Novinky, Strona 37

Treść:

• Czym jest detoksykacja całego ciała?
• 9 sposobów na detoksykację organizmu
• Często zadawane pytania
• Podsumowanie

Detoksykacja całego ciała zazwyczaj polega na przestrzeganiu diety w celu usunięcia toksyn z organizmu. Jednak organizm jest dobrze przygotowany do usuwania tych szkodliwych substancji bez interwencji diety lub suplementów.

Termin toksyna może odnosić się do zanieczyszczeń, syntetycznych chemikaliów, metali ciężkich i przetworzonej żywności, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie.

Wiele diet i suplementów diety twierdzi, że „odtruwają” organizm z tych substancji, ale zazwyczaj nie są one poparte badaniami. Detoksykacja całego organizmu jest częścią normalnego funkcjonowania narządów, a ciało naturalnie usuwa szkodliwe substancje przez nerki, wątrobę, układ trawienny, skórę i płuca.

Niniejszy artykuł obala wiele błędnych przekonań na temat diet detoksykacyjnych i przedstawia sposoby wspierania naturalnych procesów detoksykacji organizmu.

Czym jest detoksykacja całego organizmu?

Detoksykacja - lub detoksykacja całego organizmu - to popularny zwrot. Zwykle oznacza ono przestrzeganie określonej diety lub stosowanie specjalnych produktów, które mają na celu pozbycie się toksyn z organizmu, a tym samym poprawę zdrowia i promowanie utraty wagi.

Jednak organizm „odtruwa się” naturalnie i nie potrzebuje specjalnych diet ani drogich suplementów, aby usunąć toksyny.

Powszechne błędne przekonania na temat detoksykacji

Diety detoksykacyjne często obejmują stosowanie środków przeczyszczających, moczopędnych, witamin, minerałów, herbat i innych produktów spożywczych, które mają działanie odtruwające.

Termin „toksyna” jest luźno zdefiniowany w kontekście diet detoksykacyjnych. Zwykle obejmuje zanieczyszczenia, syntetyczne chemikalia, metale ciężkie i przetworzoną żywność, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie.

Jednak popularne diety detoksykacyjne rzadko identyfikują konkretne toksyny, które mają usuwać, lub mechanizm, za pomocą którego rzekomo je usuwają.

Co więcej, żadne dowody nie potwierdzają stosowania tych diet w celu usunięcia toksyn lub trwałej utraty wagi.

Twoje ciało ma genialny sposób usuwania toksyn, który obejmuje wątrobę, nerki, układ trawienny, skórę i płuca.

Jednak tylko wtedy, gdy narządy te są zdrowe, mogą skutecznie eliminować niepożądane substancje.

Tak więc, chociaż diety detoksykacyjne nie robią niczego, czego organizm nie może naturalnie zrobić sam, można zoptymalizować naturalny system detoksykacji organizmu.

PODSUMOWANIE
Chociaż diety detoksykacyjne mają kuszący urok, organizm jest w pełni przygotowany do radzenia sobie z toksynami i innymi niepożądanymi substancjami.

9 sposobów na detoksykację organizmu

1. Ogranicz alkohol

Wątroba metabolizuje ponad 90% spożywanego alkoholu.

Enzymy wątrobowe metabolizują alkohol do aldehydu octowego, znanej substancji chemicznej powodującej raka.

Ponieważ wątroba uznała aldehyd octowy za toksynę, przekształca go w nieszkodliwą substancję zwaną octanem, którą eliminuje z organizmu.

Chociaż badania obserwacyjne wykazały, że niskie lub umiarkowane spożycie alkoholu jest korzystne dla zdrowia serca, nadmierne picie może powodować wiele problemów zdrowotnych.

Nadmierne picie alkoholu może poważnie uszkodzić czynność wątroby, powodując gromadzenie się tłuszczu, stany zapalne i blizny.

Kiedy tak się dzieje, wątroba nie może prawidłowo funkcjonować i wykonywać swoich niezbędnych zadań - w tym filtrowania odpadów i innych toksyn z organizmu.

Ograniczenie spożycia alkoholu lub całkowita abstynencja to jeden z najlepszych sposobów na utrzymanie systemu detoksykacji organizmu w dobrej kondycji.

Organy ds. zdrowia zalecają ograniczenie spożycia alkoholu do jednego drinka dziennie w przypadku kobiet i dwóch w przypadku mężczyzn. Jeśli obecnie nie pijesz, zaleca się, abyś nie zaczynał, ponieważ ryzyko przewyższa wszelkie korzyści zdrowotne, jakie przynosi picie.

PODSUMOWANIE
Picie zbyt dużej ilości alkoholu zmniejsza zdolność wątroby do wykonywania jej normalnych funkcji, takich jak detoksykacja.

2. Skup się na śnie

Zapewnienie sobie wystarczającej ilości wysokiej jakości snu każdej nocy jest koniecznością, aby wspierać zdrowie organizmu i naturalny system detoksykacji.

Sen pozwala mózgowi zreorganizować się i naładować, a także usunąć toksyczne produkty uboczne, które gromadzą się w ciągu dnia.

Jednym z tych produktów ubocznych jest białko zwane beta-amyloidem, które przyczynia się do rozwoju choroby Alzheimera.

W przypadku niedoboru snu organizm nie ma czasu na wykonywanie tych funkcji, więc toksyny mogą się gromadzić i wpływać na wiele aspektów zdrowia.

Niewystarczająca ilość snu wiąże się z krótko- i długoterminowymi konsekwencjami zdrowotnymi, takimi jak stres, niepokój, wysokie ciśnienie krwi, choroby serca, cukrzyca typu 2 i otyłość.

Aby promować dobre zdrowie, powinieneś regularnie spać od 7 do 9 godzin dziennie.

Jeśli masz trudności z zasypianiem lub utrzymaniem snu w nocy, zmiany stylu życia, takie jak przestrzeganie harmonogramu snu i ograniczenie niebieskiego światła przed snem, są pomocne w poprawie snu.

PODSUMOWANIE
Odpowiednia ilość snu pozwala mózgowi zreorganizować się, naładować i usunąć toksyny nagromadzone w ciągu dnia.

3. Pij więcej wody

Woda może zrobić znacznie więcej niż tylko ugasić pragnienie. Reguluje temperaturę ciała, smaruje stawy, wspomaga trawienie i wchłanianie składników odżywczych oraz odtruwa organizm, usuwając produkty przemiany materii.

Komórki organizmu muszą stale się odnawiać, aby optymalnie funkcjonować i rozkładać składniki odżywcze, które organizm wykorzystuje jako energię.

Jednak procesy te uwalniają substancje odpadowe w postaci mocznika i dwutlenku węgla, które mogą powodować uszkodzenia, jeśli gromadzą się we krwi.

Woda przenosi te odpady i skutecznie usuwa je poprzez oddawanie moczu, oddychanie lub pocenie się. Odpowiednie nawodnienie jest zatem ważne dla detoksykacji.

Rozsądne dzienne spożycie wody wynosi 3,7 litra dla mężczyzn i 2,7 litra dla kobiet. Możesz potrzebować więcej lub mniej w zależności od diety, miejsca zamieszkania i poziomu aktywności.

PODSUMOWANIE
Oprócz wielu funkcji, jakie woda pełni w organizmie, umożliwia ona systemowi detoksykacji usuwanie substancji odpadowych z krwi.

4. Ogranicz spożycie cukru i przetworzonej żywności

Ludzie często przypisują cukier i przetworzoną żywność wielu współczesnym kryzysom zdrowia publicznego.

Badania łączą wysokie spożycie cukru i wysoko przetworzonej żywności z otyłością i innymi chorobami przewlekłymi, takimi jak choroby serca, rak i cukrzyca.

Choroby te utrudniają zdolność organizmu do naturalnej detoksykacji poprzez uszkadzanie narządów, które odgrywają ważną rolę, takich jak wątroba i nerki.

Na przykład wysokie spożycie słodkich napojów może powodować zwapnienie wątroby, stan, który negatywnie wpływa na funkcjonowanie wątroby.

Możesz utrzymać zdrowy system detoksykacji organizmu, spożywając mniej śmieciowego jedzenia.

Możesz ograniczyć niezdrową żywność, pozostawiając ją na półce sklepowej. Jeśli nie będziesz trzymać ich w kuchni, całkowicie pozbędziesz się pokusy.

Zastępowanie niezdrowej żywności zdrowszymi wyborami, takimi jak owoce i warzywa, jest również zdrowym sposobem na ograniczenie ich spożycia.

PODSUMOWANIE
Nadmierne spożycie niezdrowej żywności wiąże się z chorobami przewlekłymi, takimi jak otyłość i cukrzyca. Choroby te mogą powodować uszkodzenie narządów ważnych dla detoksykacji, takich jak wątroba i nerki.

5. Jedz pokarmy bogate w przeciwutleniacze

Przeciwutleniacze chronią komórki przed uszkodzeniami powodowanymi przez cząsteczki zwane wolnymi rodnikami. Stres oksydacyjny to stan, który wynika z nadmiernej produkcji wolnych rodników.

Twoje ciało naturalnie wytwarza te cząsteczki w procesach komórkowych, takich jak trawienie. Jednak alkohol, dym tytoniowy, dieta uboga w składniki odżywcze i narażenie na zanieczyszczenia mogą wytwarzać nadmierne ilości wolnych rodników.

Cząsteczki te powodują uszkodzenia szeregu komórek. Badania sugerują, że uszkodzenia powodowane przez wolne rodniki odgrywają rolę w chorobach takich jak demencja, choroby serca, choroby wątroby, astma i niektóre nowotwory.

Dieta bogata w przeciwutleniacze może pomóc organizmowi przeciwdziałać stresowi oksydacyjnemu spowodowanemu nadmiarem wolnych rodników i innych toksyn, które zwiększają ryzyko chorób.

Skup się na dostarczaniu przeciwutleniaczy z pożywienia, a nie suplementów. Przyjmowanie zbyt wielu suplementów przeciwutleniających może zwiększać ryzyko niektórych chorób.

Przykłady przeciwutleniaczy obejmują witaminę A, witaminę C, witaminę E, selen, likopen, luteinę i zeaksantynę.

Jagody, owoce, orzechy, kakao, warzywa, przyprawy i napoje, takie jak kawa i zielona herbata, zawierają jedne z największych ilości przeciwutleniaczy.

PODSUMOWANIE
Spożywanie diety bogatej w przeciwutleniacze pomaga organizmowi zmniejszyć uszkodzenia powodowane przez wolne rodniki i może zmniejszyć ryzyko chorób, które mogą wpływać na detoksykację.

6. Spożywaj pokarmy bogate w probiotyki

Zdrowie jelit jest ważne dla utrzymania zdrowego systemu detoksykacji. Komórki jelitowe mają system detoksykacji i wydalania, który chroni jelita i organizm przed szkodliwymi toksynami, takimi jak chemikalia.

Dobre zdrowie jelit zaczyna się od probiotyków, rodzaju błonnika, który odżywia dobre bakterie w jelitach zwane probiotykami. Dzięki probiotykom dobre bakterie mogą wytwarzać składniki odżywcze zwane krótkołańcuchowymi kwasami tłuszczowymi, które są korzystne dla zdrowia.

Stosowanie antybiotyków, niewłaściwa higiena jamy ustnej i jakość diety mogą zmienić równowagę bakterii w jelitach.

W konsekwencji ta niezdrowa zmiana w bakteriach może osłabić układ odpornościowy i detoksykacyjny oraz zwiększyć ryzyko chorób i stanów zapalnych.

Spożywanie pokarmów bogatych w prebiotyki może utrzymać zdrowy układ odpornościowy i detoksykacyjny. Dobrym źródłem prebiotyków są pomidory, karczochy, banany, szparagi, cebula, czosnek i owies.

PODSUMOWANIE
Dieta bogata w prebiotyki utrzymuje układ trawienny w zdrowiu, co jest ważne dla prawidłowej detoksykacji i zdrowia układu odpornościowego.

7. Ogranicz spożycie soli

Dla niektórych osób detoksykacja jest sposobem na usunięcie nadmiaru wody.

Spożywanie zbyt dużej ilości soli może powodować zatrzymywanie nadmiaru płynów w organizmie, zwłaszcza jeśli cierpisz na chorobę nerek lub wątroby - lub jeśli nie pijesz wystarczającej ilości wody.

To nadmierne gromadzenie się płynów może powodować wzdęcia i niewygodną odzież. Jeśli spożywasz zbyt dużo soli, możesz pozbyć się nadmiaru wody.

Choć może się to wydawać sprzeczne z intuicją, zwiększenie spożycia wody jest jednym z najlepszych sposobów na pozbycie się nadmiaru wody spowodowanego spożyciem zbyt dużej ilości soli.

Dzieje się tak, ponieważ gdy spożywasz zbyt dużo soli i za mało wody, twoje ciało uwalnia hormon antydiuretyczny, który zapobiega oddawaniu moczu, a tym samym detoksykacji.

Zwiększając spożycie wody, organizm zmniejszy wydzielanie hormonu antydiuretycznego i zwiększy oddawanie moczu, wydalając w ten sposób więcej wody i produktów przemiany materii.

Pomocne jest również zwiększenie spożycia pokarmów bogatych w potas, który równoważy niektóre skutki sodu. Pokarmy bogate w potas obejmują ziemniaki, dynię, fasolę, banany i szpinak.

PODSUMOWANIE
Spożywanie zbyt dużej ilości soli może zwiększyć retencję wody. Możesz wyeliminować nadmiar wody - i odpady - zwiększając spożycie wody i pokarmów bogatych w potas.

8. Bądź aktywny

Regularne ćwiczenia - niezależnie od masy ciała - wiążą się z dłuższym życiem i zmniejszonym ryzykiem wielu chorób, w tym cukrzycy typu 2, chorób serca, wysokiego ciśnienia krwi i niektórych nowotworów.

Chociaż za korzyściami zdrowotnymi wynikającymi z ćwiczeń stoi kilka mechanizmów, kluczowym punktem jest zmniejszenie stanu zapalnego.

Podczas gdy niektóre stany zapalne są niezbędne do wyzdrowienia z infekcji lub gojenia się ran, zbyt duża ich ilość osłabia układy organizmu i sprzyja chorobom.

Zmniejszając stan zapalny, ćwiczenia mogą pomóc układom organizmu - w tym systemowi detoksykacji - prawidłowo funkcjonować i chronić przed chorobami.

