Novinky, Strona 11

Treść:

• Co to jest zapalenie jelita grubego?
• Jakie są objawy zapalenia jelita grubego?
• Jak dana osoba zapada na zapalenie jelita grubego?
• Jakie są możliwe powikłania zapalenia jelita grubego?
• Jak diagnozuje się zapalenie jelita grubego?
• Jak leczy się zapalenie jelita grubego?
• Czy zapalenie jelita grubego ustępuje?
• Jaki rodzaj diety jest pomocny w przypadku zapalenia jelita grubego?
• Podsumowanie

Zapalenie jelita grubego oznacza stan zapalny w jelicie grubym, w którym strawiony pokarm zamienia się w kał. Zapalenie jelita grubego może powodować, że stolce są bardziej naglące, bolesne, cieknące lub krwawe. Tymczasowe zapalenie jelita grubego może być spowodowane infekcją. U niektórych osób występuje przewlekłe zapalenie jelita grubego.

Co to jest zapalenie jelita grubego?

Zapalenie jelita grubego to stan zapalny okrężnicy, która jest główną częścią jelita grubego. Okrężnica jest ostatnim odcinkiem drogi, jaką pokarm pokonuje przez układ trawienny. Zapalenie jelita grubego może wpływać na sposób, w jaki ta droga się kończy i powodować ból, biegunkę, a czasem krew w stolcu. Stan zapalny to reakcja organizmu na infekcję lub uraz. Powoduje obrzęk i tkliwość tkanek.

Czy zapalenie jelita grubego jest poważną chorobą?

Istnieją różne rodzaje zapalenia jelita grubego o różnych przyczynach. Niektóre są krótkotrwałe i łatwe do wyleczenia, na przykład w przypadku infekcji bakteryjnej spowodowanej zatruciem pokarmowym. Inne rodzaje - zwane nieswoistym zapaleniem jelit - są bardziej przewlekłe i trudniejsze do wyleczenia. Zapalenie jelit jest poważniejsze, gdy nie ustępuje. Ciężki przypadek może z czasem poważnie uszkodzić okrężnicę. Wpływa również na jakość życia.

Jakie są objawy zapalenia jelita grubego?

Do najczęstszych objawów należą

• Ból brzucha.
• Wzdęcia brzucha.
• Nagła biegunka.
• Śluz lub krew w stolcu.
• Utrata apetytu.
• Utrata masy ciała.

Ostre przypadki mogą powodować

• Nudności i wymioty.
• Gorączkę.

Przewlekłe przypadki mogą powodować:

• Zmęczenie.
• Niedokrwistość.
• Odwodnienie.
• Zaburzenia wchłaniania i niedożywienie.

Jak dochodzi do zapalenia jelita grubego?

Różne rodzaje zapalenia jelita grubego mają różne przyczyny:

• Zakaźne zapalenie jelita grubego jest spowodowane infekcją wirusową, pasożytniczą lub bakteryjną. Najczęstsze przyczyny to salmonella i E. coli. Większość ludzi zaraża się nimi poprzez spożycie skażonej żywności lub wody. Zwykle jest ono tymczasowe, ale niektóre osoby mogą potrzebować antybiotyków do leczenia niektórych infekcji.
• Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Ten rodzaj zapalenia jelita grubego jest zwykle wywoływany przez specyficzną bakterię znaną jako C. diff (clostridioides difficile). Jak na ironię, ludzie często chorują na rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego po zażyciu antybiotyków. Bakteria C. diff już normalnie żyje w jelitach, ale niektóre antybiotyki niszczą inne bakterie, które pomagają utrzymać ją w ryzach, powodując przerost C. diff.
• Alergiczne zapalenie jelita grubego. Alergiczne zapalenie jelita grubego dotyka dzieci karmione piersią. Jest ono spowodowane nietolerancją pokarmową, często mleka mlecznego (nietolerancja laktozy) lub mleka sojowego (alergia na soję). Białka spożywane przez osoby karmiące piersią są przekazywane dzieciom wraz z mlekiem matki.
• Niedokrwienne zapalenie jelita grubego jest efektem ubocznym zespołu niedokrwienia jelit, który występuje, gdy jelita nie są wystarczająco wypełnione. Niedokrwienie jest zwykle spowodowane zablokowaniem naczyń krwionośnych, takim jak skrzep krwi, tętniak lub miażdżyca (nagromadzenie płytki nazębnej).
• Choroby zapalne jelit (IBD ) to grupa chorób, które powodują przewlekły stan zapalny w okrężnicy. Należą do nich wrzodziejące zapalenie jelita grubego, mikroskopowe zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna. Choroby te nie mają bezpośredniej przyczyny. Lekarze uważają, że są one rodzajem choroby autoimmunologicznej, co oznacza, że powodują nieprawidłowe działanie układu odpornościowego i atakują jego własne tkanki. Choroby autoimmunologiczne wydają się być częściowo genetyczne i wywoływane przez czynniki środowiskowe.
• Popromienne zapalenie jelita grubegojest efektem ubocznym radioterapii, która jest stosowana w leczeniu niektórych nowotworów. Zwykle jest ono tymczasowe, ale u niektórych osób rozwijają się długotrwałe objawy.
• Zróżnicowane zapalenie jelita grubego to efekt uboczny, który może wystąpić u osób po kolostomii. Występuje w części okrężnicy, która nie jest już używana. Lekarze uważają, że przekierowanie kału z dala od tej części jelita może pozbawić ją pewnych składników odżywczych, których tkanki potrzebują, aby zachować zdrowie. Powoduje objawy tylko u niewielkiej liczby osób.

Jakie są możliwe powikłania zapalenia jelita grubego?

Powikłania zwykle pojawiają się w przypadku ciężkiego, długotrwałego, przewlekłego zapalenia jelita grubego. Mogą one obejmować:

• Perforację. Przewlekły stan zapalny osłabia ściany okrężnicy, zwiększając prawdopodobieństwo ich pęknięcia. Wrzód w okrężnicy może przebić się na wylot. Może to spowodować, że bakterie z okrężnicy zainfekują jamę brzuszną (zapalenie otrzewnej) i prawdopodobnie krwioobieg (posocznica), co będzie szczególnie niebezpieczne. Posocznica może prowadzić do sepsy.
• Toksyczne rozszerzenie okrężnicy. Poważny stan zapalny może spowodować rozszerzenie ścian okrężnicy i zakłócić naturalne skurcze mięśni (perystaltykę). Może to spowodować uwięzienie pokarmu i gazów w okrężnicy (niedrożność okrężnicy). Niedrożność prowadzi do bolesnego wzdęcia brzucha i zwiększonego ryzyka pęknięcia.
• Zwiększone ryzyko raka okrężnicy. Długotrwały stan zapalny wiąże się ze zmianami komórkowymi w ścianie okrężnicy, które czasami mogą prowadzić do zmian nowotworowych. Ryzyko to gwałtownie wzrasta po pierwszej dekadzie przewlekłego zapalenia jelita grubego.
• Zwiększone ryzyko innych chorób zapalnych. Osoby z nieswoistym zapaleniem jelit są bardziej narażone na inne choroby zapalne w innych częściach ciała. Przykłady obejmują chorobę zwyrodnieniową stawów (zapalenie stawów) i pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych (zapalenie wątroby i dróg żółciowych). Najwyraźniej niekontrolowany stan zapalny w jednym obszarze może wywołać podobny proces w innym miejscu.

Jak diagnozuje się zapalenie jelita grubego?

Lekarz rozpocznie od pytania o objawy, kiedy się pojawiły oraz co jadłeś i piłeś w tym czasie. Zapyta o przyjmowane leki i wszelkie schorzenia, na które pacjent był leczony w ostatnim czasie. Zbada Cię fizycznie, a następnie przejdzie do testów medycznych. Będą one prawdopodobnie obejmować badania krwi, badania kału i skany obrazowe w celu zbadania jelita grubego.

W szczególności badania endoskopowe, które pokazują wnętrze jelita grubego za pomocą podświetlanego teleskopu, mogą być pomocne w zdiagnozowaniu rodzaju zapalenia jelita grubego. Badania endoskopowe, w tym kolonoskopia i elastyczna sigmoidoskopia, umożliwiają pracownikom służby zdrowia pobranie próbek tkanki z wnętrza okrężnicy (biopsja). Badając próbki tkanek w laboratorium, pracownicy służby zdrowia mogą uzyskać ważne informacje.

Jak leczy się zapalenie jelita grubego?

Leczenie zapalenia jelita grubego zależy od jego rodzaju i przyczyny. Może ono obejmować

• Leki.
• Dietę. Jeśli masz tymczasowe, ostre zapalenie jelita grubego, możesz skorzystać z diety o niskiej zawartości błonnika, lekkostrawnej. Jeśli cierpisz na przewlekłe zapalenie jelita grubego, możesz potrzebować zindywidualizowanego planu żywieniowego. Konieczne może być unikanie pokarmów wywołujących zaostrzenia zapalenia jelita grubego i włączenie innych pokarmów lub suplementów w celu zapewnienia odpowiedniego odżywiania.
• Operacja. Osoby z niektórymi rodzajami zapalenia jelita grubego, w tym martwiczym zapaleniem jelit, niedokrwiennym zapaleniem jelita grubego i IBD, mogą wymagać operacji w celu leczenia powikłań. Operacja nie zawsze leczy te schorzenia, ale może być konieczna do zatrzymania krwawienia, naprawy perforacji lub usunięcia zatoru.

Czy zapalenie jelita grubego ustępuje?

Ostre zapalenie jelita grubego spowodowane tymczasową infekcją, nietolerancją pokarmową lub ekspozycją na promieniowanie zwykle ustępuje samoistnie. Niektóre rodzaje infekcji mogą wymagać leczenia, aby zniknęły, zwłaszcza infekcje spowodowane przez pasożyty. Większość infekcji ustępuje w ciągu około tygodnia, podczas gdy popromienne zapalenie jelita grubego trwa kilka miesięcy. Alergiczne zapalenie jelita grubego ustępuje, gdy substancja, na którą dziecko było uczulone, zostanie usunięta z jego organizmu.

Zapalenie jelita grubego, które jest ostrą reakcją na przewlekłą chorobę, wymaga leczenia, aby ustąpiło. Niedokrwienne zapalenie jelita grubego wynikające z zespołu niedokrwienia jelit nie ustąpi, dopóki nie zostanie przywrócony przepływ krwi do okrężnicy. Zróżnicowane zapalenie jelita grubego u osób z kolostomią nie ustąpi, dopóki kolostomia nie zostanie zniesiona i nie zostanie przywrócone pełne wykorzystanie okrężnicy (operacja zespolenia). Dla niektórych osób rozwiązania te nie są możliwe.

Przewlekłe zapalenie jelita grubego, które jest spowodowane chorobą zapalną jelit, jest chorobą trwającą całe życie. Nie ustępuje na zawsze, ale może ustąpić na jakiś czas. Nazywa się to remisją. Leczenie IBD ma na celu złagodzenie objawów i sprawienie, by remisja trwała jak najdłużej. Dotyczy to nawet sytuacji, gdy zapalenie jelita grubego jest spowodowane inną chorobą, której nie można wyleczyć. W niektórych przypadkach można je usunąć chirurgicznie.

Jaki rodzaj diety jest pomocny w przypadku zapalenia jelita grubego?

Lekarz może zasugerować jedną lub więcej z poniższych diet w zależności od rodzaju zapalenia jelita grubego:

• Dieta niskowęglowodanowa. Dieta niskowęglowodanowa jest łatwa do strawienia, gdy objawy są ostre lub ciężkie. Ogranicza błonnik i tłuszcz oraz kładzie nacisk na miękkie, dobrze ugotowane potrawy. W przypadku tymczasowej infekcji lub popromiennego zapalenia jelita grubego lekarz może zalecić dietę niskoresztkową.
• Dieta przeciwzapalna. Aby utrzymać przewlekły stan zapalny na niskim poziomie, lekarz może zalecić unikanie żywności powodującej stany zapalne, zwłaszcza szybkiej i przetworzonej żywności o wysokiej zawartości cukru i tłuszczu. Może on zalecić spożywanie większej ilości zdrowych, nienasyconych tłuszczów łagodzących stany zapalne, takich jak oliwa z oliwek, awokado, orzechy i tłuste ryby. Dieta śródziemnomorska jest naturalnie przeciwzapalna.
• Dieta eliminacyjna. Jeśli cierpisz na nieswoiste zapalenie jelit, Twój lekarz prawdopodobnie zaleci Ci dietę eliminacyjną, aby wyizolować pokarmy, które powodują zaostrzenie objawów. W przypadku diety eliminacyjnej pewne rodzaje żywności są eliminowane, a następnie systematycznie dodawane z powrotem, dzięki czemu można obserwować, jak reagują na nie jelita. Po zakończeniu tymczasowej diety eliminacyjnej można wykorzystać zdobytą wiedzę do opracowania zindywidualizowanej, długoterminowej diety podtrzymującej.

Podsumowanie

Chociaż jego przyczyny pozostają nieznane, przewlekłe zapalenie jelita grubego jest coraz bardziej powszechne w krajach zachodnich. Nie wiemy do końca dlaczego, ale pracownicy służby zdrowia spekulują, że współczesna zachodnia dieta może mieć z tym coś wspólnego. Dieta ta, bogata w zapalną przetworzoną żywność i tłuszcze nasycone, prawdopodobnie przyczynia się do przewlekłego stanu zapalnego o niskim stopniu nasilenia w jelitach. Możesz pomóc chronić swoje jelita, kładąc nacisk na przeciwzapalne pokarmy pełnoziarniste i tłuszcze nienasycone w swojej diecie.

Treść:

• Czym są probiotyki?
• Połączenie umysłu i ciała
• Korzyści probiotyków dla zdrowia fizycznego
• Skutki przyjmowania probiotyków z antybiotykami lub po ich odstawieniu
• Korzyści dla zdrowia psychicznego
• Korzyści dla zdrowia kobiet
• Dodawanie żywności probiotycznej do diety
• Suplementy probiotyczne
• Jaka jest różnica między prebiotykami a probiotykami?

Czy jesteś ciekawy, jakie korzyści dla zdrowia psychicznego i fizycznego przynoszą probiotyki? Poznaj różnicę między probiotykami i prebiotykami oraz dowiedz się, w jaki sposób dobre bakterie mogą prowadzić do poprawy zdrowia mózgu i jelit.

Czym są probiotyki?

Probiotyki to zbiorcze określenie rodzajów pożytecznych żywych mikroorganizmów (lub drobnoustrojów) występujących w produktach takich jak sfermentowana żywność i jogurty. Po spożyciu probiotyki mogą przyczynić się do zwiększenia liczby drobnoustrojów, które naturalnie żyją w jelitach i innych miejscach. Ta społeczność wszystkich drobnoustrojów, takich jak bakterie, grzyby i wirusy, znana jest jako mikrobiom.

