Novinky, Strona 4

Treść:

• Związek między stresem a układem odpornościowym
• Objawy osłabienia układu odpornościowego z powodu stresu
• Jak radzić sobie ze stresem i zapobiegać chorobom
• Wnioski na temat stresu i odporności

Stres może wpływać na układ odpornościowy na wiele sposobów - od nudności, przez przyrost masy ciała, po egzemę.

Dla większości z nas stres jest częścią życia. Może trwać kilka godzin, na przykład w okresie poprzedzającym egzamin końcowy. Może też trwać dłużej, na przykład podczas opieki nad chorą ukochaną osobą.

Niezależnie od przyczyny, nikt nie lubi czuć się zestresowany. Ale czy stres może faktycznie powodować choroby?

Krótka odpowiedź brzmi: tak. Oprócz powodowania egzemy, niepożądanego przyrostu masy ciała i nudności, stres może nawet osłabić układ odpornościowy. „Eliminacja lub modyfikacja różnych czynników stresogennych w życiu jest niezbędna do ochrony i wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej.

Związek między stresem a układem odpornościowym

Możesz wierzyć lub nie, ale stres nie jest tylko zły. W rzeczywistości ostry stres jest częścią, która pomaga nas chronić i czyni nas bardziej czujnymi.

Kiedy zaczynasz czuć się zestresowany, powoduje to, że twoje ciało produkuje więcej hormonu stresu - kortyzolu. W krótkich seriach kortyzol może zwiększyć odporność poprzez ograniczenie stanu zapalnego. „Ale z biegiem czasu, gdy organizm osiąga chroniczny stres, może przyzwyczaić się do zbyt dużej ilości kortyzolu we krwi. A to otwiera drzwi do większego stanu zapalnego.

Ponadto przewlekły stres zmniejsza liczbę limfocytów w organizmie - białych krwinek, które pomagają zwalczać infekcje. Im niższy poziom limfocytów, tym większe ryzyko zakażenia wirusami, w tym przeziębieniem i opryszczką. To właśnie wtedy możesz zacząć doświadczać „choroby wywołanej stresem”. Twój układ odpornościowy zaczyna czuć się słabszy, przez co nie jest w stanie zwalczać infekcji i chorób.

Wysoki poziom stresu może również powodować depresję i niepokój, co może również prowadzić do wyższego poziomu stanu zapalnego. Długotrwały wysoki poziom stanu zapalnego wskazuje na nadmiernie zestresowany i zmęczony układ odpornościowy, który nie jest w stanie odpowiednio chronić organizmu.

Inne schorzenia ściśle powiązane ze stresem

Przewlekły stan zapalny może towarzyszyć nieopanowanemu wysokiemu poziomowi stresu, który może przyczyniać się do rozwoju i progresji wielu chorób układu odpornościowego, takich jak

• Zapalenie stawów.
• Fibromialgia.
• Toczeń.
• łuszczyca.
• nieswoiste zapalenie jelit (IBD).

W przypadku długotrwałego stresu mogą również wystąpić problemy z układem krążenia, w tym przyspieszone tętno i choroby serca, a także wrzody żołądka. Będziesz także bardziej narażony na cukrzycę typu 2, niektóre nowotwory i pogorszenie stanu psychicznego.

W tym momencie możesz pomyśleć: „ To całkiem spora lista powiązanych chorób!”. Oczywiście, stres sam w sobie może być wystarczająco stresujący. Jednak celem tej informacji nie jest zwiększenie stresu. Postaraj się raczej postrzegać to jako powód do priorytetowego traktowania swojego zdrowia i poświęcenia czasu i miejsca na poprawę technik radzenia sobie ze stresem.

Objawy osłabienia układu odpornościowego z powodu stresu

Niektóre zestresowane osoby uciekają się do niezdrowych nawyków w ramach radzenia sobie ze stresem, w tym palenia papierosów, picia alkoholu, a nawet zażywania narkotyków. Inne objawy osłabienia układu odpornościowego obejmują

• Obrzęk węzłów chłonnych
• Łagodne przeziębienia
• Częste opryszczki
• Cierpienie na przewlekłą chorobę

Jak radzić sobie ze stresem i zapobiegać chorobom

Strategie redukcji stresu nie tylko dają odpocząć umysłowi, ale mogą również zmniejszyć presję, jaką stres wywiera na układ odpornościowy.

„Możesz podjąć kroki w celu zmniejszenia krótkoterminowego i długoterminowego stresu” - zapewnia dr Calabrese.

Oto kilka pomocnych taktyk, aby zmniejszyć stres i wzmocnić układ odpornościowy:

Medytacja i uważność

Medytacja trzy do czterech razy w tygodniu może zdziałać cuda w obniżaniu poziomu stresu. Nie musi to trwać długo - wystarczy 10 do 15 minut, aby znaleźć spokojną chwilę dla siebie. Medytacja obniża poziom kortyzolu i zmniejsza stan zapalny. Uważność można również praktykować w życiu codziennym.

Pozytywne myślenie

Dowody pokazują, że ludzie, którzy wierzą, że radzą sobie lepiej, w rzeczywistości radzą sobie lepiej niż ci, którzy są w tej samej kondycji fizycznej, ale nie są tak pozytywnie nastawieni. Badania pokazują również, że negatywne nastawienie, niepokój i wrogość wpływają na układ odpornościowy.

Spędzaj czas z rodziną i przyjaciółmi

Spędzanie czasu z przyjaciółmi i rodziną może pomóc w radzeniu sobie ze stresem i innymi kwestiami emocjonalnymi. Badania wykazały, że kobiety, które spędzają więcej czasu z rodziną, przyjaciółmi i dziećmi, pomagają uwolnić oksytocynę, naturalny środek łagodzący stres.

Dostosuj swoją dietę

Kolejną ważną częścią naszego ogólnego stanu zdrowia jest jedzenie, które spożywamy. Upewnij się, że spożywasz zbilansowaną dietę z owocami, białkiem, zbożami i witaminami, aby utrzymać układ odpornościowy w dobrej kondycji. W tym samym duchu możesz spróbować włączyć pokarmy takie jak ryby, jagody i produkty pełnoziarniste, które, jak wykazano, wspomagają zdrowie mózgu. Sen ma również duży wpływ na poziom stresu, więc upewnij się, że to, co jesz, pomaga ci się zrelaksować przed snem.

Ćwicz jogę

Praktykowanie jogi zmniejsza poziom hormonów stresu i uspokaja układ nerwowy, zmniejszając stan zapalny. Głębokie oddychanie pomaga zwiększyć odporność na infekcje. Odwrócone pozycje jogi pomagają w krążeniu płynów w układzie limfatycznym i filtrowaniu toksyn.

Ponadto istnieje tak wiele rodzajów zajęć i ćwiczeń jogi, że każdy znajdzie coś dla siebie. W zależności od poziomu zaawansowania i rodzaju stresu, którego doświadczasz, oto kilka rodzajów jogi do rozważenia:

• Joga dla początkujących.
• Joga w leczeniu traumy.
• Joga przed snem.
• Joga w podróży.
• Gorąca joga.
• Energetyzująca joga.

Wystarczająca ilość snu

Brak snu może narazić Cię na wyższy poziom stresu i osłabienie układu odpornościowego. Dlatego ważne jest, aby upewnić się, że każdej nocy śpisz zalecaną ilość snu - około siedmiu do dziewięciu godzin, jeśli jesteś osobą dorosłą. Ponadto kojąca poranna i nocna rutyna pomoże ci zachować zrównoważony rytm w ciągu dnia, co może pomóc zmniejszyć wszelkie stresory, które mogą ci przeszkadzać.

Dowiedz się, jakie są Twoje czynniki stresogenne i jak sobie z nimi radzić

Chociaż wszyscy doświadczamy stresu, każdy ma do niego inny stosunek. Wiesz, co stresuje Cię najczęściej, więc pomocne może być zidentyfikowanie tych wyzwalaczy, prowadzenie dziennika na ich temat i opracowanie planu relaksacji, aby uspokoić się następnym razem, gdy się pojawią.

Wnioski dotyczące stresu i odporności

Pamiętaj, że stres w ostrych sytuacjach może być zdrowy i ochronny, więc nie jest dla nas tylko zły. To przewlekły stres, którym staramy się zarządzać. Słuchaj swojego ciała i zauważ, czy stres, który odczuwasz, jest stały czy sytuacyjny. Tak czy inaczej, istnieją taktyki radzenia sobie z nim.

Stres wytwarza hormon kortyzolu, który może zwiększyć odporność w krótkich seriach poprzez ograniczenie stanu zapalnego. Z czasem jednak organizm przyzwyczaja się do zbyt dużej ilości kortyzolu we krwi, co przygotowuje grunt pod więcej stanów zapalnych i może osłabić zdolność układu odpornościowego do zwalczania najeźdźców.

Jeśli nie kontrolujesz poziomu stresu, przewlekły stan zapalny może prowadzić do rozwoju i progresji wielu chorób układu odpornościowego

Jeśli czujesz, że Twój poziom stresu nie poprawia się nawet po wprowadzeniu zmian w stylu życia, koniecznie porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jak może Ci pomóc.

Treść:

• 10 oznak słabego układu odpornościowego
• Wskazówki, jak wzmocnić układ odpornościowy

10 oznak słabego układu odpornościowego

Pandemia COVID-19 wpłynęła na życie miliardów ludzi na całym świecie, ale jedną dobrą rzeczą, która zyskała zasłużoną uwagę, jest zainteresowanie ludzi zdrowymi nawykami, które pomagają wzmocnić odporność. Jak wzmocnić swoją odporność, suplementy na wzmocnienie odporności i kilka innych terminów związanych ze wzmacnianiem odporności były jednymi z najczęściej wyszukiwanych tematów związanych ze zdrowiem w wyszukiwarkach.

Oto niektóre z typowych objawów wskazujących, że odporność organizmu nie działa najlepiej

• Ciągłe uczucie zmęczenia

Życie w tym szybko zmieniającym się świecie bardzo nas obciąża i sprawia, że czujemy się ospali. Chociaż większość z nas pracuje w domu, presja związana z pracą znacznie wzrosła. To normalne, że czasami czujesz się zmęczony i zestresowany. Powinieneś spróbować zrobić sobie przerwę i cieszyć się czasem z rodziną, spędzać czas na robieniu rzeczy, które sprawiają, że jesteś szczęśliwy i dobrze się wyspać. Jeśli jednak nadal czujesz się wyczerpany nawet po dobrze przespanej nocy i czasie wolnym od pracy, może to być oznaką niskiej odporności. Stale niski poziom energii może być oznaką słabej odporności. W takim przypadku należy skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać pomoc w zakresie sposobów na zwiększenie odporności.

• Łatwo się przeziębiasz i kaszlesz

Przeziębienia dwa lub trzy razy w roku są powszechne, a po zarażeniu układ odpornościowy potrzebuje od tygodnia do 10 dni, aby przezwyciężyć te infekcje i pozwolić organizmowi w pełni wyzdrowieć. Jeśli jednak ciągle dokuczają Ci przeziębienia i kaszel, a czas rekonwalescencji jest dłuższy niż 10 dni, może to oznaczać, że odporność Twojego organizmu nie działa najlepiej.

• Częste bóle brzucha i biegunka

Jeśli dolegliwości brzuszne, takie jak zaparcia, biegunka lub gazy, są częstym zjawiskiem, może to być oznaką słabego układu odpornościowego. Duża część (prawie 70 procent) układu odpornościowego znajduje się w przewodzie pokarmowym. Dlatego też odgrywa on kluczową rolę w utrzymaniu ogólnej równowagi układu odpornościowego. Jeśli stale odczuwasz dyskomfort w jamie brzusznej, taki jak ból brzucha, biegunka itp., oznacza to, że nie masz wystarczającej ilości zdrowych drobnoustrojów w jelitach i może to być oznaką słabego układu odpornościowego.

• Wysoki poziom stresu

Wysoki poziom stresu jest wprost proporcjonalny do słabszego układu odpornościowego. Długie i stresujące godziny w pracy, stres emocjonalny w domu mogą powodować bezprecedensowo wysoki poziom stresu. Stres wpływa na limfocyty, które chronią organizm przed infekcjami. Niższy poziom limfocytów oznacza większą podatność na infekcje z powodu osłabionego układu odpornościowego.