Należy dążyć do wykonywania co najmniej 150-300 minut tygodniowo aktywności fizycznej o umiarkowanej intensywności - takiej jak szybki marsz - lub 75-150 minut tygodniowo aktywności fizycznej o dużej intensywności - takiej jak bieganie.

PODSUMOWANIE
Regularna aktywność fizyczna zmniejsza stan zapalny i umożliwia prawidłowe funkcjonowanie systemu detoksykacji organizmu.

9. Inne przydatne wskazówki dotyczące detoksykacji

Chociaż obecnie nie ma dowodów na poparcie stosowania diet detoksykacyjnych w celu usunięcia toksyn z organizmu, pewne zmiany w diecie i stylu życia mogą pomóc zmniejszyć obciążenie toksynami i wesprzeć system detoksykacji organizmu.

• Spożywaj pokarmy zawierające siarkę. Pokarmy bogate w siarkę, takie jak cebula, brokuły i czosnek, zwiększają wydalanie metali ciężkich, takich jak kadm.
  
• Spróbuj chlorelli. Chlorella to rodzaj alg, który ma wiele zalet odżywczych i, zgodnie z badaniami na zwierzętach, może poprawić wydalanie toksyn, takich jak metale ciężkie.
  
• Urozmaicaj posiłki kolendrą. Kolendra zwiększa wydalanie niektórych toksyn, takich jak metale ciężkie, takie jak ołów, oraz substancje chemiczne, w tym ftalany i środki owadobójcze.
  
• Wspieraj glutation. Spożywanie pokarmów bogatych w siarkę, takich jak jajka, brokuły i czosnek, pomaga zwiększyć funkcję glutationu, głównego przeciwutleniacza wytwarzanego przez organizm, który jest silnie zaangażowany w detoksykację.
  
• Przejdź na naturalne środki czyszczące. Wybór naturalnych środków czyszczących, takich jak ocet i soda oczyszczona, zamiast komercyjnych środków czyszczących może zmniejszyć narażenie na potencjalnie toksyczne chemikalia.
  
• Wybierz naturalną pielęgnację ciała. Stosowanie naturalnych dezodorantów, kosmetyków do makijażu, kremów nawilżających, szamponów i innych produktów do higieny osobistej może również zmniejszyć narażenie na chemikalia.
  Chociaż efekty te są obiecujące, wiele z nich wykazano jedynie w badaniach na zwierzętach. Dlatego potrzebne są badania na ludziach, aby potwierdzić te odkrycia.

PODSUMOWANIE

Niektóre modyfikacje stylu życia i diety mogą wzmocnić naturalny system detoksykacji organizmu.

Często zadawane pytania

Jaki jest najlepszy sposób na detoksykację organizmu?

Twoje ciało naturalnie oczyszcza się z toksyn. Możesz wspierać ten proces i ogólny stan zdrowia, przestrzegając pewnych zasad stylu życia, w tym unikając lub ograniczając spożycie alkoholu, wysypiając się, pijąc wystarczającą ilość wody i spożywając określone pokarmy.

Jak mogę przeprowadzić detoksykację całego organizmu w domu?

Twoje ciało ma genialny sposób eliminowania toksyn, który obejmuje wątrobę, nerki, układ trawienny, skórę i płuca. Jednak tylko wtedy, gdy narządy te są zdrowe, mogą skutecznie usuwać niepożądane substancje.

Jakie są 3 oznaki, że potrzebujesz detoksu?

Jeśli doświadczasz niewyjaśnionych objawów, takich jak krwawy lub ciemny mocz, bolesne oddawanie moczu, zażółcenie skóry i oczu, uporczywe zmęczenie lub częste siniaki, może to wskazywać na problem z jednym z układów organizmu odpowiedzialnych za usuwanie toksyn z organizmu i zwykle wymaga badań lekarskich i opieki (64Credible Source, 65Credible Source).

Jak długo trwa detoksykacja organizmu?

Detoksykacja całego organizmu jest częścią normalnego funkcjonowania narządów, a organizm naturalnie usuwa szkodliwe lub toksyczne substancje przez nerki, wątrobę, układ trawienny, skórę i płuca.

Wnioski

Diety detoksykacyjne rzekomo usuwają toksyny, co sprzyja poprawie zdrowia i sprzyja utracie wagi.

Chociaż diety te są popularne, nie są one konieczne. Twoje ciało ma własny, wysoce wydajny system detoksykacji.

Oznacza to, że możesz wzmocnić naturalny system detoksykacji organizmu i poprawić ogólny stan zdrowia, pozostając nawodnionym, spożywając mniej soli, pozostając aktywnym i stosując dietę bogatą w przeciwutleniacze.

Treść:

• Objawy alergii
• Przyczyny alergii
• Czynniki ryzyka alergii
• Powikłania alergii
• Zapobieganie reakcjom alergicznym
• Diagnostyka alergii
• Leczenie alergii

Alergia występuje, gdy układ odpornościowy reaguje na obcą substancję - taką jak pyłki, jad pszczeli lub sierść zwierząt - lub na pokarm, który nie wywołuje reakcji u większości ludzi.

Układ odpornościowy wytwarza substancje zwane przeciwciałami. W przypadku alergii układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, które identyfikują dany alergen jako szkodliwy, nawet jeśli tak nie jest. W przypadku kontaktu z alergenem reakcja układu odpornościowego może powodować stan zapalny skóry, zatok, dróg oddechowych lub układu pokarmowego.

Nasilenie alergii różni się w zależności od osoby i może wahać się od niewielkiego podrażnienia do anafilaksji - sytuacji potencjalnie zagrażającej życiu. Chociaż większości alergii nie można wyleczyć, leczenie może pomóc złagodzić objawy alergii.

Objawy alergii

Objawy alergii, które zależą od danej substancji, mogą wpływać na drogi oddechowe, zatoki i przewody nosowe, skórę i układ trawienny. Reakcje alergiczne mogą wahać się od łagodnych do ciężkich. W niektórych ciężkich przypadkach alergia może wywołać zagrażającą życiu reakcję znaną jako anafilaksja.

Katar sienny, zwany również alergicznym nieżytem nosa, może powodować

• Kichanie
• swędzenie nosa, oczu lub ust
• katar i przekrwienie błony śluzowej nosa
• łzawienie, zaczerwienienie lub obrzęk oczu (zapalenie spojówek).

Alergia pokarmowa może powodować

• mrowienie w ustach
• obrzęk warg, języka, twarzy lub gardła
• pokrzywkę
• Anafilaksja

Alergia na użądlenia owadów może powodować:

• Duży obrzęk (obrzęk) w miejscu użądlenia
• Swędzenie lub pokrzywkę na całym ciele
• Kaszel, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech lub duszność.
• Anafilaksja

Alergia na leki może powodować:

• pokrzywkę
• swędzenie skóry
• wysypkę
• obrzęk twarzy
• Sipot
• Anafilaksja

Atopowe zapalenie skóry, alergiczna choroba skóry zwana również egzemą, może powodować

• swędzenie
• zaczerwienienie
• łuszczenie się skóry

Anafilaksja

Niektóre rodzaje alergii, w tym alergie pokarmowe i ukąszenia owadów, mogą powodować ciężką reakcję znaną jako anafilaksja. Anafilaksja to zagrażający życiu nagły wypadek medyczny, który może spowodować wstrząs. Oznaki i objawy anafilaksji obejmują:

• Utrata przytomności
• Spadek ciśnienia krwi
• Poważna duszność
• Wysypka skórna
• Zawroty głowy
• Szybki, słaby puls
• Nudności i wymioty

Przyczyny alergii

Alergia zaczyna się, gdy układ odpornościowy myli normalnie nieszkodliwą substancję z niebezpiecznym intruzem. Następnie układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, które pozostają w gotowości dla tego konkretnego alergenu. Po ponownym kontakcie z alergenem przeciwciała te mogą uwalniać szereg substancji chemicznych układu odpornościowego, takich jak histamina, które powodują objawy alergii.

Typowe czynniki wywołujące alergię obejmują na przykład:

• Alergeny unoszące się w powietrzu, takie jak pyłki, sierść zwierząt, roztocza kurzu i pleśnie.
• Niektóre pokarmy, zwłaszcza orzeszki ziemne, orzechy, pszenica, soja, ryby, skorupiaki, jaja i mleko.
• użądlenia owadów, takich jak pszczoły lub osy
• leki, zwłaszcza penicylina lub antybiotyki na bazie penicyliny
• lateks lub inne dotykane substancje, które mogą powodować reakcje alergiczne skóry.

Czynniki ryzyka wystąpienia alergii

Prawdopodobieństwo wystąpienia alergii jest większe, jeśli

• w rodzinie występowała astma lub alergie, takie jak katar sienny, pokrzywka lub egzema
• jesteś dzieckiem
• cierpisz na astmę lub inną chorobę alergiczną.

Powikłania alergii

Alergie zwiększają ryzyko wystąpienia innych problemów zdrowotnych, w tym

• Anafilaksja. Jeśli masz silną alergię, jesteś w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia tej poważnej reakcji alergicznej. Najczęstszymi czynnikami wywołującymi anafilaksję są pokarmy, leki i użądlenia owadów.
• Astma. Osoby cierpiące na alergie są bardziej narażone na astmę - reakcję układu odpornościowego, która wpływa na drogi oddechowe i oddychanie. W wielu przypadkach astma jest wywoływana przez ekspozycję na alergen w środowisku (astma wywołana alergią).
• Zapalenie zatok i infekcje ucha lub płuc. Ryzyko wystąpienia tych schorzeń jest wyższe w przypadku kataru siennego lub astmy.

Zapobieganie reakcjom alergicznym

Zapobieganie reakcjom alergicznym zależy od rodzaju alergii. Ogólne środki ostrożności obejmują

• Unikaj znanych czynników wyzwalających. Nawet jeśli leczysz objawy alergii, staraj się unikać czynników wyzwalających. Na przykład, jeśli jesteś uczulony na pyłki, pozostań w domu z zamkniętymi oknami i drzwiami, gdy się pojawią. Jeśli jesteś uczulony na roztocza kurzu, często odkurzaj i pierz pościel.
• Prowadź dziennik. Próbując dowiedzieć się, co powoduje lub pogarsza objawy alergii, śledź swoje działania i to, co jesz, kiedy pojawiają się objawy i co wydaje się pomagać. Może to pomóc Tobie i Twojemu lekarzowi zidentyfikować czynniki wyzwalające.
• Noś medyczną bransoletkę ostrzegawczą. Jeśli miałeś ciężką reakcję alergiczną, bransoletka z ostrzeżeniem medycznym (lub naszyjnik) pozwala innym wiedzieć, że masz ciężką alergię, na wypadek gdybyś miał reakcję i nie był w stanie się komunikować.

Diagnozowanie alergii

Aby ocenić, czy masz alergię, lekarz prawdopodobnie

• zada szczegółowe pytania dotyczące oznak i objawów
• przeprowadzi badanie fizykalne
• poprosi o prowadzenie szczegółowego dziennika objawów i możliwych czynników wywołujących alergię.

Jeśli masz alergię pokarmową, lekarz prawdopodobnie

• poprosi o prowadzenie szczegółowego dziennika spożywanych pokarmów
• zapyta, czy przestałeś jeść podejrzany pokarm podczas oceny alergii.
• Lekarz może również zalecić jeden lub oba z poniższych testów. Należy jednak pamiętać, że te testy alergiczne mogą być fałszywie dodatnie lub fałszywie ujemne.

Test skórny. Niewielka ilość białka znajdującego się w powszechnych alergenach zostanie wstrzyknięta w skórę. Jeśli jesteś uczulony, prawdopodobnie na skórze w miejscu testu pojawi się wypukła grudka (ul).
Badanie krwi. Specyficzne IgE (sIgE) badania krwi, powszechnie nazywane testem radioalergosorpcyjnym (RAST) lub testem ImmunoCAP, mierzą ilość przeciwciał wywołujących alergię w krwiobiegu, znanych jako przeciwciała immunoglobuliny E (IgE). Próbka krwi jest wysyłana do laboratorium medycznego, gdzie może zostać przetestowana pod kątem wrażliwości na możliwe alergeny.

Jeśli lekarz podejrzewa, że problemy są spowodowane czymś innym niż alergie, dalsze testy mogą pomóc zidentyfikować - lub wykluczyć - inne problemy zdrowotne.

Leczenie alergii

Leczenie alergii obejmuje

• Unikanie alergenów. Twój lekarz pomoże Ci podjąć kroki w celu zidentyfikowania i uniknięcia czynników wywołujących alergię. Jest to zazwyczaj najważniejszy krok w zapobieganiu reakcjom alergicznym i łagodzeniu objawów.
• Leki. W zależności od alergii, leki mogą pomóc zmniejszyć odpowiedź układu odpornościowego i złagodzić objawy. Lekarz może zasugerować leki dostępne bez recepty lub na receptę w postaci tabletek lub płynów, aerozoli do nosa lub kropli do oczu.
• Immunoterapia. W przypadku ciężkich alergii lub alergii, które nie zostały całkowicie złagodzone przez inne metody leczenia, lekarz może zalecić immunoterapię alergenową. Leczenie to obejmuje serię zastrzyków oczyszczonych ekstraktów alergenów, które są zwykle podawane przez kilka lat.
• Inną formą immunoterapii jest tabletka, którą umieszcza się pod językiem (podjęzykowo) aż do rozpuszczenia. Leki podjęzykowe są stosowane w leczeniu niektórych alergii na pyłki.
• Adrenalina w nagłych wypadkach. Jeśli masz silną alergię, może być konieczne noszenie przy sobie awaryjnego zastrzyku epinefryny przez cały czas.
• Podany w przypadku ciężkich reakcji alergicznych zastrzyk epinefryny (Auvi-Q, EpiPen, inne) może złagodzić objawy do czasu otrzymania pomocy w nagłych wypadkach.

Styl życia i domowe sposoby leczenia

Niektóre objawy alergii można złagodzić domowymi sposobami.

• Zatkanie zatok i objawy kataru siennego. Często poprawia je płukanie nosa solą fizjologiczną - płukanie zatok roztworem soli i wody. Do wypłukania zagęszczonego śluzu i substancji drażniących z nosa można użyć dzbanka neti lub specjalnie zaprojektowanej butelki. Jednak niewłaściwe korzystanie z dzbanka neti lub innego urządzenia może prowadzić do infekcji.
• Objawy alergii powietrznopochodnej w domu. Zmniejsz ekspozycję na roztocza kurzu lub sierść zwierząt domowych, często piorąc pościel i pluszowe zabawki w gorącej wodzie, utrzymując niską wilgotność, regularnie używając odkurzacza z dokładnym filtrem, takim jak wysokowydajny filtr cząstek stałych (HEPA), i zastępując dywany twardymi podłogami.
• Objawy alergii na pleśń. Zmniejsz wilgotność w wilgotnych miejscach, takich jak łazienka i kuchnia, za pomocą wentylatorów i osuszaczy powietrza. Usunięcie nieszczelności zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz domu.