Najnowsze badania analizują, w jaki sposób zmiany w mikrobiomie mogą prowadzić do korzyści zdrowotnych. Na przykład zdrowsze mikroorganizmy mogą poprawić trawienie i odpowiedź immunologiczną. To z kolei może zapobiegać chorobom, takim jak choroby przyzębia i zaparcia, a także łagodzić objawy zespołu jelita drażliwego (IBS).

Jednak korzyści zdrowotne probiotyków nie ograniczają się do jelit. Probiotyki mogą również pomóc poprawić zdrowie serca, nastrój, skórę i funkcje poznawcze, a także przeciwdziałać negatywnym skutkom antybiotyków. Probiotyki mogą nawet potencjalnie odgrywać rolę w leczeniu cukrzycy, nowotworów i demencji.

Jeśli jesteś ciekawy probiotyków, ale nie wiesz, jak włączyć je do swoich nawyków żywieniowych, wiedz, że nie musisz wywracać swojej diety do góry nogami, aby zacząć. Proste zmiany mogą znacznie pomóc w osiągnięciu lepszego zdrowia i poprawić samopoczucie.

Połączenie umysłu i ciała

Twój przewód pokarmowy i mózg są ze sobą połączone, więc to, co wpływa na jedno, może wpływać na drugie. Naukowcy czasami nazywają to osią jelitowo-mózgową.

Jednym z przykładów działania tej osi jest przewód pokarmowy wytwarzający substancje chemiczne, które ostatecznie regulują nastrój, w tym serotoninę i dopaminę. Ponadto nerw błędny łączy mózg z układem trawiennym i przesyła sygnały między nimi.

Połączenie to przejawia się w wielu rzeczywistych sytuacjach. Być może zauważyłeś, że gdy jesteś zestresowany, możesz doświadczać problemów trawiennych, takich jak rozstrój żołądka. A może objawy lęku lub depresji nasilają się, gdy masz problemy, takie jak nieswoiste zapalenie jelit lub IBS. Biorąc to wszystko pod uwagę, nie jest zbyt zaskakujące, że dodanie probiotyków do organizmu może prowadzić do zmian zarówno w zdrowiu psychicznym, jak i fizycznym.

Korzyści probiotyków dla zdrowia fizycznego

Chociaż badania wciąż trwają, probiotyki wydają się oferować listę potencjalnych korzyści dla organizmu. Mogą one wspierać zdrowe bakterie jelitowe i pomagać w lepszym wchłanianiu niektórych składników odżywczych. Mogą wspierać układ odpornościowy w walce z chorobami i infekcjami poprzez niszczenie szkodliwych bakterii.

Inne potencjalne korzyści obejmują

• Zdrowie układu trawiennego. Możliwe jest, że probiotyki mogą pomóc w stanach takich jak zespół jelita drażliwego, zaparcia i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Mogą one jednak mieć niewielki wpływ na schorzenia takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna.
• Leczenie przeciwnowotworowe. Probiotyki mają właściwości przeciwzapalne, które mogą pomóc złagodzić objawy wielu chorób. Badania sugerują, że probiotyki mogą być pomocne w profilaktyce raka, a także w leczeniu przeciwnowotworowym. Niektóre metody leczenia raka, takie jak chemioterapia i radioterapia, powodują zaburzenia żołądkowo-jelitowe, więc dodanie probiotyków do diety może zmniejszyć skutki uboczne, takie jak biegunka.
• Zdrowie serca. Niektóre badania sugerują, że probiotyki mogą pomóc obniżyć poziom cholesterolu i ciśnienie krwi, aby poprawić zdrowie serca. Naukowcy zbadali, czy probiotyki mogą być skuteczne jako suplement diety w chorobach układu krążenia.
• Infekcje układu oddechowego. Rodzaj probiotyku o nazwie Lactobacillus jest badany jako możliwa metoda zapobiegania i leczenia chorób układu oddechowego u dorosłych i dzieci. Może on również pomóc w leczeniu objawów astmy, raka płuc i mukowiscydozy - choć potrzebne są dalsze badania.
• Cukrzyca. Jeśli cierpisz na stan przedcukrzycowy lub cukrzycę typu II, probiotyki mogą pomóc obniżyć poziom cukru we krwi. Obecnie trwają badania mające na celu ustalenie, czy probiotyki mogą być stosowane jako leczenie wspomagające, zwłaszcza jeśli cukrzyca jest słabo kontrolowana lub nie jesteś na insulinoterapii.
• Pielęgnacja skóry. Probiotyki mogą przynosić liczne korzyści dla skóry. Wydaje się, że niektóre gatunki pomagają regulować reakcje zapalne, łagodząc w ten sposób choroby skóry, takie jak trądzik różowaty, trądzik i łuszczyca. Probiotyki mogą pomóc w utrzymaniu nawilżenia skóry, co zmniejsza problemy z suchą skórą. Właściwości przeciwutleniające probiotyków mogą mieć również działanie przeciwzmarszczkowe. Wiele miejscowych produktów probiotycznych, które są obecnie dostępne na rynku, jest bardzo obiecujących. Należy jednak pamiętać, że badania są na wczesnym etapie i nowe badania będą musiały uwzględniać możliwe skutki uboczne.
• Zarządzanie wagą. Niektóre badania sugerują, że probiotyki mogą sprzyjać utracie wagi, zwłaszcza w połączeniu z regularnymi ćwiczeniami. Potrzebne są jednak dalsze badania. Ważne jest również, aby pamiętać, że podczas gdy niektóre rodzaje probiotyków wydają się prowadzić do utraty wagi, inne mogą prowadzić do przyrostu masy ciała. Należy sceptycznie podchodzić do twierdzeń, że probiotyki działają jako „szybki sposób” na utratę wagi. Najlepiej skonsultować się z lekarzem w sprawie najlepszego planu kontroli wagi dla konkretnych potrzeb.

Skutki przyjmowania probiotyków z antybiotykami lub po nich

Chociaż antybiotyki są często stosowane w leczeniu infekcji bakteryjnych, mogą one zabijać zarówno złe, jak i dobre bakterie. Może to zaburzać równowagę mikrobiomu jelitowego i prowadzić do skutków ubocznych, takich jak biegunka i nudności. Niektórzy eksperci uważają, że przyjmowanie probiotyków po antybiotykach może przywrócić tę równowagę. Badania w tym obszarze wykazały mieszane wyniki.

Na przykład analiza z 2021 roku wykazała, że określone szczepy probiotyków (pałeczki kwasu mlekowego i bifidobakterie) mogą pomóc w zapobieganiu biegunce związanej z antybiotykami (AAD) u niektórych osób dorosłych. Inne badania wykazały jednak, że probiotyki nie zawsze mogą być pomocne dla osób przyjmujących antybiotyki. Mikrobiom jelitowy każdego człowieka jest inny, więc korzyści mogą nie być uniwersalne. W rzeczywistości przyjmowanie probiotyków może potencjalnie opóźnić powrót jelit do normy po zażyciu antybiotyków.

Jeśli zdecydujesz się na stosowanie probiotyków wraz z antybiotykami, najpierw zażyj antybiotyki, a następnie odczekaj od dwóch do sześciu godzin przed przyjęciem probiotyków. W przeciwnym razie antybiotyki mogą zniszczyć nowo wprowadzone zdrowe bakterie. Jeśli zdecydujesz się nie przyjmować probiotyków, nie martw się. Twój organizm prawdopodobnie sam wróci do normy, jeśli po prostu będziesz stosować zdrową dietę bogatą w błonnik i przeciwutleniacze.

Korzyści dla zdrowia psychicznego

Ponieważ jelita i mózg są ze sobą połączone, zdrowe bakterie zawarte w probiotykach mogą również korzystnie wpływać na nastrój i funkcje poznawcze.

• Lepszy nastrój. Sześciotygodniowe badanie wykazało, że probiotyki mogą poprawiać nastrój. U uczestników zaobserwowano zmniejszenie gniewu, zmęczenia i nastroju depresyjnego. Probiotyki wydawały się również poprawiać jakość snu, co również może mieć pozytywny wpływ na nastrój.
• Łagodzenie depresji i stanów lękowych. Niektóre badania sugerują nawet, że probiotyki mogą mieć potencjalnie terapeutyczny wpływ na osoby zmagające się z lękiem i depresją. W jaki sposób? Probiotyki mają działanie przeciwzapalne - a zarówno depresja, jak i zaburzenia lękowe mogą mieć pewien związek ze stanem zapalnym. Chociaż wyniki badań wydają się obiecujące, konieczne jest bliższe przyjrzenie się im.
• Funkcje poznawcze. Niektóre badania sugerują, że probiotyki odgrywają rolę w poprawie funkcji poznawczych. Na przykład, jeśli jesteś starszą osobą dorosłą, możliwe jest, że probiotyki mogą prowadzić do większej elastyczności umysłowej i mniejszego stresu. Ostatnie przeglądy badań klinicznych pokazują, że niektóre szczepy probiotyków mogą również spowalniać postęp łagodnych zaburzeń poznawczych i choroby Alzheimera.

Korzyści dla zdrowia kobiet

Probiotyki mogą być szczególnie korzystne w przypadku niektórych problemów zdrowotnych kobiet.

• Choroby autoimmunologiczne. Chociaż choroby autoimmunologiczne mogą rozwinąć się u każdego, kobiety są w grupie zwiększonego ryzyka. Choroby autoimmunologiczne obejmują takie schorzenia jak reumatoidalne zapalenie stawów i zespół Sjogrena. Kilka badań wykazało, że przyjmowanie probiotyków może zmniejszyć stan zapalny, co może mieć działanie terapeutyczne w przypadku tych chorób.
• Ciąża. Istnieją pewne dowody na to, że przyjmowanie probiotyków podczas ciąży może poprawić zdrowie metaboliczne, odporność i zdrowie układu pokarmowego matki. Może mieć również pozytywny wpływ na zdrowie niemowląt, na przykład zmniejszając częstość występowania niektórych alergii. Badania sugerują, że probiotyki są bezpieczne zarówno dla matki, jak i rozwijającego się płodu, ale zawsze należy skonsultować się z lekarzem.
• Cukrzyca ciążowa (GDM) . Badania pokazują również, że suplementacja probiotykami w czasie ciąży może obniżyć poziom glukozy we krwi i zmniejszyć stan zapalny. Może to potencjalnie pomóc w leczeniu cukrzycy ciążowej (GDM), stanu związanego z wysokim poziomem cukru we krwi, który zwykle występuje po 13 tygodniu ciąży.

Obecnie istnieje mniej dowodów na stosowanie probiotyków w przypadku następujących problemów zdrowotnych kobiet:

• Infekcje pochwy. Być może znasz infekcje drożdżakowe pochwy i wydaje się logiczne, że przyjmowanie probiotyków może być pomocne w leczeniu lub zapobieganiu tej bardzo nieprzyjemnej dolegliwości. Być może nawet widziałaś reklamy promujące stosowanie probiotyków dla zdrowia pochwy. Chociaż niektóre badania okazały się obiecujące, obecnie nie ma wystarczających dowodów na skuteczność tego środka. Obecnie jedynym zalecanym leczeniem są antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze.
• Nawracające infekcje dróg moczowych. Infekcje dróg moczowych (ZUM) są powszechne u kobiet, zwłaszcza tych w wieku 18-24 lat. Lekarz zazwyczaj przepisuje antybiotyki w celu leczenia tych infekcji. Jednak organizm może rozwinąć pewną odporność na te leki, jeśli będziesz je często przyjmować. W związku z tym badane są inne metody leczenia, w tym probiotyki. Niektóre badania były korzystne pod względem bezpieczeństwa i skuteczności, ale nie ma jeszcze wystarczających dowodów na poparcie stosowania probiotyków w leczeniu infekcji dróg moczowych.

Dodawanie żywności probiotycznej do diety

Możesz zwiększyć poziom dobrych bakterii w swojej diecie poprzez spożywanie sfermentowanej żywności. Szczególnie korzystna jest żywność fermentowana, która jest organiczna i zawiera „żywe i aktywne kultury bakterii”. Żywność ta naturalnie zawiera bakterie probiotyczne lub drożdże, a wybór jest bardzo szeroki.

Nie każdy lubi smak i zapach sfermentowanej żywności, ale istnieją proste sposoby na włączenie jej do ulubionych przepisów. Bądź kreatywny i spróbuj dodać niektóre z nich do swoich ulubionych potraw.

• Możesz cieszyć sięjogurtem w czystej postaci lub dodać go do ulubionych płatków śniadaniowych lub koktajlu proteinowego. Możesz również dodać do niego jagody, granolę, nasiona lnu lub inne składniki.
• Twarożek to kolejny wybór na szybką przekąskę lub dodatek do przepisów takich jak omlety, miski śniadaniowe, gofry lub lasagne.
• Maślanka może być stosowana w sosach sałatkowych lub do wyrobu herbatników, babeczek, naleśników lub ciast. Niektórzy dodają maślankę podczas przygotowywania kotletów wieprzowych, małży lub smażonego kurczaka.
• Kefir to pikantny napój z mleka hodowlanego, który można dodawać do koktajli.
• Kombucha to sfermentowany napój wytwarzany z herbaty, cukru, bakterii i drożdży.
• Miso to rodzaj sfermentowanej soi, która jest często przygotowywana jako zupa. Pastę miso najlepiej dodawać pod koniec gotowania, aby żywe kultury bakterii nie uległy przegrzaniu i zniszczeniu.
• Kimchi to tradycyjne koreańskie danie przygotowywane ze sfermentowanych warzyw, zwykle kapusty lub rzodkiewki. Spróbuj dodać ją do tacos lub kanapek.
• Kapusta kiszona jest wytwarzana z kapusty i jest często używana jako dodatek do hot dogów.
• Inne warzywa zawierające probiotyki to fermentowane rzodkiewki, buraki i ogórki. Możesz także spróbować fermentować własne warzywa, umieszczając je w pojemnikach, które ograniczają ich kontakt z tlenem.
• Tempeh jest sojową alternatywą dla mięsa i ma wyraźny orzechowy smak, który nadaje się do zup i sosów. Nie może być jednak spożywany na surowo, a wiele jego aktywnych kultur ulega zniszczeniu podczas gotowania. Niemniej jednak jest dobrym źródłem zarówno prebiotyków, jak i błonnika.

Należy pamiętać, że sfermentowana żywność powinna być wprowadzana do diety stopniowo, ponieważ może powodować gazy, wzdęcia lub inne objawy trawienne.