• Słabe gojenie się ran lub opryszczka wokół ust

Często zdarza się, że skaleczysz się, zadrapiesz lub oparzysz podczas gotowania, chodzenia/biegania lub pracy z ostrymi narzędziami. Jednak czas potrzebny organizmowi na zagojenie rany odzwierciedla siłę układu odpornościowego. Układ odpornościowy odgrywa ważną rolę w gojeniu się ran skóry. Zazwyczaj organizm potrzebuje od 3 do 5 dni, aby zagoić ranę skóry. Jeśli jednak proces gojenia trwa dłużej, a skóra nie regeneruje się, oznacza to, że odporność organizmu nie działa optymalnie.

• Częste infekcje

Jeśli stale walczysz z infekcjami, takimi jak dur brzuszny, malaria, zapalenie płuc, infekcja dróg moczowych itp. częściej niż raz w roku, może to być oznaką słabej odporności. Takie infekcje nie powinny występować częściej niż raz w roku. Jeśli jednak stale zapadasz na infekcje, możesz skonsultować się z lekarzem i spróbować wzmocnić swoją odporność i poprawić zdrowie młodych ludzi poprzez zmianę nawyków stylu życia.

• Nagła wysoka gorączka

Układ odpornościowy jest pierwszą linią obrony organizmu, która zwalcza wirusy, bakterie i inne podobne patogeny, aby odeprzeć wszystkie choroby. Nagła wysoka gorączka może być oznaką zbliżającej się infekcji, a leki pomagają ją stłumić. Powtarzające się wysokie gorączki są oznaką słabego układu odpornościowego, który wymaga uwagi.

• Ból mięśni i stawów

Słaby układ odpornościowy może prowadzić do bólu mięśni i stawów. Układ odpornościowy wytwarza zapalne substancje chemiczne i białe krwinki, gdy zwalcza infekcje. Jeśli jednak układ odpornościowy jest słaby, te białe krwinki wyczerpują się podczas walki z infekcjami, a stan zapalny trwa, co prowadzi do bólu stawów i mięśni.

• Wykwity skórne, czyraki, egzema

Skóra jest uważana za pierwszą barierę ochronną organizmu. Lipidy w naszych tkankach skórnych zapobiegają przedostawaniu się niepożądanych organizmów do organizmu przez skórę. Infekcje skóry, takie jak wysypki, suchość skóry, czyraki, egzema itp. są objawami słabego układu odpornościowego.

• Ciągle przyjmujesz leki na jedną lub drugą chorobę

Częste infekcje i ciągłe przyjmowanie leków jest oznaką słabego układu odpornościowego. Jeśli ciągle otrzymujesz leki na choroby, które powracają, nadszedł czas, aby wzmocnić swoją odporność.

Zastrzeżenie: Ten blog zawiera ogólne informacje i dyskusje na temat zdrowia i powiązanych tematów. Informacje i inne treści udostępniane na tym blogu, na stronie internetowej lub w jakichkolwiek powiązanych materiałach nie mają być i nie powinny być traktowane ani wykorzystywane jako substytut porady medycznej, diagnozy lub leczenia. Prosimy o skonsultowanie się z lekarzem przed rozpoczęciem przyjmowania nowych leków lub schematu leczenia.

Wskazówki dotyczące wzmocnienia układu odpornościowego

Powstrzymanie bakterii, wirusów i zarazków przed zarażeniem wymaga silnej obrony. Obrona ta nazywana jest układem odpornościowym. Układ odpornościowy jest bardzo złożony i wiele rzeczy może wpływać na to, jak dobrze działa on obecnie.

Dobrą wiadomością jest to, że te same kroki, które podejmujesz, aby poprawić swój styl życia, mogą również wzmocnić Twój układ odpornościowy.

• Jedz pokarmy wzmacniające odporność

Nie jest tajemnicą, że zbilansowana, bogata w składniki odżywcze dieta jest dobra dla każdego aspektu ogólnego stanu zdrowia. I chociaż nie ma cudownego pokarmu lub składnika, który zwiększyłby odporność, niektóre pokarmy mogą pomóc poprawić i wzmocnić układ odpornościowy.

Dieta pełna owoców i warzyw zapewni ci wszystkie potężne witaminy potrzebne do wzmocnienia układu odpornościowego. Następnie dodaj zdrowe źródła białka i produkty pełnoziarniste bogate w błonnik.

Jeśli odżywiasz się zdrowo, prawdopodobnie nie musisz łykać wielu suplementów, aby utrzymać silny układ odpornościowy. W rzeczywistości przyjmowanie dużych dawek ziół lub witamin może być czasami szkodliwe. Przed zażyciem jakichkolwiek suplementów należy zawsze skonsultować się z lekarzem.

Kilka produktów spożywczych, których warto szukać ze względu na ich potencjał do wzmocnienia układu odpornościowego:

• Owoce cytrusowe są pełne witaminy C, która zwalcza przeziębienia.
• Jagody zawierają składniki odżywcze zwane flawonoidami, które, jak wykazano, zmniejszają częstość występowania chorób układu oddechowego.
• Imbir ma działanie przeciwzapalne, które może wpływać na funkcje odpornościowe.
• Zielone warzywa liściaste są pełne witamin przeciwutleniających, które są ważne dla zdrowia układu odpornościowego.
• Jogurt, kefir i inne sfermentowane produkty spożywcze poprawiają zdrowie jelit, co jest związane ze zdrowiem układu odpornościowego.

• Ćwiczenia dla odporności

Regularna aktywność fizyczna to dobry sposób na wzmocnienie układu odpornościowego i pomoc w walce z chorobami. Większość badań sugeruje, że ćwiczenia o umiarkowanej intensywności trwające od 30 do 60 minut przez kilka dni w tygodniu są najbardziej korzystne dla układu odpornościowego. Może to oznaczać wszystko, od energicznego spaceru lub biegu po trening na siłowni.

Ćwiczenia mogą pomóc zwiększyć odporność na wiele sposobów. Co najważniejsze, zwiększają krążenie komórek odpornościowych. Komórki te są pierwszą linią obrony organizmu przed atakującymi drobnoustrojami i bakteriami. Im więcej ich krąży, tym lepiej można uniknąć infekcji.

Należy jednak pamiętać, że jeśli chodzi o ćwiczenia i odporność, więcej niekoniecznie oznacza lepiej. Długotrwałe intensywne ćwiczenia (takie jak maraton) mogą osłabić układ odpornościowy, a nie go wzmocnić.

• Dobrze się wysypiaj

Siedem do dziewięciu godzin spokojnego snu każdej nocy to jedna z najważniejszych rzeczy, jakie możesz zrobić dla swojego zdrowia - i zdrowia swojego układu odpornościowego. Podczas snu organizm ma możliwość odbudowania i wzmocnienia swoich mechanizmów obronnych.

Podczas snu organizm uwalnia białka zwane cytokinami, które są częścią układu odpornościowego. Zwiększona produkcja cytokin może pomóc wzmocnić układ odpornościowy. Badania wykazały, że osoby, które nie wysypiają się regularnie, są bardziej podatne na przeziębienia i inne infekcje dróg oddechowych.

• Trzymaj stres pod kontrolą

Stres jest stałym elementem życia większości ludzi. Sztuczka polega na zminimalizowaniu ilości doświadczanego stresu i znalezieniu sposobów radzenia sobie ze stresem, którego nie można uniknąć.

Stres ma różne fizyczne skutki dla organizmu, z których wiele wpływa również na układ odpornościowy. Stres może zmniejszyć produkcję limfocytów, białych krwinek, które są kluczowe w zwalczaniu infekcji.

Zarządzanie stresem może być tak proste, jak zatrzymanie się w ciągu dnia i wzięcie kilku powolnych, głębokich oddechów. Inne techniki radzenia sobie ze stresem obejmują ćwiczenia, jogę i medytację.

Spis treści:

• Czym jest układ odpornościowy?
• Czym są superfoods?
• 10 pokarmów wzmacniających układ odpornościowy
• Inne sposoby na naturalne wzmocnienie układu odpornościowego

Nie jest tajemnicą, że jesteś tym, co jesz. Badania prowadzone na przestrzeni lat wykazały, że dobrze zbilansowana dieta pełna pożywnych pokarmów stanowi najsilniejszą ochronę przed przewlekłymi i niebezpiecznymi schorzeniami, takimi jak choroby serca, otyłość i cukrzyca.

Ale czy wiesz, że spożywane pokarmy mogą również pomóc w walce z chorobami takimi jak grypa? Istnieją pewne pokarmy, które są znanymi wzmacniaczami układu odpornościowego. Oznacza to, że pomagają one organizmowi zwalczać choroby.

Przyjrzyjmy się bliżej układowi odpornościowemu i temu, które pokarmy wpływają na zdolność organizmu do reagowania na zagrożenia.

Czym jest układ odpornościowy?

Układ odpornościowy to sposób, w jaki organizm broni się przed zagrożeniami ze świata zewnętrznego. Ten złożony system komórek, tkanek i narządów identyfikuje, kiedy coś, na przykład wirus grypy, dostaje się do organizmu. Następnie uruchamia automatyczną, skoordynowaną reakcję, aby pomóc ci wyleczyć się za pomocą tak zwanych białych krwinek.

Gdy układ odpornościowy jest silny, organizm jest lepiej przygotowany do walki z chorobami. Gdy układ odpornościowy jest słabszy, istnieje większe prawdopodobieństwo zachorowania.

Układ odpornościowy jest również kluczem do walki z chorobami takimi jak rak. Immunoterapia jest w rzeczywistości leczeniem, które wyzwala własny układ odpornościowy organizmu do atakowania komórek nowotworowych. Ze względu na jego ważną rolę w zdrowiu, musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby utrzymać silny układ odpornościowy.

Czym są superfoods?

W ostatnich latach wszyscy często słyszeliśmy termin „superfoods”, który odnosi się do wszystkiego, od skromnych borówek po egzotyczne jagody goji. W rzeczywistości jednak nie ma czegoś takiego jak superfoods. Słowo to jest terminem marketingowym używanym w odniesieniu do niektórych produktów spożywczych, które są „bogate w składniki odżywcze”, co oznacza, że zawierają składniki odżywcze i minerały, które organizm może wykorzystać do poprawy zdrowia i samopoczucia.

Te rodzaje żywności mogą wpływać na samopoczucie i pomagać organizmowi być w najlepszej formie. Należy jednak pamiętać, że nie mogą one leczyć ani zapobiegać chorobom.

10 pokarmów wzmacniających układ odpornościowy

Poniżej znajduje się 10 różnych produktów spożywczych, które są znanymi wzmacniaczami układu odpornościowego. Wypróbuj dowolny z nich lub wszystkie i zacznij czerpać korzyści, jakie te odżywcze potęgi oferują Twojemu ciału.

