Novinky, Strona 11

10 głównych przyczyn przybierania na wadze i otyłości

Treść:

  • Otyłość i siła woli
  • 10 głównych przyczyn przybierania na wadze i otyłości
  • Wnioski

Otyłość

Otyłość jest jednym z największych problemów zdrowotnych na świecie.

Wiąże się ona z kilkoma powiązanymi schorzeniami, zwanymi łącznie zespołem metabolicznym. Obejmują one wysokie ciśnienie krwi, podwyższony poziom cukru we krwi i zły profil lipidowy krwi.

Osoby z zespołem metabolicznym są znacznie bardziej narażone na choroby serca i cukrzycę typu 2 niż osoby o prawidłowej masie ciała.

W ostatnich dziesięcioleciach wiele badań koncentrowało się na przyczynach otyłości i sposobach jej zapobiegania lub leczenia.

Otyłość i siła woli

Wiele osób uważa, że przyrost masy ciała i otyłość są spowodowane brakiem siły woli.

Nie jest to jednak do końca prawdą. Chociaż przyrost masy ciała jest w dużej mierze wynikiem diety i stylu życia, niektórzy ludzie są w gorszej sytuacji, jeśli chodzi o kontrolowanie swoich nawyków żywieniowych.

Chodzi o to, że przejadanie się jest uwarunkowane różnymi czynnikami biologicznymi, takimi jak genetyka i hormony. Niektórzy ludzie są po prostu podatni na przejadanie się.

Oczywiście ludzie mogą przezwyciężyć swoje genetyczne upośledzenie poprzez zmianę stylu życia i zachowania. Zmiana stylu życia wymaga silnej woli, determinacji i wytrwałości.

Jednak twierdzenia, że zachowanie jest wyłącznie funkcją siły woli, są zbyt uproszczone.

Nie biorą one pod uwagę wszystkich innych czynników, które ostatecznie decydują o tym, co ludzie robią i kiedy to robią.

10 głównych przyczyn przybierania na wadze i otyłości

Oto 10 czynników, które są głównymi przyczynami przyrostu masy ciała, otyłości i chorób metabolicznych, z których wiele nie ma nic wspólnego z siłą woli.

1. Genetyka

Otyłość ma silne podłoże genetyczne. Dzieci otyłych rodziców są znacznie bardziej narażone na otyłość niż dzieci szczupłych rodziców.

Nie oznacza to jednak, że otyłość jest całkowicie zdeterminowana. To, co jesz, może mieć duży wpływ na to, które geny się ujawnią, a które nie.

W społeczeństwach nieuprzemysłowionych otyłość rozwija się szybko, gdy zaczynają jeść w typowo zachodni sposób. Ich geny się nie zmieniły, ale zmieniło się środowisko i sygnały wysyłane do ich genów.

Mówiąc prościej, elementy genetyczne faktycznie wpływają na podatność na przyrost masy ciała. Badania na bliźniętach jednojajowych bardzo dobrze to potwierdzają.

2. Zmodyfikowane śmieciowe jedzenie

Mocno przetworzona żywność to często nic innego jak rafinowane składniki zmieszane z dodatkami.

Produkty te są zaprojektowane tak, aby były tanie, długo leżały na półkach i smakowały tak niesamowicie dobrze, że trudno im się oprzeć.

Producenci żywności starają się, aby żywność była jak najsmaczniejsza, aby zwiększyć sprzedaż. Ale zachęcają również do przejadania się.

Większość dzisiejszych przetworzonych produktów spożywczych w niczym nie przypomina zdrowej żywności. Są to zaawansowane technologicznie produkty, które zostały zaprojektowane tak, aby wywoływać u ludzi wymioty.

3. Uzależnienie od jedzenia

Wiele niezdrowych pokarmów o wysokiej zawartości tłuszczu i substancji słodzących stymuluje ośrodki nagrody w mózgu.

W rzeczywistości żywność ta jest często porównywana do powszechnie nadużywanych narkotyków, takich jak alkohol, kokaina, nikotyna i marihuana.

Niezdrowa żywność może być uzależniająca dla podatnych osób. Osoby te tracą kontrolę nad swoimi zachowaniami żywieniowymi, podobnie jak osoby uzależnione od alkoholu tracą kontrolę nad piciem.

Uzależnienie to złożony problem, który może być bardzo trudny do przezwyciężenia. Kiedy stajesz się od czegoś uzależniony, tracisz wolność wyboru, a biochemia w twoim mózgu zaczyna podejmować decyzje za ciebie.

4. Agresywny marketing

Producenci fast foodów są bardzo agresywnymi marketingowcami.

Ich taktyka może być czasami nieetyczna i czasami próbują sprzedawać bardzo niezdrowe produkty jako zdrową żywność.

Firmy te wysuwają również mylące twierdzenia. Co gorsza, kierują swój marketing szczególnie do dzieci.

W dzisiejszym świecie dzieci rozwijają otyłość, cukrzycę i uzależnienie od niezdrowej żywności na długo przed osiągnięciem wieku wystarczającego do podejmowania świadomych decyzji w tym zakresie.

5. Insulina

Insulina jest bardzo ważnym hormonem, który między innymi reguluje magazynowanie energii.

Jedną z jej funkcji jest instruowanie komórek tłuszczowych, aby gromadziły tłuszcz i utrzymywały już zmagazynowany tłuszcz.

Zachodnia dieta promuje insulinooporność u wielu osób z nadwagą i otyłością. Zwiększa to poziom insuliny w całym organizmie, powodując, że energia jest magazynowana w komórkach tłuszczowych zamiast być dostępna do wykorzystania.

Chociaż rola insuliny w rozwoju otyłości jest kontrowersyjna, kilka badań sugeruje, że wysoki poziom insuliny ma przyczynową rolę w rozwoju otyłości.

Jednym z najlepszych sposobów na obniżenie poziomu insuliny jest ograniczenie spożycia prostych lub rafinowanych węglowodanów przy jednoczesnym zwiększeniu spożycia błonnika.

Zwykle prowadzi to do automatycznego zmniejszenia spożycia kalorii i utraty wagi bez wysiłku - nie ma potrzeby liczenia kalorii ani kontrolowania porcji.

6. Niektóre leki

Wiele leków farmaceutycznych może powodować przyrost masy ciała jako efekt uboczny.

Na przykład leki przeciwdepresyjne są związane z niewielkim wzrostem masy ciała w czasie.

Innymi przykładami są leki przeciwcukrzycowe i przeciwpsychotyczne.

Leki te nie zmniejszają siły woli. Zmieniają one funkcjonowanie ciała i mózgu, zmniejszają tempo metabolizmu lub zwiększają apetyt.

7. Oporność na leptynę

Leptyna to kolejny hormon, który odgrywa ważną rolę w otyłości.

Jest produkowana przez komórki tłuszczowe, a jej poziom we krwi wzrasta wraz ze wzrostem masy tłuszczowej. Z tego powodu poziom leptyny jest szczególnie wysoki u osób z otyłością.

U zdrowych osób wysoki poziom leptyny wiąże się ze zmniejszonym apetytem. Prawidłowo funkcjonująca leptyna powinna informować mózg o tym, jak duże są zapasy tłuszczu.

Problem polega na tym, że u wielu osób z otyłością leptyna nie działa tak, jak powinna, ponieważ z jakiegoś powodu nie może przekroczyć bariery krew-mózg.

Stan ten nazywany jest opornością na leptynę i uważa się, że jest on głównym czynnikiem w patogenezie otyłości.

8. Dostępność żywności

Kolejnym czynnikiem, który dramatycznie wpływa na ludzką talię, jest dostępność żywności, która w ostatnich stuleciach znacznie wzrosła.

Jedzenie, zwłaszcza niezdrowe, jest dziś wszędzie. Sklepy wystawiają kuszącą żywność w miejscach, w których najprawdopodobniej przyciągnie ona uwagę.

Innym problemem jest to, że niezdrowa żywność jest często tańsza niż zdrowa, pełnowartościowa żywność.

Niektórzy ludzie, zwłaszcza w biedniejszych dzielnicach, nie mają nawet możliwości zakupu prawdziwej żywności, takiej jak świeże owoce i warzywa.

Sklepy spożywcze na tych obszarach sprzedają tylko napoje gazowane, słodycze i przetworzone, pakowane śmieciowe jedzenie.

9. Cukier

Dodatek cukru jest prawdopodobnie najgorszym aspektem współczesnej diety.

Cukier w rzeczywistości zmienia hormony i biochemię organizmu, gdy jest spożywany w nadmiarze. To z kolei przyczynia się do przybierania na wadze.

Cukier dodany to w połowie glukoza, a w połowie fruktoza. Ludzie otrzymują glukozę z różnych pokarmów, w tym skrobi, ale większość fruktozy pochodzi z dodanego cukru.

Nadmierne spożycie fruktozy może powodować insulinooporność i podwyższony poziom insuliny. Fruktoza nie promuje również sytości w taki sam sposób jak glukoza.

Z tych wszystkich powodów cukier przyczynia się do zwiększonego magazynowania energii i ostatecznie do otyłości.

Podsumowanie Naukowcy uważają, że nadmierne spożycie cukru może być jedną z głównych przyczyn otyłości.

10. Dezinformacja

Ludzie na całym świecie są źle poinformowani na temat zdrowia i odżywiania.

Istnieje wiele powodów takiego stanu rzeczy, ale problem w dużej mierze zależy od tego, skąd ludzie czerpią informacje.

Na przykład, wiele stron internetowych rozpowszechnia niedokładne lub nawet błędne informacje na temat zdrowia i odżywiania.

Niektóre serwisy informacyjne również nadmiernie upraszczają lub błędnie interpretują wyniki badań naukowych, a wyniki te są często wyrwane z kontekstu.

Inne informacje mogą być po prostu nieaktualne lub oparte na teoriach, które nigdy nie zostały w pełni udowodnione.

Firmy spożywcze również mają swoją rolę do odegrania. Niektóre z nich promują produkty, takie jak suplementy diety na odchudzanie, które nie działają.

Strategie odchudzania oparte na fałszywych informacjach mogą utrudniać postępy. Ważne jest, aby dobrze wybierać źródła informacji.

Wnioski

Jeśli martwisz się o swoją talię, nie powinieneś używać tego artykułu jako wymówki, aby się poddać.

Chociaż nie możesz całkowicie kontrolować funkcjonowania swojego ciała, możesz nauczyć się kontrolować swoje nawyki żywieniowe i zmienić styl życia.

O ile na przeszkodzie nie stoją kwestie zdrowotne, kontrolowanie wagi jest w zasięgu ręki.

Często wymaga to ciężkiej pracy i drastycznych zmian w stylu życia, ale wielu osobom udaje się to na dłuższą metę pomimo przeciwności losu.

Celem tego artykułu jest otwarcie ludziom oczu na fakt, że coś innego niż indywidualna odpowiedzialność odgrywa rolę w epidemii otyłości.

Faktem jest, że współczesne nawyki żywieniowe i kultura żywieniowa muszą ulec zmianie, jeśli problem ten ma zostać odwrócony w skali globalnej.

Pomysł, że winny jest brak siły woli, jest dokładnie tym, w co producenci żywności chcą wierzyć, aby mogli spokojnie kontynuować swój marketing.

Żółtaczka u dorosłych

Treść:

  • Co to jest żółtaczka?
  • Co powoduje żółtaczkę?
  • Jak rozpoznać żółtaczkę?
  • Jak leczy się żółtaczkę?
  • Jakie są zagrożenia związane z nieleczoną żółtaczką?
  • Czy można zapobiec żółtaczce?
  • Inne często zadawane pytania
  • Wnioski

żółtaczka
Żółtaczka to stan, w którym skóra, białka oczu i błony śluzowe (takie jak wnętrze nosa i ust) zmieniają kolor na żółty. Żółtaczka może być spowodowana wieloma schorzeniami, takimi jak zapalenie wątroby, kamienie żółciowe i nowotwory. Żółtaczka zwykle ustępuje po wyleczeniu przez lekarza choroby podstawowej.

Co to jest żółtaczka?

Żółtaczka (hiperbilirubinemia) to stan, w którym skóra, twardówki (białka oczu) i błony śluzowe zmieniają kolor na żółty. Żółtaczka występuje, gdy wątroba nie jest w stanie przetworzyć bilirubiny (żółtej substancji powstającej podczas rozpadu czerwonych krwinek) we krwi. Może to być spowodowane rozpadem zbyt wielu czerwonych krwinek lub uszkodzeniem wątroby.

Jak powstaje żółtaczka:

  • Rozpad czerwonych krwinek: organizm okresowo rozbija stare czerwone krwinki i zastępuje je nowymi. W wyniku tego procesu powstaje bilirubina.
  • Przetwarzanie bilirubiny: Normalnie wątroba przetwarza bilirubinę i czyni ją częścią żółci (gorzki, zielonkawo-brązowy płyn, który pomaga trawić jedzenie). Następnie wątroba uwalnia żółć do układu pokarmowego.
  • Za dużo bilirubiny: Żółtaczka występuje, gdy wątroba nie jest w stanie przetworzyć całej bilirubiny wytwarzanej przez organizm lub gdy wątroba ma problem z uwalnianiem bilirubiny.
  • Żółty kolor: Gdy we krwi znajduje się zbyt dużo bilirubiny, zaczyna ona wyciekać do tkanek wokół naczyń krwionośnych. Wyciekająca bilirubina powoduje żółknięcie skóry i białek oczu. Ten żółty kolor jest częstym objawem żółtaczki.

Co powoduje żółtaczkę?

Żółtaczka może wynikać z problemów na którymkolwiek z trzech etapów powstawania bilirubiny:

  • Zanim wątroba przetworzy bilirubinę (żółtaczka przedwątrobowa). Ten rodzaj żółtaczki występuje zanim organizm wytworzy bilirubinę. Zbyt duży rozpad czerwonych krwinek przejmuje zdolność wątroby do filtrowania bilirubiny z krwi.
  • Podczas tworzenia bilirubiny (żółtaczka wątrobowa). Ten typ występuje, gdy wątroba nie jest w stanie usunąć wystarczającej ilości bilirubiny z krwi. Żółtaczka wątrobowa może wystąpić w przypadku niewydolności wątroby.
  • Po wytworzeniu bilirubiny (żółtaczka pozawątrobowa). Ten rodzaj żółtaczki, zwany również żółtaczką obturacyjną, występuje, gdy blokada uniemożliwia odpływ bilirubiny do dróg żółciowych.

Stany powodujące żółtaczkę obejmują:

Przyczyny żółtaczki przedwątrobowej

  • Rozpad dużego krwiaka (siniaka) i jego późniejsze ponowne wchłonięcie do krwiobiegu.
  • Niedokrwistość hemolityczna (gdy komórki krwi są niszczone i usuwane z krwiobiegu przed zakończeniem ich normalnego okresu życia).

Przyczyny żółtaczki wątrobowej

  • Wirusy, w tym wirusowe zapalenie wątroby typu A, przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B i C oraz zakażenie wirusem
  • Epsteina-Barr (mononukleoza zakaźna).
  • Zapalenie wątroby wywołane alkoholem.
  • Zaburzenia autoimmunologiczne.
  • Rzadkie genetyczne wady metaboliczne.
  • Leki, w tym penicylina, doustne środki antykoncepcyjne, chlorpromazyna (Thorazine R), steroidy estrogenowe lub anaboliczne oraz toksyczność paracetamolu.

