelitowych, co wiąże się z mniejszą ilością tłuszczu z brzucha

W jelicie cienkim żyje ponad 100 bilionów pożytecznych bakterii.

W przeciwieństwie do innych bakterii, bakterie te są nieszkodliwe i mają wzajemnie korzystne relacje z ludźmi.

Ludzie zapewniają bakteriom dom i składniki odżywcze, podczas gdy bakterie dbają o procesy takie jak produkcja witamin i przetwarzanie odpadów.

Istnieje wiele różnych rodzajów bakterii, a większa różnorodność bakterii jelitowych wiąże się z niższym ryzykiem chorób, takich jak cukrzyca typu 2, insulinooporność i choroby serca.

I choć nie jest jasne dlaczego, wiele badań pokazuje, że osoby spożywające więcej rozpuszczalnego błonnika mają większą różnorodność bakterii i lepsze wyniki zdrowotne.

Ponadto ostatnie badanie wykazało, że osoby z większą różnorodnością bakterii jelitowych mają niższe ryzyko rozwoju tłuszczu brzusznego.

Chociaż wczesne badania nad wpływem różnorodności bakterii na tłuszcz brzuszny są obiecujące, należy przeprowadzić więcej badań, aby uzyskać ostateczne powiązanie.

STRESZCZENIE
Większa różnorodność korzystnych bakterii jelitowych może być związana z niższym ryzykiem otłuszczenia brzucha, ale potrzeba więcej badań, aby to potwierdzić.

W jaki sposób korzystne bakterie jelitowe mogą redukować tkankę tłuszczową na brzuchu?

Ponieważ organizm nie jest w stanie samodzielnie trawić błonnika, trafia on do jelit w znacznym stopniu niezmieniony.

Tam specyficzne enzymy bakterii jelitowych mogą trawić rozpuszczalny błonnik. Jest to jeden z ważnych sposobów, w jaki bakterie jelitowe promują optymalne zdrowie. Tymczasem błonnik rozpuszczalny działa jak prebiotyk, dostarczając bakteriom składników odżywczych.

Proces trawienia i rozkładu rozpuszczalnego błonnika nazywany jest fermentacją. Wytwarza on krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, rodzaj tłuszczu, który może pomóc zmniejszyć ilość tłuszczu na brzuchu.

Jednym ze sposobów, w jaki krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe mogą pomóc regulować metabolizm tłuszczów, jest zwiększenie tempa spalania tłuszczu lub zmniejszenie tempa jego magazynowania, chociaż nie jest do końca jasne, jak to działa.

Niezależnie od tego, wiele badań wykazuje związek między wyższym poziomem krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych a niższym ryzykiem rozwoju tłuszczu brzusznego.

Ponadto, badania na zwierzętach i badania laboratoryjne wykazały, że krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe są związane ze zmniejszonym ryzykiem zachorowania na raka jelita grubego.

PODSUMOWANIE
Bakterie jelitowe mogą trawić rozpuszczalny błonnik. W wyniku tego procesu powstają krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, które wiążą się z niższym ryzykiem otłuszczenia brzucha.

Rozpuszczalny błonnik pomaga zmniejszyć apetyt

Jednym ze sposobów na pozbycie się tłuszczu z brzucha jest utrata wagi.

A ponieważ błonnik rozpuszczalny jest silnym naturalnym środkiem hamującym apetyt, może on pomóc w osiągnięciu tego celu.

Tłumiąc apetyt, istnieje większe prawdopodobieństwo zmniejszenia spożycia kalorii, co może pomóc w utracie wagi.

Istnieje kilka teorii na temat tego, w jaki sposób rozpuszczalny błonnik może pomóc zmniejszyć apetyt.

Po pierwsze, rozpuszczalny błonnik pomaga regulować hormony zaangażowane w kontrolę apetytu.

Niektóre badania wykazały, że spożywanie błonnika rozpuszczalnego zmniejsza poziom hormonów głodu wytwarzanych w organizmie, w tym greliny.

Inne wykazały, że błonnik rozpuszczalny zwiększa produkcję hormonów wywołujących uczucie sytości, takich jak cholecystokinina, GLP-1 i peptyd YY.

Po drugie, błonnik może zmniejszać apetyt poprzez spowolnienie przepływu pokarmu przez jelita.

Kiedy składniki odżywcze, takie jak glukoza, są powoli uwalniane do jelit, organizm wolniej uwalnia insulinę. Jest to związane ze zmniejszonym uczuciem głodu.

PODSUMOWANIE
Utrata masy ciała może pomóc w utracie tłuszczu z brzucha. Rozpuszczalny błonnik może pomóc w utracie wagi poprzez ograniczenie apetytu, a tym samym zmniejszenie spożycia kalorii.

Źródła rozpuszczalnego błonnika

Rozpuszczalny błonnik można łatwo dodać do diety i można go znaleźć w różnych produktach pochodzenia roślinnego.

Pokarmy bogate w błonnik rozpuszczalny obejmują nasiona lnu, słodkie ziemniaki, owoce, takie jak morele i pomarańcze, brukselkę, rośliny strączkowe i zboża, takie jak płatki owsiane.

Chociaż rozpuszczalny błonnik może pomóc w utracie tłuszczu z brzucha, nie jest dobrym pomysłem spożywanie dużej ilości rozpuszczalnego błonnika na raz.

Może on powodować skutki uboczne, takie jak skurcze żołądka, biegunka i wzdęcia. Najlepiej jest zwiększać jego spożycie powoli, w miarę upływu czasu, aby poprawić tolerancję organizmu.

Jeśli chodzi o zalecane dzienne spożycie, Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych zaleca mężczyznom spożywanie 30-38 gramów błonnika dziennie, podczas gdy kobiety powinny dążyć do 21-25 gramów dziennie.

PODSUMOWANIE
Doskonałymi źródłami rozpuszczalnego błonnika są nasiona lnu, rośliny strączkowe, ziarna, owoce i warzywa. Staraj się powoli zwiększać spożycie błonnika.

Czy suplementy błonnika mogą pomóc w redukcji tkanki tłuszczowej na brzuchu?

Najlepszym sposobem na zwiększenie spożycia rozpuszczalnego błonnika jest spożywanie pełnowartościowych pokarmów.

Jeśli jednak nie jest to dla ciebie realistyczne, przyjmowanie suplementów rozpuszczalnego błonnika może być opcją.

Dostępne są różne rodzaje, w tym łuska psyllium, glukomannan i inulina, a niektóre dowody sugerują, że mogą one pomóc w utracie tłuszczu z brzucha.

Na przykład, jedno sześciotygodniowe badanie przeprowadzone na dorastających chłopcach wykazało, że przyjmowanie suplementu z łuską psyllium zmniejszyło ilość tłuszczu z brzucha.

Również lepki błonnik glukomannan wykazał mieszane wyniki w rozkładaniu tłuszczu z brzucha. Jedno z badań na myszach wykazało, że suplementy glukomannanu zmniejszyły ilość tłuszczu na brzuchu, podczas gdy badanie na ludziach wykazało ten sam efekt, ale tylko u mężczyzn.

Pomimo tych mieszanych wyników, glukomannan może również sprzyjać utracie tłuszczu z brzucha poprzez spowolnienie trawienia i zmniejszenie apetytu.

Inulina to kolejny rodzaj rozpuszczalnego błonnika. Chociaż nie jest bardzo lepka, wiąże się z rozkładem tłuszczu z brzucha.

W jednym z 18-tygodniowych badań nad utratą wagi u osób zagrożonych cukrzycą typu 2, uczestnikom podawano inulinę lub celulozę (nierozpuszczalny błonnik) jako suplement diety. Obie grupy otrzymywały porady żywieniowe i stosowały dietę odchudzającą przez pierwsze dziewięć tygodni.

Chociaż obie grupy straciły na wadze, grupa inulinowa straciła znacznie więcej tłuszczu z brzucha, całkowitej tkanki tłuszczowej i całkowitej masy ciała. Zjadali również mniej jedzenia niż grupa stosująca celulozę.

Ogólnie rzecz biorąc, przyjmowanie suplementów z błonnikiem wydaje się być skuteczną strategią utraty tłuszczu z brzucha, chociaż potrzeba więcej badań, aby sformułować mocne twierdzenia.

PODSUMOWANIE
Psyllium, glukomannan i inulina są obiecujące pod względem utraty tłuszczu z brzucha, chociaż potrzebne są dalsze badania, aby sformułować zalecenia dotyczące suplementacji.

Wnioski

Spożywanie pokarmów bogatych w rozpuszczalny błonnik może pomóc w utracie tłuszczu z brzucha.

Rozpuszczalny błonnik pomaga utrzymać zdrowe bakterie jelitowe i promuje ogólną utratę tłuszczu poprzez zmniejszenie apetytu.

Aby jeszcze bardziej wspomóc utratę tłuszczu z brzucha, należy połączyć spożycie rozpuszczalnego błonnika z innymi zmianami stylu życia, takimi jak wybór zdrowszej żywności i więcej ćwiczeń.

Treść:

• 9 faktów na temat cellulitu

Cellulitis to bakteryjna infekcja skóry, która może szybko się rozwijać i postępować. Każdego roku dotyka ponad 14 milionów ludzi.
Objawy cellulitu obejmują zaczerwienienie skóry, ból, tkliwość i ciepło. Ciężkie infekcje mogą dodatkowo powodować powstawanie pęcherzy, nudności, gorączkę i dezorientację.

Cellulitis może wystąpić zarówno u dzieci, jak i dorosłych i nie jest to infekcja, którą można leczyć samodzielnie. Jeśli podejrzewasz u siebie zapalenie tkanki łącznej, natychmiast udaj się do lekarza lub dermatologa. Najprawdopodobniej otrzymasz receptę na doustne antybiotyki, ale w niektórych przypadkach może być konieczne dożylne podanie antybiotyków w szpitalu.

Oto 9 faktów, które warto wiedzieć o cellulicie, w tym o tym, co zwiększa ryzyko infekcji, kiedy należy się martwić cellulitem i jak można go uniknąć.

9 faktów na temat cellulitu

1. Cellulitis jest najczęściej wywoływany przez bakterie Staph lub Strep

Zarówno bakterie Staphylococcus, jak i Streptococcus mogą żyć nieszkodliwie na skórze, ale gdy ją naruszą, mogą powodować kilka różnych rodzajów infekcji, w tym zapalenie tkanki łącznej.