1. Jagody. Dzięki szerokiej gamie do wyboru, nie możesz się pomylić, dodając te pełne składników odżywczych małe słodkie przysmaki do swojej regularnej diety. Od lokalnych jagód i jeżyn po importowane goji lub açai, te małe kąski są pełne witamin i składników odżywczych, aby zapewnić ci zastrzyk energii, którego potrzebujesz. Można je dodawać do jogurtu, smoothie lub jako mniej słodki, ale wciąż słodki deser.
2. Olej rybny. Ryby bogate w kwasy tłuszczowe omega-3, takie jak łosoś, tuńczyk czy makrela, zwiększają aktywność białych krwinek, które zwalczają infekcje. Te zdrowe tłuszcze wspomagają układ odpornościowy, a także są korzystne dla serca i mózgu.
3. Zielone warzywa liściaste. Ciemne warzywa liściaste, takie jak szpinak, jarmuż i kapusta włoska, są bogate w witaminę C oraz przeciwutleniacze i beta-karoten, które pomagają zwalczać infekcje. Są one również dobre dla serca, mózgu i jelit.
4. Orzechy i nasiona. Orzechy, takie jak migdały i orzechy włoskie, a także nasiona, takie jak nasiona słonecznika, zawierają kilka witamin i minerałów (B-6, magnez, fosfor lub selen), które pomagają regulować i utrzymywać układ odpornościowy. Dodawaj je do sałatek lub zjedz garść jako zdrową,dostarczającą energii przekąskę.
5. Przyprawy. Czosnek, imbir i kurkuma to starożytne przyprawy, które oprócz dodawania smaku potrawom, od dawna uważane są za wzmacniające układ odpornościowy i zwalczające infekcje. Nie wstydź się więc przyprawiać swoich posiłków.
6. Owoce cytrusowe. Większość owoców cytrusowych, takich jak pomarańcze, grejpfruty, mandarynki, cytryny i limonki, zawiera duże ilości witaminy C, która pomaga zwalczać infekcje poprzez zwiększenie liczby białych krwinek. Niezależnie od tego, czy jesz je w całości, czy wyciskasz sok do jedzenia, pamiętaj o włączeniu tych pikantnych owoców do swojej regularnej diety.
7. Drób. Zupa z kurczaka jest dobra nie tylko dla duszy. Drób jest bogaty w witaminę B-6, która może zmniejszyć stan zapalny i jest potrzebna do tworzenia nowych czerwonych krwinek, oraz cynk, który zwiększa produkcję białych krwinek. Nie czekaj więc, aż dopadnie Cię przeziębienie, aby cieszyć się ciepłą miską pocieszającej dobroci.
8. Warzywa w jasnych kolorach. Chociaż często myślimy o owocach cytrusowych jako źródle witaminy C, warzywa w jasnych kolorach, takie jak czerwona papryka, zawierają jej jeszcze więcej! Beta-karoten zawarty w marchwi jest również dobry dla układu odpornościowego, a także dla oczu i skóry.
9. Jogurt. Ta sfermentowana żywność, zawierająca „żywe i aktywne kultury bakterii” oraz witaminę D, może stymulować układ odpornościowy i pomagać w walce z chorobami. Szukaj marek bez dodatku cukru i naturalnie słódź je miodem lub owocami (takimi jak jagody, dla dodatkowego wzmocnienia).
10. Oliwa z oliwek. Oliwa z oliwek, będąca podstawą diety śródziemnomorskiej, to zdrowy tłuszcz, który korzystnie wpływa na serce i mózg. Wzmacnia również układ odpornościowy dzięki zdolności do zmniejszania stanu zapalnego w organizmie.

Inne sposoby na naturalne wzmocnienie układu odpornościowego

Oprócz wyboru zdrowej żywności, układ odpornościowy skorzysta również na zdrowym stylu życia:

- Regularne ćwiczenia. Staraj się ćwiczyć 30 minut dziennie, pięć razy w tygodniu i łącz trening cardio z treningiem siłowym.

- Nie pal. Rzucenie palenia to jedna z najlepszych rzeczy, jakie możesz zrobić dla swojego organizmu. Jeśli palisz, dostępne jest wsparcie, które pomoże Ci rzucić palenie.

- Radzenie sobie ze stresem. Każdy ma do czynienia ze stresem w życiu. Ale gdy stres staje się przewlekły, może osłabić układ odpornościowy. Możesz znaleźć sposoby na radzenie sobie ze stresem i poczuć się lepiej psychicznie i fizycznie.

- Zaszczep się zalecanymi szczepionkami. Mamy szczęście, że dostępne są szczepionki, które pomagają nam zwalczać powszechne choroby, takie jak grypa, zapalenie płuc i COVID-19. Upewnij się, że masz aktualne szczepionki.

- Alkohol tylko w umiarkowanych ilościach. Ważne jest, aby pamiętać, że alkohol jest depresantem, narkotykiem, który ma daleko idące skutki dla organizmu. Jeśli pijesz, rób to z umiarem.

- Kontroluj swoją wagę. Nadwaga obciąża wiele układów w organizmie, w tym układ odpornościowy. Zdrowe odżywianie jest jednym z najlepszych sposobów na kontrolowanie wagi i pomoże ci zachować zdrowie, wspierając układ odpornościowy pożywnymi pokarmami.

- Zafunduj sobie dobry sen. Sen jest bardzo ważny dla zdrowego życia, a CDC zaleca od siedmiu do dziewięciu godzin snu na dobę dla zdrowych dorosłych. Sen i jego jakość mogą również wpływać na układ odpornościowy. Jeśli nie śpisz regularnie, istnieją sposoby na poprawę jakości snu.

- Utrzymuj odpowiednią higienę. Jednym z najprostszych i najskuteczniejszych sposobów na zachowanie zdrowia jest dokładne i częste mycie rąk.

Treść:

• Rodzaje zaburzeń autoimmunologicznych
• Przyczyny zaburzeń autoimmunologicznych
• Objawy zaburzeń autoimmunologicznych
• Diagnoza zaburzeń autoimmunologicznych
• Leczenie zaburzeń autoimmunologicznych
• Podsumowanie

Zaburzenie lub choroba autoimmunologiczna występuje, gdy układ odpornościowy omyłkowo atakuje zdrowe komórki, tkanki lub narządy. Stan zapalny jest podstawowym objawem każdej choroby autoimmunologicznej. Inne typowe objawy większości chorób autoimmunologicznych obejmują zmęczenie, gorączkę, bóle stawów lub mięśni.

Postawienie diagnozy choroby autoimmunologicznej może stanowić wyzwanie. Chociaż choroby autoimmunologiczne są wyjątkowe, ich objawy mogą przypominać inne schorzenia (zarówno autoimmunologiczne, jak i nieautoimmunologiczne). Oznacza to, że postawienie dokładnej diagnozy wymaga wieloetapowego podejścia, które obejmuje badanie fizykalne i wiele testów laboratoryjnych.

Istnieje ponad 80 znanych chorób autoimmunologicznych, a każda z nich jest inna. Naukowcy nie znają dokładnej przyczyny chorób autoimmunologicznych. Uważają jednak, że pewne czynniki genetyczne i środowiskowe odgrywają rolę w rozwoju objawów.

Niestety, obecnie nie ma lekarstwa na choroby autoimmunologiczne. Dostępne jest jednak leczenie, które pomaga radzić sobie z chorobą i łagodzić objawy. Lekarz określi plan leczenia w oparciu o dokładną chorobę i nasilenie objawów.

Rodzaje zaburzeń autoimmunologicznych

Choroba autoimmunologiczna może wpływać na tkanki lub narządy ciała na różne sposoby: niszczenie tkanek ciała, zmiany w funkcjonowaniu narządów i nieprawidłowy wzrost narządów. Choroby autoimmunologiczne mogą wpływać na narządy i tkanki, takie jak

• Naczynia krwionośne
• tkanki łączne
• gruczoły dokrewne, takie jak tarczyca lub trzustka
• Stawy
• Mięśnie
• Czerwone krwinki
• Skóra

Istnieje ponad 80 znanych chorób autoimmunologicznych. Rodzaj choroby, na którą cierpisz, zależy od części ciała, którą atakuje układ odpornościowy. Nie jest to wyczerpująca lista, ale niektóre choroby autoimmunologiczne i ich główne objawy obejmują:

• Łysienie plackowate: układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe, powodując niejednolitą utratę włosów na skórze głowy, twarzy lub innych częściach ciała.
• Reumatoidalne zapalenie stawów: Układ odpornościowy atakuje wyściółkę stawów i innych części ciała, takich jak płuca i oczy, powodując ból i obrzęk stawów.
• Toczeń rumieniowaty układowy ( SLE lub lupus): układ odpornościowy uszkadza stawy, skórę, nerki, serce, płuca i inne części ciała.
• Cukrzyca typu 1: układ odpornościowy atakuje i niszczy komórki produkujące insulinę w trzustce.
• Stwardnienie rozsiane: układ odpornościowy niszczy osłonkę ochronną wokół nerwów, powodując uszkodzenie rdzenia kręgowego i mózgu.
• Nieswoiste zapalenie jelit ( IBD): Przewlekłe zapalenie przewodu pokarmowego. Najczęstsze typy to choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG).
• Bielactwo: Układ odpornościowy niszczy komórki, które nadają skórze kolor. Powoduje to powstawanie białych plam na obszarach wystawionych na działanie promieni słonecznych.
• Łuszczyca: Układ odpornościowy atakuje komórki skóry, co prowadzi do powstawania wypukłych i zapalnych plam na skórze.
• Zapalenie tarczycy Hashimoto: układ odpornościowy atakuje komórki tarczycy, powodując, że organizm nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów tarczycy we krwi.

Przyczyny zaburzeń autoimmunologicznych

Układ odpornościowy to sieć komórek, tkanek i narządów. Sieć ta pomaga organizmowi zwalczać wirusy, bakterie i inne szkodliwe lub obce substancje. W rezultacie układ odpornościowy chroni przed infekcjami i chorobami.

Układ odpornościowy potrafi odróżnić własne komórki od obcych: co jest częścią ciała, a które komórki są obce. Jednak gdy u danej osoby rozwija się choroba autoimmunologiczna, układ odpornościowy wytwarza autoprzeciwciała, które omyłkowo atakują zdrowe komórki i tkanki. W takim przypadku układ odpornościowy nie jest w stanie odróżnić, które komórki są zdrowe, a które szkodliwe, co utrudnia organizmowi zwalczanie infekcji.

To, dlaczego organizm zaczyna atakować zdrowe komórki, nie jest obecnie dobrze poznane. Naukowcy odkryli jednak, że choroba autoimmunologiczna może być wywoływana przez kombinację kilku czynników. Te czynniki ryzyka obejmują

• Płeć: Choroby autoimmunologiczne występują częściej u kobiet niż u mężczyzn.
• Historia rodzinna: Dziedziczenie pewnych genów (a nie samej choroby) może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia choroby autoimmunologicznej.
• Narażenie środowiskowe: światło słoneczne, chemikalia oraz infekcje wirusowe lub bakteryjne są związane z wieloma chorobami autoimmunologicznymi.
• Pochodzenie etniczne: niektóre choroby autoimmunologiczne dotykają pewne grupy ludzi bardziej dotkliwie. Na przykład toczeń jest najbardziej dotkliwy dla osób pochodzenia afroamerykańskiego lub latynoskiego.

Objawy zaburzeń autoimmunologicznych

Doświadczenie choroby autoimmunologicznej u każdej osoby jest inne. Dwie osoby z tą samą chorobą autoimmunologiczną mogą mieć zupełnie inny zestaw objawów. Dlatego też diagnoza i leczenie zaburzeń autoimmunologicznych mogą być czasami tak złożone.

Objawy choroby autoimmunologicznej zależą od tkanki, narządu lub części ciała, którą atakuje układ odpornościowy. Jednym z najczęstszych objawów każdego zaburzenia autoimmunologicznego jest stan zapalny, który może powodować zaczerwienienie, obrzęk i ból. Inne typowe oznaki i objawy obejmują

• Zmęczenie
• gorączka
• Ból mięśni
• Ból i obrzęk stawów
• Problemy skórne
• Ból brzucha
• Problemy z trawieniem pokarmu

Objawy chorób autoimmunologicznych wahają się od łagodnych do ciężkich. Objawy te pojawiają się i znikają z różną intensywnością. Zaostrzenie (lub zaostrzenie) występuje, gdy objawy pojawiają się nagle i nasilają się na pewien czas. Po zaostrzeniu nasilenie objawów może się zmniejszyć lub nawet ustąpić na pewien czas. Nazywa się to remisją.

Diagnoza zaburzeń autoimmunologicznych

Chociaż zaburzenia autoimmunologiczne są wyjątkowe, mają wiele wspólnych objawów. W niektórych przypadkach niektóre choroby autoimmunologiczne mają oznaki i objawy podobne do schorzeń niezwiązanych z autoimmunizacją. Z tego powodu pracownicy służby zdrowia często mają trudności z rozpoznaniem choroby autoimmunologicznej.

Zdiagnozowanie choroby autoimmunologicznej często wymaga wieloetapowego podejścia. Po przeprowadzeniu badania fizykalnego, lekarz może rozpocząć od badań laboratoryjnych, takich jak morfologia krwi (CBC) i kompleksowy panel metaboliczny (CMP). Inne badania laboratoryjne mogą obejmować:

• Testy na obecność autoprzeciwciał specyficznych dla schorzenia
• Badanie białka C-reaktywnego (CRP) lub szybkości sedymentacji erytrocytów (ESR) w celu sprawdzenia stanu zapalnego.
• Analiza moczu, w której wykorzystuje się próbkę moczu.

