Novinky, Strona 13

Treść:

• 6 najlepszych sposobów na spierzchnięte usta
• Zapobieganie spierzchniętym ustom
• Co powoduje spierzchnięte usta?
• Często zadawane pytania
• Wnioski

Domowe środki zaradcze mogą pomóc pozbyć się spierzchniętych ust bez ich dalszego wysuszania. Obejmują one picie większej ilości wody, używanie nawilżacza powietrza, unikanie palenia i wiele innych.

Spierzchnięte usta, znane również jako zapalenie warg, są częstym i irytującym problemem.

Skóra na ustach jest znacznie cieńsza i delikatniejsza niż na innych częściach ciała. Usta są również narażone na działanie czynników atmosferycznych, w tym słońca i zimnego, suchego powietrza, co czyni je podatnymi na wysychanie, pękanie, łuszczenie się i złuszczanie.

Usta nie mają gruczołów łojowych i dlatego nie mogą samodzielnie wytwarzać wilgoci, ale naturalne środki nawilżające mogą pomóc.

W tym artykule opisano, jak łagodzić spierzchnięte usta za pomocą odżywczych składników, które mogą zapewnić szybką ulgę w bólu lub dyskomforcie. Omówiono również przyczyny i zapobieganie spierzchniętym ustom.

6 najlepszych sposobów na spierzchnięte usta

1. Używaj dobrego balsamu do ust

Wysuszające składniki balsamu do ust mogą zawierać mentol i kamforę.
Niektóre balsamy do ust są lepsze od innych, a popularne marki mogą zawierać składniki, które wysuszają usta.

Na przykład wiele balsamów do ust zawiera mentol lub inny miętowy smak. Może to zapewnić uczucie chłodzenia, ale mięta jest bardzo wysuszająca i może sprawić, że usta będą bardziej spierzchnięte niż wcześniej.

Typowe składniki wysuszające w balsamach do ust obejmują

• mentol
• kamfora
• fenol

Unikaj zapachowych i smakowych produktów do ust, ponieważ te składniki również mogą wysuszać usta.

Zamiast tego szukaj balsamów do ust, które zawierają składniki łagodzące i nawilżające, takie jak

• Wazelina. Można je kupić w aptekach, sklepach ze zdrową żywnością lub online.
• Lanolina. Można je kupić w aptekach, sklepach ze zdrową żywnością lub online.
• Wosk pszczeli. Można je kupić w aptekach, sklepach ze zdrową żywnością lub online.
• Ceramidy. Można je kupić w aptekach, sklepach ze zdrową żywnością lub online.

2. Wypróbuj naturalne produkty do ust

Istnieje kilka skutecznych naturalnych środków na spierzchnięte usta. Niektóre z nich można nawet mieć w swojej kuchni.

Aby ukoić i nawilżyć spierzchnięte usta, należy stosować następujące produkty bezpośrednio na usta:

• Aloes: Żel ten powstaje wewnątrz liści rośliny aloesu. Zawiera witaminy, minerały, przeciwutleniacze i środki przeciwzapalne, które łagodzą i nawadniają uszkodzoną skórę.
  
• Olej kokosowy: Wykonany z miąższu orzechów kokosowych, olej ten zwalcza stany zapalne i jest emolientem, co oznacza, że może łagodzić i zmiękczać skórę.
  
• Miód: Jest wysoce nawilżający, co czyni go dobrym środkiem do pielęgnacji suchych ust. Miód zawiera również przeciwutleniacze i właściwości antybakteryjne, które pomagają zapobiegać infekcjom w bardzo suchych lub spierzchniętych ustach.
  
• Ogórek: Może delikatnie nawilżać usta i może zawierać witaminy i minerały, które mogą poprawić wygląd ust.
  
• Zielona herbata: Zielona herbata jest bogata w przeciwutleniacze i minerały, a także zawiera polifenole, które zmniejszają stan zapalny. Namocz torebkę zielonej herbaty w ciepłej wodzie i delikatnie pocieraj nią usta, aby zmiękczyć i usunąć nadmiar suchej skóry. Ta technika jest łagodniejsza niż tradycyjne złuszczanie.

Aloes, olej kokosowy i miód mają właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, które mogą pomóc w zapobieganiu infekcjom, jednocześnie nawilżając i łagodząc skórę ust.

Większość supermarketów oferuje te produkty, ale ludzie mogą przeglądać asortyment trudniejszych do znalezienia składników online, w tym żelu z aloesu i oleju kokosowego.

3. złuszczanie ust

Spierzchnięte usta pokryte są warstwą suchej skóry, która może uniemożliwić dotarcie leczniczych składników balsamów do ust do właściwego obszaru.

Ludzie mogą używać peelingów do ust zawierających cukier lub sodę oczyszczoną, aby delikatnie złuszczać tę suchą skórę.

Kupując peelingi do ust, należy szukać produktów, które zawierają składniki łagodzące i nawilżające usta. Peelingi do ust można kupić w drogeriach lub znaleźć wiele naturalnych opcji online.

4. Pij wodę

Odwodnienie może powodować spierzchnięte usta.
Odwodnienie jest głównym winowajcą, jeśli chodzi o spierzchnięte usta.

Ludzie mogą nie zauważyć, że są lekko odwodnieni, więc dobrym pomysłem jest wyrobienie w sobie nawyku picia wody przez cały dzień.

Odwodnienie występuje, gdy organizm traci więcej płynów niż przyjmuje. Gdy organizm jest odwodniony, wycofuje wodę z niektórych obszarów, aby zapewnić, że komórki pozostają nawodnione. Może to powodować suchość skóry, w tym skóry ust.

Inne objawy odwodnienia obejmują

• uczucie pragnienia
• suchość w ustach
• ból głowy
• zawroty głowy

Zalecane dzienne spożycie wody różni się w zależności od wielu czynników, w tym wieku, płci i poziomu aktywności fizycznej.

5. Używaj nawilżacza powietrza

Zbyt dużo czasu spędzonego w suchym powietrzu może pozbawić skórę wilgoci. Jest to szczególnie powszechny problem zimą.

Picie dużej ilości wody jest dobrym sposobem na utrzymanie dobrego nawodnienia organizmu przez cały rok. Jednakże, ludzie mogą rozważyć użycie nawilżacza w okresie zimowym, aby dodać trochę bardzo potrzebnej wilgoci z powrotem do powietrza.

6. Unikaj palenia

Dym tytoniowy może podrażniać wrażliwą skórę wokół ust, powodując ich wysuszenie i większe prawdopodobieństwo spierzchnięcia.

Palenie może również powodować inne problemy w jamie ustnej, takie jak owrzodzenia jamy ustnej i ból dziąseł.

Ludzie mogą zauważyć, że spierzchnięte usta ustępują wkrótce po rzuceniu palenia, ponieważ skóra zaczyna się goić.

Zapobieganie spierzchniętym ustom

Spierzchniętym ustom można zapobiegać, stosując filtry przeciwsłoneczne i unikając zapachowych produktów do ust.
Ludzie często nie zauważają, jak często dotykają lub bawią się swoimi ustami - mają tendencję do lizania, żucia, a nawet ciągnięcia warg bez zastanowienia.

Te nawyki mogą się pogorszyć, jeśli skóra ust jest wyjątkowo sucha.

Chociaż trudno jest oprzeć się złuszczaniu suchej, łuszczącej się skóry z ust, ludzie narażają się na ryzyko usunięcia zdrowej skóry w tym procesie. Może to wydłużyć czas gojenia, a nawet spowodować krwawienie.

Spierzchniętym ustom można zapobiegać poprzez

• stosowanie produktów zawierających filtry przeciwsłoneczne
• unikanie zapachowych lub smakowych produktów do ust
• unikanie produktów do ust, które zawierają znane alergeny
• regularne złuszczanie naskórka
• utrzymywanie nawilżenia
• rzucenie palenia

Co powoduje spierzchnięte usta?

Skóra na ustach różni się od skóry na reszcie twarzy. Chociaż podstawowe struktury są podobne, skóra na ustach jest znacznie cieńsza i delikatniejsza.

W przeciwieństwie do skóry pokrywającej resztę ciała, skóra ust nie ma gruczołów łojowych, a zatem nie może wytwarzać wilgoci.

Wiele czynników zewnętrznych może powodować pierzchnięcie ust. Kontrolowanie tych czynników może pomóc w leczeniu spierzchniętych ust i zapobieganiu im lub zapobieganiu ich pogorszeniu:

Pogoda

Poziom nawilżenia zwykle spada, gdy robi się chłodniej w miesiącach jesiennych i zimowych. Suche powietrze wyciąga wilgoć ze skóry, dlatego ludzie często doświadczają spierzchniętych ust w chłodniejszych porach roku.

Unikanie niskich temperatur może pomóc w radzeniu sobie ze spierzchniętymi ustami i suchą skórą.

Oblizywanie warg

Kiedy ktoś ma suche usta, instynktownie je oblizuje, aby dodać im wilgoci.

Chociaż lizanie może tymczasowo nawilżyć usta, nawyk ten może pogorszyć sytuację. Gdy ślina wyparowuje, wilgoć jest pobierana z powierzchni ust.

Wysuszające składniki produktów do ust

Niektóre balsamy do ust, pomadki i podobne produkty zawierają składniki, które mogą pogorszyć stan suchych ust.

Przykłady takich składników obejmują:

• środki nawilżające, takie jak gliceryna
• kamfora
• mentol
• fenol

Humektanty to substancje zapobiegające utracie wody.

Ludzie mogą mieć alergie na niektóre popularne składniki produktów do ust, zwłaszcza pigmenty lub substancje zapachowe. Używanie produktu do ust zawierającego alergen może powodować suche, czerwone i spierzchnięte usta.

Uszkodzenia słoneczne

Długotrwała ekspozycja na promienie ultrafioletowe słońca może spowodować znaczne uszkodzenie ust i prowadzić do ich wysuszenia i spierzchnięcia.

Uszkodzenia słoneczne mogą również powodować stan zwany rogowaceniem słonecznym, który powoduje powstawanie chrupiących guzków na ustach. Guzki te nie zagrażają życiu, ale mogą stać się nowotworowe, dlatego należy je jak najszybciej usunąć.

Leki

Niektóre leki, takie jak leki przeciwhistaminowe, leki stosowane w chemioterapii i leki moczopędne, mogą powodować odwodnienie jako efekt uboczny.

Miejscowe leki przeciwtrądzikowe mogą zawierać składniki takie jak kwas salicylowy lub nadtlenek benzoilu, które mogą wysuszać usta. Jeśli składniki te wejdą w kontakt z ustami, może to prowadzić do ich zwilżenia.

Często zadawane pytania

Oto kilka często zadawanych pytań dotyczących spierzchniętych ust.

Co pozwoli szybko pozbyć się spierzchniętych ust?

Balsamy do ust ze składnikami nawilżającymi mogą przynieść szybką ulgę spierzchniętym ustom. Pomocne mogą być również inne zabiegi, takie jak nałożenie żelu aloesowego lub oleju kokosowego.

Dlaczego spierzchnięte usta nie goją się?

Spierzchnięte usta mogą się nie zagoić, jeśli dana osoba używa balsamów do ust ze składnikami, które wysuszają usta. Należą do nich mentol, fenol i kamfora. Częsta ekspozycja na zimno lub ciągłe lizanie ust może również uniemożliwić gojenie się spierzchniętych ust.

Jak naturalnie wyleczyć spierzchnięte usta?

Naturalne środki zaradcze, które można wypróbować, aby pomóc wyleczyć spierzchnięte usta, obejmują nakładanie miodu, delikatne pocieranie nasączoną torebką zielonej herbaty i zmiękczanie ust olejem kokosowym. Pomocne może być również picie wody w celu utrzymania nawilżenia.

Podsumowanie

Spierzchnięte usta to powszechny i czasami irytujący problem. Niektórzy ludzie doświadczają go tylko zimą, podczas gdy inni mogą doświadczać go przez cały rok.

Należy zachować ostrożność przy zakupie produktów do ust. Kilka zmian w stylu życia może wystarczyć, aby wyleczyć spierzchnięte usta i zapobiec nawrotowi problemu.

Osoby z przewlekle spierzchniętymi ustami mogą skonsultować się z lekarzem. Niektóre leki i schorzenia mogą powodować odwodnienie i spierzchnięte usta. W takim przypadku lekarz może zalecić zmianę leku na inny.

Osoby, które bezskutecznie próbowały różnych sposobów leczenia spierzchniętych ust, mogą skontaktować się ze swoim lekarzem w celu omówienia możliwych przyczyn i opcji leczenia.

Treść:

• Co to jest krwawienie z nosa (krwawienie z nosa)?
• Objawy i przyczyny krwawienia z nosa
• Diagnoza i badania w kierunku krwawienia z nosa
• Postępowanie i leczenie krwawień z nosa
• Zapobieganie krwawieniom z nosa
• Kiedy należy się martwić krwawieniem z nosa?
• Dlaczego często mam krwawienia z nosa?
• Co powoduje krwawienie z nosa podczas snu?
• Czy to normalne, że przy krwawieniu z nosa występują skrzepy krwi?
• Dlaczego mam bóle głowy i krwawienia z nosa?

Krwawienie z nosa to utrata krwi z tkanki wyściełającej wnętrze nosa. Krwawienia z nosa są często spowodowane połączeniem suchego powietrza i drobnych naczyń krwionośnych wyściełających wewnętrzną powierzchnię nosa. Istnieją proste kroki, które można podjąć, aby je leczyć i im zapobiegać. Chociaż krwawienia z nosa są nieprzyjemne, zwykle nie są powodem do niepokoju.

Co to jest krwawienie z nosa (krwotok z nosa)?

„Krwawienie z nosa” to termin medyczny określający krwawienie z nosa. Krwawienie z nosa, utrata krwi z tkanki wyściełającej wnętrze nosa, może wystąpić w jednym lub obu nozdrzach. Zwykle dotyczy tylko jednego nozdrza.

W nosie znajduje się wiele drobnych naczyń krwionośnych. Te naczynia krwionośne pomagają ogrzać i nawilżyć powietrze, którym oddychasz. Leżą one jednak blisko wewnętrznej powierzchni nosa. Gdy powietrze przemieszcza się przez nos, może wysychać i podrażniać naczynia krwionośne. Może to sprawić, że bardzo łatwo ulegną one uszkodzeniu lub pęknięciu, powodując krwawienie z nosa.

Chociaż krwawienia z nosa są nieprzyjemne, zwykle nie są poważne.

Jak często występuje krwawienie z nosa?

Krwawienie z nosa jest powszechne. Około 60% osób ma co najmniej jeden krwotok z nosa w ciągu swojego życia. Tylko około 10% przypadków jest na tyle poważnych, że wymaga leczenia.

U kogo występuje krwawienie z nosa?

Każdy może zachorować na krwawienie z nosa. Większość ludzi będzie miała co najmniej jeden przypadek w swoim życiu. Jednak niektóre osoby są bardziej narażone na krwawienie z nosa. Należą do nich

• Dzieci w wieku od 2 do 10 lat: Suche powietrze, przeziębienia, alergie oraz wkładanie palców i przedmiotów do nosa sprawiają, że dzieci są bardziej podatne na krwawienia z nosa.
• Dorośli w wieku od 45 do 80 lat: U osób w średnim wieku i starszych krew może dłużej krzepnąć. Te osoby dorosłe są również bardziej narażone na wysokie ciśnienie krwi, miażdżycę (stwardnienie ścian tętnic) lub zaburzenia krwawienia.
• Osoby w ciąży: naczynia krwionośne w nosie rozszerzają się podczas ciąży, co zwiększa nacisk na delikatne naczynia krwionośne w wyściółce nosa.
• Osoby przyjmujące leki rozrzedzające krew: Leki te obejmują aspirynę i warfarynę.
• Osoby cierpiące na zaburzenia krzepnięcia krwi: Należą do nich hemofilia i choroba von Willebranda.

Rodzaje krwawień z nosa

Istnieją dwa główne rodzaje krwawień z nosa. Pracownicy służby zdrowia opisują krwawienie z nosa w zależności od miejsca krwawienia.

Przednie krwawienia z nosa

Przedni krwotok z nosa rozpoczyna się w przedniej części nosa u podstawy ściany oddzielającej dwie strony nosa (przegrody nosowej). Naczynia włosowate i małe naczynia krwionośne w tej przedniej części nosa są kruche i mogą łatwo pękać i krwawić. Jest to najczęstszy rodzaj krwawienia z nosa i zwykle nie jest poważny. Krwawienia z nosa występują częściej u dzieci. Zazwyczaj krwawienie z nosa można leczyć w domu.

Tylne krwawienia z nosa

Krwawienia z tylnej części nosa występują głęboko w nosie. Ten typ powoduje krwawienie z większych naczyń krwionośnych w tylnej części nosa w pobliżu gardła. Może to skutkować obfitym krwawieniem, które może spływać po tylnej ścianie gardła. W przypadku tego typu krwawienia z nosa może być konieczna natychmiastowa pomoc medyczna. Ten rodzaj krwawienia występuje częściej u osób dorosłych.

Objawy i przyczyny krwawienia z nosa

Krwawienia z nosa mają wiele przyczyn, w tym suche powietrze, alergie i rekreacyjne zażywanie narkotyków.
Krwawienie z nosa lub krwawienie z nosa to utrata krwi z tkanki wyściełającej wnętrze nosa.

Jakie są objawy krwawienia z nosa?

Najczęściej nie występują żadne objawy poza krwią wypływającą z nosa. W przypadku krwawienia z tylnej części nosa, część krwi może spłynąć po tylnej ścianie gardła do żołądka. Może to powodować nieprzyjemny smak w tylnej części gardła i uczucie mdłości.