Przyczyny żółtaczki pozawątrobowej

  • Kamienie pęcherzyka żółciowego.
  • Zapalenie (obrzęk) pęcherzyka żółciowego.
  • Rak pęcherzyka żółciowego.
  • Guz trzustki.

Jak rozpoznać żółtaczkę?

Możesz nie zauważyć żółtego zabarwienia skóry i stwardnień związanych z żółtaczką. Lekarz może wykryć ten stan, szukając czegoś innego. Nasilenie objawów zależy od tego, co je wywołuje i jak szybko lub powoli się rozwijają.

Objawy, które mogą być związane z żółtaczką obejmują:

  • Żółtawe przebarwienia skóry i białek oczu.
  • Gorączka.
  • Dreszcze.
  • Ból brzucha.
  • Objawy grypopodobne.
  • Ciemne przebarwienie moczu.
  • Kupa o bladym zabarwieniu.
  • Zmęczenie lub dezorientacja.
  • Swędzenie skóry.
  • Utrata masy ciała.

Jak leczy się żółtaczkę?

Nie ma konkretnego sposobu leczenia żółtaczki. Lekarz może jednak leczyć przyczynę, a żółtaczka powinna się poprawić. Może on również leczyć powikłania, które powoduje ten stan. Na przykład, jeśli problemem jest swędzenie skóry, lekarz może przepisać leki.

Jakie jest ryzyko nieleczenia żółtaczki?

Zależy to od przyczyny żółtaczki. Jeśli jest to wirus, może się on rozprzestrzenić lub stać się chorobą przewlekłą. Jeśli jednak żółtaczka występuje z powodu niewydolności wątroby, powikłania choroby wątroby mogą obejmować śpiączkę i śmierć.

Czy można zapobiec żółtaczce?

Ponieważ istnieje wiele przyczyn żółtaczki, trudno jest znaleźć sposoby jej zapobiegania. Na przykład, ogólne wskazówki obejmują

  • Unikanie zakażenia wirusem zapalenia wątroby poprzez szczepienia, uprawianie bezpiecznego seksu, używanie czystych igieł i przestrzeganie zasad higieny osobistej, takich jak dokładne mycie rąk wodą z mydłem.
  • Przestrzeganie zalecanych limitów alkoholu.
  • Utrzymywanie prawidłowej masy ciała.
  • Unikanie naturalnych i ziołowych suplementów diety.
  • Sprawdzanie poziomu cholesterolu.

Inne często zadawane pytania

Czy dzieci mają żółtaczkę?

Żółtaczka jest powszechna u noworodków. Podobnie jak u dorosłych, nagromadzenie bilirubiny we krwi dziecka może powodować żółtaczkę. Ponieważ wątroba dziecka wciąż się rozwija, nie jest w stanie usunąć (lub rozłożyć) całej bilirubiny. Żółtaczka zwykle ustępuje samoistnie lub lekarze leczą ją za pomocą fototerapii.

Wnioski

Widok żółknącej skóry i białek oczu może być przerażający. Może się to też dziać tak stopniowo, że nie zauważysz tego, dopóki otoczenie nie zwróci na to uwagi. To normalne, że się martwisz, ale staraj się nie przejmować zbytnio. Należy pamiętać, że żółtaczka jest objawem innego problemu zdrowotnego. Oznacza to, że zanim żółtaczka ustąpi, lekarz musi wyleczyć chorobę podstawową.

Pamiętaj, aby poinformować swojego lekarza o przyjmowanych lekach. Może on być zmuszony do dostosowania dawki lub przepisania zamiennika.

Dobrym pomysłem jest również poproszenie rodziny i przyjaciół o wsparcie. Mogą oni zająć się codziennymi obowiązkami, dzięki czemu Ty będziesz mógł skupić się na powrocie do zdrowia. Pamiętaj o odpoczynku, spożywaniu zbilansowanych posiłków i piciu dużej ilości płynów. Unikaj także wszelkich substancji obciążających wątrobę, takich jak alkohol, suplementy ziołowe lub dostępne bez recepty leki przeciwbólowe.

Jeśli nie poczujesz się lepiej w czasie wyznaczonym przez lekarza, natychmiast umów się na kolejną wizytę.

Jak zachować zdrowie przy słabym układzie odpornościowym?

Treść:

  • Oznaki i objawy słabego układu odpornościowego
  • Wskazówki, jak zachować zdrowie
  • Wniosek

Osłabiony układ odpornościowy

Istnieją różne kroki, które osoba ze słabym układem odpornościowym może podjąć, aby zachować zdrowie. Przykłady obejmują utrzymanie właściwej higieny, radzenie sobie ze stresem, zdrową dietę i wiele innych.

Układ odpornościowy chroni organizm przed infekcjami. Osoba ze słabym układem odpornościowym może być bardziej podatna na częste infekcje.

Białe krwinki, przeciwciała i inne składniki, w tym narządy i węzły chłonne, tworzą układ odpornościowy organizmu.

Wiele zaburzeń może osłabić układ odpornościowy i spowodować obniżenie odporności. Zaburzenia te mogą mieć przebieg od łagodnego do ciężkiego. Niektóre są obecne od urodzenia, inne są wynikiem czynników środowiskowych.

Należą do nich:

  • HIV
  • niektóre nowotwory
  • niedożywienie
  • wirusowe zapalenie wątroby
  • niektóre zabiegi medyczne

Osoby z osłabionym układem odpornościowym są bardziej narażone na częste infekcje i poważne objawy.

Mogą być bardziej podatne na zapalenie płuc i inne choroby. Bakterie i wirusy, w tym wirus wywołujący zakażenie COVID-19, mogą mieć niszczycielski wpływ na osobę z osłabionym układem odpornościowym.

W tym artykule przyjrzymy się oznakom i objawom osłabionego układu odpornościowego i przedstawimy kilka wskazówek, które mogą pomóc osobie zachować zdrowie.

Oznaki i objawy słabego układu odpornościowego

Utrzymanie właściwej higieny może pomóc uniknąć infekcji.

Głównym objawem osłabionego układu odpornościowego jest podatność na infekcje.

Osoba z osłabionym układem odpornościowym może zapadać na infekcje częściej niż większość innych osób, a choroby te mogą być poważniejsze lub trudniejsze do wyleczenia.

Osoby te mogą również doświadczać infekcji, na które nie zachorowałaby osoba z silniejszym układem odpornościowym.

Infekcje, na które często zapadają osoby z osłabionym układem odpornościowym, obejmują

  • zapalenie płuc
  • zapalenie opon mózgowych
  • zapalenie oskrzeli
  • infekcje skóry
  • Infekcje te mogą nawracać z dużą częstotliwością.

Mogą występować częściej u osób z osłabionym układem odpornościowym:

  • zaburzenia autoimmunologiczne
  • zapalenie narządów wewnętrznych
  • zaburzenia lub nieprawidłowości krwi, takie jak niedokrwistość
  • problemy trawienne, w tym utrata apetytu, biegunka i skurcze brzucha
  • opóźnienia wzrostu i rozwoju u niemowląt i dzieci.

Lekarz może wykonać podstawowe badanie krwi, aby sprawdzić, czy dana osoba ma osłabiony układ odpornościowy. Badanie wykaże, czy dana osoba ma przeciwciała w normalnym zakresie.

Wskazówki dotyczące zachowania zdrowia

Osoby z osłabionym układem odpornościowym mogą podjąć kilka kroków, aby zmaksymalizować swoje szanse na zachowanie zdrowia i uniknięcie infekcji.

Właściwa higiena

Jednym z najłatwiejszych sposobów na zachowanie zdrowia przez osoby z osłabionym układem odpornościowym jest utrzymanie odpowiedniej higieny, która obejmuje częste mycie rąk. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zaleca mycie rąk w następujących momentach:

  • przed, w trakcie i po przygotowaniu posiłków i przekąsek
  • przed jedzeniem
  • po wydmuchaniu nosa, kichaniu lub kaszlu
  • przed i po opatrzeniu skaleczenia lub innej otwartej rany skóry
  • po kontakcie z osobą, która źle się czuje
  • po skorzystaniu z toalety lub pomocy dziecku w skorzystaniu z niej
  • po zmianie pieluchy
  • po dotknięciu zwierzęcia, zwierzęcej żywności lub odpadów
  • po dotknięciu śmieci

Prawidłowe mycie rąk znacznie zmniejsza liczbę zachorowań. Według CDCTrusted Source, mycie rąk zmniejsza liczbę przypadków biegunki zakaźnej o 58% u osób z osłabionym układem odpornościowym.

CDC informuje również, że mycie rąk wodą z mydłem może pomóc chronić dzieci i zminimalizować liczbę zgonów z powodu zapalenia płuc i biegunki u osób poniżej 5 roku życia.

Unikaj chorych osób

Osoby z osłabionym układem odpornościowym powinny unikać przebywania zbyt blisko osób przeziębionych lub z innymi infekcjami.

Wirusy i inne choroby zakaźne mogą przenosić się z osoby na osobę podczas bliskiego kontaktu. Mogą one również rozprzestrzeniać się w kropelkach wody, które dana osoba wydala w powietrze podczas kaszlu lub kichania.

Unikanie chorych osób nie zawsze jest możliwe. Jednak osoba z osłabionym układem odpornościowym powinna zawsze unikać bliskiego kontaktu, takiego jak przytulanie lub całowanie, z chorą osobą, dopóki choroba nie minie. Powinna również unikać dzielenia się jedzeniem i piciem z tą osobą.

Dezynfekcja artykułów gospodarstwa domowego

Bakterie, które mogą powodować choroby, mogą żyć na niektórych powierzchniach i przedmiotach w domu, takich jak klamki i piloty. Ludzie mogą zmniejszyć liczbę zarazków zamieszkujących te powierzchnie i przedmioty, regularnie je dezynfekując.

Postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza dotyczącymi szczepień

Lekarze ogólnie zalecają, aby większość ludzi była na bieżąco ze szczepieniami.

Jednak osobom ze słabym lub upośledzonym układem odpornościowym można zalecić odroczenie lub rezygnację z niektórych szczepień.

Jeśli za osłabienie układu odpornościowego odpowiedzialna jest krótkotrwała choroba lub przyjmowane leki, dana osoba może otrzymać szczepionkę po ustąpieniu choroby lub zaprzestaniu leczenia.

Radzenie sobie ze stresem

Stres może jeszcze bardziej osłabić układ odpornościowy i sprawić, że dana osoba będzie bardziej podatna na choroby.

Niektóre badania wykazują, że osoby żyjące w nadmiernym stresie są bardziej podatne na choroby.

Osoby ze słabym układem odpornościowym powinny podjąć środki w celu opanowania stresu. Praktyki, które mogą zmniejszyć i zarządzać stresem obejmują:

  • joga
  • medytacja
  • masaż
  • spędzanie czasu na hobby
  • utrzymywanie kontaktu z przyjaciółmi, krewnymi i innymi osobami, które mogą zapewnić wsparcie.

Wystarczająca ilość snu

Według badań, brak snu ma podobny wpływ na układ odpornościowy organizmu jak stres. Niedobór snu zakłóca normalną produkcję białych krwinek, które są kluczowym składnikiem układu odpornościowego organizmu.

Według CDC, dorośli powinni dążyć do co najmniej 7 godzin snu dziennie, podczas gdy niemowlęta i dzieci potrzebują od 8 do 17 godzin snu w zależności od wieku.

Zdrowo się odżywiaj

Osoba ze słabym układem odpornościowym powinna stosować zdrową dietę.

Zdrowa, zbilansowana dieta może poprawić ogólne samopoczucie danej osoby.

Osobom z osłabionym układem odpornościowym lekarze zazwyczaj zalecają dietę bogatą w warzywa i owoce, aby zapewnić im wystarczającą ilość składników odżywczych.

Jeśli dana osoba ma bardzo osłabioną odporność, na przykład z powodu leczenia raka, lekarz może zalecić jej podjęcie dodatkowych środków w celu zapobiegania chorobom przenoszonym przez żywność.

Środki te mogą obejmować

  • mycie wszystkich owoców i warzyw przed ich obraniem
  • unikanie niedogotowanego mięsa, ryb i jaj
  • szybkie chłodzenie żywności
  • wybieranie pasteryzowanych soków i produktów mlecznych zamiast produktów niepasteryzowanych.

Regularne ćwiczenia

Regularne ćwiczenia utrzymują ciało w zdrowiu. Oprócz wzmacniania ciała, ćwiczenia uwalniają endorfiny, które obniżają poziom stresu. Jednak osoby ze słabym układem odpornościowym powinny uważać, aby nie przesadzić z wysiłkiem fizycznym, ponieważ może to jeszcze bardziej osłabić układ odpornościowy.

Dlatego osoby ze słabym układem odpornościowym mogą unikać ćwiczeń:

  • zbyt wysokiej intensywności
  • zbyt często
  • przez długi czas bez przerw na odpoczynek

Jednak regularne ćwiczenia o niskiej intensywności są prawdopodobnie korzystne.

Rozważ przyjmowanie suplementów diety

Niektóre witaminy i minerały wpływają na układ odpornościowy. Na przykład osoba z niedoborem witaminy C może mieć osłabioną odporność.

Inne witaminy i minerały, które mogą wpływać na funkcjonowanie układu odpornościowego obejmują:

  • witamina A
  • witamina D
  • witamina E
  • żelazo
  • kwas foliowy
  • cynk

Należy zauważyć, że chociaż niektóre składniki odżywcze są niezbędne do wspierania układu odpornościowego, nie leczą ani nie zapobiegają żadnej chorobie.

Najlepiej jest pozyskiwać składniki odżywcze z diety, jeśli to możliwe, ale jeśli okaże się to trudne, suplementy diety mogą wspomóc układ odpornościowy.

Wiele różnych suplementów, w tym multiwitaminy, można kupić w sklepach ze zdrową żywnością lub online.

Podsumowanie

Układ odpornościowy to złożony system komórek krwi i narządów, który chroni organizm przed szkodliwymi zarazkami mogącymi wywoływać choroby. Jeśli dana osoba często zapada na infekcje, może mieć osłabiony układ odpornościowy.

Osoba ze słabym układem odpornościowym może podjąć kilka kroków w domu, aby zachować zdrowie i zmaksymalizować swoją funkcję odpornościową.

Ataki paniki i zaburzenia lękowe

Treść:

  • Co to jest atak paniki?
  • Jaka jest różnica między atakiem paniki a atakiem lęku?
  • Czym jest zaburzenie paniki?
  • Objawy i przyczyny zaburzenia paniki
  • Jak długo może trwać atak paniki?
  • Co powoduje ataki paniki?
  • Co wywołuje ataki paniki?
  • Jak leczy się ataki paniki i zaburzenia paniki?
  • Jak mogę zapobiegać atakom paniki?
  • Jak mogę zatrzymać atak paniki?
  • Podsumowanie

Ataki paniki

Ataki paniki to nagłe, intensywne uczucie strachu, które powoduje objawy fizyczne, takie jak szybkie bicie serca, przyspieszony oddech i pocenie się. U niektórych osób doświadczających ataków paniki rozwija się zaburzenie paniczne, rodzaj zaburzenia lękowego. Terapia i leki mogą leczyć ataki paniki i zaburzenie paniczne.

Czym jest atak paniki?