Opóźniona diagnoza jest stresującym procesem dla osób szukających pomocy w leczeniu objawów. Niestety, nie jest to rzadkie zjawisko. Jeśli uważasz, że Twoje objawy są zgodne z chorobą autoimmunologiczną, podejmij następujące kroki, aby zapewnić sobie opiekę:

• Podziel się swoją rodzinną historią medyczną z lekarzem.
• Zapisuj wszystkie objawy, kiedy się zaczęły i jak długo trwają.
• Jeśli to możliwe, udaj się do specjalisty, który leczy część ciała najbardziej dotkniętą objawami.
• Jeśli Twój lekarz pierwszego kontaktu zlekceważy Twoje objawy, zasięgnij drugiej lub trzeciej opinii i udaj się do innego lekarza.

Leczenie zaburzeń autoimmunologicznych

Niestety, naukowcy nie znaleźli jeszcze lekarstwa na zaburzenia autoimmunologiczne. Leczenie może jednak pomóc złagodzić objawy i pomóc w radzeniu sobie z chorobą.

Dokładny plan leczenia zależy od rodzaju schorzenia. Rodzaj przyjmowanych leków będzie również zależał od objawów i ich nasilenia. Niezależnie od zdiagnozowanej choroby autoimmunologicznej, celem leczenia jest

• złagodzenie objawów
• spowolnienie postępu choroby
• Utrzymanie zdolności organizmu do walki z chorobą
• Poprawa jakości życia

Pierwszą linią leczenia wielu chorób autoimmunologicznych są leki. Leki celują w układ odpornościowy i pomagają powstrzymać układ odpornościowy przed atakowaniem lub niszczeniem zdrowych komórek. Lekarz może przepisać różne leki, od tabletek, zastrzyków po wlewy dożylne.

Oprócz leków, lekarz może również zalecić pewne zmiany stylu życia w zależności od konkretnej choroby. Zmiany te mogą obejmować nowy plan żywieniowy, łagodne ćwiczenia, techniki medycyny komplementarnej, takie jak akupunktura lub joga, oraz zarządzanie stresem.

Podsumowanie

Kiedy u danej osoby rozwija się choroba autoimmunologiczna, układ odpornościowy omyłkowo atakuje zdrowe komórki i tkanki. Typowe objawy większości chorób autoimmunologicznych obejmują stan zapalny, zmęczenie, gorączkę, bóle stawów i mięśni.

Diagnozowanie choroby autoimmunologicznej może być długim procesem. Pracownicy służby zdrowia często mają trudności z diagnozowaniem chorób autoimmunologicznych, ponieważ objawy mogą wyglądać bardzo podobnie do innych schorzeń.

Jeśli uważasz, że Twoje objawy są związane z chorobą autoimmunologiczną, zadbaj o siebie, monitorując objawy i szukając drugiej opinii. Po postawieniu diagnozy lekarz opracuje plan leczenia w oparciu o stan pacjenta i nasilenie objawów.

Treść:

• Czym są choroby skóry?
• Jakie są najczęstsze rodzaje chorób skóry?
• Jakie są rodzaje rzadkich chorób skóry?
• Co powoduje choroby skóry?
• Jakie są objawy chorób skóry?
• Jak diagnozuje się choroby skóry?
• Jak leczy się choroby skóry?
• Zapobieganie chorobom skóry
• Podsumowanie

Choroby skóry to choroby, które wpływają na skórę. Choroby te mogą powodować wysypki, stany zapalne, swędzenie lub inne zmiany skórne. Niektóre choroby skóry mogą mieć podłoże genetyczne, podczas gdy inne mogą być spowodowane czynnikami związanymi ze stylem życia. Leczenie chorób skóry może obejmować leki, kremy lub maści lub zmianę stylu życia.

Czym są choroby skóry?

Skóra jest dużym organem, który pokrywa i chroni ciało. Skóra pełni wiele funkcji. Jej rolą jest

• Zatrzymuje płyny i zapobiega odwodnieniu.
• Pomaga w odczuwaniu wrażeń, takich jak temperatura lub ból.
• Chroni przed bakteriami, wirusami i innymi przyczynami infekcji.
• Stabilizuje temperaturę ciała.
• Syntetyzuje (wytwarza) witaminę D w odpowiedzi na światło słoneczne.

Choroby skóry obejmują wszelkie stany, które zatykają, podrażniają lub rozpalają skórę. Choroby skóry często powodują wysypki lub inne zmiany w wyglądzie skóry.

Jakie są najczęstsze rodzaje chorób skóry?

Niektóre choroby skóry są mniej poważne. Inne powodują poważne objawy. Do najczęstszych chorób skóry należą:

• Trądzik, zablokowane mieszki włosowe skóry, które prowadzą do gromadzenia się oleju, bakterii i martwego naskórka w porach.
• Łysienie plackowate, utrata włosów w małych plamach.
• Atopowe zapalenie skóry (egzema), sucha, swędząca skóra, która prowadzi do obrzęku, pękania lub łuszczenia.
• Łuszczyca, łuszcząca się skóra, która może puchnąć lub być gorąca.
• Zjawisko Raynauda, okresowe zmniejszenie przepływu krwi do palców rąk, nóg lub innych części ciała, powodujące drętwienie lub przebarwienia skóry.
• Trądzik różowaty, czerwona, szorstka skóra i wypryski, zwykle na twarzy.
• Rak skóry, niekontrolowany wzrost nieprawidłowych komórek skóry.
• Bielactwo, plamy na skórze, które tracą pigment.

Jakie są rodzaje rzadkich chorób skóry?

Wiele rzadkich chorób skóry ma podłoże genetyczne, co oznacza, że można je odziedziczyć. Niektóre rzadkie choroby skóry obejmują:

• Actinic prurigo (AP), swędząca wysypka w odpowiedzi na światło słoneczne.
• Argyria, przebarwienie skóry spowodowane nagromadzeniem srebra w organizmie.
• Chromhidrosis, zabarwiony pot.
• Epidermolysis bullosa, zaburzenie tkanki łącznej powodujące kruchość skóry, która łatwo pęka i pęka.
• Ichtioza arlekinowa, grube, twarde plamy lub blaszki na skórze obecne od urodzenia.
• Ichtioza blaszkowata, woskowata warstwa skóry, która łuszczy się w ciągu pierwszych kilku tygodni życia, odsłaniając łuszczącą się, czerwoną skórę.
• Necrobiosis lipoidica, wysypka na kończynach dolnych, która może przekształcić się we wrzody (owrzodzenia).

Co powoduje choroby skóry?

Niektóre czynniki związane ze stylem życia mogą prowadzić do rozwoju chorób skóry. Podstawowe schorzenia mogą również wpływać na skórę. Najczęstsze przyczyny chorób skóry obejmują:

• Bakterie zablokowane w porach lub mieszkach włosowych.
• Choroby wpływające na tarczycę, nerki lub układ odpornościowy.
• Kontakt z czynnikami środowiskowymi, takimi jak alergeny lub skóra innej osoby.
• Genetyka
• Grzyby lub pasożyty żyjące na skórze.
• Leki, takie jak te stosowane w leczeniu nieswoistego zapalenia jelit (IBD).
• Wirusy.
• Cukrzyca.
• Ekspozycja na słońce.

Jakie są objawy chorób skóry?

Objawy chorób skóry różnią się znacznie w zależności od schorzenia. Zmiany skórne nie zawsze są spowodowane chorobami skóry. Na przykład, można dostać pęcherzy od noszenia źle dopasowanych butów. Jednak gdy zmiany skórne pojawiają się bez znanej przyczyny, mogą być związane z chorobą podstawową.

Ogólnie rzecz biorąc, choroby skóry mogą powodować

• Kolorowe plamy na skórze (nieprawidłowa pigmentacja).
• Suchość skóry.
• Otwarte rany, zmiany chorobowe lub owrzodzenia.
• Łuszczenie się skóry.
• Wysypki, prawdopodobnie ze swędzeniem lub bólem.
• Czerwone, białe lub ropne grudki.
• Łuszcząca się lub szorstka skóra.

Jak diagnozuje się choroby skóry?

Lekarz często może zdiagnozować chorobę skóry poprzez jej oględziny. Jeśli oglądanie skóry nie daje jasnych odpowiedzi, lekarz może zastosować testy, takie jak

• Biopsja, pobranie małego fragmentu skóry do badania pod mikroskopem.
• Posiew, pobranie próbki skóry w celu zbadania obecności bakterii, grzybów lub wirusów.
• Test płatkowy skóry, zastosowanie niewielkiej ilości substancji w celu zbadania reakcji alergicznych.
• Diaskopia, dociskanie szkiełka mikroskopowego do skrawka skóry w celu sprawdzenia, czy skóra zmienia kolor.
• Dermoskopia, użycie ręcznego urządzenia zwanego dermatoskopem do diagnozowania zmian skórnych.
• Test Tzancka, badanie płynu z pęcherza w celu wykrycia opryszczki zwykłej lub półpaśca.

Jak leczy się choroby skóry?

Wiele chorób skóry dobrze reaguje na leczenie. W zależności od schorzenia, dermatolog (lekarz specjalizujący się w chorobach skóry) lub inny pracownik służby zdrowia może zalecić:

• Antybiotyki.
• Leki przeciwhistaminowe.
• Laserowe odnawianie powierzchni skóry.
• Lecznicze kremy, maści lub żele.
• Środki nawilżające.
• Leki doustne (przyjmowane doustnie).
• Tabletki, kremy lub zastrzyki sterydowe.
• Zabiegi chirurgiczne.

Objawy chorób skóry można również złagodzić poprzez zmianę stylu życia:

• Jeśli zasugeruje to lekarz, unikaj lub ograniczaj niektóre pokarmy, takie jak cukier lub produkty mleczne.
• Radzenie sobie ze stresem.
• Utrzymuj odpowiednią higienę, w tym właściwą pielęgnację skóry.
• Unikaj nadmiernego spożywania alkoholu i palenia tytoniu.

Zapobieganie chorobom skóry

Czy istnieją schorzenia, które zwiększają ryzyko wystąpienia choroby skóry?

Niektóre schorzenia mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia chorób skóry. Prawdopodobieństwo wystąpienia zmian skórnych lub objawów może być większe w przypadku:

• Cukrzyca: Osoby cierpiące na cukrzycę mogą mieć problemy z gojeniem się ran, zwłaszcza na stopach.
• Nieswoiste zapalenie jelit (IBD): Niektóre leki stosowane w IBD mogą prowadzić do problemów skórnych, takich jak bielactwo lub egzema.
• Toczeń: ta przewlekła choroba może prowadzić do stanów zapalnych i problemów skórnych, takich jak wysypki, guzy lub łuszczące się plamy skórne.

Zmiany skórne mogą również wynikać z ciąży, stresu lub zmian hormonalnych. Na przykład, melasma jest powszechną chorobą skóry, która dotyka głównie kobiety w ciąży. Stany takie jak łysienie plackowate, trądzik, objaw Raynauda lub trądzik różowaty mogą się pogorszyć, gdy jesteś zestresowany.

Jak mogę zapobiegać chorobom skóry?

Niektórym chorobom skóry nie można zapobiec. Na przykład, nie ma sposobu, aby zmienić swoją genetykę lub zapobiec chorobie autoimmunologicznej.

Można jednak podjąć kroki w celu uniknięcia zakaźnych lub zaraźliwych chorób skóry. Możesz zapobiec zakaźnym chorobom skóry lub zmniejszyć ich objawy, jeśli

• Unikać dzielenia się naczyniami, przedmiotami osobistymi lub kosmetykami.
• Dezynfekować przedmioty używane w miejscach publicznych, takie jak sprzęt do ćwiczeń.
• Pij dużo wody i stosuj pożywną dietę.
• Ogranicz kontakt z substancjami drażniącymi lub agresywnymi chemikaliami.
• Spać od siedmiu do ośmiu godzin dziennie.
• Noś ochronę przeciwsłoneczną, aby zapobiec oparzeniom słonecznym i innym uszkodzeniom słonecznym.
• Regularnie myj ręce wodą z mydłem.