Jeśli występują inne objawy, może to być oznaką stanu chorobowego.

Co powoduje krwawienie z nosa w jednym nozdrzu?

Krwawienia z nosa zwykle dotyczą tylko jednego nozdrza, ale mogą dotyczyć obu jednocześnie. Krwawienie z nosa ma wiele przyczyn. Na szczęście większość z nich nie jest poważna.

Najczęstszą przyczyną krwawienia z nosa jest suche powietrze. Suche powietrze jest spowodowane gorącym klimatem o niskiej wilgotności lub ogrzewanym powietrzem w pomieszczeniach. Oba środowiska powodują, że błona śluzowa nosa (delikatna tkanka wewnątrz nosa) wysycha i staje się chrupiąca lub popękana. Zwiększa to prawdopodobieństwo krwawienia podczas pocierania lub pocierania lub podczas wąchania. Krwawienie z nosa może również wystąpić po włożeniu przedmiotu do nosa lub urazie nosa i/lub twarzy.

Inne przyczyny krwawienia z nosa mogą obejmować

• Infekcje: przeziębienia (infekcje górnych dróg oddechowych) i zapalenie zatok, zwłaszcza epizody, które powodują powtarzające się kichanie, kaszel i wąchanie.
• Alergie: alergiczny i niealergiczny nieżyt nosa (zapalenie wyściółki nosa).
• Leki rozrzedzające krew: Leki takie jak aspiryna, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), warfaryna i inne.
• Narkotyki rekreacyjne: kokaina i inne narkotyki wdychane przez nos.
• Chemiczne substancje drażniące: Chemikalia w środkach czyszczących, opary chemiczne w miejscach pracy i inne silne zapachy.
• Duże wysokości: Wraz ze wzrostem wysokości powietrze staje się rzadsze (brak tlenu) i bardziej suche.
• Odchylenie przegrody nosowej: Nieprawidłowy kształt ściany oddzielającej dwie strony nosa.
• Aerozole do nosa: Częste stosowanie aerozoli do nosa i leków w celu leczenia swędzenia, zatkanego nosa lub kataru. Leki te - przeciwhistaminowe i zmniejszające przekrwienie - mogą wysuszać błony śluzowe nosa.

Inne mniej powszechne przyczyny krwawienia z nosa obejmują:

• Spożywanie alkoholu.
• Zaburzenia krwawienia, takie jak hemofilia lub choroba von Willebranda.
• Wysokie ciśnienie krwi.
• Miażdżyca.
• Operacje twarzy i nosa.
• Nowotwory nosa.
• Polipy nosa.
• Małopłytkowość immunologiczna.
• Białaczka.
• Dziedziczna teleangiektazja krwotoczna.
• Ciąża.

Diagnoza i badania w kierunku krwawienia z nosa

Czego powinienem się spodziewać, gdy udam się do lekarza z powodu krwawienia z nosa?

Lekarz zada pytania dotyczące krwawienia z nosa, w tym:

• Długość krwawienia z nosa (w minutach).
• Przybliżona ilość utraconej krwi.
• Jak często występują krwawienia.
• Czy krwawienie dotyczyło jednego czy obu nozdrzy.

Zapytają również o:

• przyjmowanych lekach, w tym dostępnych bez recepty lekach rozrzedzających krew, takich jak aspiryna, oraz lekach na przeziębienie i alergie.
• Historię rodzinną, w tym wszelkie zaburzenia krwi w przeszłości.
• Spożywanie alkoholu i/lub zażywanie narkotyków w celach rekreacyjnych, w tym wciąganie narkotyków do nosa.
• Następnie lekarz zbada nos, aby określić źródło krwawienia i jego przyczynę. Użyje on małego lusterka, aby przytrzymać otwarte nozdrze i użyje różnych źródeł światła lub endoskopu (oświetlonego teleskopu), aby zajrzeć do nozdrza.
• Lekarz może zastosować leki miejscowe w celu znieczulenia wyściółki nosa i zwężenia naczyń krwionośnych. Lekarz może usunąć skrzepy i strupy z wnętrza nosa. Może to być niewygodne, ale nie jest bolesne.

Czasami może on zlecić wykonanie zdjęć rentgenowskich, tomografii komputerowej lub badań krwi w celu sprawdzenia zaburzeń krwawienia, nieprawidłowości naczyń krwionośnych lub guzów nosa.

Postępowanie i leczenie krwawień z nosa

Jak zatrzymać krwawienie z nosa?

Aby powstrzymać krwawienie z nosa w domu, należy wykonać następujące czynności.

• Usiądź prosto i pochyl ciało i głowę lekko do przodu. Zapobiegnie to spływaniu krwi do gardła, co może powodować nudności, wymioty i biegunkę. (Nie kładź się płasko ani nie wkładaj głowy między nogi).
• Oddychaj przez usta.
• Użyj chusteczki lub wilgotnej chusteczki, aby złapać krew.
• Uszczypnij miękką część nosa kciukiem i palcem wskazującym. Pamiętaj, aby docisnąć miękką część nosa do twardego kostnego grzbietu, który tworzy grzbiet nosa. Ściskanie na lub powyżej kościstej części nosa nie spowoduje ucisku w miejscu, w którym może to pomóc w zatrzymaniu krwawienia.
• Ściskaj nos nieprzerwanie przez co najmniej pięć minut, a następnie sprawdź, czy krwawienie ustało. Jeśli nos nadal krwawi, kontynuuj ściskanie przez kolejne 10 minut.
• Jeśli chcesz, połóż okład z lodu na grzbiecie nosa, aby jeszcze bardziej zwęzić naczynia krwionośne (spowalniając w ten sposób krwawienie) i zapewnić sobie większy komfort. Ten krok nie jest konieczny, ale można go wypróbować.
• Możesz rozpylić dostępny bez recepty środek zmniejszający przekrwienie, taki jak oksymetazolina, na krwawiącą stronę nosa, a następnie ścisnąć nos. Nie należy stosować tych miejscowych sprayów zmniejszających przekrwienie przez dłuższy czas. Może to zwiększyć prawdopodobieństwo krwawienia z nosa.
• Po ustaniu krwawienia nie należy się schylać, wysilać ani podnosić ciężkich przedmiotów. Nie wydmuchuj ani nie pocieraj nosa przez kilka dni.

Jakie są metody leczenia krwawienia z nosa?

Leczenie krwawienia z nosa zależy od przyczyny krwawienia. Leczenie krwawienia z nosa może obejmować

• Uszczelnienie nosa: lekarz umieści w nosie gazę, specjalne gąbki lub pianki do nosa lub nadmuchiwany balon lateksowy, aby wytworzyć ciśnienie w miejscu krwawienia. Lekarz może pozostawić materiał na miejscu przez 24 do 48 godzin przed jego usunięciem.
• Kauteryzacja: Procedura ta obejmuje zastosowanie substancji chemicznej (azotanu srebra) lub energii cieplnej (elektrokoagulacji) w celu zamknięcia krwawiącego naczynia krwionośnego. Lekarz najpierw rozpyli miejscowy środek znieczulający do nozdrza, aby znieczulić wnętrze nosa.
• Dostosowanie leków/nowa recepta: Pomocne może być zmniejszenie lub zaprzestanie przyjmowania leków rozrzedzających krew. Ponadto mogą być potrzebne leki kontrolujące ciśnienie krwi. Lekarz może przepisać Tranexamic (Lysteda®), lek ułatwiający krzepnięcie krwi.
• Usunięcie ciała obcego: Jeśli przyczyną krwawienia z nosa jest ciało obce, lekarz usunie je.
• Operacja: Chirurgiczna naprawa złamanego nosa lub korekta odchylonej przegrody nosowej (septoplastyka), jeśli jest to przyczyną krwawienia z nosa.
• Podwiązanie naczynia krwionośnego: Podczas tej procedury lekarz podwiązuje naczynie krwionośne, które spowodowało krwawienie, aby zatrzymać krwawienie.

Zapobieganie krwawieniom z nosa

Co mogę zrobić, aby zapobiec krwawieniom z nosa?

• Używaj sprayu do nosa z solą fizjologiczną lub kropli do nosa z solą fizjologiczną dwa do trzech razy dziennie do każdego nozdrza, aby nawilżyć przewody nosowe. Produkty te można kupić bez recepty lub przygotować w domu. Aby przygotować roztwór soli fizjologicznej w domu, wymieszaj 1 łyżeczkę soli z 1 litrem wody z kranu. Gotuj wodę przez 20 minut i pozwól jej ostygnąć do letniej temperatury.
• Dodaj nawilżacz do pieca lub uruchom nawilżacz w sypialni w nocy, aby dodać wilgoci do powietrza.
• Nałóż rozpuszczalne w wodzie żele lub maści do nosa na nozdrza za pomocą bawełnianego wacika.
• Unikaj zbyt mocnego wydmuchiwania nosa.
• Kichaj przez otwarte usta. Zawsze kichaj w chusteczkę lub łokieć.
• Nie wkładaj niczego twardego do nosa, w tym palców.
• Ogranicz stosowanie leków, które mogą zwiększać krwawienie, takich jak aspiryna i ibuprofen. Należy pamiętać, że wszelkie zmiany leków, zwłaszcza leków na receptę, takich jak warfaryna (Coumadin®) i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), powinny być dokonywane wyłącznie pod nadzorem lekarza.
• Jeśli nie możesz łatwo kontrolować objawów alergii nosa za pomocą leków dostępnych bez recepty lub na receptę, skontaktuj się ze swoim lekarzem. Podczas stosowania preparatów dostępnych bez recepty należy dokładnie przestrzegać instrukcji.
• Nadmierne ich stosowanie może powodować krwawienia z nosa.
• Rzuć palenie. Palenie wysusza i podrażnia nos.
• Należy nosić ochronne nakrycie głowy w przypadku wykonywania czynności, które mogą spowodować obrażenia twarzy i nosa.
• Paznokcie dziecka powinny być krótkie.

W razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.

Kiedy należy martwić się krwawieniem z nosa?

Chociaż widok krwi wypływającej z nosa może być niepokojący, większość krwawień z nosa nie jest poważna. Zazwyczaj można sobie z nimi poradzić w domu. Jednak niektóre przypadki krwawienia z nosa powinny zostać zbadane przez lekarza. Na przykład w przypadku częstych krwawień z nosa należy udać się do lekarza. Może to być wczesna oznaka innego problemu zdrowotnego, który lekarz będzie chciał zbadać.

Niektóre krwawienia z nosa mogą rozpoczynać się w tylnej części nosa. Takie przypadki krwawienia z nosa zwykle dotyczą dużych naczyń krwionośnych, co prowadzi do obfitego krwawienia i może być niebezpieczne. W przypadku tego rodzaju krwawienia konieczna będzie pomoc medyczna, zwłaszcza jeśli krwawienie wystąpiło po wypadku, a krwawienie nie ustało nawet po 20 minutach bezpośredniego uciskania nosa.

Dlaczego często mam krwawienia z nosa?

Istnieje wiele łagodnych przyczyn częstych krwawień z nosa. Mogą one dotyczyć jednego lub obu nozdrzy. Najczęstsze przyczyny to:

• Częste stosowanie aerozoli do nosa w celu leczenia objawów alergii lub przeziębienia/zapalenia. Konieczne może być odstawienie tych leków na krótki czas lub całkowite zaprzestanie ich stosowania. Jeśli używasz tych produktów, porozmawiaj ze swoim lekarzem.
• Życie w warunkach suchego powietrza.
• Wciąganie leków do nosa.
• W rzadkich przypadkach nawracające krwawienia z nosa mogą być oznaką zaburzeń krwawienia lub innych poważniejszych schorzeń. W przypadku częstych krwawień z nosa należy skontaktować się z lekarzem.

Co powoduje krwawienie z nosa podczas snu?

Przyczyny krwawienia z nosa podczas snu są takie same, jak w ciągu dnia - wysuszone błony śluzowe nosa spowodowane suchym powietrzem, alergiami i infekcjami górnych dróg oddechowych, które uszkadzają delikatną błonę wyściełającą nos. Spanie z głową na boku może również wywierać bezpośredni nacisk na jamę nosową i może być kolejną przyczyną krwawienia z nosa w nocy.

Czy zakrzepy krwi podczas krwawienia z nosa są normalne?

Tak. Skrzepy krwi to grudki krwi, które tworzą się w odpowiedzi na uszkodzenie naczynia krwionośnego. Krzepnięcie krwi zapobiega nadmiernemu krwawieniu w przypadku uszkodzenia naczynia krwionośnego. Kiedy uciskasz nos, aby zatrzymać krwawienie z nosa, krew zaczyna krzepnąć. Zwykle pozostaje tam do momentu jej usunięcia lub delikatnego wydmuchania nosa.

Dlaczego mam ból głowy i krwawienie z nosa?

Wiele czynników może prowadzić do bólu głowy i krwawienia z nosa. Częstą przyczyną obu objawów jest odchylona przegroda (przesunięta ściana w nosie). Jedno z badań wykazało, że krwawienie z nosa może być prekursorem migreny. Inne częste przyczyny bólów głowy i krwawienia z nosa mogą obejmować:

• Alergie.
• Zmiany pogody.
• Poważne urazy.
• Inne schorzenia.

Krwawienie z nosa jest częstą, ale irytującą dolegliwością. Zapoznaj się z procedurą szybkiego zatrzymywania krwawienia z nosa, a będziesz w stanie szybko wrócić do tego, co robiłeś przed jego wystąpieniem. Chociaż większość przypadków krwawienia z nosa nie jest poważna, powinieneś skontaktować się z lekarzem, jeśli doświadczasz ich często lub masz zaburzenia krwawienia.

Treść:

• Co to jest zapalenie oskrzeli?
• Objawy i przyczyny zapalenia oskrzeli
• Diagnoza i testy na zapalenie oskrzeli
• Postępowanie i leczenie zapalenia oskrzeli
• Zapobieganie zapaleniu oskrzeli
• Inne często zadawane pytania
• Wnioski
  
  

Zapalenie oskrzeli występuje, gdy drogi oddechowe prowadzące do płuc (tchawica i oskrzela) ulegają zapaleniu i wypełniają się śluzem. Organizm próbuje pozbyć się śluzu i pojawia się nieprzyjemny kaszel. Kaszel może utrzymywać się przez dwa lub więcej tygodni. Ostre zapalenie oskrzeli jest zwykle wywoływane przez wirusy i ustępuje samoistnie. Przewlekłe zapalenie oskrzeli nigdy nie ustępuje, ale można sobie z nim poradzić.

Co to jest zapalenie oskrzeli?

Zapalenie oskrzeli to stan zapalny dróg oddechowych prowadzących do płuc.

Kiedy drogi oddechowe (tchawica i oskrzela) ulegają podrażnieniu, puchną i wypełniają się śluzem, powodując kaszel. Kaszel może utrzymywać się od kilku dni do kilku tygodni. Jest to główny objaw zapalenia oskrzeli.

Najczęstszą przyczyną ostrego zapalenia oskrzeli są wirusy. Dym i inne czynniki drażniące mogą powodować ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli.

Jakie są rodzaje zapalenia oskrzeli?

Kiedy ludzie mówią o zapaleniu oskrzeli, zwykle mają na myśli ostre zapalenie oskrzeli, tymczasowy stan, który powoduje kaszel. Niektórzy ludzie chorują na zapalenie oskrzeli tak często, że uznaje się je za przewlekłe zapalenie oskrzeli.

Ostre zapalenie oskrzeli

Ostre zapalenie oskrzeli jest zwykle spowodowane infekcją wirusową i ustępuje samoistnie w ciągu kilku tygodni. Większość ludzi nie potrzebuje leczenia ostrego zapalenia oskrzeli.

Przewlekłe zapalenie oskrzeli

Przewlekłe zapalenie oskrzeli występuje w przypadku kaszlu ze śluzem przez większość dni w miesiącu przez trzy miesiące w roku. Utrzymuje się on przez co najmniej dwa lata.

Jeśli cierpisz na przewlekłe zapalenie oskrzeli, możesz mieć przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). Zapytaj swojego lekarza, czy powinieneś poddać się badaniom przesiewowym w kierunku POChP.

Kogo dotyczy zapalenie oskrzeli?

Każdy może zachorować na zapalenie oskrzeli, ale ryzyko jest wyższe, jeśli

• Palisz papierosy lub przebywasz w otoczeniu osób palących.
• Masz astmę, POChP lub inne choroby układu oddechowego.
• Masz GERD (przewlekłą chorobę refluksową).
• Cierpisz na chorobę autoimmunologiczną lub inną chorobę powodującą stan zapalny.
• przebywanie w pobliżu zanieczyszczeń powietrza (takich jak dym lub chemikalia).

Jak zapalenie oskrzeli wpływa na mój organizm?

Kiedy drogi oddechowe są podrażnione, układ odpornościowy powoduje ich obrzęk i wypełnienie śluzem. Kaszlesz, próbując wydalić śluz. Dopóki w drogach oddechowych znajduje się śluz lub stan zapalny, dopóty będziesz kaszleć.

Objawy i przyczyny zapalenia oskrzeli

Jakie są objawy zapalenia oskrzeli?

Głównym objawem zapalenia oskrzeli jest uporczywy kaszel trwający od jednego do trzech tygodni. Podczas kaszlu z zapaleniem oskrzeli zwykle wydalany jest śluz, ale zamiast tego może wystąpić suchy kaszel. Podczas oddychania może być również słyszalny świst lub grzechotanie (świszczący oddech).