Atak paniki powoduje nagłe, tymczasowe uczucie strachu i silne reakcje fizyczne w odpowiedzi na zwykłe, niezagrażające sytuacje. Podczas ataku paniki możesz obficie się pocić, mieć trudności z oddychaniem i uczucie kołatania serca. Możesz mieć wrażenie, że masz atak serca.

Ataki paniki są głównym objawem zaburzenia lękowego. Mogą one jednak występować wraz z innymi schorzeniami, takimi jak

  • Zaburzenia nastroju.
  • Fobie.
  • Zaburzenia psychotyczne.
  • Zaburzenia związane z używaniem substancji.
  • Zaburzenia związane z traumą i stresem.
  • Niektóre schorzenia.

Chociaż ataki paniki same w sobie nie są niebezpieczne ani szkodliwe dla zdrowia, częste ataki mogą prowadzić do obniżenia jakości życia i innych problemów.

Jaka jest różnica między atakiem paniki a atakiem lęku?

Główna różnica polega na tym, że ataki paniki są często wywoływane przez określone czynniki stresowe i mogą nasilać się z czasem. Z kolei ataki paniki zwykle pojawiają się niespodziewanie i nagle.

Lęk często powoduje objawy fizyczne, takie jak kołatanie serca lub skurcze żołądka. Jednak objawy te są zwykle mniej intensywne i trwają dłużej niż atak paniki, który ma bardzo intensywne, ale krótkie objawy.

Czym jest zespół lęku napadowego?

Zaburzenie paniczne to zaburzenie lękowe, które obejmuje wiele nieoczekiwanych ataków paniki. Główną cechą zaburzenia paniki jest to, że ataki zwykle występują bez ostrzeżenia i nie są spowodowane innym stanem psychicznym lub fizycznym. Często nie ma konkretnego czynnika, który mógłby je wywołać.

Nie każdy, kto doświadcza ataku paniki, rozwinie zaburzenie paniki.

Jak powszechne są ataki paniki?

Ataki paniki są powszechne. Do 11% osób doświadcza ataku paniki każdego roku.

Około 2 do 3% osób cierpi na zaburzenia paniki. Kobiety są dwukrotnie bardziej narażone na zaburzenia paniki niż mężczyźni.

Objawy i przyczyny zaburzenia paniki

Objawy obejmują trudności w oddychaniu, szybkie bicie serca i drżenie, uczucie silnego przerażenia i duszenie się.
Atak paniki pojawia się nagle. Objawy zwykle osiągają szczyt w ciągu 10 minut od jego wystąpienia i ustępują wkrótce potem.

Jakie są objawy ataku paniki?

Atak paniki pojawia się nagle. Objawy zwykle osiągają szczyt w ciągu 10 minut od jego rozpoczęcia i wkrótce potem znikają. Fizyczne objawy ataku paniki obejmują

  • Ból w klatce piersiowej.
  • Szybkie bicie serca.
  • Trudności w oddychaniu, takie jak hiperwentylacja.
  • Drżenie lub dreszcze.
  • Dreszcze.
  • Nudności.
  • Pocenie się.
  • Mrowienie lub drętwienie palców u rąk i nóg.

Możesz odczuwać:

  • Intensywny strach.
  • Uczucie dławienia się lub duszenia.
  • Strach przed utratą kontroli.
  • Uczucie, jakbyś miał umrzeć.
  • Derealizację (poczucie nierealności) lub depersonalizację (poczucie odłączenia od siebie).

Ataki paniki są bardzo nieprzyjemne i mogą być przerażające. Jeśli wystąpiły objawy ataku paniki, ważne jest, aby udać się do lekarza. Może on postawić oficjalną diagnozę i upewnić się, że nie ma fizycznej przyczyny.

Jak długo może trwać atak paniki?

Atak paniki trwa zwykle od 5 do 20 minut. Jednak niektóre osoby doświadczyły ataków paniki trwających do godziny.

Co powoduje ataki paniki?

Eksperci nie wiedzą dokładnie, dlaczego niektórzy ludzie doświadczają ataków paniki lub rozwijają zaburzenia paniki. Mózg i układ nerwowy odgrywają kluczową rolę w postrzeganiu i radzeniu sobie ze strachem i niepokojem. Naukowcy uważają, że przyczyną tych stanów może być dysfunkcja ciała migdałowatego - części mózgu, która przetwarza strach i inne emocje. Uważają również, że dużą rolę może odgrywać brak równowagi chemicznej kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), kortyzolu i serotoniny.

Ryzyko wystąpienia zespołu lęku napadowego wzrasta w przypadku:

  • Historia rodzinna: Zaburzenia lękowe, w tym zespół lęku napadowego, często występują rodzinnie. Ryzyko wystąpienia zespołu lęku napadowego wzrasta o 40%, jeśli jeden z krewnych pierwszego stopnia (biologiczne rodzeństwo, dzieci lub rodzice) cierpi na tę chorobę.
  • Choroby psychiczne: Osoby cierpiące na zaburzenia lękowe, depresję lub inne choroby psychiczne są bardziej podatne na ataki paniki.
  • Niekorzystne doświadczenia z dzieciństwa (ACE): ACE to negatywne doświadczenia, które miały miejsce w wieku od 1 do 17 lat.
  • Doświadczenia te są zazwyczaj traumatycznymi wydarzeniami. ACE mogą przyczyniać się do ataków paniki i zaburzeń lękowych.

Co wywołuje ataki paniki?

Często nie ma konkretnego czynnika wywołującego ataki paniki. Jednak osoby cierpiące na fobię mogą doświadczać wyzwalaczy związanych z fobią, które prowadzą do ataku paniki. Na przykład osoba cierpiąca na trypanofobię (silny lęk przed igłami) może doświadczyć ataku paniki, jeśli zostanie jej pobrana krew do badania lekarskiego. Dla niektórych osób strach przed pobraniem krwi jest często wystarczający do wywołania ataku paniki.

Ważne jest, aby pamiętać, że jednym z kryteriów zaburzenia paniki jest to, że ataki paniki nie mają znanego wyzwalacza.

Jak leczy się ataki paniki i zaburzenie paniczne?

Psychoterapia, leki lub połączenie tych dwóch metod jest bardzo skuteczne w leczeniu ataków paniki i zaburzeń lękowych. To, jak długo będziesz potrzebować leczenia, zależy od ciężkości stanu i tego, jak dobrze zareagujesz na leczenie.

Psychoterapia

Psychoterapia (terapia rozmową) to nazwa nadawana różnym technikom leczenia mającym na celu pomóc danej osobie zidentyfikować i zmienić niezdrowe emocje, myśli i zachowania.

Konkretne rodzaje psychoterapii, które mogą pomóc w atakach paniki i zaburzeniu panicznym obejmują:

  • Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): W ramach tego rodzaju terapii, pacjent omawia swoje myśli i emocje ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego, takim jak licencjonowany doradca lub psycholog. Specjalista ten pomoże ci zidentyfikować czynniki wywołujące ataki paniki, abyś mógł zmienić swoje myślenie, zachowanie i reakcje. Kiedy zaczniesz inaczej reagować na wyzwalacze, napady mogą się zmniejszyć i ostatecznie ustać.
  • Terapia ekspozycyjna: metoda ta polega na stopniowym i wielokrotnym wystawianiu się - w wyobraźni i/lub w rzeczywistości - na to, co wywołuje atak paniki. Z czasem uczysz się radzić sobie z sytuacją, zamiast pozwalać jej wywoływać w tobie lęk i panikę. W trakcie tego procesu nauczysz się technik relaksacyjnych, takich jak ćwiczenia oddechowe, aby radzić sobie z lękiem.

Leki

Leki, które mogą pomóc w leczeniu ataków paniki i zespołu lęku napadowego obejmują

  • Leki przeciwdepresyjne: niektóre leki przeciwdepresyjne mogą zmniejszyć częstotliwość lub nasilenie ataków paniki. Lekarze mogą przepisać inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI).
  • Leki przeciwlękowe: lekarze najczęściej przepisują benzodiazepiny w celu leczenia i zapobiegania atakom paniki. Pomagają one w radzeniu sobie z lękiem, ale mogą uzależniać, dlatego ważne jest, aby przyjmować je ostrożnie.

Jak mogę zapobiegać atakom paniki?

Lekarz może pomóc zidentyfikować czynniki wywołujące ataki paniki. Podczas psychoterapii poznasz strategie radzenia sobie z wyzwalaczami i zapobiegania atakom paniki. Możesz również podjąć następujące działania, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia ataku paniki:

  • Unikaj kofeiny, alkoholu i palenia. Substancje te mogą nasilać ataki paniki.
  • Regularne ćwiczenia fizyczne pomagają radzić sobie ze stresem, łagodzą napięcie i poprawiają nastrój.
  • Stosuj zdrową dietę.
  • Radzić sobie ze stresem w zdrowy sposób.
  • Przed zażyciem suplementów ziołowych lub leków dostępnych bez recepty należy skonsultować się z lekarzem. Niektóre substancje mogą zwiększać niepokój.

Jak mogę powstrzymać atak paniki?

Chociaż nie ma sposobu na powstrzymanie ataku paniki zaraz po jego rozpoczęciu, istnieją kroki, które można podjąć, aby opanować objawy do czasu ustąpienia ataku, w tym

  • Ćwiczenie głębokiego oddychania: Hiperwentylacja jest objawem ataków paniki, który może zwiększać strach. Głębokie oddychanie może zmniejszyć objawy paniki podczas napadu. Oddychaj jak najwolniej, jak najgłębiej i jak najdelikatniej przez nos i wydychaj powoli przez usta. Zamknij oczy i skoncentruj się na oddychaniu.
  • Przyznaj, że masz atak paniki: Świadomość, że masz atak paniki - a nie niebezpieczny epizod medyczny - może pomóc ci poradzić sobie ze strachem, którego doświadczasz. Przypomnij sobie, że atak jest tymczasowy i minie.
  • Rozluźnij mięśnie: Ataki lęku mogą powodować napięcie mięśni. Skup się na rozluźnianiu jednej grupy mięśni na raz, aby zmniejszyć napięcie i pozostać obecnym.
  • Ćwicz uważność: Podczas ataku paniki możesz czuć się odłączony od rzeczywistości lub swojego ciała. Ćwicz uważność i skup się na teraźniejszości, aby skupić swoje myśli i uziemić się.
  • Jeśli masz częste ataki paniki, ważne jest, aby szukać pomocy medycznej, takiej jak leki i psychoterapia.

Podsumowanie

Ataki paniki mogą być niezwykle nieprzyjemne. Chociaż nie są one fizycznie szkodliwe, mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie psychiczne i uniemożliwiać robienie rzeczy, które lubisz. Nie wstydź się powiedzieć swojemu lekarzowi, że masz ataki paniki. Lekarz może pomóc przezwyciężyć lęki i obawy, które wywołują napady. Może on zalecić leczenie, takie jak psychoterapia i leki stosowane w leczeniu napadów.

Problemy z menstruacją

Treść:

  • Czym są problemy menstruacyjne?
  • Jakie problemy z miesiączką mogą wystąpić?
  • Diagnozowanie problemów z miesiączką
  • Leczenie problemów z miesiączkowaniem
  • Perspektywy długoterminowe
  • Wskazówki dotyczące stylu życia

Problemy z menstruacją

 

Czym są problemy menstruacyjne?

Cykle menstruacyjne często wiążą się z różnymi nieprzyjemnymi objawami. Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) obejmuje najczęstsze problemy, takie jak łagodne skurcze i zmęczenie, ale objawy te zwykle ustępują po rozpoczęciu miesiączki.

Mogą jednak wystąpić również inne, poważniejsze problemy związane z miesiączkowaniem. Zbyt obfite lub zbyt słabe miesiączki lub całkowity brak cyklu mogą wskazywać na inne problemy przyczyniające się do nieprawidłowego cyklu miesiączkowego.

Pamiętaj, że „normalny” cykl menstruacyjny oznacza coś innego dla każdej kobiety. Cykl, który jest regularny dla Ciebie, może być nienormalny dla kogoś innego. Ważne jest, aby pozostać w zgodzie ze swoim ciałem i skonsultować się z lekarzem, jeśli zauważysz jakiekolwiek znaczące zmiany w cyklu miesiączkowym.

Problemy menstruacyjne, których możesz doświadczyć

Zespół napięcia przedmiesiączkowego

PMS występuje od jednego do dwóch tygodni przed rozpoczęciem miesiączki. Niektóre kobiety doświadczają szeregu objawów fizycznych i emocjonalnych. Inne doświadczają niewielu objawów lub nawet nie doświadczają ich wcale. PMS może powodować

  • wzdęcia
  • drażliwość
  • ból pleców
  • bóle głowy
  • tkliwość piersi
  • trądzik
  • apetyt
  • nadmierne zmęczenie
  • depresja
  • niepokój
  • uczucie stresu
  • bezsenność
  • zaparcia
  • biegunka
  • łagodne skurcze żołądka

Każdego miesiąca możesz doświadczać innych objawów, a ich nasilenie może się różnić. PMS jest nieprzyjemny, ale generalnie nie jest niepokojący, o ile nie przeszkadza w normalnych czynnościach.

Obfite miesiączki

Innym częstym problemem menstruacyjnym są obfite miesiączki. Obfite miesiączki, zwane również krwotokami miesiączkowymi, powodują krwawienie częstsze niż zwykle. Miesiączka może również trwać dłużej niż przeciętne pięć do siedmiu dni.

Obfite miesiączki są zwykle spowodowane brakiem równowagi w poziomie hormonów, zwłaszcza progesteronu i estrogenu.

Inne przyczyny obfitych lub nieregularnych krwawień miesiączkowych obejmują:

  • dojrzewanie płciowe
  • infekcje pochwy
  • zapalenie szyjki macicy
  • niedoczynność tarczycy (niedoczynność tarczycy)
  • nienowotworowe guzy macicy (mięśniaki macicy)
  • zmiany w diecie lub ćwiczeniach fizycznych

Brak miesiączki

W niektórych przypadkach kobiety mogą nie mieć miesiączki. Nazywa się to brakiem miesiączki. Pierwotny brak miesiączki występuje, gdy pierwsza miesiączka pojawia się dopiero w wieku 16 lat. Przyczyną może być problem z przysadką mózgową, wrodzona wada układu rozrodczego kobiety lub opóźnienie dojrzewania płciowego. Wtórny brak miesiączki to sytuacja, w której miesiączki nie występują regularnie przez sześć miesięcy lub dłużej.

Do najczęstszych przyczyn pierwotnego i wtórnego braku miesiączki u nastolatek należą

  • anoreksję
  • nadczynność tarczycy (nadczynność tarczycy)
  • torbiele jajników
  • nagły przyrost lub utrata masy ciała
  • zaprzestanie stosowania antykoncepcji
  • ciąża

W przypadku braku miesiączki u osób dorosłych przyczyny są różne. Mogą one obejmować

  • przedwczesną niewydolność jajników
  • zapalenie narządów miednicy mniejszej (infekcja układu rozrodczego)
  • zaprzestanie stosowania antykoncepcji
  • ciąża
  • karmienie piersią
  • menopauza

Brak miesiączki może oznaczać, że jesteś w ciąży. Jeśli podejrzewasz, że możesz być w ciąży, koniecznie wykonaj test ciążowy. Apteczne testy ciążowe to najtańszy sposób na sprawdzenie, czy jesteś w ciąży. Aby uzyskać najdokładniejsze wyniki, przed wykonaniem testu należy poczekać, aż miesiączka nie wystąpi przez co najmniej jeden dzień.

