Novinky, Strona 17

Treść:

• Co to jest złamany nadgarstek?
• Jak rozpoznać złamanie nadgarstka?
• Co powoduje złamanie nadgarstka?
• Jak diagnozuje się złamanie nadgarstka?
• Jak leczy się złamany nadgarstek?
• Czy można zapobiec złamaniu nadgarstka?
• Jak długo trwa leczenie złamanego nadgarstka?
• Podsumowanie

Złamanie nadgarstka jest częstym urazem, który może dotyczyć dowolnej z 10 kości tworzących przedramię i nadgarstek. Najczęściej dotkniętą kością jest kość promieniowa. Upadki na wyciągniętą rękę są najczęstszą przyczyną złamania nadgarstka. W przypadku złamania nadgarstka należy zawsze szukać pomocy medycznej, aby uzyskać prawidłową diagnozę i leczenie.

Złamanie nadgarstka może wystąpić w każdej z 10 kości tworzących przedramię i nadgarstek, w tym kości promieniowej, łokciowej i nadgarstka.

Co to jest złamanie nadgarstka?

Złamanie nadgarstka lub złamanie nadgarstka może wystąpić w dowolnej z 10 kości tworzących przedramię i nadgarstek. Należą do nich

• Promień: większa kość przedramienia.
• Kość łokciowa: mniejsza kość przedramienia.
• Nadgarstek: Osiem małych kości znajdujących się u podstawy dłoni.

Najczęściej łamaną kością nadgarstka jest kość promieniowa. Chirurdzy ręki nazywają to dystalnym złamaniem kości promieniowej.

Rodzaje złamań nadgarstka

Kość nadgarstka można złamać na kilka różnych sposobów. Należą do nich

• Złamanie Collesa: do złamania Collesa dochodzi podczas upadku na wyciągniętą rękę z nadgarstkiem wygiętym do tyłu. Złamany koniec kości promieniowej przechyla się do góry, w kierunku grzbietu dłoni.
• Złamanie Smitha: do złamania Smitha dochodzi podczas upadku z ręką zgiętą do przodu. Złamany koniec kości promieniowej odchyla się w dół, w kierunku dłoniowej strony ręki.

Chirurdzy ręki mogą dalej klasyfikować złamania nadgarstka na następujące kategorie:

• Złamanie śródstawowe: Złamanie, które rozciąga się do stawu nadgarstkowego.
• Złamanie pozastawowe: złamanie, które nie obejmuje stawu nadgarstkowego.
• Złamanie otwarte: złamanie, które przerywa skórę i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej ze względu na ryzyko infekcji.
• Złamanie rozdrobnione: złamanie, w którym kość rozpadła się na więcej niż dwie części.

Jak często występują złamania nadgarstka?

Każdego roku dochodzi do ponad 450 000 złamań kości. Złamania dalszej części kości promieniowej stanowią około 1 na 6 złamań.

Jak rozpoznać złamanie nadgarstka?

Objawy złamania nadgarstka mogą obejmować:

• Silny i uporczywy ból.
• Obrzęk.
• Tkliwość.
• Siniaki.
• Sztywność.
• Wygięty nadgarstek lub inna deformacja kości.
• Drętwienie opuszków palców.

Co powoduje złamanie nadgarstka?

Najczęstszą przyczyną złamania nadgarstka jest upadek na wyciągniętą rękę z nadgarstkiem wygiętym do tyłu lub do przodu w celu przełamania upadku.

Złamania nadgarstka występują z innych powodów u osób młodszych niż u osób w wieku powyżej 60 lat. U osób młodszych przyczyną złamań są zazwyczaj zdarzenia o wysokiej energii. Zdarzenia te mogą obejmować upadki z wysokości (np. z drabiny), wypadki samochodowe i urazy sportowe.

U osób powyżej 60. roku życia częstszą przyczyną złamań są zdarzenia o niskiej energii. Zdarzenia te obejmują upadki z pozycji stojącej.

Jakie są czynniki ryzyka?

Złamania nadgarstka są częstsze u osób z osteoporozą, która jest chorobą osłabiającą kości. Inne czynniki ryzyka u osób w wieku powyżej 60 lat obejmują

• Zmniejszona gęstość mineralna kości (osteopenia).
• Przypisanie do płci żeńskiej przy urodzeniu (AFAB).
• Przynależność do rasy kaukaskiej.
• Biologiczna historia rodzinna.
• Wczesna menopauza.

Jakie są powikłania tego schorzenia?

Powikłania złamania nadgarstka mogą obejmować:

• Zerwanie ścięgna w dłoni.
• Zespół cieśni nadgarstka.
• Zespół ciasnoty podbarkowej.
• Zespół złożonego bólu regionalnego.
• Zapalenie stawów nadgarstka.

Jak diagnozuje się złamanie nadgarstka?

Lekarz przeprowadzi badanie fizykalne, podczas którego dokładnie zbada palpacyjnie i delikatnie zegnie nadgarstek w różnych kierunkach. Zapyta również o objawy i historię medyczną. Będzie chciał wiedzieć, w jaki sposób doszło do urazu nadgarstka.

Aby postawić prawidłową diagnozę, lekarz poprosi o prześwietlenie nadgarstka. Mogą być potrzebne dodatkowe badania obrazowe w celu zdiagnozowania innych urazów obejmujących więzadła, ścięgna, nerwy i mięśnie. Badania te obejmują tomografię komputerową (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI).

Jak leczy się złamany nadgarstek?

Leczenie złamania nadgarstka zależy od kilku czynników, w tym:

• Rodzaju złamania.
• Ciężkości złamania.
• Obecność innych urazów.
• wieku, poziomu aktywności i tego, czy jest to ręka dominująca.

Pierwszym krokiem w leczeniu jest upewnienie się, że złamane części powróciły do prawidłowej pozycji. Należy zapobiegać ich przemieszczaniu się do czasu wygojenia. Jeśli kość znajduje się w prawidłowej pozycji, lekarz prowadzący może po prostu założyć gips do czasu zagojenia się kości.

Jeśli kość nie znajduje się na swoim miejscu, lekarz może najpierw wyrównać fragmenty kości. Procedura ta nazywana jest redukcją.

Zamknięta redukcja

Zamknięta redukcja jest zabiegiem niechirurgicznym. Oznacza to, że lekarz może wyprostować kość bez konieczności otwierania skóry. Po prawidłowym wyrównaniu kości lekarz umieści dłoń w szynie lub gipsie, aby utrzymać kości w pozycji wyprostowanej. Zazwyczaj zaleca się stosowanie szyny przez kilka pierwszych dni, aby umożliwić obrzęk. Kilka dni do tygodnia później (po ustąpieniu obrzęku) założony zostanie gips. Może być konieczna zmiana gipsu w miarę zmniejszania się obrzęku.

Lekarz prowadzący może dokładnie monitorować proces gojenia, wykonując cotygodniowe zdjęcia rentgenowskie przez co najmniej trzy tygodnie. Następnie wykona kolejne zdjęcie rentgenowskie po sześciu tygodniach. W tym czasie lekarz może zdjąć gips i zlecić rozpoczęcie fizjoterapii w celu poprawy funkcji i ruchomości nadgarstka. Pacjent może nadal nosić szynę, aby chronić nadgarstek.

Otwarta redukcja

Otwarta redukcja to zabieg chirurgiczny. Oznacza to, że lekarz nie może skorygować pozycji złamanej kości poprzez zamkniętą redukcję. Lekarz wykona nacięcie (nacięcie) przez skórę nadgarstka, aby dostać się do złamania. Poprzez to nacięcie ponownie ustawi kość. Następnie zastosuje jedną lub więcej z poniższych opcji, aby utrzymać kość w prawidłowej pozycji podczas gojenia:

• Gips.
• Płytka i śruby.
• Metalowa rama z bolcami.
• Zewnętrzny stabilizator (rama wykonana z prętów na zewnątrz ciała, która utrzymuje kości w miejscu, aby mogły się zagoić).

Czy można zapobiec złamaniu nadgarstka?

Wiele złamań nadgarstka jest spowodowanych upadkami o dużej energii i innymi wypadkami, więc trudno im zapobiec. Jednak dobry stan kości może pomóc w zapobieganiu złamaniom nadgarstka u osób powyżej 60. roku życia. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jak możesz utrzymać mocne kości, zwłaszcza jeśli cierpisz na osteoporozę.

Jak długo trwa gojenie złamanego nadgarstka?

Czas rekonwalescencji złamanego nadgarstka zależy od kilku czynników, w tym ciężkości złamania i rodzaju leczenia. W przypadku zabiegów zamkniętej redukcji można nosić szynę przez kilka dni do tygodnia, a następnie gips przez cztery do sześciu tygodni. Po tym czasie może minąć do trzech miesięcy lub więcej, zanim będziesz mógł w pełni powrócić do swoich typowych czynności. Zabiegi otwartej redukcji wymagają dłuższego czasu gojenia.

Podczas rekonwalescencji lekarz może zalecić poruszanie palcami, łokciami i ramionami (w razie potrzeby), aby zapobiec sztywności, oraz trzymanie ramienia uniesionego powyżej poziomu serca, aby zapobiec obrzękowi. Poinstruuje Cię również, abyś zaczął poruszać nadgarstkami zgodnie z ich wskazówkami. Mogą skierować Cię do fizjoterapeuty, który pomoże Ci odzyskać siłę, sprawność i mobilność.

Ból lub sztywność mogą utrzymywać się nawet po zakończeniu leczenia. Odzyskanie pełnego komfortu, siły i elastyczności może zająć od sześciu do 12 miesięcy.

Wnioski

Auć! Przypadkowo upadłeś i teraz masz spuchnięty i bolesny nadgarstek. Możesz mieć złamany nadgarstek (złamany nadgarstek). Ważne jest, aby jak najszybciej udać się do lekarza lub ośrodka pomocy doraźnej. Lekarz pomoże określić rodzaj złamania i sposób jego leczenia. Droga do wyzdrowienia może zająć trochę czasu, ale dzięki odpowiedniemu leczeniu można zapewnić prawidłowe gojenie i uniknąć powikłań.

Treść:

• Możliwe przyczyny bólu nadgarstka
• Objawy bólu nadgarstka
• Jak diagnozuje się ból nadgarstka?
• Leczenie i zapobieganie bólowi nadgarstka
• Podsumowanie

Nadgarstek może boleć z różnych powodów, takich jak skręcenie, zespół cieśni nadgarstka lub zapalenie stawów. Ból nadgarstka może być bolesny, tępy lub ostry, w zależności od przyczyny, i może występować drętwienie lub inne objawy.

Nadgarstek nie jest pojedynczym stawem. Zamiast tego składa się z kilku małych stawów, w których spotykają się kości dłoni i przedramienia.

Ból może wystąpić z wielu powodów, niezależnie od tego, czy jest to zwykłe zmęczenie, czy ukryty problem. Najczęstszymi przyczynami są urazy nadgarstka i naciągnięcia mięśni, a ból może być również spowodowany uciskiem nerwów przebiegających przez nadgarstek.

W tym artykule omówimy najczęstsze przyczyny, objawy i możliwości leczenia bólu nadgarstka.

Możliwe przyczyny bólu nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka to stan, który występuje, gdy więzadło pogrubia się i wywiera nacisk na nerw. Ucisk ten może powodować ból, drętwienie i osłabienie ręki.

Osoby z otyłością, cukrzycą lub zapaleniem stawów mają zwiększone ryzyko rozwoju zespołu cieśni nadgarstka.

Powtarzająca się praca, która obejmuje podnoszenie, pisanie na klawiaturze lub używanie sprzętu wibrującego dłoń, może również powodować zespół cieśni nadgarstka.

Choroba zwyrodnieniowa stawów

Choroba zwyrodnieniowa stawów obejmuje zapalenie stawów i powoduje zużycie chrząstki między kośćmi w stawach.

Choroba ta może dotyczyć wielu stawów, w tym nadgarstka. Choroba zwyrodnieniowa nadgarstka występuje najczęściej u osób w średnim i starszym wieku oraz u osób z rodzinną historią choroby.

Reumatoidalne zapalenie stawów

Reumatoidalne zapalenie stawów jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy organizmu niszczy zdrowe tkanki.

Choroba ta najczęściej dotyka nadgarstków, dłoni i kolan. Rozpad tkanek może prowadzić do bolesnego gorąca i obrzęku w dotkniętych obszarach, takich jak nadgarstek, i ograniczać funkcjonowanie stawów.

Aby uzyskać więcej informacji na temat wpływu reumatoidalnego zapalenia stawów na nadgarstki, kliknij tutaj.