Podsumowanie

Choroby skóry obejmują wszystkie stany, które podrażniają, zatykają lub uszkadzają skórę, a także raka skóry. Chorobę skóry można odziedziczyć lub się jej nabawić. Wiele chorób skóry powoduje swędzenie, suchość skóry lub wysypkę. Często można poradzić sobie z tymi objawami za pomocą leków, odpowiedniej pielęgnacji skóry i zmiany stylu życia. Leczenie może jednak złagodzić objawy, a nawet powstrzymać je na kilka miesięcy. Wiele chorób skóry nigdy nie ustępuje całkowicie. Należy również pamiętać o sprawdzaniu skóry pod kątem wszelkich zmian, w tym nowych lub nie gojących się plam lub zmian w pieprzykach. Większość nowotworów skóry można wyleczyć, jeśli zostaną wcześnie zdiagnozowane i leczone.

Treść:

• Czym jest szpik kostny?
• Co robi szpik kostny?
• Anatomia szpiku kostnego
• Jakie są typowe schorzenia i zaburzenia wpływające na szpik kostny?
• Jakie są powszechne metody leczenia zaburzeń szpiku kostnego?
• Jak zachować zdrowy szpik kostny?

Szpik kostny to miękka tkanka tłuszczowa znajdująca się wewnątrz kości. Szpik kostny zawiera komórki, które produkują komórki krwi i płytki krwi, i jest odpowiedzialny za wytwarzanie miliardów nowych komórek krwi każdego dnia.

Czym jest szpik kostny?

Szpik kostny to miękka tkanka tłuszczowa wewnątrz jam kostnych. W szpiku kostnym powstają składniki krwi, w tym czerwone i białe krwinki oraz płytki krwi.

Co robi szpik kostny?

Szpik kostny wytwarza prawie wszystkie składniki krwi. Jest on odpowiedzialny za codzienną produkcję miliardów czerwonych krwinek wraz z białymi krwinkami i płytkami krwi. Szpik kostny przechowuje również tłuszcz, który w razie potrzeby jest przekształcany w energię.

Czy można żyć bez szpiku kostnego?

Szpik kostny wytwarza składniki krwi niezbędne do przeżycia. Szpik kostny wytwarza czerwone krwinki, które przenoszą tlen, białe krwinki, które zapobiegają infekcjom i płytki krwi, które kontrolują krwawienie. Brak szpiku kostnego może być śmiertelny, ponieważ jest on istotną częścią organizmu.

Czy mogę oddać szpik kostny?

Tak, szpik kostny i wytwarzane przez niego zdrowe komórki są niezbędne dla ludzkiego życia. Mutacje komórkowe często uszkadzają zdrowe komórki szpiku kostnego, a przeszczep szpiku kostnego byłby opcją leczenia dla osób, u których zdiagnozowano raka krwi, takiego jak białaczka.

Podczas przeszczepu szpiku kostnego zdrowe komórki są pobierane od dawcy i wprowadzane do krwiobiegu. Komórki dawcy pomagają organizmowi wyhodować zdrowe czerwone i białe krwinki oraz płytki krwi.

Anatomia szpiku kostnego

Gdzie znajduje się szpik kostny?

Anatomia kości składa się z trzech części: kości zbitej, kości gąbczastej i szpiku kostnego. Kość zbita to gruba, zewnętrzna warstwa kości. Kość gąbczasta tworzy końce kości. Szpik kostny znajduje się w środku większości kości i na końcu kości gąbczastych w organizmie. Szpik kostny i naczynia krwionośne wypełniają puste przestrzenie w kościach, w których przechowywany jest tłuszcz i komórki macierzyste oraz wytwarzają komórki krwi, które składają się na całą krew.

Jak wygląda szpik kostny?

Szpik kostny to gąbczasta, miękka tkanka, która przypomina galaretkę lub dżem, którym smaruje się tosty. Ma dwa kolory, czerwony i żółty. Szpik kostny wypełnia jamy kości i zawiera komórki wytwarzające czerwone i białe krwinki oraz płytki krwi, które tworzą całą krew. Czerwony kolor szpiku kostnego jest wynikiem tworzenia się czerwonych krwinek.

Jakie są dwa rodzaje szpiku kostnego?

Istnieją dwa rodzaje szpiku kostnego w organizmie, które wyróżniają się kolorem. W organizmie znajduje się niecałe 6 funtów (około 2,5 kg) czerwonego i żółtego szpiku kostnego.

• Czerwony: Czerwony szpik kostny wytwarza komórki krwi (hematopoeza). Komórki macierzyste w czerwonym szpiku kostnym (krwiotwórcze komórki macierzyste) wytwarzają czerwone i białe krwinki oraz płytki krwi, które są składnikami krwi pełnej.
• Żółty: Żółty szpik kostny przechowuje tłuszcz. W żółtym szpiku kostnym znajdują się dwa rodzaje komórek macierzystych (adipocyty i mezenchymalne komórki macierzyste). Komórki te przechowują tłuszcz do produkcji energii i rozwijają kości, chrząstki, mięśnie i komórki tłuszczowe w organizmie.

Czerwony szpik kostny stanowi całość szpiku kostnego do około siódmego roku życia. Wraz z wiekiem żółty szpik kostny stopniowo zastępuje czerwony szpik kostny.

Z czego składa się szpik kostny?

Szpik kostny składa się z komórek macierzystych. Te komórki macierzyste tworzą czerwony szpik kostny, który wytwarza krwinki i płytki krwi. Żółty szpik kostny składa się głównie z tłuszczu i komórek macierzystych, które tworzą kości i chrząstki w organizmie.

Jakie są typowe choroby i zaburzenia, które wpływają na szpik kostny?

Szpik kostny jest bezpośrednim celem białaczki, która jest nowotworem krwi i szpiku kostnego. Białaczka występuje, gdy w szpiku kostnym dochodzi do mutacji komórek, a zmutowane komórki namnażają się w niekontrolowany sposób, zmniejszając produkcję zdrowych, normalnych komórek.

Ponieważ szpik kostny jest podstawą do produkcji komórek krwi, choroby związane z krwią są często wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania szpiku kostnego. Przykłady takich schorzeń obejmują

• Szpiczak mnogi: organizm wytwarza nowotworowe komórki plazmatyczne w szpiku kostnym.
• Niedokrwistość aplastyczna: szpik kostny nie wytwarza wystarczającej ilości krwinek.
• Czerwienica prawdziwa: organizm wytwarza zbyt wiele czerwonych krwinek, co powoduje zagęszczenie krwi.
• Zespoły mielodysplastyczne: Grupa chorób charakteryzujących się tym, że szpik kostny nie wytwarza wystarczającej ilości zdrowych komórek krwi (niedokrwistość).

Jakie są typowe objawy chorób szpiku kostnego?

Typowe objawy chorób szpiku kostnego obejmują

• Lekkie krwawienie,
• siniaki.
• Zmęczenie.
• Częste infekcje.
• Osłabienie mięśni.

Jakie są typowe testy sprawdzające stan szpiku kostnego?

Istnieją dwa testy sprawdzające stan szpiku kostnego i/lub komórek krwi:

• Aspiracja szpiku kostnego: Do pobrania płynu i komórek (koncentratu szpiku kostnego) ze szpiku kostnego używana jest igła. Badanie aspiracyjne identyfikuje komórki obecne w szpiku kostnym, weryfikuje, czy komórki te są prawidłowe czy nieprawidłowe oraz dostarcza dodatkowych informacji na temat charakterystyki komórek.
• Biopsja szpiku kostnego: Do pobrania fragmentu szpiku kostnego zostanie użyta duża igła. Biopsja wykaże, gdzie, ile i jakie rodzaje komórek znajdują się w szpiku kostnym.

Czy biopsja szpiku kostnego jest bolesna?

W przypadku badania lub oddania szpiku kostnego pacjent otrzyma znieczulenie, dzięki czemu nie będzie odczuwać bólu podczas zabiegu. Po zabiegu mogą wystąpić skutki uboczne, takie jak bóle w miejscu nacięcia. Każda osoba inaczej odczuwa ból, więc jego intensywność może się różnić w zależności od osoby. Ból może utrzymywać się przez kilka dni lub do kilku tygodni.

Jakie są typowe metody leczenia chorób szpiku kostnego?

Leczenie chorób szpiku kostnego różni się w zależności od ciężkości i przebiegu diagnozy. Opcje leczenia obejmują: 1. Leczenie szpiku kostnego:

• Antybiotyki.
• Transfuzje krwi.
• Przeszczep szpiku kostnego.
• Chemioterapia.
• Terapia wspomagająca w celu złagodzenia objawów.
• Przeszczep komórek macierzystych.

Jak mogę utrzymać zdrowy szpik kostny?

Szpik kostny jest podstawą kości, krwi i mięśni. Utrzymanie zdrowego szpiku kostnego koncentruje się na wspieraniu składników ciała, które wyrastają z komórek szpiku kostnego. Zdrowy szpik kostny można utrzymać poprzez:

• Stosując dietę bogatą w białko (chude mięso, ryby, fasola, orzechy, mleko, jaja).
• Przyjmowanie witamin (żelazo, B9, B12).
• Leczenie chorób, których skutkiem ubocznym są nieprawidłowości szpiku kostnego.

Treść:

• Czym jest niewydolność szpiku kostnego?
• Rodzaje niewydolności szpiku kostnego
• Jak często występuje niewydolność szpiku kostnego?
• Jakie są objawy niewydolności szpiku kostnego?
• Co powoduje niewydolność szpiku kostnego?
• Jakie są zespoły niewydolności szpiku kostnego?
• Kto jest narażony na niewydolność szpiku kostnego?
• Jak diagnozuje się niewydolność szpiku kostnego?
• Jak leczy się niewydolność szpiku kostnego?
• Jak mogę zmniejszyć ryzyko wystąpienia niewydolności szpiku kostnego?

O niewydolności szpiku kostnego (BMF) mówimy, gdy szpik kostny nie wytwarza wystarczającej liczby płytek krwi, czerwonych krwinek lub białych krwinek. BMF może być nabyta lub dziedziczna. Główne objawy to krwawienie, siniaki i zmęczenie. Leczenie obejmuje transfuzje krwi i przeszczep komórek macierzystych. BMF zwiększa ryzyko wystąpienia innych chorób i wymaga leczenia przez całe życie.

Czym jest niewydolność szpiku kostnego?

Niewydolność szpiku kostnego (BMF) występuje, gdy miękki ośrodek kości (szpik kostny), w którym wytwarzane są komórki krwi, nie działa prawidłowo. Istnieją trzy rodzaje komórek krwi:

• Płytki krwi, które pomagają w krzepnięciu krwi.
• Czerwone krwinki, które przenoszą tlen z płuc do reszty ciała.
• Białe krwinki, które zwalczają infekcje.

Niewydolność szpiku kostnego może wystąpić u dzieci lub dorosłych. Może być niebezpieczna i może być związana z innymi chorobami, w tym rakiem.

Rodzaje niewydolności szpiku kostnego

Istnieją dwa rodzaje niewydolności szpiku kostnego:

• Nabyta: Rozwija się z czasem. Jeśli przyczyna jest znana, może być spowodowana chorobą, narażeniem na leki lub chemikalia, infekcjami lub lekami.
• Dziedziczna: z powodu zmian w genach (mutacji) jest przekazywana przez jednego lub oboje biologicznych rodziców.

Jak często występuje niewydolność szpiku kostnego?

Naukowcy szacują, że dziedziczna niewydolność szpiku kostnego (IBMFS) dotyka około 65 na 1 milion osób rodzących się każdego roku. IBMFS prowadzi do 30% zaburzeń związanych z niewydolnością szpiku kostnego u dzieci.

Jakie są objawy niewydolności szpiku kostnego?

Objawy różnią się w zależności od konkretnego zespołu niewydolności szpiku kostnego, ale główne objawy niewydolności szpiku kostnego to:

• Niedokrwistość.
• Ból kości.
• Lekkie krwawienie i siniaki.
• Zmęczenie.
• Częste infekcje.
• Ból głowy i niewyjaśniona gorączka.
• Bladość skóry.
• Skrócenie oddechu (duszność).
• Drobne plamki krwi pod skórą (wybroczyny).