Bolesne miesiączki

Twoje miesiączki mogą być nie tylko lżejsze lub cięższe niż zwykle, ale mogą być również bolesne. Skurcze są normalne podczas PMS, a także występują, gdy macica kurczy się wraz z rozpoczęciem miesiączki. Jednak niektóre kobiety doświadczają potwornego bólu. Niezwykle bolesne miesiączkowanie, zwane również bolesnym miesiączkowaniem, jest prawdopodobnie związane z podstawowym problemem zdrowotnym, takim jak

  • włókniaki
  • choroba zapalna miednicy mniejszej
  • nieprawidłowy rozrost tkanki poza macicą (endometrioza).

Diagnoza problemów z miesiączkowaniem

Pierwszym krokiem do zdiagnozowania problemów z miesiączkowaniem jest wizyta u lekarza. Lekarz będzie chciał uzyskać informacje na temat objawów i czasu ich występowania. Pomocne może okazać się przygotowanie notatek na temat cyklu miesiączkowego, jego regularności i wszelkich występujących objawów. Lekarz może wykorzystać te notatki, aby dowiedzieć się, co jest nieprawidłowe.

Oprócz badania fizykalnego, lekarz prawdopodobnie przeprowadzi również badanie miednicy. Badanie miednicy pozwoli lekarzowi ocenić narządy rozrodcze i sprawdzić, czy pochwa lub szyjka macicy są w stanie zapalnym. Wykonany zostanie również wymaz cytologiczny, aby wykluczyć możliwość wystąpienia raka lub innych chorób.

Badania krwi mogą pomóc ustalić, czy problemy z miesiączkowaniem są spowodowane brakiem równowagi hormonalnej. Jeśli podejrzewasz, że możesz być w ciąży, lekarz lub pielęgniarka zleci wykonanie testu ciążowego z krwi lub moczu podczas wizyty.

Inne badania, których lekarz może użyć w celu zdiagnozowania źródła problemów z miesiączkowaniem obejmują:

  • biopsja endometrium (stosowana w celu pobrania próbki wyściółki macicy, którą można przesłać do dalszej analizy)
  • histeroskopia (mała kamera jest wprowadzana do macicy, aby pomóc lekarzowi znaleźć wszelkie nieprawidłowości)
  • USG (używane do zrobienia zdjęcia macicy).

Leczenie problemów z miesiączkowaniem

Rodzaj leczenia zależy od przyczyny problemów z cyklem miesiączkowym. Tabletki antykoncepcyjne mogą łagodzić objawy PMS, a także regulować obfite miesiączki. Jeśli silniejsze lub słabsze miesiączki niż zwykle są związane z tarczycą lub innym zaburzeniem hormonalnym, możesz doświadczyć większej regularności po wprowadzeniu hormonalnej terapii zastępczej.

Bolesne miesiączkowanie może być związane z hormonami, ale może również wymagać dodatkowego leczenia w celu rozwiązania problemu. Na przykład antybiotyki są stosowane w leczeniu zapalenia narządów miednicy mniejszej.

Perspektywy długoterminowe

Nieregularności między miesiączkami są normalne, więc sporadyczny słaby lub silny przepływ nie jest na ogół powodem do zmartwień. Jeśli jednak wystąpi silny ból lub obfite krwawienie ze skrzepami krwi, należy natychmiast udać się do lekarza. Zaleca się również zasięgnięcie porady lekarskiej, jeśli miesiączki występują w odstępie krótszym niż 21 dni lub dłuższym niż 35 dni.

Wskazówki dotyczące stylu życia

Nie masz miesiączki? Dowiedz się dlaczego.

Jeśli Twoje miesiączki są nieregularne przez większość czasu lub jeśli nigdy ich nie miałaś, udaj się do lekarza w celu ich oceny. Brak miesiączki w okresie rozrodczym może być spowodowany różnymi schorzeniami, lekami lub problemami związanymi ze stylem życia. Na cykl menstruacyjny wpływa na przykład jadłowstręt psychiczny, nadczynność tarczycy i nadmierny wysiłek fizyczny. Pełen wywiad medyczny i badania krwi będą pierwszymi krokami, jakie podejmie lekarz w celu ustalenia przyczyny braku miesiączki i opracowania planu leczenia.

Nie toleruj bolesnych miesiączek.

Jeśli miesiączka powoduje łagodny lub umiarkowany dyskomfort, ulga może być tak blisko, jak apteczka. Acetaminofen (Tylenol) często łagodzi łagodny ból menstruacyjny. Ibuprofen, naproksen i kwas mefenamowy mogą złagodzić umiarkowany lub silniejszy ból. Leki te działają najlepiej, gdy objawy pojawiają się po raz pierwszy. Jeśli ból menstruacyjny utrzymuje się przez kilka dni, lekarz może przepisać inny rodzaj leku przeciwbólowego. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o objawach i możliwościach leczenia.

Zrelaksuj się, aby złagodzić bolesne miesiączki.

Następnym razem, gdy pojawią się bolesne skurcze menstruacyjne, połóż się z poduszką grzewczą na brzuchu. Następnie lekko masuj brzuch opuszkami palców okrężnymi ruchami. Pomocne może być picie ciepłych napojów bezkofeinowych, a także wzięcie ciepłego prysznica, wykonywanie ćwiczeń zginających talię lub chodzenie.

Doustne środki antykoncepcyjne lub plastry antykoncepcyjne często łagodzą bóle menstruacyjne.

Jeśli cierpisz na bóle menstruacyjne, lekarz może zaproponować Ci przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych w celu złagodzenia dolegliwości. Jeśli nie chcesz pozostać na antykoncepcji, możesz odstawić pigułki po sześciu do 12 miesiącach. Wiele kobiet zgłasza ciągłą ulgę w bólu menstruacyjnym nawet po odstawieniu doustnych środków antykoncepcyjnych.

W przypadku nadmiernego krwawienia miesiączkowego należy skontaktować się z lekarzem.

Jeśli masz jedną lub dwie miesiączki z obfitym lub długotrwałym krwawieniem, prawdopodobnie nie ma powodu do niepokoju. Jeśli jednak obfite krwawienie (krwotok miesiączkowy) powtarza się przez trzy lub więcej kolejnych miesiączek lub jeśli występuje krwawienie po menopauzie, lub jeśli nieprawidłowemu krwawieniu towarzyszy gorączka lub inne objawy, należy skontaktować się z lekarzem. Należy również skontaktować się z lekarzem, jeśli obfitemu krwawieniu towarzyszy ból, którego nie łagodzi ibuprofen lub paracetamol. Należy unikać przyjmowania aspiryny, ponieważ może ona pogorszyć problem krwawienia.

Łojotokowe zapalenie skóry

Treść:

  • Co to jest łojotokowe zapalenie skóry?
  • Kto choruje na łojotokowe zapalenie skóry?
  • Jakie są objawy łojotokowego zapalenia skóry?
  • Jakie są przyczyny łojotokowego zapalenia skóry? Jakie są przyczyny łojotokowego zapalenia skóry?
  • Czy pogoda pogarsza łojotokowe zapalenie skóry?
  • Czy niektóre pokarmy wywołują lub łagodzą łojotokowe zapalenie skóry?
  • Jaka jest różnica między łojotokowym zapaleniem skóry a łuszczycą?
  • Jak leczy się łojotokowe zapalenie skóry?
  • Jak mogę zmniejszyć ryzyko rozwoju łojotokowego zapalenia skóry?
  • Czego mogę się spodziewać, jeśli mam łojotokowe zapalenie skóry?
  • Jak powinienem o siebie dbać? 

Łojotokowe zapalenie skóry

Łojotokowe zapalenie skóry nie powoduje żadnych poważnych uszkodzeń ciała, w tym włosów. Objawia się czerwoną, suchą, łuszczącą się i swędzącą skórą na skórze głowy i innych częściach ciała i jest powszechne, ale nie zaraźliwe. Jego obecność nie oznacza, że skóra jest nieczysta lub zainfekowana. Objawy można kontrolować za pomocą leków.

Czym jest łojotokowe zapalenie skóry?

Łojotokowe zapalenie skóry jest powszechną, niezakaźną i łatwą do opanowania chorobą skóry. Ten rodzaj zapalenia skóry powoduje swędzące czerwone plamy i tłuste łuski na skórze wraz z białymi lub żółtymi strupami lub pudrowymi łuskami na skórze głowy.

„Łojotokowe” odnosi się do gruczołów „łojowych”, podczas gdy „derm” oznacza „skórę”. Łuski są nazywane „łupieżem” (pityriasis capitis), gdy występują na skórze głowy nastolatka lub osoby dorosłej, a „kołyską”, gdy występują na skórze głowy dziecka.

Łojotokowe zapalenie skóry może również występować na innych częściach ciała. Są to obszary o największej aktywności gruczołów łojowych: górna część pleców i klatki piersiowej, twarz/czoło, fałdy u nasady nosa, za uszami, pępek, brwi, pod piersiami oraz w fałdach/ruchach rąk, nóg i pachwin.

Łojotokowe zapalenie skóry jest chorobą trwającą całe życie, która pojawia się, ustępuje po leczeniu i pojawia się ponownie od czasu do czasu.

Kto choruje na łojotokowe zapalenie skóry?

Około 11% populacji cierpi na łojotokowe zapalenie skóry. Najczęściej występuje u dzieci w wieku poniżej trzech miesięcy i u dorosłych w wieku od 30 do 60 lat. Występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet i częściej u osób rasy kaukaskiej niż u Afroamerykanów.

Jeśli urodziłeś się z naturalnie tłustą skórą, jesteś bardziej narażony na ten rodzaj zapalenia skóry. Występowanie łuszczycy w rodzinie również zwiększa ryzyko jej wystąpienia. Jeśli mieszkasz w suchym i zimnym regionie, pogoda nie powoduje łojotokowego zapalenia skóry, ale pogarsza jego przebieg.

Jeśli masz te problemy zdrowotne, jesteś bardziej podatny na łojotokowe zapalenie skóry:

Immunosupresja:

  • Odbiorcy przeszczepów narządów.
  • Chłoniak Hodgkina u dorosłych.
  • Chłoniak nieziarniczy u dorosłych.
  • HIV (ludzki wirus niedoboru odporności).

Zaburzenia psychiczne:

  • Depresja.

Zaburzenia neurologiczne:

  • Choroba Parkinsona.
  • Opóźniona dyskineza.
  • Padaczka.
  • Porażenie nerwu twarzowego.
  • Uszkodzenie rdzenia kręgowego.

Zaburzenia wrodzone:

  • Zespół Downa.

Jakie są objawy łojotokowego zapalenia skóry?

  • Swędzące białe łuski na skórze głowy (łupież). Po zadrapaniu łuski odrywają się, mieszają z włosami lub opadają na szyję i ramiona.
  • Czerwone łuski na skórze.
  • Chrupiące żółte łuski na głowie niemowląt (ciemieniucha). Ciemieniucha nie powinna swędzieć, ale drapanie może powodować dalsze stany zapalne w tym obszarze i pękanie skóry, prowadząc do krwawienia lub łagodnych infekcji.
  • Zapalenie powiek (łuszczące się zaczerwienienie na brzegach powiek).
  • Różowawe złogi (gruba skóra) łusek po obu stronach twarzy.
  • Łuszczące się plamy na klatce piersiowej i na linii włosów w kształcie płatka lub koła.
  • Zaczerwienienie w fałdach i zagięciach narządów płciowych, pod pachami i pod piersiami.
  • Zapalenie mieszków włosowych na policzkach i górnej części tułowia.

Jakie są przyczyny łojotokowego zapalenia skóry? Co pogarsza jego przebieg?

Naukowcy nie są pewni dokładnej przyczyny łojotokowego zapalenia skóry. Uważają, że przyczyn może być kilka. Uważa się, że pewną rolę odgrywają następujące czynniki

  • Rodzaj drożdży o nazwie Malassezia, który jest obecny na skórze każdego człowieka, ale u niektórych osób ulega nadmiernemu wzrostowi.
  • Podwyższony poziom androgenów (hormonu).
  • Zwiększony poziom lipidów skóry.
  • Reakcja zapalna.
  • Historia rodzinna (zapalenie skóry występuje w rodzinie).

Inne czynniki wywołujące lub nasilające łojotokowe zapalenie skóry obejmują:

  • Stres.
  • Zimny i suchy klimat.
  • Tłusta skóra.
  • Stosowanie kremów do skóry na bazie alkoholu.
  • Historia innych chorób skóry, w tym trądziku różowatego, łuszczycy i trądziku.

Czy pogoda nasila łojotokowe zapalenie skóry?

Suche powietrze w miesiącach zimowych nasila łojotokowe zapalenie skóry.

Zapalenie skóry zachowuje się najlepiej latem. Wykazano, że promienie słoneczne UV-A i UV-B zabijają rodzaj drożdży, które przerastają skórę osób cierpiących na łojotokowe zapalenie skóry. Tylko uważaj na oparzenia słoneczne!

Czy niektóre pokarmy wywołują lub łagodzą łojotokowe zapalenie skóry?

Chociaż istnieją teorie, eksperci nie stwierdzili jeszcze, że żywność powoduje lub zmniejsza łojotokowe zapalenie skóry. Dieta nie ma wpływu na łupież.

Jaka jest różnica między łojotokowym zapaleniem skóry a łuszczycą?

Łuszczyca i łojotokowe zapalenie skóry mogą się wzajemnie naśladować. W obu przypadkach są to czerwone plamy na skórze z łuskami. Oba mogą występować na skórze głowy i na plecach.

Łuszczyca jest zapalną chorobą skóry, która dotyka od 2 do 4% populacji. Łuski w łuszczycy są często grubsze niż te w łojotokowym zapaleniu skóry. Krawędzie tych łusek są bardzo dobrze ograniczone. Na skórze głowy łuski łuszczycowe mają bardziej srebrny kolor niż biały lub żółty.

Istnieje stan zwany łojotokowym zapaleniem skóry, w którym łojotokowe zapalenie skóry i łuszczyca nakładają się na siebie. W tym przypadku występują objawy obu: białe łuski i srebrne łuski, oba na skórze głowy lub plecach, oba swędzące.

Jeśli masz wątpliwości, czy cierpisz na łuszczycę czy łojotokowe zapalenie skóry, porozmawiaj z lekarzem. Leczenie jednego z nich może nie być tak skuteczne, jak leczenie drugiego.

Jak leczy się łojotokowe zapalenie skóry?

U nastolatków i dorosłych łojotokowe zapalenie skóry zwykle nie ustępuje samoistnie bez leczenia. Rodzaj leczenia zależy od dotkniętego obszaru ciała i stopnia nasilenia choroby.