Choroba de Quervaina

Lekarze określają tę chorobę również jako zapalenie pochewki ścięgna de Quervaina lub tendinozę. W tej chorobie obrzęk ścięgien i pochewek ścięgnistych wokół podstawy kciuka może prowadzić do bólu kciuka, nadgarstka i dłoni.

Dokładna przyczyna choroby de Quervaina nie jest jasna, ale lekarze często łączą ją z urazem tego obszaru lub nadużywaniem. Objawy obejmują uczucie zgrzytania wewnątrz nadgarstka, obrzęk i osłabienie wzdłuż nadgarstka, przedramienia i kciuka.

Uraz spowodowany powtarzającym się wysiłkiem

Jak sama nazwa wskazuje, uraz spowodowany powtarzającym się wysiłkiem występuje w wyniku powtarzających się czynności, takich jak pisanie na komputerze lub robienie na drutach. Przeciążenie stawu może spowodować jego obrzęk i ucisk na otaczające nerwy.

Może to dotyczyć wielu stawów w ciele, w tym nadgarstka.

Uraz trójkątnego kompleksu włóknisto-chrzęstnego

Trójkątny kompleks włóknisto-chrzęstny to struktura w nadgarstku, która znajduje się w kierunku małego palca.

Działa on jako poduszka i wsparcie dla małych kości. Chrząstka może z czasem ulec zużyciu lub rozerwaniu z powodu urazu spowodowanego uderzeniem.

Ze względu na lokalizację trójkątnego kompleksu włóknisto-chrzęstnego, osoba w przypadku jego uszkodzenia zwykle doświadcza bólu po stronie małego palca nadgarstka.

Zapalenie ścięgien nadgarstka

Zapalenie ścięgien nadgarstka zwykle powstaje w wyniku niewielkich rozdarć ścięgien nadgarstka. Łzy te powodują miejscowy stan zapalny, podrażnienie i ból.

Stan ten zwykle występuje w wyniku nagłego, poważnego urazu ścięgien lub zużycia spowodowanego powtarzającymi się ruchami.

Zapalenie kaletki nadgarstka

Kaletki to małe, wypełnione płynem worki, które pomagają amortyzować stawy. Zapalenie kaletki jest określane jako zapalenie kaletki.

Może wystąpić w wielu miejscach na ciele, w tym w nadgarstku. Objawy obejmują tkliwość ścięgien nadgarstka, zaczerwienienie w okolicy i obrzęk.

Torbiel zwojowa

Ta przyczyna bólu nadgarstka jest spowodowana wypełnionymi płynem torbielami tkanek miękkich, które najczęściej tworzą się na nadgarstku u podstawy grzbietu dłoni.

Torbiele zwojowe mogą uciskać nerwy w nadgarstku, powodując miejscowy ból. Jednak ludzie często odczuwają niewielki lub żaden ból spowodowany przez te torbiele.

Skręcenia nadgarstka

Nadmierne rozciągnięcie więzadeł w nadgarstku może spowodować ich skręcenie. Takie uszkodzenie mięśni zwykle powoduje ból i obrzęk.

Istnieje kilka więzadeł w nadgarstku, które można rozciągnąć.

Objawy bólu nadgarstka

Objawy bólu nadgarstka mogą się różnić w zależności od przyczyny. Niektórzy ludzie mogą odczuwać ból, który opisują jako obolały lub tępy, podczas gdy inni mogą odczuwać ostry ból. Lokalizacja bólu również może się różnić.

Oprócz bólu mogą również wystąpić inne objawy. Objawy urazu, takiego jak skręcenie nadgarstka, mogą obejmować obrzęk i zasinienie.

Drętwienie, mrowienie i osłabienie ramienia mogą również wystąpić wraz z bólem spowodowanym zespołem cieśni nadgarstka.

Niektóre osoby mogą doświadczać następujących objawów

• Sztywność: osoba może odczuwać ją w nadgarstku i ewentualnie w palcach.
• Trudności z chwytaniem przedmiotów: ból nadgarstka może utrudniać chwytanie lub trzymanie przedmiotów.
• Klikanie podczas poruszania nadgarstkiem: Może być silniejsze po okresie odpoczynku.

W zależności od przyczyny, objawy mogą być początkowo łagodne i nasilać się z czasem.

Początkowo ból może występować tylko przy niektórych czynnościach. Z czasem, w miarę pogarszania się stanu, ból może występować nawet w spoczynku. Drętwienie może rozwinąć się do tego stopnia, że dana osoba nie odczuwa zimna ani ciepła i może upuszczać przedmioty.

Jak diagnozuje się ból nadgarstka?

Po przeprowadzeniu badania fizykalnego i przeanalizowaniu objawów, lekarz może zdiagnozować ból nadgarstka i chorobę podstawową, korzystając również z poniższych metod:

• Medyczne badania obrazowe: lekarz może zlecić badania obrazowe, w tym zdjęcia rentgenowskie, tomografię komputerową i rezonans magnetyczny.
• Artroskopia: Procedura ta polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia na nadgarstku. Następnie chirurg wprowadza przez nacięcie niewielki instrument z podłączoną małą kamerą. Tworzy to obrazy, które pozwalają lekarzom ocenić i zdiagnozować przyczynę bólu nadgarstka.
• Badania przewodnictwa nerwowego: mierzą szybkość rozprzestrzeniania się impulsów nerwowych w przedramieniu, nadgarstku i dłoni.

Zazwyczaj lekarze zlecają inwazyjne techniki diagnostyczne dopiero wtedy, gdy odpoczynek i rekonwalescencja po urazie nie przyniosły rezultatów.

Leczenie i zapobieganie bólowi nadgarstka

Leczenie bólu nadgarstka zależy od przyczyny bólu i jego nasilenia. Dostępne opcje obejmują:

• Leczenie domowe: Odpoczynek nadgarstka tak bardzo, jak to możliwe, aby dać mu czas na wyleczenie, jest często skuteczny. Lekarze mogą również zalecić leki przeciwbólowe i lód w celu zmniejszenia stanu zapalnego i bólu.
• Szyny: W niektórych przypadkach pomocne może być noszenie szyny na nadgarstek. Szyna może zapobiec pewnym ruchom nadgarstka, które powodują podrażnienie. Szyna może również zmniejszyć ucisk nerwów.
• Ćwiczenia: W zależności od rodzaju bólu, ćwiczenia nadgarstka mogą pomóc w radzeniu sobie z bólem nadgarstka. Niektóre ćwiczenia mogą rozciągać i wydłużać mięśnie i ścięgna.
• Inne metody leczenia: Zastrzyki z kortykosteroidów, które zmniejszają stan zapalny i łagodzą ból, mogą być skuteczne w leczeniu bólu nadgarstka.
• Operacja: Rodzaj operacji, którą może zalecić lekarz, zależy od przyczyny bólu.

W niektórych przypadkach lekarze mogą zalecić poddanie się fizykoterapii w ramach trwającego leczenia.

Niewielkie zmiany w stylu życia mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia bólu nadgarstka. Obejmują one:

• prawidłową postawę podczas siedzenia w miejscu pracy i utrzymywanie nadgarstka w rozluźnionej pozycji
• rozważenie klawiatury odpowiedniej dla nadgarstka, jeśli dana osoba spędza długie godziny przy klawiaturze
• nauka prawidłowego korzystania z narzędzi ręcznych, które mniej obciążają dłonie i nadgarstki
• robienie regularnych przerw w korzystaniu z klawiatury
• stosowanie ochraniaczy na nadgarstki w celu zapobiegania urazom podczas uprawiania sportów takich jak jazda na deskorolce, snowboardzie i rolkach.

Podsumowanie

Nadgarstek to złożona struktura obejmująca wiele stawów, więzadeł i nerwów. Uszkodzenie któregokolwiek z nich może prowadzić do bólu nadgarstka.

Nadużywanie, nadmierny wysiłek, urazy spowodowane uderzeniami i liczne schorzenia mogą powodować uszkodzenie nadgarstka i ostatecznie ból.

Nasilenie, lokalizacja i leczenie tych bólów różnią się w zależności od ich przyczyny. Chociaż nie zawsze można uniknąć uszkodzenia nadgarstka, leczenie podstawowych schorzeń, takich jak zapalenie stawów, ćwiczenie dobrej formy podczas chwytania lub podnoszenia przedmiotów oraz wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie może zmniejszyć ryzyko urazu nadgarstka.

Treść:

• Co powoduje ból kości?
• Jakie są objawy bólu kości?
• Ból kości w ciąży
• Jak diagnozuje się ból kości?
• Jak leczy się ból kości?
• Jak można zapobiegać bólowi kości?
• Co dzieje się podczas rekonwalescencji?

Ból kości może być wynikiem urazu, niedoboru minerałów lub innych schorzeń. Objawy i leczenie mogą się różnić w zależności od przyczyny.

Ból kości to skrajna tkliwość, ból lub inny dyskomfort w jednej lub kilku kościach. Różni się od bólu mięśni i stawów tym, że występuje niezależnie od tego, czy się poruszasz, czy nie. Ból jest zwykle związany z chorobami, które wpływają na normalne funkcjonowanie lub strukturę kości.

Co powoduje ból kości?

Wiele stanów i zdarzeń może prowadzić do bólu kości.

Uraz

Uraz jest częstą przyczyną bólu kości. Zwykle ból ten pojawia się, gdy dana osoba doświadcza jakiejś formy urazu, takiej jak wypadek samochodowy lub upadek. Uderzenie może spowodować złamanie lub pęknięcie kości. Każde uszkodzenie kości może powodować ból kości.

Niedobór minerałów

Aby pozostać silnymi, kości potrzebują różnych minerałów i witamin, w tym wapnia i witaminy D. Niedobór wapnia i witaminy D często prowadzi do osteoporozy, najczęstszego rodzaju choroby kości. Osoby w późnym stadium osteoporozy często odczuwają ból kości.

Rak przerzutowy

Jest to rak, który rozpoczął się w innym miejscu w organizmie, ale rozprzestrzenił się na inne części ciała. Nowotwory piersi, płuc, tarczycy, nerek i prostaty należą do nowotworów, które często rozprzestrzeniają się na kości.

Rak kości

Rak kości odnosi się do komórek nowotworowych, które powstają w samej kości. Rak kości jest znacznie rzadszy niż rak kości z przerzutami. Może powodować ból kości, gdy nowotwór zakłóca lub niszczy normalną strukturę kości.

Choroby, które zakłócają dopływ krwi do kości

Niektóre choroby, takie jak anemia sierpowata, zakłócają dopływ krwi do kości. Bez stałego dopływu krwi tkanka kostna zaczyna obumierać. Powoduje to znaczny ból kości i osłabia je.

Zakażenie

Jeśli infekcja rozwinie się w kościach lub rozprzestrzeni się na nie, może spowodować poważny stan znany jako zapalenie kości i szpiku. Ta infekcja kości może zabijać komórki kostne i powodować ból kości.

Białaczka

Białaczka to nowotwór szpiku kostnego. Szpik kostny znajduje się w większości kości i jest odpowiedzialny za produkcję komórek kostnych. Osoby z białaczką często odczuwają ból kości, zwłaszcza nóg.

Jakie są objawy bólu kości?

Najbardziej zauważalnym objawem bólu kości jest nieprzyjemne uczucie niezależnie od tego, czy jesteś w spoczynku, czy w ruchu.

Inne objawy zależą od konkretnej przyczyny bólu kości:

• Pękanie lub skrzypienie po zranieniu
• Ból mięśni i tkanek, zaburzenia snu, skurcze, zmęczenie, osłabienie
• Ból pleców, zgarbiona postawa, utrata wzrostu w miarę upływu czasu
• Upośledzony dopływ krwi do kości Ból stawów, utrata funkcji stawów i osłabienie
• Zaczerwienienie, smugi w miejscu zakażenia, obrzęk, ciepło w miejscu zakażenia, zmniejszony zakres ruchu, nudności, utrata apetytu
• Zmęczenie, blada skóra, duszność, nocne poty, niewyjaśniona utrata masy ciała

Ból kości w ciąży

Ból kości miednicy jest częstym zjawiskiem u wielu kobiet w ciąży. Ból ten jest czasami określany jako ból splotu miednicznego związany z ciążą (PPGP). Objawy obejmują ból kości łonowej oraz sztywność i ból stawów miednicy.