Innym rodzajem bakterii, które mogą powodować zapalenie tkanki łącznej jest Pasteurella multocida, która jest najczęściej przenoszona na ludzi w wyniku zadrapań lub ugryzień przez zwierzęta.

2. Każda choroba skóry otwiera drzwi do cellulitis

Chociaż większość skaleczeń, zadrapań, pęcherzy i ukąszeń owadów nie prowadzi do zapalenia tkanki łącznej, każdy otwór w skórze może - w odpowiednich okolicznościach. Okoliczności takie obejmują obecność w ranie bakterii wywołujących infekcję, ale ponieważ bakterie są niewidoczne gołym okiem, nie można stwierdzić na podstawie wyglądu, czy niewielka rana może przekształcić się w poważną infekcję.

Inne czynniki zwiększające ryzyko rozwoju zapalenia tkanki łącznej obejmują

• nieodpowiednie oczyszczanie rany
• osłabiony układ odpornościowy
• Zmniejszony przepływ krwi do zainfekowanego obszaru
• Upośledzony drenaż limfatyczny w zainfekowanym obszarze.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zapalenia tkanki łącznej, należy jak najszybciej umyć wszystkie drobne rany wodą z mydłem, przykryć skaleczenia i zadrapania gazą lub samoprzylepnym opatrunkiem w celu ochrony rany i codziennie sprawdzać rany pod kątem oznak infekcji i upewnić się, że nie goją się.

Jeśli zauważysz, że stan rany pogarsza się, a nie poprawia, rozważ wizytę u lekarza, zwłaszcza jeśli cierpisz na cukrzycę.

3. Cellulitis to nie to samo co zapalenie tkanki łącznej

Niektórzy ludzie mylą cellulit z cellulitisem, ale są to dwa zupełnie różne schorzenia.

"Cellulit jest często problemem kosmetycznym i występuje, gdy występuje włókniste wiązanie górnej warstwy skóry z leżącą pod nią muskulaturą" - wyjaśnia dr Anna Guanche, dermatolog z certyfikatem zarządu, która specjalizuje się w zabiegach kosmetycznych w Calabasas w Kalifornii.

"Gdy tłuszcz w tym obszarze rośnie, nie jest równomiernie rozłożony z powodu ciasnych wiązań, co prowadzi do wyboistego lub wgłębionego wyglądu" - mówi dr Guanche.

Cellulitis, z drugiej strony, jest infekcją bakteryjną skóry, która często objawia się jako ciepły, czerwony, wrażliwy i opuchnięty obszar, mówi dr Guanche.

Cellulitis nie wymaga leczenia; cellulitis wymaga.

4. Historia cellulitu zwiększa ryzyko jego nawrotu

Jednorazowe wystąpienie cellulitu zwiększa ryzyko jego ponownego wystąpienia, ale można podjąć kroki w celu zmniejszenia tego ryzyka.

Zacznij od przestrzegania zaleceń lekarza dotyczących leczenia pierwszej infekcji, w tym zakończenia leczenia antybiotykami. Antybiotyki są zwykle przepisywane na 5 do 10 dni, ale możesz zacząć czuć się lepiej po trzecim dniu. Niektóre osoby popełniają błąd polegający na zbyt szybkim odstawieniu antybiotyków, ale jeśli nie zakończysz serii, możesz nie zabić całkowicie bakterii i infekcja może powrócić.

Ponadto należy podjąć środki ostrożności w celu ograniczenia urazów skóry. Noś odzież ochronną podczas uprawiania sportu i pracy na świeżym powietrzu, używaj filtrów przeciwsłonecznych, aby zapobiec poparzeniom słonecznym, ogranicz kontakt z nieznanymi zwierzętami i używaj środków odstraszających owady, aby uniknąć ukąszeń owadów.

W przypadku zranienia należy dokładnie oczyścić je ciepłą wodą z mydłem, aby zmyć brud i bakterie. Pamiętaj również o umyciu rąk przed opatrzeniem własnej rany lub ran innych osób. Zastosuj miejscowo maść z antybiotykiem na drobne rany skóry i przykryj każdą ranę opatrunkiem, aż do całkowitego wygojenia, zmieniając opatrunek codziennie.
Regularne mycie rąk w celu usunięcia zarazków i bakterii może również pomóc w zapobieganiu nawracającym infekcjom skóry.

Nawet jeśli zastosujesz powyższe środki ostrożności, cellulitis może nawrócić. W przypadku wystąpienia więcej niż trzech lub czterech infekcji w okresie 12 miesięcy, lekarz może zalecić niską dawkę antybiotyków jako długoterminowe leczenie podtrzymujące, aby zapobiec przyszłym infekcjom.

5. Zapalenie tkanki łącznej zwykle nie jest zaraźliwe

Chociaż zapalenie tkanki łącznej jest infekcją bakteryjną skóry, zazwyczaj nie przenosi się z osoby na osobę. Możliwym wyjątkiem jest sytuacja, gdy osoba narażona ma otwartą ranę lub dochodzi do bezpośredniego kontaktu skóra do skóry lub skóra do powierzchni.
Jeśli więc masz zapalenie tkanki łącznej, nie musisz się zbytnio martwić o przeniesienie go na członków rodziny lub przyjaciół, ale nadal powinieneś upewnić się, że nikt nie dotyka otwartych ran na twoim ciele gołymi rękami lub skórą.

6. Cellulitis może wystąpić w dowolnym miejscu na ciele

Cellulitis może wystąpić w dowolnym miejscu na ciele, ale niektóre części są bardziej podatne na te infekcje niż inne. Dr Tsippora Shainhouse, dermatolog z certyfikatem zarządu w rejonie Los Angeles, twierdzi, że najczęstszymi miejscami u dorosłych są kończyny (nogi, stopy, dłonie i dłonie).

Z kolei u dzieci cellulit częściej występuje na twarzy, dłoniach i podudziach.
Gdy zapalenie tkanki łącznej obejmuje tłuszcz i mięśnie wokół oka, nazywane jest zapaleniem tkanki łącznej oczodołu. Gdy dotyczy skóry wokół oka i powiek, nazywany jest okołooczodołowym lub przedoczodołowym zapaleniem tkanki łącznej.
Dr Shainhouse zauważa, że zapalenie tkanki łącznej często występuje tylko po jednej stronie ciała na raz.

7. Zapalenie tkanki łącznej może zagrażać życiu

Większość przypadków zapalenia tkanki łącznej dobrze reaguje na leczenie, a objawy zaczynają ustępować w ciągu kilku dni od podania antybiotyków. Czy cellulitis może zabić? Tak. Nieleczone zapalenie tkanki łącznej może postępować i zagrażać życiu.
"Główną obawą związaną z zapaleniem tkanki łącznej jest posocznica, czyli infekcja krwi, która może prowadzić do wstrząsu lub śmierci" - mówi dr Guanche.

Objawy sepsy obejmują skrajnie niskie ciśnienie krwi, szybkie tętno, zawroty głowy i utratę przytomności. Leczenie obejmuje hospitalizację i dożylne podawanie antybiotyków.

Inne możliwe zagrażające życiu powikłania zapalenia tkanki łącznej obejmują zapalenie kości i szpiku (zakażenie kości) i martwicze zapalenie powięzi, chorobę "zjadającą ciało", która niszczy tkankę miękką, czasami prowadząc do utraty kończyn, a nawet śmierci.

8. W przypadku zapalenia tkanki łącznej testy diagnostyczne często nie są wymagane

W większości przypadków lekarz nie będzie musiał przeprowadzać badań diagnostycznych w celu ustalenia, czy występuje zapalenie tkanki łącznej. Zazwyczaj zostanie to potwierdzone poprzez zwykłe obejrzenie skóry.
Jeśli podejrzewane zapalenie tkanki łącznej nie reaguje na antybiotyki, lekarz może wykonać badania podczas wizyty kontrolnej.

Mogą one obejmować posiew krwi lub morfologię krwi (CBC) w celu sprawdzenia obecności bakterii. Lekarz może też wykonać posiew bakteryjny w celu określenia rodzaju bakterii odpowiedzialnych za infekcję. Biopsja skóry może często potwierdzić lub wykluczyć inne choroby skóry.

9. Tatuaże zwiększają ryzyko wystąpienia cellulitis

Tatuowanie w studiu z odpowiednio wysterylizowanym sprzętem i innymi środkami ostrożności w zakresie higieny jest zwykle bezpieczne. Ponieważ jednak tatuowanie narusza barierę skórną, istnieje również ryzyko przedostania się bakterii do skóry i wywołania infekcji skóry, takiej jak zapalenie tkanki łącznej.

Z tego powodu ważne jest, aby dbać o skórę przed i po wykonaniu tatuażu.
Eksperci zalecają oczyszczenie skóry przed tatuowaniem za pomocą środka do czyszczenia skóry, takiego jak Hibiclens lub jego generyczny odpowiednik, chlorheksydyna, który jest dostępny w większości aptek.

Treść:

• Jak olejować włosy
• Korzyści z olejowania włosów
• Jakiego oleju należy używać?
• Jak często należy olejować włosy?
• Podsumowanie

Olejowanie włosów to zabieg polegający na wylewaniu oleju na włosy i wmasowywaniu go w skórę głowy w celu zwiększenia nawilżenia, połysku i blasku. Olejowanie włosów może zmiękczyć włosy i zapewnić im witaminy i minerały, które są tracone podczas częstego mycia.

Praktyka ta jest stosowana w Indiach od wieków i jest zalecana w medycynie ajurwedyjskiej.

Olejowanie włosów rozprzestrzeniło się poza praktyki ajurwedyjskie i jest stosowane przez wiele osób w celu utrzymania zdrowia i żywotności włosów. Według niektórych ekspertów może nawet zmniejszyć wypadanie włosów.

Istnieją również określone techniki olejowania włosów, a także różne rodzaje olejków, które można stosować w celu osiągnięcia określonych korzyści.

Dorastając w Indiach, jako uczennica większość niedzielnych wieczorów spędzałam na olejowaniu włosów. Moja mama zawsze wyciągała niebieską butelkę kokosowego olejku do włosów Parachute, który był podstawą w większości indyjskich domów. Następnie masowała głowę każdej z moich sióstr i mnie po kolei.

Był to miły, przemyślany sposób, w jaki okazywała nam swoją troskę.

Kiedy wyprowadziłam się od rodziców na studia, stało się to cotygodniowym rytuałem z moimi współlokatorami. Na zmianę dobrowolnie olejowałyśmy sobie włosy.

Chociaż ja i wiele południowoazjatyckich kobiet olejowaliśmy włosy jako tradycję kulturową, za tą praktyką kryje się całkiem sporo nauki.