Co powoduje niewydolność szpiku kostnego?

Mutacje genetyczne powodują dziedziczną niewydolność szpiku kostnego. Jedno lub oboje biologicznych rodziców może być nosicielami genu, który zostanie przekazany pacjentowi, lub u pacjenta może wystąpić nowa mutacja powodująca niewydolność szpiku kostnego.

Nabyte przyczyny niewydolności szpiku kostnego obejmują:

• Zaburzenia autoimmunologiczne.
• Niektóre rodzaje nowotworów, takie jak białaczka limfocytowa wielkokomórkowa (LGL), chłoniak i szpiczak mnogi.
• Substancje chemiczne, takie jak te znajdujące się w środkach owadobójczych i pestycydach.
• Chemioterapia i radioterapia.
• Leki, takie jak antybiotyki i reumatoidalne zapalenie stawów.
• Zespół mielodysplastyczny (mielodysplazja).
• Napadowa nocna hemoglobinuria, nabyte zaburzenie, w którym czerwone krwinki rozpadają się zbyt szybko.
• Infekcje wirusowe, takie jak wirus cytomegalii, wirus Epsteina-Barr, zapalenie wątroby, HIV i parwowirus B19.

Czasami lekarze nie znają przyczyny nabytej niewydolności szpiku kostnego (idiopatycznej).

Jakie są zespoły niewydolności szpiku kostnego?

Czasami niewydolność szpiku kostnego jest częścią grupy powiązanych oznak i objawów (zespół).

Najczęstsze rodzaje dziedzicznych zespołów niewydolności szpiku kostnego (IBMFS) obejmują:

• Niedokrwistość aplastyczna.
• Niedokrwistość Fanconiego.
• Dyskeratoza wrodzona, która wpływa na płuca, paznokcie i skórę.
• Zespół Shwachmana-Diamonda.
• Wrodzona (dziedziczna) małopłytkowość amegakariocytarna.
• Niedokrwistość diamentowa Blackfana.
• Dysgenezja siatkówki powodująca upośledzenie układu odpornościowego.

Mniej powszechne typy IBMFS obejmują:

• Wrodzona agranulocytoza (zespół Kostmanna).
• Napadowa nocna hemoglobinuria.
• Zespół Pearsona, który wpływa na trzustkę.
• Zespoły krótkich telomerów, które powodują szybsze starzenie się.
• Zespół braku małopłytkowości radiacyjnej, który wpływa na krew i kości.

Najczęstszym rodzajem nabytego zespołu niewydolności szpiku kostnego jest nabyta niedokrwistość aplastyczna.

Kto jest narażony na niewydolność szpiku kostnego?

Niewydolność szpiku kostnego może wystąpić u osób w każdym wieku, każdej rasy i płci. Objawy często pojawiają się po raz pierwszy w jednym z następujących okresów wiekowych:

• 2 do 5 lat.
• Od 20 do 25 lat.
• Po 65 roku życia.

U dzieci w wieku przedszkolnym częściej występuje dziedziczna niewydolność szpiku kostnego, podczas gdy u osób starszych częściej występuje nabyta niewydolność szpiku kostnego.

Jesteś szczególnie narażony na IBMFS, jeśli jedno lub oboje z Twoich rodziców jest nosicielem mutacji genetycznej zespołu niewydolności szpiku kostnego. Większość dziedzicznych zespołów niewydolności szpiku kostnego to zaburzenia autosomalne recesywne. Oznacza to, że oboje rodzice mają mutację związaną z tym samym BMF, chociaż mogą nie wykazywać objawów. Ty, jako ich dziecko, masz 25% szans na wystąpienie BMF.

Niektóre dziedziczne zespoły niewydolności szpiku kostnego są zaburzeniami autosomalnymi dominującymi. Oznacza to, że jedno z rodziców ma BMF i objawy choroby. Ty, jako ich dziecko, masz 50% szans, że również zachorujesz na niewydolność szpiku kostnego.

Jak diagnozuje się niewydolność szpiku kostnego?

Lekarz najpierw zapyta Cię o objawy, historię medyczną i historię rodzinną. Przeprowadzi również badanie fizykalne.

Lekarz wykona pełną morfologię krwi (CBC), która sprawdza poziom czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi. Jeśli masz BMF, poziomy te będą niskie.

W zależności od tego, jaką chorobę podejrzewa lekarz, może on również wykonać badania takie jak

• Biopsja szpiku kostnego.
• Rezonans magnetyczny lub badanie PET.
• Badania krwi w celu sprawdzenia niedoboru żelaza, witaminy B12, kwasu foliowego lub miedzi.
• USG w celu wykrycia hepatomegalii (powiększenia wątroby), powiększenia śledziony lub obrzęku węzłów chłonnych.

Aby wykluczyć nabytą niewydolność szpiku kostnego, lekarz może

• Odstawić niektóre leki.
• Zbadać inne choroby, takie jak zapalenie wątroby lub ciąża.
• Zbadać się pod kątem infekcji.

Lekarz może również zasugerować wykonanie testów genetycznych. Test ten może wykryć zmiany w genach, które powodują zespół niewydolności szpiku kostnego.

Jak leczy się niewydolność szpiku kostnego?

Leczenie będzie zależeć od

• Ciężkości niewydolności szpiku kostnego.
• Specyficznego zespołu niewydolności szpiku kostnego.
• Twojego wieku.
• Innych występujących objawów.

Jeśli liczba białych krwinek w szpiku kostnym jest bardzo niska (neutropenia), uznaje się to za nagły przypadek medyczny. W takim przypadku lekarz może zalecić hospitalizację lub podanie antybiotyków. Jeśli u pacjenta występuje również gorączka, może on leczyć potencjalne infekcje lekami przeciwwirusowymi lub przeciwgrzybiczymi.

Leczenie niewydolności szpiku kostnego może obejmować

• Transfuzję krwi w celu złagodzenia objawów takich jak niedokrwistość, krwawienie i zmęczenie poprzez zwiększenie liczby czerwonych krwinek i płytek krwi.
• Stymulatory szpiku kostnego pomagające szpikowi kostnemu wytwarzać więcej komórek krwi.
• Leki immunosupresyjne, które pomagają powstrzymać układ odpornościowy przed uszkadzaniem zdrowych komórek.
• Leki, takie jak kortykosteroidy i androgeny, zwiększające produkcję krwinek.

Niejednokrotnie terapie te pomagają złagodzić objawy jedynie na krótki czas. Przeszczep szpiku kostnego (przeszczep komórek macierzystych) jest jedyną metodą leczenia, która przynosi długotrwałe efekty. Podczas tej procedury chirurg zastępuje uszkodzone komórki zdrowymi komórkami od dawcy.

Możesz być dobrym kandydatem do przeszczepu komórek macierzystych, jeśli:

• Masz mniej niż 55 lat.
• Masz odpowiedniego krewnego-dawcę.
• cierpisz na poważną chorobę.

Jak mogę zmniejszyć ryzyko niewydolności szpiku kostnego?

Niestety, nie można zmniejszyć ryzyka wrodzonej niewydolności szpiku kostnego. Unikanie substancji chemicznych, które są związane ze spadkiem szpiku kostnego, może zapobiec niektórym nabytym niewydolnościom szpiku kostnego. Szybkie leczenie może pomóc złagodzić objawy i poprawić jakość życia.

Spis treści:

• Kolagen na stawy, mocne kości i młodą skórę
• Do czego służy kolagen?
• Jak działa kolagen na stawy?
• Najskuteczniejszy kolagen - na co zwrócić uwagę wybierając ten najlepszy?
• Czy suplementacja kolagenem jest niezbędna?
• Kolagen dla sportowców - dlaczego jest ważny?

Kolagen jest najważniejszym składnikiem stawów, a ich uszkodzenia związane są z niedostateczną ilością tego białka w tkankach. Suplementacja kolagenu działa leczniczo na stawy, a także zmniejsza dolegliwości bólowe, co potwierdzają badania naukowe. Czy kolagen pomaga tylko na stawy? W jakich dawkach przyjmować kolagen, aby był skuteczny? Jak wybrać najlepszy kolagen?

Kolagen na stawy, mocne kości i młodą skórę

Kolagen to jedno z głównych białek budulcowych organizmu. Jest najważniejszym składnikiem tkanki łącznej, co oznacza, że wchodzi w skład chrząstek, kości, zębów, ścięgien, więzadeł, skóry i mięśni. Dominuje kolagen typu I, który stanowi około 90% wszystkich białek kolagenowych. Z tego powodu zaleca się stosowanie kolagenu na stawy w przypadku intensywnego wysiłku fizycznego i bólu.

Na co działa kolagen?

Kolagenowi przypisuje się szereg działań leczniczych i prozdrowotnych, ale tylko niektóre z nich są dobrze poznane i naukowo potwierdzone.

Wiadomo z całą pewnością, że

• Kolagen wzmacnia stawy i kości

Wpływ kolagenu na stawy jest dobrze zbadany. Kolagen zwiększa integralność chrząstki, elastycznej struktury chroniącej stawy, a jego zmniejszająca się z wiekiem ilość w chrząstce jest związana z chorobą zwyrodnieniową stawów. Kolagen przyjmowany na stawy może złagodzić objawy wcześniej istniejącej degeneracji, zmniejszyć powstawanie nowych zmian i zmniejszyć ból stawów. Suplementacja kolagenu na stawy jest konieczna przez minimum 3-6 miesięcy.

Nie tylko wapń i witamina D3 odpowiadają za zdrowe i mocne kości. Nie należy zapominać o kolagenie - ważnym składniku kości. Jego suplementacja przez co najmniej 3 miesiące wiąże się z mniejszym ryzykiem osteomalacji, osteoporozy i złamań kości.

• Kolagen redukuje zmarszczki

Kolagen jest głównym składnikiem skóry. Jego produkcja w skórze zmniejsza się wraz z wiekiem, powodując zmarszczki i brak nawilżenia. Suplementacja kolagenem może spowolnić starzenie się skóry, poprawić nawilżenie, zredukować zmarszczki oraz zwiększyć napięcie i gęstość skóry. Przyjmowanie kolagenu przez co najmniej 2-3 miesiące stymuluje produkcję nowego kolagenu w skórze, a także innych białek odpowiedzialnych za jej strukturę - elastyny i fibryliny.

• Kolagen poprawia kondycję tętnic

Kolagen jest ważnym składnikiem naczyń krwionośnych. Bez niego tętnice i żyły są słabe i kruche, co prowadzi do miażdżycy - choroby, w której uszkodzone tętnice „zatykają się” warstwą tłuszczu, zmniejszając światło tętnic, co stopniowo prowadzi do zawałów serca i udarów mózgu. Przyjmowanie kolagenu przez 6 miesięcy zmniejsza sztywność tętnic i zmniejsza zmiany miażdżycowe.

Jak kolagen wpływa na stawy?

Kolagen jest dużym białkiem, a ze względu na jego rozmiar i złożoną strukturę, nie ma możliwości, aby kolagen przyjmowany w pożywieniu lub suplemencie był wchłaniany bezpośrednio do stawów lub skóry. Kolagen, podobnie jak inne białka, jest trawiony w przewodzie pokarmowym częściowo na wolne aminokwasy, a częściowo na peptyd kolagenowy Pro-Hyp, który składa się z dwóch aminokwasów - proliny i hydroksyproliny. Są one wysoce biodostępne, w szczególności są dobrze wchłaniane z krwi do tkanek docelowych. Suplementacja kolagenem zapewnia więc większą ilość aminokwasów w organizmie, które mogą być wykorzystane do budowy stawów, kości i skóry. Ponadto peptydom kolagenowym przypisuje się unikalne funkcje niedostępne w innych białkach. Dipeptyd kolagenowy Pro-Hyp, który zwiększa produkcję komórek skóry i odgrywa szczególnie ważną rolę w stymulowaniu komórek syntetyzujących nowe włókna kolagenowe, ma decydujący wpływ na stawy i redukcję zmarszczek. Kolagen działa następnie na stawy, skórę, kości i inne narządy, dostarczając organizmowi budulca tkanki łącznej, a także stymulując produkcję kolagenu i naprawę uszkodzonych tkanek.

Najskuteczniejszy kolagen - na co zwrócić uwagę wybierając ten najlepszy?