Mogą również wystąpić inne objawy, w tym

• Skrócenie oddechu (duszność).
• Gorączka.
• Katar.
• Zmęczenie (znużenie).

Co powoduje zapalenie oskrzeli?

Zapalenie oskrzeli prawie zawsze wywołują wirusy. Jednak może być ono spowodowane przez prawie wszystko, co podrażnia drogi oddechowe. Zakaźne i niezakaźne przyczyny zapalenia oskrzeli obejmują:

• Wirusy. Wirusy wywołujące zapalenie oskrzeli obejmują grypę, syncytialny wirus oddechowy (RSV), adenowirusy, rinowirusy (przeziębienie) i koronawirusy.
• Bakterie. Bakterie wywołujące zapalenie oskrzeli obejmują Bordetella pertussis, Mycoplasma pneumonia i Chlamydia
• pneumonia.
• Zanieczyszczenia.
• Palenie papierosów lub marihuany (konopi indyjskich).

Jak dochodzi do zapalenia oskrzeli?

Zapalenie oskrzeli występuje, gdy drogi oddechowe puchną i wypełniają się śluzem. Wirusami i bakteriami wywołującymi zapalenie oskrzeli można zarazić się poprzez bliski kontakt (uścisk dłoni, przytulanie, dotykanie tych samych powierzchni) z osobą, która na nie choruje. Nie musisz sam mieć zapalenia oskrzeli, aby przekazać wirusa komuś innemu, kto skończy z zapaleniem oskrzeli.

Inne czynniki drażniące, takie jak tytoń lub zanieczyszczenia, znajdują się w powietrzu, którym oddychasz.

Czy zapalenie oskrzeli jest zaraźliwe?

Samo zapalenie oskrzeli - zapalenie dróg oddechowych - nie jest zaraźliwe, ale wirusy i bakterie, które mogą je powodować, są zaraźliwe. Na przykład, jeśli zachorujesz na grypę, możesz również zachorować na zapalenie oskrzeli. Jednak gdy Twój znajomy zarazi się od Ciebie grypą, jego drogi oddechowe nie ulegną zapaleniu w taki sposób, jak Twoje.

Diagnoza i testy na zapalenie oskrzeli

Jak diagnozuje się zapalenie oskrzeli?

Lekarz może stwierdzić, czy masz zapalenie oskrzeli na podstawie historii choroby i objawów (diagnoza kliniczna). Osłucha on Twoje płuca, aby sprawdzić, czy są zatkane i czy dobrze oddychasz.

Jakie badania są wykonywane w celu zdiagnozowania tej choroby?

Nie ma konkretnych testów do zdiagnozowania zapalenia oskrzeli, ale mogą one wykryć inne choroby. Możliwe testy obejmują:

• Wymaz z nosa. Lekarz może użyć patyczka z miękką końcówką (wacika) do nosa w celu przetestowania na obecność wirusów, takich jak COVID-19 lub grypa.
• RTG klatki piersiowej. Jeśli kaszel utrzymuje się przez długi czas, może zostać wykonane prześwietlenie klatki piersiowej w celu wykluczenia poważniejszych schorzeń. Lekarz użyje urządzenia do wykonania zdjęć serca i płuc. Będzie szukał oznak innych chorób, które mogą powodować objawy.
• Badania krwi. Lekarz może wykonać badania krwi za pomocą igły w ramieniu, aby sprawdzić infekcje lub ogólny stan zdrowia.
• Badanie plwociny. Lekarz może poprosić o zakasłanie, a następnie wyplucie plwociny do probówki. Próbka zostanie zbadana pod kątem obecności wirusów lub bakterii.
• Testy czynnościowe płuc. Jeśli lekarz podejrzewa u Ciebie przewlekłe zapalenie oskrzeli, może użyć urządzenia do sprawdzenia, jak dobrze pracują Twoje płuca.

Zarządzanie i leczenie zapalenia oskrzeli

Jak leczy się zapalenie oskrzeli?

Ostre zapalenie oskrzeli zwykle nie jest leczone farmakologicznie. Jeśli masz grypę i objawy zaczęły się w ciągu ostatnich dwóch dni, lekarz może przepisać leki przeciwwirusowe, aby pomóc Ci szybciej wyzdrowieć.

Ponieważ zapalenie oskrzeli prawie nigdy nie jest wywoływane przez bakterie, antybiotyki nie pomogą w poprawie stanu zdrowia, a nawet mogą pogorszyć samopoczucie.

Jakie leki są stosowane w leczeniu zapalenia oskrzeli?

Lekarz prawdopodobnie nie przepisze leków stosowanych w leczeniu zapalenia oskrzeli. W niektórych przypadkach można stosować leki, które pomogą złagodzić objawy lub leczyć przyczynę, w tym

• Leki przeciwwirusowe.
• Leki rozszerzające oskrzela.
• Leki przeciwzapalne.
• Leki przeciwkaszlowe.
• Antybiotyki.

Czy powinienem przyjmować antybiotyki na zapalenie oskrzeli?

Nie, przyjmowanie antybiotyków w większości przypadków nie pomaga w przezwyciężeniu zapalenia oskrzeli. Antybiotyki są stosowane w celu zabicia bakterii wywołujących chorobę. Zapalenie oskrzeli jest w 95% przypadków wywoływane przez wirusy. Antybiotyki nie pomogą pozbyć się wirusa.

Jak radzić sobie z objawami zapalenia oskrzeli?

Objawy zapalenia oskrzeli można łagodzić w domu za pomocą leków dostępnych bez recepty i odpoczynku. Włączenie nawilżacza powietrza lub wzięcie ciepłego prysznica może pomóc rozluźnić śluz i ułatwić oddychanie.

Aby złagodzić ból związany z infekcją wirusową, można stosować ibuprofen lub paracetamol.

Jak długo jesteś zaraźliwy, jeśli masz ostre zapalenie oskrzeli?

Samo zapalenie oskrzeli nie jest zaraźliwe, ale niektóre jego przyczyny są zaraźliwe. Jeśli zapalenie oskrzeli jest spowodowane wirusem, możesz być zaraźliwy przez kilka dni do tygodnia. Jeśli zapalenie oskrzeli jest spowodowane przez bakterie, zwykle przestaje być zaraźliwe 24 godziny po podaniu antybiotyków.

Inne przyczyny zapalenia oskrzeli nie są zaraźliwe.

Zapobieganie zapaleniu oskrzeli

Jak mogę zmniejszyć ryzyko zachorowania na zapalenie oskrzeli?

Najlepszym sposobem na zmniejszenie ryzyka wystąpienia zapalenia oskrzeli jest unikanie zachorowania na wirusy i inne przyczyny podrażnienia płuc. Konkretne sposoby na zmniejszenie ryzyka obejmują

• Staraj się unikać przebywania w pobliżu innych osób, jeśli Ty lub one możecie być chorzy. Jest to szczególnie ważne w miesiącach zimowych, kiedy ludzie gromadzą się w pomieszczeniach.
• Unikaj dymu i innych czynników drażniących.
• Jeśli masz astmę lub alergię, unikaj wszystkich czynników wyzwalających (w tym zwierząt domowych, kurzu i pyłków).
• Używaj nawilżacza powietrza. Wilgotne powietrze jest mniej drażniące dla płuc.
• Zapewnij sobie dużo odpoczynku.
• Stosuj zdrową dietę.
• Często myj ręce wodą z mydłem. Jeśli nie możesz użyć mydła i wody, użyj środka do dezynfekcji rąk zawierającego alkohol.
• Upewnij się, że masz aktualne szczepienia przeciwko grypie i zapaleniu płuc.

Inne często zadawane pytania

Jaka jest różnica między zapaleniem oskrzeli a zapaleniem płuc?

Zapalenie oskrzeli to zapalenie dróg oddechowych prowadzących do płuc. Zapalenie płuc to zapalenie samych płuc.

Zapalenie oskrzeli powoduje stan zapalny i śluz w tchawicy i oskrzelach, co powoduje częsty kaszel. Zapalenie płuc powoduje stan zapalny i płyn w małych woreczkach (pęcherzykach płucnych) w płucach, co utrudnia oddychanie. Zazwyczaj występuje również kaszel i gorączka. Zapalenie płuc jest poważniejsze niż zapalenie oskrzeli.

Chociaż infekcja może powodować obie choroby, zapalenie oskrzeli zwykle nie przekształca się w zapalenie płuc.

Jaka jest różnica między zapaleniem oskrzeli a zapaleniem oskrzelików?

Zapalenie oskrzeli to zapalenie większych dróg oddechowych (tchawicy i oskrzeli) prowadzących do płuc. Zapalenie oskrzelików to zapalenie innych mniejszych dróg oddechowych (oskrzeli), które wychodzą z oskrzeli. Dzieci zwykle chorują na zapalenie oskrzelików, a dorośli na zapalenie oskrzeli.

Wnioski

Zapalenie oskrzeli może być niezwykle frustrujące. Nawet gdy pozbędziesz się kataru i bólu ciała, kaszel wydaje się trwać wiecznie. Leki dostępne bez recepty, a nawet domowe środki zaradcze, takie jak miód, mogą pomóc w przezwyciężeniu go, dopóki nie poczujesz się lepiej. Jeśli masz problemy z radzeniem sobie z objawami, porozmawiaj ze swoim lekarzem.

Jeśli często cierpisz na zapalenie oskrzeli, może to być przewlekłe zapalenie oskrzeli spowodowane chorobą podstawową, którą należy leczyć.

Treść:

• Objawy zapalenia krtani
• Przyczyny zapalenia krtani
• Czynniki ryzyka zapalenia krtani
• Diagnoza zapalenia krtani
• Leczenie zapalenia krtani
  
  

Zapalenie krtani to stan zapalny strun głosowych (krtani) spowodowany nadużywaniem, podrażnieniem lub infekcją.

Wewnątrz krtani znajdują się struny głosowe - dwa fałdy błony śluzowej pokrywające mięśnie i chrząstki. W normalnych warunkach struny głosowe otwierają się i zamykają płynnie, a ich ruch i wibracje wydają dźwięki.

Jak powstaje mowa

Mowa powstaje, gdy powietrze przepływa z płuc do tchawicy i przez struny głosowe (krtań). Powoduje to wibracje strun głosowych, co tworzy dźwięk. Dźwięk jest formowany w słowa przez mięśnie kontrolujące podniebienie miękkie, język i wargi.

Struny głosowe otwierają się podczas oddychania i zamykają, gdy wibrują razem, aby wytworzyć dźwięk.
Jednak w przypadku zapalenia krtani struny głosowe ulegają zapaleniu lub podrażnieniu. Powoduje to puchnięcie strun głosowych, co zniekształca dźwięki wytwarzane przez przepływające przez nie powietrze. W rezultacie głos staje się ochrypły. W niektórych przypadkach zapalenia krtani głos może stać się prawie niesłyszalny.

Zapalenie krtani może być krótkotrwałe (ostre) lub długotrwałe (przewlekłe). Większość przypadków zapalenia krtani jest spowodowana tymczasową infekcją wirusową i nie jest poważna. Utrzymująca się chrypka może czasami sygnalizować poważniejszą chorobę podstawową.

Objawy zapalenia krtani

W większości przypadków objawy zapalenia krtani trwają krócej niż kilka tygodni i są spowodowane czymś drobnym, takim jak wirus. Rzadziej objawy zapalenia krtani są spowodowane czymś poważniejszym lub długotrwałym. Objawy zapalenia krtani mogą obejmować:

• chrypka
• Słaby głos lub utrata głosu
• Uczucie łaskotania i szorstkości w gardle
• Ból gardła
• Suchość w gardle
• Suchy kaszel

Przyczyny zapalenia krtani

Ostre zapalenie krtani

Większość przypadków zapalenia krtani jest tymczasowa i ustępuje po ustąpieniu przyczyny. Przyczyny ostrego zapalenia krtani obejmują:

• Infekcje wirusowe podobne do tych, które powodują przeziębienie
• nadwyrężenie głosu spowodowane krzykiem lub nadmiernym używaniem głosu
• Infekcje bakteryjne, chociaż są one mniej powszechne.

Przewlekłe zapalenie krtani

Zapalenie krtani trwające dłużej niż trzy tygodnie nazywane jest przewlekłym zapaleniem krtani. Ten rodzaj zapalenia krtani jest zwykle spowodowany długotrwałą ekspozycją na czynniki drażniące. Przewlekłe zapalenie krtani może powodować nadwyrężenie strun głosowych i urazy lub narośla na strunach głosowych (polipy lub guzki). Przewlekłe zapalenie krtani może być spowodowane przez:

• wdychane czynniki drażniące, takie jak opary chemiczne, alergeny lub dym tytoniowy
• refluks żołądkowo-przełykowy, zwany również chorobą refluksową przełyku (GERD)
• nadmierne spożywanie alkoholu
• nawykowe nadużywanie głosu (na przykład u śpiewaków lub cheerleaderek)
• palenie tytoniu

Mniej powszechne przyczyny przewlekłego zapalenia krtani obejmują:

• Infekcje bakteryjne lub grzybicze
• Infekcje wywołane przez niektóre pasożyty

Inne przyczyny przewlekłej chrypki obejmują

• nowotwór
• Paraliż strun głosowych, który może wynikać z uszkodzenia nerwów w wyniku operacji, urazu klatki piersiowej lub gardła, raka,
• zaburzeń nerwowych lub innych schorzeń.

Czynniki ryzyka zapalenia krtani

Czynniki ryzyka zapalenia krtani obejmują

infekcje dróg oddechowych, takie jak przeziębienie, zapalenie oskrzeli lub zapalenie zatok
narażenie na czynniki drażniące, takie jak dym papierosowy, nadmierne spożycie alkoholu, kwasy żołądkowe lub chemikalia w miejscu pracy
nadmierne używanie głosu, zbyt częste mówienie, mówienie zbyt głośno, krzyczenie lub śpiewanie.

Zapobieganie zapaleniu krtani

Aby zapobiec wysuszeniu lub podrażnieniu strun głosowych:

• Unikaj palenia i nie zbliżaj się do biernego palenia. Dym wysusza gardło. Może również powodować podrażnienie strun głosowych.
• Ogranicz spożycie alkoholu i kofeiny. Substancje te powodują utratę całkowitej ilości wody w organizmie.
• Pij dużo wody. Płyny pomagają utrzymać cienką warstwę śluzu w gardle i ułatwiają jego oczyszczanie.
• Zrezygnuj z pikantnych potraw w swojej diecie. Pikantne potrawy mogą powodować przedostawanie się kwasu żołądkowego do gardła lub przełyku. Może to prowadzić do zgagi lub choroby refluksowej przełyku (GERD).
• Uwzględnij w swojej diecie różnorodne, zdrowe produkty spożywcze. Jedz owoce, warzywa i produkty pełnoziarniste. Zawierają one kilka witamin, takich jak witaminy A, E i C, które są ważne dla ogólnego stanu zdrowia. Pokarmy te mogą również pomóc w utrzymaniu zdrowych błon śluzowych gardła.
• Unikaj czyszczenia gardła. Wyrządza to więcej szkody niż pożytku, ponieważ powoduje nieprawidłowe wibracje strun głosowych i może zwiększać obrzęk. Czyszczenie gardła powoduje również, że gardło wydziela więcej śluzu i jest bardziej podrażnione, co zmusza do ponownego oczyszczenia gardła.
• Unikaj infekcji górnych dróg oddechowych. Często myj ręce i unikaj kontaktu z osobami cierpiącymi na infekcje górnych dróg oddechowych, takie jak przeziębienie.

Diagnoza zapalenia krtani

Najczęstszym objawem zapalenia krtani jest chrypka. Zmiany głosu mogą się różnić w zależności od stopnia infekcji lub podrażnienia, od lekkiej chrypki do prawie całkowitej utraty głosu. W przypadku przewlekłej chrypki lekarz może przeanalizować historię choroby i objawy. Może też chcieć osłuchać głos i zbadać struny głosowe, a także skierować pacjenta do specjalisty chorób uszu, nosa i gardła.

Techniki te są czasami wykorzystywane do diagnozowania zapalenia krtani:

• Laryngoskopia. W procedurze zwanej laryngoskopią lekarz może wizualnie zbadać struny głosowe za pomocą światła i małego lusterka, aby zajrzeć do tylnej części gardła. Lekarz może też zastosować laryngoskopię światłowodową. Polega ona na wprowadzeniu cienkiej, elastycznej rurki (endoskopu) z małą kamerą i światłem przez nos lub usta do tylnej części gardła. Następnie lekarz może obserwować ruch strun głosowych podczas mówienia.
• Biopsja. Jeśli lekarz zauważy podejrzany obszar, może wykonać biopsję - pobranie próbki tkanki do badania pod mikroskopem.

Leczenie zapalenia krtani

Ostre zapalenie krtani często ustępuje samoistnie w ciągu tygodnia. Środki samoleczenia, takie jak odpoczynek głosowy, picie płynów i nawilżanie powietrza, mogą również pomóc w złagodzeniu objawów.

Leczenie przewlekłego zapalenia krtani ma na celu leczenie przyczyn, takich jak zgaga, palenie tytoniu lub nadmierne spożycie alkoholu.

Leki stosowane w niektórych przypadkach obejmują np:

• Antybiotyki. W prawie wszystkich przypadkach zapalenia krtani antybiotyki nie pomagają, ponieważ przyczyna jest zwykle wirusowa. Jeśli jednak występuje infekcja bakteryjna, lekarz może zalecić antybiotyk.
• Kortykosteroidy. Czasami kortykosteroidy mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny strun głosowych. Leczenie to jest jednak stosowane tylko wtedy, gdy istnieje pilna potrzeba leczenia zapalenia krtani - na przykład w niektórych przypadkach, gdy dziecko ma zapalenie krtani związane z krupem.