PPGP zwykle ustępuje po porodzie. Jednak wczesne leczenie może złagodzić objawy. Opcje leczenia mogą obejmować:

• terapię manualną w celu prawidłowego poruszania stawami
• fizykoterapię
• ćwiczenia w wodzie
• ćwiczenia wzmacniające dno miednicy

Chociaż PPGP jest powszechne, nadal jest nieprawidłowe. Jeśli odczuwasz ból miednicy, powinieneś skontaktować się z lekarzem w celu podjęcia leczenia.

Jak diagnozuje się ból kości?

Lekarz musi zidentyfikować przyczynę bólu, aby mógł zalecić leczenie. Leczenie podstawowej przyczyny może znacznie zmniejszyć lub wyeliminować ból.

Lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i zapyta o historię choroby. Najczęstsze pytania obejmują:

• Gdzie zlokalizowany jest ból?
• Kiedy po raz pierwszy poczułeś ból?
• Czy ból się nasila?
• Czy bólowi kości towarzyszą inne objawy?

Lekarz może zlecić badania krwi w celu sprawdzenia niedoborów witamin lub markerów nowotworowych. Badania krwi mogą również pomóc lekarzowi wykryć infekcje i zaburzenia nadnerczy, które mogą wpływać na zdrowie kości.

Zdjęcia rentgenowskie kości, rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa mogą pomóc lekarzowi ocenić dotknięty obszar pod kątem urazów, zmian kostnych i guzów.

Badania moczu mogą być wykorzystane do wykrycia nieprawidłowości w szpiku kostnym, w tym szpiczaka mnogiego.

W niektórych przypadkach lekarz będzie musiał wykonać wiele badań, aby wykluczyć niektóre choroby i zdiagnozować dokładną przyczynę bólu kości.

Jak leczy się ból kości?

Gdy lekarz ustali przyczynę bólu kości, rozpocznie jej leczenie. Może zalecić jak najwięcej odpoczynku w dotkniętym obszarze. W przypadku umiarkowanego lub silnego bólu kości prawdopodobnie przepisze leki przeciwbólowe.

Jeśli lekarz nie jest pewien przyczyny i podejrzewa infekcję, rozpocznie podawanie antybiotyków. Należy przyjąć pełną dawkę leku, nawet jeśli objawy ustąpią w ciągu kilku dni. Kortykosteroidy są również powszechnie stosowane w celu złagodzenia stanu zapalnego.

Opcje leczenia bólu kości obejmują:

• Środki przeciwbólowe
• Antybiotyki
• Suplementy diety

Osoby cierpiące na osteoporozę muszą przywrócić odpowiedni poziom wapnia i witaminy D. Lekarz przepisze suplementy diety w celu uzupełnienia niedoborów minerałów. Suplementy są dostępne w postaci płynów, tabletek lub tabletek do żucia.

Leczenie nowotworów

Ból kości spowodowany nowotworem jest trudny do wyleczenia. Lekarz będzie musiał leczyć raka, aby złagodzić ból. Powszechne metody leczenia raka obejmują chirurgię, radioterapię i chemioterapię (która może nasilać ból kości). Bisfosfoniany to rodzaj leków, które pomagają zapobiegać uszkodzeniom kości i bólowi kości u osób z przerzutami raka do kości. Mogą być również przepisywane leki przeciwbólowe.

Operacja

Może być konieczna operacja w celu usunięcia części kości, które obumarły w wyniku infekcji. Operacja może być również konieczna w celu zresetowania złamanych kości i usunięcia guzów spowodowanych przez raka. W ciężkich przypadkach może być stosowana chirurgia rekonstrukcyjna, w której stawy mogą zostać zastąpione lub wymienione.

Jak można zapobiegać bólowi kości?

Utrzymanie mocnych i zdrowych kości ułatwia uniknięcie bólu kości. Aby utrzymać optymalne zdrowie kości, należy pamiętać

• przestrzeganiu zdrowego planu ćwiczeń
• przyjmowaniu wystarczającej ilości wapnia i witaminy D
• pić tylko z umiarem
• unikać palenia

Oprócz poprawy zdrowia kości, można również uniknąć urazów, które prowadzą do bólu kości. Staraj się zapobiegać upadkom, utrzymując podłogę wolną od bałaganu i zwracając uwagę na luźne dywaniki lub słabe oświetlenie. Należy również zachować ostrożność podczas wchodzenia i schodzenia po schodach. Noś odpowiedni sprzęt ochronny podczas uprawiania sportu, zwłaszcza sportów kontaktowych, takich jak piłka nożna lub boks.

Co dzieje się podczas rekonwalescencji?

W wielu przypadkach wyleczenie problemu powodującego ból kości wymaga czasu, niezależnie od tego, czy ból jest wynikiem chemioterapii, czy złamania.

Podczas rekonwalescencji należy unikać pogarszania lub uderzania dotkniętych obszarów. Może to zapobiec dalszym urazom i bólowi oraz umożliwić gojenie. Odpoczywaj w dotkniętych obszarach tak często, jak to możliwe i unieruchom obszar, jeśli istnieje ryzyko dalszego urazu.

W przypadku niektórych osób pomoce, takie jak aparaty ortopedyczne, szyny i gipsy, mogą zapewnić wsparcie, które może chronić kość, jednocześnie łagodząc ból.

Treść:

• Typowe rodzaje i wygląd deformacji stawów
• Przyczyny deformacji stawów
• Leczenie deformacji stawów
• Zapobieganie deformacji stawów
• Podsumowanie

Deformacje stawów mogą występować w różnych stawach, ale najczęściej występują w dłoniach i stopach. Przyczyny deformacji stawów obejmują urazy i choroby zwyrodnieniowe, takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów.

Staw to miejsce, w którym spotykają się dwie kości i w którym może wystąpić ruch. Przykładami stawów są kolana, ramiona, biodra, palce, łokcie i palce stóp.

Deformacja stawu występuje, gdy staw traci swój kształt. Może się to zdarzyć w każdym stawie ciała.

Uszkodzenie stawu może wystąpić z różnych powodów. Zazwyczaj jest to jednak wynik zapalenia stawów, złamań lub innych urazów.

W tym artykule omówiono typowe rodzaje deformacji stawów, ich przyczyny, metody leczenia, sposoby radzenia sobie z nimi oraz wskazówki dotyczące zapobiegania.

Typowe rodzaje i wygląd deformacji stawów

Deformacje stawów są powszechne na dłoniach, ponieważ dłoń zawiera różne stawy, z których dana osoba regularnie korzysta.

Najczęstsze deformacje stawów dłoni obejmują:

• Deformacja Boutonniera: Ta deformacja występuje, gdy staw środkowego palca wygina się bliżej dłoni. Zewnętrzny palec może odginać się od dłoni.
• Deformacja łabędziej szyi: W tej deformacji staw u podstawy palca i staw zewnętrzny wyginają się, podczas gdy staw palca środkowego prostuje się.
• Kciuk autostopowicza: Podstawa kciuka zgina się, a górna część kciuka wydłuża się. Ta deformacja jest również znana jako deformacja w kształcie litery Z.
• Mały palec: palec koślawy: palec koślawy występuje, gdy staw końcowy palca zgina się.
• Ulnar Drift: W tym zgięciu palce wyginają się w kierunku małego palca.
• Węzły Boucharda: Są to kostne guzki, które tworzą się w środkowym stawie palca.
• Węzły Heberdena: są takie same jak węzły Boucharda, ale zamiast tego rozwijają się w końcowym stawie palców.

Częste są również deformacje stóp. Do najczęstszych deformacji stóp należą

• Płaskostopie: Płaskie stopy mają łuki, które są tracone podczas stania.
• Haluksy: kościsty guz po wewnętrznej stronie dużego palca.
• Palce młotkowate: staw na drugim palcu stopy wygina się w kształt młotka.
• Paluch koślawy: koniec i środek stawu dużego palca wygina się w dół w kształt szpona, a podstawa wygina się w górę.
• Mały palec u nogi: w tym przypadku staw końcowy jednego z palców u nogi wygina się w dół.

Deformacje stawów mogą również występować wbiodrach, kolanach, barkach i łokciach.

Przyczyny deformacji stawów

Deformacje stawów mogą wystąpić z różnych powodów, w tym:

Choroba zwyrodnieniowa stawów (OA)

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą formą zapalenia stawów.

Około 50% wszystkich kobiet i 25% wszystkich mężczyzn doświadczy bólu w rękach z OA przed 85 rokiem życia.

Typowymi objawami choroby zwyrodnieniowej stawów są ból, sztywność i obrzęk.

U osób z OA może również dojść do deformacji stawów. Stawy mogą się powiększyć i zmienić kształt z powodu obrzęku, luźnych więzadeł, utraty chrząstki i zmian w kościach.

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest chorobą autoimmunologiczną atakującą wiele stawów.

Gdy RZS dotyka stawu, staje się on zaogniony i opuchnięty. Może to powodować uszkodzenie tkanek, które może prowadzić do deformacji. Osoba może również doświadczać przewlekłego bólu i niestabilności.

Złamania i urazy

Złamanie lub pęknięcie kości goi się naturalnie w organizmie.

Leczenie jest jednak ważne, aby pomóc kości prawidłowo się zagoić. Jeśli dwa końce kości nie ułożą się prawidłowo, może dojść do deformacji stawu. Czasami konieczna może być operacja.

Urazy lub wypadki, które nie powodują złamań, również mogą prowadzić do deformacji.

Toczeń

Jest to długotrwała choroba wpływająca na stawy, skórę i narządy. Może również powodować zmęczenie.

U około 10% osób z toczniem rozwijają się deformacje stawów.

Toczeń powoduje formę zapalenia stawów, która skutkuje bólem i stanem zapalnym stawów. U niektórych osób może powodować deformacje, zwłaszcza palców.

Deformacja ta występuje z powodu osłabienia więzadeł lub ścięgien. Jest to stan, w którym ścięgna lub więzadła są luźniejsze niż zwykle.

Rak kości lub chrząstki

Nowotwory kości lub chrząstki mogą powodować deformacje.

Może to nastąpić w wyniku nowotworów, które osłabiają i niszczą kości lub chrząstki. Osłabienie lub zniszczenie kości może następnie prowadzić do deformacji i złamań.

Zapalenie kości i szpiku

Zapalenie kości i szpiku to bolesna infekcja kości, która może powodować poważne deformacje. W wyniku obumierania kości może dojść do deformacji stawów.

Leczenie deformacji stawów

Leczenie deformacji stawów różni się w zależności od przyczyny, rodzaju i nasilenia. Dana osoba może również poddać się leczeniu przyczyny.

Jedną z możliwych opcji leczenia jest terapia zajęciowa. Chociaż terapia zajęciowa nie może odwrócić skutków deformacji stawu, terapeuta zajęciowy może nauczyć osobę ćwiczeń, które pomogą jej utrzymać elastyczność i ruch w stawie.

Może on również pomóc ludziom dostosować się, instruując ich, aby unikali pewnych czynności i używali innych, silniejszych stawów do niektórych zadań.

Terapeuci zajęciowi mogą również zapewnić szyny lub aparaty ortopedyczne. Mogą one pomóc spowolnić postęp uszkodzenia i zapewnić wsparcie.

Niektóre osoby wymagają operacji wymiany stawu, która może pomóc odzyskać ruchomość stawu.

Zarządzanie

Niektórym osobom mogą pomóc częste wizyty u terapeuty zajęciowego w celu nauki ćwiczeń i dostosowań, które pomogą im radzić sobie z chorobą.

Ludzie mogą skorzystać z szyn i aparatów ortopedycznych w celu wsparcia stawu. Mogą one również spowolnić postęp choroby i pomóc w radzeniu sobie z bólem.

Ponadto niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą pomóc w radzeniu sobie z bólem. Lekarze mogą również zalecić zastrzyki z kortykosteroidów, które mogą złagodzić stan zapalny i ból.

Inne strategie radzenia sobie z bólem stawów obejmują

• stosowanie gorących lub zimnych okładów
• odpoczynek stawu
• utrzymywanie umiarkowanej masy ciała
• stosowanie zrównoważonej diety
• rzucenie palenia

Zapobieganie deformacji stawów

Według Arthritis Foundation, osoby z RZS mogą uniknąć deformacji stawów, jeśli przyjmują leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD). Ważne jest jednak, aby rozpocząć leczenie wcześnie, zanim dojdzie do erozji kości.

Można również próbować zapobiegać problemom ze stawami poprzez

• kontrolowanie poziomu cukru we krwi
• częste ćwiczenia fizyczne
• codzienne rozciąganie
• unikanie urazów i złamań
• rzucenie palenia

Jeśli dana osoba wie, że jest narażona na jakiekolwiek zaburzenia stawów, pracownik służby zdrowia może doradzić strategie zapobiegawcze.