Celem leczenia jest złagodzenie widocznych objawów łojotokowego zapalenia skóry oraz złagodzenie swędzenia i zaczerwienienia. Leczenie obejmuje stosowanie produktów dostępnych bez recepty i na receptę. Produkty na receptę obejmują miejscowe leki przeciwgrzybicze, inhibitory kalcyneuryny i kortykosteroidy. Często wymagane jest ciągłe leczenie podtrzymujące. Może być konieczne zastosowanie kombinacji tych metod leczenia:

Leczenie skóry głowy

Ciemieniucha (niemowlęta)

  • Ciemieniucha zwykle ustępuje bez leczenia, gdy dziecko ma od ośmiu do 12 miesięcy. Można ją leczyć codziennie łagodnym szamponem dla dzieci.
  • Masuj lub szczotkuj skórę głowy miękką szczoteczką kilka razy dziennie i myj szamponem po każdym myciu. Należy uważać, aby nie uszkodzić skóry, co może prowadzić do infekcji.
  • Jeśli problem nie ustępuje lub dziecko wydaje się odczuwać dyskomfort i drapie się po skórze głowy, należy skontaktować się z pediatrą lub dermatologiem.
  • Ten ostatni może przepisać szampon lub krem na receptę.
  • Inne obszary dotkniętej skóry można leczyć łagodnym kremem sterydowym.

Nastolatki i dorośli:

  • W łagodnych przypadkach należy szukać dostępnych bez recepty szamponów przeciwłupieżowych zawierających selen, pirytionian cynku lub smołę węglową. Szampon z tymi składnikami należy stosować dwa razy w tygodniu lub zgodnie z zaleceniami na etykiecie produktu. W celu długotrwałej kontroli lekarz może przepisać szampony przeciwgrzybicze zawierające cyklopiraks lub ketokonazol. Szampony te należy stosować codziennie do dwóch lub trzech razy w tygodniu przez kilka tygodni, aż łupież zniknie, a następnie raz na tydzień do dwóch tygodni, aby zapobiec nawrotom. Lekarz udzieli szczegółowych instrukcji dotyczących stosowania.

W przypadku umiarkowanych lub ciężkich przypadków lekarz może przepisać szampon zawierający walerianian betametazonu, klobetazol, fluocinolon lub roztwór fluocinolonu. Włosy należy myć szamponem zgodnie z zaleceniami. Niektóre preparaty stosuje się codziennie, inne dwa razy dziennie przez dwa tygodnie, a następnie dwa razy w tygodniu.

Zapytaj swojego lekarza, na jakie skutki uboczne należy uważać podczas stosowania tych szamponów.

Twarz i ciało

Leczenie łojotokowego zapalenia skóry twarzy i ciała obejmuje miejscowe leki przeciwgrzybicze, kortykosteroidy i inhibitory kalcyneuryny.

Miejscowe leki przeciwgrzybicze obejmują cyklopiroks, ketokonazol lub sertakonazol. Preparaty te, które są dostępne w postaci kremów, pianek lub żeli, są zwykle nakładane na dotknięte obszary dwa razy dziennie przez okres do ośmiu tygodni, a następnie w razie potrzeby.

Miejscowe kortykosteroidy obejmują betametazonu walerianian, desonid, fluocinolon lub hydrokortyzon. Preparaty te występują w postaci kremów, balsamów, pianek, żeli, maści, oleju lub roztworu. Przyjmuje się je raz lub dwa razy dziennie. Lekarz może przepisać te produkty, jeśli produkty przeciwgrzybicze nie są skuteczne w eliminowaniu łojotokowego zapalenia skóry lub w leczeniu zaostrzeń. Kortykosteroidy mogą powodować ścieńczenie skóry i nie powinny być stosowane w sposób ciągły przez tygodnie i miesiące bez przerwy. Miejscowe inhibitory kalcyneuryny są alternatywą dla kortykosteroidów. Produkty te obejmują krem pimekrolimus lub maść takrolimus. Nakłada się je na dotknięty obszar dwa razy dziennie. W ciężkich przypadkach lekarz może przepisać doustne (tabletki) leki przeciwgrzybicze lub fototerapię (określoną długość fali światła ultrafioletowego w celu zmniejszenia stanu zapalnego skóry).

Zapytaj swojego lekarza o skutki uboczne tych leków i na co należy uważać. Należy postępować zgodnie z instrukcjami lekarza dotyczącymi przyjmowania tych leków. Ty i Twój lekarz będziecie ściśle współpracować, aby wybrać produkty i opracować plan leczenia, który będzie najbardziej pomocny w leczeniu Twojego unikalnego przypadku łojotokowego zapalenia skóry.

Jak mogę zmniejszyć ryzyko rozwoju łojotokowego zapalenia skóry?

Niewiele można zrobić, aby zapobiec łojotokowemu zapaleniu skóry. Ciemieniucha jest naturalnym, nieszkodliwym schorzeniem. Można ją łatwo leczyć w domu. Jeśli jesteś nastolatkiem lub osobą dorosłą z łojotokowym zapaleniem skóry, możesz być bardziej podatny, jeśli masz wyższy niż normalny poziom androgenów, wyższy niż normalny poziom lipidów w skórze lub jeśli masz przerost drożdży, które są zawsze obecne na powierzchni skóry.

Proste zdrowe rzeczy, które możesz zrobić, aby zmniejszyć ryzyko, obejmują wystarczającą ilość odpoczynku, kontrolowanie stresu emocjonalnego i otrzymywanie małych dawek (minut) światła słonecznego (promieni UV) każdego dnia. Trzymaj się z dala od południowego słońca.

Zawsze postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza dotyczącymi stosowania leczniczych szamponów i produktów do skóry. Nieodpowiednie lub niewłaściwe leczenie może spowodować zaostrzenie choroby i konieczność ponownej wizyty u lekarza.

Czego mogę się spodziewać, jeśli mam łojotokowe zapalenie skóry?

Ciemieniucha występuje u większości dzieci. Jest to na ogół nieszkodliwy stan, który nie powoduje bólu, swędzenia ani dyskomfortu. Pojawia się w pierwszych tygodniach lub miesiącach życia i jest rzadka u większości dzieci po 12. miesiącu życia. Można ją łatwo opanować za pomocą prostej pielęgnacji domowej.

U nastolatków i dorosłych łojotokowe zapalenie skóry głowy (łupież) lub twarzy i ciała jest stanem, który pojawia się i znika przez całe życie. Na szczęście można ją kontrolować za pomocą leczenia. Stan ten szybko się poprawia dzięki regularnemu leczeniu.

Jeśli stan nie reaguje na samodzielne leczenie lub jeśli dotknięty obszar staje się bolesny, tworzą się strupy lub sączy się płyn lub ropa, należy skontaktować się z lekarzem.

Jak powinienem dbać o siebie?

W przypadku łojotokowego zapalenia skóry głowy można wypróbować jeden z dostępnych bez recepty szamponów przeciwłupieżowych. Jeśli jeden szampon nie działa, należy poszukać składnika aktywnego i wypróbować inny produkt z innym składnikiem aktywnym (patrz sekcja dotycząca leczenia). Szampony powinny pozostawać na skórze głowy przez co najmniej pięć minut przed spłukaniem.

Jeśli podejrzewasz u siebie łojotokowe zapalenie skóry twarzy lub ciała, udaj się do lekarza lub dermatologa. Lekarz lub dermatolog zbada Cię, aby określić zakres i nasilenie choroby. Wspólnie opracujecie najlepszy sposób leczenia, aby kontrolować stan i radzić sobie z zaostrzeniami. Postępuj zgodnie ze wszystkimi instrukcjami i nigdy nie wahaj się zadzwonić do swojego lekarza, jeśli masz pytania lub wątpliwości.

Arytmia serca

Treść:

  • Co to jest arytmia?
  • Objawy i przyczyny arytmii
  • Jakie są czynniki ryzyka arytmii?
  • Jakie są powikłania arytmii?
  • Jak leczy się arytmię?
  • Jak mogę zmniejszyć ryzyko wystąpienia arytmii?
  • Czego mogę się spodziewać, jeśli mam arytmię?
  • Jak długo trwa arytmia?
  • Czego nie mogę jeść/pić w tym stanie?
  • Podsumowanie

Arytmia serca

Arytmia to rytm serca, który odbiega od normy. Na przykład serce może bić zbyt szybko w spoczynku lub po prostu nieregularnie. Arytmie mogą być nieszkodliwe lub poważne, z objawami lub bez. Istnieje wiele opcji leczenia arytmii, ale niektóre z nich nie są konieczne. Rokowania różnią się znacznie w zależności od rodzaju arytmii.

Układ przewodzący przetwarza sygnały rytmu serca. Bez problemów wytwarza prawidłowy zapis EKG bez arytmii.
Arytmia zakłóca sposób, w jaki sygnały rytmu serca normalnie przemieszczają się przez serce.

Co to jest arytmia?

Arytmia (zwana również dysrytmią) to nieprawidłowy rytm serca. Arytmia może rozpocząć się w różnych częściach serca i może być zbyt szybka, zbyt wolna lub po prostu nieregularna.

Normalnie serce bije w zorganizowany i skoordynowany sposób. Problemy z różnymi częściami serca - a nawet z krwią pompowaną przez serce - mogą wpływać na prawidłowy rytm serca. Prawidłowy rytm serca jest ważny, ponieważ serce zaopatruje całe ciało w składniki odżywcze i tlen poprzez pompowaną krew.

Jak poważna jest arytmia serca?

Niektóre rodzaje arytmii są nieszkodliwe i nie wymagają leczenia. Inne mogą grozić zatrzymaniem akcji serca. Wiele z nich znajduje się pomiędzy tymi dwoma skrajnościami. Lekarz może stwierdzić, jaki rodzaj arytmii występuje u pacjenta i jakie leczenie jest konieczne.

Jakie są rodzaje arytmii?

Pracownicy służby zdrowia opisują arytmie według miejsca w sercu, w którym się rozpoczynają.

  • Arytmie nadkomorowe: rozpoczynają się w przedsionku (górnej komorze serca). „Nadkomorowe” oznacza powyżej komór lub dolnych komór serca.
  • Arytmie komorowe: rozpoczynają się w komorach lub dolnych komorach serca.
  • Arytmie bradyarytmiczne i rytmy węzłowe: Mogą wystąpić z powodu problemów w układzie przewodzącym serca, takim jak węzeł zatokowo-przedsionkowy (SA), węzeł przedsionkowo-komorowy (AV) lub sieć Hisa-Purkinjego.

Objawy i przyczyny arytmii

Jakie są znaki ostrzegawcze arytmii?

Objawy arytmii serca mogą obejmować:

  • Kołatanie serca.
  • Zawroty głowy lub uczucie oszołomienia.
  • Omdlenia.
  • Duszność.
  • Dyskomfort w klatce piersiowej.
  • Osłabienie lub zmęczenie.

Arytmie serca mogą być „ciche” i nie powodować żadnych objawów.

Co powoduje arytmię?

Przyczyny arytmii obejmują:

  • Choroba wieńcowa.
  • Podrażniona tkanka serca (z przyczyn genetycznych lub nabytych).
  • Wysokie ciśnienie krwi.
  • Zmiany w mięśniu sercowym (kardiomiopatia).
  • Zaburzenia zastawek serca.
  • Zaburzenia równowagi elektrolitowej we krwi.
  • Uraz spowodowany zawałem serca.
  • Proces gojenia po operacji serca.
  • Inne schorzenia.

Jaka jest główna przyczyna arytmii?

Większość arytmii jest spowodowana problemami z tętnicami, zastawkami lub mięśniami serca.

Jakie są czynniki ryzyka arytmii?

Czynniki ryzyka arytmii obejmują

  • Używanie wyrobów tytoniowych.
  • Picie alkoholu.
  • Spożywanie napojów i pokarmów zawierających kofeinę.
  • Przyjmowanie środków pobudzających, takich jak leki na przeziębienie lub suplementy ziołowe.
  • Wysokie ciśnienie krwi.
  • BMI (wskaźnik masy ciała) powyżej 30.
  • Wysoki poziom cukru we krwi.
  • Bezdech senny.

Jakie są powikłania arytmii?

Bez leczenia arytmia może prowadzić do powikłań, takich jak

  • Osłabienie mięśnia sercowego (kardiomiopatia).
  • Zatrzymanie akcji serca.
  • Udar mózgu.

Jak leczy się arytmię?

Leczenie zależy od rodzaju i nasilenia arytmii. W niektórych przypadkach leczenie nie jest konieczne. Opcje leczenia arytmii serca obejmują:

  • Leki.
  • Zmiany stylu życia.
  • Terapie.
  • Urządzenia.
  • Chirurgia.

Leki

Wiele leków może leczyć arytmię. Ponieważ każda osoba jest inna, może być konieczne wypróbowanie kilku leków i dawek, aby znaleźć ten, który działa najlepiej. Leczenie arytmii serca obejmuje

  • Leki antyarytmiczne, które zmieniają arytmię na rytm zatokowy (normalny rytm) lub zapobiegają wystąpieniu arytmii.
  • Leki kontrolujące częstość akcji serca.
  • Leki przeciwzakrzepowe lub przeciwpłytkowe (takie jak warfaryna lub aspiryna), które zmniejszają ryzyko powstawania zakrzepów krwi.
  • Leki stosowane w leczeniu powiązanych schorzeń, które mogą powodować nieprawidłowy rytm serca.

Zmiany stylu życia

Proste zmiany stylu życia mogą pomóc w leczeniu arytmii. Zmiany te mogą obejmować

  • Kontrolowanie ciśnienia krwi i poziomu cukru we krwi.
  • Unikanie wyrobów tytoniowych.
  • Ograniczenie spożycia alkoholu.
  • Unikanie kofeiny i używek.
  • Dążenie do osiągnięcia prawidłowej masy ciała.

Terapie

Niektóre osoby oprócz leków potrzebują terapii w celu leczenia lub wyeliminowania nieregularnych rytmów serca. Lekarz określi najlepszą terapię dla pacjenta i omówi z nim korzyści i zagrożenia związane z tymi terapiami.

Terapie obejmują:

  • Kardiowersja: Impuls elektryczny synchronizuje serce i umożliwia przywrócenie prawidłowego rytmu.
  • Ablacja cewnika: Cewnik wysyła prąd o wysokiej częstotliwości do małego obszaru tkanki wewnątrz serca, aby „odłączyć” ścieżkę nieprawidłowego rytmu. Ablacja może leczyć większość SVT, trzepotanie przedsionków, migotanie przedsionków oraz niektóre częstoskurcze przedsionkowe i komorowe.
  • Izolacja żył płucnych: Ten rodzaj ablacji tworzy pierścienie tkanki bliznowatej w celu odizolowania obszarów, które mogą powodować migotanie przedsionków. Może to pomóc osobom z częstym, napadowym lub uporczywym migotaniem przedsionków.

Urządzenia

Kardiolog może wprowadzić określony sprzęt podczas zabiegu w laboratorium elektrofizjologii. Urządzenia stosowane w leczeniu arytmii serca obejmują:

  • Stały rozrusznik serca: urządzenie to wysyła niewielkie impulsy elektryczne do mięśnia sercowego w celu utrzymania prawidłowej częstości akcji serca i zapobiegania zbyt wolnemu biciu serca.
  • Wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ICD): urządzenie to stale monitoruje rytm serca. Gdy wykryje bardzo szybki, nieprawidłowy rytm serca, dostarcza energię do mięśnia sercowego, aby zaczął bić w normalnym rytmie. Urządzenie to leczy częstoskurcz komorowy i migotanie komór, dwa zagrażające życiu rytmy serca.
  • Stymulatory i defibrylatory dwukomorowe (B-V) (zwane również terapią resynchronizującą lub CRT): urządzenia te pomagają zsynchronizować skurcz lewej komory serca. Oprócz elektrod, które prowadzą do prawej strony serca, mają one również elektrodę, która prowadzi do lewej komory. Mogą ich potrzebować osoby z niewydolnością serca i nieskoordynowanymi skurczami lewej komory.