Najlepszy kolagen to taki, który działa. Aby suplementacja kolagenem była skuteczna, należy stosować odpowiednią jego dawkę. Chociaż nie ma oficjalnych zaleceń dotyczących skutecznej dawki kolagenu, badania naukowe sugerują, że ilość kolagenu potrzebna dla stawów wynosi od 8 do 12 gramów dziennie. Taką ilość najłatwiej uzyskać z kolagenu w proszku, który miesza się z wodą i wypija. Można więc przyjąć, że jest to najlepszy sposób jego spożywania dla naszych stawów. Można go wzbogacić o witaminę C i >kwas hialuronowy, które zwiększają syntezę kolagenu. Oprócz kolagenu w suplementach diety na stawy często można znaleźć MSM (siarkę organiczną), glukozaminę i chondroitynę. Jednak głównym wyznacznikiem najlepszego kolagenu powinna być wysoka dawka samego kolagenu.

Kolagen stosowany w celu wygładzenia skóry i redukcji zmarszczek powinien być przyjmowany w dawce od 2 do 5 gramów dziennie. Taką ilość można bez problemu dostarczyć z dobrej jakości kapsułek.

Według publikacji naukowych najsilniejszym kolagenem jest naturalny kolagen rybi pozyskiwany ze skóry i łusek ryb, który charakteryzuje się niską zawartością peptydów, większą biodostępnością i strawnością niż kolagen z innych źródeł. Zastanawiając się nad wyborem kolagenu, warto zwrócić uwagę na to, czy jest on hydrolizowany, aby ułatwić jego trawienie i wchłanianie. Najlepszy kolagen nie musi być liofilizowany. Nie wykazuje on znacząco lepszych właściwości niż np. suszony rozpyłowo. Liofilizacja nie szkodzi jednak suplementom kolagenowym i wydłuża ich okres przydatności do spożycia.

Czy suplementacja kolagenem jest konieczna?

Suplementacja kolagenem nie zawsze jest konieczna dla każdego, ale może być bardzo przydatna. Szczególnie osoby po 50 roku życia odnoszą korzyści z jego stosowania, ponieważ są one bardziej narażone na stany zapalne i mechaniczne uszkodzenia stawów. Wraz z wiekiem zmniejsza się również gęstość kości, co wiąże się z ryzykiem osteoporozy i złamań kości, podczas gdy suplementacja kolagenem wzmacnia kości, potencjalnie zmniejszając ryzyko złamań.

Suplementacja kolagenem jest zalecana każdemu, kto skarży się na bóle stawów lub kości, „chrupanie” stawów, reumatyzm, jest zagrożony osteomalacją i osteoporozą lub angażuje się w regularną aktywność fizyczną.

Dlaczego suplementacja kolagenem zamiast diety? Suplementy kolagenowe to najprostszy sposób na dostarczenie kolagenu do organizmu, ponieważ w diecie białko to występuje przede wszystkim w tkankach łącznych i skórze zwierząt. Prawie nikt nie spożywa mięsa z chrząstek czy skóry. Są one traktowane bardziej jak odpady. Jedynymi powszechnymi źródłami kolagenu w żywności mogą być długo gotowane buliony z kości i chrząstek, galaretki mięsne i owocowe. Jednak przy zwiększonym zapotrzebowaniu na peptydy kolagenowe nie wystarczy tylko picie rosołu. Dodatkowo suplementacja kolagenem w kapsułkach lub proszku pozwala nam na precyzyjne spożycie tego białka w odpowiednich, sugerowanych przez badania naukowe ilościach.

Kolagen dla sportowców - dlaczego jest ważny?

Sportowcy to jedna z grup najbardziej narażonych na uszkodzenia stawów. Spowodowane jest to dużymi obciążeniami biomechanicznymi tkanek łącznych oraz niefizjologicznymi ruchami, np. skręty, zmiany kierunku, nagłe zatrzymania. Wszystko to powoduje nadmierne obciążenie chrząstki, więzadeł i ścięgien. Kolagen na stawy dla sportowców może być bardzo ważny w leczeniu bieżących uszkodzeń, zapobieganiu urazom i zwyrodnieniom.

Kolagen polecany jest wszystkim sportowcom, szczególnie tym najbardziej narażonym na przeciążenia - trenującym zbyt intensywnie, odpoczywającym zbyt krótko, stosującym niewłaściwą technikę podczas treningów (co bardzo często zdarza się początkującym) oraz narażonym na stres spowodowany zawodami. Staw kolanowy to najczęstsza kontuzja sportowców. W celu ich zapobiegania zaleca się regularną suplementację kolagenem.

Badania z udziałem osób aktywnych fizycznie i zdrowych (bez choroby zwyrodnieniowej stawów) wykazały, że krótkotrwały wzrost degradacji kolagenu w trakcie i po treningu można wyeliminować przyjmując kolagen w dawce od 5 do 10 g przez okres od 3 do 6 miesięcy.

Suplementacja kolagenem dla sportowców może zapobiegać uszkodzeniom stawów i leczyć istniejące wcześniej urazy poprzez stymulację produkcji kolagenu w tkankach.

Spis treści:

• Czy niektóre napoje zawierają probiotyki?
• Jakie napoje zawierają probiotyki?
• Czy woda cytrynowa jest napojem probiotycznym?
• Czy mleko jest napojem probiotycznym?
• Jaki jest najlepszy napój dla bakterii jelitowych?

Szukasz łatwych sposobów na poprawę zdrowia jelit i ogólnego samopoczucia? Jeśli tak, jednym z prostych, ale wciąż bardzo skutecznych sposobów jest dodanie probiotyków do codziennej diety. Probiotyki mogą pomóc uzupełnić mikrobiom jelitowy, który odgrywa kluczową rolę w ogólnym zdrowiu przewodu pokarmowego i jelit! Probiotyki są powszechnie spotykane w sfermentowanej żywności i napojach; w dzisiejszym blogu przyjrzymy się napojom bogatym w probiotyki. W przeciwnym razie będziemy kontynuować dzisiejszy post, w którym przyjrzymy się niektórym z najpopularniejszych napojów zawierających probiotyki.

Przyjrzymy się również, w jaki sposób mogą one korzystnie wpływać na zdrowie, a także przeanalizujemy popularne napoje, które wiele osób uważa za źródło probiotyków, ale które mogą nie być prawdziwe.

Czy niektóre napoje zawierają probiotyki?

Tak, niektóre napoje zawierają probiotyki, tak jak wspomnieliśmy na początku tego wpisu. Bakterie probiotyczne znajdują się w niektórych rodzajach sfermentowanej żywności i napojów, w tym w kefirze, kombuczy i różnych rodzajach jogurtu. Te napoje probiotyczne mogą pomóc w utrzymaniu zdrowia jelit i poprawić ogólne samopoczucie poprzez poprawę trawienia, zmniejszenie stanu zapalnego i wzmocnienie układu odpornościowego. Probiotyki są znane z tego, że doskonale poprawiają ogólny stan zdrowia jelit; co może być problemem zdrowotnym dla wielu osób, który może być bardzo powszechny, ale także bardzo różny w zależności od osoby. Słabe zdrowie jelit może mieć różny wpływ na zdrowie każdej osoby, a nawet może być mniej lub bardziej dotkliwe u niektórych osób w porównaniu do innych. Dbanie o jelita jest bardzo ważne dla zdrowia, a napoje probiotyczne, żywność i suplementy mogą bardzo pomóc!

Dlatego też, jeśli zdecydujesz się na włączenie napojów probiotycznych do swojej codziennej diety (w celu poprawy pracy jelit i trawienia), ważne jest, aby pamiętać, że nie wszystkie napoje z probiotykami na etykiecie zawierają żywe i aktywne kultury! Ważne jest, aby uważnie czytać etykiety i wybierać produkty renomowanych marek.

Jakie napoje zawierają probiotyki?

Jeśli szukasz sposobów na poprawę zdrowia jelit, włączenie napojów probiotycznych do diety to świetny początek. Napoje zawierające bakterie probiotyczne to głównie napoje fermentowane, które są najlepszym źródłem probiotyków (w postaci napojów i do picia). Poniżej znajdują się przykłady trzech popularnych rodzajów napojów probiotycznych, które są łatwo dostępne i łatwe do dodania jako część zdrowej i zbilansowanej diety...

• Kefir to fermentowany napój mleczny, który jest bogatym źródłem probiotyków i ma pikantny i lekko gorzki smak, ale jest bardzo popularny wśród wielu osób. Jest bogaty w probiotyki, smaczny i bardzo podobny do jogurtu (pod względem tekstury i konsystencji).

• Kombucha to kolejny fermentowany (herbaciany) napój, który jest popularnym wyborem, znanym z lekko słodkiego, ale gazowanego smaku i zdolności do wspomagania trawienia.

• Różne rodzaje jogurtów, zwłaszcza te zawierające żywe i aktywne kultury bakterii, mogą być również dobrym źródłem probiotyków, choć ważne jest, aby wybierać zwykły jogurt, a nie te z dodatkiem cukru lub aromatów, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby były one tak skuteczne!

Czy woda cytrynowa jest napojem probiotycznym?

Woda cytrynowa to bardzo popularny napój, który według wielu osób ma wiele korzyści zdrowotnych, w tym wspomaga trawienie i zdrowy układ odpornościowy. Jednak woda cytrynowa nie jest uważana za napój probiotyczny! Probiotyki to żywe bakterie (kultury), które mogą pomóc uzupełnić mikrobiom jelitowy i zapewnić szereg korzyści zdrowotnych. Woda cytrynowa to po prostu woda z dodatkiem soku z cytryny bez bakterii probiotycznych. Oznacza to, że nawet jeśli woda cytrynowa nie zawiera probiotyków, nadal może być zdrowym napojem, ponieważ nadal jest silnym przeciwutleniaczem, który może pomóc w utrzymaniu zdrowego trawienia poprzez stymulowanie produkcji kwasu żołądkowego.

Należy jednak pamiętać, że sok z cytryny jest również kwaśny i może podrażniać wyściółkę żołądka u niektórych osób, zwłaszcza tych z refluksem żołądkowym lub innymi problemami trawiennymi. Dlatego też, jeśli chcesz włączyć do swojej diety określone napoje probiotyczne, najlepiej wybrać napoje fermentowane, które zawierają ważne żywe kultury i bakterie.

Czy mleko jest napojem probiotycznym?

Zwykłe (niesfermentowane) mleko krowie nie jest zwykle uważane za napój probiotyczny, ale nadal może być źródłem probiotyków, jeśli zostanie poddane procesowi fermentacji i przekształcone w produkty takie jak kefir lub jogurt. Produkty te wytwarzane są poprzez dodanie do mleka określonych szczepów probiotyków i poddanie go długotrwałej fermentacji, która nadaje mu charakterystyczny smak i konsystencję. Ponownie, kefir i jogurt są doskonałym źródłem probiotyków, ponieważ zawierają różne szczepy pożytecznych bakterii i drożdży, które mogą pomóc w utrzymaniu zdrowia jelit i odporności.

Tak więc nie, mleko krowie nie jest napojem probiotycznym, ale jeśli jest fermentowane z żywymi bakteriami probiotycznymi, tylko wtedy może być źródłem napoju probiotycznego!

Jaki jest najlepszy napój dla bakterii jelitowych?

Po przeczytaniu dzisiejszego wpisu być może jesteś już w stanie zdecydować, który napój probiotyczny włączyć do swojej codziennej diety; w końcu najlepsze napoje dla bakterii jelitowych to te, które zawierają różnorodne żywe bakterie (kultury) probiotyczne. Omówiliśmy przykłady takich napojów, jak kefir, kombucha lub fermentowane napoje mleczne.

Wszystkie te rodzaje napojów na bazie sfermentowanych bakterii zawierają określone szczepy probiotyków, które mogą pomóc uzupełnić mikrobiom jelitowy i wspomóc trawienie. Niezdrowe jelita mogą mieć efekt domina na zdrowie; na przykład zwiększone prawdopodobieństwo wewnętrznego stanu zapalnego, drastycznych zmian masy ciała i zaburzeń snu. Właśnie dlatego wspieranie zdrowia jelit i trawienia jest niezbędne!