Suplementy probiotyczne

Dla niektórych osób przyjmowanie suplementów probiotycznych może być atrakcyjną alternatywą dla spożywania sfermentowanej żywności. Suplementy diety sprzedawane bez recepty nie wymagają jednak zatwierdzenia przez FDA.

W przypadku braku równowagi lub niedoboru pożytecznych bakterii w przewodzie pokarmowym, lekarz, dietetyk lub inny pracownik służby zdrowia może zalecić określone suplementy probiotyczne w celu przywrócenia właściwej równowagi. Mimo to, aby uzyskać maksymalne korzyści zdrowotne, często lepiej jest pozyskiwać te składniki odżywcze z pożywienia niż z suplementów probiotycznych.

Probiotyki mogą nie być „srebrną kulą dla zdrowia”, za jaką są czasami uważane, ale trwające badania mogą jeszcze bardziej wyjaśnić ich korzyści dla ogólnego stanu zdrowia. W międzyczasie możesz zadbać o swój umysł i ciało, stosując zbilansowaną i pożywną dietę.

Jaka jest różnica między prebiotykami a probiotykami?

Mogą brzmieć podobnie, ale probiotyki i prebiotyki to nie to samo. Działają one na różne sposoby w celu utrzymania zdrowia. Prebiotyki to niestrawne związki błonnika, którymi żywią się probiotyki. Pokarmy prebiotyczne, takie jak pełnoziarniste zboża i soja, pozwalają probiotykom rosnąć i rozwijać się, przyczyniając się do zdrowego mikrobiomu.

Dobrymi źródłami prebiotyków są m.in:

• Płatki owsiane
• banany
• Jagody
• Cebula
• Czosnek
• Szpinak
• Len
• Nasiona chia
• Tempeh

Treść:

• Czym jest choroba wrzodowa?
• Jakie są objawy choroby wrzodowej?
• Co powoduje chorobę wrzodową?
• Jakie są czynniki ryzyka choroby wrzodowej?
• Jak diagnozuje się chorobę wrzodową?
• Leczenie choroby wrzodowej żołądka?
• Jak mogę zmniejszyć ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej?
• Czy wrzody trawienne ustępują samoistnie?
• Podsumowanie

Choroba wrzodowa żołądka powoduje otwarte rany w wyściółce żołądka lub dwunastnicy (górnej części jelita cienkiego). Objawy obejmują piekący lub gryzący ból w żołądku. Leczenie polega na podawaniu leków, chyba że wystąpią powikłania, takie jak krwawienie. Istnieją dwie główne przyczyny. Konieczna będzie diagnoza, aby upewnić się, że leczona jest właściwa przyczyna.

Choroba wrzodowa zwykle dotyka żołądka i dwunastnicy. Otwarte rany tworzą się w wyściółce narządów.

Czym jest choroba wrzodowa?

Choroba wrzodowa to choroba, która powoduje powstawanie wrzodów (otwartych ran) w wyściółce przewodu pokarmowego. „Wrzodowa” oznacza, że jest związana z trawieniem. Słowo to pochodzi od pepsyny, głównego enzymu trawiennego wytwarzanego przez żołądek.

Pepsyna i kwas żołądkowy są aktywnymi składnikami soków żołądkowych, które pomagają chemicznie rozkładać żywność w celu jej strawienia. Niektóre z tych soków przechodzą również do pierwszej części jelita cienkiego (dwunastnicy). Soki te mają bardzo żrącą strukturę.

Cały przewód pokarmowy ma ochronną wyściółkę, która izoluje go od substancji znajdujących się wewnątrz. Jest ona szczególnie silna w żołądku i dwunastnicy. Jednak w chorobie wrzodowej ochrona ta zawodzi, a soki trawienne niszczą wyściółkę.

Wrzód to nadżerka, która przenika przez wszystkie trzy warstwy błony śluzowej. Większość wrzodów trawiennych występuje w żołądku lub dwunastnicy, gdzie soki żołądkowe są najbardziej aktywne. Rzadziej mogą one również występować w innych częściach przewodu pokarmowego.

Jakie są rodzaje wrzodów trawiennych?

Choroba wrzodowa najczęściej dotyka żołądka i dwunastnicy.

• Wrzody dwunastnicy stanowią prawie 80% wrzodów trawiennych.
• Wrzody żołądka stanowią prawie 20% wrzodów trawiennych.

Wrzód trawienny może również wystąpić w innych częściach przewodu pokarmowego w nietypowych okolicznościach, które powodują, że soki żołądkowe przechodzą przez te części. Na przykład:

• Wrzód przełyku. Przewlekły refluks kwaśny, czyli przedostawanie się kwasu żołądkowego do przełyku, może ostatecznie spowodować erozję wyściółki przełyku na tyle, by wywołać wrzód. Wyściółka przełyku nie jest tak chroniona przed kwasem jak wyściółka żołądka.
• Wrzód przełyku. Skutkiem ubocznym operacji połączenia żołądka z jelitem czczym (gastrojejunostomia) może być owrzodzenie jelita czczego, środkowej części jelita cienkiego. Wrzód ten nazywany jest również wrzodem stomijnym, wrzodem brzeżnym lub wrzodem zespolenia.

Jak często występuje choroba wrzodowa?

Od 5% do 10% ludzi na całym świecie zachoruje na chorobę wrzodową (PUD) w ciągu swojego życia. Może rozwinąć się w każdym wieku, choć częściej występuje u osób dorosłych w średnim wieku.

Jakie są objawy choroby wrzodowej?

Do 70% osób z chorobą wrzodową nie doświadcza żadnych objawów. Jednak najczęstszymi objawami zgłaszanymi przez ludzi są ból w nadbrzuszu (ból w środkowej górnej części brzucha) i niestrawność (dyspepsja). Objawy te pojawiają się i znikają w sposób ciągły.

Niestrawność opisuje kombinację objawów występujących po jedzeniu i podczas trawienia. Obejmuje ona ból w nadbrzuszu z wyraźnym uczuciem pieczenia połączonym z uczuciem pełności, który pojawia się wkrótce po jedzeniu i/lub utrzymuje się przez długi czas.

Uczucie pieczenia jest wynikiem przeżuwania kwasów żołądkowych i enzymów przez wyściółkę przewodu pokarmowego. Niektórzy ludzie opisują je również jako uczucie „gryzienia”. Można je zlokalizować w określonym miejscu („ogniskowy” ból brzucha).

Możesz nie być w stanie stwierdzić, czy wrzód znajduje się w żołądku czy dwunastnicy. Jednak pewne wskazówki mogą pomóc w ustaleniu tego. Na przykład, wrzód żołądka często pogarsza się wkrótce po jedzeniu (w ciągu 30 minut), kiedy soki żołądkowe są w szczytowej formie.

Z drugiej strony, wrzód dwunastnicy może poczuć się lepiej wkrótce po jedzeniu. Będzie on jednak bardziej odczuwalny dwie do trzech godzin później, gdy pokarm i soki trawienne dotrą do dwunastnicy. Niektórzy ludzie interpretują to uczucie jako głód, ponieważ jedzenie przynosi ulgę.

Wiele osób z wrzodami dwunastnicy zgłasza ból, który budzi ich w nocy. Może to również wystąpić w przypadku wrzodów jelita czczego. Ból jelita czczego będzie nieco niższy, bliżej pępka. W przypadku wrzodów przełyku może wystąpić uczucie pieczenia, które nasila się w nocy.

Inne możliwe objawy związane z chorobą wrzodową żołądka obejmują:

• Wzdęcia brzucha.
• odbijanie lub bekanie
• Utrata apetytu.
• Nudności i wymioty.

Objawy powikłań

Niektórzy ludzie nie mają objawów, dopóki choroba wrzodowa żołądka nie spowoduje dalszych powikłań. Może się tak zdarzyć, gdy choroba nie jest leczona zbyt długo. Nieleczone wrzody mogą zacząć krwawić lub mogą nadal zużywać przewód pokarmowy, aż do powstania dziury.

Objawy krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego mogą obejmować:

• Krew w stolcu (w stolcu).
• Czarne, smoliste stolce.
• Wymioty z fusami kawy.
• Zawroty głowy lub omdlenia.
• Bladość (bladość) .
• Szybkie tętno.

Objawy perforacji (otwarcia) przewodu pokarmowego mogą obejmować:

• Nagły, ostry i silny ból brzucha.
• Obrzęk brzucha i tkliwość przy dotyku.
• Gorączka i dreszcze.

W przypadku długotrwałej, nieleczonej choroby wrzodowej żołądka, wrzody mogą goić się w sposób ciągły, a następnie nawracać. U niektórych osób w wyniku nieleczonych wrzodów powstają tak duże blizny i/lub obrzęki w przewodzie pokarmowym, że mogą one spowolnić lub zatrzymać ruch pokarmu.

Objawy niedrożności przewodu pokarmowego mogą obejmować:

• Wzdęcia brzucha, obrzęk i ból.
• Nudności i wymioty.
• Utrata apetytu i utrata masy ciała.
• Utrata stolca i zaparcia.

Co powoduje chorobę wrzodową żołądka?

Wyściółka przewodu pokarmowego została zaprojektowana tak, aby opierać się kwasom trawiennym i enzymom oraz naprawiać się po uszkodzeniu, szczególnie w żołądku i dwunastnicy. Choroba wrzodowa pojawia się, gdy coś zakłóca tę naturalną obronę.

Potrzeba przewlekłej lub uporczywej choroby, aby obniżyć te mechanizmy obronne na tyle długo, aby wrzód mógł przebić się przez całą wyściółkę żołądka lub dwunastnicy. Naukowcy zidentyfikowali dwie główne przyczyny, które odpowiadają za prawie wszystkie przypadki PUD:

• H. pylori. Prawie połowa światowej populacji ma tę powszechną infekcję bakteryjną żyjącą w żołądku i/lub dwunastnicy. U większości ludzi nie powoduje ona żadnego dyskomfortu. Jeśli jednak przerośnie i zaburzy naturalną równowagę żyjących tam drobnoustrojów, może wywołać reakcję zapalną. Przewlekły stan zapalny w wyściółce przewodu pokarmowego może ją zużywać i zmniejszać jej zasoby do samonaprawy. Bakterie mogą również aktywnie atakować błonę śluzową.
• Nadmierne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Inne rzadkie przyczyny choroby wrzodowej obejmują:

• Inne infekcje.
• Niedokrwienie (utrata dopływu krwi).
• Silny stres fizjologiczny (zwykle spowodowany zagrażającą życiu chorobą lub urazem).
• Chemioterapia lub radioterapia.
• Zespół Zollingera-Ellisona.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna.
• Rak żołądka.

Wrzód trawienny może pojawić się w jelicie czczym, środkowej części jelita cienkiego, jeśli zostaniesz poddany operacji pomostowania żołądka, która łączy żołądek bezpośrednio z jelitem czczym. Zmienia to jelito czcze w nową dwunastnicę, ale bez tej samej ochronnej wyściółki.

Wrzód trawienny może pojawić się w przełyku, jeśli przewlekły stan zapalny (zapalenie przełyku) uszkodzi jego wyściółkę. Przewlekły refluks kwaśny jest najczęstszą przyczyną przewlekłego zapalenia przełyku, ale istnieją też inne, w tym infekcje, leki i choroby autoimmunologiczne.

Jakie są czynniki ryzyka rozwoju choroby wrzodowej żołądka?

Prawdopodobieństwo wystąpienia choroby wrzodowej jest większe w przypadku zakażenia H . pylori lub regularnego przyjmowania NLPZ, zwłaszcza jeśli występują oba czynniki ryzyka. Nawet jeśli H . p ylori jeszcze się nie namnożył lub nie przyjmowałeś zbyt wielu NLPZ, czynniki te mogą się łączyć, powodując PUD.

Inne czynniki, które mogą się do tego przyczynić, to palenie tytoniu, spożywanie alkoholu i przyjmowanie innych leków. Chociaż same te czynniki nie są wystarczające do wywołania PUD, mogą one łączyć się z zakażeniem H. pylori lub stosowaniem NLPZ, aby zwiększyć prawdopodobieństwo rozwoju choroby wrzodowej żołądka.

Jak diagnozuje się chorobę wrzodową żołądka?

Jeśli objawy i/lub czynniki ryzyka sugerują chorobę wrzodową, lekarz będzie szukał wrzodów w przewodzie pokarmowym. Będzie on również chciał przeprowadzić test na obecność zakażenia H. pylori . Podczas badania endoskopowego mogą one zostać zbadane osobno lub razem.

Szczegółowe badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa (CT) lub seria zdjęć rentgenowskich przewodu pokarmowego, mogą ujawnić większe wrzody. Testy na zakażenie H. pylori obejmują test oddechowy na mocznik lub test kału. Niektóre z tych testów mogą być wykonywane podczas oceny objawów przez lekarza prowadzącego.

Dla wielu osób endoskopia górna zapewni ostateczną diagnozę. Podczas endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego (lub badania EGD) do górnego odcinka przewodu pokarmowego wprowadzana jest niewielka kamera umieszczona na końcu długiej rurki. Podczas endoskopii może również zostać pobrana biopsja żołądka w celu zbadania obecności H. pylori.

Endoskopia jest pomocna, ponieważ nie tylko pokazuje narządy, ale także umożliwia lekarzowi bezpośredni dostęp do nich za pomocą długich instrumentów przepuszczanych przez rurkę. Jeśli wrzody wymagają leczenia w celu zatrzymania krwawienia, można je leczyć na miejscu.

Leczenie choroby wrzodowej żołądka?

Pierwszą linią leczenia choroby wrzodowej żołądka jest połączenie leków zmniejszających wydzielanie kwasu żołądkowego oraz pomagających chronić i naprawiać tkanki. Jeśli wystąpi infekcja, potrzebne będą również antybiotyki. Ważne jest, aby usunąć przyczynę wrzodu.

Leki są wystarczające do leczenia większości wrzodów żołądka, ale jeśli wystąpią powikłania, takie jak krwawienie lub perforacja wrzodu, może być konieczne dalsze leczenie. Drobne interwencje medyczne, takie jak endoskopia, mogą wyleczyć większość tych powikłań.

Procedury medyczne

Jeśli masz skomplikowany lub krwawiący wrzód, Twój lekarz może wymagać bezpośredniego leczenia. Zazwyczaj może to zrobić podczas badania endoskopowego. Lekarze leczą krwawienie poprzez kauteryzację lub wstrzyknięcie leku do rany. Naprawiają perforację za pomocą szwów.

Jeśli wrzód powoduje niedrożność dwunastnicy lub kanału odźwiernika (ujścia w dolnej części żołądka), może być konieczna interwencja w celu ponownego otwarcia kanału. Może to oznaczać odsysanie żołądka w celu jego dekompresji lub, rzadziej, zabieg chirurgiczny.