Niezależnie od tego, czy chodzi o sprawdzony schemat pielęgnacji skóry, częstotliwość mycia włosów czy kosmetyki, których jesteś ciekawa, piękno jest sprawą osobistą.

Właśnie dlatego polegamy na zróżnicowanej grupie pisarzy, edukatorów i innych ekspertów, którzy dzielą się swoimi wskazówkami na temat wszystkiego, od sposobu nakładania produktów po najlepszą maseczkę do twarzy dostosowaną do indywidualnych potrzeb.

Jak olejować włosy

Wmasowywanie oleju w skórę głowy zwiększa krążenie krwi, co może poprawić wzrost włosów. Nakładanie oleju na skórę głowy może również zapobiegać powstawaniu łupieżu.

Wykonaj poniższe kroki i spróbuj naolejować włosy:

• Nałóż olejek na skórę głowy i wmasuj go opuszkami palców okrężnymi ruchami.
• Nałóż olej pozostały na dłoniach na włosy.
• Przykryj ręcznikiem lub czepkiem i pozostaw na noc.
• Następnego dnia umyj włosy suchym szamponem. Dokładnie spłucz.
• Odżyw włosy jak zwykle. Olej kokosowy może być również stosowany jako odżywka.

Korzyści z olejowania włosów

Oleje odgrywają ważną rolę w ochronie włosów przed normalnym zużyciem. Regularne olejowanie włosów zmniejsza ich zmęczenie lub obrzęk i suchość. Oleje chronią mieszki włosowe przed środkami powierzchniowo czynnymi, wypełniając luki między komórkami naskórka.

"Olejek wspomaga zdrowie skóry głowy. Delikatny masaż skóry głowy pomaga w złuszczaniu, a czasami pomaga zmniejszyć wypadanie włosów" - mówi dr Khushboo Garodia.

Garodia jest certyfikowanym trychologiem, co oznacza eksperta w dziedzinie włosów i skóry głowy. Wyjaśnia, że oleje zawierają kwasy tłuszczowe, które pomagają zastąpić lipidy we włosach. Są one tracone w wyniku zabiegów chemicznych, stylizacji, a nawet zanieczyszczenia.

"Lipidy odgrywają bardzo ważną rolę w utrzymaniu zdrowego wyglądu włosów. Pomagają zachować połysk i żywotność włosów" - mówi.

Według Garodii, olejek pomaga wzmocnić łodygę włosa, szczególnie w przypadku włosów puszących się i suchych. Olejek jest najbardziej korzystny, gdy pozostawimy go na włosach na noc.

Jakiego olejku należy używać?

Wybór olejku zależy od potrzeb włosów.

"Różne rodzaje olejków mają różne witaminy... a kiedy te oleje są stosowane bezpośrednio, trzon włosa jest wzmocniony" - mówi Garodia.

Pamiętaj, że stosując olejek na skórę głowy, warto sprawdzić, czy nie masz żadnych alergii. Wykonaj test płatkowy przed użyciem olejku na włosach w celu przeprowadzenia pełnej kuracji.

Stosowane oleje mogą obejmować np:

• kokosowy
• sezamowy
• migdałowy
• jaborandi
• arganowy
• moringa
• bhringraj
• amla

Według Ajurwedy struktura i zdrowie włosów zależy od doshy. Są one uważane za bioenergię lub siłę życiową, która tworzy konstytucję ciała.

Są one znane jako vata (wiatr), pitta (ogień) i kapha (woda i ziemia).

"Jeśli poziom vata jest wysoki, włosy będą cienkie, puszące się i suche oraz będą wymagały regularnego olejowania" - mówi ajurwedyjski trener zdrowia dr Varalakshmi Yanamandra.

Praktyki ajurwedyjskie sugerują również, że osoby z wysokim poziomem pitta mają mieszankę włosów przetłuszczających się i suchych. Mogą być one również bardziej podatne na przedwczesne siwienie i łysienie. Osoby z wysoką kapha mają tłuste, grube, długie i kręcone włosy.

Wybór odpowiedniego rodzaju oleju zależy głównie od tych czynników. Oto lista olejów sugerowanych przez naszych ekspertów.

Olej kokosowy

Olej kokosowy z pierwszego tłoczenia jest najczęściej stosowanym olejem do włosów, zwłaszcza w Azji Południowej.

Jego głównym kwasem tłuszczowym jest kwas laurynowy. Ma on wysokie powinowactwo do białek włosów, co oznacza, że wiąże się z białkami i może łatwo przenikać do wnętrza łodygi włosa. To sprawia, że jest to jeden z najlepszych olejów zmniejszających utratę białka zarówno z uszkodzonych, jak i nieuszkodzonych włosów.

Ze względu na niską masę cząsteczkową, olej jest lekki i łatwo przenika do trzonu włosa. Olej kokosowy może głęboko odżywiać, zapewniać naturalną ochronę i jest ogólnie dobrym wyborem dla większości rodzajów włosów.

Olej sezamowy

Olej sezamowy jest idealny do włosów wełnianych, zmniejsza puszenie się włosów i może zapobiegać rozdwajaniu się końcówek.

"Jest bogaty w witaminę B1, wapń, miedź, fosfor, żelazo, magnez, mangan i cynk" - mówi Garodia. "Olej sezamowy głęboko odżywia skórę głowy i wygładza łodygę włosa. Jego właściwości antybakteryjne i przeciwgrzybicze mogą pomóc w zapobieganiu łupieżowi".

Olej migdałowy

Olej migdałowy jest lżejszy niż olej sezamowy, ale nieco gęstszy niż olej kokosowy. To dobry olej dla osób typu pitta. Garodia twierdzi, że olej migdałowy zawiera witaminy B, K i E.

Witamina E może zmniejszać stres oksydacyjny. Jedno z badań przeprowadzonych przez wiarygodne źródło wykazało 34,5-procentowy wzrost włosów u osób, które suplementowały doustnie witaminę E przez 8 miesięcy, chociaż należy zauważyć, że wyniki mogą być bardzo różne w przypadku stosowania bezpośrednio na włosy.

Witamina B7 jest również znana jako biotyna. Może również wspomagać wzrost włosów, choć badania są ograniczone, zwłaszcza jeśli chodzi o stosowanie miejscowe.

Olej jaborandi

Jaborandi to roślina lecznicza pochodząca z tropikalnych lasów deszczowych Ameryki Południowej, która jest szeroko stosowana w szamponach i żelach.

Garodia twierdzi, że jaborandi jest bardziej leczniczy niż większość olejków i może pomóc we wzroście włosów, odżywiając suchą skórę głowy i zapobiegając przedwczesnemu siwieniu. Ponadto nawilża włosy i może zapobiegać rozdwajaniu się końcówek i powstawaniu łupieżu.

Olej arganowy

Olej arganowy jest powszechnie znany jako olej marokański. Garodia podkreśla, że jest on bogaty w witaminy A, C, E, przeciwutleniacze i kwasy tłuszczowe omega-3.

"Działa jak naturalna odżywka i pomaga wzmocnić włosy" - mówi.

Olej moringa

Olej moringa działa dobrze na suche włosy, mówi Garodia. Zawiera kwas oleinowy, dzięki czemu dobrze nawilża włosy.

Garodia zaleca stosowanie oleju moringa z olejem nośnikowym, takim jak olej migdałowy.

Bhringraj lub olejek amla

Oprócz powyższych olejków, Varalakshmi sugeruje stosowanie olejku bhringraj lub olejku amla do włosów typu pitta. Oba olejki mają działanie chłodzące i pomagają zrównoważyć pitta dosha.

Banyan Botanicals oferuje produkt specjalnie zaprojektowany do olejowania włosów, który zawiera olej bhringraj, a także inne zioła, takie jak gotu kola.

Jak często należy olejować włosy?

Ajurweda zaleca olejowanie włosów prawie codziennie jako część dinacharya, czyli codziennej rutyny, choć może to nie być realistyczne dla każdego.

Varalakshmi sugeruje olejowanie co najmniej dwa razy w tygodniu, najlepiej wieczorem przed planowanym myciem włosów.

Jeśli nie jest możliwe pozostawienie oleju na włosach na całą noc, można naolejować włosy na godzinę przed kąpielą i owinąć głowę gorącym ręcznikiem. W ten sposób część składników odżywczych zostanie wydobyta z oleju w krótkim czasie, mówi Garodia.

Podsumowanie

Olejowanie włosów to kuracja dla zdrowych włosów, która wywodzi się z ajurwedyjskich tradycji leczniczych.

Regularne olejowanie może zapobiegać uszkodzeniom włosów spowodowanym zanieczyszczeniem i chemikaliami obecnymi w szamponie. Może również zwiększyć nawilżenie, połysk i blask, a także zapobiegać wypadaniu włosów.

Garodia podkreśla, że ważne jest, aby zrozumieć potrzeby swoich włosów i odpowiednio dobrać olej. Olejowanie w nocy zapewnia maksymalne korzyści.

Treść:

• Czy masaż twarzy może zmniejszyć oznaki starzenia?
• Rodzaje masażu twarzy
• Narzędzia i sprzęt do masażu twarzy
• Jak wypróbować masaż twarzy
• Ryzyko i skutki uboczne masażu twarzy
• Podsumowanie

Zwolennicy przeciwstarzeniowego masażu twarzy twierdzą, że tymczasowo ujędrnia on skórę lub może powodować długotrwałe zmiany w wyglądzie.

Niewielka liczba badań przetestowała techniki masażu twarzy i sugeruje, że masaż może poprawić przepływ krwi, wygładzić skórę lub subiektywnie poprawić wygląd skóry.

Badania na ten temat mają jednak istotne wady, takie jak mała liczba uczestników i brak długoterminowej obserwacji. W rezultacie nie ma jednoznacznych dowodów naukowych na to, że masaż twarzy działa poprzez znaczącą zmianę widocznych oznak starzenia się skóry.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o przeciwstarzeniowym masażu twarzy, w tym o jego rodzajach i technikach.

Czy masaż twarzy może zmniejszyć oznaki starzenia?

Niektórzy eksperci od masażu twarzy twierdzą, że masaże mogą pomóc zmniejszyć oznaki starzenia, natychmiast lub z czasem, przy regularnych zabiegach. Istnieją pewne dowody na poparcie tego twierdzenia, ale są one słabe.

Na przykład w badaniu z 2018 r. oceniano wpływ rolek do masażu na skórę przez 5 tygodni. Naukowcy wykonali masaż na prawym policzku 12 uczestników badania. Pod koniec 5 tygodni zaobserwowano większe rozszerzenie naczyń krwionośnych - miarę przepływu krwi - tylko na prawym policzku.