Podsumowanie

Deformacja stawów może wystąpić w każdym stawie w ciele. Często dotyka dłoni i stóp.

Może wystąpić z różnych powodów. Deformacja stawów może być spowodowana chorobą zwyrodnieniową stawów, RZS, złamaniami i urazami, toczniem, rakiem kości lub chrząstki oraz zapaleniem kości i szpiku.

Leczenie nie może odwrócić deformacji stawu. Może jednak zmniejszyć ból i poprawić ruchomość stawów oraz jakość życia.

Treść:

• Przyczyny złamań kości
• Objawy złamań kości
• Rodzaje złamań kości
• Powikłania złamań kości
• Pierwsza pomoc w przypadku złamań kości
• Diagnozowanie złamań kości
• Leczenie złamań kości
• Powikłania złamań kości
• Samodzielna opieka po złamaniu kości
• Długoterminowe perspektywy po złamaniu kości

Złamanie kości lub pęknięcie kości występuje, gdy na kość działa siła większa niż jest ona w stanie wytrzymać. Zaburza to strukturę i wytrzymałość kości i prowadzi do bólu, utraty funkcji, a czasem krwawienia i obrażeń wokół miejsca złamania.

Nasz szkielet składa się z kości. Kości są rodzajem tkanki łącznej wzmocnionej wapniem i komórkami kostnymi. Kości mają bardziej miękki środek, zwany szpikiem kostnym, w którym powstają komórki krwi. Głównymi funkcjami naszego szkieletu jest podtrzymywanie ciała, umożliwienie ruchu i ochrona narządów wewnętrznych.

Istnieją różne rodzaje złamań kości. Niektóre z nich są poważniejsze niż inne, w zależności od siły i kierunku działania siły, konkretnej kości oraz wieku i ogólnego stanu zdrowia danej osoby. Najczęstsze złamania kości obejmują:

• nadgarstek
• kostka
• staw biodrowy - złamania biodra występują najczęściej u osób starszych.

Czas gojenia się złamań kości wynosi od 4 do 8 tygodni, w zależności od wieku i stanu zdrowia danej osoby oraz rodzaju złamania.

Przyczyny złamań kości

Przyczyny złamań kości mogą obejmować:

• zdarzenia traumatyczne, takie jak urazy sportowe, wypadki samochodowe i upadki
• choroby, takie jak osteoporoza i niektóre nowotwory, które powodują niewielkie złamania kości, co oznacza, że nawet drobne wypadki i upadki mogą stać się poważne.

Objawy złamań kości

Złamania różnią się od innych urazów szkieletu, takich jak zwichnięcia, chociaż w niektórych przypadkach może być trudno je odróżnić. Czasami dana osoba może mieć więcej niż jeden rodzaj urazu. W razie wątpliwości należy traktować uraz tak, jakby był złamaniem.

Objawy złamania zależą od konkretnej kości i ciężkości urazu, ale mogą obejmować

• ból
• obrzęk
• zasinienie
• deformacja
• niezdolność do używania kończyny.

Rodzaje złamań kości

Różne rodzaje złamań obejmują

• Złamanie zamknięte (proste) - złamana kość nie przebiła skóry.
• Złamanie otwarte (złożone) - złamana kość wystaje przez skórę lub rana prowadzi do miejsca złamania. Infekcja i krwawienie zewnętrzne są bardziej prawdopodobne.
• Zielone złamanie młotkowe - małe, smukłe pęknięcie kości. Może wystąpić u dzieci, ponieważ ich kości są bardziej elastyczne niż kości dorosłych.
• Złamanie włoskowate - najczęstszą formą jest złamanie naprężeniowe, które często występuje w stopie lub podudziu w wyniku powtarzającego się obciążenia podczas czynności takich jak bieganie lub jogging.
• Skomplikowane złamanie - struktury wokół złamania są uszkodzone. Może dojść do uszkodzenia żył, tętnic lub nerwów, a także do uszkodzenia wyściółki kości (okostnej).
• Złamanie rozdrobnione - kość jest podzielona na małe kawałki. Ten typ złamania złożonego goi się wolniej.
• Złamanie z przemieszczeniem - mięśnie są przymocowane do kości za pomocą ścięgien, które są rodzajem tkanki łącznej. Silne skurcze mięśni mogą rozluźnić ścięgna i oderwać kawałki kości. Ten typ złamania występuje częściej w stawach kolanowych i barkowych.
• Złamanie kompresyjne - występuje, gdy 2 kości są dociskane do siebie. Ten typ złamania może dotyczyć kości kręgosłupa, zwanych kręgami. Osoby starsze, zwłaszcza te z osteoporozą, są bardziej narażone na ryzyko.

Nie wszystkie złamania dotyczą ręki lub nogi. Urazy głowy, klatki piersiowej, kręgosłupa lub miednicy mogą powodować złamania kości, takich jak czaszka i żebra. Złamania te są dodatkowo komplikowane przez strukturę ciała, którą normalnie chroni kość.

Niektóre z tych złamań są bardzo trudne do leczenia przy użyciu zasad pierwszej pomocy, ponieważ mogą stanowić zagrożenie dla życia. W przypadku podejrzenia tego typu złamania należy zawsze szukać pomocy w nagłych wypadkach.

Powikłania złamań kości

Inne problemy spowodowane złamaniem kości mogą obejmować

• Utrata krwi - kości są bogato ukrwione. Poważne złamanie może spowodować utratę dużej ilości krwi.
• Uszkodzenie narządów, tkanek lub otaczających struktur - na przykład złamanie czaszki może spowodować uszkodzenie mózgu. Złamanie żebra może spowodować uszkodzenie narządów klatki piersiowej.
• Opóźnienie wzrostu kości - jeśli dziecko złamie długą kość w pobliżu stawu, w którym znajdują się płytki wzrostowe.

Pierwsza pomoc w przypadku złamań kości

Dobra pierwsza pomoc w przypadku złamań jest bardzo ważna. Poruszanie złamanymi kośćmi może zwiększyć ból i krwawienie oraz uszkodzić tkanki wokół urazu. Może to później prowadzić do komplikacji w naprawie i leczeniu urazu.

Pierwsza pomoc w przypadku złamań polega na unieruchomieniu (ograniczeniu ruchu) uszkodzonego obszaru. W tym celu można użyć szyn. Należy opanować krwawienie zewnętrzne.

Skomplikowane złamania, w których kończyna jest poważnie zdeformowana, mogą wymagać wyprostowania przed szynowaniem - powinno to być wykonywane wyłącznie przez ratowników medycznych lub personel medyczny.

Złamania głowy lub tułowia, takie jak czaszka, żebra i miednica, są poważne i powinny być leczone przez ratowników medycznych.

Jeśli podejrzewasz złamanie kości, powinieneś

• Nie ruszać poszkodowanego, chyba że istnieje bezpośrednie zagrożenie, zwłaszcza w przypadku podejrzenia złamania czaszki, kręgosłupa, żeber, miednicy lub kończyny górnej.
• W pierwszej kolejności opatrzyć krwawiące rany. Zatamuj krwawienie, mocno ściskając miejsce zranienia czystym bandażem. Jeśli kość wystaje, uciśnij krawędzie rany.
• Jeśli krwawienie jest pod kontrolą, przykryj ranę czystym opatrunkiem.
• Nigdy nie próbuj prostować złamanej kości.
• W przypadku złamania kończyny należy zapewnić wsparcie i komfort, np. podłożyć poduszkę pod kończynę dolną lub przedramię. Nie należy jednak powodować dalszego bólu ani niepotrzebnych ruchów złamanej kości.
• Użyj szyny, aby podeprzeć kończynę. Szyny nie muszą być profesjonalnie wykonane. W przypadku niektórych złamań mogą sprawdzić się takie przedmioty, jak drewniane deski lub złożone czasopisma. Należy unieruchomić kończynę powyżej i poniżej złamania.
• Użyj temblaka, aby podeprzeć złamaną rękę lub obojczyk.
• Jeśli to możliwe, należy unieść złamany obszar i zastosować zimny okład w celu zmniejszenia obrzęku i bólu.
• Nie pozwól poszkodowanemu jeść ani pić do czasu wizyty u lekarza, na wypadek gdyby konieczna była operacja.
• W nagłych przypadkach należy wezwać pogotowie ratunkowe.

Diagnozowanie złamań kości

Lekarze mogą zdiagnozować złamania kości za pomocą zdjęć rentgenowskich. Mogą również użyć tomografii komputerowej( CT) i rezonansu magnetycznego ( MRI ).

Leczenie złamań kości

Złamane kości goją się samoistnie - celem leczenia jest upewnienie się, że kawałki kości prawidłowo się zrastają. Kość musi być w pełni przywrócona pod względem siły, ruchu i czucia. Niektóre skomplikowane złamania mogą wymagać operacji lub trakcji chirurgicznej (lub obu).

W zależności od lokalizacji złamania i jego ciężkości, leczenie może obejmować

• szyny - aby zatrzymać ruch złamanej kończyny
• aparaty ortopedyczne - podtrzymujące kość
• szynę gipsową - zapewniającą wsparcie i unieruchomienie kości
• trakcja - rzadziej stosowana opcja
• chirurgicznie wstawione metalowe pręty lub płytki - w celu utrzymania części kości razem
• uśmierzanie bólu - w celu zmniejszenia bólu.

Zabieg chirurgiczny w przypadku złamań kości

Opatrunek gipsowy jest jednym z najczęstszych sposobów unieruchomienia kończyny. Gips ten wykonany jest z preparatu gipsowego, który twardnieje po dodaniu wody. W zależności od lokalizacji i ciężkości złamania, zabiegi chirurgiczne mogą obejmować:

• Złamania zamknięte lub proste - 2 końce złamanej kości są wyrównywane i utrzymywane w miejscu. Kończyna jest dokładnie bandażowana, a następnie nakładany jest wilgotny gips. Czasami, po wyschnięciu gipsu, jest on dzielony na 2 części i obie połówki są ponownie bandażowane zewnętrznie. Ma to na celu uwzględnienie ewentualnego obrzęku.
• Otwarte lub skomplikowane złamania - są one dokładnie czyszczone na sali operacyjnej przed unieruchomieniem w celu usunięcia zanieczyszczeń, ponieważ złamana kość wystawiona na działanie powietrza może ulec zakażeniu.
• Kości długie - kości długie, takie jak kość udowa, są trudne do utrzymania w pozycji wyprostowanej. U dorosłych są one często leczone poprzez gwoździowanie wewnętrzne. U dzieci może być konieczna trakcja przez kilka dni, zanim kość zostanie umieszczona w gipsie. Gdy oba końce kości zaczną wykazywać oznaki gojenia, noga i staw biodrowy są unieruchamiane w gipsie paryskim. W innych przypadkach powyżej i poniżej złamania umieszcza się szpilki i mocuje do zewnętrznej ramy lub „stabilizatora”. Odbywa się to w znieczuleniu ogólnym.

Bezpośrednio po operacji złamanej kości

Po operacji lekarz sprawdzi, czy pacjent ma pełne czucie w danym obszarze. Na przykład, jeśli złamana ręka jest w gipsie, lekarz może poprosić o poruszanie palcami. Sprawdzi również, czy w kończynie występuje mrowienie, bladość (blady kolor) lub zimno. Testy te sprawdzają, czy szyna nie wpływa na nerwy i dopływ krwi do kończyny. Uszkodzona część jest utrzymywana w możliwie największym bezruchu przez kilka pierwszych dni.

Pielęgniarki zaproponują leki przeciwbólowe. Dowiedzą się, jaka jest różnica między bólem związanym ze złamaniem a bólem, który może być spowodowany szyną, trakcją, szyną gipsową, złym ułożeniem kończyny lub obrzękiem kończyny.

Proces gojenia złamań kości

Skrzepy krwi, które tworzą się na złamanych końcach kości, są początkiem procesu gojenia. W ciągu około 5 tygodni organizm łączy ze sobą 2 części kości za pomocą kombinacji komórek włóknistych i chrząstki.

Ta tymczasowa kość (kalus) nie jest tak mocna jak prawdziwa kość. Może łatwo ulec złamaniu, dopóki nie zostanie powoli zastąpiona przez prawdziwą kość. Z tego powodu lekarz może zdjąć gips lub szynę po kilku tygodniach, ale nadal należy ostrożnie obchodzić się z kością przez co najmniej miesiąc.