Samodzielna opieka

Niektóre metody samoopieki i leczenia domowego mogą złagodzić objawy zapalenia krtani i zmniejszyć obciążenie głosu:

• Oddychaj wilgotnym powietrzem. Używaj nawilżacza powietrza, aby utrzymać wilgotne powietrze w domu lub biurze.
• Wdychaj parę z miski z gorącą wodą lub gorącego prysznica.
• Zrelaksuj swój głos tak bardzo, jak to możliwe. Unikaj mówienia lub śpiewania zbyt głośno lub zbyt długo. Jeśli musisz przemawiać przed dużą grupą, spróbuj użyć mikrofonu lub megafonu.
• Pij dużo płynów, aby zapobiec odwodnieniu (unikaj alkoholu i kofeiny).
• Nawilżaj gardło. Spróbuj ssać pastylki, płukać gardło słoną wodą lub żuć gumę.
• Unikaj leków zmniejszających przekrwienie. Leki te mogą wysuszać gardło.
• Unikaj szeptania. Nadwyręża to głos jeszcze bardziej niż normalna mowa.

Treść:

• Czym są koszmary?
• Co powoduje koszmary senne?
• Co to jest zaburzenie koszmarne?
• Czy koszmary różnią się od lęków sennych?
• Jak koszmary mogą wpływać na sen?
• Jak leczy się koszmary senne?
• Jak zatrzymać koszmary i lepiej spać?

Koszmary to złe sny, które budzą cię, często z uczuciem zmartwienia lub strachu.

Koszmary częściej występują podczas snu REM z szybkimi ruchami gałek ocznych.
Częste koszmary senne, które zakłócają codzienne funkcjonowanie, nastrój lub sen, mogą wskazywać na zaburzenia związane z koszmarami sennymi.

Nie wiadomo, co powoduje koszmary, ale może to być związane z przetwarzaniem emocji.
Śnienie jest jednym z najbardziej złożonych i tajemniczych aspektów snu. Chociaż sny mogą zawierać wizje wzniosłe i błogie, mogą być również przerażające, groźne lub niepokojące. Kiedy zły sen powoduje przebudzenie, nazywany jest koszmarem.

To normalne, że od czasu do czasu miewamy koszmary lub złe sny, ale dla niektórych osób są one nawracające, zakłócają sen i negatywnie wpływają również na ich życie na jawie. Znajomość różnic między złymi snami, koszmarami sennymi i zaburzeniami snu jest pierwszym krokiem do zajęcia się przyczynami koszmarów sennych, rozpoczęcia odpowiedniego leczenia i lepszego snu.

Czym są koszmary senne?

Koszmary to żywe sny, które mogą być przerażające, denerwujące, dziwaczne lub w inny sposób uciążliwe. Występują częściej podczas snu REM (rapid eye movement), etapu snu związanego z intensywnym śnieniem. Koszmary występują częściej w drugiej połowie nocy, kiedy więcej czasu spędza się we śnie REM.

Po przebudzeniu się z koszmaru sennego normalne jest uświadomienie sobie tego, co wydarzyło się we śnie, a wiele osób czuje się poruszonych lub zaniepokojonych. Po przebudzeniu mogą również wystąpić objawy fizyczne, takie jak zmiany tętna lub pocenie się.

Czy koszmary senne są normalne?

Od czasu do czasu złe sny i koszmary senne są normalne zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Około 2-8% dorosłych ma problemy z koszmarami sennymi.

Częste koszmary występują częściej u dzieci niż u dorosłych. Koszmary występują najczęściej u dzieci w wieku od 3 do 6 lat i pojawiają się rzadziej wraz z wiekiem. W niektórych przypadkach koszmary utrzymują się jednak do okresu dojrzewania i dorosłości. Na przykład, jedno z badań wykazało, że 47% studentów uniwersytetów

Koszmary senne dotykają zarówno mężczyzn, jak i kobiety, choć to kobiety częściej zgłaszają ich występowanie.

Co powoduje koszmary senne?

Nie ma jednego wytłumaczenia, dlaczego miewamy koszmary.

Wiele różnych czynników może przyczyniać się do zwiększonego ryzyka koszmarów:

• Stres i niepokój: Smutne, traumatyczne lub niepokojące sytuacje, które powodują stres i strach, mogą wywoływać koszmary senne. Osoby z przewlekłym stresem i lękiem mogą być bardziej narażone na rozwój koszmarów sennych.
  
• Choroby psychiczne: Koszmary senne są częściej zgłaszane przez osoby z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak zespół stresu pourazowego (PTSD). Osoby z PTSD często mają intensywne koszmary, w których ponownie przeżywają traumatyczne wydarzenia, co nasila objawy PTSD i często przyczynia się do bezsenności.
  
• Niektóre leki i narkotyki: Przyjmowanie niektórych rodzajów nielegalnych substancji lub leków na receptę, które wpływają na układ nerwowy, wiąże się z wyższym ryzykiem koszmarów sennych.
  
• Odstawienie niektórych leków: Niektóre leki tłumią sen REM, więc gdy dana osoba przestaje je przyjmować, pojawia się krótkotrwały efekt odbicia w postaci większej ilości snu REM, któremu towarzyszy więcej koszmarów.
  
• Niedobór snu: Po okresie niewystarczającej ilości snu osoba często doświadcza powrotu REM, który może wywoływać żywe sny i koszmary.
  
• Historia rodzinna: Chociaż nie jest to do końca jasne, mogą istnieć predyspozycje genetyczne, które zwiększają prawdopodobieństwo częstego występowania koszmarów sennych w rodzinie. Związek ten może wynikać z genetycznych czynników ryzyka chorób psychicznych, które są związane z koszmarami sennymi.
  
• Osobista historia koszmarów sennych: U dorosłych czynnikiem ryzyka wystąpienia koszmarów sennych jest historia nawracających koszmarów sennych w dzieciństwie i okresie dojrzewania.

Niektóre dowody sugerują, że osoby cierpiące na koszmary senne mogą mieć zmienioną architekturę snu

Co to jest zespół koszmarów sennych?

Zaburzenie koszmarne to parasomnia, która występuje, gdy dana osoba ma częste koszmary, które zakłócają jej sen, nastrój i/lub funkcjonowanie w ciągu dnia. Chociaż większość ludzi od czasu do czasu miewa koszmary, zaburzenie koszmarne jest znacznie mniej powszechne.

Osoby, które mają sporadyczne koszmary, nie cierpią na zaburzenie koszmarne. Natomiast zaburzenie koszmarne obejmuje nawracające koszmary, które powodują znaczne trudności w codziennym życiu.

Czy koszmary senne różnią się od lęków sennych?

Lęki senne, czasami nazywane koszmarami, są innym rodzajem parasomnii, w której śpiący wydaje się pobudzony i przestraszony podczas snu. Koszmary i lęki senne mają kilka różnych cech.

Koszmary senne występują podczas snu REM, podczas gdy lęki senne występują podczas snu non-REM (NREM).
Lęki senne nie wiążą się z pełnym przebudzeniem; zamiast tego osoba pozostaje głównie we śnie i ma trudności z przebudzeniem. Jeśli się obudzi, prawdopodobnie będzie zdezorientowana. I odwrotnie, gdy dana osoba budzi się z koszmaru sennego, zwykle jest przytomna i świadoma tego, co wydarzyło się w jej śnie.

Następnego dnia osoba z koszmarami sennymi zazwyczaj wyraźnie pamięta sen. Osoby cierpiące na lęki senne bardzo rzadko są świadome tego epizodu.

Koszmary senne częściej występują w drugiej połowie nocy, podczas gdy lęki senne częściej występują w pierwszej połowie nocy.

Jak koszmary senne mogą wpływać na sen?

Koszmary senne, zwłaszcza nawracające, mogą mieć znaczący wpływ na sen. Osoby cierpiące na zaburzenia nocne spowodowane koszmarami mogą budzić się z uczuciem niepokoju, co utrudnia im odprężenie umysłu i powrót do snu. W rezultacie strach przed koszmarami może powodować unikanie snu i mniej czasu przeznaczonego na sen.

Niestety, może to jeszcze bardziej pogorszyć koszmary. Unikanie snu może powodować niedobór snu, co może powodować powrót snu REM z jeszcze bardziej intensywnymi snami i koszmarami.

Często prowadzi to do dalszego unikania snu, tworząc wzorzec zaburzonego snu, którego kulminacją jest bezsenność.

Niewystarczająca ilość snu związana z koszmarami i zaburzeniami koszmarów może powodować nadmierną senność w ciągu dnia, zmiany nastroju i upośledzenie funkcji poznawczych, z których wszystkie mogą mieć znaczący negatywny wpływ na codzienną aktywność i jakość życia danej osoby. Koszmary mogą również zaostrzać stan zdrowia psychicznego, który może upośledzać sen, a niewystarczająca ilość snu może wywoływać bardziej wyraźne objawy stanów takich jak depresja i lęk.

Jak leczy się koszmary senne?

Rzadkie koszmary zwykle nie wymagają leczenia, ale osobom z zaburzeniami koszmarnymi może pomóc zarówno psychoterapia, jak i leki. Zmniejszając liczbę koszmarów, leczenie może promować lepszy sen i ogólny stan zdrowia.

Leczenie koszmarów sennych powinno być zawsze nadzorowane przez pracownika służby zdrowia, który może określić najbardziej odpowiednią terapię w oparciu o ogólny stan zdrowia pacjenta i przyczynę koszmarów.

Psychoterapia

Psychoterapia, znana również jako terapia rozmową, to kategoria leczenia, która ma na celu zrozumienie i reorientację negatywnego myślenia. Istnieje wiele rodzajów terapii rozmową, które mogą pomóc zmniejszyć liczbę koszmarów sennych:

• Terapia prób wyobrażeniowych: Podejście to polega na przepisaniu powtarzającego się koszmaru na scenariusz, który jest przepisywany, a następnie przećwiczony, gdy osoba nie śpi, aby zmienić jego przebieg i wpływ na śpiącą osobę.
• Terapia świadomych snów: w świadomych snach osoba jest aktywnie świadoma tego, że śni. Terapia świadomych snów wykorzystuje tę ideę i daje osobie możliwość pozytywnej zmiany treści koszmaru poprzez uświadomienie go sobie w danym momencie.
• Terapia ekspozycji i desensytyzacji: Ponieważ wiele koszmarów jest spowodowanych strachem, kilka podejść wykorzystuje kontrolowaną ekspozycję na strach w celu zmniejszenia emocjonalnej reakcji na niego. Przykładami tych technik „stawiania czoła strachowi” są terapia samoekspozycji i systematyczna desensytyzacja.
• Hipnoza: To podejście tworzy zrelaksowany, podobny do transu stan psychiczny, w którym łatwiej jest zaakceptować pozytywne myśli w celu zwalczania stresu.
• Progresywna głęboka relaksacja mięśni: Progresywna głęboka relaksacja mięśni nie jest bezpośrednią formą terapii rozmową, ale jest techniką uspokojenia umysłu i ciała. Obejmuje ona głębokie oddychanie i uwalnianie napięcia w całym ciele. W Internecie dostępnych jest wiele przewodników audio, które pomagają użytkownikom przejść przez tę technikę.
• Terapia poznawczo-behawioralna bezsenności (CBT-I): CBT-I koncentruje się na restrukturyzacji myśli, uczuć i zachowań związanych ze snem. Specjaliści ds. zdrowia psychicznego mogą jednak dostosować terapię do koszmaru sennego i w razie potrzeby wziąć pod uwagę towarzyszące mu zaburzenia psychiczne.
  Wiele rodzajów psychoterapii obejmuje również modyfikację szkodliwych wzorców zachowań. Zalecenia związane z terapią rozmową często obejmują zmiany w higienie snu, w tym codzienne rutyny i nawyki, które ułatwiają stały sen.

Leki

W leczeniu koszmarów sennych można stosować kilka rodzajów leków na receptę. Najczęściej są to leki wpływające na układ nerwowy, takie jak leki przeciwlękowe, przeciwdepresyjne lub przeciwpsychotyczne. W przypadku osób, które mają koszmary związane z zespołem stresu pourazowego, można stosować różne leki.

Niektórzy pacjenci odnoszą korzyści ze stosowania leków, ale mogą one również powodować skutki uboczne. Z tego powodu ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem, który może opisać potencjalne zalety i wady leków na receptę na koszmary senne.

Jak zatrzymać koszmary i lepiej spać

Niezależnie od tego, czy koszmary występują często, czy sporadycznie, ulgę może przynieść poprawa higieny snu. Istnieje wiele elementów higieny snu, ale niektóre z najważniejszych, szczególnie w kontekście koszmarów, obejmują

• Przestrzeganie stałej rutyny snu: Sen: Ustalona pora snu i rutyna snu pomagają utrzymać stabilny sen i zapobiegają unikaniu snu oraz ponownemu pojawianiu się koszmarów po braku snu.
• Korzystanie z metod relaksacyjnych: Znalezienie sposobów na relaks, nawet podstawowe głębokie oddychanie, może pomóc zmniejszyć stres i zmartwienia, które wywołują koszmary.
• Unikanie kofeiny i alkoholu: Kofeina może stymulować umysł, utrudniając relaks i zasypianie. Picie alkoholu w pobliżu pory snu może wywołać odbicie REM w drugiej połowie nocy, co może pogorszyć koszmary. Jeśli to możliwe, najlepiej unikać alkoholu i kofeiny wieczorem.
• Ogranicz czas spędzany przed ekranem przed snem: Korzystanie ze smartfona, tabletu lub laptopa przed snem może zwiększyć aktywność mózgu i utrudnić zasypianie. Jeśli czas spędzony przed ekranem zawiera negatywne lub niepokojące obrazy, może to zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia koszmarów. Aby temu zapobiec, stwórz rutynę przed snem, w której nie korzystasz z ekranu przez godzinę lub dłużej przed snem.
• Stwórz kojące środowisko snu: Twoja sypialnia powinna promować poczucie spokoju z jak najmniejszą liczbą czynników rozpraszających. Ustaw komfortową temperaturę, zablokuj nadmierne światło i dźwięki oraz ustaw łóżko i pościel tak, aby były wspierające i zachęcające.
• Budowanie lepszych nawyków związanych ze snem jest częścią wielu terapii zaburzeń koszmarnych i może przygotować grunt pod regularny sen wysokiej jakości. Jeśli masz uporczywe koszmary, które zakłócają twoje codzienne życie, pierwszym krokiem jest rozmowa z lekarzem. Zidentyfikowanie i zajęcie się podstawową przyczyną może sprawić, że koszmary będą rzadsze i mniej uciążliwe.

Treść:

• Rodzaje ubytku słuchu
• Jak chronić słuch i zapobiegać utracie słuchu
• Skutki nieleczonego ubytku słuchu

Skutki ubytku słuchu wykraczają poza uszy, od bólów głowy i wysokiego ciśnienia krwi po izolację społeczną i depresję. Zapoznaj się z tymi wskazówkami i ćwiczeniami dotyczącymi stylu życia, aby poprawić słuch i ogólny stan zdrowia.

Czy masz problemy ze słyszeniem telewizji? Czy często prosisz innych o powtórzenie? Jeśli tak, to nie jesteś sam: ponad 1,5 miliarda ludzi na całym świecie - 20% światowej populacji - ma pewien stopień ubytku słuchu.1 Nasz słuch jest subtelny i złożony i odgrywa istotną rolę w naszym samopoczuciu psychicznym.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o różnych rodzajach ubytku słuchu, wpływie ubytku słuchu na ogólny stan zdrowia i o tym, jak można temu zapobiec.

Rodzaje ubytku słuchu

Istnieją trzy podstawowe rodzaje ubytku słuchu:

• Przewodzeniowy ubytek słuchu występuje, gdy dźwięki nie mogą przedostać się przez ucho zewnętrzne i środkowe do ucha wewnętrznego.
• Niedosłuch odbiorczy występuje, gdy dochodzi do uszkodzenia ucha wewnętrznego lub problemów z nerwami prowadzącymi z ucha wewnętrznego do mózgu. Jest to najczęstszy rodzaj ubytku słuchu.
• Mieszany ubytek słuchu to połączenie przewodzeniowego i odbiorczego ubytku słuchu.

Jak chronić swój słuch i zapobiegać utracie słuchu

Utrata słuchu może mieć znaczący wpływ na zdrowie i samopoczucie. Na szczęście istnieją kroki, które można podjąć, aby temu zapobiec.

Zapoznaj się z poniższymi wskazówkami, jak chronić uszy i zachować ostrość słuchu.

1. Unikaj głośnych dźwięków

Nadmierny hałas jest częstą przyczyną utraty słuchu, ale można temu zapobiec. Zmniejsz głośność swoich urządzeń i noś zatyczki do uszu, gdy musisz przebywać w hałaśliwym otoczeniu. Zachowaj szczególną ostrożność w przypadku dźwięków powyżej 80 decybeli (np. na koncertach, w klubach nocnych lub na imprezach sportowych), które mogą uszkodzić słuch.

2. Utrzymuj uszy w suchości

Nadmierna wilgoć może prowadzić do infekcji ucha, które mogą powodować problemy ze słuchem. Po pływaniu lub kąpieli przechyl głowę na bok, pociągając za płatek ucha, aby usunąć wodę z przewodu słuchowego.