Medycyna alternatywna

Wytyczne praktyki klinicznej sugerują, że niektórym osobom z alergicznym nieżytem nosa może pomóc akupunktura.

Treść:

• Czym są nerwice?
• Rodzaje zachowań neurotycznych
• Nerwice i zdrowie psychiczne
• Powikłania nerwicy
• Przyczyny nerwicy
• Leczenie nerwicy
• Podsumowanie

Nerwica to niekliniczny termin odnoszący się do spektrum zaburzeń psychicznych, które powodują znaczny niepokój lub niepokojące objawy emocjonalne. Obejmują one irracjonalne lęki, obsesyjne myśli, kompulsywne zachowania lub dysocjację (oderwanie od siebie lub świata zewnętrznego).

Nerwica natręctw nie jest diagnozą kliniczną i nie jest już uwzględniona w Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych. Uważa się ją głównie za przesadną, nieświadomą reakcję na wewnętrzne konflikty i powodowany przez nie niepokój. Większość zaburzeń, które kiedyś nazywano „nerwicami”, jest obecnie uważana za zaburzenia lękowe.

W tym artykule opisano, skąd wziął się termin „nerwica” i co oznacza on dzisiaj. Wyjaśnia również, czym nerwica różni się od zaburzeń lękowych i psychoz oraz jak można ją leczyć.

Czym są nerwice?

Termin „nerwica” może być mylący, ponieważ jego znaczenie zmieniało się na przestrzeni lat. Na początku XX wieku w psychologii freudowskiej nerwica była używana w odniesieniu do zaburzeń psychicznych wywołanych przez stłumione w przeszłości stany lękowe.

W pierwszym wydaniu Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych, opublikowanym w 1952 roku, stan ten został określony jako „psychoneuroza”, w której osoba może doświadczać lęku, dysocjacji, fobii, zachowań obsesyjnych lub kompulsywnych oraz depresji reaktywnej.

Do wydania DSM-3 z 1980 r. termin ten został porzucony, a nowy termin „zaburzenia lękowe” zaczął być używany w odniesieniu do wielu z tych zaburzeń psychicznych.

Obecnie nerwica nie jest już uważana za diagnozę kliniczną.

Rodzaje zachowań neurotycznych

Nerwica może odnosić się do dowolnej liczby zachowań, które charakteryzują się lękiem i nadmiernym niepokojem emocjonalnym. Zachowania te są często uważane za przesadzone lub niewłaściwe.

Przykłady zachowań nerwicowych obejmują:

• Niepokój i zamartwianie się
• Nadmierne zamartwianie się i poczucie winy
• Tendencja do bardziej negatywnych emocji i reakcji
• Drażliwość i złość
• Niska samoocena i pewność siebie
• Słaba reakcja na stres
• Interpretacja codziennych sytuacji jako zagrażających
• Depresja
• Niestabilność emocjonalna
• Częstość występowania

Chociaż brakuje badań w tym obszarze, jedno z badań przeprowadzonych w Xi'an w Chinach wykazało, że szacunkowa częstość występowania w ciągu całego życia (całkowita liczba osób w populacji, u których występuje zaburzenie w ciągu całego życia) wynosi 10,8% dla wszystkich zaburzeń nerwicowych. Najbardziej rozpowszechnionymi podtypami były fobie specyficzne (5,7%), zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (3,8%) i fobie społeczne (1,3%).

Nerwice i zdrowie psychiczne

Chociaż nerwica nie jest diagnozą kliniczną, cierpienie jest wnioskowane. Ważne jest, aby to rozpoznać, ponieważ duża liczba zaburzeń psychicznych charakteryzuje się cierpieniem, które negatywnie wpływa na relacje i jakość życia danej osoby.

W związku z tym etykieta „neurotyczny” i nerwica mogą oznaczać zupełnie inne rzeczy. Jeśli twoje neurotyczne zachowanie podważa twoje dobre samopoczucie i jakość życia, możesz mieć zaburzenie lękowe, które przyniosłoby korzyści z leczenia.

Lęk

Nerwica ogólnie odnosi się do spektrum zaburzeń psychicznych, z których większość wchodzi w zakres zaburzeń lękowych. To rozróżnienie jest ważne, ponieważ istnieją konkretne wytyczne dotyczące leczenia zaburzeń lękowych, ale nie nerwicy.

Podczas gdy lęk jest normalną reakcją na codzienny stres, zaburzenie lękowe wiąże się z nadmiernym strachem lub zmartwieniem, którego dana osoba nie może kontrolować.

Przykłady zaburzeń lękowych obejmują:

• Agorafobia
• Zaburzenie lękowe separacyjne
• Uogólnione zaburzenie lękowe
• Fobia specyficzna
• Społeczne zaburzenie lękowe
• Zespół lęku napadowego

Psychoza

Podobnie jak istnieje różnica między nerwicą a „byciem neurotykiem”, istnieje różnica między psychozą a „byciem psychotykiem”. Jeden termin odnosi się do zaburzenia psychicznego, podczas gdy drugi jest używany w mowie potocznej do opisania nietypowego zachowania.

Nerwica i psychoza różnią się w istotny sposób. Najważniejszym z nich jest fakt, że nerwica jest nieoficjalnym terminem, podczas gdy psychoza jest oficjalnym terminem zawartym w DSM-5.

W DSM-5 psychoza występuje, gdy dana osoba nie może odróżnić tego, co jest prawdziwe, a co nie, co często objawia się halucynacjami i urojeniami. Psychoza może wystąpić w przypadku wielu chorób psychicznych, takich jak schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa i duża depresja, a także w przypadku braku snu, poważnych urazów i narkotyków, takich jak alkohol, halucynogeny i stymulanty.

I odwrotnie, osoba z nerwicą wie, co jest prawdziwe, mimo że może nie być w stanie kontrolować swojego zachowania.

Nerwica jako cecha osobowości

Terminy „nerwica” i „neurotyzm” są czasami używane jako synonimy, ale istnieją subtelne różnice w ich definicjach.

Neurotyczność opisuje stan podatności na nerwice. Jako taki jest uważany za cechę osobowości, podczas gdy nerwica sugeruje obecność zaburzenia psychicznego.

W teorii psychologicznej neurotyczność jest klasyfikowana jako jedna z cech osobowości Wielkiej Piątki wraz z sumiennością, ugodowością, ekstrawersją i otwartością. Teoria ta, która została po raz pierwszy opracowana w latach 80-tych XX wieku, zakłada, że wszystkie osobowości składają się z braku lub obecności tych pięciu cech.

Neurotyczność może objawiać się następującymi cechami osobowości:

Ciągła potrzeba upewniania się (nawet w drobnych sprawach i rzeczach, które zostały wcześniej zweryfikowane).
Nadmierna zależność od innych lub współzależność w związkach
Uświadamianie ci swojego niezadowolenia
Konflikty z innymi ludźmi z powodu braku odporności emocjonalnej lub zdolności do odbicia się od dna.
Perfekcjonistyczne tendencje lub obsesja na punkcie robienia wszystkiego dobrze
Wpadanie w panikę przy każdej próbie poważnej rozmowy.
Chociaż zachowania te są charakterystyczne dla neurotyzmu, nie muszą oznaczać, że ktoś cierpi na nerwicę lub zaburzenie lękowe.

Powikłania nerwicy

Nieleczona nerwica może przerodzić się w większe problemy zdrowotne dla ciebie i twoich związków. W rzeczywistości neurotyczność odbija się na zdrowiu psychicznym i zdolności do funkcjonowania w codziennym życiu.

Powikłania fizyczne mogą z czasem obejmować

• Problemy z sercem
• Zaburzenia układu odpornościowego
• Astma
• Egzema
• Zespół jelita drażliwego

Nerwica może również prowadzić do innych komplikacji zdrowotnych, w tym

• Niezadowolenie w małżeństwie
• Zmniejszona wydajność w pracy
• Zwiększona podatność na zaburzenia odżywiania, zaburzenia nastroju i zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych.

Przyczyny nerwicy

Naukowcy zidentyfikowali czynniki, które mogą przyczyniać się do neurotyzmu. Mogą one działać samodzielnie lub wspólnie, zakłócając stabilność emocjonalną danej osoby.

Genetyka

Neurotyczność w rodzinie zwiększa ryzyko wystąpienia tego samego schorzenia. Badania rodzinne i bliźniacze sugerują, że neurotyczność jako cecha osobowości jest związana z określonymi wariantami genetycznymi w 48% przypadków. Wiele z tych wariantów genetycznych występuje również u osób z zaburzeniami lękowymi i specyficznymi fobiami.

Środowisko

Przegląd badań z 2015 roku sugeruje, że środowisko również przyczynia się do neurotyzmu. Dowodzą tego badania bliźniąt, w których niewspólne środowiska (takie jak sale lekcyjne lub miejsca pracy, w których bliźnięta są rozdzielone) mogą powodować stres, który objawia się neurotyzmem u jednego bliźniaka, ale nie u drugiego.

W tych niewspólnych środowiskach jednostka może doświadczać stresu interpersonalnego, konfliktu lub znaczących wydarzeń, które są zazwyczaj niechciane, nieprzewidywalne lub występują wcześniej niż oczekiwano (np. zostanie matką jako nastolatka).

Uważa się, że neurotyczność jest związana z doświadczeniami, które nagle i niespodziewanie zakłócają poczucie tożsamości i statusu danej osoby. Przykładem mogą być zmiany w związku (małżeństwo vs. rozwód) lub w statusie zawodowym (awans vs. utrata pracy).

Leczenie nerwicy

Jeśli nerwica wynika z podstawowego zaburzenia zdrowia psychicznego, może zostać przepisana jedna lub więcej metod leczenia.

Leki

W razie potrzeby lekarz lub psychiatra może przepisać leki w celu złagodzenia objawów nerwicy, które są związane z zaburzeniami takimi jak zaburzenia lękowe lub depresja. Należą do nich na przykład

Leki przeciwlękowe: leki te działają w celu zmniejszenia lęku i związanych z nim objawów, takich jak nerwowość lub niepokój. Jednym z powszechnie przepisywanych leków jest benzodiazepina, która działa szybko, ale może prowadzić do uzależnienia, jeśli jest nadużywana.
Leki przeciwdepresyjne. Leki takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) mogą być stosowane do leczenia objawów depresji.

Psychoterapia

Różne formy terapii rozmową, w tym terapia poznawczo-behawioralna (CBT), mogą pomóc w zajęciu się negatywnymi wzorcami myślowymi i pomóc osobie zmienić te zachowania, aby lepiej radzić sobie ze stresem. CBT może również pomóc zidentyfikować zachowania neurotyczne i sposób, w jaki te zachowania przyczyniają się do innych problemów w domu lub pracy.17

Zmiany stylu życia

Radzenie sobie z własnymi neurotycznymi zachowaniami może być męczące. Ćwiczenie samoświadomości i rozpoznawanie tego, co może wywoływać te zachowania, jest niezbędne do radzenia sobie z neurotycznością.

Można to zrobić poprzez

• Prowadzenie dziennika: Prowadzenie dziennika pomaga lepiej wyrażać i organizować swoje myśli, gdy jesteś zestresowany. Może również pomóc zidentyfikować wyzwalacze (w tym ludzi, miejsca lub wydarzenia), które wywołują stres, dzięki czemu można ich uniknąć.
• Niewystarczająca ilość snu: niepokój może prowadzić do nieregularnych wzorców snu, co z kolei przyczynia się do braku snu i niepokoju w ciągu dnia.
• Poprawiając higienę snu (poprzez regularny sen i inne praktyki), możesz lepiej radzić sobie ze stresem, który przyczynia się do neurotyczności.
• Ćwiczenia głębokiego oddychania: Ćwiczenia głębokiego oddychania stosowane w jodze pomagają złagodzić stres poprzez skupienie się na wzorcach oddychania zamiast ulegania gonitwie myśli, które pojawiają się z powodu niepokoju.
• Korzystanie z aplikacji do medytacji lub opowieści na sen: Aplikacje te mogą pomóc przezwyciężyć stresujące sytuacje i promować lepszy sen. Korzystaj z aplikacji, które pozwalają śledzić uważność, pisać notatki lub dokumentować nastroje, aby śledzić swoje postępy w czasie.

Podsumowanie

Nerwica to historyczny, niekliniczny termin opisujący pewne zaburzenia psychiczne, które powodują uporczywe objawy lęku lub niepokoju emocjonalnego, w tym kompulsywne działania, obsesyjne myśli, irracjonalne lęki i dysocjację. Większość z tych zaburzeń psychicznych jest obecnie klasyfikowana jako zaburzenia lękowe, które można zdiagnozować i leczyć.

Neurotyczność nie jest zaburzeniem psychicznym, ale cechą osobowości. Charakteryzuje się obsesyjnym myśleniem i niepokojem. W rzeczywistości nie można wyleczyć cechy osobowości, ale można nauczyć się nią zarządzać, uświadamiając sobie, co wyzwala twoje zachowanie, takie jak środowisko o wysokim poziomie stresu.

Treść:

• Co to jest siniak (wybroczyna)?
• Jakie są objawy siniaka (wybroczyny)?
• Co powoduje siniaki (wybroczyny)?
• Jak diagnozuje się siniaki (wybroczyny)?
• Jak leczy się siniaki (wybroczyny)?
• Jak mogę zapobiec powstawaniu siniaków (wybroczyn)?
• Jak długo utrzymują się siniaki?
• Wnioski

„Wybroczyny” to termin medyczny określający siniaki. Powstają one, gdy krew gromadzi się pod skórą. Są one spowodowane pęknięciem naczynia krwionośnego. Siniaki wyglądają jak ślady na skórze, które są czarno-niebieskie lub czerwone do fioletowych. Siniaki zmieniają kolor w miarę gojenia i zwykle nie wymagają leczenia. Niewyjaśnione siniaki mogą być oznaką choroby podstawowej.

Co to jest siniak (wybroczyna)?

Wybroczyna to medyczne określenie siniaka. Siniak lub stłuczenie to zmiana koloru skóry spowodowana uszkodzonymi, nieszczelnymi naczyniami krwionośnymi pod skórą. Chociaż krew gromadzi się pod skórą, nie występuje krwawienie zewnętrzne, chyba że skóra pęknie.