Sugeruje to, że masaż może pomóc poprawić krążenie krwi. Teoretycznie może to promować przepływ zdrowych składników odżywczych do skóry, poprawiać jej jędrność lub sprzyjać gojeniu się skóry. Badanie było jednak bardzo małe, więc potrzeba więcej badań, aby to potwierdzić.

Badanie pilotażowe z 2021 r. sugeruje, że masaż twarzy może zapewnić wygląd liftingu twarzy. Na podstawie tomografii komputerowej zwłok i sześciu ochotników naukowcy doszli do wniosku, że masaż może pomóc poprawić ruchomość twarzy, co może sprawić, że skóra będzie wyglądać młodziej lub będzie bardziej uniesiona.

W badaniu z 2022 r. przeprowadzonym przez tych samych autorów zastosowano podobną technikę tomografii komputerowej u pięciu ochotników, którzy masowali policzki przez 2 tygodnie. Naukowcy odkryli, że masaż rozrzedził skórę, pomógł ją podnieść i subiektywnie poprawił wygląd skóry. Ponownie jednak było to bardzo małe badanie.

Badanie z 2017 roku, w którym wykorzystano próbki skóry w warunkach laboratoryjnych, wykazało, że masaż skóry zwiększył ekspresję dekoryny, fibryliny, tropoelastyny i prokolagenu-1 w skórze. Substancje te nadają skórze strukturę i elastyczność.

W tym samym badaniu naukowcy przetestowali również krem przeciwstarzeniowy wraz z masażem na skórze 20 kobiet o białej skórze w wieku od 65 do 75 lat. Przetestowali również sam krem na podobnej grupie 22 innych osób.

Po 8 tygodniach oceniający, który nie wiedział, jakie leczenie otrzymała każda osoba, ocenił ich skórę pod kątem różnych wskaźników starzenia się i elastyczności. Grupa, która korzystała z masażu i kremu miała lepsze wyniki.

Rodzaje masażu twarzy

Nie udowodniono, że jakikolwiek rodzaj masażu twarzy działa lepiej niż inne, jeśli chodzi o redukcję widocznych oznak starzenia. Istnieją różne podejścia, w tym

• Masaż szwedzki: ten rodzaj wykorzystuje lekkie, długie pociągnięcia, aby rozluźnić napięcie mięśni.
• Shiatsu: ta forma masażu wywodzi się z Japonii i polega na uciskaniu określonych punktów na ciele. Ludzie mogą również poddawać się temu rodzajowi masażu na twarzy.
• Gua sha: W tej metodzie masażu twarzy do masażu konturów twarzy używa się płaskiego kryształowego narzędzia. Wywodzi się z medycyny wschodnioazjatyckiej.
• Drenaż limfatyczny: W tym rodzaju masażu limfa, która jest rodzajem płynu ustrojowego, jest przepuszczana pod skórą. Niektórzy stosują go w celu zmniejszenia obrzęku.

Narzędzia i sprzęt do masażu twarzy

Jedynymi niezbędnymi narzędziami do masażu twarzy są dłonie i krem lub olejek zmniejszający tarcie skóry.

Dobrym pomysłem jest wybranie olejków, które pasują do rodzaju skóry danej osoby. Na przykład osoby, które martwią się trądzikiem, mogą wybrać oleje niekomedogenne, takie jak olej jojoba. Są one mniej podatne na blokowanie porów.

Do masażu twarzy można używać palców, kciuków, pięt dłoni lub narzędzi. Niektóre narzędzia mogą być pomocne dla ludzi:

• Rolki do twarzy: Urządzenia te wywierają równomierny, delikatny nacisk na skórę. Są one dostępne w różnych rozmiarach i wykonane z różnych materiałów, w tym metalu, drewna, szkła i kryształu. Niektórzy producenci twierdzą, że niektóre rodzaje wałków do twarzy, takie jak wałki jadeitowe, mają dodatkowe zalety. Nie ma naukowych dowodów na poparcie tych twierdzeń.
• Podgrzewane masażery: Niektóre firmy produkują podgrzewane wałki do masażu twarzy. Może to pomóc złagodzić ból lub pomóc osobie poczuć się zrelaksowaną.
• Masażery chłodzące: Masażery chłodzące mogą zawierać płyn, który utrzymuje narzędzie w niskiej temperaturze lub mogą wymagać przechowywania ich w lodówce. Zapewniają one orzeźwiające uczucie i mogą tymczasowo napinać skórę.
• Masażery wibracyjne: niektóre masażery do twarzy również wibrują. Producenci twierdzą, że zapewnia to bardziej intensywny masaż, chociaż żadne badania jeszcze tego nie zbadały.

Jak wypróbować masaż twarzy

Istnieje wiele sposobów masażu twarzy. Dla początkujących, którzy próbują tego w domu, oto kilka kroków, które mogą wypróbować:

• Nalej niewielką ilość olejku na dłonie i rozetrzyj go, aby go rozgrzać. Nałóż go równomiernie na twarz i szyję lekkimi pociągnięciami w górę. Nazywa się to effleurage.
• Zacznij od szyi i delikatnie przesuwaj palce w górę od obojczyków do szczęki. Powtórz tę procedurę kilka razy.
• Przesuń palce na boki podbródka i lekko, ale stanowczo naciskając, przesuwaj je na zewnątrz i w górę, przesuwając się wzdłuż kości szczęki w kierunku uszu. Powtórz czynność kilka razy.
• Przesuń palce w górę po bokach nosa i powtórz podobny ruch, ale tym razem przesuń palce w górę i na zewnątrz nad kośćmi policzkowymi. Powtórz kilka razy.
• Umieść opuszki palców między brwiami i przesuń je na zewnątrz nad brwiami w kierunku skroni. Powtórz kilka razy.
• Wróć palcami do brwi, ale tym razem pracuj w pionie, przesuwając palce od brwi w górę do linii włosów.
• Ludzie mogą zakończyć swój przekaz effleurage. Jeśli chcą, mogą pozostawić olejek na skórze do wchłonięcia lub zmyć go środkiem czyszczącym.

Ryzyko i skutki uboczne masażu twarzy

Ryzyko związane z masażem twarzy jest bardzo minimalne. W niektórych przypadkach osoba może doświadczyć następujących objawów:

• Reakcje na produkty do pielęgnacji skóry: Stosowanie produktów do pielęgnacji skóry wraz z masażem twarzy może powodować podrażnienia, szczególnie w przypadku stosowania silnych składników aktywnych, takich jak retinoidy lub chemiczne środki złuszczające.
• Podrażnienie: Nadmierny lub intensywny masaż może podrażnić skórę. Stosowanie zbyt dużego nacisku lub tarcia może powodować mikrorozdarcia.
• Ból: Bardzo szorstki masaż skóry może być bolesny. Agresywny masaż może również podrażnić zranione lub objęte stanem zapalnym mięśnie.

Inne minimalnie inwazyjne zabiegi, które mogą zwiększyć przepływ krwi i napiąć skórę obejmują:

• Ćwiczenia twarzy i joga twarzy: Niektóre osoby twierdzą, że ćwiczenia pomagają utrzymać napiętą skórę poprzez ćwiczenie mięśni twarzy. Artykuł z 2018 r. stwierdza, że ćwiczenia zwiększają zawartość kolagenu i elastyny w skórze, ale niewiele badań dotyczyło skuteczności jogi twarzy w zmianie wyglądu.
• Mikroprądy na twarz: Te zabiegi na twarz wykorzystują ręczne urządzenia, które dostarczają małe prądy elektryczne do skóry i mięśni. Ludzie mogą korzystać z urządzeń w domu lub poddać się zabiegowi przez wykwalifikowanego specjalistę.
• Skoncentrowane ultradźwięki o wysokiej intensywności na twarz: W tego typu zabiegach na twarz estetyk wykorzystuje fale ultradźwiękowe do wytworzenia ciepła w głębszych warstwach skóry. Powoduje to uszkodzenie komórek skóry, skłaniając organizm do ich odnowy.
• Mikroigłowanie: W tej metodzie używany jest wałek z małymi igłami. Igły tworzą drobne nakłucia w skórze, które mogą stymulować produkcję kolagenu.

Podsumowanie

Przeciwstarzeniowy masaż twarzy może pomóc w promowaniu lepszego krążenia, tymczasowo napiąć skórę i zapewnić relaksujące doznania. Jednak dowody naukowe na to są nadal ograniczone i nie ma długoterminowych badań, które wykazałyby, że powoduje on znaczące zmiany w wyglądzie skóry w czasie.

Osoby, które chcą wypróbować przeciwstarzeniowy masaż twarzy, mogą użyć niekomedogennego olejku i dłoni, aby delikatnie manipulować skórą. Alternatywnie, mogą wybierać spośród różnych narzędzi do masażu.

Jest mało prawdopodobne, aby masaże twarzy były szkodliwe, bolesne lub powodowały skutki uboczne, o ile dana osoba nie wywiera zbyt dużego nacisku.c

Treść:

• Czynniki wpływające na ekspozycję na promieniowanie UV
• Jak chronić skórę na słońcu
• Co zrobić w przypadku poparzenia słonecznego?
  
  

Według Cancer Society, rak skóry jest zdecydowanie najczęściej diagnozowanym nowotworem. Ponieważ większość nowotworów skóry jest spowodowana ekspozycją na szkodliwe promienie ultrafioletowe (UV), podjęcie kroków w celu ochrony skóry na słońcu pomoże zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka skóry.

Ważne jest, aby korzystać z ochrony przeciwsłonecznej, jednocześnie ciesząc się korzyściami płynącymi z przebywania na świeżym powietrzu.

Nasza skóra naturalnie wytwarza witaminę D podczas przebywania na słońcu, co może pozytywnie wpływać na funkcje psychiczne i fizyczne naszego organizmu. W rzeczywistości witamina D może pomóc wzmocnić układ odpornościowy i poprawić nastrój poprzez zwiększenie poziomu serotoniny w organizmie. Istnieje jednak wiele niebezpieczeństw związanych z przebywaniem na słońcu, dlatego większość lekarzy zaleca przyjmowanie witaminy D z pożywienia lub suplementów.