3. Nie pal

Potrzebujesz kolejnego zdrowotnego powodu, by rzucić palenie? Palenie może zwiększać prawdopodobieństwo utraty słuchu. Dzieje się tak, ponieważ nikotyna może zakłócać działanie neuroprzekaźników, które przenoszą wiadomości z nerwu słuchowego do mózgu. Jeśli jednak rzucisz palenie, możesz zapobiec przyszłym uszkodzeniom słuchu i poprawić swoje zdrowie.

4. Poznaj skutki uboczne przyjmowanych leków

Niektóre leki mogą prowadzić do trwałej utraty słuchu, dlatego przed rozpoczęciem przyjmowania nowego leku należy porozmawiać z lekarzem o wszelkich możliwych skutkach ubocznych. Należą do nich antybiotyki, takie jak gentamycyna, leki moczopędne, takie jak furosemid i leki przeciwmalaryczne, takie jak chinina.

5. Uważaj na nadmierne ilości woskowiny usznej

Woskowina chroni wnętrze ucha, zatrzymując zanieczyszczenia i zapobiegając rozwojowi bakterii. Chociaż woskowina jest naturalną i niezbędną częścią systemu obronnego organizmu, jej nagromadzenie może prowadzić do utraty słuchu.

Jeśli uważasz, że masz zatkaną woskowinę, umów się na wizytę u lekarza. Nie próbuj samodzielnie jej usuwać, ponieważ możesz wepchnąć woskowinę głębiej do ucha i uszkodzić przewód słuchowy i błonę bębenkową.

6. Unikaj wacików i innych małych przedmiotów

Nigdy nie wkładaj żadnych przedmiotów, w tym wacików, do przewodu słuchowego. Może to spowodować uszkodzenie błony bębenkowej i utratę słuchu.

7. Przyjmowanie witamin i suplementów diety

Zdrowa dieta bogata w witaminy i minerały jest ważna dla ogólnego stanu zdrowia, w tym słuchu. W rzeczywistości wykazano, że kilka witamin i minerałów poprawia funkcjonowanie uszu i słuch:

Kwas foliowy wspomaga przepływ krwi do uszu i może zwiększać produkcję energii w komórkach potrzebnych do słyszenia.
Magnez może promować zdrowe funkcjonowanie nerwów w uszach i pomaga powstrzymać uszkodzenia wyściółki tętnic.
Cynk wspiera układ odpornościowy, co może pomóc w zapobieganiu infekcjom ucha. Chroni również komórki włoskowate w uchu.

8. Chroni uszy przed zimnem

Uszy zewnętrzne mają minimalną ilość tłuszczu do izolacji, więc naczynia krwionośne muszą zwężać przepływ krwi, aby utrzymać ciepło w zimne dni. Wpływa to na zdrowie uszu, narażając je na infekcje i odmrożenia. Aby temu zapobiec, gdy na zewnątrz jest zimno, chroń uszy nausznikami, szalikiem lub kapturem.

9. Ćwiczenia

Ćwiczenia zwiększają przepływ krwi do uszu, co pomaga maleńkim komórkom rzęsatym w uchu wewnętrznym zachować zdrowie. Te komórki włoskowate przekładają dźwięk na impulsy elektryczne dla mózgu - a ponieważ komórki nie regenerują się, słuch cierpi trwale, gdy ulegają uszkodzeniu lub umierają. Robiąc coś tak prostego, jak spacer, praca w ogrodzie, a nawet wykonywanie prac domowych, możesz pomóc poprawić zdrowie swojego słuchu.

10. Koncentruj się na dźwiękach i lokalizuj je

Wypróbuj to ćwiczenie, aby poprawić swój słuch: odtwarzaj dwa różne dźwięki lub piosenki z głośników umieszczonych w dwóch różnych częściach pokoju. Zamknij oczy i poproś kogoś, aby poruszał się po hałaśliwym pomieszczeniu, czytając na głos zdanie. Powtórz jej zdanie i spróbuj zlokalizować, gdzie się znajduje.

11. Medytacja

Medytacja może być świetnym sposobem na zmniejszenie stresu i poprawę słuchu. W rzeczywistości medytacja obejmuje głębokie oddychanie, które może zwiększyć przepływ krwi i tlenu w całym ciele. Włączając medytację do swojego dnia, możesz poprawić swoją zdolność postrzegania i przetwarzania dźwięków, w tym mowy.

12. Ćwicz jogę

Joga to kolejny zdrowy sposób na poprawę słuchu i złagodzenie objawów szumów usznych. Praktykowanie jogi może zwiększyć krążenie krwi w uszach i mózgu, co pomaga usunąć toksyny i poprawić funkcjonowanie nerwów. Niektóre z najlepszych pozycji dla krążenia i zdrowia słuchu to kobra, lotos, drzewo i trójkąt.

13. Regularnie odwiedzaj lekarza

Przewlekłe choroby, takie jak wysokie ciśnienie krwi lub cukrzyca, mogą zwiększać ryzyko utraty słuchu. Regularne wizyty kontrolne u lekarza są ważnym sposobem na utrzymanie zdrowia słuchu i wczesne wykrycie potencjalnych problemów.

14. Zaplanuj badanie przesiewowe słuchu

Jednym ze sposobów na poprawę zdrowia słuchu jest wizyta u protetyka słuchu. Rutynowe badanie przesiewowe słuchu zapewnia lekarzowi punkt odniesienia, z którym można porównać słuch wraz z wiekiem, co pozwala wykryć zmiany i zalecić opcje leczenia.

15. Rozważ noszenie aparatów słuchowych

Jeśli lekarz przepisze aparaty słuchowe w celu leczenia ubytku słuchu, należy je nosić zgodnie z zaleceniami.1 Noszenie aparatów słuchowych może z czasem poprawić przetwarzanie mózgu, ponieważ dostosowuje się on do nowej stymulacji słuchowej. Noszenie aparatów słuchowych może poprawić zdolność słyszenia i ogólną jakość życia.

Skutki nieleczonego ubytku słuchu

Nieleczony ubytek słuchu może mieć zaskakujący wpływ na ogólny stan zdrowia. Utrata słuchu może nie tylko powodować izolację społeczną - prowadząc do depresji i samotności - ale może również prowadzić do objawów fizycznych, takich jak napięcie mięśni, bóle głowy i wysokie ciśnienie krwi.

Jeśli uważasz, że Ty lub ktoś z Twoich bliskich może mieć ubytek słuchu, udaj się do lekarza w celu zbadania słuchu i oceny problemu, zanim się on pogorszy lub doprowadzi do dalszych komplikacji.

Treść:

• 14 naturalnych sposobów na poprawę pamięci
• Wnioski

Pamięć można wzmocnić dietą, ćwiczeniami i pewnymi praktykami, w tym medytacją.

Każdemu z nas od czasu do czasu zdarzają się chwile zapomnienia, zwłaszcza gdy życie staje się zabiegane.

Chociaż może to być całkowicie normalne zjawisko, słaba pamięć może być frustrująca.

Genetyka odgrywa rolę w utracie pamięci, szczególnie w przypadku poważnych chorób neurologicznych, takich jak choroba Alzheimera. Badania wykazały jednak, że dieta i styl życia również mają duży wpływ na pamięć.

Oto 14 opartych na dowodach sposobów na naturalną poprawę pamięci.

14 naturalnych sposobów na poprawę pamięci

1. Jedz mniej dodanego cukru

Spożywanie zbyt dużej ilości dodanego cukru wiąże się z wieloma problemami zdrowotnymi i chorobami przewlekłymi, w tym z pogorszeniem funkcji poznawczych.

Badania wykazały, że dieta bogata w cukier może prowadzić do upośledzenia pamięci i zmniejszenia objętości mózgu, zwłaszcza w obszarze mózgu, który przechowuje pamięć krótkotrwałą.

Na przykład jedno z badań przeprowadzonych na ponad 4000 osób wykazało, że osoby spożywające większe ilości słodkich napojów, takich jak napoje gazowane, miały średnio mniejszą ogólną objętość mózgu i gorszą pamięć w porównaniu z osobami, które spożywały mniej cukru.

Ograniczenie cukru nie tylko wspomaga pamięć, ale także poprawia ogólny stan zdrowia.

Podsumowanie Badania wykazały, że osoby, które regularnie spożywają dużo dodanego cukru, mogą mieć gorszą pamięć i mniejszą objętość mózgu niż osoby, które ograniczają cukier.
niż ci, którzy ograniczają cukier.

2. Wypróbuj suplement diety z olejem rybim

Olej rybny jest bogaty w kwasy tłuszczowe omega-3: kwas eikozapentaenowy (EPA) i kwas dokozaheksaenowy (DHA).

Tłuszcze te są ważne dla ogólnego stanu zdrowia i wykazano, że zmniejszają ryzyko chorób serca, zmniejszają stan zapalny, łagodzą stres i niepokój oraz spowalniają pogorszenie stanu psychicznego.

Wiele badań wykazało, że spożywanie ryb i suplementów oleju rybnego może poprawić pamięć, zwłaszcza u osób starszych.

Przeprowadzony w 2015 roku przegląd 28 badań wykazał, że gdy dorośli z łagodnymi objawami utraty pamięci przyjmowali suplementy bogate w DHA i EPA, takie jak olej rybny, doświadczali poprawy pamięci epizodycznej.

Zarówno DHA, jak i EPA są niezbędne dla zdrowia i funkcjonowania mózgu, a także pomagają zmniejszyć stan zapalny w organizmie, który jest związany z pogorszeniem funkcji poznawczych.

Podsumowanie Ryby i suplementy oleju rybnego są bogate w kwasy tłuszczowe omega-3 EPA i DHA. Spożywanie ich może pomóc poprawić pamięć krótkotrwałą, roboczą i epizodyczną, szczególnie u osób starszych.

3. Znajdź czas na medytację

Praktykowanie medytacji może pozytywnie wpłynąć na zdrowie na wiele sposobów.

Jest ona relaksująca i uspokajająca, a także zmniejsza stres i ból, obniża ciśnienie krwi, a nawet poprawia pamięć.

W rzeczywistości wykazano, że medytacja zwiększa ilość istoty szarej w mózgu. Istota szara zawiera ciała neuronów.

Wraz z wiekiem zmniejsza się ilość istoty szarej, co ma negatywny wpływ na pamięć i funkcje poznawcze.

Wykazano, że medytacja i techniki relaksacyjne poprawiają pamięć krótkotrwałą u osób w każdym wieku, od dwudziestolatków po osoby starsze.

Na przykład, jedno z badań wykazało, że tajwańscy studenci uniwersytetu, którzy angażowali się w praktyki medytacyjne, takie jak uważność, mieli znacznie lepszą przestrzenną pamięć roboczą niż studenci, którzy nie praktykowali medytacji.

Przestrzenna pamięć robocza to zdolność do zachowywania i przetwarzania w umyśle informacji o położeniu obiektów w przestrzeni.

Podsumowanie Medytacja jest dobra nie tylko dla ciała, ale także dla mózgu. Badania sugerują, że medytacja może zwiększyć
istoty szarej w mózgu i poprawić przestrzenną pamięć roboczą.

4. Utrzymuj umiarkowaną wagę ciała

Utrzymanie umiarkowanej masy ciała jest niezbędne dla dobrej kondycji i jest jednym z najlepszych sposobów na utrzymanie ciała i umysłu w doskonałej formie.

Kilka badań wykazało, że otyłość jest czynnikiem ryzyka pogorszenia funkcji poznawczych.

Otyłość może w rzeczywistości powodować zmiany w genach związanych z pamięcią w mózgu, negatywnie wpływając na pamięć.

Otyłość może również prowadzić do insulinooporności i stanów zapalnych, które mogą mieć negatywny wpływ na mózg.

Badanie przeprowadzone na 50 osobach w wieku od 18 do 35 lat wykazało, że wyższy wskaźnik masy ciała wiązał się ze znacznie gorszymi wynikami testów pamięci.

Otyłość wiąże się również z wyższym ryzykiem rozwoju choroby Alzheimera, postępującej choroby, która niszczy pamięć i funkcje poznawcze.

Podsumowanie Otyłość jest czynnikiem ryzyka pogorszenia funkcji poznawczych. Utrzymywanie wskaźnika masy ciała w normie może pomóc uniknąć wielu problemów związanych z otyłością, w tym gorszej pamięci.

5. Wystarczająca ilość snu

Brak snu od dawna wiąże się z gorszą pamięcią.

Sen odgrywa ważną rolę w konsolidacji pamięci, procesie, w którym wspomnienia krótkoterminowe są wzmacniane i przekształcane w wspomnienia długoterminowe.

Badania pokazują, że brak snu może mieć negatywny wpływ na pamięć.

Przykładowo, w jednym z badań zbadano wpływ snu u 40 dzieci w wieku od 10 do 14 lat.

Jedna grupa dzieci została przeszkolona do testów pamięciowych wieczorem, a następnie przetestowana następnego ranka po przespanej nocy. Druga grupa została przeszkolona i przetestowana tego samego dnia bez snu między treningiem a testami.

Grupa, która spała między treningiem a testami, uzyskała o 20% lepsze wyniki w testach pamięci.

Inne badanie wykazało, że pielęgniarki pracujące na nocnej zmianie popełniały więcej błędów matematycznych, a 68% z nich uzyskało niższe wyniki w testach pamięci w porównaniu z pielęgniarkami pracującymi na dziennej zmianie.

Eksperci ds. zdrowia zalecają, aby dorośli spali od 7 do 9 godzin każdej nocy dla optymalnego zdrowia.

Podsumowanie Badania konsekwentnie łączą odpowiednią ilość snu z lepszą wydajnością pamięci. Sen pomaga konsolidować. Wspomnienia. Istnieje również większe prawdopodobieństwo uzyskania lepszych wyników w testach pamięciowych, gdy jesteś dobrze wypoczęty niż gdy jesteś pozbawiony snu.

6. Ćwicz uważność

Uważność to stan umysłu, w którym koncentrujesz się na obecnej sytuacji i utrzymujesz świadomość swojego otoczenia i uczuć.

Uważność jest wykorzystywana w medytacji, ale te dwa stany nie są jednym i tym samym. Medytacja jest bardziej formalną praktyką, podczas gdy uważność jest nawykiem umysłowym, którego można używać w każdej sytuacji.

Badania wykazały, że uważność skutecznie zmniejsza stres oraz poprawia koncentrację i pamięć.

Jedno z badań przeprowadzonych na 293 studentach psychologii wykazało, że ci, którzy otrzymali trening uważności, osiągali lepsze wyniki w rozpoznawaniu i zapamiętywaniu obiektów w porównaniu do studentów, którzy nie otrzymali treningu uważności.

Uważność była również związana z niższym ryzykiem pogorszenia funkcji poznawczych związanych z wiekiem i ogólną poprawą samopoczucia psychicznego.

Włącz techniki uważności do swojej codziennej rutyny, zwracając większą uwagę na obecną sytuację, koncentrując się na oddechu i delikatnie resetując uwagę, gdy umysł błądzi.

Podsumowanie Praktykowanie technik uważności wiąże się ze zwiększoną wydajnością pamięci. Uważność wiąże się również ze zmniejszeniem związanego z wiekiem pogorszenia funkcji poznawczych.

7. Pij alkohol z umiarem

Spożywanie zbyt dużej ilości napojów alkoholowych może być szkodliwe dla zdrowia na wiele sposobów i może negatywnie wpływać na pamięć.

Nadmierne picie to picie w sposób, który podnosi poziom alkoholu we krwi do 0,08 grama na ml lub więcej. Badania wykazały, że zmienia to mózg i powoduje upośledzenie pamięci.

Badanie przeprowadzone na 155 studentach pierwszego roku wykazało, że studenci, którzy spożywali sześć lub więcej drinków w krótkim okresie czasu, tygodniowo lub miesięcznie, mieli trudności w testach natychmiastowego i opóźnionego przypominania w porównaniu ze studentami, którzy nigdy nie pili.

Alkohol wykazuje neurotoksyczne działanie na mózg. Powtarzające się epizody upijania się mogą uszkodzić hipokamp, część mózgu, która odgrywa ważną rolę w zapamiętywaniu.

Chociaż wypicie drinka lub dwóch od czasu do czasu jest prawdopodobnie w porządku, unikanie nadmiernego spożycia alkoholu jest rozsądnym sposobem ochrony pamięci.

Podsumowanie Alkohol ma neurotoksyczny wpływ na mózg, w tym zmniejsza wydajność pamięci. Okazjonalne umiarkowane picie zwykle nie jest szkodliwe.
ale nadmierne picie może uszkodzić hipokamp, kluczowy obszar mózgu związany z pamięcią.

8. Trenuj swój mózg

Ćwiczenie umiejętności poznawczych poprzez granie w gry umysłowe to zabawny i skuteczny sposób na wzmocnienie pamięci.

Krzyżówki, gry polegające na zapamiętywaniu słów, Tetris, a nawet aplikacje mobilne dedykowane treningowi pamięci to doskonałe sposoby na wzmocnienie pamięci.

Badanie z udziałem 42 dorosłych osób z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi wykazało, że granie w gry w aplikacji do treningu mózgu przez 8 godzin w ciągu 4 tygodni poprawiło wyniki w testach pamięci.

Inne badanie z udziałem 4 715 osób wykazało, że gdy spędzali oni 15 minut co najmniej 5 dni w tygodniu na internetowym programie treningu mózgu, ich pamięć krótkotrwała, pamięć robocza, koncentracja i rozwiązywanie problemów znacznie się poprawiły w porównaniu z grupą kontrolną.

Ponadto wykazano, że gry treningowe mózgu pomagają zmniejszyć ryzyko demencji u osób starszych.