Gromadzenie się krwi powoduje, że siniak jest widoczny. Siniaki tworzą na skórze ślady w różnych kolorach - czarnym, niebieskim, fioletowym, brązowym lub żółtym. Komórki krwi w organizmie naprawiają uszkodzone naczynia krwionośne, pomagając w gojeniu.

Jakie są inne podobne rodzaje krwawień?

Istnieje kilka rodzajów krwawień, które powodują przebarwienia skóry, w tym

• Krwiak: Wypadek, taki jak wypadek samochodowy lub duży upadek, może spowodować powstanie krwiaka. Krwiak to większe nagromadzenie krwi poza naczyniami krwionośnymi, które zwykle jest uniesione i powoduje ból przy dotyku.
• Wybroczyny: Są to punktowe obszary (mniejsze niż 2 milimetry) czerwonawych kropek na skórze, które nie stają się białe po delikatnym ucisku.
• Plamica: Jest to niewielkie krwawienie pod skórą. Plamki są mniejsze niż wybroczyny, ale większe niż wybroczyny.

Kto ma siniaki?

Siniaki są bardzo powszechne i dotykają każdego w pewnym momencie życia. Siniaki mogą być spowodowane upadkiem, wypadkiem, urazem sportowym lub zabiegiem medycznym. Osoby w wieku powyżej 65 lat są bardziej narażone na siniaki, podobnie jak kobiety i osoby, którym przy urodzeniu przypisano płeć żeńską.

Istnieją pewne zaburzenia krwawienia i schorzenia, które mogą zwiększać podatność na powstawanie siniaków, w tym:

• Rak lub choroba wątroby.
• Członkowie rodziny, którzy łatwo siniaczą.
• Przyjmowanie leków rozrzedzających krew lub zatrzymujących krzepnięcie, takich jak aspiryna lub leki rozrzedzające krew.
• Regularne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) w celu łagodzenia bólu, w tym ibuprofenu lub naproksenu.
• Zaburzenia krwawienia, takie jak hemofilia, choroba von Willebranda lub inne zaburzenia krwawienia.
• Niska liczba płytek krwi (małopłytkowość).
• Niedobór witaminy C lub witaminy K.

Jakie są objawy siniaków (wybroczyn)?

Siniaki różnią się rozmiarem, kształtem i kolorem w zależności od rodzaju siniaka, przyczyny i lokalizacji. Objawy siniaka obejmują:

Ból lub tkliwość (bolesne uczucie) po dotknięciu siniaka.
Zmiana koloru skóry (z czerwonego na fioletowy, czarny, brązowy lub żółty).
Obrzęk lub uniesiony guzek na skórze (krwiak).

Jakiego koloru są siniaki?

Siniaki są czasami nazywane czarnymi i niebieskimi śladami. Początkowo mogą wydawać się czerwone lub fioletowe. Jeśli masz ciemniejszy odcień skóry, możesz zauważyć fioletowe, ciemnobrązowe lub czarne siniaki. W miarę gojenia się siniak może zmienić kolor na jaśniejszy odcień brązu, zieleni lub żółci.

Co powoduje powstawanie siniaków (wybroczyn)?

Pęknięte naczynia krwionośne powodują powstawanie siniaków na skórze. Naczynia krwionośne to rurki, które rozprowadzają krew po całym ciele. Naczynia krwionośne mogą pękać lub przeciekać jak pęknięta rura. Powoduje to, że krew wypływa z naczynia krwionośnego i gromadzi się pod skórą, ponieważ nie ma otworu (rany) w skórze, aby krew mogła wydostać się z ciała. Gromadzenie się krwi powoduje widoczną oznakę siniaków na skórze (odbarwienie skóry). Komórki krwi (płytki krwi) są hydraulikami organizmu, naprawiającymi nieszczelności w naczyniach krwionośnych. Płytki krwi zatrzymują krwawienie w organizmie, aby wyleczyć siniaka.

Istnieje kilka sposobów pękania naczyń krwionośnych, w tym

• Uraz lub fizyczne uszkodzenie ciała.
• Starzenie się skóry.

Objaw przyjmowania leków (takich jak leki przeciwzakrzepowe, leki przeciwpłytkowe, aspiryna lub sterydy).
Choroba lub leczenie wpływające na liczbę płytek krwi (takie jak choroba autoimmunologiczna, białaczka lub hemofilia).

Jak diagnozuje się siniaki (wybroczyny)?

Ty i Twój lekarz możecie zidentyfikować siniaka na podstawie objawów, zwłaszcza wyglądu i koloru znamienia na skórze. Lekarz może dodatkowo określić rodzaj wybroczyny na podstawie objawów.

W przypadku częstych lub niewyjaśnionych siniaków, lekarz może zlecić badania w celu wykluczenia możliwych przyczyn. Przykłady takich badań obejmują

Zdjęcia rentgenowskie w celu sprawdzenia złamań kości.
Badania krwi w celu sprawdzenia czynników krzepnięcia i niedoborów witamin.

Jak leczy się siniaki (wybroczyny)?

Większość siniaków ustępuje i nie wymaga leczenia. Poważniejsze siniaki mogą wymagać leczenia. Możesz pomóc siniakom szybciej się zagoić:

• Odpoczywać i unieść zraniony obszar, aby zapobiec obrzękowi i złagodzić ból.
• Stosuj okłady z lodu przez pierwsze 24 do 48 godzin po urazie. Owiń okład lodem w ręcznik i przykładaj lód nie dłużej niż przez 15 minut. Powtarzaj przez cały dzień.
• Po dwóch dniach zastosuj poduszkę grzewczą lub ciepły kompres na kontuzjowany obszar. Ciepło można przykładać kilka razy w ciągu dnia.
• Przyjmowanie dostępnych bez recepty środków przeciwbólowych, takich jak paracetamol. Przed zastosowaniem NLPZ należy skonsultować się z lekarzem.

Jak mogę zapobiec powstawaniu siniaków (wybroczyn)?

Siniaki występują u każdego. Możesz podjąć następujące kroki, aby zmniejszyć ryzyko obrażeń i siniaków:

• Podłogi i pomieszczenia powinny być wolne od miejsc, w których można się potknąć.
• Odsuń meble od drzwi i przejść, aby uniknąć uderzania o twarde powierzchnie.
• Włączanie świateł lub latarek podczas chodzenia po słabo oświetlonych obszarach.
• Dostarczanie wystarczającej ilości witamin w diecie.
• Noszenie sprzętu ochronnego, takiego jak kaski i ochraniacze, podczas uprawiania sportów kontaktowych, jazdy na rowerze lub motocyklu.

Jak długo utrzymują się siniaki?

Czas utrzymywania się siniaków różni się w zależności od przyczyny i rodzaju siniaka. Większość siniaków znika w ciągu dwóch tygodni bez leczenia. Poważniejsze siniaki i krwiaki mogą utrzymywać się przez miesiąc lub dłużej.

Wnioski

Wybroczyny (siniaki) to powszechny stan, który czasami dotyka każdego. Jeśli wydaje Ci się, że łatwo się siniaczysz lub masz niewyjaśnione siniaki, powinieneś udać się do swojego lekarza. Będzie on chciał wykluczyć pewne schorzenia, które mogą wymagać leczenia. Przykładanie lodu wkrótce po urazie może zminimalizować powstawanie siniaków. Większość siniaków znika bez leczenia w ciągu kilku tygodni.

Treść:

• Czym jest promieniowanie ultrafioletowe?
• Jak zmienia się moja skóra po ekspozycji na słońce?
• W jaki sposób promieniowanie ultrafioletowe prowadzi do raka?
• Czym jest rak skóry?
• Kto jest narażony na raka skóry spowodowanego promieniowaniem ultrafioletowym?
• Jakie są objawy raka skóry?
• Jak mogę zapobiec narażeniu na promieniowanie ultrafioletowe i raka skóry?
• Czego mogę się spodziewać, jeśli mam uszkodzenia spowodowane promieniowaniem ultrafioletowym?
• Czy istnieje lekarstwo na raka skóry?
• Podsumowanie

Słońce uwalnia promieniowanie ultrafioletowe (UV), które dostarcza organizmowi witaminy D. Jednak zbyt duża ekspozycja na światło słoneczne może powodować zmarszczki i raka skóry. Możesz chronić swoją skórę przed nadmierną ekspozycją na promienie UV, stosując filtry przeciwsłoneczne, gdy wychodzisz na zewnątrz. Rak skóry spowodowany promieniami UV jest uleczalny i daje dobre rokowania, jeśli zostanie wcześnie wykryty.

Czym jest promieniowanie ultrafioletowe?

Promieniowanie ultrafioletowe (UV) jest formą energii wytwarzanej przez słońce. Promieniowania UV nie można zobaczyć, ponieważ jego długość fali jest krótsza niż długość fali światła widzialnego.

Energia UV wytwarzana przez słońce dociera do Ziemi i dostarcza organizmowi witaminę D, która pomaga przetrwać. Promieniowanie UV można również znaleźć w źródłach wytworzonych przez człowieka, takich jak solarium. Narażenie na zbyt duże promieniowanie ultrafioletowe znacznie zwiększa ryzyko zachorowania na raka skóry.

Jakie są trzy rodzaje promieniowania ultrafioletowego?

Istnieją trzy różne rodzaje promieniowania ultrafioletowego w zależności od długości fali:

• UVA powoduje zmarszczki, opaleniznę i/lub pieczenie skóry. Zbyt duża ekspozycja prowadzi do raka skóry.
• UVB może uszkodzić górne warstwy skóry. Może powodować plamy słoneczne, oparzenia słoneczne i pęcherze, które mogą prowadzić do raka skóry.
• Promieniowanie UVC jest pochłaniane przez atmosferę ziemską, a promieniowanie UV, którego doświadczasz na Ziemi, to promieniowanie UVA lub UVB, a nie UVC.

Jak zmienia się moja skóra po ekspozycji na słońce?

Ekspozycja na słońce powoduje zmiany na skórze. Chociaż wiele osób uważa, że świecąca skóra oznacza dobre zdrowie, zmiany w odcieniu skóry spowodowane ekspozycją na słońce mogą przyspieszyć efekty starzenia i zwiększyć ryzyko rozwoju:

• Raka skóry.
• Zmarszczek.
• Piegów.
• Plam wątrobowych.

Z biegiem czasu promienie ultrafioletowe słońca uszkadzają włókna w skórze zwane elastyną. Kiedy włókna te ulegają uszkodzeniu, skóra zaczyna wiotczeć, rozciągać się i traci zdolność do powrotu na miejsce po rozciągnięciu. Skóra również łatwiej się przeciera i łuszczy, a jej gojenie trwa dłużej. Tak więc, chociaż uszkodzenia skóry spowodowane słońcem mogą nie być widoczne w młodości, pojawią się one w późniejszym okresie życia.

Zmiany na skórze związane z ekspozycją na słońce obejmują:

• Przedrakowe (rogowacenie słoneczne) i rakowe zmiany skórne spowodowane utratą funkcji odpornościowej skóry.
• Nowotwory.
• Przebarwienia skóry, plamista pigmentacja lub żółty odcień.
• Powiększone małe naczynia krwionośne (teleangiektazje).
• Uszkodzone elastyczne tkanki, które powodują zmarszczki (elastoza).
• Uszkodzenia oczu, takie jak zaćma lub zwyrodnienie plamki żółtej.
• Przedwczesne starzenie się.

W jaki sposób promieniowanie ultrafioletowe prowadzi do raka?

Zbyt duża ilość promieniowania ultrafioletowego powoduje raka skóry. Twoje ciało potrzebuje pewnej ilości promieniowania UV dla witaminy D, która jest witaminą niezbędną do przeżycia. Kiedy skóra jest narażona na zbyt duże promieniowanie UV, uszkadza komórki. W komórkach znajduje się DNA. DNA określa, w jaki sposób komórki powinny się formować i funkcjonować w organizmie. Zbyt duża ilość promieniowania UV celuje w DNA w komórkach, powodując ich nieprawidłowe funkcjonowanie. W rezultacie komórki dzielą się i replikują zbyt często. Następnie komórki zlepiają się i tworzą guzy, które mogą być rakowe.

Promieniowanie ultrafioletowe ze słońca jest główną przyczyną raka skóry, ale promieniowanie UV z solarium jest równie szkodliwe. Wystawianie się na działanie promieni słonecznych w miesiącach zimowych wiąże się z takim samym ryzykiem jak latem.

Skumulowana ekspozycja na słońce powoduje raka podstawnokomórkowego i kolczystokomórkowego skóry, podczas gdy epizody poważnego oparzenia słonecznego z pęcherzami, zwykle przed 18 rokiem życia, mogą powodować czerniaka w późniejszym okresie życia.

Czym jest rak skóry?

Rak skóry to niekontrolowany rozrost komórek skóry. Podczas gdy zdrowe komórki rosną i dzielą się w uporządkowany sposób, komórki nowotworowe rosną i dzielą się szybko i losowo. Ten nieprawidłowy wzrost powoduje powstawanie guzów, które są łagodne (nienowotworowe) lub złośliwe (nowotworowe). Istnieją trzy główne rodzaje raka skóry:

• Rak podstawnokomórkowy.
• Rak płaskonabłonkowy.
• Czerniak.

Rak podstawnokomórkowy i płaskonabłonkowy są mniej poważnymi typami i stanowią 95% wszystkich nowotworów skóry. Nowotwory te należą do nieczerniakowych nowotworów skóry. Oznacza to, że przy wczesnym leczeniu są one wysoce uleczalne.

Czerniak, zbudowany z nieprawidłowych komórek barwnikowych skóry zwanych melanocytami, jest najpoważniejszą formą raka skóry i powoduje 75% wszystkich zgonów z powodu raka skóry. Nieleczony czerniak może rozprzestrzenić się na inne narządy i jest trudny do zwalczenia.

Kto jest narażony na raka skóry spowodowanego promieniowaniem ultrafioletowym?

Każdy może zachorować na raka skóry wywołanego promieniowaniem ultrafioletowym. Największe ryzyko występuje u osób, które mają

• jasną karnację.
• jasną skórę.
• skórę, która łatwo ulega poparzeniom.
• jasne oczy
• jasne lub rude włosy.

Osoby o ciemniejszej karnacji mogą zachorować na raka skóry, ale ich ryzyko jest niższe niż w przypadku osób o jaśniejszej karnacji.