Chociaż przebywanie na świeżym powietrzu przynosi wiele korzyści, promienie słoneczne UV mogą być szkodliwe, jeśli nie podejmiemy środków ostrożności w celu ochrony naszej skóry na słońcu. Słońce emituje dwa różne rodzaje promieni UV, z których oba mogą być niebezpieczne:

• Promienie UVA są odpowiedzialne za oparzenia słoneczne, przebarwienia i raka skóry.
• Promienie UVB mogą przyczyniać się do starzenia się skóry i raka skóry.

Chociaż oba rodzaje promieni UV mogą mieć negatywny wpływ na skórę, promienie UVB częściej powodują raka skóry, w tym czerniaka.

Czynniki wpływające na ekspozycję na promieniowanie UV

Ważne jest, aby chronić skórę przed obydwoma rodzajami promieni UV, ponieważ żadne z nich nie jest bezpieczne. A środowisko może wpływać na ich siłę. Następujące czynniki mogą wpływać na to, jak bardzo skóra jest narażona na działanie promieni UV:

• Pora dnia: Między godziną 10:00 a 16:00 promienie UV są najsilniejsze.
• Odległość od równika: Im bliżej równika się znajdujesz, tym silniejsze są promienie UV.
• Wysokość nad poziomem morza: Większa wysokość nad poziomem morza oznacza większą ekspozycję.
• Odbicie od powierzchni: Piasek, śnieg i woda mogą odbijać światło słoneczne, zwiększając ekspozycję na promieniowanie UV.
• Czas trwania: Im dłużej skóra jest wystawiona na działanie promieni słonecznych, tym większe ryzyko.

Podejmując odpowiednie środki ostrożności w celu ochrony skóry na słońcu, można zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka skóry - i zapobiec przedwczesnemu starzeniu się skóry, takim jak zmarszczki, ciemne plamy i łuszcząca się skóra.

Jak chronić skórę na słońcu

Nawet gdy pogoda nie jest słoneczna, Twoja skóra jest narażona na szkodliwe działanie promieni UV, gdy przebywasz na zewnątrz. Oto siedem prostych sposobów na ograniczenie ekspozycji na promieniowanie UV i ochronę przed słońcem.

1. Wybierz odpowiedni rodzaj ochrony przeciwsłonecznej.

Ochrona przeciwsłoneczna to skuteczny sposób na zminimalizowanie ryzyka zachorowania na raka skóry i przedwczesnego starzenia się spowodowanego działaniem promieni słonecznych. Z wyjątkiem dzieci poniżej szóstego miesiąca życia, wszyscy powinni stosować filtry przeciwsłoneczne za każdym razem, gdy przebywają na zewnątrz. Wybierając filtr przeciwsłoneczny, ważne jest, aby wybrać odpowiedni rodzaj. Akademia Dermatologii zaleca również wybór filtrów przeciwsłonecznych, które są:

• Szerokie spektrum, zapewniające ochronę zarówno przed promieniowaniem ultrafioletowym A (UVA), jak i ultrafioletowym B (UVB).
• Współczynnik ochrony przeciwsłonecznej (SPF) 30 lub wyższy.
• "Wodoodporny".

Należy pamiętać, że chociaż filtr przeciwsłoneczny może być "wodoodporny", nie jest odporny na wodę ani pot. W związku z tym ważne jest, aby często ponawiać aplikację, zwłaszcza jeśli pływasz lub pocisz się.

2. Regularnie nakładaj i ponownie nakładaj krem z filtrem przeciwsłonecznym.

Sposób nakładania kremu przeciwsłonecznego wpływa na skuteczność ochrony skóry. Najlepszym sposobem nakładania kremu z filtrem jest stosowanie go na 15 do 30 minut przed wystawieniem skóry na działanie promieni słonecznych. To mniej więcej tyle czasu, ile skóra potrzebuje na jego wchłonięcie. Odczekaj 10 do 20 minut po nałożeniu kremu, aby uniknąć przypadkowego wytarcia kremu z filtrem przeciwsłonecznym. Ryzyko poparzenia słonecznego można zmniejszyć, ponawiając aplikację co dwie godziny - lub wcześniej, jeśli pływasz.

Ile kremu przeciwsłonecznego muszę użyć?

Przestrzeganie "zasady łyżeczki do herbaty" to świetny sposób na upewnienie się, że używasz wystarczającej ilości kremu przeciwsłonecznego, aby chronić odsłoniętą skórę. "Zasada łyżeczki" zaleca nakładanie ilości kremu przeciwsłonecznego wielkości łyżeczki do herbaty zgodnie z poniższymi wskazówkami:

• Nałóż jedną łyżeczkę na twarz i szyję.
• Jedna łyżeczka na każde ramię.
• Dwie łyżeczki na przód tułowia.
• Dwie łyżeczki na plecy.
• Dwie łyżeczki na każdą nogę.

3. Noś odzież ochronną.

Owijanie się odzieżą to świetny sposób na zminimalizowanie ekspozycji na promieniowanie UV, ale różne rodzaje odzieży zapewniają różne poziomy ochrony. Poniższe rodzaje odzieży zapewniają największą ochronę:

• Grubsze tkaniny (np. dżinsy) w porównaniu z cienkimi tkaninami (np. bawełna).
• Ciemniejsze kolory
• suche tkaniny

Wiele marek odzieżowych produkuje również wygodne, lekkie bluzki i spodnie, które mogą zapewnić ochronę przed promieniami słonecznymi UV. Szukaj odzieży oznaczonej współczynnikiem ochrony przed promieniowaniem UV (UPF). Wyższa liczba oznacza większą ochronę przed promieniami UV.

4. Zakrywaj głowę kapeluszem z szerokim rondem.

Kapelusze z daszkiem o średnicy co najmniej trzech cali to skuteczny sposób na ograniczenie ekspozycji twarzy na promienie UV. Czapki z daszkiem lub inne czapki z węższym rondem mogą nie chronić wszystkich obszarów twarzy, które mogą być narażone na działanie promieni słonecznych, takich jak uszy, nos i szyja.

5. Chroń oczy okularami przeciwsłonecznymi.

Okulary przeciwsłoneczne są ważne, aby chronić oczy i skórę wokół oczu przed słońcem. Trudno jest ocenić, jak dobrze okulary przeciwsłoneczne chronią przed słońcem, patrząc tylko na kolor soczewek. Zamiast tego szukaj okularów przeciwsłonecznych, które blokują 99% lub 100% promieni UVA i UVB.

6. Unikaj słońca w czasie największej aktywności.

Promienie słoneczne UV są najsilniejsze między 10 rano a 4 po południu. Jeśli musisz przebywać na zewnątrz w tym czasie, staraj się pozostać w cieniu - lub unikaj go całkowicie, jeśli możesz.

7. Szukaj cienia, gdzie tylko możesz.

Przebywanie w cieniu może być świetnym sposobem na wyjście na zewnątrz przy jednoczesnym ograniczeniu ekspozycji na promieniowanie UV. Niezależnie od tego, czy szukasz schronienia pod drzewem, czy rozbijasz namiot na plaży, ważne jest, aby znaleźć cień, zwłaszcza w godzinach największego nasłonecznienia. Jest to szczególnie ważne w przypadku dzieci, które powinny unikać niepotrzebnej ekspozycji na słońce. Niemowlęta w wieku poniżej sześciu miesięcy powinny być zawsze chronione przed słońcem za pomocą wózków, kapeluszy i parasoli.

Co zrobić w przypadku poparzenia słonecznego

Większość przypadków oparzeń słonecznych jest łagodna lub umiarkowana, co może być nieprzyjemne. Ibuprofen, żel z aloesu lub zimne okłady mogą pomóc zminimalizować obrzęk i ból podczas procesu gojenia. Jeśli masz pęcherze, unikaj ich rozdrapywania. Jeśli pękną, oczyść je wodą z mydłem i przykryj wilgotnym opatrunkiem, aby zapobiec infekcji.

W cięższych przypadkach, które skutkują wymiotami, gorączką lub dezorientacją, może być konieczne zwrócenie się o pomoc medyczną do centrum pilnej opieki.

Nie musisz całkowicie zostawać w domu, ale zachowanie ostrożności pomoże chronić skórę i zminimalizować ryzyko zachorowania na raka skóry. Ogranicz niepotrzebną ekspozycję na słońce, stosując odpowiednie filtry przeciwsłoneczne, zakrywając się odzieżą, czapkami i okularami przeciwsłonecznymi oraz pozostając w cieniu.

Treść:

• Rodzaje przebarwień
• Jakie są objawy i czynniki ryzyka przebarwień?
• Co powoduje przebarwienia?
• Jak diagnozuje się i leczy przebarwienia?
• Jak można zapobiegać przebarwieniom?
• Zabiegi dermatologiczne usuwające ciemne plamy pigmentowe
• Jakie są perspektywy hiperpigmentacji?

Hiperpigmentacja prowadzi do powstawania płaskich ciemnych plam na skórze, które mogą różnić się rozmiarem i kolorem.

Hiperpigmentacja to termin odnoszący się do obszarów o nierównomiernej pigmentacji na skórze.

Hiperpigmentacja objawia się jako zaciemnione obszary lub plamy na skórze, które nadają skórze nierówny wygląd. Plamy są powszechnie określane jako plamy starcze lub plamy słoneczne, a przebarwienia są również częścią chorób skóry, takich jak melasma i przebarwienia pozapalne.

Objawy hiperpigmentacji są zwykle bardziej powszechne u osób o ciemnej karnacji niż u osób o jaśniejszych odcieniach skóry, ponieważ pigmentacja skóry jest silniejsza w ciemnej skórze.

Hiperpigmentacja niekoniecznie jest stanem, ale terminem opisującym skórę, która wydaje się ciemniejsza. Może wystąpić:

• występować w małych plamach
• obejmować duże obszary
• dotyczyć całego ciała

Chociaż zwiększona pigmentacja zwykle nie jest szkodliwa, może być objawem innego schorzenia.

Rodzaje przebarwień

Istnieje kilka rodzajów przebarwień, a melasma, plamy słoneczne i przebarwienia pozapalne należą do najczęstszych.

• Melasma. Uważa się, że melasma jest spowodowana zmianami hormonalnymi i może pojawić się w czasie ciąży. Obszary przebarwień mogą pojawić się na dowolnej części ciała, ale najczęściej występują na brzuchu i twarzy.
• Plamy słoneczne. Plamy słoneczne są również nazywane plamami wątrobowymi lub soczewicami słonecznymi. Są one związane z nadmierną ekspozycją na światło słoneczne w czasie. Zwykle pojawiają się jako plamy na obszarach narażonych na działanie promieni słonecznych, takich jak dłonie i twarz.
• Przebarwienia pozapalne. Jest to wynik urazu lub stanu zapalnego skóry. Częstą przyczyną tego typu przebarwień jest trądzik.