Operacja

Osoby z arytmią mogą wymagać operacji serca z jednego z poniższych powodów:

  • W celu leczenia choroby serca, która może być przyczyną arytmii, w tym operacji zastawki lub operacji pomostowania tętnic wieńcowych.
  • Operacja Maze może skorygować migotanie przedsionków, które nie reaguje na leki lub niechirurgiczne metody leczenia.
  • W niektórych przypadkach lekarz może wszczepić rozrusznik dwukomorowy (małe przewody) przy użyciu technik minimalnie inwazyjnych lub chirurgicznych.

Jak mogę zmniejszyć ryzyko wystąpienia arytmii?

Oto kilka sposobów na zmniejszenie ryzyka wystąpienia arytmii:

  • Zaprzestanie używania wyrobów tytoniowych.
  • Ogranicz spożycie alkoholu.
  • Ograniczenie lub zaprzestanie spożywania kofeiny. Niektóre osoby są wrażliwe na kofeinę i mogą odczuwać więcej objawów podczas stosowania produktów zawierających kofeinę (takich jak herbata, kawa, napoje typu cola i niektóre leki dostępne bez recepty).
  • Nie należy przyjmować środków pobudzających. Należy uważać na stymulanty w lekach na kaszel i przeziębienie oraz w suplementach ziołowych lub dietetycznych.
  • Niektóre z tych leków zawierają składniki sprzyjające nieregularnemu rytmowi serca. Przeczytaj etykietę i zapytaj lekarza, jaki lek będzie dla Ciebie najlepszy.
  • Kontroluj wysokie ciśnienie krwi.
  • Dąż do osiągnięcia prawidłowej masy ciała.
  • Kontrolować poziom cukru we krwi.
  • Leczenie bezdechu sennego.
  • Unikanie czynności, które wywołują arytmię.

Czego mogę się spodziewać, jeśli mam arytmię?

W zależności od rodzaju arytmii serca mogą wystąpić łagodne lub ciężkie objawy lub żadne. Możesz nie potrzebować leczenia, ale niektórzy ludzie potrzebują leków lub operacji. Dzięki leczeniu arytmii serca wiele osób może żyć pełnią życia. U niektórych osób z poważniejszymi zaburzeniami rytmu serca dochodzi do zatrzymania akcji serca i mogą one przeżyć lub nie.

Jak długo trwa arytmia?

Niegroźne arytmie ustępują i powracają w odpowiedzi na to, co je wywołuje. Jednak osoby z innymi rodzajami arytmii - zwłaszcza tymi, które zagrażają zatrzymaniem akcji serca - wymagają leczenia do końca życia.

Czego nie mogę jeść/pić w tym stanie?

Osoby cierpiące na arytmię powinny ograniczyć ilość spożywanego alkoholu i kofeiny. Obie te substancje mogą wywołać arytmię.

Wnioski

Bicie serca może być nieregularne na wiele sposobów. Niektóre z tych nieregularnych uderzeń serca, zwane arytmiami, nie powodują objawów. Ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem, jeśli zauważysz objawy, takie jak skrajne zmęczenie lub kołatanie serca. Lekarz pomoże ci określić najlepszą opcję leczenia, ale możesz również pomóc sobie, wprowadzając odpowiednie zmiany w stylu życia.

25 prostych wskazówek dotyczących zdrowszej diety

Treść:

  • Proste wskazówki dotyczące codziennego zdrowego odżywiania
  • Podsumowanie

Zdrowe odżywianie 

Możesz jeść zdrowiej, jeśli wprowadzisz kilka zmian, takich jak wybór produktów pełnoziarnistych zamiast rafinowanych i spożywanie większej ilości białka.

Proste wskazówki dotyczące zdrowego odżywiania na co dzień

Naukowo udowodniono, że dieta bogata w owoce i warzywa zapewnia szereg korzyści zdrowotnych, takich jak zmniejszenie ryzyka wielu chorób przewlekłych i wzmocnienie układu odpornościowego.

Wprowadzanie poważnych zmian w diecie może czasami wydawać się przytłaczające. Być może łatwiej będzie zacząć od jednej rzeczy - na przykład jedzenia większej ilości ulubionych owoców - niż od wszystkich naraz.

W tym artykule przedstawiamy 25 sposobów na to, by z czasem uczynić swoją regularną dietę nieco zdrowszą.

Jedz na mniejszych talerzach

Rozmiar zastawy stołowej może mieć wpływ na to, ile jesz. Jedzenie z dużego talerza może sprawić, że porcja będzie wyglądać na mniejszą, podczas gdy jedzenie z małego talerza może sprawić, że będzie wyglądać na większą.

Według jednego z badań z 2017 roku, jedzenie z mniejszego talerza wiązało się ze zwiększonym uczuciem sytości i zmniejszonym spożyciem energii u uczestników o umiarkowanej masie ciała.

Ponadto, jeśli nie zdajesz sobie sprawy, że jesz mniej niż zwykle, nie zrekompensujesz sobie tego jedząc więcej podczas następnego posiłku. Jedząc z mniejszych naczyń, możesz oszukać swój mózg, aby myślał, że jesz więcej, co zmniejsza prawdopodobieństwo przejadania się.

Najpierw jedz warzywa

Dobrym sposobem na zjedzenie warzyw jest delektowanie się nimi jako przystawką.

W ten sposób istnieje większe prawdopodobieństwo, że dokończysz wszystkie zielone pokarmy, gdy będziesz najbardziej głodny. Może to spowodować, że później zjesz mniej, być może mniej pożywnych, składników posiłku.

Może to prowadzić do spożywania mniejszej ilości kalorii, co może prowadzić do utraty wagi. Ponadto wykazano, że spożywanie warzyw przed posiłkiem bogatym w węglowodany korzystnie wpływa na poziom cukru we krwi.

Spowalnia to tempo wchłaniania węglowodanów do krwiobiegu i może być korzystne dla krótko- i długoterminowej kontroli poziomu cukru we krwi u osób z cukrzycą.

Pomiń dressing, dipy i przyprawy

Osiągnięcie stanu, w którym można zamówić sałatkę w restauracji, jest dla wielu osób wielkim osiągnięciem.

Jednak nie wszystkie sałatki są równie pożywne. W rzeczywistości niektóre sałatki są oblane wysokokalorycznymi dressingami, które mogą sprawić, że sałatki będą jeszcze bardziej kaloryczne niż inne pozycje w menu.

Jeśli poprosisz o sos na boku, znacznie łatwiej będzie kontrolować wielkość porcji i ilość spożywanych kalorii.

Zwolnij

Tempo, w jakim jesz, wpływa na to, ile jesz, a także na prawdopodobieństwo przybrania na wadze.

W rzeczywistości badania porównujące różne tempa jedzenia pokazują, że osoby jedzące szybko znacznie częściej jedzą więcej i mają wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) niż osoby jedzące powoli.

Apetyt, ilość spożywanych pokarmów i stopień sytości są kontrolowane przez hormony. Hormony sygnalizują mózgowi, czy jesteś głodny, czy najedzony.

Mózg potrzebuje jednak około 20 minut, aby odebrać te wiadomości. Dlatego też wolniejsze spożywanie posiłków może dać mózgowi czas potrzebny na stwierdzenie, że jesteś najedzony.

Zostało to potwierdzone badaniami, które wykazały, że powolne jedzenie może zmniejszyć liczbę kalorii spożywanych podczas posiłku i pomóc w utracie wagi.

Powolne jedzenie wiąże się również z dokładniejszym przeżuwaniem, co również wiąże się z lepszą kontrolą wagi.

Zwykłe wolniejsze jedzenie i częstsze przeżuwanie może zatem pomóc ci jeść mniej.

Nie rób zakupów bez listy

Istnieją dwie ważne strategie, których należy używać podczas zakupów spożywczych: zrób listę zakupów z wyprzedzeniem i nie idź do sklepu głodny.

Jeśli nie wiesz dokładnie, czego potrzebujesz, możesz robić zakupy pod wpływem impulsu, a głód może sprawić, że załadujesz swój koszyk jeszcze większą ilością produktów o niskiej wartości odżywczej.

Dlatego najlepszą strategią jest planowanie z wyprzedzeniem i zapisywanie tego, czego potrzebujesz. Jeśli to zrobisz i będziesz trzymać się swojej listy, nie tylko kupisz zdrowsze rzeczy do domu, ale także zaoszczędzisz pieniądze.

Trzymaj się z dala od żywności „dietetycznej”

Tak zwana żywność dietetyczna może być bardzo myląca. Zwykle mają one znacznie obniżoną zawartość tłuszczu i często są oznaczone jako „beztłuszczowe”, „niskotłuszczowe”, „o obniżonej zawartości tłuszczu” lub „niskokaloryczne”.

Jednakże, aby zrekompensować utratę smaku i konsystencji, często dodaje się cukier i inne dodatki.

Dlatego też wiele dietetycznych produktów spożywczych zawiera więcej cukru, a czasami więcej kalorii niż ich pełnotłuste odpowiedniki. Zamiast tego wybieraj pełnowartościowe pokarmy, takie jak owoce i warzywa.

Częściej gotuj w domu

Postaraj się wyrobić w sobie nawyk gotowania w domu przez większość wieczorów zamiast jedzenia na mieście. Po pierwsze, jest to często łatwiejsze dla budżetu.

Po drugie, przygotowując własne jedzenie, będziesz dokładnie wiedzieć, co się w nim znajduje. Nie będziesz musiał myśleć o żadnych ukrytych składnikach.

Ponadto, gdy gotujesz duże porcje, będziesz mieć resztki na następny dzień, zapewniając sobie sycący posiłek nawet wtedy.

Wreszcie, gotowanie w domu wiąże się z niższym ryzykiem otyłościTruststed Source i lepszą jakością dietyTruststed Source, szczególnie u dzieci.

Wypróbuj co najmniej jeden nowy przepis tygodniowo

Podejmowanie decyzji o tym, co zjeść na obiad, może być ciągłym źródłem frustracji, dlatego też wiele osób ma tendencję do korzystania z tych samych przepisów w kółko. Możliwe, że od lat gotujesz te same przepisy na autopilocie.

Niezależnie od tego, czy są to mniej lub bardziej pożywne przepisy, próbowanie czegoś nowego może być świetnym sposobem na urozmaicenie diety.

Spróbuj przynajmniej raz w tygodniu przygotować nowy, zdrowy przepis. W ten sposób możesz urozmaicić swoją dietę i spożycie składników odżywczych, a także, miejmy nadzieję, dodać kilka nowych i pożywnych przepisów do swojej rutyny.

Alternatywnie, spróbuj przygotować zdrowszą wersję ulubionego przepisu, eksperymentując z nowymi składnikami, ziołami i przyprawami.

Pieczenie zamiast grillowania lub smażenia

Sposób, w jaki przygotowujesz jedzenie może mieć duży wpływ na Twoje zdrowie.

Grillowanie, pieczenie, smażenie i smażenie w głębokim tłuszczu to popularne sposoby przygotowywania mięsa i ryb.

Jednak podczas tych metod gotowania powstaje kilka potencjalnie toksycznych związków. Należą do nich

  • wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne
  • zaawansowane produkty końcowe glikacji
  • aminy heterocykliczne

Wszystkie te związki zostały powiązane z wieloma problemami zdrowotnymi, w tym rakiem i chorobami serca.

Zdrowsze metody gotowania obejmują

  • pieczenie
  • smażenie
  • duszenie
  • gotowanie pod ciśnieniem
  • duszenie
  • powolne gotowanie
  • duszenie

Metody te nie sprzyjają powstawaniu tych szkodliwych związków i mogą sprawić, że jedzenie będzie zdrowsze.

Chociaż od czasu do czasu możesz cieszyć się grillowanymi lub smażonymi potrawami, lepiej jest stosować te metody oszczędnie.

Wybieraj bardziej pożywne potrawy podczas zamawiania

Jedzenie na mieście nie musi wiązać się z mniej pożywną żywnością. Rozważ zamianę swojej ulubionej restauracji typu fast food na taką ze zdrowszymi opcjami.

Istnieje wiele wysokiej jakości restauracji typu fast food i kuchni fusion, które oferują pożywne posiłki.

Zwiększ spożycie białka

Białko jest często nazywane królem składników odżywczych i wydaje się mieć pewne supermoce.

Ze względu na jego zdolność do wpływania na hormony głodu i sytości, jest ono często uważane za najbardziej odżywczy z makroskładników.

Jedno z badań przeprowadzonych w 2018 r. wykazało, że spożywanie wysokobiałkowego posiłku obniżyło poziom greliny, hormonu głodu, bardziej niż posiłek wysokowęglowodanowy u osób z otyłością.

Ponadto białko pomaga utrzymać masę mięśniową i może również nieznacznie zwiększyć liczbę kalorii spalanych każdego dnia. Jest również ważne w zapobieganiu utracie mięśni Source, która może wystąpić wraz z utratą wagi i postępującym wiekiem.

Jeśli próbujesz schudnąć, staraj się dodawać źródło białka do każdego posiłku i przekąski. Pomoże ci to dłużej czuć się sytym, ograniczy apetyt i zmniejszy prawdopodobieństwo przejadania się.

Dobre źródła białka obejmują

  • produkty mleczne
  • orzechy
  • masło orzechowe
  • jajka
  • fasola
  • chude mięso

Dodaj jogurt grecki do swojej diety

Jogurt grecki (lub jogurt w stylu greckim) jest gęstszy i bardziej kremowy niż zwykły jogurt.

Został on odcedzony w celu usunięcia nadmiaru serwatki, która jest wodnistą częścią mleka. Powstały w ten sposób produkt zawiera więcej tłuszczu i białka niż zwykły jogurt.

Spożywanie wysokiej jakości źródła białka może pomócTrusted Source dłużej czuć się sytym, co może pomóc regulować apetyt i zmniejszyć spożycie żywności, jeśli jest to Twoim celem.

Ponadto, ponieważ jogurt grecki został odcedzony, zawiera mniej węglowodanów i laktozy niż zwykły jogurt. Dzięki temu jest odpowiedni dla osób stosujących dietę niskowęglowodanową lub nietolerujących laktozy.

Upewnij się tylko, że wybierasz zwykłe, niearomatyzowane odmiany. Jogurty smakowe mogą zawierać dodatek cukru i innych mniej odżywczych składników.

Jedz jajka, najlepiej na śniadanie

Podczas badania różnych rodzajów kalorycznych śniadań, jajka wypadają najlepiej.

Jajka są bogate w wysokiej jakości białko i wiele ważnych składników odżywczych, których ludzie często nie dostarczają w wystarczającej ilości, takich jak cholina.

Jedzenie jajek rano zwiększa uczucie sytości. Wykazano, że powoduje to przyjmowanie mniejszej ilości kalorii podczas późniejszych posiłków. Może to być bardzo pomocne w odchudzaniu, jeśli taki jest Twój cel.

Przykładowo, jedno z badań przeprowadzonych w 2020 r. na 50 osobach wykazało, że jedzenie śniadania z jajkami zmniejszyło uczucie głodu i zmniejszyło ilość kalorii spożywanych w późniejszych godzinach niż śniadanie z płatkami zbożowymi.