Oprócz koloru skóry, inne czynniki ryzyka obejmują:

• Biologiczna historia rodzinna lub osobista historia raka skóry.
• Praca na zewnątrz lub spędzanie dużej ilości czasu na słońcu.
• Życie w słonecznym klimacie.
• Poważne oparzenia słoneczne w przeszłości.
• Duże znamiona o nieregularnych kształtach.

Jakie są objawy raka skóry?

Najczęstszym objawem ostrzegawczym raka skóry jest zmiana na skórze. Zmiany te to zazwyczaj nowy pieprzyk, nowa zmiana skórna lub rana lub zmiana istniejącego pieprzyka.

• Rak podstawnokomórkowy może pojawić się jako mała, gładka, perłowa lub woskowata grudka na twarzy lub szyi lub jako płaska, różowawa/czerwona lub brązowa zmiana.
• Rak płaskonabłonkowy może pojawić się jako twardy, czerwony guzek lub jako gruba, łuszcząca się, płaska zmiana, która może swędzieć, krwawić i tworzyć skorupę.
• Czerniak zwykle pojawia się jako zabarwiona plama lub guzek. Może przypominać normalny pieprzyk, ale zwykle ma bardziej nieregularny wygląd.

Gdzie pojawiają się objawy raka skóry?

Objawy raka skóry spowodowanego promieniowaniem ultrafioletowym zwykle dotyczą skóry na ciele, która jest narażona na działanie promieni słonecznych, ale rak może rozwinąć się w dowolnym miejscu na skórze. Na przykład może pojawić się na:

• Rękach.
• nogach.
• klatce piersiowej i plecach.
• Twarzy.
• szyi.

Jakie są objawy czerniaka?

Szukając objawów czerniaka, pomyśl o alfabecie. ABCDE podpowiada, na jakie objawy należy zwracać uwagę w przypadku pieprzyków lub zmian na skórze:

• Asymetria: Kształt jednej połowy znamienia nie pasuje do drugiej.
• Marginalne: znamię znajduje się na powierzchni: krawędzie są nierówne lub nieostre.
• Kolor: Nierówne odcienie brązu, czerni, opalenizny, czerwieni, bieli lub niebieskiego.
• Średnica: Znacząca zmiana rozmiaru (ponad 6 milimetrów).
• Rozwój: zmiany w wyglądzie lub odczuwaniu pieprzyka lub zmiany (swędzenie, krwawienie itp.).

Czy rak skóry się rozprzestrzenia?

Rzadko zdarza się, aby raki inne niż czerniak, takie jak rak podstawnokomórkowy lub płaskonabłonkowy, rozprzestrzeniały się. Czerniak szybko rozprzestrzenia się po całym organizmie. Jeśli masz zmiany skórne lub raka skóry, powinieneś natychmiast zgłosić się na leczenie, aby zapobiec jego rozprzestrzenianiu się i wpływowi na inne części ciała.

Jak mogę zapobiec narażeniu na promieniowanie ultrafioletowe i raka skóry?

Chociaż nie jest możliwe całkowite zapobieganie rakowi skóry lub cofnięcie wcześniejszych skutków promieniowania ultrafioletowego i uszkodzeń słonecznych, można podjąć kroki w celu zmniejszenia ryzyka poprzez

• Nakładanie kremu z filtrem przeciwsłonecznym o współczynniku ochrony przeciwsłonecznej (SPF) 30 lub wyższym na 30 minut przed przebywaniem na słońcu, a następnie co dwie do trzech godzin. Jeśli zmokniesz lub mocno się spocisz, nałóż krem wcześniej.
• Noszenie okularów przeciwsłonecznych z pełną ochroną UV.
• Wybieranie produktów kosmetycznych zapewniających ochronę przed promieniowaniem UV.
• Unikanie bezpośredniego światła słonecznego w miarę możliwości podczas najwyższego poziomu promieniowania UV, między 10 rano a 4 po południu.
• Wykonywanie regularnych samobadań skóry w celu zapoznania się z istniejącymi naroślami skórnymi i zauważenia wszelkich zmian lub nowych narośli.

Czy moja skóra posiada naturalną barierę chroniącą mnie przed rakotwórczym promieniowaniem ultrafioletowym?

Warstwa rogowa naskórka znajduje się w zewnętrznej warstwie skóry (naskórku) i stanowi naturalną barierę ochronną organizmu przed rakotwórczym promieniowaniem ultrafioletowym. Zbyt duża ekspozycja na słońce może osłabić naturalną ochronę organizmu, co może prowadzić do raka skóry. Nawet jeśli masz tę barierę, musisz podjąć środki w celu ochrony skóry przed promieniami UV.

Jeśli masz ciemniejszy odcień skóry, melanina, która jest substancją w organizmie, która tworzy pigmentację we włosach, oczach i skórze, pomaga chronić skórę przed promieniami ultrafioletowymi. Nawet jeśli masz dodatkową barierę chroniącą skórę, nadal możesz zachorować na raka skóry.

Czego mogę się spodziewać, jeśli mam uszkodzenie spowodowane promieniowaniem ultrafioletowym?

Długotrwałe skutki ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe lub nadmiernej ekspozycji na słońce mogą prowadzić do przedwczesnego starzenia się i raka skóry. Promienie słoneczne UV docierają do DNA w komórkach skóry i powodują ich nieprawidłowe funkcjonowanie. Ryzyko zachorowania na raka skóry można zmniejszyć, nosząc odzież ochronną podczas przebywania na zewnątrz i stosując krem z filtrem przez cały dzień. Można również nosić akcesoria ochronne, takie jak okulary przeciwsłoneczne, aby chronić skórę i oczy przed promieniami ultrafioletowymi. Leczenie jest dostępne dla wszystkich rodzajów raka skóry, ale szanse na wyleczenie są najlepsze w przypadku wczesnej diagnozy i rozpoczęcia leczenia.

Czy istnieje lekarstwo na raka skóry?

Leczenie większości nowotworów skóry obejmuje wczesne wykrycie i leczenie, które usunie raka z organizmu. Wczesna diagnoza, zwłaszcza w przypadku czerniaka, pozwala zwalczyć nowotwór, zanim rozprzestrzeni się on na inne części ciała. Prawie 90% osób, u których zdiagnozowano raka podstawnokomórkowego, w pełni powraca do zdrowia po leczeniu mającym na celu usunięcie nowotworu.

Wnioski

Promieniowanie ultrafioletowe (UV) jest niezbędne, ponieważ dostarcza witaminy D, która pomaga przetrwać, ale jest również szkodliwe w przypadku nadmiernej ekspozycji. Możesz dbać o swoją skórę i zapobiegać rakowi skóry spowodowanemu promieniowaniem ultrafioletowym, stosując filtry przeciwsłoneczne na zewnątrz i przebywając poza słońcem w środku dnia, kiedy słońce jest najjaśniejsze. Prawie 80% ekspozycji na światło słoneczne w ciągu całego życia ma miejsce przed ukończeniem 18 roku życia. Możesz stać się dobrym wzorem do naśladowania i promować nawyki zapobiegania rakowi skóry w swojej rodzinie, podejmując środki ostrożności podczas przebywania na zewnątrz.

Treść:

• Wskazówki dotyczące pielęgnacji włosów latem
• Podsumowanie

Miesiące letnie mogą naprawdę odbić się na Twojej grzywie. Od powszechnego puszenia się włosów spowodowanego rosnącą wilgotnością po przesuszenie spowodowane promieniami UV, utrzymanie włosów w jak najlepszym wyglądzie i samopoczuciu podczas cieplejszych miesięcy wymaga nieco dodatkowego wysiłku.

Czytaj dalej, a podzielimy się z Tobą wszystkimi wskazówkami dotyczącymi letniej pielęgnacji włosów, które musisz znać, aby cieszyć się pięknymi, gęstymi, lśniącymi i zdrowymi włosami.

Wskazówki dotyczące pielęgnacji włosów latem

Używaj nawilżającego szamponu i odżywki

Ciepło i intensywność letniego słońca mogą szybko wysuszyć i odwodnić włosy. Włosy są wtedy podatne na jeszcze więcej problemów, w tym łamliwość.

Idealna rutyna letniej pielęgnacji włosów powinna więc skupiać się na przywróceniu im utraconej wilgoci.

Jak to zrobić? Najprostszym sposobem jest zastosowanie nawilżającego szamponu i odżywki.
Zacznij od mycia włosów dwa do trzech razy w tygodniu szamponem konopnym. Jest on wzbogacony olejem konopnym, który zawiera wysokie stężenie kwasów tłuszczowych. Są one bardzo ważne, jeśli chodzi o utrzymanie nawilżenia pasm. Olej z nasion konopi w tym szamponie jest połączony z olejem jojoba, olejem szałwiowym i witaminą E. Wszystkie razem pozostawiają włosy bardziej miękkie i gładkie niż kiedykolwiek.

Gdy włosy są czyste, należy zastosować odżywkę. Została ona specjalnie opracowana, aby zwalczać suche i puszące się włosy, dzięki czemu idealnie nadaje się do letniej pielęgnacji włosów. Łączy olejki z dzikiej róży, szałwii i jojoby z witaminą E, aby dodać blasku i głęboko odżywić grzywę.

Wskazówka: pamiętaj, aby nakładać odżywkę u nasady włosów. Jest to ważne przez cały rok, ale jeszcze bardziej w miesiącach letnich. Cieplejsza pogoda stymuluje produkcję sebum, co oznacza, że latem skóra głowy i cebulki włosów mogą być bardzo tłuste. Nakładanie odżywki również u nasady włosów tylko je obciąży. W rezultacie będziesz musiała myć je częściej, co ostatecznie sprawi, że będą jeszcze bardziej suche.

Rozpocznij sezon od odżywienia włosów

Czy wiesz, że włosy rosną szybciej latem niż zimą? Jest ku temu kilka powodów, a głównym z nich jest to, że przepływ krwi przyspiesza w cieplejsze dni. Dzięki temu do skóry głowy dociera więcej składników odżywczych i tlenu, co sprzyja wzrostowi włosów. Zwiększone spożycie witaminy D, którą nasze ciała wchłaniają w miesiącach letnich, również przyczynia się do przyspieszonego wzrostu włosów.

Pod pewnymi względami jest to świetne zjawisko. Jednak może to również oznaczać, że rozdwojone końcówki i inne letnie problemy z włosami stają się jeszcze większym problemem, po prostu dlatego, że teraz trzeba zająć się większą ilością włosów.
Aby Twoja grzywa wyglądała świeżo i była gotowa na lato, rozpocznij sezon od przycięcia. Usunie to wszelkie rozdwojone, puszące się lub postrzępione końcówki i sprawi, że włosy będą wyglądać znacznie zdrowiej. O tej porze roku możesz nawet przyciąć nieco dłuższe włosy niż zwykle, ponieważ ich odrastanie nie zajmie tak dużo czasu.

Zainwestuj w delikatne narzędzie do rozczesywania włosów

Pamiętasz, jak wspominaliśmy, że letnie słońce jest często odpowiedzialne za wysuszanie włosów? Cóż, jednym z efektów ubocznych tego zjawiska jest wzrost plątania się włosów. Gdy włosom brakuje wilgoci, bardzo łatwo się plączą. Zauważysz to jeszcze bardziej, jeśli spędzasz lato na plaży. Za każdym razem, gdy bryza oceanu potarga włosy, pozbawia je jeszcze większej ilości wilgoci, pozostawiając je splątane i skołtunione.
Codzienne szarpanie kosmyków w celu usunięcia splątania może na dłuższą metę wyrządzić wiele szkód. Im bardziej ciągniesz włosy, tym bardziej prawdopodobne jest, że będą się łamać i przerzedzać.

Co więc powinieneś zrobić zamiast tego?

Przede wszystkim zapobiegaj plątaniu się włosów, stosując odżywkę nawilżającą. Regularne przycinanie włosów może również pomóc ograniczyć plątanie.
Jeśli jednak zauważysz węzły we włosach, najlepszym sposobem na ich usunięcie jest użycie specjalnego narzędzia do usuwania węzłów, takiego jak szczotka Pro Detangler. Szczotka ta ma wydłużone włosie, które ułatwia rozplątywanie włosów. Jej unikalna konstrukcja minimalizuje napięcie podczas pracy z włosami, znacznie ułatwiając uzyskanie gładkiej i nieplączącej się fryzury.

Chroń włosy przed słońcem

Słońce jest odpowiedzialne za wiele letnich problemów z włosami. Aby zminimalizować te niepotrzebne uszkodzenia, staraj się chronić włosy przed promieniami UV w tym sezonie.

Jak?

To proste - wystarczy stworzyć fizyczną barierę między włosami a słońcem. Jednym ze sposobów jest noszenie kapelusza przeciwsłonecznego. Im dłuższe włosy, tym szersze powinno być rondo, ponieważ będzie ono rzucać cień niżej. Dobrze sprawdzają się również chusty do włosów, zwłaszcza jeśli można je luźno owinąć wokół całych włosów.

Wiązanie włosów do tyłu może również pomóc zminimalizować kontakt słońca z pasmami. Należy jednak wybierać luźne i niskie fryzury, a nie ciasne. Chociaż ciasny kucyk może pomóc ograniczyć uszkodzenia włosów przez słońce, każda fryzura, która ciągnie za skórę głowy, może przyczynić się do przerzedzenia i wypadania włosów.

Co należy zrobić, jeśli włosy wykazują już widoczne oznaki uszkodzenia przez słońce?

Spróbuj rozpieszczać je składnikami, które mogą wzmocnić i wzmocnić twoje pasma. Witamina E jest jednym ze składników, które mogą to zrobić szczególnie dobrze, podobnie jak olej arganowy i aloes. Warto również zwrócić uwagę na biotynę. Jest ona również znana jako witamina B7, która, jak udowodniono, nadaje włosom grubszy i świeższy wygląd.

Ogranicz nadmierne ciepło

Prawdopodobnie już wiesz, że nadmierne ciepło wszelkiego rodzaju może oznaczać złe wieści dla twoich włosów. Ponieważ Twoje włosy już muszą radzić sobie z dodatkowym ciepłem w okresie letnim, teraz jest dobry czas, aby ograniczyć korzystanie z podgrzewanych narzędzi do stylizacji.

Nie oznacza to jednak, że musisz całkowicie z nich zrezygnować aż do jesieni. Zamiast tego, po prostu unikaj stylizacji na ciepło każdego dnia. Rób regularne przerwy, aby włosy mogły zregenerować się po stresie cieplnym.
Pomocne może być również używanie podgrzewanych narzędzi do stylizacji z regulowaną temperaturą. W ten sposób możesz wybrać, na ile ciepła narażasz włosy podczas stylizacji. Wybierz minimalną temperaturę potrzebną do stylizacji włosów, a Twoje włosy będą wyglądać o wiele lepiej.
Jeśli Twoje podgrzewane narzędzia do stylizacji oferują tylko jedną temperaturę, zrób swoim letnim włosom przysługę i zainwestuj w nowe produkty.