Podsumowanie Gry, które stanowią wyzwanie dla mózgu, mogą pomóc wzmocnić pamięć, a nawet zmniejszyć ryzyko demencji.

9. Ogranicz rafinowane węglowodany

Spożywanie dużych ilości rafinowanych węglowodanów, takich jak ciasta, płatki zbożowe, herbatniki, biały ryż i białe wypieki, może być szkodliwe dla pamięci.

Żywność ta ma wysoki indeks glikemiczny, co oznacza, że organizm szybko trawi te węglowodany, co prowadzi do gwałtownego wzrostu poziomu cukru we krwi.

Badania wykazały, że zachodnie diety bogate w rafinowane węglowodany są powiązane z demencją, pogorszeniem funkcji poznawczych i obniżeniem funkcji poznawczych.

Jedno z badań z udziałem 317 zdrowych koreańskich dzieci wykazało, że te, które spożywały więcej przetworzonych węglowodanów, takich jak biały ryż, makaron i fast foody, miały obniżone zdolności poznawcze, w tym gorszą pamięć krótkotrwałą i roboczą.

Inne badanie wykazało, że dorośli, którzy codziennie spożywali gotowe do spożycia płatki śniadaniowe, mieli gorsze funkcje poznawcze niż ci, którzy spożywali płatki rzadziej.

Podsumowanie Podobnie jak dodany cukier, rafinowane węglowodany prowadzą do podwyższonego poziomu cukru we krwi, co z czasem może uszkodzić mózg. Diety bogate w rafinowane węglowodany są powiązane z demencją, pogorszeniem funkcji poznawczych i zmniejszeniem funkcji mózgu.

10. Zbadaj poziom witaminy D

Witamina D jest ważnym składnikiem odżywczym, który odgrywa wiele ważnych ról w organizmie.

Niski poziom witaminy D wiąże się z wieloma problemami zdrowotnymi, w tym z obniżonymi funkcjami poznawczymi.

Badanie, w którym przez 5 lat obserwowano 318 starszych osób dorosłych, wykazało, że ci, którzy mieli poziom witaminy D we krwi poniżej 20 nanogramów (ng) na mililitr (ml), tracili pamięć i inne zdolności poznawcze szybciej niż osoby z prawidłowym poziomem witaminy D.

Niski poziom witaminy D wiąże się również z wyższym ryzykiem demencji.

Niedobór witaminy D jest bardzo powszechny, szczególnie w chłodniejszym klimacie i u osób o ciemniejszej karnacji. Porozmawiaj ze swoim lekarzem i wykonaj badanie krwi, aby sprawdzić, czy potrzebujesz suplementu witaminy D.

Podsumowanie Niedobór witaminy D jest bardzo powszechny, zwłaszcza w chłodniejszym klimacie, i wiąże się z pogorszeniem funkcji poznawczych związanym z wiekiem i demencją. Jeśli uważasz, że masz niski poziom witaminy D, poproś lekarza o wykonanie badania krwi.

11. Ćwiczenia

Ćwiczenia są ważne dla ogólnego zdrowia fizycznego i psychicznego.

Badania wykazały, że są one korzystne dla mózgu i mogą pomóc poprawić pamięć u osób w każdym wieku, od dzieci po osoby starsze.

Na przykład badanie 144 osób w wieku od 19 do 93 lat wykazało, że jeden 15-minutowy trening na rowerze stacjonarnym z umiarkowanym wysiłkiem fizycznym doprowadził do poprawy zdolności poznawczych, w tym pamięci, w każdym wieku.

Wiele badań wykazało, że ćwiczenia mogą zwiększać wydzielanie białek neuroprotekcyjnych oraz poprawiać wzrost i rozwój neuronów, prowadząc do poprawy zdrowia mózgu.

Regularne ćwiczenia w średnim wieku wiążą się również ze zmniejszonym ryzykiem demencji w późniejszym życiu.

Podsumowanie Ćwiczenia fizyczne przynoszą niesamowite korzyści dla całego ciała, w tym mózgu. Wykazano, że nawet umiarkowane ćwiczenia przez krótki okres czasu poprawiają zdolności poznawcze, w tym pamięć, w każdym wieku.
Grupy.

12. Wybieraj żywność przeciwzapalną

Dieta bogata w pokarmy przeciwzapalne może pomóc poprawić pamięć.

Przeciwutleniacze pomagają zmniejszyć stan zapalny w organizmie poprzez zmniejszenie stresu oksydacyjnego wywołanego przez wolne rodniki. Przeciwutleniacze można spożywać w żywności, takiej jak owoce, warzywa i herbaty.

Niedawny przegląd dziewięciu badań z udziałem ponad 31 000 osób wykazał, że ci, którzy jedli więcej owoców i warzyw, mieli niższe ryzyko pogorszenia funkcji poznawczych i demencji w porównaniu z tymi, którzy spożywali mniej tych pożywnych pokarmów.

Owoce jagodowe są szczególnie bogate w przeciwutleniacze, takie jak flawonoidy i antocyjany. Ich spożywanie może być doskonałym sposobem zapobiegania utracie pamięci.

Podsumowanie Pokarmy przeciwzapalne są świetne dla mózgu, zwłaszcza jagody i inne pokarmy bogate w przeciwutleniacze. Aby włączyć do swojej diety więcej pokarmów przeciwzapalnych, nie można się pomylić, spożywając różnorodne owoce i warzywa.

13. Rozważ kurkuminę

Kurkumina to związek występujący w wysokich stężeniach w korzeniu kurkumy. Należy do kategorii związków zwanych polifenolami.

Jest silnym przeciwutleniaczem i ma silne działanie przeciwzapalne w organizmie.

Badania wykazały, że kurkumina zmniejsza uszkodzenia oksydacyjne i stany zapalne w mózgu, a także zmniejsza ilość blaszek amyloidowych. Te gromadzą się na neuronach i powodują śmierć komórek i tkanek, prowadząc do utraty pamięci.

Gromadzenie się blaszek amyloidowych może w rzeczywistości odgrywać rolę w rozwoju choroby Alzheimera.

Chociaż potrzebne są dalsze badania nad wpływem kurkuminy na pamięć, niektóre badania sugerują, że może ona skutecznie poprawiać pamięć i zapobiegać pogorszeniu funkcji poznawczych.

Podsumowanie Kurkumina jest silnym przeciwutleniaczem. Badania na zwierzętach wykazały, że zmniejsza ona stan zapalny i blaszki amyloidowe w mózgu.
Potrzebne są jednak dalsze badania na ludziach.

14. Dodaj trochę kakao do swojej diety

Kakao jest nie tylko smaczne, ale także pożywne, ponieważ dostarcza potężnej dawki przeciwutleniaczy zwanych flawonoidami. Badania sugerują, że flawonoidy są szczególnie korzystne dla mózgu.

Mogą one stymulować wzrost naczyń krwionośnych i neuronów oraz zwiększać przepływ krwi w częściach mózgu zaangażowanych w pamięć.

Badanie przeprowadzone na 30 zdrowych osobach wykazało, że osoby spożywające ciemną czekoladę zawierającą 720 mg flawonoidów kakaowych wykazywały lepszą pamięć w porównaniu do osób spożywających białą czekoladę bez flawonoidów kakaowych.

Aby uzyskać jak najwięcej z czekolady, należy wybierać ciemną czekoladę o zawartości kakao 70% lub więcej. Pomoże to zapewnić, że zawiera ona większą ilość przeciwutleniaczy, takich jak flawonoidy.

Kakao jest bogate w przeciwutleniacze, które mogą pomóc poprawić wydajność pamięci. Upewnij się, że wybierasz ciemną czekoladę o zawartości kakao 70% lub wyższej, aby uzyskać skoncentrowaną dawkę przeciwutleniaczy.

Podsumowanie

Istnieje wiele zabawnych, łatwych, a nawet pysznych sposobów na poprawę pamięci.

Ćwiczenie umysłu i ciała, delektowanie się dobrej jakości czekoladą i zmniejszenie ilości dodawanego cukru w diecie to doskonałe techniki.

Spróbuj dodać kilka z tych popartych naukowo wskazówek do swojej codziennej rutyny, aby poprawić zdrowie mózgu i utrzymać pamięć w doskonałej formie.

Treść:

• Czym jest schizofrenia?
• Objawy i przyczyny schizofrenii
• Jakie są czynniki ryzyka schizofrenii?
• Diagnoza i testy na schizofrenię
• Postępowanie i leczenie schizofrenii
• Zapobieganie schizofrenii
• Perspektywy/prognozy dotyczące schizofrenii
• Jak powinienem o siebie dbać?
• Inne często zadawane pytania
• Wnioski

Schizofrenia obejmuje oderwanie od rzeczywistości, w tym halucynacje i urojenia. Wpływa również na zdolność rozpoznawania objawów. Jest to poważna choroba, ale można ją leczyć.

Czym jest schizofrenia?

Schizofrenia to choroba psychiczna, która ma poważny wpływ na samopoczucie fizyczne i psychiczne.

Zaburza ona funkcjonowanie mózgu i wpływa na myśli, pamięć, zmysły i zachowanie. W rezultacie mogą wystąpić problemy w wielu obszarach codziennego życia.

Nieleczona schizofrenia często zaburza relacje (zawodowe, towarzyskie, romantyczne i inne). Może również powodować problemy z organizacją myśli i zachowywać się w sposób narażający na wypadki lub inne choroby.

Jakie są rodzaje schizofrenii?

Psychiatrzy określali kiedyś różne rodzaje schizofrenii, takie jak schizofrenia paranoidalna i schizofrenia katatoniczna. Rodzaje te nie były jednak zbyt pomocne w diagnozowaniu lub leczeniu schizofrenii. Zamiast tego eksperci uważają obecnie schizofrenię za spektrum schorzeń, w tym:

• Schizotypowe zaburzenie osobowości (które również należy do kategorii zaburzeń osobowości).
• Zaburzenie z urojeniami.
• Krótkotrwałe zaburzenie psychotyczne.
• Zaburzenie schizofreniczne.
• Zaburzenie schizoafektywne.

Inne zaburzenia ze spektrum schizofrenii (określone lub nieokreślone). Diagnoza ta umożliwia pracownikom służby zdrowia zdiagnozowanie nietypowych wariantów schizofrenii.

Kogo to dotyczy?

Schizofrenia rozpoczyna się między 15. a 25. rokiem życia u mężczyzn i między 25. a 35. rokiem życia u kobiet. Zwykle dotyka ona w równym stopniu mężczyzn i kobiety. Około 20% nowych przypadków schizofrenii występuje u osób w wieku powyżej 45 lat. Przypadki te częściej występują u mężczyzn i osób z AMAB.

Schizofrenia u dzieci występuje rzadko, ale jest możliwa. Jeśli schizofrenia rozpoczyna się w dzieciństwie, jej przebieg jest zwykle cięższy i trudniejszy do leczenia.

Jak często występuje schizofrenia?

Schizofrenia jest dość powszechną chorobą. Na całym świecie dotyka 221 na 100 000 osób.

Objawy i przyczyny schizofrenii

Schizofrenia obejmuje szereg możliwych objawów, takich jak urojenia, halucynacje, dezorganizacja mowy, nietypowe ruchy.

Schizofrenia może obejmować szeroki zakres możliwych objawów.

Jakie jest pięć objawów schizofrenii?

Wiele osób cierpiących na schizofrenię nie jest w stanie rozpoznać, że ma objawy schizofrenii. Ale osoby z ich otoczenia mogą. Oto pięć głównych objawów schizofrenii

• Urojenia: są to fałszywe przekonania, które utrzymujesz, mimo że istnieje wiele dowodów na to, że są one błędne. Na przykład możesz myśleć, że ktoś kontroluje to, co myślisz, mówisz lub robisz.
• Halucynacje: wydaje Ci się, że widzisz, słyszysz, czujesz, dotykasz lub smakujesz rzeczy, które nie istnieją, np. słyszysz głosy.
  Zdezorganizowane lub niespójne mówienie: Możesz mieć problemy z uporządkowaniem myśli podczas mówienia. Może się wydawać, że masz trudności z utrzymaniem tematu lub twoje myśli mogą być tak pomieszane, że ludzie cię nie rozumieją.
• Niezorganizowane lub nietypowe ruchy: Możesz poruszać się inaczej, niż oczekują tego ludzie wokół ciebie. Na przykład, możesz często obracać się bez wyraźnego powodu lub w ogóle się nie poruszać.
• Objawy negatywne: Objawy te dotyczą zmniejszenia lub utraty zdolności do wykonywania czynności zgodnie z oczekiwaniami. Na przykład, możesz przestać robić mimikę twarzy lub mówić płaskim głosem bez emocji. Objawy negatywne obejmują również brak motywacji, zwłaszcza gdy nie masz ochoty na kontakty towarzyskie lub robienie rzeczy, które zwykle lubisz.

Z powodu tych objawów możesz

• Czuć się podejrzliwy, paranoiczny lub przestraszony.
• Nie dbać o swoją higienę i wygląd.
• Doświadczać depresji, niepokoju i myśli samobójczych.
• Używać alkoholu, nikotyny, leków na receptę lub leków rekreacyjnych w celu złagodzenia objawów.

Co powoduje schizofrenię?

Nie ma jednej przyczyny schizofrenii. Eksperci uważają, że schizofrenia powstaje z różnych przyczyn. Trzy główne przyczyny obejmują:

Brak równowagi w sygnałach chemicznych wykorzystywanych przez mózg do komunikacji między komórkami.
Problemy z rozwojem mózgu przed urodzeniem.
Utrata połączeń między różnymi obszarami mózgu.

Jakie są czynniki ryzyka schizofrenii?

Chociaż nie ma potwierdzonych przyczyn schizofrenii, istnieją czynniki ryzyka rozwoju choroby:

• Środowisko: wiele czynników w otaczającym nas świecie może zwiększać ryzyko zachorowania na schizofrenię. Urodzenie się zimą nieznacznie zwiększa ryzyko zachorowania. Niektóre choroby wpływające na mózg, w tym infekcje i choroby autoimmunologiczne (gdy układ odpornościowy atakuje część ciała), również mogą zwiększać ryzyko. Długotrwały ekstremalny stres może również odgrywać rolę w jego wystąpieniu.
• Rozwój i okoliczności narodzin: to, jak rozwijałeś się przed urodzeniem, również odgrywa rolę w schizofrenii. Ryzyko zachorowania na schizofrenię wzrasta, jeśli matka w czasie ciąży cierpiała na cukrzycę ciążową, stan przedrzucawkowy, niedożywienie lub niedobór witaminy D. Ryzyko wzrasta również w przypadku niedowagi przy urodzeniu lub komplikacji podczas porodu (na przykład, jeśli urodziłeś się przez cesarskie cięcie w trybie nagłym).
• Rekreacyjne zażywanie narkotyków: schizofrenia jest związana z zażywaniem niektórych narkotyków rekreacyjnych, zwłaszcza w dużych ilościach i we wczesnym okresie życia. Związek między intensywnym używaniem marihuany (konopi indyjskich) w wieku nastoletnim jest jednym z najlepiej zbadanych. Eksperci nie są jednak pewni, czy używanie marihuany jest bezpośrednią przyczyną schizofrenii, czy jedynie czynnikiem przyczyniającym się do jej wystąpienia.

Czy schizofrenia ma podłoże genetyczne?

Eksperci nie znaleźli jednej konkretnej przyczyny schizofrenii, więc nie mogą z całą pewnością stwierdzić, czy schizofrenia jest spowodowana genetycznie. Jednakże, jeśli masz w rodzinie osoby cierpiące na schizofrenię - zwłaszcza rodzica lub rodzeństwo cierpiące na tę chorobę - masz znacznie większe ryzyko zachorowania na tę chorobę.

Diagnoza i badania w kierunku schizofrenii

Jak diagnozuje się schizofrenię?

Pracownik służby zdrowia może zdiagnozować schizofrenię lub pokrewne zaburzenie na podstawie kombinacji zadawanych pytań, opisywanych objawów lub obserwacji zachowań. Będzie on również zadawać pytania, aby wykluczyć inne możliwe przyczyny objawów. Następnie porównają wyniki z kryteriami niezbędnymi do postawienia diagnozy schizofrenii.

Objawy wpływają na zdolność do pracy lub relacje (przyjaźnie, romantyczne, zawodowe lub inne).

Jakie testy są wykonywane w celu zdiagnozowania tej choroby?

Nie ma testów diagnostycznych na schizofrenię. Jednak przed zdiagnozowaniem schizofrenii pracownicy służby zdrowia mogą przeprowadzić testy w celu wykluczenia innych chorób. Najbardziej prawdopodobne rodzaje testów obejmują:

• Badania obrazowe. Pracownicy służby zdrowia często korzystają z tomografii komputerowej (CT), rezonansu magnetycznego (MRI) i innych badań obrazowych w celu wykluczenia problemów takich jak udar, urazy mózgu, guzy i inne zmiany w strukturze mózgu.
• Badania krwi, moczu i płynu mózgowo-rdzeniowego. Badania te mają na celu wykrycie zmian chemicznych w płynach ustrojowych, które mogłyby wyjaśnić zmiany w zachowaniu. Mogą one wykluczyć zatrucie metalami ciężkimi lub inne przyczyny zatrucia, infekcje i inne.
• Badanie aktywności mózgu. Elektroencefalogram (EEG) wykrywa i rejestruje aktywność elektryczną w mózgu. Badanie to może pomóc wykluczyć choroby takie jak padaczka.

Postępowanie i leczenie schizofrenii

Czy schizofrenię można wyleczyć?

