Novinky, Strona 10

Treść:

• Czym jest alergia na pyłki?
• Co to jest alergia na pyłki?
• Skąd wiesz, czy jesteś uczulony na pyłki?
• Dlaczego ludzie cierpią na alergie na pyłki?
• Jak diagnozuje się alergię na pyłki?
• Jakie jest najlepsze leczenie alergii na pyłki?
• Czy można zapobiec alergii na pyłki?
• Jak powinienem o siebie dbać?
• Skąd mam wiedzieć, czy występuje wysokie stężenie pyłków?
• Wnioski

Alergia na pyłki powoduje objawy, takie jak zatkany nos i kaszel, gdy dana osoba wdycha pyłki, cząsteczki wytwarzane przez niektóre rośliny, drzewa i trawy. Leczenie obejmuje leki, szczepienia przeciwko alergii lub zmianę stylu życia, aby zapobiec narażeniu na pyłki.

Co to jest alergia na pyłki?

Alergia na pyłki to rodzaj alergii sezonowej wywoływanej przez pyłki. Pyłek jest sproszkowaną cząsteczką uwalnianą przez kwitnące rośliny, drzewa, trawy i chwasty w celu zapłodnienia innych roślin tego samego gatunku. Porusza się unosząc się w powietrzu, ale kiedy uderza w powierzchnię, pojawia się jako drobny żółty pył. Te małe żółte cząsteczki mogą łatwo dostać się do nosa, oczu lub płuc.

Jeśli masz alergię na pyłki, Twój układ odpornościowy uważa pyłki za niebezpiecznych intruzów. Wytwarza substancje chemiczne zwalczające pyłki, a u pacjenta pojawia się reakcja alergiczna. Kichanie, duszność i opuchnięte oczy to tylko niektóre z objawów, których mogą doświadczać osoby z alergią na pyłki. Leki mogą pomóc w radzeniu sobie z alergią na pyłki.

Alergie na pyłki są zwykle sezonowe i dotykają ludzi w okresie pylenia roślin. Ogólnie rzecz biorąc, drzewa są zapylane wiosną, następnie trawy latem i chwasty jesienią. Na obszarach o cieplejszym klimacie objawy alergii na pyłki mogą rozpocząć się już w styczniu lub występować kilka razy w roku.

Alergia na pyłki jest czasami określana jako sezonowy alergiczny nieżyt nosa.

Jakie są rodzaje alergii na pyłki?

Istnieją trzy źródła pyłków: drzewa, trawy i chwasty. Każda z tych roślin pyłkuje o innej porze roku, w zależności od miejsca zamieszkania.

Pyłki drzew

Pyłki drzew, które są zwykle pierwszym pojawiającym się alergenem, występują najczęściej od marca do maja, ale w cieplejszym klimacie mogą pojawić się już w styczniu. Niektóre z gatunków drzew, które powodują najwięcej objawów alergii to:

• Brzoza.
• Dąb.
• Cedr.

Pyłki traw

Trawa powoduje objawy alergii na pyłki późną wiosną i latem. Czasami może pokrywać się z okresem pylenia drzew i chwastów. Pyłki traw są lekkie i mogą być łatwo roznoszone przez wiatr. Oznacza to, że trawa na podwórku sąsiada może powodować alergie.

Do najczęstszych gatunków traw wywołujących objawy alergii należą:

• Bahia.
• Bermudy.
• Kostrzewa.
• Johnson.
• Kentucky blue.

Pyłki chwastów

Pyłki chwastów, zwłaszcza ambrozji, są trzecim źródłem alergii pyłkowych. Pyłki chwastów zaczynają się latem i kończą jesienią. Ambrozja, najczęstszy alergen chwastów, rośnie w 49 stanach i może przemieszczać się setki mil w powietrzu. To sprawia, że szczególnie trudno jest jej uniknąć. Pojedyncza roślina może wyprodukować około 1 miliarda ziaren pyłku.

Inne gatunki chwastów, które powodują alergię na pyłki obejmują

• Płonący krzew.
• Pokrzywa.
• Komosa ryżowa.

Jak powszechne jest to schorzenie?

Około 20 milionów ludzi cierpi na sezonową alergię wywołaną przez pyłki.

Skąd wiadomo, że jest się uczulonym na pyłki?

Osoby z alergią na pyłki mogą mieć następujące objawy:

• Katar.
• Zatkany nos lub przekrwienie błony śluzowej nosa.
• Kichanie.
• Obrzęk lub opuchlizna wokół oczu.
• Zaczerwienione lub łzawiące oczy.
• Swędzenie gardła, oczu lub nosa.
• Kaszel lub ból gardła.
• Astma alergiczna, czyli stan, w którym pyłki pogarszają astmę.
• Utrata węchu lub smaku.