Zastąp słodkie napoje wodą gazowaną

Słodkie napoje są pełne dodanego cukru, który jest powiązany z wieloma chorobami, w tym:

  • choroby serca
  • otyłość
  • cukrzycą typu 2

Co więcej, cukier dodany w tych napojach nie wpływa na smak posiłku Trusted Source w takim stopniu, jak żywność bogata w składniki odżywcze.

W przeciwieństwie do napojów zastępujących posiłek, które są bogate w niezbędne składniki odżywcze, słodkie napoje zazwyczaj składają się z „pustych kalorii”, które raczej nie sycą.

Spróbuj zastąpić słodkie napoje alternatywą bez cukru lub wybierz wodę niegazowaną lub gazowaną. W ten sposób pozbędziesz się zbędnych kalorii i ograniczysz nadmierne spożycie cukru.

Od czasu do czasu pij czarną kawę

Kawa jest bogata w przeciwutleniacze i wiąże się z wieloma korzyściami zdrowotnymi, takimi jak niższe ryzyko cukrzycy typu 2, pogorszenie funkcji poznawczych i przewlekła choroba wątroby.

Jednak wiele komercyjnych kaw zawiera wiele innych składników, takich jak cukier, syrop, ciężka śmietana i słodziki.

Picie tego typu napojów szybko neguje wszystkie korzyści zdrowotne kawy, a zamiast tego dodaje dużo dodatkowego cukru i kalorii.

Zamiast tego spróbuj pić czarną kawę lub dodaj niewielką ilość mleka lub śmietanki zamiast cukru.

Zamiast pić owoce, jedz je

Badania wielokrotnie powiązały spożycie owoców ze zmniejszonym ryzykiem wystąpienia kilku schorzeń, takich jak choroby serca, cukrzyca typu 2 i rak.

Ponieważ owoce zawierają błonnik i różne związki roślinne, ich naturalne cukry są zazwyczaj trawione bardzo powoli i nie powodują dużych skoków poziomu cukru we krwi. Nie dotyczy to jednak soków owocowych.

Wiele soków owocowych nie jest nawet wytwarzanych z prawdziwych owoców, ale z koncentratu i cukru. Niektóre rodzaje soków mogą zawierać tyle samo cukru, co słodzony napój bezalkoholowy.

Nawet prawdziwe soki owocowe nie zawierają błonnika i nie są tak odporne na żucie jak całe owoce. Sprawia to, że soki owocowe znacznie częściej podnoszą poziom cukru we krwi, co prowadzi do spożywania zbyt dużej ich ilości za jednym razem.

Zamiast rafinowanego pieczywa wybieraj pełnoziarniste

Rafinowane zboża wiążą się z wieloma problemami zdrowotnymi. Z drugiej strony, pełne ziarna są związane z wieloma korzyściami zdrowotnymi, w tym ze zmniejszonym ryzykiem cukrzycy typu 2, chorób serca i raka.

Pełne ziarna są również dobrym źródłem

  • Błonnika
  • witamin z grupy B
  • cynku
  • żelaza
  • magnez
  • mangan

Pamiętaj tylko, aby przeczytać etykietę, aby upewnić się, że chleb jest wykonany wyłącznie z pełnych ziaren, a nie z mieszanki pełnych i rafinowanych ziaren. Zaleca się również, aby chleb zawierał całe nasiona lub ziarna.

Wybieraj popcorn zamiast chipsów

Możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że popcorn jest pełnoziarnistym zbożem, które jest pełne składników odżywczych i błonnika.

Porcja (100 gramów) popcornu zawiera 387 kalorii i 15 gramów błonnika, podczas gdy taka sama ilość chipsów ziemniaczanych zawiera 532 kalorie i tylko 3 gramy błonnika.

Dieta bogata w pełne ziarna została powiązana z korzyściami zdrowotnymi, takimi jak zmniejszone ryzyko stanów zapalnych i chorób serca.

Aby zjeść sycącą przekąskę, spróbuj uprażyć własne ziarna w domu lub kup popcorn na powietrzu. Pamiętaj tylko, aby ograniczyć lub unikać pakowanych porcji do podgrzewania w kuchence mikrofalowej z konserwantami, masłem i innymi dodatkami.

Jedz świeże jagody zamiast suszonych

Jagody są pełne składników odżywczych, błonnika i przeciwutleniaczy. Większość ich rodzajów można kupić w postaci świeżej, mrożonej lub suszonej.

Chociaż wszystkie odmiany są stosunkowo zdrowe, suszone jagody są znacznie bardziej skoncentrowanym źródłem kalorii i cukru, ponieważ cała woda została usunięta.

Suszone odmiany są często pokryte dodatkiem cukru, co dodatkowo zwiększa ich zawartość. Jeśli zdecydujesz się na świeże jagody, otrzymasz znacznie bardziej soczystą przekąskę, która ma niższą zawartość cukru i zawiera mniej kalorii.

Wybieraj oleje zdrowe dla serca

Wysoko przetworzone nasiona i oleje roślinne stały się w ostatnich dziesięcioleciach podstawą w gospodarstwach domowych. Przykładami są oleje sojowy, bawełniany, słonecznikowy i rzepakowy. Oleje te są bogate w kwasy tłuszczowe omega-6, ale ubogie w zdrowe kwasy tłuszczowe omega-3.

Niektóre badania sugerują, że wysoki stosunek omega-6 do omega-3 może prowadzić do stanów zapalnych i jest związany z chorobami przewlekłymi, takimi jak choroby serca, rak, osteoporoza i zaburzenia autoimmunologiczne.

Zastąp te oleje mniej przetworzonymi alternatywami, takimi jak

  • oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia
  • olej z awokado
  • olej kokosowy

Wybieraj pieczone ziemniaki zamiast frytek

Ziemniaki są sycące i stanowią popularny dodatek do wielu posiłków. Jednak sposób ich przygotowania w dużej mierze determinuje ich wpływ na zdrowie.

Na początek, (100 gramów) pieczonych ziemniaków zawiera 93 kalorie, podczas gdy ta sama ilość frytek zawiera zaufane źródło ponad trzykrotnie więcej (333 kalorie).

Ponadto, smażone frytki zazwyczaj zawierają szkodliwe związki, takie jak aldehydy i kwasy tłuszczowe trans.

Zastąpienie frytek pieczonymi lub gotowanymi ziemniakami to świetny sposób na zaoszczędzenie kalorii i uniknięcie tych mniej odżywczych substancji.

Pij dużo wody

Picie wystarczającej ilości wody jest ważne dla zdrowia.

Wiele badań wykazało, że picie wody może zwiększyć utratę wagi i sprzyjać jej utrzymaniu. Może nawet nieznacznie zwiększyć liczbę kalorii spalanych każdego dnia.

Badania pokazują również, że picie wody przed posiłkami może zmniejszyć apetyt i spożycie pokarmu podczas następnego posiłku.

Najważniejszą rzeczą jest jednak picie wody zamiast innych napojów. Może to drastycznie zmniejszyć spożycie cukru i kalorii.

Przyjmuj suplementy zawierające kwasy omega-3 i witaminę D

Około 1 miliarda ludzi na całym świecie cierpi na niedobór witaminy D.

Witamina D to rozpuszczalna w tłuszczach witamina, która jest bardzo ważna dla zdrowia kości i prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. W rzeczywistości każda komórka w organizmie ma receptor dla witaminy D, co pokazuje jej znaczenie.

Witamina D znajduje się w bardzo niewielu produktach spożywczych, ale tłuste owoce morza zawierają jej największą ilość.

Kwasy tłuszczowe omega-3 to kolejny powszechnie brakujący składnik odżywczy występujący w tłustych owocach morza. Pełnią one wiele ważnych ról w organizmie, w tym są zaufanym źródłem zmniejszania stanów zapalnych, utrzymywania zdrowia serca i promowania prawidłowego funkcjonowania mózgu.

Jeśli nie jesz regularnie tłustych owoców morza, powinieneś rozważyć ich suplementację. Kwasy omega-3 i witamina D często występują razem w wielu suplementach diety.

Bądź bardziej aktywny

Prawidłowe odżywianie i ćwiczenia często idą w parze. Wykazano, że ćwiczenia poprawiają nastrój, a także zmniejszają uczucie depresji, lęku i stresu.

To właśnie te uczucia najprawdopodobniej przyczyniają się do zaburzeń emocjonalnych i objadania się.

Oprócz wzmocnienia mięśni i kości, ćwiczenia mogą również pomóc:

  • schudnąć
  • zwiększyć poziom energii
  • zmniejszyć ryzyko chorób przewlekłych
  • poprawić jakość snu

Staraj się wykonywać około 30 minut ćwiczeń o umiarkowanej lub wysokiej intensywności każdego dnia lub chodź po schodach i chodź na krótkie spacery, gdy tylko jest to możliwe.

Zapewnij sobie dobry sen

Znaczenie dobrego snu jest nie do przecenienia.

Brak snu zakłóca regulację apetytu, często prowadząc do zwiększonego apetytu. Może to skutkować zwiększonym spożyciem kalorii i przyrostem masy ciała.

W rzeczywistości ludzie, którzy śpią zbyt mało, ważą znacznie więcej niż ci, którzy śpią wystarczająco dużo.

Niedobór snu wpływa również negatywnie na koncentrację, produktywność, wyniki sportowe, metabolizm glukozy i funkcjonowanie układu odpornościowego.

Ponadto zwiększa ryzyko wystąpienia wielu chorób, w tym stanów zapalnych i chorób serca.

Dlatego ważne jest, aby dążyć do wystarczającej ilości snu wysokiej jakości, najlepiej w jednym kawałku.

Wnioski

Całkowita zmiana diety lub stylu życia na raz może być receptą na katastrofę. Zamiast tego spróbuj wprowadzić niektóre z powyższych zmian po jednej lub dwóch na raz, aby stopniowo poprawić swoją dietę.

Niektóre z tych wskazówek pomogą ci kontrolować wielkość porcji, podczas gdy inne pomogą ci dodać składniki odżywcze lub dostosować się do czegoś nowego.

Łącznie zmiany te mogą mieć duży wpływ na ogólny stan zdrowia i samopoczucie.

7 podstępnych oznak niezdrowej diety

Treść:

  • Czy moja obecna dieta jest zdrowa?
  • Co to jest niezdrowa dieta?
  • 7 podstępnych oznak niezdrowej diety
  • Proste sposoby, aby jeść i czuć się lepiej 

Niezdrowe odżywianie

Jeśli twoja dieta wymaga rewizji, nie tylko obwód w talii da ci o tym znać.

Oczywiście, przyrost masy ciała może wskazywać na potrzebę ponownej oceny tego, co wkładasz do swojego ciała. Dowody wskazują jednak, że wiele innych problemów zdrowotnych również ma swoje źródło w złych nawykach żywieniowych.

Objawy te zwykle nie pojawiają się z dnia na dzień, więc należy monitorować je stopniowo.

Czy moja obecna dieta jest zdrowa?

Wszyscy słyszeliśmy, że ważna jest zbilansowana dieta, ale czym ona właściwie jest? Po pierwsze, dokładny skład zdrowej diety różni się w zależności od indywidualnych cech. Może to być wiek, płeć, styl życia i poziom aktywności fizycznej, kontekst kulturowy i lokalnie dostępna żywność. Ogólnie jednak podstawowe zasady są takie same.

Ponieważ nie ma jednej żywności, która dostarczy wszystkich składników odżywczych potrzebnych organizmowi (witamin, minerałów itp.), należy urozmaicić dietę, aby zawierała różnorodne pokarmy z różnych kategorii.

  • Warzywa: zaleca się spożywanie od 4 do 5 porcji dziennie.
  • Owoce: 3 do 4 porcji dziennie.
  • Zboża, takie jak ryż, makaron, chleb: zaleca się od 9 do 11 porcji dziennie.
  • Zaleca się spożywanie od 2 do 3 porcji białka dziennie (orzechy, rośliny strączkowe, fasola, kiełki, ryby, mięso itp.)

Czym jest śmieciowe jedzenie?

Kiedy myślimy o niezdrowym jedzeniu, przychodzą nam na myśl fast foody. Oczywiście jedzenie fast foodów przez cały czas jest niezdrowe, ale szokujące jest to, że jedna na trzy osoby je codziennie. Żywność ta zawiera dużo przetworzonych węglowodanów i tłuszczów nasyconych. Tak więc częste spożywanie frytek, smażonego kurczaka i pizzy jest uosobieniem niezdrowego jedzenia.

Chociaż istnieją inne diety, które mogą być niezdrowe. Na przykład diety ekstremalne, takie jak dieta mięsożerna, w której jesz tylko mięso, mogą być ubogie w niektóre składniki odżywcze, które znajdują się w innych grupach żywności. Ekstremalne jedzenie lub ciągłe spożywanie przetworzonej żywności nie sprzyja zdrowemu stylowi życia.

7 podstępnych oznak niezdrowej diety

Twoje włosy są jak słoma

Twoje organy potrzebują odpowiedniego odżywiania, aby prawidłowo funkcjonować, a zdrowe mieszki włosowe nie są wyjątkiem. Diety głodowe, które prowadzą do poważnego niedożywienia białkowo-energetycznego, mogą powodować łamliwość włosów - lub, co gorsza, ich wypadanie. Badania pokazują, że diety ubogie w białko, niezbędne kwasy tłuszczowe i składniki odżywcze, takie jak witamina C, cynk i żelazo, wiążą się z wypadaniem włosów, ich przerzedzeniem i utratą pigmentacji. Aby uzyskać zdrowe włosy, skup się na chudych źródłach białka (takich jak jajka i grillowany łosoś), dużej ilości owoców i warzyw, nasion i orzechów.

Twoja skóra starzeje się przedwcześnie

Starzenie się jest nieuniknione. Jednak rosnąca liczba badań sugeruje, że pożywna dieta może promować zdrowie skóry i opóźniać zewnętrzne oznaki starzenia. Systematyczny przegląd z 2012 roku wykazał, że dieta bogata w witaminy A, C, D i E - oprócz kluczowych przeciwutleniaczy i flawonoidów - ma korzystny wpływ na skórę. Aby uzyskać korzyści i młodzieńczy wygląd, należy spożywać pięć lub więcej porcji owoców i warzyw dziennie.

Masz fatalny stan zdrowia jamy ustnej

Zapalone lub krwawiące dziąsła i próchnica zębów są oznakami niewłaściwej diety. Zbyt dużo cukru jest winowajcą próchnicy zębów. Jeśli znajdziesz się u dentysty w celu wypełnienia zębów, zastanów się, ile słodkich napojów i pokarmów spożywasz. Ponadto opuchnięte lub krwawiące dziąsła są często związane ze zbyt niskim spożyciem witaminy C w diecie. Witaminę C można uzupełnić poprzez spożywanie takich produktów jak truskawki, pomidory, zielone warzywa liściaste i ziemniaki.

Twój mózg czuje się wyczerpany

Czy masz problemy z pamięcią lub koncentracją? Czy zmagasz się ze zmęczeniem? Mózg zależy od prawidłowego odżywiania, aby funkcjonować jak najlepiej.

Odpowiednie spożycie kwasów tłuszczowych omega-3 jest szczególnie ważne, ponieważ biorą one udział w rozwoju funkcji poznawczych na wszystkich etapach życia.
Aby zapewnić sobie wystarczającą ilość kwasów omega-3 w diecie, należy wybierać takie produkty jak orzechy włoskie, nasiona lnu, olej rybny i dziki łosoś.

Czy masz problemy z trawieniem?