Schizofrenii nie można wyleczyć, ale często można ją leczyć. W niewielkim odsetku przypadków ludzie mogą zostać całkowicie wyleczeni ze schizofrenii. Nie jest to jednak lekarstwo, ponieważ nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, kto powróci, a kto nie. Z tego powodu eksperci uważają, że osoby, które wyleczyły się z choroby, są „w remisji”.

Jak leczy się schizofrenię?

Leczenie schizofrenii zwykle obejmuje połączenie leków, terapii i technik samokontroli. Należą do nich na przykład

• Leki przeciwpsychotyczne. Leki te blokują sposób, w jaki mózg wykorzystuje pewne substancje chemiczne do komunikacji między komórkami.
• Inne leki. Lekarz może również przepisać inne leki na objawy, które występują obok lub z powodu objawów schizofrenii. Może on również przepisać leki, które pomogą zmniejszyć skutki uboczne leków przeciwpsychotycznych, takie jak drżenie.
• Psychoterapia. Metody terapii rozmową, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT), mogą pomóc w radzeniu sobie z chorobą i zarządzaniu nią. Długoterminowa terapia może również pomóc w radzeniu sobie z wtórnymi problemami towarzyszącymi schizofrenii, takimi jak lęk, depresja lub problemy z używaniem substancji psychoaktywnych.
• Terapia elektrowstrząsowa (ECT). Jeśli inne metody leczenia nie przynoszą rezultatów, lekarz może zalecić terapię elektrowstrząsową. Leczenie to polega na zastosowaniu prądu elektrycznego wstrzykiwanego w skórę głowy, który następnie stymuluje określone części mózgu. Stymulacja powoduje krótki napad drgawkowy, który może pomóc poprawić funkcjonowanie mózgu w przypadku ciężkiej depresji, pobudzenia i innych problemów. Jeśli pacjent zostanie poddany terapii EW, zostanie znieczulony. Podczas zabiegu pacjent będzie uśpiony i nie będzie odczuwał bólu.

Jak szybko po zabiegu poczuję się lepiej?

Lekarz może najlepiej poinformować pacjenta, jak długo potrwa, zanim leki i terapia zaczną działać, ponieważ różne leki potrzebują różnego czasu, aby wykazać swoje działanie. Lekarz może również poinformować o innych opcjach leczenia, które mogą pomóc, jeśli pierwsze leczenie nie zadziała.

Zapobieganie schizofrenii

Jak mogę zmniejszyć ryzyko lub zapobiec tej chorobie?

Ponieważ eksperci nadal nie wiedzą, dlaczego schizofrenia występuje, nie można jej zapobiec ani zmniejszyć ryzyka jej rozwoju.

Perspektywy/prognozy dotyczące schizofrenii

Czego mogę się spodziewać, jeśli cierpię na tę chorobę?

Schizofrenia jest chorobą, która bardzo różni się w zależności od osoby. Możesz mieć problemy z pracą, związkami i dbaniem o siebie. Jednak dzięki leczeniu możesz być w stanie pracować, dbać o siebie i utrzymywać satysfakcjonujące relacje.

Choroba ta często dotyka ludzi cyklicznie. Oznacza to, że mogą występować okresy zaostrzenia choroby i znacznego nasilenia objawów. Następnie mogą występować okresy, w których objawy poprawiają się, ale nie ustępują całkowicie.

Pomimo tego, jak poważny jest ten stan, leczenie umożliwia życie z nim i zminimalizowanie jego wpływu na życie.

Jakie są perspektywy tej choroby?

Schizofrenia sama w sobie nie jest chorobą śmiertelną. Jednak jej skutki mogą prowadzić do niebezpiecznych lub szkodliwych zachowań. U około jednej trzeciej osób cierpiących na schizofrenię objawy nasilają się z czasem. Może się tak zdarzyć, ponieważ objawy nie reagują na leczenie lub masz trudności z przestrzeganiem planów leczenia na tyle konsekwentnie, aby poradzić sobie z chorobą. Około 10% osób ze schizofrenią umiera w wyniku samobójstwa.

Inne osoby reagują na leczenie. Jednak nadal mają okresy, w których objawy powracają i nasilają się. Mogą również mieć utrzymujące się problemy, takie jak trudności z koncentracją lub myśleniem, z powodu wcześniejszych epizodów choroby.

Jak powinienem o siebie dbać?

Jeśli cierpisz na schizofrenię, powinieneś wykonać następujące czynności, które pomogą Ci dbać o siebie i radzić sobie z chorobą:

• Przyjmować leki zgodnie z zaleceniami. Jedną z najważniejszych rzeczy jest przyjmowanie leków. Jeśli cierpisz na schizofrenię, nie powinieneś przerywać przyjmowania leków bez konsultacji z lekarzem. Omów wszelkie obawy lub skutki uboczne ze swoim lekarzem, aby znaleźć lek, który będzie dobrze działał, a jednocześnie będzie miał minimalne lub żadne skutki uboczne.
• Zgłaszaj się do lekarza zgodnie z zaleceniami. Świadczeniodawca opieki zdrowotnej ustali harmonogram wizyt. Wizyty te są szczególnie ważne, aby pomóc w radzeniu sobie z chorobą.
• Nie ignoruj ani nie unikaj objawów. Wczesna diagnoza i opieka medyczna dają większe szanse na reakcję na leczenie i dobre wyniki.
• Unikaj spożywania alkoholu i rekreacyjnego zażywania narkotyków. Używanie alkoholu i narkotyków może pogorszyć objawy schizofrenii i prowadzić do innych problemów. Obejmuje to również przyjmowanie leków na receptę innych niż przepisane.
• Rozważ poszukiwanie wsparcia. Organizacje takie jak National Alliance on Mental Illness mogą zaoferować zasoby i informacje, które mogą pomóc.

Inne często zadawane pytania

Co mogę zrobić, jeśli ukochana osoba wykazuje objawy schizofrenii?

Jeśli zauważysz, że Twoja bliska osoba wykazuje objawy schizofrenii lub pokrewnej choroby, możesz spróbować jej pomóc, wykonując następujące kroki:

• Zapytaj, jak możesz pomóc. Słuchanie i oferowanie pomocy utrzymuje otwarte linie komunikacji i pomaga jej poczuć więź z innymi.
• Zachęć go do spotkania z kimś, kto może mu pomóc. Leczenie schizofrenii, a zwłaszcza przyjmowanie leków, może złagodzić objawy i pomóc danej osobie rozpoznać, co jest prawdziwe, a co nie.
• Nie oceniaj i nie kłóć się. Unikaj osądzania lub spierania się z nimi o to, co jest prawdziwe, a co nie, nawet jeśli masz na to dowody. Osoby doświadczające halucynacji lub urojeń zwykle nie reagują na dowody, ponieważ nie potrafią odróżnić tego, co jest prawdziwe, a co nie.
• Zachowaj spokój. Jeśli są zdenerwowani lub źli, nie podnoś głosu i staraj się zachować spokój i ciszę w otoczeniu.
• Należy również upewnić się, że nie czują się uwięzieni lub w inny sposób zagrożeni.
• Szukaj pomocy w nagłych wypadkach. Osoby cierpiące na schizofrenię są znacznie bardziej narażone na śmierć w wyniku samobójstwa.
• Jeśli mówią o myślach o skrzywdzeniu siebie lub innych, wezwij pomoc.

Wnioski

Schizofrenia może być przerażającą chorobą dla Ciebie i Twoich bliskich. Pomimo stereotypów, nie jest to stan, w którym jakakolwiek myśl o wyzdrowieniu lub szczęśliwym, satysfakcjonującym życiu jest niemożliwa. Jeśli uważasz, że masz objawy schizofrenii, ważne jest, aby jak najszybciej porozmawiać z lekarzem. Ich zadaniem jest udzielenie ci pomocy, a pracownicy służby zdrowia - zwłaszcza ci, którzy specjalizują się w chorobach psychicznych, takich jak schizofrenia - są przeszkoleni, aby pomóc ci nie czuć się osądzanym, zawstydzonym lub zażenowanym.

Jeśli zauważysz, że twoja ukochana osoba zmaga się z objawami psychozy lub schizofrenii, delikatnie i wspierająco zachęć ją do poszukiwania opieki. Wczesna diagnoza i leczenie mogą mieć duże znaczenie w pomaganiu ludziom w powrocie do zdrowia i radzeniu sobie z chorobą.

Treść:

• Objawy wstrząśnienia mózgu
• Przyczyny wstrząśnienia mózgu
• Czynniki ryzyka wstrząśnienia mózgu
• Powikłania wstrząśnienia mózgu
• Zapobieganie wstrząśnieniu mózgu
• Diagnoza wstrząśnienia mózgu
• Leczenie wstrząśnienia mózgu

Wstrząśnienie mózgu to łagodny uraz mózgu, który wpływa na jego funkcjonowanie. Skutki są często krótkotrwałe i mogą obejmować bóle głowy oraz problemy z koncentracją, pamięcią, równowagą, nastrojem i snem.

Wstrząśnienie mózgu jest zwykle spowodowane uderzeniem w głowę lub ciało, które wiąże się ze zmianą funkcji mózgu. Nie każdy, kto doświadcza uderzenia w ciało lub głowę, ma wstrząs mózgu.

Niektóre wstrząśnienia mózgu powodują utratę przytomności, ale większość nie.

Upadki są najczęstszą przyczyną wstrząśnienia mózgu. Wstrząśnienia mózgu są również powszechne u sportowców uprawiających sporty kontaktowe, takie jak futbol amerykański lub piłka nożna. Większość osób w pełni wraca do zdrowia po wstrząśnieniu mózgu.

Objawy wstrząśnienia mózgu

Objawy wstrząśnienia mózgu mogą być subtelne i mogą nie pojawić się od razu. Objawy mogą utrzymywać się przez kilka dni, tygodni lub nawet dłużej.

Typowe objawy łagodnego wstrząśnienia mózgu to ból głowy, dezorientacja i utrata pamięci, zwana amnezją. Amnezja zwykle wiąże się z zapomnieniem zdarzenia, które spowodowało wstrząs mózgu.

Fizyczne objawy wstrząśnienia mózgu mogą obejmować:

• Ból głowy.
• Dzwonienie w uszach.
• Nudności.
• Wymioty.
• Zmęczenie lub senność.
• Niewyraźne widzenie.

Inne objawy wstrząsu mózgu obejmują

• Dezorientacja lub uczucie mgły.
• Niepamięć związana ze zdarzeniem.
• Zawroty głowy lub „widzenie gwiazd”.

Świadek może zaobserwować te objawy u osoby ze wstrząśnieniem mózgu:

• Tymczasowa utrata przytomności, choć nie zawsze występuje.
• Niewyraźna mowa.
• Opóźnione odpowiedzi na pytania.
• Oszołomiony wygląd.
• Zapominanie, np. zadawanie w kółko tego samego pytania.

Niektóre objawy wstrząśnienia mózgu pojawiają się od razu. Czasami jednak objawy mogą pojawić się dopiero kilka dni po urazie, np.

• Problemy z koncentracją i pamięcią.
• Drażliwość i inne zmiany osobowości.
• Wrażliwość na światło i hałas.
• Trudności ze snem.
• Uczucie emocjonalności lub depresji.
• Zmiany smaku i zapachu.

Objawy u dzieci

Wstrząs mózgu może być trudny do rozpoznania u niemowląt i małych dzieci, ponieważ nie potrafią one opisać, jak się czują. Objawy wstrząśnienia mózgu mogą obejmować:

• Zdezorientowany wygląd.
• Brak apatii i łatwe męczenie się.
• Drażliwość i nerwowość.
• Utrata równowagi i chwiejny chód.
• Nadmierny płacz.
• Zmiana nawyków żywieniowych lub snu.
• Brak zainteresowania ulubionymi zabawkami.
• Wymioty.

Przyczyny wstrząśnienia mózgu

Uszkodzenie różnych obszarów mózgu w zależności od rodzaju urazu

Rodzaje urazów spowodowanych wstrząśnieniem mózgu

Podczas wstrząśnienia mózgu mózg przesuwa się do przodu i do tyłu względem wewnętrznych ścian czaszki. Ten silny ruch może być spowodowany ostrym uderzeniem w głowę, szyję lub górną część ciała. Może być również spowodowany nagłym przyspieszeniem lub zwolnieniem głowy. Może się to zdarzyć podczas wypadku samochodowego, upadku z roweru lub zderzenia z innym zawodnikiem podczas uprawiania sportu.

Ruchy te uszkadzają mózg i wpływają na jego funkcjonowanie, zwykle przez krótki czas. Czasami łagodny uraz mózgu może prowadzić do krwawienia w mózgu lub wokół niego, powodując długotrwałą senność, dezorientację, a czasem śmierć. Każdy, kto doznał urazu mózgu, powinien być monitorowany w ciągu następnych godzin i szukać pomocy w nagłych wypadkach, jeśli objawy się nasilą.

Czynniki ryzyka wstrząśnienia mózgu

Zdarzenia i czynniki, które mogą zwiększać ryzyko wstrząśnienia mózgu obejmują:

• Aktywności, które mogą prowadzić do upadków, szczególnie u małych dzieci i starszych dorosłych.
• Sporty wysokiego ryzyka, takie jak futbol amerykański, hokej, piłka nożna, rugby, boks lub inne sporty kontaktowe.
• Brak odpowiedniego sprzętu ochronnego i nadzoru podczas uprawiania sportów wysokiego ryzyka.
• Wypadki samochodowe.
• Wypadki z udziałem pieszych lub rowerzystów.
• Walka zbrojna.
• Przemoc fizyczna.
• Wcześniejszy wstrząs mózgu również zwiększa ryzyko kolejnego wstrząsu mózgu.

Powikłania wstrząśnienia mózgu

Możliwe powikłania wstrząśnienia mózgu obejmują:

• Pourazowe bóle głowy. Niektóre osoby doświadczają bólów głowy związanych ze wstrząśnieniem mózgu przez kilka dni lub tygodni po urazie mózgu.
• Pourazowe zawroty głowy. Niektóre osoby odczuwają zawroty głowy lub oszołomienie przez kilka dni lub tygodni po urazie mózgu.
• Utrzymujące się objawy pourazowe, znane również jako zespół pourazowy. Niewielka liczba osób może mieć wiele objawów, które utrzymują się dłużej niż oczekiwano. Długotrwałe objawy mogą obejmować bóle głowy, zawroty głowy i problemy z myśleniem. Jeśli objawy te utrzymują się przez ponad trzy miesiące, nazywane są uporczywymi objawami pourazowymi.
• Skutki wielokrotnych urazów mózgu. Naukowcy badają skutki powtarzających się urazów głowy, które nie powodują objawów, zwanych urazami poduderzeniowymi. Obecnie nie ma jednoznacznych dowodów na to, że te powtarzające się urazy mózgu wpływają na jego funkcjonowanie.
• Zespół drugiego uderzenia. Rzadko, wystąpienie drugiego wstrząśnienia mózgu przed ustąpieniem objawów pierwszego wstrząśnienia mózgu może skutkować szybkim obrzękiem mózgu. Może to prowadzić do śmierci. Ważne jest, aby sportowcy nigdy nie wracali do uprawiania sportu, gdy nadal doświadczają objawów wstrząśnienia mózgu.

Zapobieganie wstrząśnieniu mózgu

Poniższe wskazówki mogą pomóc w zapobieganiu lub minimalizowaniu ryzyka wstrząśnienia mózgu:

Noś sprzęt ochronny podczas uprawiania sportu i innych zajęć rekreacyjnych. Upewnij się, że sprzęt jest odpowiednio dopasowany, dobrze utrzymany i prawidłowo noszony. Przestrzegaj zasad gry i zachowuj się w sposób sportowy.

Pamiętaj o noszeniu kasku podczas jazdy na rowerze, motocyklu, snowboardzie lub innych aktywności, które mogą spowodować uraz głowy.

Zapinaj pasy bezpieczeństwa. Zapinanie pasów bezpieczeństwa może zapobiec poważnym obrażeniom, w tym urazom głowy w wypadku samochodowym.

Zabezpiecz swój dom. Dom powinien być dobrze oświetlony. Utrzymuj podłogi wolne od wszystkiego, co może spowodować potknięcie się i upadek. Upadki w domu są główną przyczyną urazów głowy.

Chroń swoje dzieci. Aby zmniejszyć ryzyko urazów głowy u dzieci, zablokuj klatki schodowe i zainstaluj osłony okienne.

Regularnie ćwicz. Ćwiczenia wzmacniają mięśnie nóg i poprawiają równowagę.

Edukuj innych na temat wstrząsów mózgu. Edukuj trenerów, sportowców, rodziców i inne osoby na temat wstrząsów mózgu, aby pomóc w szerzeniu świadomości. Trenerzy i rodzice mogą również pomóc w promowaniu dobrych zachowań sportowych.

Diagnoza wstrząśnienia mózgu

Podczas diagnozowania wstrząśnienia mózgu pracownik służby zdrowia oceni objawy i przejrzy historię medyczną. W celu zdiagnozowania wstrząśnienia mózgu mogą być potrzebne testy. Testy mogą obejmować badanie neurologiczne, testy poznawcze i badania obrazowe.

Badanie neurologiczne

Pracownik służby zdrowia zada szczegółowe pytania dotyczące urazu, a następnie przeprowadzi badanie neurologiczne. Ocena ta obejmuje sprawdzenie

• Wzrok.
• Słuchu.
• Siła i wrażliwość.
• Równowaga.
• Koordynację.
• Refleks.