Maska do włosów

Nawet jeśli regularnie stosujesz odżywkę, warto dodać maskę do włosów do swojej letniej rutyny pielęgnacyjnej. Odżywki są niezbędne, ale nie są tak intensywne jak maski do włosów, które mogą naprawdę pomóc dodać włosom energii, gdy zmagają się z upałem.
Aby zwalczyć letnie problemy z włosami, poszukaj maski do włosów, która koncentruje się na nawilżaniu i nawilżaniu pasm.

Zadbaj o włosy podczas pływania

W miesiącach letnich pływanie jest ulubionym zajęciem wielu osób. Jeśli jednak wybrany przez Ciebie basen jest chlorowany, musisz podjąć kilka dodatkowych środków ostrożności, aby Twoje włosy wyglądały nieskazitelnie.

Dlaczego? Ponieważ podobnie jak słońce, chlor pozbawia włosy wilgoci. Ta substancja chemiczna osłabia każde pasmo, prowadząc do rozdwajania się końcówek. Jest również bardzo szkodliwy dla włosów farbowanych lub kondycjonowanych, a nawet może powodować zmiany w naturalnym kolorze włosów.
Woda morska również nie jest bez winy. Chociaż może zawierać wiele minerałów, które włosy uwielbiają, powoduje również pęcznienie łusek włosów, czyniąc je bardziej podatnymi na uszkodzenia.

Poświęć kilka minut na namoczenie włosów w czystej wodzie przed zanurzeniem się. W ten sposób Twoje pasma wchłoną całą bezpieczną, niechlorowaną wodę, co pomoże zapobiec wchłanianiu przez nie tak dużej ilości chloru. Zrób to samo po wyjściu z basenu. Im dłużej chlor pozostaje we włosach, tym bardziej je uszkadza.

Czepki kąpielowe mogą być również pomocne w ochronie włosów przed otaczającą wodą. Jeśli go nie masz lub nie lubisz nosić, zwykłe związanie włosów w kucyk pomoże zminimalizować ich kontakt z wodą.
Jeśli masz jasne włosy, które mają skłonność do zielenienia po ekspozycji na chlor, być może będziesz musiał zainwestować w specjalistyczne szampony. Zawierają one składniki, które pomagają skorygować ten pływacki odcień włosów i szybko przywrócić naturalny kolor.

Podsumowanie

Jeśli często zmagasz się z utrzymaniem włosów w cieplejszych miesiącach, to zdecydowanie warto pamiętać o tych letnich wskazówkach dotyczących włosów. Przestrzeganie powyższych kroków pomoże zapewnić gładkie, lśniące i wolne od puszenia się włosy przez cały sezon letni - od zrozumienia, jak nawilżać suche pasma, po ochronę włosów przed uszkodzeniami słonecznymi.

Treść:

• Kilka wskazówek, jak prawidłowo pielęgnować włosy podczas snu
• Czy nosić włosy upięte czy rozpuszczone?
• Czego nie robić z długimi włosami
• Wnioski

Ochrona długich włosów podczas snu może stać się nieco kłopotliwa. Jeśli kiedykolwiek obudziłaś się z długimi włosami zwiniętymi w kłębek, splątanymi lub zmatowiałymi, znasz tę walkę.

Jeśli masz długie włosy, spanie bez ich odpowiedniego ułożenia może prowadzić do czegoś więcej niż tylko nieudanego dnia z włosami. Z czasem nawyki związane ze snem mogą prowadzić do łamania się włosów i dalszych uszkodzeń.

Omówmy podstawy spania z długimi włosami. Niezależnie od rodzaju włosów i tego, czy są farbowane, czy chemicznie prostowane, oto kilka wskazówek, jak prawidłowo pielęgnować włosy podczas snu.

Kilka wskazówek, jak prawidłowo pielęgnować włosy podczas snu

Większość wypróbowanych i przetestowanych sposobów ochrony długich włosów podczas snu koncentruje się na produktach nakładanych w nocy i strategiach kondycjonowania włosów, które zapobiegają ich łamaniu. Czynniki środowiskowe, takie jak wilgotność włosów i pościeli, również mogą odgrywać rolę.

Używaj jedwabnej lub satynowej poszewki na poduszkę

To bardzo ważny punkt. Jeśli masz tendencję do rzucania się i obracania w łóżku, twoje włosy będą ocierać się o włókna poduszki przy każdym ruchu. Może to obciążać włosy i prowadzić do ich puszenia się. Ostatecznie może to również spowodować ich łamanie.

Poszewka na poduszkę z jedwabnymi lub satynowymi włóknami może zmniejszyć tarcie włosów podczas snu. Jako dodatkowy bonus, tego typu poszewki na poduszki mogą zmniejszyć rozciąganie i obciążenie skóry podczas snu, co pomaga zapobiegać zmarszczkom spowodowanym starzeniem się. W przeciwieństwie do bawełny, satyna i jedwab są włóknami hipoalergicznymi i chłodzącymi.

Zmień porę kąpieli

Jeśli kładziesz się spać z nawet niewielką ilością wilgoci we włosach, może to przyczynić się do łamliwych lub matowych włosów rano. Pasma włosów są najsłabsze, gdy zawierają wilgoć. Nawet najbardziej spokojny śpioch poruszy trochę głową podczas snu, a ten ruch może spowodować splątanie mokrych włosów.

Jeśli pozwala na to harmonogram, staraj się myć włosy o godzinie, w której mają wystarczająco dużo czasu na wyschnięcie przed pójściem spać. Pamiętaj, aby zakończyć prysznic strumieniem chłodniejszej wody, aby pomóc zatrzymać wilgoć we włosach. Możesz również całkowicie wysuszyć włosy tuż przed snem i skorzystać z jednej z poniższych propozycji stylizacji, aby włosy wyglądały świeżo, a grzywa nie plątała się.

Owiń włosy szalikiem lub chustą

Zawinięcie włosów w chustę lub szalik może oznaczać, że nie będziesz tracić snu z powodu zniszczenia lub zniszczenia świeżo ułożonych włosów. W zależności od rodzaju włosów, możesz użyć jedwabiu lub satyny, aby jeszcze bardziej zmniejszyć tarcie podczas snu.

Ostrożnie owijając włosy i chowając wszelkie kosmyki z dala od szyi, unikniesz również wilgoci lub potu, które mogłyby zmatowić włosy.

Spanie z zawiniętymi włosami jest najlepsze, jeśli wolisz obudzić się z gładką i prostą fryzurą. Jeśli dodasz długie wsuwki do owiniętych włosów, twoje włosy będą dodatkowo zabezpieczone, a efekt prostowania zostanie wzmocniony. Po przebudzeniu rozczesz włosy, a rano będziesz gotowa do pracy.

Czesanie przed snem

Rozważ włączenie dodatkowego rodzaju czesania do swojej rutyny przed snem. Jeśli rozczeszesz włosy ze splątanych kosmyków lub kołtunów przed snem, będziesz aktywnie pielęgnować swoje puszące się i matowe włosy. Nie musisz poświęcać na to dużo czasu. W zależności od rodzaju włosów, wystarczy zwykła szczotka łopatkowa lub grzebień z szeroko rozstawionymi zębami, aby rozczesać włosy przed ułożeniem ich na noc i pójściem spać.

Wybierz jedwabne lub satynowe gumki do włosów

Elastyczne gumki do włosów są zwykle rozwiązaniem, gdy chcesz upiąć włosy na wieczór. Jednak gumki te mogą w rzeczywistości obciążać włosy i skórę głowy, ponieważ ciągną włosy do tyłu. Tarcie to powoduje puszenie się i łamanie włosów. Równie dobrze możesz spać z gumką we włosach.

Zamiast tego zwiąż włosy w górny węzeł za pomocą gumki z tkaniny wykonanej z jedwabiu lub satyny. Pozwoli to włosom odpocząć od tarcia. Mniej prawdopodobne jest, że obudzisz się z widocznym „wgnieceniem” we włosach w miejscu, w którym je ściągnąłeś, więc zaoszczędzisz cenny czas na stylizację rano.

Chroń końcówki włosów olejkiem eterycznym

Końcówki włosów mogą być najbardziej zniszczone podczas snu. Nawet jeśli śpisz na plecach, może się zdarzyć, że zmiażdżysz dłuższe pasma, nawet o tym nie wiedząc.

Możesz chronić swoje końcówki, stosując olejki eteryczne przed snem. Olej arganowy, olej migdałowy, olej jojoba, a nawet olej kokosowy to dobry początek. Upnij włosy w warkocz lub gumkę z materiału, a następnie rozgrzej kilka kropli olejku między dłońmi, pocierając je o siebie. Wystarczy odrobina. Nałóż olejek na włosy, koncentrując się szczególnie na końcówkach. Pomoże to uszczelnić włosy przed tarciem i zapobiegnie rozdwajaniu się końcówek.

Odżywianie włosów podczas snu

To, że włosy powinny być suche podczas snu, nie oznacza, że powinny być suche i odwodnione po przebudzeniu. Jeśli często budzisz się z puszącymi się włosami, które trudno okiełznać, odżywka do włosów może być rozwiązaniem. Przed nałożeniem odżywki i zabezpieczeniem włosów na noc, możesz wzmocnić pasma podczas snu, rozpylając odżywkę zawierającą białko lub keratynę.

Najlepsza odżywka bez spłukiwania różni się w zależności od rodzaju włosów. Włosy, które są podatne na przesuszenie, będą się dobrze rozwijać dzięki odżywce, która je nawilży. Włosy, które mają tendencję do przetłuszczania się, mogą skorzystać z odżywki o lżejszej formule z ekstraktami roślinnymi i bez wielu innych dodatków. Najlepszym wyborem są produkty w sprayu przeznaczone do stosowania na suche włosy.

Spanie z warkoczami

Jeśli chcesz obudzić się z pofalowanymi włosami zamiast się przez nie przedzierać, spróbuj zapleść długie włosy w warkocz przed snem. Każdy rodzaj warkocza będzie odpowiedni, niezależnie od tego, czy jest to pojedynczy warkocz, kilka mniejszych warkoczy, czy nawet francuski warkocz, jeśli chcesz być fantazyjny.

Zamiast gumki, zabezpiecz warkocz na dole małą gumką. Jeśli chcesz zapewnić swoim włosom dodatkową ochronę, możesz ułożyć warkocz jako górny węzeł na głowie lub po prostu owinąć go i upiąć na głowie, z dala od karku. W ten sposób włosy będą chronione przed potem, wilgocią i tarciem.

Używaj serum lub maski do włosów

Lekkie serum do włosów może pomóc ujarzmić puszenie się włosów podczas snu, podobnie jak maska do włosów, którą można bezpiecznie stosować w nocy. Pamiętaj, że nie chcesz zwilżać włosów ani pęcznieć mieszków włosowych żadnym produktem, którego używasz w nocy. Próbujesz po prostu dostarczyć i zablokować wilgoć bez obciążania lub pocierania włosów.

Unikaj wszelkich produktów zawierających kwaśne składniki (takie jak kwas cytrynowy lub ocet jabłkowy), ponieważ nie są one bezpieczne do pozostawienia na włosach dłużej niż 6 godzin. Unikaj również składników bogatych w białko, takich jak jajka, które mogą obciążać włosy i zwiększać prawdopodobieństwo ich łamania. Używaj lekkich składników roślinnych (takich jak olejek z mięty pieprzowej lub aloes), które mogą uszczelnić połysk, stymulować skórę głowy i ułatwić poranne rozczesywanie.

Podłącz wentylator lub nawilżacz powietrza w sypialni

Każda forma ciepła może wyciągać wilgoć z powietrza, co będzie miało negatywny wpływ na włosy. Może to również dotyczyć urządzenia grzewczego w sypialni.

Zapewnij przepływ powietrza w pomieszczeniu za pomocą wentylatora, aby nie pocić się i nie budzić z wilgotnymi włosami w nocy. Możesz również rozważyć użycie nawilżacza, aby przywrócić wilgoć w powietrzu w sypialni.

Włosy upięte czy rozpuszczone?

Najlepszym sposobem na ochronę długich włosów podczas snu jest ich delikatne upięcie. Spanie ze swobodnie latającymi lokami może brzmieć malowniczo, ale w rzeczywistości prawdopodobnie obudzisz się ze spoconym, splątanym bałaganem, jeśli nie znajdziesz sposobu na zabezpieczenie włosów na noc.

Sekret tkwi w tym, by nie ściągać włosów tak ciasno do głowy podczas snu, by uciskały skórę głowy. Włosy powinny być na tyle upięte, by nie plątały się i nie matowiały, ale nie powinny też być ułożone w sposób, który sprzyja tarciu lub łamaniu.

Dobre opcje noszenia włosów do łóżka obejmują:

• luźny, funkcjonalny węzeł na czubku głowy zabezpieczony gumką z materiału
• jeden lub więcej luźnych warkoczy na karku
• włosy owinięte szalikiem lub turbanem.

Czego nie robić z długimi włosami

To, czego nie robić z włosami wieczorem, może być równie ważne, jak stosowanie się do powyższych wskazówek i delikatne zabezpieczanie włosów na wieczór. Ponieważ długie włosy są podatne na łamanie i plątanie, szczególnie ważne jest, aby pamiętać o tych rzeczach, próbując zachować dłuższe pasma.

Nie śpij z włosami spiętymi w kucyk. Użyj jednego z wymienionych powyżej stylów, takich jak luźny kok lub warkocz.
Unikaj metalowych spinek i gumek. Wybierz bardziej odpowiednie rozwiązanie do spania, takie jak satynowa gumka do włosów.
Nie śpij z mokrymi włosami. A nawet jeśli nie możesz tego uniknąć, przynajmniej popraw i rozczesz włosy przed zaśnięciem.

Wnioski

Możliwe jest chronienie (a nawet odżywianie) długich włosów podczas snu. Proces ten może wymagać trochę prób i błędów, więc możesz wypróbować powyższe wskazówki jedna po drugiej, aby zobaczyć, co działa dla Ciebie.