Jeśli nie spożywasz wystarczającej ilości błonnika, możesz doświadczać zarówno biegunek, jak i zaparć. Niestety, większość Amerykanów nie spełnia zaleceń dotyczących spożycia błonnika - 25 gramów dziennie dla kobiet i 38 gramów dziennie dla mężczyzn. Jeśli cierpisz na niestrawność, spróbuj zwiększyć spożycie błonnika, jedząc więcej pełnych ziaren, takich jak brązowy ryż i owies, a także orzechy, nasiona i świeże lub mrożone produkty.

Nieodpowiednie traktowanie siebie

Aby zadrapanie, skaleczenie lub poważna rana zagoiła się szybko i wystarczająco, potrzebuje odpowiedniej podaży składników odżywczych. Jeśli rana goi się powoli, przyczyną może być niewłaściwe odżywianie. Nieodpowiednia dieta wpływa na wytrzymałość nowej tkanki, czas gojenia i skuteczność obrony organizmu przed wszelkimi infekcjami, które wkradają się do rany. Badania wykazały, że odpowiednie spożycie kalorii, białka i składników odżywczych jest niezbędne do prawidłowego gojenia się ran. Skoncentruj się na przestrzeganiu zdrowej, zbilansowanej diety. Twój układ odpornościowy będzie Ci wdzięczny.

Łatwo chorujesz

Złe nawyki żywieniowe mogą osłabiać układ odpornościowy i wywoływać choroby i infekcje. Jeśli jesteś ciągle rozdrażniony, możesz skorzystać na spożywaniu większej ilości pokarmów bogatych w składniki odżywcze. Optymalne odżywianie może pomóc w odwróceniu osłabionego układu odpornościowego. Wybieraj pokarmy bogate w witaminy A, C i E, cynk, selen, żelazo i kwas foliowy. Zacznij od zwiększenia spożycia świeżych owoców, warzyw i produktów pełnoziarnistych, zwłaszcza owoców cytrusowych (takich jak cytryny i limonki), zielonych warzyw liściastych, popcornu (pomiń dodatkowe masło i sól) i brązowego ryżu.

Proste sposoby, aby jeść i czuć się lepiej

  • Zwolnij. Tempo, w jakim jemy, zwykle wpływa na ilość spożywanego pokarmu. Świadomość i brak pośpiechu dają naszemu ciału czas na wyczucie, kiedy jest pełne. Mózg zwykle potrzebuje 20 minut, aby otrzymać tę wiadomość.
  • Wybieraj jak najwięcej pełnowartościowych produktów spożywczych. Im mniej przetworzone, tym lepiej. Pełne ziarna, orzechy i nasiona, kiełki, kiszona kapusta, świeże owoce i warzywa itp.
  • Zaplanuj większość posiłków i przekąsek na cały tydzień. Pomoże to ograniczyć niezdrowe zachcianki. Kiedy jesteśmy głodni i potrzebujemy jedzenia od razu, jesteśmy bardziej skłonni sięgnąć po bardziej przetworzoną i szybszą opcję. Kilka prostych pomysłów na przekąskę: masło migdałowe w daktylowym medioli zanurzone w gorzkiej czekoladzie, hummus i warzywa, plasterki jabłka z masłem orzechowym i cynamonem, koktajle i domowe batoniki musli.
  • Przyprawiaj posiłki dobrej jakości solą i pieprzem. W pikantnych przepisach zawsze używam ziołowej soli morskiej Herbamare. Jest ona wytwarzana z najlepszej soli morskiej oraz organicznych ziół i warzyw. Ma niższą zawartość sodu i jest bogatsza w składniki odżywcze niż zwykła sól! Jednocześnie dodaje przyjemnego aromatu do każdego posiłku. Szczególnie lubię dodawać ją do sałatek i zup, a moje dzieci proszą o posypanie nią surowych warzyw!
  • Zastąp wszystkie słodkie napoje (gazowane) wodą! Najważniejszą rzeczą jest picie wody zamiast innych napojów. W ten sposób można znacznie zmniejszyć spożycie cukru i kalorii. Picie wystarczającej ilości wody jest bardzo ważne dla naszego zdrowia.
  • Dodaj suplement diety każdego dnia, aby wspomóc swoje wybory żywieniowe i wchłanianie składników odżywczych.
  • Rozważ zmianę sposobu przygotowywania posiłków. Pieczenie jest zdrowszym wyborem niż smażenie czy grillowanie. Te metody gotowania wytwarzają kilka potencjalnie toksycznych związków, takich jak wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA), zaawansowane produkty końcowe glikacji (AGE) i aminy heterocykliczne (HCA). Pieczenie i prażenie pozwoli zatem uniknąć przedostawania się tych potencjalnie toksycznych związków do żywności.
  • Suplementy diety. Aby przywrócić homeostazę w organizmie, pomocne mogą być niektóre suplementy diety. Omega 3 może być przyjmowany w celu zmniejszenia stanu zapalnego, który mógł być spowodowany wcześniejszym niezdrowym odżywianiem. Istnieje również witamina D, która jest rozpuszczalną w tłuszczach witaminą, która jest bardzo ważna dla zdrowia kości i prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. W rzeczywistości każda komórka w organizmie ma receptor dla witaminy D, co pokazuje jej znaczenie.
3 najczęstsze problemy z pochwą

Treść:

  • 3 najczęstsze problemy z pochwą
  • Zapobieganie problemom z pochwą
  • Podsumowanie

Problemy z pochwą

Trzy powszechne problemy wpływające na zdrowie pochwy to infekcje drożdżakowe, rzęsistkowica i bakteryjne zapalenie pochwy. Często mają one podobne objawy, takie jak uporczywe swędzenie, nieprawidłowe upławy lub ból podczas oddawania moczu.

Jednak te trzy problemy z pochwą różnią się od siebie, a ich przyczyny są również inne. Ważne jest, aby uzyskać dokładną diagnozę tego, co powoduje objawy, ponieważ leczenie jest również inne. Lekarz może zapewnić terminowe i skuteczne leczenie, które pomoże uniknąć powikłań.

W tym artykule omówiono te trzy powszechne choroby pochwy i ich objawy. Przedstawiono również kilka pomysłów na zapobieganie tym infekcjom i zaburzeniom.

3 najczęstsze problemy z pochwą

1. infekcje drożdżakowe

Infekcja drożdżakowa jest spowodowana przerostem grzyba o nazwie Candida. Grzyb ten normalnie żyje wewnątrz organizmu (w miejscach takich jak jama ustna, gardło, jelita i pochwa) oraz na skórze w niewielkich ilościach, nie powodując żadnych problemów.

Jednak niektóre czynniki - takie jak antybiotyki, ciąża, niekontrolowana cukrzyca lub osłabiony układ odpornościowy (nawet jeśli tylko z powodu stresu) - mogą zaburzyć równowagę bakterii w pochwie, powodując namnażanie się drożdży. Bez interwencji drożdże rozwijają się dzięki wilgotnemu i ciepłemu środowisku pochwy.

Jak powszechne są infekcje wywołane przez Candida?

Trzy na cztery osoby posiadające pochwę doświadczą co najmniej jednej infekcji drożdżakowej pochwy w ciągu swojego życia. Około 8% będzie miało nawracające infekcje, trzy lub więcej razy w roku. Prawie zawsze występują one w okresie płodnym, po rozpoczęciu okresu dojrzewania i przed menopauzą, prawdopodobnie z powodu dramatycznej zmiany hormonów w tych okresach.
Najczęstszym objawem infekcji drożdżakowej jest skrajne swędzenie w pochwie i wokół niej. Inne oznaki i objawy, które mogą wystąpić to

  • pieczenie, zaczerwienienie i obrzęk pochwy i sromu (obszaru wokół pochwy)
  • Ból lub dyskomfort podczas oddawania moczu
  • Ból podczas stosunku płciowego
  • Bolesność

Gęsta, biała wydzielina z pochwy, która wygląda jak twarożek i nie ma nieprzyjemnego zapachu.
Większość infekcji drożdżakowych ma łagodny przebieg, ale u niektórych osób mogą rozwinąć się ciężkie infekcje obejmujące zaczerwienienie, obrzęk i pęknięcia w ścianie pochwy.

U niektórych osób infekcje drożdżakowe występują często, więc objawy i przebieg leczenia są im znane. Można kupić dostępny bez recepty krem przeciwgrzybiczy, czopek lub tabletkę, które należy wprowadzać do pochwy przez jeden do siedmiu dni, w zależności od wyboru.

Lekarz może również przepisać tabletkę o nazwie Diflucan (flukonazol), którą należy przyjmować doustnie w celu wyleczenia infekcji.

Leczenie infekcji drożdżakowej nie wyleczy infekcji przenoszonej drogą płciową (STI) lub bakteryjnego zapalenia pochwy, które mogą wystąpić zamiast tego, narażając Cię na ryzyko powikłań związanych z tymi schorzeniami.

Ponadto organizm może stać się bardziej odporny na leki przeciwgrzybicze, jeśli stosujesz je, gdy nie masz infekcji drożdżakowej, co może prowadzić do trudności w pozbyciu się infekcji drożdżakowej w przyszłości.

Jeśli doświadczasz tych objawów po raz pierwszy, ważne jest, aby udać się do lekarza, aby uzyskać oficjalną diagnozę i wykluczyć inne możliwości, zwłaszcza że badania pokazują, że dwie na trzy osoby, które kupują leki przeciwgrzybicze na infekcję drożdżakową pochwy, w rzeczywistości jej nie mają.

2. Rzęsistkowica

Rzęsistkowica jest wywoływana przez pasożyta i rozprzestrzenia się poprzez seks bez zabezpieczenia. Jest to najczęstsza uleczalna infekcja przenoszona drogą płciową i może rozprzestrzeniać się nawet bez objawów rzęsistkowicy. Ludzie obu płci mogą zarazić się tą infekcją, chociaż częściej występuje u osób z infekcjami drożdżakowymi pochwy.

Czas między narażeniem na rzęsistkowicę a pojawieniem się objawów może wynosić od pięciu do 28 dni. Możesz zauważyć:

  • swędzenie, pieczenie, zaczerwienienie i bolesność narządów płciowych
  • cienką lub pienistą wydzielinę o nietypowym rybim zapachu, która może być przezroczysta, biała, żółtawa lub zielonkawa
  • dyskomfort podczas stosunku płciowego
  • Ból lub dyskomfort podczas oddawania moczu
  • Ból miednicy, choć rzadko

Leczenie rzęsistkowicy obejmuje jeden z dwóch antybiotyków: Flagyl (metronidazol) lub Tindamax (tinidazol). Nieleczona rzęsistkowica zwiększa ryzyko zakażenia w przypadku kontaktu z ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV).

Jeśli jesteś nosicielem wirusa HIV, nieleczona rzęsistkowica zwiększa prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa HIV na partnerów seksualnych, dlatego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) zaleca, aby osoby zakażone wirusem HIV co roku poddawały się testom na obecność rzęsistkowicy.

Czy Twój partner potrzebuje leczenia?

Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć rzęsistkowicę, powinieneś powstrzymać się od stosunków seksualnych i natychmiast udać się do lekarza. Jeśli lekarz zdiagnozuje rzęsistkowicę, partner(ka) seksualny(a) również powinien zostać zdiagnozowany(a) i poddany(a) niezbędnemu leczeniu. Nie powinieneś kontynuować współżycia seksualnego, dopóki zarówno ty, jak i twój partner nie będziecie leczeni i wolni od objawów.

3. Bakteryjne zapalenie pochwy (BV)

Bakteryjne zapalenie pochwy (BV) jest najczęstszą przyczyną wydzieliny z pochwy w okresie rozrodczym. BV zwykle występuje, gdy w pochwie znajduje się więcej szkodliwych niż dobrych bakterii. W szczególności BV występuje, gdy normalna równowaga bakterii Lactobacillus, które kolonizują pochwę, zostaje zakłócona przez przerost innych bakterii.

Chociaż nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, co powoduje BV, znanych jest kilka czynników zwiększających ryzyko infekcji, w tym

  • posiadanie nowych lub wielu partnerów seksualnych
  • Ciąża
  • Stosowanie płukanek dopochwowych
  • Stosowanie wkładki wewnątrzmacicznej (IUD)
  • Nieużywanie prezerwatywy za każdym razem, gdy uprawiasz seks.

Chociaż wiele osób nie ma widocznych objawów bakteryjnego zapalenia pochwy, ci, którzy je mają, mogą zauważyć następujące objawy:

  • Zapach z pochwy podobny do rybiego zapachu
  • Nieprawidłowa wydzielina z pochwy, która jest biała lub szara i może być wodnista lub pienista
  • Podrażnienie i/lub swędzenie pochwy
  • Uczucie pieczenia podczas oddawania moczu

BV leczy się antybiotykami i nie reaguje na leki przeciwgrzybicze na infekcje drożdżakowe, chociaż objawy są podobne. Do czasu zakończenia leczenia należy powstrzymać się od stosunków seksualnych.

Jeśli Twój partner jest mężczyzną, nie będzie potrzebował leczenia, ale jeśli masz partnerkę, ona również może mieć BV i również powinna udać się do lekarza. Nieleczone BV może zwiększać ryzyko zarażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową i wirusem HIV, a także prowadzić do przedwczesnego porodu lub urodzenia dziecka o niskiej masie urodzeniowej, jeśli jesteś w ciąży.

Zapobieganie problemom z pochwą

Normalnie w pochwie panuje zdrowa równowaga drożdży i bakterii, ale niektóre czynniki mogą ją zaburzyć. Jeśli jesteś podatna na infekcje pochwy, rozważ poniższe wskazówki, które pomogą utrzymać równowagę środowiska w pochwie:

  • Noś bieliznę z bawełnianym kroczem.
  • Unikaj obcisłych pończoch, legginsów lub dżinsów
  • Nie używaj płynów do płukania pochwy
  • Nie używaj zapachowych produktów dla kobiet ani papieru toaletowego.
  • Upewnij się, że często zmieniasz tampony, podpaski i tampony.
  • Jak najszybciej zdejmuj mokrą odzież
  • Zawsze wycieraj się od przodu do tyłu

Podsumowanie

Infekcje drożdżakowe, rzęsistkowica i waginoza bakteryjna to najczęstsze problemy z pochwą. Wszystkie są uleczalne, ale wymagają dokładnej diagnozy, ponieważ leczy się je na różne sposoby.

Rzęsistkowica, infekcja przenoszona drogą płciową spowodowana infekcją pasożytniczą, musi być leczona antybiotykami. To samo dotyczy jednak bakteryjnego zapalenia pochwy, które jest związane z równowagą rodzajów bakterii w pochwie i może mieć wiele przyczyn.

Antybiotyki w ogóle nie pomagają w przypadku infekcji drożdżakowej (potrzebne są leki przeciwgrzybicze), a czasami mogą nawet prowadzić do infekcji. Dlatego należy skontaktować się z lekarzem w sprawie objawów pochwowych, aby zapewnić dokładną diagnozę.

Chociaż omawiamy najczęstsze problemy z pochwą związane z wydzieliną z pochwy, istnieją inne, które mogą mieć pewne nakładające się objawy, takie jak infekcje dróg moczowych (ZUM), zapalenie pochwy i wulwodynia. Należy pamiętać, że objawy mogą wynikać z wielu schorzeń.

Wgórę
222 pozycji razem
Z powrotem do sklepu