Inne metody leczenia złamań kości

Niektóre kości, takie jak obojczyk lub kości palców stóp, unieruchamia się za pomocą temblaka lub szyny (zamiast gipsu) i odpoczywa przez około 2 miesiące.

Powikłania złamań kości

Możliwe powikłania złamania kości mogą obejmować

• złe ułożenie kończyny
• zakażenie
• nieprawidłowo założony gips (na przykład zbyt ciasny lub zbyt luźny).

Samoopieka po złamaniu kości

Należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza, ale ogólne zalecenia obejmują:

• Unikaj bezpośredniego ciepła, takiego jak butelki z gorącą wodą, dopóki gips nie zastygnie prawidłowo.
• Niech kończyna jak najwięcej odpoczywa.
• Podczas chodzenia lub wykonywania codziennych czynności należy stosować techniki pokazane przez pielęgniarki. Nieprawidłowe używanie kul grozi na przykład dalszymi obrażeniami.
• Unikaj podnoszenia lub prowadzenia pojazdów do czasu zagojenia się złamania.
• Jeśli skóra pod gipsem swędzi, nie wkładaj niczego między gips a kończynę (na przykład wieszaka na ubrania lub ołówka). Zamiast tego użyj suszarki do włosów, aby nadmuchać chłodne powietrze na gips.
• Nie moczyć gipsu, ponieważ mokry gips staje się miękki i nie zapewnia niezbędnego wsparcia. Mokry gips może również podrażniać skórę. Podczas kąpieli pod prysznicem zawiń gips w plastikowy worek i przyklej go bezpośrednio do skóry, aby zachować wodoodporność.
• Jeśli wystąpi obrzęk, zasinienie lub utrata ruchomości palców u rąk i nóg, mrowienie, drętwienie lub zwiększony ból, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Długoterminowe perspektywy po złamaniu kości

W większości przypadków gips zostanie zdjęty po kilku tygodniach, ale należy zachować ostrożność przez co najmniej kolejny miesiąc. Złamania nóg goją się przez kilka miesięcy. Słabsza, tymczasowa kość (kalus) jest nadal zastępowana przez prawdziwą kość i może łatwo ulec uszkodzeniu.

Lekarz może wykonać kolejne zdjęcia rentgenowskie, aby sprawdzić postęp gojenia się kości.

W przeciwieństwie do skóry, złamane kości goją się bez tworzenia blizny. Jednak zniekształcone mięśnie mają tendencję do osłabiania się i wiotczenia. Możesz potrzebować krótkoterminowej rehabilitacji, w tym ćwiczeń wzmacniających.

Treść:

• Co to jest złamanie nogi?
• Rodzaje złamań nóg
• Objawy złamania nogi
• Przyczyny złamania nogi
• Diagnoza złamania nogi
• Powikłania złamania nogi
• Zapobieganie złamaniu nogi
• Powrót do zdrowia po złamaniu nogi

Co to jest złamanie nogi?

Złamanie nogi to złamanie jednej z kości w nodze. Może do tego dojść na różne sposoby, na przykład w wyniku upadku lub wypadku samochodowego.

Noga składa się z czterech kości (kości udowej, rzepki, kości piszczelowej i strzałkowej). W wyniku wypadku każda z tych kości może pęknąć (złamać się) na dwie lub więcej części.

• Kość udowa. Jest to kość w udzie. Jest to najdłuższa i najsilniejsza kość w organizmie. Górna część kości udowej pasuje do miednicy (kości podtrzymującej kręgosłup) i tworzy staw biodrowy. W tym stawie może poruszać się do przodu, do tyłu, na boki, a nawet obracać się do wewnątrz i na zewnątrz. Kiedy ludzie mówią o „złamaniu stawu biodrowego”, mają na myśli górną część kości udowej, która została złamana. Dolny koniec kości udowej spoczywa na kości piszczelowej i tworzy staw kolanowy. W kolanie noga może poruszać się do przodu, do tyłu, a nawet lekko się obracać.
• Rzepka. Rzepka przesuwa się w przód i w tył przed stawem kolanowym. Rzepka łączy mięsień uda z kością podudzia. Pomaga również chronić kolano.
• Piszczel. To jest kość piszczelowa. Utrzymuje ciężar ciała.
• Kość łydkowa. Ta kość biegnie obok kości piszczelowej poniżej kolana. Znajduje się po zewnętrznej stronie nogi i jest mniejsza niż kość piszczelowa.

Kostka składa się z dolnych końców kości piszczelowej i strzałkowej, kości łączących nogę oraz więzadeł i ścięgien. Poważne urazy kostki spowodowane skręceniem mogą skutkować złamaniami kości piszczelowej lub strzałkowej w pobliżu lub wewnątrz stawu skokowego.

Rodzaje złamań stopy

Istnieje wiele rodzajów złamań. Wybór typu zależy od siły wymaganej do złamania i metody złamania.

Rodzaje złamań obejmują:

• Rozdrobnione, gdy kość pęka na trzy lub więcej części, a w miejscu złamania pozostają fragmenty
• Kompresyjne , gdy kość jest zmiażdżona
• zielony fragment, gdy złamana kość nie jest całkowicie oddzielona (niepełne złamanie)
• Ukośne , gdy złamanie kości jest ukośne
• segmentowe , gdy kość jest złamana na dwie części (co oznacza, że istnieje „pływająca” część kości)
• spiralne , gdy złamanie kości jest spiralne, zwykle w wyniku urazu skrętnego.

Jeśli złamana kość jest widoczna - ponieważ nad złamaniem znajduje się nacięcie lub kość wystaje przez skórę - nazywa się to złamaniem otwartym. Czasami jest to złamanie złożone.

Objawy złamania nogi

Złamanie kości udowej wymaga użycia dużej siły, więc jego wystąpienie będzie prawdopodobnie oczywiste. Główne objawy złamania nogi to ból, obrzęk i deformacja. Mniej oczywiste złamania mogą wymagać zdjęcia rentgenowskiego w celu ich zdiagnozowania.

Przyczyny złamania nogi

Złamanie kości w nodze zazwyczaj wymaga użycia dużej siły. Jeśli kości zostały w jakiś sposób osłabione, mogą łatwiej ulec złamaniu. Jeśli na kość zostanie przyłożona większa siła, niż jest ona w stanie wytrzymać, kość pęknie.

Niektóre ze sposobów złamania nogi obejmują:

• Wypadki samochodowe lub motocyklowe. Kość w nodze może zostać złamana, gdy kolano uderzy w deskę rozdzielczą podczas wypadku samochodowego. Podczas wypadku można złamać wszystkie trzy kości w nodze.
• Upadki. Możesz złamać jedną lub obie kości podudzia podczas upadku, zwłaszcza z dużej wysokości, ale zazwyczaj nie złamiesz kości udowej podczas upadku.
• Urazy spowodowane przeciążeniem. Przy częstym obciążaniu kości, np. podczas biegów długodystansowych, możliwe jest wystąpienie złamań przeciążeniowych - niewielkich pęknięć kości. Złamania przeciążeniowe mogą również wystąpić podczas zajęć takich jak balet i koszykówka.
• Urazy sportowe. Złamania kości mogą być również spowodowane uderzeniami w sportach kontaktowych, takich jak sztuki walki lub piłka nożna. Może również wystąpić nadmierne wyprostowanie nogi.

Diagnoza złamania nogi

Lekarz sprawdzi nogę pod kątem oznak złamania (złamania kości). Jeśli lekarz uzna, że doszło do złamania kości, zleci wykonanie zdjęcia rentgenowskiego.

Lekarz poszuka również oznak uszkodzenia tętnicy lub nerwu. W tym celu wyczuje puls i sprawdzi siłę oraz palpację w miejscu urazu.

Jeśli lekarz podejrzewa, że kość została osłabiona przez inną chorobę, która doprowadziła do złamania, może zlecić dalsze badania laboratoryjne.

Często złamania stresowe są trudne do zdiagnozowania i mogą być potrzebne specjalne testy wykraczające poza zdjęcia rentgenowskie.

Powikłania złamania nogi

Chociaż nie każdy będzie miał dodatkowe problemy wynikające ze złamania nogi, możliwe są pewne powikłania, w tym

• Zapalenie stawów. Złamanie może spowodować rozwój zapalenia stawów wiele lat później .
• Uszkodzenie naczyń krwionośnych lub nerwów. Złamanie nogi może również spowodować uszkodzenie pobliskich naczyń krwionośnych lub nerwów.
• Infekcja kości (zapalenie kości i szpiku). Jeśli doznałeś otwartego złamania, oznacza to, że kość została wystawiona na działanie powietrza zewnętrznego, w tym zarazków i grzybów. Może to spowodować infekcję kości.
• Zespół ciasnoty przedziałów powięziowych. W tym rzadkim schorzeniu może wystąpić obrzęk, ból, a czasem także uszkodzenie mięśni w pobliżu złamania. Występuje częściej w wypadkach samochodowych, ponieważ jest uważany za uraz „o dużej sile uderzenia”.
• Opóźnione lub słabe gojenie. Poważnie złamana noga może nie zagoić się szybko. W zależności od rodzaju złamania, może ono również nigdy w pełni się nie zagoić. Jest to bardziej powszechne w przypadku otwartego złamania kości piszczelowej, ponieważ do kości dopływa mniej krwi.
• Nogi o różnych rozmiarach. Jeśli dziecko złamie nogę, jedna noga może być krótsza od drugiej. Dzieje się tak, ponieważ kości dzieci wciąż rosną. Jest to jednak rzadkie, zwłaszcza przy odpowiednim leczeniu.
• Ból w kostce lub kolanie. Z powodu złamania mogą boleć kostki lub kolana.

Dalsze postępowanie

Po wyjściu z oddziału ratunkowego zwykle konieczna jest wizyta kontrolna u chirurga ortopedy. Specjalista ds. kości poprowadzi Cię przez wizyty kontrolne i rehabilitację w razie potrzeby.

Zapobieganie złamaniu nogi

Aby zmniejszyć ryzyko obrażeń w wypadku samochodowym, należy zapiąć pasy bezpieczeństwa. W przypadku dzieci należy używać fotelika bezpieczeństwa odpowiedniego do wieku i wagi dziecka.

• Jeśli uprawiasz sporty wymagające dużej prędkości lub wysokości, graj tylko na swoim poziomie doświadczenia i używaj odpowiedniego sprzętu ochronnego.
• Jeśli jesteś narażony na ryzyko upadku lub masz niestabilny chód, korzystaj z pomocy, takich jak chodzik lub laska, zgodnie z zaleceniami lekarza.
• Porozmawiaj z lekarzem na temat badań przesiewowych w kierunku chorób, które mogą osłabiać kości.

Powrót do zdrowia po złamaniu nogi

Jeśli złamana noga jest leczona wcześnie i prawidłowo, zazwyczaj odzyskuje ona swoją normalną funkcję. Poważność urazu i wiek odgrywają rolę w powrocie do zdrowia. Na przykład starsza osoba ze złamaniem biodra może mieć trudności z odzyskaniem siły i mobilności.

Treść:

• Czy masaż pomaga przy zapaleniu stawów?
• Rodzaje masażu na zapalenie stawów
• Jak zmaksymalizować korzyści płynące z masażu
• Perspektywy
• Podsumowanie

Zapalenie stawów zwykle wiąże się z bólem, obrzękiem i stanem zapalnym, które mogą ograniczać ruch i codzienne czynności. Poprawiając przepływ krwi, masaż może złagodzić stan zapalny i ból stawów. Masaż może być stosowany jako część szerszego programu leczenia.

Leczenie zapalenia stawów może obejmować leki, zastrzyki sterydowe, urządzenia wspomagające, ćwiczenia fizjoterapeutyczne, modyfikację stylu życia i operację. Oprócz tego masaż może poprawić krążenie i pomóc złagodzić objawy.

W tym artykule wyjaśniono, w jaki sposób masaż może pomóc osobom z zapaleniem stawów i czego dana osoba może oczekiwać od masażu. Wymieniono w nim również niektóre rodzaje masażu.

Czy masaż pomaga w zapaleniu stawów?

Według badań, terapia masażem w przypadku zapalenia stawów może pomóc poprzez

• zmniejszenie bólu
• zwiększenie przepływu krwi do stawów
• zwiększenie zakresu ruchu
• poprawę jakości życia
• poprawę nastroju

Niewielkie badanie z 2017 r. wykazało, że osoby z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych (OA), które regularnie korzystały z masażu szwedzkiego, miały zwiększony zakres ruchu i zmniejszony ból kolana.