Jak mogę zmniejszyć ryzyko wystąpienia wrzodów trawiennych?

Najważniejsze rzeczy, które można zrobić, aby zapobiec chorobie wrzodowej to:

• H. pylori. Większość osób zakażonych H. pylori nie wie o tym. Można to sprawdzić za pomocą prostego testu oddechowego na obecność mocznika. Jeśli ją masz, możesz ją leczyć zapobiegawczo (zanim spowoduje jakiekolwiek problemy). Jeśli już ją masz i leczyłeś ją wcześniej, dobrym pomysłem jest powtórzenie testu, ponieważ czasami powraca.
• NLPZ należy stosować wyłącznie zgodnie z zaleceniami. Jeśli jesteś przyzwyczajony do leczenia codziennego bólu za pomocą NLPZ, upewnij się, że nie przyjmujesz większej dawki niż zalecana. Jeśli miałeś już wrzody żołądka, prawdopodobnie nie powinieneś ich w ogóle przyjmować. Jeśli jednak musisz, powinieneś przyjmować je razem z innym lekiem chroniącym wyściółkę żołądka.

Czy wrzody trawienne ustępują samoistnie?

Wrzody trawienne mogą się zagoić, jeśli ustąpią warunki, które je spowodowały. Jednak zazwyczaj konieczna jest diagnoza medyczna, aby znaleźć przyczynę. A jeśli przyczyną jest infekcja H. pylori lub inna choroba, konieczne będzie leczenie, aby wrzody ustąpiły.

Jeśli przyczyną były tylko NLPZ i jeśli przestaniesz je przyjmować, wrzód może zagoić się samoistnie. Aby mieć pewność, konieczna będzie jednak diagnoza lekarska. Możesz również mieć H. pylori, a przyjmowanie NLPZ może pozwolić na namnożenie się wcześniej nieszkodliwej infekcji.

Podsumowanie

Choroba wrzodowa stanowi istotną zmianę w przewodzie pokarmowym. Coś pokonało naturalną obronę przed kwasami żołądkowymi i enzymami. Ta zmiana chemiczna wymaga czasu, a do jej skorygowania zwykle potrzebne jest leczenie.

Wrzody trawienne są powszechne i uleczalne, ale leczenie jest ważne, nawet jeśli nie występują poważne objawy. Nieleczone wrzody mogą się pogarszać, aż staną się poważniejsze. Nie czekaj, aby porozmawiać z lekarzem o swoich objawach.

Treść:

• Czym są nudności i wymioty?
• Co powoduje nudności i wymioty?
• Jak mogę pozbyć się nudności?
• Jakie są możliwe powikłania nudności i wymiotów?
• Jak można zapobiegać nudnościom?
• Co zrobić, jeśli mam ciągłe nudności?
• Podsumowanie

Nudności i wymioty są objawami wielu różnych schorzeń, w tym wczesnej ciąży, wstrząsu mózgu i grypy żołądkowej. Nudności występują zarówno u dorosłych, jak i u dzieci i istnieje wiele sposobów na ich złagodzenie. Pomocne może być picie mrożonych napojów i spożywanie lekkich, mdłych pokarmów.

Czym są nudności i wymioty?

Znasz to uczucie. Być może zjadłeś coś, co nie spodobało się Twojemu żołądkowi. A może przechodzisz leczenie raka. Może to być jeden z pierwszych objawów ciąży. Ten charakterystyczny „rozstrój żołądka”, uczucie wymiotowania jest Ci znane. Nudności to nieprzyjemne uczucie w tylnej części gardła lub nieprzyjemne uczucie w żołądku. Możesz również odczuwać zawroty głowy, oszołomienie lub mieć trudności z przełykaniem. Nudnościom często towarzyszy chęć wymiotowania, ale nie zawsze prowadzą one do wymiotów. Wymioty to gwałtowne opróżnienie („zwymiotowanie”) treści żołądkowej przez usta. Podczas wymiotów mięśnie żołądka, które wypychają treść żołądkową w górę przez przełyk i na zewnątrz jamy ustnej, są ściśnięte (skurczone). Nudności i wymioty nie są chorobami, ale raczej objawami wielu różnych schorzeń, takich jak

• Infekcje, takie jak „grypa żołądkowa” (zapalenie żołądka i jelit).
• Zatrucie pokarmowe.
• Choroba lokomocyjna.
• Ciąża.
• Migreny (nudności z bólem głowy).

Kto częściej doświadcza nudności i wymiotów?

Nudności i wymioty mogą wystąpić zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Osoby poddawane leczeniu przeciwnowotworowemu, takiemu jak radioterapia lub chemioterapia, mają zwiększone ryzyko wystąpienia nudności i wymiotów. Osoby w ciąży w pierwszym trymestrze mogą również doświadczać nudności i wymiotów, powszechnie określanych jako „poranne mdłości”. Naukowcy szacują, że od 50% do 90% ciężarnych doświadcza nudności, podczas gdy od 25% do 55% doświadcza wymiotów.

Co powoduje nudności i wymioty?

Zmiany w układzie odpornościowym i ośrodkowym układzie nerwowym mogą wywoływać odruchy nudności i wymiotów. Zmiany te mogą być spowodowane przez wiele różnych czynników. Najczęstsze przyczyny nudności obejmują:

• Choroby przewodu pokarmowego (GI), takie jak wrzody trawienne, zapalenie żołądka i gastropareza.
• Choroba morska i inna choroba lokomocyjna.
• Wczesna ciąża.
• Intensywny ból.
• Zatrucie pokarmowe.
• Niestrawność (nudności po jedzeniu).
• Infekcje.
• Migrenowe bóle głowy.
• Zawroty głowy.
• Niektóre zapachy.
• Nadmierne spożycie alkoholu lub marihuany.
• Leki (na przykład jako efekt uboczny chemioterapii).

Wymioty są zwykle nieszkodliwe, ale mogą być objawem poważniejszej choroby. Przykłady poważnych chorób, które mogą powodować nudności lub wymioty obejmują

• Wstrząśnienie mózgu.
• Zapalenie mózgu.
• Zapalenie opon mózgowych.
• Niedrożność jelit.
• Zapalenie wyrostka robaczkowego.
• Guzy mózgu.

Jak mogę pozbyć się nudności?

Sposób radzenia sobie z nudnościami jest różny dla każdej osoby, ale jest kilka rzeczy, które można spróbować, aby je kontrolować lub złagodzić. Domowe środki zaradcze na nudności mogą obejmować:

• Picie klarownych i/lub mrożonych napojów.
• Spożywanie lekkich, mdłych pokarmów (takich jak krakersy solone lub zwykły chleb).
• Unikanie smażonych, tłustych lub słodkich potraw.
• Jedzenie powoli i mniejszych, częstszych posiłków.
• Nie mieszanie gorących i zimnych potraw.
• Powolne picie napojów.
• Unikanie aktywności po posiłkach.
• Unikanie mycia zębów po jedzeniu.
• Wybieranie pokarmów ze wszystkich grup żywności na tyle, na ile jest to tolerowane, aby zapewnić odpowiednie odżywianie.

Leczenie wymiotów obejmuje

• Stopniowe picie większych ilości klarownych płynów.
• Unikanie pokarmów stałych do czasu ustąpienia wymiotów.
• Odpoczynek.

Wymioty można często leczyć lekami przeciw nudnościom. Przed zastosowaniem takiego leczenia należy jednak skonsultować się z lekarzem.

Jakie są możliwe powikłania nudności i wymiotów?

Jednym z problemów związanych z wymiotami jest odwodnienie. U dorosłych ryzyko odwodnienia jest niższe, ponieważ zwykle mogą oni zauważyć oznaki odwodnienia (takie jak zwiększone pragnienie i suchość w ustach lub wargach). Dzieci mają większe ryzyko odwodnienia, zwłaszcza jeśli mają wymioty i biegunkę, ponieważ często mogą nie być w stanie powiedzieć dorosłemu, czy czują się odwodnione. Dorośli, którzy opiekują się chorymi dziećmi, muszą być świadomi tych widocznych oznak odwodnienia:

• Suche usta i wargi.
• Wodniste oczy.
• Szybki oddech lub puls.

U niemowląt rodzice powinni obserwować zmniejszone oddawanie moczu i zapadnięte ciemiączko (miękkie miejsce na czubku głowy dziecka).

Jak można zapobiegać nudnościom?

Można zapobiegać nudnościom:

• Jedząc małe posiłki w ciągu dnia zamiast trzech dużych posiłków.
• Jedząc powoli.
• Unikanie ciężkostrawnych pokarmów.
• Spożywanie pokarmów zimnych lub o temperaturze pokojowej (niektóre osoby mogą odczuwać mdłości na zapach gorących lub ciepłych pokarmów).

Odpoczynek po jedzeniu i trzymanie głowy około 12 cali nad stopami pomaga zmniejszyć nudności.

Jeśli odczuwasz mdłości po przebudzeniu rano, zjedz kilka krakersów przed wstaniem z łóżka lub zjedz wysokobiałkową przekąskę (chude mięso lub ser) przed pójściem spać. Pij płyny między posiłkami (a nie w ich trakcie).

Jak zapobiegać wymiotom, gdy pojawią się mdłości?

Czasami można zapobiec wymiotom, pijąc niewielkie ilości klarownych, słodzonych płynów, takich jak lemoniada, soki owocowe (z wyjątkiem pomarańczowego i grejpfrutowego - są zbyt kwaśne) i lody. Odpoczywaj w pozycji siedzącej lub leżącej z podparciem. Aktywność może nasilić nudności i wywołać wymioty.

Aby leczyć chorobę lokomocyjną w samochodzie, posadź dziecko tak, aby przednia szyba była skierowana w Twoją stronę, jeśli jest to bezpieczne. Obserwowanie szybkiego ruchu przez boczne szyby może nasilić nudności.

Ogranicz przekąski i nie podawaj słodkich przekąsek z lemoniadą. Nie pozwalaj dzieciom jeść i bawić się w tym samym czasie. Zachęcaj je do robienia przerw w czasie jedzenia.

Co zrobić, jeśli mam ciągłe nudności?

Jeśli doświadczasz ciągłych nudności, możesz mieć stan znany jako zespół cyklicznych wymiotów. W tym stanie mogą wystąpić nagłe ataki silnych nudności, wymiotów i wyczerpania. Jeśli masz objawy zespołu cyklicznych wymiotów, w tym powtarzające się napady skrajnych nudności wraz z wymiotami i wymiotami, skontaktuj się z lekarzem.

Podsumowanie

To nie jest przyjemne uczucie. Niezależnie od tego, czy przejadłeś się, czy walczysz z infekcją, nudności i wymioty nie znajdowały się na Twojej liście rzeczy, z którymi musisz sobie dzisiaj poradzić. To uczucie mdłości w żołądku może rzucić Cię na kolana. Na szczęście jednak większość przypadków nudności i wymiotów nie jest poważna. Odrobina odpoczynku, kilka krakersów solnych i kilka łyków klarownego płynu powinny w mgnieniu oka postawić Cię na nogi.

Treść:

• Czym jest utrata apetytu?
• Jaka jest różnica między utratą apetytu a anoreksją?
• Jakie są objawy utraty apetytu?
• Jakie są najczęstsze przyczyny utraty apetytu?
• Jak leczy się utratę apetytu?
• Co mogę zrobić w domu, aby leczyć utratę apetytu?
• Jakie są skutki uboczne utraty apetytu?
• Jak można zapobiec utracie apetytu?
• Inne często zadawane pytania
• Podsumowanie

Utrata apetytu to objaw, który może mieć wiele przyczyn. Występuje, gdy nie odczuwasz głodu. Termin medyczny określający utratę apetytu to anoreksja. Termin ten różni się od zaburzenia odżywiania, jakim jest jadłowstręt psychiczny. Zidentyfikowanie i leczenie przyczyny utraty apetytu pomoże Ci poczuć się lepiej.

Czym jest utrata apetytu?

Utrata apetytu występuje, gdy nie odczuwasz głodu lub nie masz apetytu na jedzenie. Może to powodować

• Uczucie sytości.
• Nielubienie smaku, widoku lub zapachu jedzenia (niechęć do jedzenia).
• Niechęć do jedzenia z innymi.

Istnieje kilka możliwych przyczyn utraty apetytu. Może wystąpić nagle lub stopniowo przez długi czas. Utrata apetytu jest zwykle oznaką niepokoju, jeśli trwa dłużej niż tydzień.

Utracie apetytu mogą towarzyszyć inne objawy, takie jak

• Zmęczenie lub niski poziom energii.
• Nudności lub wymioty.
• Osłabienie mięśni.
• Zaparcia lub biegunka.
• Zmiany w wyglądzie skóry, włosów lub paznokci.

Jaka jest różnica między utratą apetytu a anoreksją?

Termin medyczny określający utratę apetytu to anoreksja. Utrata apetytu oznacza brak uczucia głodu. Anoreksja to nie to samo, co jadłowstręt psychiczny. Osoba, u której zdiagnozowano jadłowstręt psychiczny, może odczuwać głód, ale ograniczać spożycie pokarmu. W przypadku utraty apetytu (anoreksji) nie odczuwa się potrzeby jedzenia, ponieważ nie odczuwa się głodu.

Jakie są objawy utraty apetytu?

Objawy utraty apetytu mogą obejmować:

• Małe zainteresowanie jedzeniem lub jego brak.
• Niejedzenie ulubionych potraw.
• Pomijanie posiłków.
• Zmiany masy ciała.

Jakie są najczęstsze przyczyny utraty apetytu?

Istnieje kilka możliwych przyczyn utraty apetytu. Najczęstsze przyczyny to:

• Zmiany fizyczne w organizmie.
• Emocjonalne zmiany w zdrowiu psychicznym.
• Stan zdrowia leżący u podstaw choroby.
• Skutki uboczne przyjmowanych leków.

Fizyczne przyczyny utraty apetytu

Zmiany w organizmie mogą wpływać na zdolność odczuwania głodu i powodować utratę apetytu. Przyczyny te mogą obejmować

• Ból.
• Odwodnienie.
• Problemy z zębami lub ból zębów.
• Uraz.
• Utrata lub osłabienie smaku lub węchu.
• Powrót do zdrowia po zabiegu chirurgicznym.

Emocjonalne i psychologiczne przyczyny utraty apetytu

Emocje odgrywają rolę w apetycie i zdolności do łaknienia. Emocjonalne przyczyny utraty apetytu mogą obejmować:

• Niepokój.
• Zaburzenia odżywiania.
• Reakcja emocjonalna, taka jak smutek, strach, żal lub szok.
• Depresja.
• Stres.