Większość osób doświadcza objawów w wyniku wdychania pyłków rozprzestrzeniających się w powietrzu. Jednak niektóre osoby reagują na dotykanie lub dostanie się pyłków do oczu.

Dlaczego ludzie cierpią na alergie na pyłki?

Alergia na pyłki występuje, ponieważ organizm uważa pyłki za niebezpieczną substancję. Układ odpornościowy reaguje na to zagrożenie, uwalniając substancje chemiczne, takie jak histamina, w celu obrony przed pyłkami. Jest to reakcja alergiczna.

Jak diagnozuje się alergię na pyłki?

Lekarz zapyta Cię o Twoją historię medyczną i objawy. Niektóre pytania mogą dotyczyć tego, jak długo występują objawy lub czy występują one w określonych porach roku.

Alergię na pyłki można zdiagnozować za pomocą testu skórnego lub badania krwi.

• Test skórny: alergolog użyje cienkiej igły, aby wstrzyknąć niewielką ilość pyłku w skórę. Następnie sprawdza, czy skóra reaguje na pyłek. Jeśli jesteś uczulony, Twoja skóra stanie się czerwona, opuchnięta lub swędząca.
• Badanie krwi na obecność swoistych IgE: jest to badanie krwi, w którym poszukuje się swoistego przeciwciała wytwarzanego przez układ odpornościowy przeciwko pyłkom.

Jakie jest najlepsze leczenie alergii na pyłki?

Najlepsze leczenie alergii na pyłki zależy od stopnia nasilenia alergii i tego, co najlepiej działa na organizm. To, co działa na jedną osobę, może nie działać na Ciebie. Lekarz może zalecić najlepsze leczenie alergii na pyłki.

Niektóre możliwe metody leczenia obejmują

Leki

Istnieje kilka dostępnych bez recepty i na receptę leków przeciwalergicznych, które łagodzą objawy u ludzi. Należą do nich m.in:

• Leki przeciwhistaminowe
• Spraye do nosa zawierające kortykosteroidy
• Leki łączące leki przeciwhistaminowe i leki zmniejszające przekrwienie błony śluzowej nosa
• Leki pomagające w leczeniu astmy
• Inhibitory leukotrienów
• Leki zmniejszające przekrwienie,

Należy pamiętać, że jeśli leki dostępne bez recepty nie łagodzą objawów, lekarz może przepisać coś silniejszego.

Szczepienia przeciwko alergii (immunoterapia)

Zastrzyki przeciwalergiczne działają poprzez zmianę reakcji układu odpornościowego na alergen w czasie. Pacjent otrzyma serię zastrzyków zawierających pyłki. Ilość pyłków w zastrzyku stopniowo wzrasta, budując tolerancję. Zastrzyki przeciwalergiczne są podawane przez lekarza.

Zmiany stylu życia

Chociaż nie jest możliwe całkowite uniknięcie pyłków, można zmienić swoje codzienne nawyki i spróbować zminimalizować czas spędzany na zewnątrz. Na przykład, unikaj przebywania na zewnątrz w ciepłe, wietrzne wiosenne dni, kiedy stężenie pyłków jest wysokie. Stężenie pyłków jest zwykle najwyższe na początku dnia i wczesnym popołudniem.

Czy można zapobiec alergii na pyłki?

Nie, nie ma nic, co można zrobić, aby uniknąć alergii na pyłki. Najlepszym sposobem zapobiegania jest leczenie alergii za pomocą leków lub zmiany stylu życia.

Jak powinienem o siebie dbać?

Chociaż nie można wyleczyć alergii na pyłki, przyjmowanie odpowiednich leków i zmiana nawyków w celu uniknięcia pyłków może pomóc. Całkowite unikanie pyłków i przebywania na zewnątrz może być trudne. Oto kilka pomocnych wskazówek dotyczących radzenia sobie z alergią na pyłki:

• Pozostań w domu, gdy poziom pyłków jest najwyższy lub w wietrzne dni.
• Zamknij okna i korzystaj z klimatyzacji lub wentylatorów, aby zachować chłód.
• Unikaj przebywania na zewnątrz rano i wczesnym popołudniem, kiedy poziom pyłków jest zwykle wyższy.
• Podczas przebywania na zewnątrz należy nosić maskę przeciwpyłową. Pomocna może być również czapka i okulary przeciwsłoneczne.
• Używaj wysokowydajnych filtrów cząstek stałych (HEPA) w domu.
• Natychmiast zdejmij i wypierz całą odzież, która była na zewnątrz.
• Jeśli spędzasz czas na zewnątrz, weź prysznic i umyj włosy przed pójściem spać.
• Przyjmuj wszelkie leki na alergię przepisane przez lekarza. Omów z nim wszelkie skutki uboczne i poinformuj go, czy objawy ustąpiły.

Skąd mam wiedzieć, czy występuje wysokie stężenie pyłków?