Jakie są objawy i czynniki ryzyka przebarwień?

Głównymi objawami przebarwień są ciemne obszary na skórze. Plamy mogą mieć różny rozmiar i mogą powstawać w dowolnym miejscu na ciele.

Największymi czynnikami ryzyka ogólnej hiperpigmentacji są ekspozycja na słońce i stany zapalne, ponieważ obie sytuacje mogą zwiększać produkcję melaniny. Im większa ekspozycja na słońce, tym większe ryzyko zwiększonej pigmentacji skóry.

W zależności od rodzaju zaburzenia, inne czynniki ryzyka wystąpienia przebarwień mogą obejmować:

• stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych lub ciąża, jak w przypadku melazmy
• ciemniejszy typ skóry, który jest bardziej podatny na zmiany pigmentacyjne
• leki zwiększające wrażliwość na światło słoneczne
• uszkodzenie skóry, takie jak rana lub powierzchowne oparzenia.

Co powoduje przebarwienia?

Częstą przyczyną przebarwień jest nadmierna produkcja melaniny. Melanina to pigment, który nadaje skórze jej kolor. Jest ona produkowana przez komórki skóry zwane melanocytami. Produkcja melaniny w organizmie może być zmieniona przez kilka różnych warunków lub czynników.

Niektóre leki mogą powodować przebarwienia. Również niektóre leki stosowane w chemioterapii mogą powodować przebarwienia jako efekt uboczny.

Ciąża zmienia poziom hormonów i może wpływać na produkcję melaniny u niektórych kobiet.

Rzadkie zaburzenie endokrynologiczne zwane chorobą Addisona może powodować przebarwienia, które są najbardziej widoczne w obszarach narażonych na działanie promieni słonecznych, takich jak twarz, szyja i dłonie, a także w obszarach narażonych na tarcie, takich jak łokcie i kolana.

Hiperpigmentacja jest bezpośrednim wynikiem zwiększonego poziomu hormonów w organizmie, które powodują zwiększoną syntezę melaniny.

Nadmierna ekspozycja na światło słoneczne może również powodować wzrost ilości melaniny.

Jak diagnozuje się i leczy przebarwienia?

Dermatolog może zdiagnozować przyczynę przebarwień. Poprosi on o historię medyczną i przeprowadzi badanie fizykalne w celu ustalenia przyczyny. W niektórych przypadkach biopsja skóry może zawęzić przyczynę.

Niektóre przypadki przebarwień można leczyć miejscowymi lekami na receptę. Leki te zazwyczaj zawierają hydrochinon, który rozjaśnia skórę.

Jednak długotrwałe stosowanie miejscowego hydrochinonu (bez przerwy w stosowaniu) może powodować ciemnienie skóry, znane jako ochronoza. Dlatego najlepiej jest stosować miejscowo hydrochinon tylko pod nadzorem dermatologa, aby mógł on odpowiednio pokierować Cię, jak stosować lek bez żadnych skutków ubocznych.

Stosowanie miejscowych retinoidów również pomaga w rozjaśnianiu ciemnych plam na skórze.

Oba te leki mogą rozjaśnić ciemne plamy po kilku miesiącach.

Pielęgnacja domowa obejmuje również stosowanie ochrony przeciwsłonecznej. Ochrona przeciwsłoneczna jest najważniejszym czynnikiem poprawiającym większość przyczyn przebarwień. Szukaj:

• Fizycznego blokującego filtra przeciwsłonecznego, najlepiej z tlenkiem cynku jako głównym składnikiem aktywnym
  minimalny filtr SPF od 30 do 50
• szerokie spektrum działania
• Stosuj krem przeciwsłoneczny codziennie. Jeśli przebywasz na słońcu, ponawiaj aplikację co 2 godziny - częściej, jeśli się pocisz lub pływasz.

Istnieją również zaburzenia skóry, w których światło widzialne może odgrywać rolę w utrzymywaniu przebarwień, takich jak melasma.

W takim przypadku poszukaj mineralnego filtra przeciwsłonecznego, który zawiera również tlenek żelaza, który może blokować część światła widzialnego. Stosuj codziennie. Noś odzież z filtrem SPF, który chroni przed słońcem.

W zależności od przyczyny przebarwień, lekarz może również zasugerować leczenie laserowe lub peelingi chemiczne w celu zmniejszenia przebarwień.

Jeśli nie masz jeszcze dermatologa, możesz wyszukać lekarzy w swojej okolicy za pomocą Healthline FindCare.

Jak można zapobiegać przebarwieniom?

Zapobieganie przebarwieniom nie zawsze jest możliwe. Można jednak chronić się poprzez

• stosowanie kremów z filtrem przeciwsłonecznym o SPF co najmniej 30
• noszenie czapek lub ubrań, które blokują promienie słoneczne
• unikanie słońca, gdy jest ono najsilniejsze, czyli zwykle między 10 rano a 4 po południu.
  Unikanie przyjmowania niektórych leków może również pomóc w zapobieganiu przebarwieniom.

Zabiegi dermatologiczne usuwające ciemne plamy pigmentowe

Peelingi chemiczne są jednym ze sposobów usuwania przebarwień, w których nowa i równomiernie zabarwiona skóra pojawia się po złuszczeniu komórek skóry.

Leczenie laserowe ma podobny efekt do peelingów chemicznych, ale procedura może być wykonywana z większą precyzją.
Interwencje dermatologiczne, takie jak peelingi chemiczne i laseroterapia, mogą pomóc złagodzić przebarwienia:

• W przypadku peelingu chemicznego na skórę twarzy, szyi i dekoltu nakładany jest roztwór chemiczny w celu złuszczenia skóry (usunięcia martwych komórek naskórka), który następnie stymuluje wzrost nowych komórek skóry, odsłaniając świeżą skórę.
• Laseroterapia ma podobny efekt, ale jest bardziej precyzyjna, ponieważ dermatolodzy mają większą kontrolę nad intensywnością zabiegu. W leczeniu laserowym światło o wysokiej energii jest przepuszczane przez dotknięte obszary.
• Najłagodniejsze zabiegi działają na poziomie naskórka (powierzchniowej warstwy skóry), ale bardziej intensywne zabiegi mogą przenikać do najgłębszych warstw skóry.
• Dermatolodzy mogą również przepisywać i/lub stosować hydrochinon, który nadal uważany jest za najskuteczniejszy środek miejscowy łagodzący przebarwienia. Można go jednak stosować tylko przez ograniczony czas, ponieważ podobnie jak inne formy peelingów chemicznych i laseroterapii, może podrażniać skórę i powodować przebarwienia pozapalne, szczególnie u osób o ciemniejszej karnacji.

Jakie są perspektywy hiperpigmentacji?

Hiperpigmentacja na ogół nie jest szkodliwa i zwykle nie jest objawem poważnego stanu chorobowego.

W niektórych przypadkach ciemne obszary zanikają samoistnie przy dobrej ochronie przeciwsłonecznej. W innych przypadkach konieczne jest bardziej agresywne leczenie. Nie ma gwarancji, że ciemne plamy całkowicie znikną, nawet po zastosowaniu leczenia.

Treść:

• Czym są zmarszczki?
• Kim są zmarszczki?
• W jakim wieku zmarszczki zaczynają pojawiać się na moim ciele?
• Objawy i przyczyny powstawania zmarszczek
• Jak diagnozuje się zmarszczki?
• Jak leczy się zmarszczki?
• Jak mogę zapobiegać zmarszczkom?
• Czego mogę się spodziewać, jeśli mam zmarszczki?
• Wnioski

Zmarszczki to linie lub fałdy na skórze. Jest to normalna część procesu starzenia się. Zmarszczki pojawiające się we wczesnym okresie życia mogą być wynikiem palenia tytoniu lub uszkodzeń spowodowanych przez słońce. Zmarszczek nie trzeba leczyć, chyba że chcesz zmienić ich wygląd na skórze za pomocą produktów dostępnych bez recepty, zabiegów ambulatoryjnych lub chirurgicznego usuwania warstw skóry.

Czym są zmarszczki?

Zmarszczki to linie, które tworzą się na skórze. Są one naturalną częścią procesu starzenia się organizmu. Zmarszczki na skórze wyglądają podobnie do zmarszczek na koszuli, która wymaga prasowania. Pojawiają się jako zagniecenia, fałdy lub grzbiety. Najczęściej występują na twarzy, szyi i ramionach, ale zmarszczki mogą pojawić się w dowolnym miejscu na ciele.

Kogo dotyczą zmarszczki?

Zmarszczki pojawiają się u każdego wraz z wiekiem. Ryzyko pojawienia się zmarszczek na wczesnym etapie życia może być wyższe, jeśli

masz skórę uszkodzoną przez słońce lub Twoja skóra jest często wystawiana na działanie promieni słonecznych.
Palisz wyroby tytoniowe.
Twoje ciało traci kolagen, który zapewnia skórze elastyczność i wsparcie.

W jakim wieku na moim ciele zaczynają pojawiać się zmarszczki?

Wraz z wiekiem na ciele zaczynają pojawiać się drobne zmarszczki. Może się to rozpocząć po 25 roku życia. Najczęstsza grupa wiekowa osób poszukujących leczenia zmarszczek to osoby w wieku od 40 do 55 lat. Zmarszczki stają się bardziej wyraźne po 65 roku życia.

Objawy i przyczyny powstawania zmarszczek

Jak wyglądają zmarszczki?

Jeśli spojrzysz na swoją dłoń, zobaczysz na niej zmarszczki. Wraz z wiekiem zmarszczki podobne do tych na dłoni będą powstawać na innych częściach skóry ciała.

Oznaki zmarszczek obejmują:

• Linie, fałdy lub rzęsy na skórze.
• Matowa lub zwiotczała skóra.
• Zmarszczki są widoczne, gdy jesteś w spoczynku, ale mogą być bardziej wyraźne, gdy poruszasz mięśniami twarzy, uśmiechając się lub marszcząc brwi.

Gdzie na moim ciele pojawiają się zmarszczki?

Zmarszczki mogą pojawić się w dowolnym miejscu na skórze, ale najczęściej występują na

• Twarzy.
• Dłoniach.
• Szyi.
• Stopach.

Co powoduje powstawanie zmarszczek?

Powolna produkcja komórek skóry, ścieńczenie warstw skóry i brak białek kolagenowych powodują powstawanie zmarszczek na skórze.