Podstawowe schorzenia powodujące utratę apetytu

Podstawowe schorzenia mogą wpływać na apetyt. Typowe schorzenia powodujące utratę apetytu obejmują, ale nie ograniczają się do następujących:

• Przeziębienia.
• Infekcje.
• Rak.
• Demencja.
• Cukrzyca.
• Zatrucie pokarmowe.
• Choroby serca, płuc, nerek lub wątroby.
• HIV i AIDS.
• Niedoczynność tarczycy.

Leki powodujące utratę apetytu

Utrata apetytu może być wynikiem przyjmowania leków lub suplementów w celu leczenia choroby podstawowej.

Jak leczy się utratę apetytu?

Leczenie utraty apetytu zależy od tego, co ją powoduje. Lekarz może wykonać badania diagnostyczne krwi lub badania obrazowe, aby dowiedzieć się więcej o przyczynach objawów i pomóc w ich leczeniu. Leczenie może obejmować

• Regularne spożywanie małych posiłków w ciągu dnia.
• Leczenie wszelkich chorób, infekcji lub schorzeń podstawowych.
• Przyjmowanie leków pobudzających apetyt.
• Przyjmowanie dożylnych składników odżywczych, które są płynnymi witaminami i minerałami podawanymi przez igłę do żyły.
• Rozmowa ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego na temat nawyków żywieniowych, jeśli są one nieregularne.
• Zmiana dawki lub rodzaju przyjmowanych leków. Zmiany tej dokona lekarz prowadzący.
• Spotkanie z dietetykiem, aby pomóc w kontrolowaniu nawyków żywieniowych.
• Przyjmowanie witamin lub suplementów zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.
• Wizyta u dentysty w przypadku bólu zębów lub problemów z zębami.

Gdy przyczyna utraty apetytu zostanie wyleczona lub rozwiązana, apetyt powinien powrócić do normy. Jeśli apetyt nie powróci do normy po powrocie do zdrowia po chorobie, urazie lub infekcji, należy skontaktować się z lekarzem.

Co mogę zrobić w domu, aby leczyć utratę apetytu?

Utratę apetytu można leczyć w domu:

• Jedząc regularne posiłki: Posiłki te mogą być mniejsze niż zwykle. Staraj się jeść małe posiłki na śniadanie, lunch i kolację, nawet jeśli nie jesteś głodny.
• Jedz płynne posiłki: Jeśli nie czujesz się dobrze, spożywanie dziennej dawki kalorii w postaci płynnych posiłków może być łatwiejsze. Wybieraj posiłki płynne, takie jak buliony, soki owocowe lub napoje sportowe z elektrolitami. Postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza dotyczącymi płynnych posiłków.
• Jedzenie mdłej żywności: Miękka żywność jest zwykle miękka i zawiera mało błonnika. Nie obejmują one pikantnych lub smażonych potraw. Mdłe pokarmy obejmują produkty mleczne, niearomatyzowane mięso, warzywa lub ziemniaki, pieczywo i krakersy. Tego typu pokarmy nie podrażniają żołądka.
• Wybieraj pokarmy bogate w białko, witaminy i minerały: Pokarmy bogate w białko, witaminy i minerały pomogą Ci szybko uzupełnić brakujące składniki odżywcze.
• Planuj posiłki z rodziną lub przyjaciółmi: System wsparcia podczas posiłków może zachęcić Cię do spożywania składników odżywczych, których potrzebuje Twój organizm.

Jakie są skutki uboczne utraty apetytu?

Utrata apetytu może powodować niedożywienie i utratę wagi. Jeśli utrata apetytu utrzymuje się bez leczenia, może powodować poważne problemy zdrowotne. Aby utrzymać się przy życiu, należy regularnie jeść lub przyjmować kalorie. Utrata kalorii może spowodować osłabienie układów organizmu i ich nieprawidłowe funkcjonowanie, co może zagrażać życiu.

Jak mogę zapobiec utracie apetytu?

Ponieważ istnieje wiele możliwych przyczyn utraty apetytu, trudno jest jej zapobiec. Aby zmniejszyć ryzyko utraty apetytu, można

• Zarządzać wszelkimi schorzeniami podstawowymi.
• Zapytać lekarza o skutki uboczne przyjmowanych leków.
• Unikać pomijania posiłków.
• Regularnie wykonywać lekkie ćwiczenia fizyczne.

Inne często zadawane pytania

Czy CBD może powodować utratę apetytu?

Tak, efektem ubocznym CBD jest utrata apetytu. CBD, czyli kannabidiol, to substancja chemiczna pochodząca z rośliny sativa. Jest ona również znana jako konopie indyjskie lub marihuana. CBD nie zawiera THC ani tetrahydrokannabinolu, który jest składnikiem chemicznym marihuany powodującym uczucie odurzenia lub euforii.

Czy utrata apetytu jest oznaką ciąży?

U kobiet w ciąży często występuje utrata apetytu w pierwszym trymestrze ciąży. W pierwszym trymestrze twoje ciało przechodzi kilka zmian, które pomagają w rozwoju płodu. W rezultacie to, co jesz, kiedy jesz i ile chcesz jeść, może ulec zmianie. Możesz mieć nudności lub wymioty (poranne mdłości), które mogą wpływać na apetyt. Możesz nie lubić niektórych swoich ulubionych potraw lub możesz mieć awersję, czyli skrajną niechęć do niektórych pokarmów, które mogą wywoływać mdłości, gdy ich spróbujesz lub poczujesz ich zapach. Te zmiany w organizmie są powszechne i normalne. Jeśli utrata apetytu uniemożliwia ci jedzenie lub przyjmowanie składników odżywczych potrzebnych tobie i płodowi do zachowania zdrowia, skontaktuj się z lekarzem.

Podsumowanie

Utrata apetytu jest zwykle objawem tymczasowym. Gdy Ty i Twój lekarz odkryjecie przyczynę zmniejszonego apetytu, poczujesz się lepiej, a objaw ustąpi. Twoje ciało stale się zmienia wraz z wiekiem, więc niektóre pokarmy, które kiedyś uwielbiałeś, mogą nie być Twoimi ulubionymi dzisiaj lub jutro. Jeśli wystąpi nagła utrata apetytu, zmiany nastroju lub masy ciała, nie zwlekaj i skontaktuj się z lekarzem. Nagły początek objawów może być oznaką choroby podstawowej, która wymaga leczenia.

Treść:

• Czym jest gastropatia?
• Co to jest gastropatia?
• Gastropatia a zapalenie błony śluzowej żołądka
• Co powoduje gastropatię?
• Co powoduje gastropatię?
• Jakie są objawy gastropatii?
• Czy gastropatia jest powszechna?
• Jak diagnozuje się gastropatię?
• Jakie jest leczenie gastropatii?
• Podsumowanie

Gastropatia to stan, w którym coś uszkadza wyściółkę żołądka. Uszkodzenie może być nagłe (ostre) lub stopniowe (przewlekłe). Bez ochronnej wyściółki żołądek staje się podatny na działanie własnego kwasu. Kwas i inne czynniki nadal niszczą go od wewnątrz.

Co to jest gastropatia?

Gastropatia dosłownie oznacza „chorobę żołądka”. W najszerszym znaczeniu „gastropatia” może odnosić się do każdej choroby, która może wpływać na żołądek. Obejmuje to powszechne schorzenia, takie jak grypa żołądkowa i choroba wrzodowa, stany nerwowe, takie jak gastropareza, a nawet rak żołądka.

Jednak gastropatia ma również węższe znaczenie wśród pracowników służby zdrowia, zwłaszcza tych, którzy specjalizują się w chorobach układu pokarmowego. Jeśli otrzymasz diagnozę gastropatii, Twój lekarz prawdopodobnie używa tego węższego znaczenia: mówi Ci, że coś uszkadza wyściółkę Twojego żołądka.

Co oznacza gastropatia?

Twój żołądek jest wyposażony w grubą wyściółkę (błonę śluzową), która chroni go przed silnymi substancjami chemicznymi działającymi na trawienie wewnątrz. Jednakże, gdy coś zaburza lub zakłóca tę wyściółkę, żołądek staje się coraz bardziej podatny na uszkodzenia od wewnątrz. Gastropatia to aktywny proces uszkadzania wyściółki żołądka.

Gastropatia a zapalenie błony śluzowej żołądka

Wiele procesów chorobowych, które wpływają na wyściółkę żołądka, może powodować jej zapalenie, zwane również zapaleniem błony śluzowej żołądka. Zapalenie jest odpowiedzią układu odpornościowego na wszystko, co próbuje uszkodzić żołądek. Jeśli odpowiedź immunologiczna nie pokona zagrożenia, może dojść do erozji błony śluzowej.

Pracownicy służby zdrowia rozróżniają jednak erozję ze stanem zapalnym (erozyjne zapalenie żołądka) i erozję bez niego (gastropatia erozyjna). Używają terminu „gastropatia” w odniesieniu do uszkodzenia wyściółki żołądka bez stanu zapalnego - mimo że przyczyny erozji są często takie same w obu przypadkach.

Co powoduje gastropatię?

Wyściółka żołądka może zostać uszkodzona przez wiele czynników jednocześnie lub z czasem. Niektóre przyczyny obejmują na przykład

• Spożyte substancje, takie jak alkohol i narkotyki.
• Chemikalia trawienne, takie jak enzymy, kwasy i żółć.
• Radioterapia i chemioterapia.
• Opuchnięte, nabrzmiałe naczynia krwionośne w wyściółce żołądka.
• Utrata dopływu krwi do błony śluzowej żołądka.

Różne przyczyny gastropatii dzielą się na różne podtypy.

Jakie są rodzaje gastropatii?

Rodzaje gastropatii obejmują:

Ostra krwotoczna gastropatia nadżerkowa

Ostra gastropatia erozyjna występuje, gdy coś ostrego, to znaczy nagłego i poważnego, uszkadza wyściółkę żołądka. Powoduje to nadżerki błony śluzowej (wrzody żołądka), które następnie stają się podatne na dalsze uszkodzenia kwasem w żołądku. Te nadżerki lub wrzody mogą krwawić, dlatego gastropatia erozyjna jest również nazywana „krwotoczną”. Przyczyny obejmują:

• Picie alkoholu w dużych ilościach (stężenie alkoholu w żołądku większe niż 10%).
• Wysokie dawki niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
• Chemioterapia i radioterapia w leczeniu raka.
• Ostre niedokrwienie krezki (nagła utrata przepływu krwi).

Gastropatia reaktywna

Gastropatia reaktywna to długotrwały proces uszkodzenia błony śluzowej spowodowany przewlekłą ekspozycją na substancje drażniące. Substancje te powodują reakcję chemiczną, która z czasem powoduje erozję wyściółki żołądka, dlatego gastropatia reaktywna jest również nazywana gastropatią chemiczną. Jednak oprócz substancji chemicznych, inne czynniki mogą również przyczyniać się do tego problemu. Główne przyczyny to:

• Przewlekłe stosowanie NLPZ.
• Refluks żółciowy.

Inne czynniki stresogenne, które mogą osłabiać mechanizmy obronne błony śluzowej i uniemożliwiać jej gojenie się, to m.in:

• Przewlekłe spożywanie alkoholu.
• Przewlekłe palenie tytoniu.
• Przewlekłe zakażenie H. pylori.
• Przewlekłe niedokrwienie (zwężony lub zmniejszony przepływ krwi).

Gastropatia zastoinowa

Gastropatia zastoinowa opisuje obrzęk i obrzęk naczyń krwionośnych w wyściółce żołądka, które są podatne na pękanie, powodując częste siniaki i krwawienie. Tworzy mozaikowy wzór zmian na błonie śluzowej z powodu przewlekłego urazu i może powodować znaczną utratę krwi. Nazywana jest również gastropatią wrotną, ponieważ jej przyczyną jest zwykle nadciśnienie wrotne (nadciśnienie wrotne jest najczęściej skutkiem ubocznym choroby wątroby).

Gastropatia przerostowa

Gastropatia przerostowa jest zwykle rzadkim zaburzeniem genetycznym, które powoduje nadprodukcję niektórych komórek wyściółki żołądka, zaburzając w ten sposób jego naturalną budowę. Jedną z jej postaci jest choroba Menetriera. Powoduje ona nadprodukcję śluzu w wyściółce żołądka i utratę białka w tym procesie. Zespół Zollingera-Ellisona to kolejna forma, która powoduje, że żołądek wytwarza zbyt dużo kwasu żołądkowego.

Jakie są objawy gastropatii?

Wiele osób nie zauważa żadnych objawów. Jeśli jednak wystąpią, możesz je zauważyć:

• Ból brzucha lub dyskomfort.
• Nudności.
• Niestrawność.

W przypadku powikłań związanych z krwawieniem z przewodu pokarmowego mogą wystąpić:

• Objawy niedokrwistości z niedoboru żelaza, takie jak bladość i zmęczenie.
• Czarne, smoliste stolce.
• Wymioty przypominające fusy z kawy.

Czy gastropatia występuje często?

Niektóre rodzaje są powszechne. Najczęstsze są ostre i reaktywne gastropatie związane z używaniem alkoholu i NLPZ. Refluks żółciowy i niedokrwienie są mniej powszechnymi przyczynami reaktywnych i ostrych gastropatii. Gastropatia wrotna (zastoinowa) jest stosunkowo częstym skutkiem ubocznym nadciśnienia wrotnego, szczególnie u osób z marskością wątroby. Gastropatie przerostowe występują rzadko.

Jak diagnozuje się gastropatię?

Jeśli Twój lekarz podejrzewa, że możesz mieć gastropatię, będzie chciał zbadać wyściółkę żołądka i poszukać dowodów. Najskuteczniejszym sposobem na to jest endoskopia górna.

W endoskopii górnej (esophagogastroduodenoscopy lub EGD) górny odcinek przewodu pokarmowego jest badany za pomocą endoskopu - małej kamery na końcu długiej rurki, która przechodzi przez gardło do żołądka. Kamera wyświetla obrazy o wysokiej rozdzielczości na ekranie. Gastroenterolog może użyć endoskopu do pobrania próbki tkanki (biopsji) do badania w laboratorium. Może również leczyć aktywne krwawienie.

Jakie jest leczenie gastropatii?

Leczenie zależy od rodzaju gastropatii. Jeśli to możliwe, lekarz będzie chciał usunąć wszystko, co uszkadza wyściółkę żołądka - niezależnie od tego, czy jest to przyjmowany lek lub substancja, infekcja bakteryjna, refluks żółciowy, czy coś bardziej skomplikowanego. Oprócz zneutralizowania pierwotnej przyczyny, zwykle będzie on chciał zneutralizować kwas żołądkowy, aby pomóc w gojeniu się błony śluzowej.