Wpłynęło to pozytywnie na jakość ich życia i zwiększyło ich zdolność do wykonywania codziennych czynności. Przykłady obejmowały chodzenie na dłuższych dystansach i większy udział w zajęciach na świeżym powietrzu. Innymi korzyściami była możliwość angażowania się w działania społeczne i zmniejszone zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe.

Rodzaje masażu w zapaleniu stawów

Masaż obejmuje manipulowanie skórą, mięśniami i tkankami łącznymi za pomocą rąk lub urządzeń mechanicznych. Osoba może masować się sama lub może poprosić kogoś innego o masaż.

Masaż może mieć różną intensywność. W zależności od rodzaju masażu i potrzeb danej osoby, masaż może być mocny, delikatny, kojący lub stymulujący.

Arthritis Foundation (AF) zaleca delikatny nacisk w celu stymulacji receptorów pod skórą, które zmniejszają ból i sygnały stresu do mózgu. Wszystkie rodzaje masażu całego ciała mogą potencjalnie łagodzić ból i napięcie związane z zapaleniem stawów.

• Masaż szwedzki

Długie, płynne głaskanie skóry, mięśni i tkanek pomaga zmniejszyć sztywność mięśni i bolesność stawów. Terapeuta może użyć olejku lub balsamu, aby pobudzić zmysły i pomóc zmniejszyć niepokój. Masaż szwedzki może promować krążenie, co może pomóc poprawić zakres ruchu stawów.

• Masaż tkanek głębokich

Ten rodzaj masażu manipuluje powierzchownymi i leżącymi poniżej warstwami tkanek i mięśni oraz wymaga ukierunkowanego, silnego nacisku. Masaż tkanek głębokich może powodować bolesność, więc może nie być odpowiedni dla niektórych osób z aktywnym zapaleniem stawów.

• Masaż gorącymi kamieniami

Ciepło jest kojarzone z kojącym bólem mięśni, a terapia gorącymi kamieniami może złagodzić napięcie mięśni i sprzyjać relaksacji. Terapeuta musi upewnić się, że kamienie nie są zbyt gorące, ponieważ zbyt wysokie temperatury mogą powodować oparzenia lub blizny po oparzeniach. Ciepło zwiększa przepływ krwi i może pozwolić na zwiększenie zakresu ruchu w stawach.

• Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe

W rozluźnianiu mięśniowo-powięziowym manipuluje się tkanką łączną lub powięzią wokół struktur ciała, w tym naczyń krwionośnych, nerwów i mięśni. Terapeuta rozciąga i uwalnia tkanki łączne, pociągając skórę do przodu i do tyłu nad bolesnymi obszarami. Oleje lub kremy nie są zwykle stosowane w tego typu masażu.

Badanie z 2020 roku wykazało, że rozluźnianie mięśniowo-powięziowe zmniejsza ból i zwiększa mobilność u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.

Można kupić narzędzia do rozluźniania mięśniowo-powięziowego do użytku domowego.

• Rolfing

Według AF, rolfing jest częścią filozofii leczenia zwanej integracją strukturalną. Podobnie jak w przypadku rozluźniania mięśniowo-powięziowego, terapeuta układa ciało w określony sposób, aby masować tkanki powięziowe. Celem tej techniki jest przywrócenie zakresu ruchu, promowanie wyrównania i funkcji ciała oraz przywrócenie struktur anatomicznych. Technika ta może zmniejszyć ból.

• Shiatsu

Shiatsu, które wywodzi się z Japonii, jest terapią całego ciała. Terapeuta używa rąk do rytmicznego uciskania określonych punktów na ciele. Celem jest przywrócenie przepływu zdrowej energii, znanej jako qi. Osoba pozostaje w pełni ubrana i nie stosuje się żadnych olejków. Brakuje jednak dowodów potwierdzających skuteczność Shiatsu jako terapii zapalenia stawów.

• Masaż punktów spustowych

Punkt spustowy to termin określający miejsce, w którym powstaje ból. Ten rodzaj masażu łagodzi ból poprzez wywieranie nacisku lub wibracji na mięśniowo-powięziowe punkty spustowe, w których mogą tworzyć się węzły mięśniowe. Poprzez zastosowanie precyzyjnego nacisku, węzły mogą się rozluźnić i złagodzić ból.

• Samodzielny masaż

Ludzie mogą masować się za pomocą dłoni, łokci lub kostek. Alternatywą jest zakup urządzeń do masażu. AF zaleca rozgrzanie mięśni długimi, mocnymi pociągnięciami, a następnie skupienie mniejszych ruchów na określonych punktach bólowych.

Można użyć olejków lub balsamów, aby umożliwić dłoniom ślizganie się po skórze. Zastosowanie ciepła przed samodzielnym masażem może pomóc rozluźnić mięśnie i zwiększyć korzyści płynące z praktyki.

Jak zmaksymalizować korzyści płynące z masażu

Ludzie mogą oczekiwać różnych doświadczeń z masażu, w zależności od rodzaju masażu i ich progu bólu. Badania sugerują, że delikatny ucisk może zapewnić lepsze złagodzenie objawów, podczas gdy mocny masaż może poprawić siłę mięśni i zakres ruchu.

Osoba może odnieść największe korzyści z masażu, jeśli

• ostrzeże terapeutę o wszelkich uszkodzeniach stawów, współistniejących urazach, wysypkach, skaleczeniach lub siniakach, aby zwrócić szczególną uwagę podczas masowania dotkniętego obszaru
• poinformować terapeutę, jeśli masaż boli, chociaż łagodny dyskomfort jest normalny, gdy terapeuta koncentruje się na bolesnych obszarach
• pić dużo wody po masażu, aby zmniejszyć stan zapalny i złagodzić ból
• ciepła kąpiel z dodatkiem soli Epsom, która pomoże rozluźnić mięśnie i zmaksymalizować korzyści płynące z masażu.

Po masażu osoba może czuć się obolała i tymczasowo obolała. Może wystąpić tymczasowy stan zapalny, co jest normalne.

Według Global Healthy Living Foundation, osoba może czerpać jak najwięcej korzyści z masażu:

• szukając terapeuty specjalizującego się w leczeniu zapalenia stawów
• regularne umawianie się na wizyty i dotrzymywanie terminów
• dając mięśniom czas na regenerację między wizytami
• wypróbowanie różnych rodzajów masażu, aby znaleźć ten, który jest dla niego najbardziej korzystny
• wykonywanie ćwiczeń między wizytami, aby rozluźnić mięśnie i stawy.

Osoba nie powinna wstydzić się ujawniać części swojego ciała, które mogą jej się nie podobać. Masażyści widzą wszystkie kształty, rozmiary, nieprawidłowości i problemy skórne, a ich intencją jest pomóc danej osobie i upewnić się, że czuje się ona komfortowo. Osoba może jednak poprosić terapeutę o wyłączenie pewnych części ciała z masażu lub przykrycie ich prześcieradłem.

Perspektywy

Regularny masaż może poprawić zakres ruchu danej osoby, zmniejszyć sztywność i ból oraz złagodzić dyskomfort związany z zapaleniem stawów. Korzyści te mogą być jednak tylko tymczasowe.

Osoba może stosować masaż jako część szerszej strategii leczenia. Inne metody leczenia mogą obejmować na przykład

• leki
• terapię ciepłem i zimnem
• ćwiczenia fizyczne
• suplementy diety
• osiągnięcie i utrzymanie umiarkowanego wskaźnika masy ciała (BMI).

Podsumowanie

Masaż może pomóc złagodzić objawy zapalenia stawów poprzez poprawę przepływu krwi i rozluźnienie mięśni wokół stawów.

Ludzie mogą doświadczyć zmniejszenia bólu, poprawy nastroju i zwiększenia zakresu ruchu.

Istnieje wiele rodzajów masażu i dana osoba powinna wypróbować kilka, aby znaleźć taki, który złagodzi jej objawy.

Masaż jest jednym z rodzajów leczenia zapalenia stawów, ale jego efekty są często krótkotrwałe. Podczas leczenia zapalenia stawów należy postępować zgodnie z zaleceniami pracownika służby zdrowia.

Treść:

• Promowanie zdrowych stawów poprzez dietę
• Witaminy i suplementy dla zdrowia stawów
• Zmiany stylu życia dla zdrowych stawów
• Leczenie kliniczne dla zdrowia stawów
• Podsumowanie

Starzenie się jest nieuniknione, ale nie oznacza to, że musimy akceptować dyskomfort stawów jako normalną część tego procesu. Dzięki zrozumieniu roli stawów w naszym ciele i tego, jak można o nie dbać, wiele osób może pozostać elastycznymi i aktywnymi do późnych lat.

Stawy to stawy naszego ciała, które umożliwiają elastyczność i ruch oraz wspierają strukturę naszego ciała. Jednak, jak każda funkcjonalna część, stawy mogą z czasem ulec zużyciu, dlatego ważne może być, aby osoby starsze odkrywały interesujące zajęcia, które zapewniają możliwość utrzymania zdrowych stawów, niezależnie od tego, czy mieszkają samodzielnie, czy prowadzą inny styl życia.

Oto kilka wskazówek dotyczących utrzymania zdrowych stawów w starszym wieku:

• Bądź aktywny
• Utrzymywanie prawidłowej masy ciała
• Chroń swoje stawy
• Stosuj zdrową dietę
• Stosuj witaminy i suplementy diety
• Wprowadź zmiany w stylu życia, takie jak rzucenie palenia
• Dbaj o nawodnienie organizmu
• Rozważ leczenie kliniczne i inne opcje

Regularne ćwiczenia fizyczne

Aktywność fizyczna jest niezbędna dla ogólnego zdrowia i dobrego samopoczucia i może mieć kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowych stawów. Ćwiczenia pomagają wzmocnić mięśnie otaczające stawy, które z kolei zapewniają wsparcie i pomagają zmniejszyć nacisk na same stawy.

Regularna aktywność fizyczna może również promować ogólny stan zdrowia stawów poprzez zwiększenie przepływu krwi i zmniejszenie stanu zapalnego. Ponadto regularne ćwiczenia mogą poprawić elastyczność i ruchomość stawów, co pomaga zapobiegać sztywności i bólowi.

Ważne jest, aby znaleźć formę aktywności fizycznej, którą lubisz i w którą możesz się zaangażować, abyś mógł czerpać korzyści dla swoich stawów. Spacery, pływanie, joga i jazda na rowerze to możliwe ćwiczenia o niewielkim wpływie na stawy.

Utrzymuj zdrową wagę

Nadwaga powoduje zwiększone obciążenie stawów, zwłaszcza kolan, bioder i kręgosłupa. Może to prowadzić do bólu i dyskomfortu stawów, a także zwiększonego ryzyka rozwoju chorób, takich jak choroba zwyrodnieniowa stawów. Utrzymując zdrową wagę poprzez zbilansowaną dietę i regularne ćwiczenia, można zmniejszyć obciążenie stawów i poprawić ogólny stan zdrowia.

Promowanie zdrowych stawów poprzez dietę

Zbilansowana, bogata w składniki odżywcze dieta może być bardzo ważna dla zdrowia stawów. Aby wzmocnić stawy, należy włączyć do diety pokarmy bogate w kwasy tłuszczowe omega-3, przeciwutleniacze oraz witaminy D i K.

Pokarmy, które należy uwzględnić:

• tłuste ryby, takie jak łosoś
• orzechy i nasiona
• Ciemnozielone liście
• Kolorowe owoce i jagody
• Pełnoziarniste zboża

Żywność, której należy unikać:

• Przetworzona żywność
• Nadmierna ilość soli i cukru
• Czerwone mięso
• Alkohol

Zastępowanie napojów energetycznych i gazowanych wodą

Woda stanowi około 80% chrząstki ciała , elastycznej tkanki łącznej, która amortyzuje stawy. Gdy organizm nie jest odpowiednio nawodniony, pozbywa się wody z chrząstki i innych obszarów, siejąc spustoszenie w stawach. Zastąp napoje gazowane i energetyczne wodą, aby lepiej nawodnić stawy i serce.

Ogranicz ilość kofeiny

Chociaż możesz potrzebować dodatkowej energii rano, spróbuj oprzeć się drugiej i trzeciej filiżance kawy. Badania pokazują, że nadmiar kofeiny może osłabiać kości.

Witaminy i suplementy dla zdrowia stawów

Oprócz diety, niektóre suplementy mogą wspierać zdrowie stawów. Należy jednak skonsultować się z pracownikiem służby zdrowia przed przyjęciem nowych suplementów i pamiętać, że suplementy te są częścią ogólnego stylu życia ukierunkowanego na zdrowie.