Kolagen to białko w organizmie, które nadaje skórze strukturę. Zapewnia jej sprężystość lub elastyczność, dzięki czemu można się łatwo poruszać. Skóra jest podobna do gumki. Jeśli ta gumka zostanie zbyt mocno rozciągnięta lub poruszona, poluzuje się i straci zdolność powrotu do normalnego rozmiaru i kształtu. Wraz z wiekiem komórki organizmu spowalniają produkcję białek. Utrudnia to elastycznej opasce powrót do pierwotnego kształtu, powodując powstawanie zmarszczek.

Istnieje kilka czynników, które powodują powstawanie zmarszczek na skórze.

Starzenie się

Zmarszczki są produktem ubocznym procesu starzenia. Wraz z wiekiem komórki skóry dzielą się wolniej, a środkowa warstwa skóry - skóra właściwa - zaczyna się przerzedzać. Skóra właściwa posiada sieć włókien elastyny i kolagenu, które zapewniają wsparcie i elastyczność. Wraz z upływem czasu sieć ta ulega rozluźnieniu, a na powierzchni skóry tworzą się zagłębienia. Starzejąca się skóra jest również mniej zdolna do zatrzymywania wilgoci, mniej wydajnie wydziela tłuszcz i wolniej się goi. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do powstawania zmarszczek.

Skurcze mięśni twarzy

Zmarszczki na czole, między brwiami (zmarszczki mimiczne) i wystające z kącików oczu (zwane kurzymi łapkami) są spowodowane niewielkimi skurczami mięśni. Uśmiechanie się, marszczenie brwi, mrużenie oczu i inne nawykowe mimiki twarzy powodują, że zmarszczki stają się bardziej wyraźne. Z biegiem czasu mimika ta, wraz z grawitacją, przyczynia się do powstawania zmarszczek.

Uszkodzenia słoneczne

Nadmierna ekspozycja na promienie ultrafioletowe (UV) ze słońca może powodować przedwczesne starzenie się skóry, znane również jako fotostarzenie. Ekspozycja na promieniowanie UV rozbija włókna kolagenowe i prowadzi do nieprawidłowej produkcji elastyny. Kiedy światło ultrafioletowe uszkadza tkankę skórną, organizm wytwarza enzym zwany metaloproteinazą. Enzym ten tworzy i reformuje kolagen. Jednak podczas tego procesu niektóre zdrowe włókna kolagenowe ulegają uszkodzeniu, co prowadzi do elastozy słonecznej - nieuporządkowanego tworzenia się włókien. Zmarszczki powstają, gdy proces odbudowy jest powtarzany w kółko, za każdym razem mniej efektywnie.

Palenie

Zdrowa skóra nieustannie się regeneruje. Stary kolagen jest rozkładany i usuwany z organizmu, robiąc miejsce dla nowego kolagenu. Naukowcy odkryli, że palenie powoduje zmniejszenie produkcji nowego kolagenu. Zmniejszona produkcja kolagenu powoduje powstawanie zmarszczek.

Czynniki środowiskowe

Zanieczyszczenia znajdujące się w powietrzu w Twoim otoczeniu mogą powodować rozpad kolagenu w Twoim ciele, ponieważ zanieczyszczenia dostają się do Twoich porów. Najczęstsze zanieczyszczenia w środowisku, które powodują zmarszczki to

Pył zawieszony: Pył zawieszony to mieszanina mikroskopijnych ciał stałych i cieczy w powietrzu, w tym brudu, kurzu i dymu.
Sadza: Sadza to mikroskopijny materiał stały na bazie węgla, który powstaje podczas spalania. Sadza znajduje się w środowisku ze spalin samochodowych i urządzeń produkcyjnych.
Dwutlenek azotu: Dwutlenek azotu jest gazem występującym w środowisku. Najczęściej występuje w pobliżu pojazdów, przemysłowych zakładów produkcyjnych, placów budowy oraz w niektórych urządzeniach do pielęgnacji trawników i ogrodów.

Czy makijaż powoduje zmarszczki?

Jeśli nie usuniesz makijażu, może on zatykać pory, ograniczając zdolność organizmu do produkcji białek kolagenowych. Jeśli nigdy nie usuwasz makijaż, to może przyczyna przedwczesne starzenie się i zmarszczki. Ważne jest, aby usuwać makijaż pod koniec dnia za pomocą środka czyszczącego, aby upewnić się, że pory są czyste i zapobiec powstawaniu zmarszczek. Jeśli zapomnisz usunąć makijaż kilka razy przed snem, to w porządku, ale nawykowe pozostawianie makijażu może uszkodzić skórę, zatykając pory.

Czy kofeina powoduje zmarszczki?

Chociaż badania wciąż trwają, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób kofeina - w tym kawa - wpływa na skórę, kofeina ma pewne krótkoterminowe korzyści dla rutynowej pielęgnacji skóry. Oznacza to, że kofeina może tymczasowo zmienić wygląd zmarszczek, ale długotrwałe stosowanie produktów z kofeiną nie leczy zmarszczek. Kofeina jest przeciwutleniaczem, który może chronić skórę przed elementami, które uszkadzają kolagen w skórze, co powoduje zmarszczki.

Jak diagnozuje się zmarszczki?

Zmarszczki są diagnozowane poprzez wizualne badanie skóry. Nie ma potrzeby wizyty u lekarza w celu zdiagnozowania zmarszczek na skórze, ponieważ są one wyraźnie widoczne. Jeśli chcesz poddać się leczeniu w celu odwrócenia skutków zmarszczek na skórze, możesz skontaktować się ze swoim lekarzem lub dermatologiem specjalizującym się w pielęgnacji skóry.

Jak leczy się zmarszczki?

Zmarszczki są częścią procesu starzenia się organizmu i nie wymagają leczenia. Jeśli nie podoba Ci się wygląd zmarszczek na Twojej skórze, możesz porozmawiać ze swoim lekarzem lub dermatologiem o opcjach leczenia, które mogą obejmować:

• Kremy przeciwzmarszczkowe z retinoidami lub dostępne bez recepty produkty do pielęgnacji skóry, które poprawiają nawilżenie i teksturę oraz promują produkcję białek kolagenowych w organizmie.
• Techniki odnowy skóry, takie jak mikrodermabrazja (ścieranie warstw skóry), dermabrazja (zdrapywanie warstw skóry) i peelingi chemiczne (rozpuszczanie skóry) w celu odnowienia przedwcześnie starzejącej się skóry.
• Laserowe odnawianie skóry w celu zmniejszenia zmarszczek na twarzy i nierówności skóry spowodowanych uszkodzeniami słonecznymi lub trądzikiem.
• Leczenie iniekcyjne toksyną botulinową typu A (Botox®), która jest lekiem blokującym sygnały chemiczne powodujące kurczenie się mięśni i powstawanie zmarszczek.
• Materiały wypełniające wykonane z kwasu hialuronowego w celu wypełnienia lub podniesienia zagnieceń lub głębokich zmarszczek.
• Operacja liftingu twarzy w celu usunięcia nadmiaru skóry i tłuszczu z twarzy oraz zaciśnięcia warstw tkanki, aby skóra wyglądała młodziej.

Czy istnieją skutki uboczne zabiegu?

Istnieją potencjalne skutki uboczne i komplikacje, które mogą pojawić się przy każdym leczeniu zmarszczek. Przed rozpoczęciem leczenia należy omówić skutki uboczne z lekarzem i omówić wszelkie procedury pielęgnacji skóry, leki lub suplementy diety, które obecnie stosujesz lub przyjmujesz, aby upewnić się, że leczenie nie będzie z nimi współdziałać.

Najczęstsze skutki uboczne leczenia zmarszczek obejmują:

• Reakcja alergiczna na lek.
• Obrzęk.
• Blizny.
• Ból.
• Siniaki.

Czy potrzebuję wielu zabiegów, aby pozbyć się zmarszczek?

Niektóre zabiegi na zmarszczki są trwałe, a inne wymagają wielu zabiegów, aby utrzymać wyniki. Twój lekarz omówi z Tobą opcje, które pomogą Ci osiągnąć cele leczenia i pomoże Ci wybrać odpowiedni zabieg dla Twojej skóry.

Jakie pokarmy i napoje pomagają zredukować zmarszczki?

Składniki odżywcze, które jesz i pijesz, pomagają skórze zachować zdrowie. Utrzymanie zdrowej skóry zapobiega powstawaniu zmarszczek. Aby zachować zdrową skórę i zminimalizować zmarszczki, dodaj następujące pokarmy do swojej zbilansowanej diety:

• Woda.
• Witaminy A i C.
• Białko (drób, ryby, jaja i chude mięso).

Chociaż mogą być kuszące i smaczne, unikaj pokarmów bogatych w tłuszcz i cukier, ponieważ mogą one uszkodzić kolagen w skórze.

Jak mogę zapobiegać zmarszczkom?

Twoje ciało naturalnie produkuje zmarszczki wraz z wiekiem. Chociaż nie można zapobiec powstawaniu zmarszczek, można zmniejszyć ryzyko ich przedwczesnego pojawienia się poprzez:

• Codzienne stosowanie kremów z filtrem przeciwsłonecznym, aby zapobiec uszkodzeniom spowodowanym przez słońce.
• Rezygnację z solarium.
• Codzienne nawilżanie skóry.
• Mycie twarzy lub stosowanie produktów oczyszczających do usuwania makijażu.
• Nie pal papierosów.
• Utrzymywanie odpowiedniego nawodnienia.
• Stosowanie zdrowej i zbilansowanej diety.

Czego mogę się spodziewać, jeśli mam zmarszczki?

Zmarszczki są oznaką normalnego starzenia się organizmu. Nie wymagają leczenia, ale możesz zdecydować się na leczenie zmarszczek, jeśli nie podoba ci się ich wygląd lub jeśli chcesz, aby zmarszczki były mniej widoczne. Chociaż leczenie może tymczasowo zatrzymać oznaki zmarszczek, nie ma sposobu, aby całkowicie zapobiec powstawaniu zmarszczek na skórze.

Jaka jest różnica między drobnymi liniami a zmarszczkami?

Drobne linie są początkiem zmarszczek i wyglądają jak małe fałdy na skórze. Znajdują się bliżej powierzchni skóry, podczas gdy zmarszczki znajdują się głębiej w skórze. Drobne zmarszczki można zauważyć na twarzy w miejscach, w których wykonujesz powtarzające się ruchy, na przykład wokół oczu i ust, gdy się uśmiechasz lub mrugasz. Drobne linie łączą się z wiekiem i grawitacją, tworząc zmarszczki. Zmarszczki to głębsze bruzdy lub fałdy na skórze, które mogą powstać w dowolnym miejscu na ciele.