Leczenie może obejmować

• Leki blokujące wydzielanie kwasu
• Leki pokrywające i chroniące wyściółkę żołądka.
• Antybiotyki stosowane w leczeniu infekcji bakteryjnych.
• Leki neutralizujące sole żółciowe w żołądku.
• Leki na nadciśnienie wrotne.
• Określone interwencje chirurgiczne w przypadku niektórych schorzeń, które nie reagują na leki.

Czy gastropatia ustępuje?

Wyściółka żołądka może się zagoić, jeśli uszkodzenie zatrzyma się na wystarczająco długo, aby dać mu szansę. W większości przypadków można to osiągnąć za pomocą leków. Jednak niektóre przyczyny gastropatii mogą być bardziej złożone. Uporczywy refluks żółciowy lub nadciśnienie wrotne mogą wymagać usunięcia za pomocą drobnego zabiegu chirurgicznego. Gastropatia przerostowa może, ale nie musi być odwracalna po leczeniu, ale leki często mogą zapobiegać dalszym zmianom błony śluzowej.

Wnioski

Wyściółka żołądka jest twarda i potrzeba wiele, aby pokonać jej mechanizmy obronne. Kiedy pojawia się gastropatia, jest to spowodowane albo poważnym ostrym uszkodzeniem, albo długotrwałym uszkodzeniem. Konieczne będzie leczenie, które pomoże zidentyfikować, zatrzymać i odwrócić proces uszkodzenia. Jednak przy niewielkiej pomocy wyściółka żołądka może regenerować się i leczyć lepiej niż większość narządów. Gdy jej mechanizmy obronne zostaną przywrócone, nie będzie już tak łatwo ulegać urazom.

Treść:

• Czym są enzymy?
• Co robią enzymy?
• Jakie są różne rodzaje enzymów?
• Części enzymów
• Jakie schorzenia mogą powodować problemy z enzymami?
• W jaki sposób testy enzymatyczne są wykorzystywane do diagnozowania stanu zdrowia?
• Dbanie o enzymy
• Podsumowanie

Enzymy to białka, które pomagają przyspieszyć reakcje chemiczne w naszym organizmie. Enzymy są niezbędne do trawienia, funkcjonowania wątroby i nie tylko. Zbyt duża lub zbyt mała ilość danego enzymu może powodować problemy zdrowotne. Enzymy w naszej krwi mogą również pomóc lekarzom w kontrolowaniu urazów i chorób.

Czym są enzymy?

Enzymy to białka, które pomagają przyspieszyć metabolizm lub reakcje chemiczne w naszym organizmie. Wytwarzają niektóre substancje i rozkładają inne. Wszystkie żywe organizmy posiadają enzymy.

Nasze ciała naturalnie produkują enzymy. Jednak enzymy znajdują się również w wytwarzanych produktach i żywności.

Co robią enzymy?

Jednym z najważniejszych zadań enzymów jest pomoc w trawieniu. Trawienie to proces, w którym spożywane przez nas jedzenie zamieniane jest w energię. Enzymy znajdują się na przykład w naszej ślinie, trzustce, jelitach i żołądku. Rozkładają one tłuszcze, białka i węglowodany. Enzymy wykorzystują te składniki odżywcze do wzrostu i naprawy komórek.

Enzymy pomagają również w

• Oddychaniu.
• Budowie mięśni.
• Funkcjonowaniu nerwów.
• Pozbywaniu się toksyn z organizmu.

Jakie są różne rodzaje enzymów?

Przykłady konkretnych enzymów

W ludzkim organizmie znajdują się tysiące enzymów, które pełnią około 5000 różnych funkcji. Oto kilka przykładów:

• Lipazy: Ta grupa enzymów pomaga trawić tłuszcze w jelitach.
• Amylaza: Amylaza w ślinie pomaga zmieniać skrobię w cukry.
• Maltaza: Występująca również w ślinie maltaza rozkłada cukier maltozę na glukozę.
• Trypsyna: Enzymy te rozkładają białka na aminokwasy w jelicie cienkim.
• Laktaza: Laktaza rozkłada laktozę, cukier zawarty w mleku, na glukozę i galaktozę.
• Acetylocholinoesteraza: Enzymy te rozkładają neuroprzekaźnik acetylocholinę w nerwach i mięśniach.
• Helikaza: enzymyhelikazy rozkładają DNA.
• Polimeraza DNA: enzymy te syntetyzują DNA z dezoksyrybonukleotydów.

Rodzaje enzymów

Eksperci dzielą enzymy na kilka różnych typów w oparciu o funkcje, jakie pełnią w organizmie. Poszczególne typy obejmują

• Oksydoreduktazy
• transferazy
• hydrolazy
• liazy
• ligazy
• izomerazy

Organizm potrzebuje wszystkich tych typów enzymów do prawidłowego funkcjonowania.

Części enzymów

Jakie są części enzymu?

Każdy enzym ma „miejsce aktywne”. Obszar ten ma unikalny kształt. Substancja, na którą działa enzym, to substrat. Substrat również ma unikalny kształt. Enzym i substrat muszą do siebie pasować, aby działać.

Jak temperatura i pH wpływają na enzymy?

Enzymy potrzebują odpowiednich warunków do działania. Jeśli warunki nie są odpowiednie, enzymy mogą zmienić kształt. Wtedy nie pasują już do substratów, więc nie działają prawidłowo.

Każdy enzym ma idealną temperaturę i pH:

• pH: Enzymy są wrażliwe na kwasowość i zasadowość. Nie działają prawidłowo, jeśli środowisko jest zbyt kwaśne lub zasadowe. Na przykład enzym w żołądku zwany pepsyną rozkłada białka. Jeśli w żołądku nie ma wystarczającej ilości kwasu, pepsyna nie może działać optymalnie.
• Temperatura: enzymy działają najlepiej, gdy temperatura ciała jest normalna, około 37°C. Wraz ze wzrostem temperatury reakcje enzymatyczne nasilają się. Jeśli jednak temperatura jest zbyt wysoka, enzym przestaje działać. Dlatego wysoka gorączka może zakłócać funkcje organizmu.

Idealne warunki

Enzymy mogą działać tylko w określonych warunkach. Większość enzymów w ludzkim organizmie działa najlepiej w temperaturze około (37 °C), która jest typową temperaturą ciała. W niższych temperaturach mogą one nadal działać, ale w znacznie wolniejszym tempie.

Jeśli temperatura jest zbyt wysoka lub jeśli środowisko jest zbyt kwaśne lub zasadowe, enzym zmieni kształt; zmienia to kształt miejsca aktywnego, tak że substraty nie mogą się z nim wiązać. Jest to denaturacja.

Różne enzymy tolerują różne poziomy kwasowości. Na przykład enzymy w jelitach działają najlepiej przy pH około 8, podczas gdy enzymy w żołądku działają najlepiej przy pH około 1,5, ponieważ żołądek jest znacznie bardziej kwaśny.

Jakie schorzenia mogą powodować problemy z enzymami?

Zaburzenia metaboliczne są często wynikiem niewystarczającej ilości określonego enzymu. Rodzice mogą przekazać je swoim dzieciom poprzez geny (dziedziczność). Przykłady dziedzicznych zaburzeń metabolicznych obejmują:

• Choroba Fabry' ego uniemożliwia organizmowi wytwarzanie enzymów (alfa-galaktozydazy A), które rozkładają tłuszcze (lipidy).
• Choroba Krabbego (leukodystrofia komórek globoidalnych) wpływa na enzymy potrzebne do tworzenia ochronnej powłoki (mieliny) na komórkach nerwowych (ośrodkowy układ nerwowy).
• Choroba syropu klonowego wpływa na enzymy potrzebne do rozkładu niektórych aminokwasów rozgałęzionych.

Inne schorzenia związane z zaburzeniami równowagi enzymatycznej obejmują:

• Choroba Leśniowskiego-Crohna brak równowagi bakterii w jelitach (mikrobiom jelitowy) może wpływać na odpowiedź autoimmunologiczną przewodu pokarmowego. Może to odgrywać rolę w prezentacji i nasileniu choroby Leśniowskiego-Crohna.
• Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki (EPI ) to stan, w którym trzustka nie ma wystarczającej ilości enzymów trawiennych. Nie można rozkładać żywności ani wchłaniać składników odżywczych. Przewlekłe zapalenie trzustki, rak trzustki, cukrzyca lub mukowiscydoza mogą prowadzić do EPI.
• Nietolerancja laktozy to niedobór enzymu potrzebnego do trawienia cukrów zawartych w mleku (laktozy) i produktach mlecznych.

W jaki sposób testy enzymatyczne są wykorzystywane do diagnozowania schorzeń?

Lekarz może wykonać różne badania krwi na obecność enzymów i białek w celu wykrycia określonych schorzeń. Na przykład podwyższony poziom enzymów wątrobowych może być oznaką choroby wątroby.

Dbanie o enzymy

Czy muszę przyjmować suplementy enzymatyczne?

Osoby bez przewlekłych schorzeń mogą zazwyczaj uzyskać potrzebne enzymy ze zdrowej diety. Jeśli jednak cierpisz na pewne schorzenia, lekarz może zalecić przyjmowanie suplementów enzymatycznych. Na przykład wiele osób z EPI może przyjmować enzymy trawienne przed posiłkami. Pomaga to organizmowi wchłaniać składniki odżywcze z pożywienia. Przed przyjęciem jakiegokolwiek suplementu enzymatycznego należy skonsultować się z lekarzem.

Czy leki mogą wpływać na poziom enzymów?

Niektóre leki wpływają na poziom enzymów. Na przykład antybiotyki mogą niszczyć pewne bakterie, które są niezbędne do prawidłowego działania niektórych enzymów. Dlatego antybiotyki mogą powodować biegunkę. Aby zabić bakterie, które powodują chorobę, niszczą one również ważne dobre bakterie, które pomagają w trawieniu.

Statyny (leki obniżające poziom cholesterolu) mogą zwiększać poziom enzymów wątrobowych i mięśniowych. Mogą one zwiększać ryzyko uszkodzenia wątroby lub mięśni.

Podsumowanie

Enzymy ułatwiają reakcje biochemiczne w naszym organizmie. Pomagają we wszystkim, od oddychania po trawienie. Zbyt mała lub zbyt duża ilość danego enzymu może prowadzić do problemów zdrowotnych. Niektóre osoby cierpiące na choroby przewlekłe mogą potrzebować suplementów enzymatycznych, aby utrzymać prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Suplementy enzymatyczne należy przyjmować wyłącznie pod nadzorem lekarza.

Treść:

• Czym są niestrawności?
• Jakie są odczucia związane z niestrawnością?
• Jak długo trwa niestrawność?
• Co powoduje niestrawność?
• Jaka jest główna przyczyna niestrawności?
• Jak mogę złagodzić niestrawność w domu?
• Jakie leczenie jest dostępne w przypadku przewlekłej niestrawności?
• Co mogę zrobić, aby zapobiec niestrawności?
• Podsumowanie

Sporadyczna niestrawność jest powszechna i nie jest poważna. Jeśli żołądek boli po dużym posiłku, zwykle można go złagodzić za pomocą leków zobojętniających. Jeśli jednak niestrawność występuje często, może to być coś więcej. Czasami oznacza to, że cierpisz na uleczalną chorobę, taką jak refluks żołądkowy lub wrzody żołądka. Czasami jest to bardziej skomplikowane.

Refluks żołądkowy może powodować uczucie pieczenia i niestrawność.

Co to jest niestrawność?

Niestrawność to ból lub dyskomfort po jedzeniu, gdy żołądek trawi. Pracownicy służby zdrowia używają również terminu dyspepsja, który oznacza to samo: niestrawność. Jeśli po jedzeniu boli Cię brzuch lub masz rozstrój żołądka, coś w Twoim procesie trawienia nie przebiega prawidłowo. Ale nie zawsze jest to problem organizmu. Czasami oznacza to po prostu, że zjadłeś niewłaściwą rzecz lub zjadłeś zbyt szybko.

Niemal każdy doświadczył sporadycznej niestrawności. Dla niektórych osób jest to jednak codzienność, która obniża jakość ich życia. Gdy niestrawność staje się poważnym problemem, możesz szukać pomocy medycznej, aby uzyskać odpowiedzi i ulgę. Czasami w tle występuje choroba przewodu pokarmowego (GIT), która wymaga leczenia. Czasami jednak nie ma prostego wyjaśnienia objawów.

Jakie są objawy niestrawności?

Niestrawność może obejmować kilka różnych objawów, ale zawsze jest to pewien poziom bólu brzucha lub dyskomfortu. Brzuch jest miejscem, w którym znajduje się większość narządów układu pokarmowego, więc jeśli mają one trudności z wykonywaniem swojej pracy, poczujesz to właśnie tam. Objawy niestrawności zawsze pojawiają się po posiłku, gdy żołądek trawi - co pracownicy służby zdrowia nazywają okresem poposiłkowym.

Eksperci ogólnie zgadzają się, że objawy niestrawności obejmują:

• Ból w nadbrzuszu. Nadbrzusze to środkowa, górna część brzucha. To tutaj znajduje się żołądek.
• Uczucie pieczenia. Pieczenie może być spowodowane działaniem kwasów żołądkowych i enzymów w przewodzie pokarmowym lub stanem zapalnym.
• Wczesne lub późne uczucie sytości. Uczucie sytości krótko po jedzeniu lub długo po nim wskazuje, że żołądek jest przeciążony.

Jednak osoby cierpiące na niestrawność często zgłaszają również inne objawy, takie jak

• Wzdęcia.
• Wzdęcia.
• Nudności.
• odbijanie.
• Regurgitacja (gdy połknięty pokarm jest zwracany).
• Refluks żołądkowy.
• Zgaga.

Objawy te mogą nakładać się na niestrawność, ale mogą również występować niezależnie od niej.

Uwaga: Czasami zawał serca może maskować niestrawność. Jeśli niestrawności towarzyszy pocenie się, duszność lub uczucie ucisku i zaciskania w górnej części brzucha, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Jak długo trwa niestrawność?

Objawy niestrawności mogą wystąpić od kilku minut do kilku godzin po jedzeniu. Żołądek potrzebuje od 3 do 5 godzin na strawienie pokarmu przed przekazaniem go do jelit. W tym czasie trzustka i pęcherzyk żółciowy wysyłają żółć i enzymy do żołądka, aby pomóc w trawieniu. Są to narządy w jamie brzusznej (górna środkowa część brzucha), w których występują objawy niestrawności.

Co powoduje niestrawność?

Przyczyny sporadycznej niestrawności mogą być proste. Na przykład wiele osób cierpi na niestrawność po szczególnie obfitym lub sycącym posiłku. Łatwo to wyjaśnić: układ trawienny pracuje ciężej niż zwykle, aby poradzić sobie z dużym obciążeniem. Żołądek rozszerza się, pęcherzyk żółciowy i trzustka kurczą się, a wszystkie wytwarzają silne soki trawienne, które mogą podrażniać tkanki.