Niektóre z witamin i suplementów, które może zalecić lekarz, obejmują:

• Glukozamina i chondroityna
• Wapń i witamina D
• Kwasy tłuszczowe omega-3
• Kurkuma i boswellia
• SAM-e

Zmiany stylu życia dla zdrowych stawów

Wielu pracowników służby zdrowia zaleca wczesne rozpoczęcie zmian w stylu życia, aby poradzić sobie z bólem stawów i poprawić mobilność. Rozważ niektóre z poniższych opcji dla siebie lub bliskiej osoby, która może być narażona na ból stawów.

Postawa i ergonomia

Zwracanie uwagi na swoją postawę może mieć duży wpływ na zdrowie stawów. Utrzymywanie prawidłowej postawy podczas siedzenia, stania i wykonywania codziennych zadań może zmniejszyć obciążenie stawów i zapobiec bólowi. Korzystanie z ergonomicznych narzędzi lub dostosowanie środowiska również może być korzystne.

Zarządzanie stresem

Wdrożenie technik radzenia sobie ze stresem oraz zapewnienie sobie wystarczającej ilości odpoczynku i snu może pomóc w radzeniu sobie z bólem stawów. Stres wiąże się ze stanem zapalnym w organizmie, który może nasilać ból stawów. Znajdując zdrowe sposoby radzenia sobie ze stresem, takie jak ćwiczenia uważności lub uspokajające zajęcia, takie jak joga lub medytacja, osoby starsze mogą poprawić swoje ogólne samopoczucie i potencjalnie zmniejszyć ból stawów.

Nie przemęczaj się

Ważne jest również, aby słuchać swojego ciała i robić przerwy, gdy jest to konieczne. Nadmierny wysiłek może prowadzić do zwiększonego bólu stawów i możliwych urazów. Robiąc przerwy podczas aktywności fizycznej lub zadań wymagających powtarzalnych ruchów, można zapobiec przeciążeniu stawów i dać im czas na odpoczynek i regenerację.

Znajdź źródła wsparcia

Wreszcie, poszukiwanie wsparcia ze strony przyjaciół, rodziny lub grupy wsparcia może być również korzystne w radzeniu sobie z przewlekłym bólem, takim jak ból stawów. Rozmowa z innymi osobami, które mogą mieć podobne problemy, może zapewnić poczucie zrozumienia i przynależności, a także wskazówki dotyczące mechanizmów radzenia sobie.

Leczenie kliniczne dla zdrowia stawów

Gdy zmiany stylu życia nie są wystarczające, zalecane mogą być inne formy leczenia. Opcje te należy omówić z lekarzem lub innym pracownikiem służby zdrowia.

Fizjoterapia

Regularne wizyty u fizjoterapeuty mogą pomóc w utrzymaniu zdrowia stawów i zapobieganiu przyszłym problemom. Fizjoterapeuta może również udzielić wskazówek dotyczących ćwiczeń i rozciągania ukierunkowanych na określone obszary ciała, aby pomóc poprawić siłę i ruchomość stawów.

Leki

Lekarz może zalecić określone leki w celu opanowania bólu stawów i pomóc w określeniu opcji zarówno dla leków na receptę, jak i dostępnych bez recepty.

Operacja

W niektórych przypadkach może być konieczna operacja, taka jak wymiana stawu w przypadku ciężkiej choroby zwyrodnieniowej stawów. Jednak interwencje te powinny być rozważane tylko w ostateczności, gdy wszystkie inne interwencje zostały wyczerpane.

Inne metody leczenia zdrowych stawów

Inne metody leczenia, które również mogą przynieść ulgę, obejmują

• Akupunktura
• Chiropraktyka
• Suplementy ziołowe
• Terapia ciepłem i zimnem

Zachęcamy do rozmowy z lekarzem na temat włączenia tych zabiegów do programu leczenia. Ogólnie rzecz biorąc, chociaż zabiegi te mogą uzupełniać opiekę medyczną w zakresie zdrowia stawów, ważne jest, aby zasięgnąć profesjonalnej porady i wprowadzić zmiany w stylu życia, aby skutecznie radzić sobie z chorobami stawów.

Podsumowanie

Starzenie się nie musi oznaczać rezygnacji ze swobody ruchu. Włączając te wskazówki do codziennej rutyny, możesz zadbać o swoje stawy i utrzymać ogólne dobre samopoczucie. Pamiętaj, że każdy krok, który zrobisz dzisiaj, może pomóc twoim stawom wspierać cię jutro.

Treść:

• Czym jest zapalenie stawów?
• Najlepsze domowe sposoby na zapalenie stawów
• Leczenie zapalenia stawów
• Podsumowanie

Zapalenie stawów to określenie grupy chorób, które powodują stan zapalny i ból stawów. Chociaż leczenie medyczne może pomóc, niektóre domowe środki zaradcze i zmiany stylu życia mogą również złagodzić objawy.

Istnieje ponad 100 różnych rodzajów zapalenia stawów i chorób pokrewnych. Najczęstszym typem jest choroba zwyrodnieniowa stawów, która jest chorobą zwyrodnieniową, w której amortyzacja między stawami zużywa się, powodując ból, obrzęk i sztywność.

Innym powszechnym rodzajem zapalenia stawów jest reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). RZS występuje, gdy układ odpornościowy błędnie atakuje stawy i inne części ciała, powodując niekontrolowany stan zapalny.

Zapalenie stawów dowolnego typu może powodować ból i prowadzić do trwałego uszkodzenia stawów. W tym artykule wymieniamy niektóre z najskuteczniejszych domowych sposobów na spowolnienie postępu choroby i leczenie objawów zapalenia stawów.

Czym jest zapalenie stawów?

Zapalenie stawów to choroba, która powoduje uszkodzenie stawów. Stawy to miejsca w ciele, w których spotykają się dwie kości.

Niektóre stawy naturalnie zużywają się z wiekiem. U wielu osób zapalenie stawów rozwija się po tym normalnym, trwającym całe życie zużyciu. Niektóre rodzaje zapalenia stawów powstają po urazach, które uszkadzają staw. Niektóre schorzenia również powodują zapalenie stawów.

Zapalenie stawów może dotyczyć każdego stawu, ale najczęściej występuje u ludzi:

• Dłonie i nadgarstki.
• Kolana.
• Biodra.
• Stopy i kostki.
• Ramiona.
• Dolna część pleców (kręgosłup lędźwiowy).

Lekarz pomoże znaleźć sposoby radzenia sobie z objawami, takimi jak ból i sztywność. Niektóre osoby z ciężkim zapaleniem stawów ostatecznie wymagają operacji w celu zastąpienia dotkniętych stawów.

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli odczuwasz ból stawów, który jest na tyle silny, że wpływa na Twoje codzienne życie, lub jeśli czujesz, że nie możesz poruszać się lub używać stawów tak dobrze, jak zwykle.

Najlepsze domowe sposoby na zapalenie stawów

Ćwiczenia w wodzie

Ćwiczenia w wodzie mogą zmniejszyć nacisk na stawy, zapewniając jednocześnie trening.

Ćwiczenia w wodzie mogą być korzystne dla osób z zapaleniem stawów. Woda zapewnia opór, który pomaga zwiększyć intensywność ćwiczeń.

Wyporność, jaką zapewnia woda, pomaga również utrzymać ciężar ciała, zmniejszając nacisk na stawy.

Przegląd naukowy z 2015 roku wykazał, że starsze osoby dorosłe z chorobą zwyrodnieniową stawów, które uczestniczyły w programie ćwiczeń w wodzie, doświadczyły następujących korzyści:

• redukcja tkanki tłuszczowej
• poprawa koordynacji
• poprawa zakresu ruchu
• poprawa nastroju i jakości życia

Uczestnicy doświadczyli również zmniejszenia bólu związanego z zapaleniem stawów, choć często było to krótkotrwałe.

W celu uzyskania trwałej ulgi w bólu, naukowcy popierają obecne zalecenia dotyczące wykonywania od 40 do 60 minut ćwiczeń w wodzie trzy razy w tygodniu.

Utrata masy ciała

Według Arthritis Foundation, każdy kilogram masy ciała odpowiada 3 kg dodatkowego obciążenia kolan i 6 kg dodatkowego nacisku na stawy biodrowe.

Ten zwiększony nacisk powoduje szybsze niszczenie chrząstki między stawami, pogarszając chorobę zwyrodnieniową stawów.

Zmniejszenie masy ciała może zmniejszyć nacisk na stawy, zmniejszając ból i sztywność.

Tai chi

Tai chi to ćwiczenia o niskim wpływie na organizm, które obejmują powolne i delikatne ruchy w celu zwiększenia elastyczności, siły mięśni i równowagi.

W 2013 roku naukowcy przeprowadzili przegląd siedmiu badań, w których sprawdzano skuteczność tai chi w łagodzeniu objawów zapalenia stawów.

Autorzy doszli do wniosku, że 12-tygodniowy kurs tai chi był korzystny dla zmniejszenia bólu i sztywności oraz zwiększenia sprawności fizycznej u uczestników z chorobą zwyrodnieniową stawów.

Joga

Joga Iyengara to rodzaj jogi, który koncentruje się na prawidłowym ustawieniu anatomicznym i wykorzystuje rekwizyty do wspierania ciała oraz łagodzenia napięcia i stanów zapalnych.

W badaniu z 2013 roku zbadano skuteczność 6-tygodniowego programu jogi Iyengara dla młodych kobiet z RZS.

Naukowcy podzielili 26 uczestniczek na dwie grupy: 11 uczestniczyło w dwóch 1,5-godzinnych zajęciach jogi w ciągu 6 tygodni, podczas gdy pozostałe 15 nie uczęszczało na żadne zajęcia jogi.

W porównaniu z grupą kontrolną, uczestniczki, które ćwiczyły jogę, doświadczyły znacznej poprawy zdrowia, nastroju, jakości życia i zdolności radzenia sobie z przewlekłym bólem.

Terapia ciepłem i zimnem

Zimne okłady mogą pomóc zmniejszyć obrzęk.

Terapia ciepłem i zimnem to dwie różne, ale skuteczne metody zmniejszania bólu związanego z zapaleniem stawów.

Terapia ciepłem wspomaga krążenie i może łagodzić sztywne stawy i obolałe mięśnie, podczas gdy terapia zimnem ogranicza naczynia krwionośne, co spowalnia krążenie, zmniejsza obrzęk i znieczula ból.

Ludzie mogą spróbować naprzemiennie ciepła i zimna, ale ważne jest, aby uważnie monitorować skórę pod kątem uszkodzeń spowodowanych tymi zabiegami i przerwać ich stosowanie, jeśli wystąpią uszkodzenia.

Zabiegi z użyciem ciepła obejmują:

• rozpoczęcie dnia od ciepłej kąpieli lub prysznica w celu złagodzenia sztywności
• nakładanie ciepłej parafiny na bolące stawy
• przykładanie poduszki grzewczej lub termoforu do bolących stawów.
• Ludzie powinni ograniczyć terapię zimnem do 20 minut. Zabiegi te obejmują
• owinięcie woreczka z lodem w ręcznik i umieszczenie go na bolących obszarach
• zanurzenie chorego stawu w lodowatej wodzie
• zastosowanie zimnego kompresu

medytacja uważności

Uważność jest formą medytacji. Praktykując uważność, ludzie starają się skupić uwagę na swoich uczuciach i tym, czego doświadcza ich ciało w chwili obecnej.

Redukcja stresu oparta na uważności (MBSR) to program, który wykorzystuje uważność, aby pomóc ludziom radzić sobie z bólem i stresem, które mogą osłabiać układ odpornościowy.

W badaniu z 2014 roku sprawdzono, czy MBSR może zmniejszyć aktywność choroby u osób z RZS poprzez wzmocnienie układu odpornościowego.

W badaniu wzięło udział łącznie 51 uczestników, z których 26 ukończyło 8-tygodniowy program MBSR, podczas gdy pozostałych 25 nie otrzymało żadnego leczenia.

Uczestnicy, którzy praktykowali MBSR, doświadczyli zmniejszenia objawów RZS, w tym bólu, sztywności porannej oraz liczby tkliwych i obrzękniętych stawów.

Uczestnicy zgłaszali poprawę zarówno bezpośrednio po MBSR, jak i 6 miesięcy później.

Masaż

Według Arthritis Foundation, regularne masowanie mięśni i stawów może pomóc złagodzić ból wynikający z zapalenia stawów.