Testy poznawcze

Pracownik służby zdrowia może przeprowadzić kilka testów w celu oceny umiejętności myślenia, zwanych również zdolnościami poznawczymi. Testy mogą oceniać kilka czynników, w tym:

• Pamięć.
• Koncentrację.
• Zdolność do przywoływania informacji.

Badania obrazowe

W przypadku niektórych osób, które doznały wstrząśnienia mózgu, może być zalecane wykonanie badania obrazowego mózgu. Skany obrazowe mogą być wykonywane u osób z objawami takimi jak silne bóle głowy, drgawki, powtarzające się wymioty lub objawy, które się nasilają. Skany obrazowe mogą określić, czy uraz spowodował krwawienie lub obrzęk czaszki.

Tomografia komputerowa (TK) głowy jest standardowym badaniem u dorosłych w celu oceny mózgu bezpośrednio po urazie. Tomografia komputerowa wykorzystuje serię promieni rentgenowskich w celu uzyskania przekrojowych obrazów czaszki i mózgu.

U dzieci z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu tomografia komputerowa jest stosowana tylko wtedy, gdy spełnione są określone kryteria, takie jak rodzaj urazu lub objawy złamania czaszki. Powodem tego jest ograniczenie ekspozycji na promieniowanie u małych dzieci.

Rezonans magnetyczny (MRI) może być wykorzystywany do identyfikacji zmian w mózgu lub diagnozowania powikłań, które mogą wystąpić po wstrząśnieniu mózgu. Rezonans magnetyczny wykorzystuje silne magnesy i fale radiowe do tworzenia szczegółowych obrazów mózgu.

Obserwacja

Po zdiagnozowaniu wstrząśnienia mózgu Ty lub Twoje dziecko możecie wymagać hospitalizacji na noc w celu obserwacji.

Lekarz może też zlecić obserwację dziecka w domu. Poproś kogoś, aby został z Tobą i sprawdzał Cię przez co najmniej 24 godziny, aby upewnić się, że objawy się nie nasilają.

Leczenie wstrząśnienia mózgu

Istnieją kroki, które można podjąć, aby pomóc mózgowi wyleczyć się i przyspieszyć powrót do zdrowia.

Odpoczynek fizyczny i psychiczny

W ciągu pierwszych kilku dni po wstrząśnieniu mózgu względny odpoczynek pozwoli ci odzyskać siły. Pracownicy służby zdrowia zalecają odpoczynek fizyczny i psychiczny w tym okresie. Jednak całkowity odpoczynek, taki jak leżenie w ciemnym pokoju bez żadnych bodźców, nie pomaga w regeneracji i nie jest zalecany.

W ciągu pierwszych 48 godzin należy ograniczyć czynności wymagające dużej koncentracji, jeśli nasilają one objawy. Obejmuje to granie w gry wideo, oglądanie telewizji, wykonywanie zadań szkolnych, czytanie, pisanie SMS-ów lub korzystanie z komputera.

Nie wykonuj czynności fizycznych, które nasilają objawy. Może to obejmować ogólny wysiłek fizyczny, uprawianie sportu lub wykonywanie energicznych ruchów. Nie wykonuj tych czynności, dopóki nie przestaną one powodować objawów.

Po okresie względnego spokoju stopniowo zwiększaj codzienną aktywność, jeśli możesz ją tolerować bez wywoływania objawów. Aktywność fizyczną i umysłową można rozpocząć na poziomie, który nie spowoduje znacznego pogorszenia objawów.

Wykazano, że lekkie ćwiczenia i aktywność fizyczna, zgodnie z tolerancją, rozpoczynające się kilka dni po urazie, przyspieszają powrót do zdrowia. Aktywności mogą obejmować jazdę na rowerze stacjonarnym lub lekki jogging. Nie należy jednak wykonywać żadnych czynności, które narażają Cię na wysokie ryzyko kolejnego uderzenia głową, dopóki w pełni nie wyzdrowiejesz.

Lekarz może zalecić skrócenie dni spędzanych w szkole lub pracy. Konieczne może być robienie przerw w ciągu dnia lub zmodyfikowanie lub ograniczenie obowiązków szkolnych lub zadań zawodowych na czas powrotu do zdrowia.

Pracownik służby zdrowia może również zalecić różne terapie. Konieczna może być rehabilitacja objawów związanych z widzeniem, równowagą lub myśleniem i pamięcią.

Powrót do normalnej aktywności

W miarę poprawy objawów można stopniowo dodawać inne czynności wymagające myślenia. Możesz wykonywać więcej zadań szkolnych lub zawodowych lub wydłużyć czas spędzany w szkole lub pracy.

Pewna aktywność fizyczna może pomóc przyspieszyć regenerację mózgu. Pracownik służby zdrowia może zasugerować określone protokoły powrotu do aktywności fizycznej specyficzne dla danej dyscypliny sportowej. Zwykle obejmują one określone poziomy aktywności fizycznej, aby zapewnić bezpieczny powrót do aktywności. Nie należy wznawiać uprawiania sportów kontaktowych do czasu ustąpienia objawów i uzyskania zgody lekarza.

Uśmierzanie bólu

Bóle głowy mogą wystąpić w ciągu kilku dni lub tygodni po wstrząśnieniu mózgu. Aby poradzić sobie z bólem, należy zapytać pracownika służby zdrowia, czy można bezpiecznie przyjmować leki przeciwbólowe, takie jak acetaminofen (Tylenol, inne). Nie należy przyjmować innych leków przeciwbólowych, takich jak ibuprofen (Advil, Motrin IB, inne) i aspiryna. Leki te mogą zwiększać ryzyko krwawienia.

Treść:

• Objawy i oznaki kamicy nerkowej
• Przyczyny kamicy nerkowej
• Jak leczy się kamienie nerkowe
• Testowanie i diagnozowanie kamieni nerkowych
• Jak zapobiegać powstawaniu kamieni nerkowych
• Pokarmy, które mogą powodować kamicę nerkową
• Wnioski 

Kamienie nerkowe to stałe formacje kryształów. Mogą one tworzyć się w dowolnym miejscu układu moczowego, który składa się z nerek, moczowodów, pęcherza moczowego i cewki moczowej.

Kamienie nerkowe mogą być bolesnym problemem zdrowotnym. Przyczyny powstawania kamieni nerkowych różnią się w zależności od ich rodzaju.

Nie wszystkie kamienie nerkowe składają się z takich samych kryształów. Różne rodzaje kamieni nerkowych obejmują

Wapniowe

Kamienie wapniowe są najbardziej powszechne. Często składają się ze szczawianu wapnia, chociaż mogą również składać się z fosforanu wapnia lub maleinianu wapnia.

Spożywanie mniejszej ilości pokarmów bogatych w szczawiany może zmniejszyć ryzyko rozwoju tego typu kamieni. Pokarmy bogate w szczawiany obejmują

• chipsy ziemniaczane
• orzeszki ziemne
• czekolada
• szpinak

Jednakże, mimo że niektóre kamienie nerkowe są tworzone przez wapń, dostarczanie wystarczającej ilości wapnia w diecie może zapobiec tworzeniu się kamieni.

Kwas moczowy

Ten rodzaj kamieni nerkowych jest drugim najczęściej występującym. Mogą one występować u osób z dną moczanową, cukrzycą, otyłością i innymi rodzajami zespołu metabolicznego.

Ten rodzaj kamieni występuje, gdy mocz jest zbyt kwaśny. Dieta bogata w puryny może zwiększać kwasowość moczu. Puryny to bezbarwne substancje znajdujące się w białkach zwierzęcych, takich jak ryby, skorupiaki i mięso.

Struvit

Ten rodzaj kamieni występuje głównie u osób z infekcjami dróg moczowych (ZUM). Kamienie te mogą być duże i powodować niedrożność dróg moczowych.

Kamienie struwitowe są wynikiem infekcji nerek. Leczenie infekcji może zapobiec tworzeniu się kamieni struwitowych.

Cystyna

Około 1 na 7000 osób na świecie ma cystynowe kamienie nerkowe. Występują one zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet cierpiących na genetyczne zaburzenie cystynurii.

W tym typie kamieni cystyna - kwas występujący naturalnie w organizmie - wydostaje się z nerek do moczu.

Objawy i oznaki kamicy nerkowej

Kamienie nerkowe mogą powodować silny ból. Objawy kamicy nerkowej mogą nie pojawić się, dopóki kamień nie zacznie przemieszczać się przez moczowody. Ten silny ból nazywany jest kolką nerkową. Ból może występować po jednej stronie pleców lub brzucha.

U mężczyzn ból może promieniować do pachwiny. Ból w kolce nerkowej pojawia się i znika, ale może być intensywny. Osoby z kolką nerkową mają tendencję do bycia niespokojnymi.

Inne objawy kamicy nerkowej mogą obejmować

• krew w moczu (czerwony, różowy lub brązowy mocz)
• wymioty
• nudności
• odbarwiony lub śmierdzący mocz
• dreszcze
• gorączka
• częsta potrzeba oddawania moczu
• oddawanie niewielkich ilości moczu

W przypadku małych kamieni nerkowych może nie występować żaden ból ani objawy, ponieważ kamień przechodzi przez drogi moczowe.

Przyczyny powstawania kamieni nerkowych

Kamienie nerkowe występują najczęściej u osób w wieku od 20 do 50 lat.

Różne czynniki mogą zwiększać ryzyko rozwoju kamicy.

Pewną rolę odgrywa również płeć. Według National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases (NIDDK), kamienie nerkowe występują częściej u mężczyzn niż u kobiet.

Występowanie kamieni nerkowych w przeszłości może zwiększać ryzyko. Podobnie jak występowanie kamieni nerkowych w rodzinie.

Inne czynniki ryzyka obejmują

• odwodnienie
• otyłość
• dieta bogata w białko, sól lub glukozę
• nadczynność przytarczyc
• operacja ominięcia żołądka
• choroby zapalne jelit, które zwiększają wchłanianie wapnia
• stosowanie leków, takich jak leki moczopędne, triamteren, leki przeciwdrgawkowe i leki zobojętniające na bazie wapnia

Jak leczy się kamienie nerkowe

Leczenie jest dostosowane do rodzaju kamienia. Mocz może zostać przecedzony, a kamienie pobrane do oceny.

Picie od sześciu do ośmiu szklanek wody dziennie zwiększa przepływ moczu. Osoby odwodnione lub cierpiące na silne nudności i wymioty mogą wymagać dożylnego podawania płynów.

Inne opcje leczenia obejmują:

Leki

Uśmierzanie bólu może wymagać leków narkotycznych. Obecność infekcji wymaga leczenia antybiotykami.

Litotrypsja

Litotrypsja pozaustrojową falą uderzeniową wykorzystuje fale dźwiękowe do rozbijania dużych kamieni, dzięki czemu mogą one łatwiej przedostać się przez moczowody do pęcherza moczowego.

Procedura ta może być niewygodna i może wymagać lekkiego znieczulenia. Może powodować siniaki na brzuchu i plecach oraz krwawienie wokół nerek i okolicznych narządów.

Operacja tunelowa (nefrolitotomia przezskórna)

Chirurg usuwa kamienie przez małe nacięcie na plecach. Procedura ta może być konieczna, gdy

• kamień powoduje niedrożność i infekcję lub uszkadza nerkę
• kamień jest zbyt duży, aby go usunąć
• nie można poradzić sobie z bólem.

Ureteroskopia

Gdy kamień utknie w moczowodzie lub pęcherzu moczowym, lekarz może użyć narzędzia zwanego ureteroskopem, aby go usunąć.

Mały przewód z przymocowaną kamerą jest wprowadzany do cewki moczowej i przekazywany do pęcherza moczowego. Następnie lekarz używa małej klatki, aby złapać kamień i usunąć go. Kamień jest następnie wysyłany do laboratorium w celu analizy.

Leczenie bólu

Przejście kamienia nerkowego może powodować ból i dyskomfort.

Lekarz może zalecić przyjęcie dostępnego bez recepty środka przeciwbólowego, takiego jak paracetamol lub ibuprofen, aby złagodzić objawy.

W przypadku silnego bólu lekarz może również przepisać środek odurzający lub wstrzyknąć lek przeciwzapalny, taki jak ketorolak (Toradol).

Inne naturalne środki zaradcze, w tym gorąca kąpiel lub prysznic lub zastosowanie poduszki grzewczej na dotkniętym obszarze, mogą również zapewnić krótkotrwałe złagodzenie objawów.

Badania i diagnostyka kamieni nerkowych

Diagnoza kamicy nerkowej wymaga pełnej oceny historii medycznej i badania fizykalnego. Inne badania obejmują:

• badania krwi na obecność wapnia, fosforu, kwasu moczowego i elektrolitów
• azot mocznikowy we krwi (BUN) i kreatynina w celu oceny czynności nerek
• badanie moczu na obecność kryształów, bakterii, krwi i białych krwinek
• badanie wydalonych kamieni w celu określenia ich rodzaju.

Następujące badania mogą wykluczyć niedrożność:

• zdjęcie rentgenowskie jamy brzusznej
• pyelogram dożylny (IVP)
• pyelogram wsteczny
• USG nerek (badanie preferowane)
• rezonans magnetyczny jamy brzusznej i nerek

tomografia komputerowa jamy brzusznej

Barwnik kontrastowy stosowany w tomografii komputerowej i IVP może wpływać na czynność nerek. Nie stanowi to jednak problemu u osób z prawidłową czynnością nerek.

Istnieją leki, które w połączeniu z barwnikiem mogą zwiększać ryzyko uszkodzenia nerek. Należy upewnić się, że radiolog wie o wszystkich przyjmowanych lekach.

Wydalanie kamienia nerkowego

Wydalanie kamienia nerkowego to proces, który zwykle odbywa się stopniowo przez kilka tygodni.

Etapy

Poniżej wymieniono etapy przejścia kamienia nerkowego:

• Etap 1 Po uformowaniu się kamienia nerkowego możesz odczuwać skurcze, gdy nerki próbują wypchnąć kamień. Może to powodować silny ból pleców lub boku, który może pojawiać się i znikać falami.
• Etap 2. Na tym etapie kamień dostaje się do moczowodu, który jest przewodem łączącym nerki z pęcherzem moczowym. W zależności od wielkości kamienia, etap ten może również powodować uczucie bólu i silnego ucisku.
• Etap 3. Gdy kamień dotrze do pęcherza, większość bólu ustępuje. Możesz jednak odczuwać zwiększone ciśnienie w pęcherzu i potrzebę częstszego oddawania moczu. W niektórych przypadkach kamień może tymczasowo utknąć w cewce moczowej, co może zablokować przepływ moczu.
• Etap 4. Ostatni etap występuje, gdy kamień dostanie się do cewki moczowej. Na tym etapie trzeba mocno przeć, aby wydalić kamień nerkowy wraz z moczem przez otwór cewki moczowej.

Jak długo trwa wydalenie kamienia nerkowego?

Czas potrzebny do wydalenia kamienia nerkowego może się różnić w zależności od jego wielkości. Ogólnie rzecz biorąc, małe kamienie są w stanie wydalić mocz w ciągu 1-2 tygodni, często bez żadnego leczenia.

Z drugiej strony, większe kamienie mogą potrzebować 2-3 tygodni, aby przemieścić się przez nerki do pęcherza moczowego.

Kamienie, które nie przejdą samoistnie w ciągu 4 tygodni, zwykle wymagają leczenia.

Jak zapobiegać kamicy nerkowej

Kluczowym środkiem zapobiegawczym jest odpowiednie nawodnienie. Zaleca się picie wystarczającej ilości płynów, aby codziennie wydalać co najmniej 2,5 litra moczu. Zwiększenie ilości wydalanego moczu pomaga przepłukać nerki.

Wodę można zastąpić piwem imbirowym, napojem cytrynowo-limonkowym i sokiem owocowym, aby zwiększyć spożycie płynów. Jeśli kamienie są związane z niskim poziomem cytrynianów, soki cytrynianowe mogą pomóc w zapobieganiu tworzeniu się kamieni.

Umiarkowane spożycie pokarmów bogatych w szczawiany oraz ograniczenie spożycia soli i białka zwierzęcego może również zmniejszyć ryzyko wystąpienia kamieni nerkowych.

Lekarz może przepisać leki zapobiegające tworzeniu się kamieni z wapnia i kwasu moczowego. Jeśli miałeś kamicę nerkową lub jesteś zagrożony jej wystąpieniem, porozmawiaj z lekarzem, aby omówić najlepsze metody zapobiegania.

Pokarmy, które mogą powodować kamicę nerkową

Oprócz picia większej ilości wody, modyfikacja diety może pomóc w zapobieganiu kamicy nerkowej.

Oto kilka produktów spożywczych, których spożycie należy ograniczyć lub których należy unikać:

• Wołowina
• Kurczak
• Wieprzowina
• mięsa organowe
• ryby
• skorupiaki
• jaja
• mleko
• ser
• jogurt
• przetworzone mięso
• fast food
• mrożone posiłki
• słone przekąski

Białka zwierzęce, takie jak mięso, drób, owoce morza i produkty mleczne mogą zwiększać poziom kwasu moczowego w moczu i zwiększać ryzyko wystąpienia kamieni nerkowych.

Wnioski

Chociaż kamienie nerkowe mogą być bolesnym i frustrującym problemem, istnieje kilka różnych opcji leczenia.

W rzeczywistości istnieje wiele leków i procedur, które mogą pomóc w radzeniu sobie z objawami i promowaniu przechodzenia kamieni nerkowych.

Ponadto, utrzymanie dobrego nawodnienia i zmiany w diecie mogą zapobiec tworzeniu się kamieni nerkowych na dłuższą metę.