Jednak niestrawność, która trwa dłużej niż jeden posiłek lub która pojawia się i znika przewlekle, jest często mniej prosta. W grę mogą wchodzić różne czynniki. Czasami jest to przyczyna organiczna, taka jak choroba. A czasami nie ma widocznej przyczyny. Nazywa się to dyspepsją czynnościową. Dyspepsja czynnościowa występuje, gdy nerwy w przewodzie pokarmowym są nadwrażliwe, co obniża próg dyskomfortu.

Ogólnie rzecz biorąc, przyczyny niestrawności dzielą się na trzy kategorie:

• Nawyki żywieniowe.
• Sposób działania układu trawiennego.
• Odczuwanie bólu i dyskomfortu.

Jaka jest główna przyczyna niestrawności?

Jeśli jest to przyczyna organiczna, zwykle jest związana z kwasem żołądkowym. Kwas powoduje trafne uczucie pieczenia, które jest często opisywane w niestrawności. Żołądek ma grubą wyściółkę zaprojektowaną w celu ochrony przed własnym kwasem, ale czasami wyściółka ulega zużyciu. Kiedy tak się dzieje, kwas podrażnia ją i wywołuje stan zapalny. Zapalenie wyściółki żołądka ma inne przyczyny, ale są one mniej powszechne.

Czasami soki żołądkowe wyciekają z żołądka do górnej części jelita cienkiego (dwunastnicy). Dwunastnica nie ma takiej samej ochronnej wyściółki jak żołądek, więc kwas może tam powodować większe uszkodzenia. Kwasy mogą również przedostawać się z górnej części żołądka do dolnej części przełyku. Nazywa się to refluksem kwaśnym. Przełyk również nie jest przystosowany do tolerowania kwasów.

Refluks kwasowy może wyjaśniać inne objawy, które mogą być związane z niestrawnością, takie jak odbijanie, odbijanie i zgaga. Refluks kwasowy i dyskomfort w przełyku mogą występować nawet wtedy, gdy wyściółka żołądka pozostaje nienaruszona. Jednakże, gdy kwas zżera wyściółkę żołądka, pojawia się choroba wrzodowa, która może powodować wrzody żołądka i dwunastnicy. Wrzody trawienne powodują również piekący ból.

Choroba wrzodowa może wyjaśniać inne objawy, które mogą być związane z niestrawnością, takie jak wczesne uczucie sytości (pełności), nudności i wzdęcia. W rzeczywistości kwas i wrzody są tak często organicznymi przyczynami przewlekłej niestrawności, że pracownicy służby zdrowia zaczęli odnosić się do dyspepsji czynnościowej jako „dyspepsji niewrzodowej”. Ogólnie rzecz biorąc, dyspepsja czynnościowa jest jednak bardziej powszechna niż jakakolwiek organiczna przyczyna niestrawności.

Jakie są inne możliwe przyczyny?

Czynniki związane z dietą i stylem życia, które mogą przyczyniać się do sporadycznej niestrawności obejmują:

• Jedzenie zbyt dużo lub zbyt szybko. Przejadanie się rozciąga żołądek i zwiększa prawdopodobieństwo wycieku kwasu przez górną część żołądka.
• Zbyt duża ilość tłuszczu w diecie. Wysoka zawartość tłuszczu wyzwala więcej kwasów i enzymów, które mogą podrażniać tkanki.
• Niezidentyfikowana nietolerancja pokarmowa. Możesz mieć trudności z trawieniem niektórych pokarmów.
• Palenie tytoniu i spożywanie alkoholu. Obie te substancje podrażniają wyściółkę całego przewodu pokarmowego. Mogą powodować stan zapalny.
• Nadmierne stosowanie NLPZ (takich jak aspiryna i ibuprofen). Zbyt duża ilość NLPZ może podrażnić wyściółkę żołądka.
• Stres i niepokój. Przewód pokarmowy jest ściśle połączony nerwami z mózgiem, z których każdy może wpływać na drugi.

Choroby i stany, które mogą być związane z przewlekłą niestrawnością obejmują:

• Choroba wrzodowa.
• Choroba refluksowa przełyku.
• Hiperchlorhydria (zbyt duża ilość kwasu żołądkowego).
• Zapalenie błony śluzowej żołądka (zapalenie błony śluzowej żołądka).
• Gastropareza (powolne opróżnianie żołądka).
• Przepuklina rozworu przełykowego (żołądek przedostający się przez przeponę).
• Przerost bakterii (w żołądku lub jelicie cienkim).
• Zaburzenia odżywiania.
• Kamienie żółciowe.
• Zapalenie pęcherzyka żółciowego (zapalenie pęcherzyka żółciowego).
• Zapalenie trzustki (zapalenie trzustki).
• Zespół jelita drażliwego (IBS).
• Celiakia.
• Niedrożność jelita cienkiego.
• Rak żołądka.
• Nadwrażliwość trzewna.

Jak mogę złagodzić niestrawność w domu?

Wiele osób znajduje ulgę w niestrawności za pomocą leków dostępnych bez recepty.

Czy picie wody pomaga?

Małe łyki wody na niestrawność mogą trochę pomóc. Jeśli masz refluks kwasu w przełyku, woda może pomóc spłukać kwas z powrotem do żołądka. Jeśli żołądek wydaje się powoli trawić i uwalniać pokarm, niewielka ilość wody może pomóc przyspieszyć proces, jednocześnie rozcieńczając kwas. Nie należy jednak pić tak dużo, aby żołądek się rozszerzył, w przeciwnym razie może to mieć odwrotny skutek.

Jakie leczenie jest dostępne w przypadku przewlekłej niestrawności?

Jeśli udasz się do lekarza z przewlekłą niestrawnością, zapyta on o objawy, historię medyczną oraz dietę i styl życia. Lekarz zbada fizykalnie pacjenta w celu wykrycia wszelkich oczywistych oznak choroby. W zależności od tego, co znajdzie, może chcieć wykonać dodatkowe testy, aby potwierdzić lub wykluczyć konkretną chorobę. Może też zacząć od przepisania leków blokujących wydzielanie kwasu, aby sprawdzić, czy pomogą.

Inne leki na niestrawność mogą obejmować np:

• Prokinetyki - leki, które przyspieszają układ trawienny, jeśli jest powolny.
• Antybiotyki - w przypadku przerostu bakterii w żołądku lub jelicie cienkim.

Co pomaga na niestrawność, jeśli nie jest związana z kwasem?

Jeśli cierpisz na konkretną chorobę, będziesz potrzebować konkretnego leczenia. Jeśli cierpisz na dyspepsję czynnościową, odkrycie planu leczenia, który będzie dla Ciebie skuteczny, może wymagać kilku prób i błędów. Ponieważ zaburzenia czynnościowe mają podłoże w układzie nerwowym, typowe leki mogą nie działać. Jednak leki ukierunkowane na nerwy, w połączeniu z terapiami umysł-ciało, mają większe szanse powodzenia.

Co mogę zrobić, aby zapobiec zaburzeniom trawienia?

Staraj się nie jeść zbyt dużo na raz i nie jedz kolacji zbyt późno. Daj sobie czas na strawienie, zanim się położysz. Zwróć uwagę na pokarmy i napoje, które wywołują objawy i ogranicz je, jeśli to możliwe. Niektórzy ludzie uważają, że ogólne środki zdrowotne, takie jak wystarczająca ilość snu i ćwiczeń, radzenie sobie ze stresem i utrata wagi, pomagają im w niestrawności.

Podsumowanie

Niestrawność jest powszechna i zwykle nie jest poważna. Jeśli jednak występuje często, może stać się prawdziwym problemem. Może zakłócać jedzenie, sen i jakość życia. Może być objawem choroby, a rzadko może być poważnym schorzeniem. Układ trawienny jest skomplikowany i może na niego wpływać wiele czynników. Doświadczony pracownik służby zdrowia może pomóc w uporządkowaniu tych czynników.

Treść:

• Co to jest alergiczny test skórny?
• Kiedy wykonuje się alergiczny test skórny?
• Jak dokładne są alergiczne testy skórne?
• Czego powinienem się spodziewać przed alergicznym testem skórnym?
• Jakie są trzy rodzaje alergicznych testów skórnych i jak są one wykonywane?
• Czego powinienem się spodziewać po alergicznym teście skórnym?
• Jakie jest ryzyko związane z alergicznym testem skórnym?
• Wyniki i dalsze postępowanie
• Wnioski

Alergiczne testy skórne pomagają zidentyfikować alergie, które powodują nadmierną reakcję układu odpornościowego. Istnieją trzy różne rodzaje alergicznych testów skórnych, które może zalecić lekarz: test skórny, test śródskórny lub test płatkowy. W zależności od testu, wyniki można otrzymać przed zakończeniem wizyty lub po dwóch do czterech dniach.

Co to jest alergiczny test skórny?

Pracownicy służby zdrowia wykonują alergiczne testy skórne, aby pomóc w zdiagnozowaniu alergii. Alergia to sposób, w jaki układ odpornościowy reaguje na obce białka (alergeny). Podczas alergicznego testu skórnego lekarz umieści na skórze kilka alergenów. Następnie będzie obserwował testowane obszary przez krótki czas, aby sprawdzić, czy wykazują one oznaki reakcji alergicznej.

Czy istnieją różne rodzaje alergicznych testów skórnych?

Tak, alergiczne testy skórne obejmują

• Test nakłucia (zadrapania) skóry.
• Test śródskórny.
• Test płatkowy.

Kiedy wykonuje się alergiczny test skórny?

Lekarz zaleci wykonanie alergicznego testu skórnego w przypadku wystąpienia objawów alergii lub astmy. Test może pomóc lekarzowi zidentyfikować alergeny, które powodują reakcje alergiczne lub ataki astmy lub pogarszają objawy astmy.

Lekarz może również zalecić wykonanie alergicznego testu skórnego w przypadku wystąpienia reakcji anafilaktycznej. Anafilaksja to ciężka reakcja alergiczna. Rozwija się szybko i może utrudnić lub nawet uniemożliwić oddychanie. Bez szybkiego leczenia anafilaksja może być śmiertelna.

Jak dokładne są alergiczne testy skórne?

Żaden alergiczny test skórny nie jest w 100% dokładny. Jednakże, gdy testy te są wykonywane przez wykwalifikowanego i doświadczonego pracownika służby zdrowia, który specjalizuje się w alergiach (alergologa), wyniki są pomocne. Może on przeanalizować historię medyczną pacjenta i, w razie potrzeby, zlecić dodatkowe badania w celu potwierdzenia diagnozy.

Czego powinienem się spodziewać przed alergicznym testem skórnym?

Przed alergicznym testem skórnym spotkasz się ze swoim lekarzem. Zada on pytania dotyczące objawów i może przeprowadzić badanie fizykalne. Może również zadać pytania dotyczące diety, przyjmowanych leków, produktów stosowanych na skórę oraz przebywania z określonymi zwierzętami. Przed wizytą przekaże ci również szczegółowe instrukcje. Mogą one obejmować:

• W dniu wizyty nie używaj żadnych produktów do pielęgnacji skóry w obszarze testowym.
• Nie przyjmować niektórych leków, w tym leków przeciwhistaminowych na receptę lub dostępnych bez recepty.
• Ogolić włosy łonowe w obszarze badania wieczorem przed zabiegiem lub rano w dniu zabiegu.
• Nosić koszulę zapinaną na guziki lub bez rękawów, która umożliwia lekarzowi łatwy dostęp do obszaru badania.
• Jeśli włosy sięgają poniżej ramion, należy je związać lub schować pod czapką.

Czy powinienem wziąć prysznic przed czy po alergicznym teście skórnym?

Możesz wziąć prysznic przed testem skórnym na alergię, ale nie powinieneś nakładać żadnych produktów do pielęgnacji skóry na miejsca testowe.

Przez kilka dni po teście płatkowym nie można brać prysznica, pływać ani wykonywać żadnych czynności fizycznych, które powodują pocenie się.

Jakie są trzy rodzaje alergicznych testów skórnych i jak się je wykonuje?

Istnieją trzy rodzaje alergicznych testów skórnych. Przed każdym testem lekarz najpierw oczyści testowany obszar skóry jodyną lub alkoholem, aby zmniejszyć ryzyko infekcji. Obszar testowy znajduje się zwykle na przedramieniu lub górnej części pleców. W niektórych przypadkach - zwykle u małych dzieci - lekarz może również użyć kremu znieczulającego.

Testy obejmują:

• test nakłucia (zadrapania) skóry

Test nakłucia skóry wystawia ciało na działanie niewielkiej ilości możliwych alergenów. Jest to najczęstszy rodzaj alergicznego testu skórnego. Lekarze używają go do badania alergii powietrznopochodnych (takich jak pyłki, kurz, pleśń i sierść zwierząt) oraz alergii pokarmowych. Mogą również użyć testu skórnego jako wstępnego testu na alergie na jad owadów żądlących, penicylinę i inne leki, a następnie uzupełnić go testem śródskórnym.

Lekarz użyje markera, aby oznaczyć dłoń możliwymi alergenami. Następnie za pomocą cienkiej igły (lancetu) wstrzyknie niewielkie ilości płynów zawierających różne możliwe alergeny w skórę w pobliżu znaczników. Lancet nie wnika głęboko w skórę - większość osób opisuje to uczucie jako drobne uszczypnięcie.

Niektórzy lekarze mogą umieszczać krople możliwych alergenów na skórze i delikatnie drapać powierzchnię lancetem. Kropelki dostaną się do skóry poprzez zadrapanie.

Dostawca zastosuje również pozytywne i negatywne kontrole na skórze. Pomogą one lekarzowi porównać reakcje. Kontrola pozytywna zawiera roztwór histaminy. Roztwór histaminy spowoduje swędzącą, uniesioną plamkę (bąbel) na skórze wkrótce po ekspozycji. Kontrola negatywna zawiera roztwór soli fizjologicznej. Sól fizjologiczna nie wywoła bąbla.

Po wykonaniu testu należy odczekać około 15 minut. Następnie lekarz zmierzy linijką wszelkie pęcherze lub odbarwione plamy na skórze.

Test nakłucia skóry trwa mniej niż godzinę.

• Test śródskórny

Podczas testu śródskórnego lekarz użyje małej igły do wstrzyknięcia możliwych alergenów w zewnętrzną warstwę skóry (naskórek). Lekarze stosują testy śródskórne w celu sprawdzenia alergii przenoszonych drogą powietrzną, alergii na leki i alergii na jad / owady żądlące (takie jak pszczoły, mrówki ogniste i szerszenie), jeśli wstępny test skórny jest negatywny lub wątpliwy.