Eksperci uważają, że masaż zmniejsza produkcję hormonu stresu kortyzolu i neuroprzekaźnika substancji P, który jest powiązany z bólem. Masaż pomaga również poprawić nastrój poprzez zwiększenie poziomu serotoniny.

W badaniu z 2013 roku analizowano wpływ masażu na osoby z RZS kończyn górnych.

Naukowcy podzielili uczestników na dwie grupy. Jedna grupa otrzymała masaż z lekkim naciskiem, a druga otrzymała masaż ze średnim naciskiem.

Przeszkolony terapeuta masował każdego z uczestników raz w tygodniu przez 4 tygodnie. Uczestnicy nauczyli się również wykonywać masaż samodzielnie i robili to raz dziennie.

Po 4 tygodniach uczestnicy w grupie masażu ze średnim ciśnieniem mieli mniejszy ból, lepszą siłę chwytu i większy zakres ruchu w chorej kończynie niż uczestnicy, którzy otrzymali masaż z lekkim ciśnieniem.

Badanie z 2015 roku badające wpływ masażu o umiarkowanym nacisku na zapalenie stawu kolanowego wykazało podobne korzyści.

Przezskórna elektryczna stymulacja nerwów (TENS)

TENS to metoda łagodzenia bólu, która wykorzystuje elektrody w postaci lepkich podkładek, które przyczepiają się do powierzchni skóry i dostarczają niewielkie prądy elektryczne do ciała.

Aktualne wytyczneZaufane źródło nie zaleca stosowania TENS w przypadku bólu spowodowanego chorobą zwyrodnieniową stawów, ponieważ nie ma dowodów na to, że może to pomóc.

Witamina D

Witamina D buduje mocne kości i pomaga w utrzymaniu funkcji układu odpornościowego.

Badanie przeglądowe Trusted Source z 2016 r. wykazało, że osoby z RZS często mają niższy poziom witaminy D niż osoby bez tej choroby. Osoby z najniższym poziomem witaminy D miały również tendencję do doświadczania najwyższych poziomów aktywności choroby.

Jednak nadal nie jest jasne, czy przyjmowanie suplementów witaminy D zmniejsza aktywność choroby u osób z zapaleniem stawów.

Aktualne wytyczne Zaufane źródło nie zaleca suplementów witaminy D w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów.

Ludzie mogą otrzymywać witaminę D ze światła słonecznego i niektórych pokarmów. Suplementy witaminy D są również dostępne w sklepach i online.

Kwasy tłuszczowe omega-3

Orzechy i nasiona są bogate w kwasy tłuszczowe omega-3.

Badania wykazały, że kwasy tłuszczowe omega-3 pomagają zmniejszyć stan zapalny w organizmie i odgrywają rolę w regulacji układu odpornościowego.

Autorzy niedawnego przeglądu stwierdzili, że kwasy tłuszczowe omega-3 wydają się łagodzić objawy RZS, ale zauważyli, że potrzebne są dalsze badania, aby to potwierdzić.

Źródła kwasów tłuszczowych omega-3 obejmują orzechy, nasiona i ryby zimnowodne, takie jak łosoś, tuńczyk i sardynki. Ludzie mogą również przyjmować suplementy diety zawierające kwasy omega-3.

Chondroityna i glukozamina

Niektórzy ludzie przyjmują siarczan chondroityny lub chlorowodorek glukozaminy na chorobę zwyrodnieniową stawów.

Nie ma jednak wystarczających dowodów naukowych na to, że mogą one być korzystne dla osób z chorobą zwyrodnieniową stawów i mogą mieć skutki uboczne.

Z tego powodu aktualne wytyczne Trusted Source zalecają, aby ludzie nie stosowali tych suplementów.

Leczenie zapalenia stawów

Istnieje prawie 100 różnych rodzajów zapalenia stawów. Po postawieniu wstępnej diagnozy dotyczącej rodzaju zapalenia stawów u danej osoby, lekarz wyjaśni jej, które opcje leczenia są odpowiednie.

Podsumowanie

Zapalenie stawów jest postępującą chorobą, która powoduje ból i sztywność stawów. Dostępnych jest wiele różnych interwencji farmakologicznych, ale stosowanie domowych środków zaradczych wraz z nimi może być bardziej skuteczne w łagodzeniu bólu i zwiększaniu mobilności.

Typowe domowe środki zaradcze obejmują masaż, określone suplementy, terapię ciepłem i zimnem oraz łagodne ćwiczenia, takie jak joga i tai chi.

Jeśli ludzie obawiają się stosowania domowych środków w leczeniu zapalenia stawów, powinni skonsultować się z lekarzem. Ważne jest również, aby zapytać o suplementy przed ich zażyciem, ponieważ mogą one wchodzić w interakcje z istniejącymi lekami.

Treść:

• Zimne dłonie
• Problemy w łazience
• Suche oczy
• Zmęczenie
• Łagodna gorączka
• Ból głowy
• Wysypka
• Ból stawów
• Punktowa utrata włosów
• Nawracające infekcje
• Wrażliwość na słońce
• Mrowienie lub drętwienie rąk i stóp
• Problemy z połykaniem
• Niewyjaśniona zmiana masy ciała
• Białe plamy
• Zażółcenie skóry lub oczu

Gdy układ odpornościowy działa prawidłowo, ratuje życie. Ale nawet gdy jest dobry, nie jest doskonały. Czasami ta grupa specjalnych komórek, tkanek i narządów nie działa tak, jak powinna.

Jeśli działa zbyt często, może rozwinąć się choroba, taka jak alergia, astma lub egzema. Lub jeśli układ odpornościowy zacznie atakować organizm zamiast go chronić, może wystąpić choroba autoimmunologiczna, taka jak reumatoidalne zapalenie stawów lub cukrzyca typu 1. Inne choroby autoimmunologiczne obejmują celiakię, toczeń, stwardnienie rozsiane, łuszczycę i łuszczycowe zapalenie stawów.

Co najmniej 80 chorób jest spowodowanych problemami z układem odpornościowym. Wszystkie mogą powodować stan zapalny. Ale czy znasz inne znaki ostrzegawcze?

Należy pamiętać, że te możliwe objawy mogą wystąpić z wielu innych powodów. Aby dowiedzieć się, co dzieje się z Twoim zdrowiem, udaj się do lekarza.

Zimne dłonie

Jeśli naczynia krwionośne są w stanie zapalnym, palce u rąk, nóg, uszu i nosa mogą mieć trudności z utrzymaniem ciepła. Skóra w tych obszarach może się napinać, a następnie sinieć pod wpływem zimna. Po przywróceniu przepływu krwi skóra może stać się czerwona.

Lekarze nazywają to „zjawiskiem Raynauda”. Zjawisko to może być spowodowane problemami z układem odpornościowym, ale także innymi czynnikami, w tym paleniem tytoniu, niektórymi lekami na receptę i chorobami wpływającymi na tętnice.

Problemy w łazience

Biegunka trwająca dłużej niż 2 do 4 tygodni może być znakiem ostrzegawczym, że układ odpornościowy uszkadza wyściółkę jelita cienkiego lub przewodu pokarmowego.

Niepokojące są również zaparcia. Jeśli jelita są trudne do opróżnienia, bardzo twarde lub wyglądają, jakby składały się z małych króliczych granulek, układ odpornościowy może zmuszać jelita do spowolnienia pracy. Inne możliwe przyczyny to bakterie, wirusy i inne schorzenia.

Suche oczy

Jeśli cierpisz na chorobę autoimmunologiczną, oznacza to, że Twój układ odpornościowy atakuje Twój organizm zamiast go bronić. Reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń to dwa przykłady.

Wiele osób cierpiących na zaburzenia autoimmunologiczne zauważa u siebie suchość oczu. Może pojawić się uczucie piasku i szorstkości, jakby coś dostało się do oka. Możesz też zauważyć ból, zaczerwienienie, włóknistą wydzielinę lub niewyraźne widzenie. Niektóre osoby zauważają, że nie mogą płakać, nawet gdy są zdenerwowane.

Zmęczenie

Uczucie skrajnego zmęczenia, podobnie jak w przypadku grypy, może oznaczać, że coś dzieje się z mechanizmami obronnymi organizmu. Sen prawdopodobnie nie pomoże. Mogą również boleć stawy lub mięśnie. Ponownie, może istnieć wiele innych powodów, dla których tak się czujesz.

Łagodna gorączka

Jeśli masz wyższą temperaturę niż zwykle, może to oznaczać, że Twój układ odpornościowy zaczyna się przepracowywać. Może to być spowodowane zbliżającą się infekcją lub wybuchem choroby autoimmunologicznej.

Bóle głowy

W niektórych przypadkach bóle głowy mogą być związane z układem odpornościowym. Na przykład może to być zapalenie naczyń krwionośnych, które jest stanem zapalnym naczyń krwionośnych spowodowanym infekcją lub chorobą autoimmunologiczną.

Wysypka

Skóra jest pierwszą barierą ochronną organizmu przed zarazkami. To, jak wygląda i jak się czuje, może odzwierciedlać, jak dobrze układ odpornościowy wykonuje swoją pracę.

Swędząca, sucha i zaczerwieniona skóra jest częstą oznaką stanu zapalnego. Podobnie jak wysypka, która jest bolesna lub nie ustępuje. Osoby z toczniem często mają wysypkę w kształcie motyla na nosie i policzkach.

Ból stawów

Kiedy wyściółka wewnątrz stawów ulega zapaleniu, obszar wokół nich jest wrażliwy na dotyk. Może być również sztywny lub opuchnięty i może występować w więcej niż jednym stawie. Ból może nasilać się rano.

Punktowe wypadanie włosów

Czasami układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe. Jeśli włosy wypadają na skórze głowy, twarzy lub innych częściach ciała, może to oznaczać łysienie plackowate. Pasma lub kępki wypadających włosów mogą być również oznaką tocznia.

Powtarzające się infekcje

Jeśli musisz przyjmować antybiotyki częściej niż dwa razy w roku (cztery razy w przypadku dzieci), Twój organizm może nie być w stanie samodzielnie zwalczać zarazków.

Inne sygnały ostrzegawcze: przewlekłe infekcje zatok, więcej niż cztery infekcje ucha w ciągu roku (u osób starszych niż 4 lata) lub więcej niż jedno zapalenie płuc.

Wrażliwość na słońce

Osoby z zaburzeniami autoimmunologicznymi czasami mają reakcję alergiczną na promieniowanie ultrafioletowe (UV) zwaną fotodermitem. Po przebywaniu na słońcu mogą pojawić się pęcherze, wysypka lub łuszczące się plamy. Mogą też wystąpić dreszcze, ból głowy lub nudności.

Mrowienie lub drętwienie dłoni i stóp

Może to być zupełnie niewinne. Ale w niektórych przypadkach może to oznaczać, że organizm atakuje nerwy, które wysyłają sygnały do mięśni. Na przykład osoby cierpiące na zespół Guillaina-Barrégo mogą mieć drętwienie, które zaczyna się w nogach, a następnie przenosi się na ręce i klatkę piersiową.

Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (CIDP) ma objawy podobne do demielinizacyjnej postaci GBS (zwanej ostrą zapalną polineuropatią demielinizacyjną lub AIDP), ale podczas gdy GBS trwa od dwóch tygodni do 30 dni. CIDP trwa znacznie dłużej.

Problemy z przełykaniem

Jeśli masz problemy z przełykaniem pokarmu, przełyk (przewód, którym pokarm trafia z jamy ustnej do żołądka) może być spuchnięty lub zbyt słaby, aby dobrze działać. Niektóre osoby mają wrażenie, że jedzenie utknęło im w gardle lub klatce piersiowej. Inni krztuszą się lub dławią podczas połykania. Jedną z możliwych przyczyn może być problem z układem odpornościowym.

Niewyjaśniona zmiana masy ciała

Zauważasz, że przybierasz na wadze, mimo że Twoje nawyki żywieniowe i treningi nie uległy zmianie. Liczba na wadze może też spadać bez wyraźnego powodu. Możliwe, że jest to spowodowane uszkodzeniem tarczycy z powodu choroby autoimmunologicznej.

Białe plamy

Czasami układ odpornościowy decyduje się na walkę z komórkami produkującymi pigment skóry zwanymi melanocytami. W takim przypadku na ciele zaczynają pojawiać się białe plamy.

Zażółcenie skóry lub oczu

Nazywane żółtaczką, może oznaczać, że układ odpornościowy atakuje i niszczy zdrowe komórki wątroby. Może to prowadzić do stanu zwanego autoimmunologicznym zapaleniem wątroby.