Podejmując decyzję o tym, co może zadziałać najlepiej, należy wziąć pod uwagę rodzaj włosów i to, czy są one już zniszczone zabiegami chemicznymi. Jeśli martwisz się łamliwością i puszeniem się włosów, zapytaj specjalistę od pielęgnacji włosów, czy ma jakieś inne pomysły na rozwiązanie Twoich konkretnych problemów.

Treść:

• Czym jest kolagen?
• Wiedza naukowa na temat kolagenu i wzrostu włosów
• Jak kolagen wspomaga wzrost włosów?
• Jak włączyć kolagen do codziennej rutyny?
• Witaminy i składniki odżywcze ważne dla wzrostu włosów
• Podsumowanie.

Rynek kolagenu odnotował w ostatnich latach boom, głównie ze względu na rosnącą popularność tego białka jako domowego sposobu na utrzymanie zdrowej skóry, włosów i paznokci.

Chociaż kolagen jest częściej kojarzony z warunkami zdrowotnymi, takimi jak zapalenie stawów i osteoporoza, w ostatnich latach pojawił się również jako potencjalne rozwiązanie na porost włosów.

W tym artykule przyjrzymy się bliżej, w jaki sposób kolagen może promować wzrost włosów, podkreślając niektóre z naukowych podstaw jego stosowania i czy jego rzekome korzyści są rzeczywiście uzasadnione.

Czym jest kolagen?

Aby zrozumieć potencjalny wpływ kolagenu na wzrost włosów, ważne jest, aby przyjrzeć się, czym jest kolagen i jak działa w organizmie.

Kolagen jest białkiem strukturalnym występującym w skórze, ścięgnach, kościach, tkankach łącznych, a zwłaszcza we włosach, jest najobficiej występującym białkiem u ssaków i stanowi od 25% do 35% całkowitej zawartości białka w organizmie.

Kolagen nie jest również pojedynczą substancją - jest to zróżnicowana rodzina białek, składająca się z różnych typów, z których każdy odgrywa inną rolę w organizmie.

Na przykład, w kontekście zdrowia włosów, kolagen odgrywa kluczową rolę jako element strukturalny mieszków włosowych, zapewniając istotne wsparcie, siłę i elastyczność.

Wiedza naukowa na temat kolagenu i wzrostu włosów

Chociaż kolagen jest często reklamowany jako potencjalne lekarstwo na wypadanie włosów, istnieje niewiele badań potwierdzających jego korzyści.

Co więcej, badania, które wykazały jego korzyści dla wzrostu włosów, były finansowane głównie przez marki z branży kosmetycznej i suplementów diety, co stanowi konflikt interesów.

Niektóre badania rzuciły jednak światło na związek między włosami a kolagenem w ogóle.

Na przykład, jedno z badań wykazało, że młodsze komórki u podstawy mieszków włosowych zużywają więcej kolagenu, podczas gdy starsze komórki zużywają go mniej, co sugeruje, że spadający poziom kolagenu może przyczyniać się do wypadania włosów.

Inne badanie wykazało, że kolagen pochodzący z ryb, stosowany jako suplement diety, może zapobiegać wypadaniu włosów i indukować ich odrastanie u osób z łysieniem.

Niedobory określonych typów kolagenu, takich jak kolagen VI i XVII, są również powiązane z wypadaniem włosów i przedwczesnym siwieniem.

W jaki sposób kolagen wspomaga wzrost włosów?

Chociaż należy przeprowadzić więcej badań, aby w pełni zrozumieć związek między kolagenem a wzrostem włosów, uważa się, że jego stosowanie poprawia zdrowie włosów na trzy z poniższych sposobów:

• Stymulowanie aktywności antyoksydacyjnej organizmu - kolagen jest powiązany z właściwościami antyoksydacyjnymi, które mają zwalczać stres oksydacyjny, czynnik związany zarówno ze starzeniem się włosów, jak i skóry.
• Opóźnienie starzenia się włosów - ponieważ organizm z czasem produkuje mniej kolagenu, uzupełnienie poziomu kolagenu za pomocą suplementów może przeciwdziałać oznakom starzenia się włosów.
• Zwiększenie syntezy kolagenu w skórze głowy - suplementy kolagenu mogą stymulować syntezę kolagenu w skórze głowy, co może poprawić dopływ krwi do mieszków włosowych i poprawić wzrost włosów.

W wyniku tych mechanizmów peptydy kolagenowe podobno oferują następujące korzyści:

• Zmniejszenie przerzedzenia i wypadania włosów - kolagen może poprawić kondycję skóry głowy i wzmocnić mieszki włosowe, potencjalnie zmniejszając wypadanie włosów.
• Poprawa grubości włosów - aminokwasy zawarte w kolagenie mogą przyczyniać się do budowy grubszych i gęstszych włókien włosów.
• Opóźnienie siwienia - niektóre badania wykazały, że niedobór niektórych rodzajów kolagenu może opóźnić przedwczesne siwienie.

Należy zauważyć, że wszystkie te mechanizmy są w dużej mierze teoretyczne. Dlatego też, jeśli cierpisz na schorzenie takie jak łysienie typu męskiego, jest mało prawdopodobne, aby kolagen spowodował znaczący wzrost włosów w taki sam sposób, jak inne niechirurgiczne opcje leczenia, takie jak finasteryd lub minoksydyl.

Jak włączyć kolagen do codziennej rutyny?

Chociaż badania nad skutecznością kolagenu jako samodzielnego leczenia wypadania włosów wciąż trwają, kolagen jest często zalecany wraz z innymi rodzajami leczenia wypadania włosów w celu promowania odrastania włosów.

Aby włączyć go do codziennej diety, warto rozważyć kilka różnych opcji:

• Spożywanie pokarmów bogatych w kolagen - wiele produktów spożywczych zawiera naturalny kolagen, takich jak bulion kostny, białka jaj, skóra kurczaka i ryby, takie jak tuńczyk, łosoś i dorsz.
• Stosuj suplementy kolagenowe - dostępne w postaci proszku, kapsułek i płynu, dodanie suplementu kolagenowego do codziennej rutyny pozwoli Ci łatwo osiągnąć zalecaną dzienną dawkę.
• Stosuj zbilansowaną dietę - ponieważ organizm wykorzystuje również witaminę C do produkcji kolagenu, spożywanie dużej ilości pokarmów bogatych w składniki odżywcze, takich jak owoce, warzywa i produkty pełnoziarniste, może wspomóc wzrost włosów.
• Dbaj o nawodnienie - prawidłowe funkcjonowanie kolagenu zależy od odpowiedniego nawodnienia. Picie dużej ilości wody jest niezbędne do utrzymania zdrowych włosów.

Witaminy i składniki odżywcze ważne dla wzrostu włosów

Lśniące i mocne włosy są oznaką zdrowia. Włosy potrzebują różnych składników odżywczych, aby wyglądać zdrowo. Na wzrost i jakość włosów mają wpływ takie czynniki jak wiek, genetyka i hormony. Jednak optymalne spożycie składników odżywczych jest niezbędnym warunkiem ich prawidłowego wzrostu, zdrowia i piękna.

Poniżej znajdują się witaminy i inne składniki odżywcze, które są ważne dla wzrostu włosów:

Witamina A
Włosy potrzebują witaminy A, aby utrzymać nawilżenie i promować wzrost. Dobrym jej źródłem są na przykład słodkie ziemniaki, marchew, szpinak i jarmuż.

Witaminy z grupy B
Witaminy z grupy B pomagają przenosić tlen i składniki odżywcze do skóry głowy, wspomagając wzrost włosów. Dobrym źródłem witamin z grupy B są zboża, mięso, owoce morza i ciemnozielone liście.

Witamina C
Witamina C jest potrzebna do tworzenia kolagenu i może spowolnić starzenie się włosów. Dobrym jej źródłem są papryka, owoce cytrusowe i truskawki.

Witamina D
Rola witaminy D we wzroście włosów nie jest oczywista, ale jej niedobór powoduje wypadanie włosów. Poziom witaminy D można zwiększyć poprzez odpowiednią ekspozycję na światło słoneczne lub spożywanie pokarmów, które ją zawierają.

Witamina E
Witamina E pomaga zapobiegać stresowi oksydacyjnemu i wspomaga wzrost włosów. Dobrym jej źródłem są nasiona słonecznika, migdały, szpinak i awokado.

Cynk
Cynk może poprawić wzrost włosów u osób z jego niedoborem. Dobrym jego źródłem są na przykład ostrygi, wołowina i pestki dyni.

Białko
Dostarczanie wystarczającej ilości białka jest ważne dla wzrostu włosów. Obecnie jednak niedobór białka jest rzadkością w krajach zachodnich.

Podsumowanie: czy kolagen wspomaga porost włosów?

Pomimo obiecujących wyników wcześniejszych badań, do stosowania kolagenu jako suplementu należy podchodzić z ostrożnym optymizmem.

Chociaż niektóre osoby mogą ręczyć za jego zastosowanie w przywracaniu wypadania włosów, zagęszczaniu włosów i opóźnianiu siwienia, brak dostępnych obecnie dowodów naukowych oznacza, że preferowane powinny być inne opcje leczenia wypadania włosów, takie jak finasteryd, minoksydyl lub chirurgiczny przeszczep włosów.

Rozumiemy, jak bardzo utrata włosów może wpłynąć na poczucie własnej wartości i sposób życia.

Aby dowiedzieć się więcej o różnych metodach leczenia wypadania włosów, przeczytaj więcej na naszym blogu.

Treść:

• 13 wskazówek, jak uzyskać i utrzymać zdrowe włosy
• Żywność i suplementy dla zdrowych włosów

Zdrowe, sprężyste i lśniące włosy - krótkie i kolczaste, okalające twarz lub długie jak Roszpunka - to cel każdego z nas, każdego dnia. Jednak zdrowe włosy nie powstają w magiczny sposób. Oto 13 wskazówek, jak uzyskać - i utrzymać - zdrowe włosy, nawet jeśli są one zniszczone.

13 wskazówek, jak uzyskać i utrzymać zdrowe włosy

Krok 1: Myj włosy rzadziej

Mycie włosów szamponem usuwa brud i oleje, ale nadmierne mycie włosów może pozbawić włosy i skórę głowy naturalnych olejków. Ponadto szampon, który nie zostanie całkowicie spłukany, może osadzać się na włosach, pozostawiając je matowe i pozbawione życia.

Mycie włosów kilka razy w tygodniu pomoże utrzymać równowagę olejową w większości rodzajów włosów. Pomiędzy myciami używaj suchych szamponów, które wchłoną nadmiar olejków i odświeżą włosy.

Krok 2: Prawidłowe nakładanie odżywki

Odżywkę najlepiej nakładać na środek i końce włosów, a następnie w kierunku skóry głowy. Włosy potrzebują nawilżenia dalej od skóry głowy, ale skóra głowy może być również sucha. Zwróć szczególną uwagę na nawilżenie skóry głowy, jeśli swędzisz lub zauważysz łuski.

Upewnij się też, że wybierasz odżywkę odpowiednią do rodzaju włosów: grube loki wymagają innego rodzaju nawilżenia niż włosy proste lub cienkie.

Krok 3: Używaj maski do włosów co tydzień lub w razie potrzeby

Maski do włosów to głęboko nawilżające zabiegi, które wnikają w łodygę włosa, aby nawilżyć i wzmocnić włosy od wewnątrz. Aby Twoje włosy były sprężyste, lśniące i mocne, włącz maskę do swojej rutyny zdrowej pielęgnacji włosów przynajmniej raz w tygodniu.

Krok 4: Chroń włosy podczas stylizacji na gorąco

Postaraj się zmniejszyć częstotliwość suszenia włosów lub używania gorącej prostownicy na włosach i użyj nawilżającego środka ochronnego przed zastosowaniem ciepła. Maski bez spłukiwania pomagają chronić włosy przed wysoką temperaturą do 450 stopni - wetrzyj odrobinę w pasma przed suszeniem lub prostowaniem włosów.

Krok 5: Zminimalizuj stylizację włosów, taką jak farbowanie, trwała ondulacja, relaksacja

Fajnie jest zmieniać kolor i styl włosów, a po rozpoczęciu rozjaśniania, farbowania lub stylizacji włosów należy zachować ten wygląd. Pomiędzy stylizacjami pozwól swoim włosom odpocząć i daj im trochę więcej miłości, aby mogły się nawodnić i zregenerować po obciążeniu chemicznym. Czy Twoje rozjaśnione włosy są zniszczone i potrzebują trochę miłości? Zafunduj im maskę do włosów, która je naprawi i wzmocni.

Krok 6: Chroń włosy podczas przebywania na słońcu lub pływania

Kiedy oddajesz się zabawie na słońcu, pomóż swoim włosom zachować zdrowie, stosując odżywkę lub maskę bez spłukiwania przed pływaniem w jakimkolwiek rodzaju wody (ale szczególnie w chlorowanych basenach). Jeśli regularnie pływasz, noś czepek, gdy tylko możesz, aby zminimalizować narażenie włosów na działanie chloru, a zawsze dobrym pomysłem jest noszenie czapki, gdy jesteś na słońcu, aby chronić włosy i skórę.

Krok 7: Rozczesz włosy przed prysznicem i myciem szamponem

Przed umyciem włosów należy je rozczesać lub przeczesać palcami, aby usunąć sploty. Poświęcenie kilku chwil na rozczesanie włosów przed wskoczeniem pod prysznic po treningu lub rano pozwoli zaoszczędzić czas i zapobiegnie łamaniu się włosów.

Krok 8: Szczotkuj włosy na sucho, a nie na mokro

Kiedy włosy są mokre, są bardziej podatne na łamanie. Aby zapobiec puszeniu się włosów, rozdwajaniu końcówek i łamaniu, unikaj szczotkowania mokrych włosów. Najlepszym momentem na rozczesanie włosów jest ich prawie całkowite wyschnięcie. Może się to różnić w zależności od tekstury włosów, ponieważ włosy kręcone mogą ulec większemu zniszczeniu podczas czesania na sucho. Jeśli naprawdę nie możesz oprzeć się czesaniu mokrych włosów, użyj grzebienia z szeroko rozstawionymi zębami zamiast szczotki do włosów. Grzebienie z ząbkami mogą być łagodniejsze dla skóry głowy i mieszków włosowych, jeśli czeszesz je powoli.

Krok 9: Ściśnij mokre włosy ręcznikiem, nie pocieraj ich

Owiń ręcznik wokół głowy lub długich pasm i pocieraj je, aby wchłonąć wodę. Pocieranie włosów ręcznikiem powoduje plątanie się włosów i ich łamanie.