Wnioski

Zmarszczki są oznaką, że ciało starzeje się tak, jak powinno. Jeśli zmarszczki pojawiają się wcześnie, porozmawiaj ze swoim lekarzem o sposobach poprawy sposobu, w jaki komórki produkują kolagen, aby skóra wyglądała i czuła się młodziej. Chociaż zmarszczki na skórze mogą być niepokojące, nie trzeba ich leczyć, chyba że chcesz zmienić swój wygląd.

Treść:

• Co musisz wiedzieć o swoim typie skóry
• Ustalanie typu skóry
• Jaki jest mój typ skóry? Wspólne cechy różnych typów skóry
• Jak mogę określić swój typ skóry w domu?
  
  

Codzienne oczyszczanie i nawilżanie jest korzystne dla wszystkich rodzajów skóry, ale różne typy skóry - w tym skóra tłusta, sucha, normalna, mieszana i wrażliwa - mają różne potrzeby. Dlatego znajomość swojego typu skóry jest pierwszym krokiem do właściwej pielęgnacji. Ale skąd wiesz, jaki masz typ skóry? Odpowiedź znajdziesz poprzez prostą obserwację.

Co musisz wiedzieć o swoim typie skóry

Według Akademii Dermatologii (AAD) istnieje pięć podstawowych typów skóry: tłusta, sucha, normalna, mieszana i wrażliwa.

Każdy typ skóry ma swój własny zestaw unikalnych cech i potrzeb, które mogą wpływać na wygląd i samopoczucie skóry. Jeśli najpierw zrozumiesz, jaki masz typ skóry, możesz zacząć podejmować świadome decyzje - zapewniając swojej skórze spersonalizowaną pielęgnację i ochronę, której potrzebuje teraz i przez wiele lat. Jeśli nie masz pewności, jaki masz typ skóry, czytaj dalej. Poniżej przedstawiamy wszystkie podstawy dotyczące określania typu skóry, a także wskazówki dotyczące wyboru idealnych produktów do pielęgnacji skóry i praktyk dla każdego typu.

Wykrywanie typu skóry

Typ skóry zależy od ilości sebum (oleju) wytwarzanego przez skórę. Natłuszczenie skóry może zmieniać się w czasie, a także mogą na nie wpływać takie czynniki, jak stres, genetyka, hormony, wilgoć i naturalny proces starzenia.

Gdy już wiesz, czego szukać - używając wspólnych cech wymienionych poniżej - twój typ skóry można zwykle określić poprzez prostą obserwację.

Istnieją dwa testy, które można wykonać w domu i które mogą pomóc w określeniu typu skóry w ciągu zaledwie 30 minut: metoda rozmazanej folii oraz metoda "obserwuj i czekaj".

Jaki jest mój typ skóry? Wspólne cechy różnych typów skóry

Jako największy organ ciała, skóra pełni szereg ważnych i złożonych funkcji - od regulacji temperatury ciała po ochronę przed zarazkami. Dotyczy to zwłaszcza wierzchniej warstwy skóry, znanej również jako bariera skórna. Ta bariera ochronna, która składa się głównie z lipidów (takich jak ceramidy), działa jako główny strażnik między skórą a środowiskiem zewnętrznym - zatrzymując wodę i szkodliwe substancje.

Chociaż zdrowa bariera ochronna skóry jest niezbędna dla wszystkich rodzajów skóry, ważne jest, aby pamiętać, że skóra każdego z nas jest wyjątkowa pod wieloma względami. Oznacza to, że nie ma jednego uniwersalnego podejścia do osiągnięcia promiennej, zdrowo wyglądającej skóry. Istnieje jednak kilka ujednolicających cech, których należy szukać, które pomogą odpowiedzieć na pytanie "Jaki jest mój typ skóry?".

Oto główne wskaźniki, o których należy pamiętać przy określaniu, czy skóra jest głównie tłusta, sucha, normalna, mieszana czy wrażliwa.

Skóra tłusta

Skóra tłusta produkuje nadmiar sebum, które sprawia, że skóra jest błyszcząca i tłusta - szczególnie w strefie T (czoło, nos i podbródek). Według Academy of Dermatology (AAD), osoby z tłustą skórą mogą mieć mniej zmarszczek, ale mogą też być bardziej podatne na rozszerzone pory, plamy trądzikowe, zaskórniki i wągry.

Należy pamiętać, że tylko dlatego, że skóra tłusta wytwarza więcej naturalnych olejów, nie oznacza to, że potrzebuje mniej nawilżenia niż inne rodzaje skóry. Pielęgnacja skóry tłustej polega na wyborze odpowiednich produktów, które ją odżywią i nawilżą, nie zatykając porów i nie powodując wyprysków. Idealna rutyna pielęgnacji skóry tłustej powinna obejmować delikatny, pieniący się produkt oczyszczający, który skutecznie usuwa brud, nadmiar sebum i inne zanieczyszczenia. Powinien również zawierać lekki, nietłusty i niekomedogenny krem nawilżający, który zapewni skórze tłustej nawilżenie, którego potrzebuje.

Skóra sucha

Skóra sucha generalnie produkuje mniej naturalnych olejków niż inne rodzaje skóry. Może to powodować, że staje się ona matowa i szorstka, łuszcząca się, a nawet łuszcząca się. Często jest napięta lub mniej elastyczna, poważnie odwodniona i może być podatna na bardziej widoczne drobne linie i zmarszczki. Ponadto może być swędząca lub podrażniona.

Pielęgnacja skóry suchej powinna obejmować delikatne, łagodzące i nawilżające składniki, które pomagają utrzymać ochronną barierę wilgoci skóry - takie jak ceramidy. Klinika Mayo zaleca unikanie zbyt długich i gorących pryszniców, nawilżanie suchej skóry kilka razy dziennie i wybieranie produktów do pielęgnacji skóry, które są bezzapachowe, niekomedogenne i nie zawierają alkoholu.

Skóra normalna

Skóra normalna jest zrównoważona - ani zbyt sucha, ani zbyt tłusta. Nie jest podatna na wypryski, łuszczenie się, uczucie tłustości lub ściągnięcia. Osoby ze skórą normalną mają zwykle małe pory, gładką teksturę skóry i są mniej podatne na wrażliwość lub wypryski. Chociaż skóra normalna nie ma szczególnych problemów ani obaw, nadal wymaga odpowiedniej pielęgnacji, aby wyglądać i czuć się jak najlepiej. Idealna rutyna pielęgnacji skóry normalnej pomaga utrzymać nawilżenie skóry, zatrzymując wilgoć i wspierając barierę ochronną skóry.

Skóra mieszana

Skóra mieszana obejmuje obszary, które są zarówno suche, jak i tłuste - strefa T jest zwykle tłusta, a policzki suche lub normalne. Ten typ skóry może zmieniać się w różnych porach roku i pod wpływem różnych czynników, takich jak stres lub wahania hormonalne. Skuteczne oczyszczanie i nawilżanie są kluczem do pielęgnacji skóry, która w niektórych miejscach jest tłusta lub normalna, a w innych sucha.

Skóra wrażliwa

Skóra wrażliwa jest często określana jako typ skóry, ale można mieć tłustą skórę wrażliwą, suchą skórę wrażliwą lub normalną skórę wrażliwą. Bez względu na rodzaj skóry, jeśli masz skórę wrażliwą, możesz zauważyć, że Twoja skóra jest zaczerwieniona i odczuwa pieczenie, swędzenie lub suchość. Objawy te mogą być związane z posiadaniem skóry, która jest bardziej wrażliwa na zewnętrzne czynniki drażniące i mogą być wywoływane przez niektóre składniki - takie jak barwniki lub perfumy - a także czynniki środowiskowe.

Jeśli masz wrażliwą skórę, możesz dowiedzieć się, co wywołuje Twoją wrażliwość i unikać środków czyszczących, nawilżających lub innych produktów zawierających te konkretne składniki. Możesz także zmienić swoje otoczenie, aby zmniejszyć narażenie na czynniki wyzwalające.

Jak mogę określić swój typ skóry w domu?

Jeśli opisy różnych typów skóry nie pomogły Ci dojść do wniosku, istnieje kilka testów, które możesz wykonać w domu i które pomogą Ci określić Twój typ skóry. Oto dwie metody, których możesz użyć:

Metoda "obserwuj i czekaj"

Ten domowy test pozwala zrozumieć typ skóry poprzez obserwację jej zachowania po oczyszczeniu.

• Na początek umyj twarz łagodnym środkiem oczyszczającym, a następnie delikatnie osusz.
• Odczekaj 30 minut.
• Jeśli skóra jest błyszcząca przez cały ten czas, prawdopodobnie masz skórę tłustą.
• Jeśli jest napięta i łuszczy się, prawdopodobnie masz suchą skórę.
• Jeśli błyszczy się tylko w strefie T, prawdopodobnie masz skórę mieszaną.
• Jeśli skóra jest nawilżona i przyjemna w dotyku, ale nie tłusta, prawdopodobnie masz skórę normalną.

Metoda bibułki oczyszczającej

Bibułki pochłaniają olej, gdy są dociskane do skóry - i można ich użyć do określenia rodzaju skóry.

• Po umyciu twarzy łagodnym środkiem oczyszczającym, osusz ją i odczekaj 30 minut.
• Połóż bibułki na różnych częściach twarzy, a następnie przytrzymaj je pod światło, aby zobaczyć ślady oleju.
• Jeśli bibułki wchłonęły dużo oleju ze wszystkich obszarów twarzy, masz tłustą skórę.
• Jeśli pochłaniają niewiele lub wcale, prawdopodobnie masz suchą skórę.
• Jeśli na prześcieradłach widoczna jest tylko niewielka ilość sebum ze strefy T, masz skórę mieszaną.
• Jeśli wszystkie obszary twarzy wykazują minimalną ilość sebum, prawdopodobnie masz skórę normalną.

Ważne jest, aby pamiętać, że każdy rodzaj skóry może być również wrażliwy lub trądzikowy, chociaż osoby z normalną skórą mogą rzadziej mieć oba typy skóry. Dzięki odpowiednim produktom możesz jednak zadbać o swoją skórę, jednocześnie zajmując się kwestiami takimi jak wrażliwość i wypryski trądzikowe. W razie wątpliwości należy udać się do dermatologa z certyfikatem zarządu, aby uzyskać spersonalizowaną ocenę skóry i porady dotyczące najlepszej pielęgnacji dla danego typu skóry.