Jeśli napoje probiotyczne są ścieżką, którą planujesz dalej eksplorować, ważne jest, aby wybrać produkty, które zawierają wystarczającą ilość żywych kultur bakterii, aby mieć szansę przynieść korzyści dla zdrowia, jeśli będziesz je regularnie spożywać w ramach zbilansowanej diety. Dodanie napojów probiotycznych do diety może być skutecznym sposobem na wsparcie i utrzymanie zdrowia jelit i ogólnego samopoczucia. Pamiętaj tylko, aby wybierać produkty sprawdzonych marek i zawsze dokładnie sprawdzać etykiety produktów, aby upewnić się, że otrzymujesz (wystarczającą) ilość żywych bakterii probiotycznych, aby zapewnić jakiekolwiek znaczące korzyści zdrowotne!

Treść:

• Jak zwiększyć smarowanie stawów?
• Jaka witamina pomaga w smarowaniu stawów?
• Jak naturalnie utrzymywać smarowanie stawów?

Wielu z nas myśli o smarowaniu stawów dopiero wtedy, gdy staje się ono problemem. Wraz z wiekiem chrząstka, błona maziowa i płyn maziowy powoli się zużywają, stanowiąc ciężko pracującą trójcę, która zapewnia amortyzację stawów. Skutkuje to ogólnymi bólami, które zwykle kojarzone są z podeszłym wiekiem.

Smarowanie stawów jest tak ważne, ponieważ gdy stawy mają odpowiednią amortyzację, ból jest zmniejszony, a ruch jest bardziej komfortowy. Kości nie ocierają się już o siebie, zmniejszając tarcie, a stawy są zdrowe i poruszają się swobodnie. Główne stawy, o których mówimy to.

• barki
• Biodra
• Kolana
• Łokcie

W dzisiejszym wpisie na blogu zbadamy, jak naturalnie smarować stawy i zobaczyć wyniki, a także podzielimy się kilkoma wskazówkami, aby poprawić ogólny stan zdrowia i funkcjonowanie stawów.

Jak mogę zwiększyć smarowanie stawów?

Istnieje kilka pomocnych sposobów na zwiększenie smarowania stawów, które są uważane za najbardziej popularne i przynoszą najszybsze rezultaty.

Ćwiczenia

Ćwiczenie stawów, które z czasem mogą sztywnieć, może wydawać się sprzeczne z intuicją, ale im więcej się ruszasz, tym bardziej pomaga to płynom i błonom odżywczym zawartym w tkance wokół stawów. Oto niektóre z najlepszych form ćwiczeń, które pomagają w utrzymaniu zdrowia stawów.

• Trening siłowy
• Przysiady z mięśniem czworogłowym
• Rozciąganie
• Uginanie kolan
• Unoszenie pięt

Podczas tych ćwiczeń płyn jest równomiernie rozprowadzany wokół stawu, wypychając go do niedostępnych obszarów, które zwykle zaczynają sztywnieć jako pierwsze. Pamiętaj, aby na początku zwolnić tempo, zwłaszcza jeśli dopiero zaczynasz ćwiczyć. Zacznij od delikatnego rozciągania jogi i krótkich spacerów siłowych, aby zbudować kondycję i poprawić zdrowie stawów.

Dieta

Drugą najlepszą metodą na poprawę smarowania stawów jest przestrzeganie zdrowej diety. Niektóre pokarmy są bogate w niezbędne składniki odżywcze i zdrowe tłuszcze, które mogą skutecznie zwiększać ilość płynów smarujących w tkankach.

• Pokarmy bogate w zdrowe tłuszcze i kwasy omega-3, takie jak łosoś, pstrąg, makrela, awokado, migdały, nasiona chia, oliwa z oliwek i orzechy włoskie. Wszystkie te substancje pomagają w zwiększeniu smarowania stawów.
• Pokarmy bogate w przeciwutleniacze, takie jak cebula, czosnek, zielona herbata i jagody, zmniejszają uszkodzenia spowodowane przez wolne rodniki i narażenie na agresory środowiskowe i stres oksydacyjny.
• Pokarmy wzbogacone o właściwości przeciwzapalne, takie jak kurkumina, która jest związkiem występującym w kurkumie. Te właściwości przeciwzapalne zmniejszą wszelkie stany zapalne, które mogą pojawić się w stawach w przypadku braku płynów.
• Pokarmy takie jak ciemnozielone warzywa liściaste i warzywa takie jak szpinak, brokuły, jarmuż, bok choy i brukselka są pełne witamin A, C i K, które pomagają zwiększyć zawartość wapnia w kościach.

Suplementy

Jeśli chcesz wprowadzić suplementy do swojej codziennej diety, najlepiej skonsultuj się najpierw z lekarzem lub pracownikiem służby zdrowia. Co zrozumiałe, suplementy te nie wyleczą żadnych problemów ze stawami, ale mogą poprawić ich czucie i ogólny komfort. Najlepsze suplementy, które można wprowadzić w celu poprawy smarowania stawów są następujące.

• Omega-3, takie jak olej rybny. Te kwasy tłuszczowe znajdują się w wielu produktach spożywczych, ale samo wypróbowanie suplementu omega-3 pomoże zapewnić stawom dodatkowe wsparcie.
• Dwa związki, glukozamina i chondroityna, tworzą ten korzystny suplement. Oba działają w celu nawodnienia organizmu i utrzymania ruchomości i zdrowia stawów.
• Kolagen - jest to naturalnie występujące białko, które znajduje się w organizmie i pomaga w tkance i chrząstce znajdującej się między kośćmi. Istnieją różne formy suplementów kolagenowych, które można łatwo włączyć do codziennej rutyny.

Rozgrzewka i napój!

Aby aktywować te soki, rozpocznij ćwiczenia od delikatnej 5-10 minutowej rozgrzewki i stopniowo zwiększaj wysiłek. Innym dobrym sposobem na spontaniczną rozgrzewkę jest picie większej ilości wody.

Regularnie się rozciągaj.

Codzienne ćwiczenia w połączeniu z regularnym rozciąganiem zwielokrotniają wpływ na stawy. Rozciąganie otwiera zablokowane naczynia krwionośne i tętnice, zapewniając lepszy przepływ krwi, co prowadzi do zdrowych stawów. Rozciąganie usuwa również sztywność i uelastycznia stawy.

Trening siłowy.

Stawy potrzebują ochrony. Mięśnie, ścięgna i więzadła mają za zadanie chronić stawy. Jeśli są słabe, nie mogą wykonywać swojej pracy. Dobrym sposobem na budowanie siły jest program treningowy opracowany przez fizjoterapeutę lub osobistego trenera z myślą o Twoich potrzebach.

Dopóki nie znajdziesz trenera, możesz wziąć udział w kursie lub treningu wideo. Ważne jest, aby być aktywnym i opracować regularny schemat ćwiczeń, który pomoże zapobiegać utracie siły i chronić stawy.

Dbaj o nie.

Stawy wymagają troskliwej opieki. Próby podnoszenia zbyt dużych ciężarów, przetrenowanie, zbyt wiele powtarzalnych czynności lub po prostu zbyt duża aktywność będą obciążać stawy. Naucz się słuchać swojego ciała. Musimy poruszać się, będąc świadomymi tego, jak się poruszamy i nigdy nie naciskać na obolałe stawy.

Trening przekrojowy.

Nie musisz być sportowcem, aby nauczyć się treningu złożonego. To po prostu fantazyjny sposób na powiedzenie, że powinniśmy skupić się na więcej niż jednej aktywności. Dzięki treningowi przekrojowemu - uprawianiu kombinacji sportów lub aktywności, które lubisz - unikasz powtarzających się ruchów w ramach jednego sportu, które z czasem mogą powodować problemy ze stawami.

Zmiana ruchu pomaga rozwijać mięśnie w obszarach, które nie są zaangażowane w główną aktywność, a silne mięśnie pomagają stabilizować i chronić stawy. Jeśli nie wiesz od czego zacząć, spróbuj delikatnej jogi. To doskonały sposób na utrzymanie silnych i elastycznych stawów.

Schudnij.

Im więcej ważysz, tym bardziej obciążone stają się Twoje stawy. Każdy zrzucony kilogram to o cztery kilogramy mniejszy nacisk na kolana. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o odpowiednim dla Ciebie planie. Jedz świeże, pełnowartościowe pokarmy przygotowywane w domu w umiarkowanych ilościach, w tym dużo owoców i warzyw oraz mniej cukru.

Weź ciepły prysznic lub kąpiel.

Ciepła woda zmniejszy nacisk na stawy i mięśnie. Przyjemna ciepła kąpiel może zdziałać cuda w łagodzeniu bólu stawów kolanowych i biodrowych. Zanurz dotknięty obszar w wodzie i masuj go, aby stymulować przepływ krwi.

Odpoczynek

Zapewnienie stawom odpowiedniego odpoczynku jest dobre dla zachowania ich zdrowia. Czy śpisz około ośmiu godzin dziennie? Dobrze jest zrobić sobie przerwę w ciągu dnia, aby odpocząć i odciążyć stawy. Odpowiedni odpoczynek eliminuje również zmęczenie mięśni po treningu.

Jaka witamina pomaga w smarowaniu stawów?

Uważa się, że najlepszymi witaminami wspomagającymi stawy są glukozamina i chondroityna. Obie witaminy są bogate we właściwości przeciwzapalne i zapewniają ulgę w uporczywym bólu stawów. Glukozamina i chondroityna działają skutecznie samodzielnie lub w połączeniu ze sobą, aby przynieść rezultaty, oto kilka konkretnych korzyści, które każda z witamin może zapewnić.

Siarczan glukozaminy

Znany jako budulec wielu części ciała, takich jak ścięgna, chrząstki, więzadła i płyn maziowy. Przyjmując suplementy glukozaminy, pomożesz swojemu organizmowi skorzystać ze wzrostu glukozaminy w organizmie i ochrony stawów. Aby dowiedzieć się więcej o glukozaminie i jej zaletach, odwiedź naszą stronę internetową w poście na blogu.

Chondroityna

Chondroityna, która działa podobnie do glukozaminy, jest naturalną substancją występującą w organizmie, która może pomóc chronić chrząstkę i zapewnić retencję wody. Aby uzyskać więcej informacji na temat najlepszych witamin wspierających zdrowie stawów, odwiedź The Health Insiders.

Jak wspomniałem wcześniej, jeśli wprowadzasz do swojej diety suplementy diety, musisz to zrobić po konsultacji z lekarzem lub pracownikiem służby zdrowia.

Jak naturalnie utrzymywać stawy w dobrej kondycji?

Najlepszym sposobem na naturalne smarowanie stawów jest włączenie do codziennej diety różnorodnych korzystnych pokarmów. Zasugerowałem już niektóre z najbardziej skutecznych pokarmów, ale oto kilka innych przykładów.

• Orzechy i nasiona - niektóre z najlepszych opcji obejmują migdały, orzeszki piniowe, nasiona lnu, nasiona chia i orzechy włoskie. Wszystkie są bogate w kwasy tłuszczowe omega-3, które pomagają utrzymać smarowanie stawów i zwalczają wszelkie oznaki stanu zapalnego w stawach i tkance łącznej.
• Owoce - takie jak ananas, jagody i pomidory są pełne przeciwutleniaczy, środków przeciwzapalnych i flawonoidów, które pomagają złagodzić ból stawów, zmniejszyć stres oksydacyjny i zwalczać stany zapalne. Owoce te są szczególnie pomocne dla osób cierpiących na schorzenia takie jak zapalenie stawów i choroba zwyrodnieniowa stawów.
• Fasola i soczewica - wszystkie rodzaje fasoli, takie jak ciecierzyca, czarna fasola i soczewica, są wzbogacone o substancje przeciwzapalne i są bogatym źródłem minerałów, błonnika i białka.
• Ciemna czekolada- jest pełna przeciwutleniaczy i uważa się, że im wyższy procent kakao, tym silniejszy przeciwutleniacz.
• Ryby zimnowodne- takie jak tuńczyk, łosoś, pstrąg i halibut są doskonałym źródłem kwasów tłuszczowych omega-3. Są one nie tylko korzystne dla stawów, ale także pomagają w chorobach serca, cukrzycy i innych problemach zdrowotnych.