Krok 10: Chroń i nawilżaj skórę głowy

Skóra głowy może stać się dość sucha, zwłaszcza jeśli powietrze jest suche, zbyt często myjesz włosy szamponem lub jest narażona na działanie promieni słonecznych. Noś czapki i filtry przeciwsłoneczne na skórze głowy, gdy wychodzisz na słońce; jeśli masz suche powietrze w domu, włącz nawilżacz, rzadziej myj szamponem i używaj szamponu nawilżającego. Jeśli skóra głowy stała się sucha i łuszcząca się, użyj głębokiej kuracji skóry głowy w razie potrzeby, aby ją nawilżyć.

Krok 11: Dbaj o włosy podczas snu

Długie włosy zwiń w luźny warkocz lub załóż czepek do spania. Spróbuj również zamienić bawełnianą lub mikrofibrową poszewkę na jedwabną lub jedwabną alternatywę. Gładsza tkanina może pomóc zapobiec lub zmniejszyć plątanie się włosów podczas snu.

Krok 12: Regularne strzyżenie włosów

Przycinaj włosy co 3 do 7 tygodni, jeśli są krótkie lub kręcone, co 8 do 12 tygodni w przypadku teksturowanych włosów kręconych i co najmniej co 12 tygodni w przypadku długich włosów, aby usunąć uszkodzone lub rozdwojone końcówki i zachować kształt fryzury. Regularne przycinanie jest koniecznością, aby zachować zdrowe włosy niezależnie od ich rodzaju.

Krok 13: Odżywiaj się zdrowo i pij dużo wody

Spożywaj dietę bogatą w białko, niezbędne kwasy tłuszczowe i witaminy z grupy B, aby dostarczyć organizmowi składników odżywczych potrzebnych do produkcji keratyny, białka strukturalnego włosów i paznokci. Pij dużo wody, aby nawilżyć skórę i włosy.

Żywność i suplementy dla zdrowych włosów

Czy wiesz, że to, co jesz, może mieć duży wpływ na zdrowie Twoich włosów? Utrzymanie zrównoważonej diety jest kluczowym czynnikiem dla zdrowia włosów, a jeśli twoje ciało nie jest zdrowe, twoje włosy mogą dać ci pierwszy znak, że coś jest nie tak. Z drugiej strony, diety awaryjne lub diety jo-jo, a także anemia i brak równowagi hormonalnej mogą wpływać na wzrost, teksturę, długość i połysk włosów.

Podczas gdy składniki odżywcze, takie jak witaminy, a także białka, kwasy tłuszczowe i minerały, są ważne dla utrzymania zdrowych włosów, niekoniecznie trzeba iść drogą suplementacji. Substancje te są zwykle wchłaniane w wystarczających ilościach z pożywienia, pod warunkiem, że dieta jest zbilansowana.

Kluczowe witaminy i składniki odżywcze dla zdrowych włosów obejmują:

• Biotyna
• żelazo
• Cynk
• Witamina C
• Witamina D
• Białko
• Zdrowe tłuszcze (np. kwasy tłuszczowe omega-3).

Jeśli nie stosujesz zrównoważonej diety lub obawiasz się, że nie dostarczasz wystarczającej ilości tych witamin, możesz porozmawiać z lekarzem o tym, czy suplementacja jest dla Ciebie odpowiednia. Chociaż każdy suplement można przyjmować osobno, można również kupić jedną tabletkę zawierającą wszystkie te składniki odżywcze, która została zaprojektowana specjalnie dla włosów.

Treść:

• Co to jest diastaza brzuszna?
• Dlaczego występuje diastaza brzuszna?
• U kogo występuje diastaza brzuszna?
• Jak często występuje diastaza brzuszna?
• Jakie są objawy rozkurczu mięśni brzucha?
• Jakie są objawy diastazy brzusznej?
• Skąd mam wiedzieć, czy mam rozkurcz mięśni brzucha?
• Jakie są czynniki ryzyka diastazy?
• Jak diagnozuje się rozkurcz mięśni brzucha?
• Jak mogę się przebadać pod kątem rozejścia mięśni brzucha?
• Jak usunąć rozejście mięśni brzucha?
• Jak mogę zapobiec diastazie brzusznej?
• Podsumowanie

Rozkurcz mięśni brzucha jest częstym schorzeniem u kobiet w ciąży i po porodzie. Powstaje, gdy bezpośrednie mięśnie brzucha (mięśnie brzucha) oddzielają się od rozciągniętych mięśni podczas ciąży. Oddzielenie to może spowodować, że brzuch będzie wystawał lub wybrzuszał się przez miesiące lub lata po porodzie. Można to skorygować za pomocą specjalnych ćwiczeń, które pomogą zamknąć separację.

Diastaza brzuszna występuje, gdy brzuch kobiety rozciąga się podczas ciąży, a w mięśniach brzucha tworzy się szczelina.

Co to jest rozejście mięśni brzucha?

Rozejście mięśni brzucha to rozejście się mięśni prostych brzucha w trakcie i po ciąży. Mięsień prosty brzucha biegnie pionowo wzdłuż przedniej części brzucha. Jest on często określany jako „sześciopak brzucha”. Jest on podzielony na lewą i prawą stronę przez pasmo tkanki zwane linea alba, które biegnie wzdłuż środka. Gdy macica powiększa się podczas ciąży, mięśnie brzucha rozciągają się, a linia biała staje się cieńsza i rozciąga się. Ten pasek tkanki rozszerza się, gdy wypycha się na zewnątrz.

Po urodzeniu dziecka linea alba może się zagoić i ponownie połączyć. Jest bardzo elastyczna i kurczy się z powrotem (jak gumka). Kiedy tkanka traci swoją elastyczność w wyniku rozciągania, szczelina w mięśniach brzucha nie zamyka się tak, jak powinna. Jest to diastasis recti.

Jeśli masz diastasis, twój brzuch może wydawać się wystawać tuż nad lub poniżej pępka, sprawiając, że wyglądasz na ciężarną przez miesiące lub lata po porodzie.

Dlaczego rozkurcz brzucha?

Ciąża wywiera duży nacisk na brzuch. Brzuch składa się z lewego i prawego mięśnia brzucha oraz cienkiego pasma tkanki łącznej (linea alba) pomiędzy nimi. Wypychają się one na zewnątrz i rozciągają, aby zrobić miejsce dla rosnącego dziecka. Diastaza brzucha występuje, gdy linea alba jest zbyt rozciągnięta i nie pasuje do siebie. Lewa i prawa strona brzucha pozostają oddzielone. Jest to również określane jako „szczelina brzuszna” lub separacja brzucha.

U kogo występuje diastaza brzuszna?

Rozejście powłok brzusznych najczęściej występuje u kobiet w ciąży i kobiet po porodzie (może również wystąpić u mężczyzn i niemowląt). Rozejście powłok brzusznych zwykle rozwija się w trzecim trymestrze ciąży. W tym okresie występuje zwiększony nacisk na ścianę brzucha, ponieważ dziecko szybko rośnie. Większość osób zauważa diastasis recti dopiero w okresie poporodowym.

Jak często występuje rozejście mięśni brzucha?

Diastaza brzucha jest bardzo powszechna u kobiet w ciąży i w okresie poporodowym. Występuje u 60% osób. Zwykle ustępuje w ciągu ośmiu tygodni po porodzie. U około 40% osób z diastasis recti nadal występuje sześć miesięcy po porodzie.

Jakie są objawy rozejścia mięśni brzucha?

Większość osób zauważa objawy diastazy dopiero po porodzie. Rozkurcz może również wystąpić podczas ciąży, ale trudno go rozpoznać, ponieważ brzuch jest rozciągnięty.

Typowe objawy diastazy w okresie poporodowym to:

• Widoczne wybrzuszenie lub „guzek”, który wystaje tuż nad lub poniżej pępka.
• Tkliwość lub uczucie galaretowatości wokół pępka.
• Zwężenie lub wybrzuszenie podczas napinania mięśni brzucha.
• Trudności z podnoszeniem przedmiotów, chodzeniem lub wykonywaniem codziennych czynności.
• Ból podczas seksu.
• Ból miednicy lub bioder.
• Ból w dolnej części pleców.
• Zła postawa ciała.
• Wyciek moczu podczas kichania lub kaszlu.
• Zaparcia.
• Uczucie osłabienia w okolicy brzucha.

Jakie są objawy rozejścia mięśni brzucha?

Diastaza nie jest bolesna. Możesz odczuwać ból związany z niektórymi skutkami ubocznymi diastazy, ale samo rozdzielenie brzucha nie jest bolesne. Możesz odczuwać osłabienie w rdzeniu ciała podczas wykonywania niegdyś prostych czynności, takich jak podnoszenie kosza na pranie. Niektóre osoby odczuwają galaretowatą konsystencję w przestrzeni między lewym a prawym mięśniem brzucha, gdy mięśnie brzucha kurczą się.

Skąd mam wiedzieć, czy mam rozejście mięśni brzucha?

Istnieje kilka typowych objawów, które mogą sygnalizować, że masz diastazę. Jednym z najczęstszych objawów diastazy jest wybrzuszenie w środkowej części brzucha, które nie ustępuje nawet po ćwiczeniach lub utracie wagi uzyskanej podczas ciąży. Innym objawem jest wybrzuszenie brzucha lub wybrzuszenie po odchyleniu się na krześle lub wstaniu z łóżka. Diastasis recti można sprawdzić samodzielnie, ale zawsze dobrym pomysłem jest omówienie objawów z lekarzem.

Jakie są czynniki ryzyka wystąpienia diastasis?

Kilka czynników może zwiększać ryzyko wystąpienia rozkurczu:

• Ciąże mnogie (zwłaszcza ciąże następujące po sobie).
• Wiek powyżej 35 lat.
• Urodzenie wielu dzieci (na przykład bliźniąt lub trojaczków).
• Ciężkie lub duże dziecko.
• Wyjątkowo niski wzrost.
• Poród pochwowy. Parcie może zwiększyć ciśnienie w jamie brzusznej.

Jak diagnozuje się rozejście mięśni brzucha?

Lekarz oceni, czy diastaza jest obecna, gdzie jest zlokalizowana i jak poważna. Diastaza może występować powyżej pępka, poniżej pępka i w pobliżu pępka.

Lekarz przeprowadzi badanie palpacyjne okolicy brzucha za pomocą dłoni i palców w celu wykrycia szczelin i napięcia mięśni. Niektórzy lekarze mogą użyć ultradźwięków, taśmy mierniczej lub narzędzia zwanego suwmiarką, aby uzyskać dokładniejszy pomiar. Badanie to jest zwykle wykonywane podczas wizyty poporodowej, zanim zostaniesz dopuszczona do ćwiczeń.

Szczelina brzuszna szersza niż 2 cm jest uważana za diastazę. Diastazę brzuszną mierzy się również w szerokości palca, na przykład w odległości dwóch lub trzech palców.

Lekarz może zalecić ruchy w przypadku diastasis recti lub skierować do specjalisty w celu dalszego leczenia.

Jak mogę się przebadać pod kątem diastasis?

Możesz zbadać się pod kątem diastazy:

• Połóż się na plecach z ugiętymi kolanami i stopami płasko na podłodze.
• Unieś ramiona lekko nad podłogę, trzymając jedną rękę za głową dla wsparcia. Prawie tak, jakbyś robił przysiad. Spójrz w dół na swój brzuch.
• Przesuń drugą rękę nad obszar pępka, dłońmi w dół i palcami w kierunku palców stóp.
• Użyj palców, aby wyczuć lukę między mięśniami brzucha. Sprawdź, ile palców możesz zmieścić w szczelinie między prawym i lewym mięśniem brzucha.
• Jeśli wyczujesz szczelinę o szerokości dwóch lub więcej palców, omów swoje obawy z lekarzem. Powinien on potwierdzić diastasis recti prawidłową diagnozą i zalecić odpowiednią opiekę.

Jak mogę usunąć diastasis?

Aby usunąć diastasis, należy wykonywać delikatne ruchy, które angażują mięśnie brzucha. Przed rozpoczęciem programu ćwiczeń upewnij się, że jest on bezpieczny dla diastasis recti. Współpracuj ze specjalistą fitness lub fizjoterapeutą, który ma doświadczenie z diastasis recti. Mogą oni stworzyć dla Ciebie plan leczenia, aby upewnić się, że wykonujesz ruchy prawidłowo i przechodzisz do bardziej wymagających ruchów we właściwym czasie.

Niektóre ruchy pogarszają separację brzucha. W okresie poporodowym należy wprowadzić pewne zmiany:

• Unikaj podnoszenia czegokolwiek, co jest cięższe od dziecka.
• Wstając z łóżka lub siadając, przewróć się na bok. Użyj rąk, aby się podnieść.
• Unikaj czynności i ruchów, które wypychają mięśnie brzucha na zewnątrz (na przykład przysiadów i siadów).
• Niektóre osoby używają opasek (elastycznych opasek na brzuch), aby utrzymać brzuch i podeprzeć dolną część pleców.
• Noszenie opasek nie leczy diastasis recti i nie wzmacnia mięśni brzucha. Może być dobrym przypomnieniem o diastazie i promować dobrą postawę.

Jak mogę zapobiec diastazie brzusznej?

Pewne rozejście się brzucha jest normalne i spodziewane w czasie ciąży. Jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia rozejścia:

• Zdrowy przyrost masy ciała podczas ciąży: Ćwicz i jedz zdrową żywność, aby utrzymać przyrost masy ciała w zdrowym zakresie.
• Prawidłowa postawa i głębokie oddychanie: Stań prosto z ramionami odchylonymi do tyłu. Oddychaj głęboko, aby rozszerzyć żebra, a nie tylko brzuch.
• Bezpieczne ćwiczenia brzucha: Po 12. tygodniu ciąży i po porodzie unikaj ćwiczeń, takich jak przysiady i przysiady, które wywierają nacisk na mięśnie brzucha.
• Nie przemęczaj się podczas podnoszenia: Niektóre codzienne czynności, takie jak podnoszenie toreb z zakupami lub dzieci, mogą nadmiernie obciążać mięśnie brzucha.
• Wstając z łóżka, nie przeciążaj się: Jeśli jesteś w ciąży lub po porodzie, przewróć się na bok i użyj ramion, aby wstać z łóżka.

Wnioski

Diastaza brzucha może sprawić, że będziesz wyglądać na ciężarną nawet wiele lat po urodzeniu ostatniego dziecka. Przedyskutuj swoje obawy z lekarzem, aby mógł zdiagnozować i leczyć. Leczenie może pomóc ci poczuć się pewniej w swoim ciele i wyeliminować odczuwany ból.