Lekarz najpierw oznaczy dłoń markerem z możliwymi alergenami. Następnie test przebiega w dwóch fazach.

W pierwszej fazie niewielkie ilości możliwych alergenów są wprowadzane tuż pod skórę obok znaczników. Następnie należy odczekać około 15 minut, podczas których lekarz zmierzy linijką wszelkie pęcherze lub odbarwione obszary na skórze.

• Dalsze testy śródskórne nie będą konieczne, jeśli wynik testu na obecność określonego alergenu środowiskowego będzie pozytywny.
• Jeśli wynik testu na alergen środowiskowy jest ujemny, nie jesteś uczulony na ten alergen i nie potrzebujesz dalszych testów.
• Jeśli wynik testu na lek jest ujemny, można przejść do drugiego testu śródskórnego.
• Jeśli wynik testu na jad owadów żądlących jest ujemny, będziesz kontynuować do trzech kolejnych zestawów testów śródskórnych. Każdy test będzie nieco silniejszy niż poprzedni.

W drugim etapie lekarz wprowadzi silniejszy roztwór wszystkich alergenów, dla których wynik testu był ujemny. Odczekasz kolejne 10 minut i ponownie zmierzysz wszystkie swoje reakcje.

Test śródskórny nie jest bardzo bolesny - większość osób twierdzi, że jest mniej bolesny niż testy skórne. W zależności od tego, ile testów śródskórnych potrzebujesz, ten rodzaj badania trwa około 60 do 90 minut.

• Test płatkowy

Podczas testu płatkowego lekarz nakłada na skórę bandaże (plastry) zawierające możliwe alergeny. Pomagają one określić przyczynę kontaktowego zapalenia skóry.

Lekarz najpierw zapyta, jakich rodzajów mydeł, płynów, makijażu i biżuterii używasz. Następnie dopasuje plastry z możliwymi alergenami, które umieści na plecach. Plastry pozostaną na ciele przez dwa do czterech dni, a następnie lekarz usunie je, aby sprawdzić, czy nie występują reakcje alergiczne. Sporządzi on listę alergii i zaleci produkty, których można bezpiecznie używać.

Czego powinienem się spodziewać po teście skórnym na alergię?

W zależności od nasilenia alergii, na skórze mogą pojawić się strupy, które utrzymają się przez kilka minut lub nawet kilka dni. Mogą również wystąpić inne objawy alergii, w tym łzawienie oczu, przekrwienie lub kichanie. Lekarz poinformuje Cię, kiedy możesz kontynuować przyjmowanie leków na alergię.

Jakie jest ryzyko związane z alergicznym testem skórnym?

Chociaż rzadko, największym ryzykiem podczas alergicznego testu skórnego jest reakcja anafilaktyczna na alergen. Lekarz może rozpoznać i leczyć ciężkie reakcje alergiczne za pomocą zastrzyku epinefryny.

Wyniki i działania następcze

Kiedy powinienem otrzymać wyniki alergicznego testu skórnego?

W większości przypadków wyniki testu skórnego i śródskórnego otrzymasz wkrótce po wykonaniu testu, gdy będziesz jeszcze w gabinecie swojego lekarza. Otrzymanie wyników testu płatkowego zajmuje około czterech dni.

Co oznaczają wyniki alergicznego testu skórnego?

Istnieją dwa różne wyniki alergicznych testów skórnych:

• Pozytywny. Wynik pozytywny oznacza, że jesteś uczulony na daną substancję. Jeśli substancja tworzy większy pęcherz na skórze, zwykle oznacza to, że jesteś na nią bardziej wrażliwy.
• Negatywny. Wynik ujemny oznacza brak alergii na daną substancję.

Jeśli lekarz zdiagnozuje u Ciebie alergię, wspólnie opracujecie plan leczenia. Plan leczenia może obejmować

• Unikanie alergenu.
• Przyjmowanie leków przeciwalergicznych.
• Podawanie zastrzyków przeciwalergicznych.
• Noszenie automatycznego wstrzykiwacza adrenaliny.
• Noszenie bransoletki alertu medycznego lub karty alertu medycznego z informacjami o alergiach.
• Dodawanie informacji o alergiach pokarmowych do ustawień alarmu medycznego lub aplikacji w telefonie komórkowym.

Czym są fałszywie dodatnie i fałszywie ujemne wyniki alergicznych testów skórnych?

Alergiczne testy skórne nie zawsze są dokładne. Fałszywie dodatni wynik testu ma miejsce, gdy reagujesz na substancję podczas testu, ale nie reagujesz, gdy napotykasz ją w życiu codziennym. Fałszywie ujemny wynik testu ma miejsce, gdy nie reagujesz na substancję podczas testu, ale reagujesz na nią, gdy napotkasz ją poza środowiskiem medycznym. Jeśli lekarz nie ma pewności co do wyników testu, może zlecić dalsze badania.

Wnioski

Alergia występuje, gdy układ odpornościowy nadmiernie reaguje na alergen. Reakcje mogą być różne. Mogą one obejmować nieprzyjemne kichanie i łzawienie oczu lub mogą zagrażać życiu. Alergiczne testy skórne pomagają lekarzowi określić, na jakie substancje jesteś uczulony. Zaleci on konkretne testy w oparciu o objawy i potencjalne alergeny. Lekarz będzie również współpracował z pacjentem w celu opracowania najlepszego planu leczenia.

Treść:

• Żywność zawierająca gluten, która może Cię zaskoczyć
• Wskazówki, jak unikać ukrytych źródeł glutenu

Białko jest ukryte w składnikach takich jak owies, chipsy, piwo i przetworzone mięso obiadowe.

Jeśli masz celiakię, nawet śladowe ilości glutenu (białka występującego w pszenicy, jęczmieniu, życie, a czasem owsie) mogą siać spustoszenie w Twoim przewodzie pokarmowym.

Jeśli ból i dyskomfort utrzymują się pomimo ochrony przed glutenem w domu i w restauracjach, możemy przeoczyć ukryte źródła glutenu.

Dietetyk Anna Taylor dzieli się z Tobą informacjami o tym, co zawiera gluten i jak możesz uniknąć tych podstępnych źródeł żywności zawierającej gluten.

Żywność zawierająca gluten, która może Cię zaskoczyć

Przestrzeganie diety bezglutenowej i unikanie żywności zawierającej gluten może być trudne i przytłaczające. Właśnie wtedy, gdy myślisz, że wszystko już zrozumiałeś, pojawiają się pokarmy i składniki, które podstępnie zawierają to białko. Które niespodziewane produkty zawierają gluten? Taylor radzi uważać na te produkty.

Leki i suplementy diety

Gluten może być stosowany jako wypełniacz lub powłoka w lekach i suplementach diety. Zawsze czytaj listę składników na wszelkich lekach dostępnych bez recepty lub suplementach witaminowych i mineralnych.

Wszystkie przepisane leki powinny być sprawdzone przez farmaceutę, aby upewnić się, że nie zawierają glutenu - i znaleźć bezglutenowe zamienniki, jeśli masz celiakię.

Badania sugerują również, że osoby z celiakią mają większe zapotrzebowanie na składniki odżywcze, takie jak witaminy z grupy B, witamina D i żelazo. Skontaktuj się ze swoim lekarzem, aby sprawdzić, czy Twoje zapotrzebowanie na witaminy jest zaspokajane.

Mięso, ryby i drób

Uważaj na hydrolizowane białko pszenicy w mięsie, rybach i drobiu.

Przetworzone mięsa obiadowe i delikatesowe, takie jak wędliny, hot dogi, kiełbasy i parówki, mogą zawierać gluten. Inne produkty spożywcze, takie jak drób do samodzielnego pieczenia lub przyprawiona pierś z indyka, również mogą zawierać gluten.

Substytuty mięsa i ryb

Uważaj na gluten w wegetariańskich burgerach, kiełbaskach, bekonie i kaszy, a także w imitacjach owoców morza i seitanie.

„Wiele z tych produktów wykorzystuje wypełniacze zawierające gluten, który może działać jak klej utrzymujący składniki razem i zapewniający sprężystą teksturę” - wyjaśnia Taylor.

Chipsy i frytki

Ziemniaki i kukurydza są naturalnie bezglutenowe, ale przyprawy do chipsów ziemniaczanych mogą zawierać ocet słodowy i skrobię pszenną.

Należy również pamiętać, że chipsy tortilla i frytki mogą być smażone w tym samym oleju/suszarce, co żywność zawierająca gluten. Zanieczyszcza to olej i może zaszkodzić osobie z celiakią.

Szukaj produktów z napisem „bezglutenowe”, „bezglutenowe”, „bezglutenowe” lub „bezglutenowe”, które są regulowanymi oświadczeniami na etykietach.

Owies

Owies to naturalnie bezglutenowe zboże pełnoziarniste, które zawiera ważne witaminy, minerały i błonnik. Owies jest jednak narażony na wysokie ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego. Czasami jest on uprawiany obok pszenicy lub pakowany w zakładach, które wytwarzają produkty zawierające gluten.

Podczas zakupów należy uważać na pojemniki zbiorcze. Wybieraj tylko owies oznaczony jako „certyfikowany bezglutenowy”.

Napoje i alkohol

Gluten można znaleźć w aromatyzowanych kawach i herbatach. Ale w jakim alkoholu można znaleźć gluten? Piwo, piwo jasne i napoje słodowe zazwyczaj zawierają gluten. Szukaj specjalnych piw bezglutenowych.

Wino jest naturalnie bezglutenowe. Alkohol destylowany (taki jak gin i wódka) jest uważany za bezpieczny dla osób z celiakią.

Jajka w restauracji

Jesteś gotowy na obfite śniadanie, ale zanim to zrobisz, warto przemyśleć jajecznicę.

Jajka i omlety są zwykle przygotowywane na tych samych rusztach, na których przygotowywane są naleśniki, co powoduje zanieczyszczenie krzyżowe.

Bezglutenowa pizza i wypieki

Nawet jeśli mówią, że są „bezglutenowe”, zastanów się dwa razy nad jedzeniem bezglutenowej pizzy, a nawet ciastek.

Mogą one być zanieczyszczone innymi zbożami, ponieważ są zwykle przygotowywane w tym samym piecu, co zwykła pizza zawierająca gluten.

Słodycze i przekąski

Lody smakowe (takie jak ciasto ciasteczkowe) i żelatyna mogą zawierać gluten. Glutenu należy również szukać w słodyczach (zwłaszcza lukrecji), batonach energetycznych i batonach musli.

Ważne jest, aby czytać etykiety i sprawdzać, czy wszystkie składniki są bezglutenowe za każdym razem, gdy robisz zakupy, ponieważ procesy produkcyjne mogą się różnić.

Sos sojowy i miso

Przyprawy mogą być podstępnym źródłem glutenu. Na przykład sos sojowy (z wyjątkiem tamari) jest wytwarzany z pszenicy. Miso, baza do zup, może być wytwarzana z jęczmienia.

Preparaty do sałatek

Niezależnie od tego, czy lubisz sos ranczo, czy włoski, sosy sałatkowe mogą zawierać gluten. Uważaj na bary sałatkowe lub bufety, ponieważ trudno jest uniknąć zanieczyszczenia krzyżowego.

Jeśli jesz poza domem, poproś obsługę, aby nie dodawała grzanek do sałatki.

Chleb Ezechiela

Oczywiście, chleb Ezekiel jest pełen składników odżywczych, ale ten popularny kiełkowany chleb jest wytwarzany z pszenicy i jęczmienia.

„Kiełkowanie nie usuwa glutenu, więc ten skądinąd zdrowy chleb nie jest odpowiedni dla osób z celiakią” - mówi Taylor.

Zupy i sosy

Gluten może być stosowany jako zagęszczacz, nawet w bulionie.

Zwróć uwagę na składniki zup, takich jak chowders i chili, a nawet sosu z indyka, którym lubisz polewać tłuczone ziemniaki, ponieważ mąka może być używana jako zagęszczacz.

Wskazówki, jak unikać ukrytych źródeł glutenu

Taylor zaleca następujące sposoby unikania ukrytych źródeł glutenu:

• Poznaj pszenicę we wszystkich jej formach. Jagody pszenicy, semolina, orkisz, farina, graham, durum, emmer, faro, Khorasan, udon i einkorn zawierają gluten. (Należy również uważać na produkty „modyfikowane”).
• Uważaj na zdradzieckie składniki. Jeśli produkt NIE jest oznaczony jako „bezglutenowy”, ale zawiera którykolwiek z następujących składników na liście składników, nie kupuj go: skrobia, modyfikowana skrobia spożywcza, hydrolizowane białko roślinne, hydrolizowane białko roślinne, strukturalne białko roślinne, dekstryna, maltodekstryna, maltodekstryna, syrop glukozowy, karmel, aromaty słodowe, ekstrakt słodowy, ocet słodowy (ocet destylowany jest w porządku), syrop z brązowego ryżu.
• W razie wątpliwości należy je pominąć. Jeśli nie możesz potwierdzić, że produkty są bezglutenowe, zastąp je świeżą, bogatą w składniki odżywcze pełnowartościową żywnością, taką jak mięso, ryby, drób, fasola, orzechy, nasiona, owoce i warzywa. Wybieraj naturalnie bezglutenowe skrobie, takie jak ryż, komosa ryżowa, kukurydza, gryka, ziemniaki, sorgo i dziki ryż.
• Unikaj zanieczyszczeń krzyżowych w kuchni. Okruchy pozostają we wspólnych tosterach, deskach do krojenia i masłach orzechowych, dżemach i serkach śmietankowych. Regularnie wycieraj blaty i czyść naczynia bezglutenowe osobną gąbką. Wyłóż blachy do pieczenia papierem pergaminowym lub folią i zawiń bezglutenowe wypieki w folię.

Zachowanie czujności w kwestii tego, co jesz - czytanie etykiet i uważanie na zanieczyszczenia krzyżowe - może pomóc Ci zachować zdrowie i uniknąć bólu i dyskomfortu spowodowanego przez gluten.

„Z celiakią trzeba sobie radzić. Gluten znajduje się w wielu przetworzonych produktach spożywczych - a także w niektórych nieprzetworzonych” - mówi Taylor.

„Wiedza o tym, czego szukać, czytanie etykiet i unikanie zanieczyszczeń krzyżowych podczas stosowania diety bezglutenowej to obecnie jedyne skuteczne leczenie celiakii” - kontynuuje. „Jeśli masz trudności, skontaktuj się z grupami wsparcia dla osób cierpiących na celiakię i porozmawiaj z dietetykiem z zespołu opieki zdrowotnej. Nie jesteś w tym sam”.