Ilość pyłków jest przewidywana przez wiele stron internetowych i raportów pogodowych. Podobnie jak prognoza pogody, liczba pyłków jest jedynie szacunkowa. Może on określić, czy stężenie pyłków w danym obszarze jest wysokie, średnie czy niskie. Chociaż nie jest w stanie powiedzieć konkretnie, jaki rodzaj pyłków powoduje objawy, może być dobrym narzędziem pomagającym określić, czy wysokie stężenie pyłków wywołuje objawy. Tylko lekarz może wskazać konkretny pyłek, który wywołuje chorobę.

Wnioski

Alergie na pyłki mogą być irytujące i niepokojące. Chociaż większość ludzi cieszy się z cieplejszej pogody i wiosennego powietrza, osoby z alergią na pyłki wiedzą, że oznacza to, że mogą spodziewać się zatkanego nosa, kaszlu i swędzenia oczu. Lekarz może zdiagnozować alergię na pyłki i zalecić leczenie, takie jak leki, szczepienia przeciwalergiczne lub zmiana stylu życia. Dzięki odpowiedniej pomocy można opanować objawy i, miejmy nadzieję, wrócić do cieszenia się zmieniającymi się porami roku.

Treść:

• Czym jest alergia na orzeszki ziemne?
• Co powoduje alergię na orzeszki ziemne?
• Jakie są objawy alergii na orzeszki ziemne?
• Jak diagnozuje się alergię na orzeszki ziemne?
• Jak diagnozuje się alergię na orzeszki ziemne?
• Jak mogę zapobiec alergii na orzeszki ziemne?
• Podsumowanie

Alergia na orzeszki ziemne jest jedną z najczęstszych alergii pokarmowych. Około 1 na 50 dzieci ma alergię na orzeszki ziemne. Jest to alergia pokarmowa, która często powoduje anafilaksję. Anafilaksja jest zagrażającym życiu objawem reakcji alergicznej. Nie ma lekarstwa na alergię na orzeszki ziemne, choć wiele dzieci z niej wyrasta.

Czym jest alergia na orzeszki ziemne?

Alergia na orzeszki ziemne występuje, gdy organizm nadmiernie reaguje na orzeszki ziemne. Występuje, gdy organizm błędnie identyfikuje orzeszki ziemne jako substancję szkodliwą. Alergia na orzeszki ziemne jest jednym z najczęstszych rodzajów alergii pokarmowych.

Jak alergia na orzeszki ziemne wpływa na mój organizm?

Układ odpornościowy rozpoznaje i zwalcza szkodliwe wirusy lub bakterie. W przypadku alergii na orzeszki ziemne układ odpornościowy błędnie identyfikuje białka zawarte w orzeszkach ziemnych jako szkodliwe. W przypadku kontaktu z orzeszkami ziemnymi organizm wywołuje reakcję alergiczną.

Jak powszechne są alergie na orzeszki ziemne?

Alergie na orzeszki ziemne są powszechne. Około 1 na 50 dzieci ma alergię na orzeszki ziemne.

Czy z alergii na orzeszki ziemne można wyrosnąć?

Naukowcy uważali, że alergia na orzeszki ziemne jest chorobą na całe życie. Niedawno odkryli, że nawet 1 na 5 dzieci z alergią na orzeszki ziemne w końcu z niej wyrasta.

Co powoduje alergię na orzeszki ziemne?

Alergie pokarmowe mogą być genetyczne lub występować rodzinnie. Niemowlęta są bardziej narażone na alergię na orzeszki ziemne, jeśli mają egzemę lub alergię na jajka.

Jakie są objawy alergii na orzeszki ziemne?

U osób z alergią na orzeszki ziemne objawy pojawiają się zwykle w ciągu dwóch godzin od zjedzenia orzeszków ziemnych. Objawy alergii na orzeszki ziemne mogą wahać się od łagodnych do ciężkich i zwykle obejmują:

• Biegunkę.
• Trudności w oddychaniu.
• Pokrzywka lub wysypka skórna.
• Nudności i wymioty.
• Skurcze żołądka.
• Obrzęk, zwykle języka lub warg.

Czy są jakieś zagrażające życiu objawy alergii na orzeszki ziemne?

Alergia na orzeszki ziemne może powodować anafilaksję. Anafilaksja może utrudnić lub uniemożliwić oddychanie. Powoduje wstrząs organizmu. Jeśli nie zostanie podjęte leczenie, anafilaksja może zagrażać życiu.

Jak diagnozuje się alergię na orzeszki ziemne?

Jeśli podejrzewasz, że Ty lub Twoje dziecko macie alergię na orzeszki ziemne, zacznij obserwować objawy alergii. Prowadzenie rejestru reakcji alergicznych może pomóc lekarzowi w postawieniu dokładnej diagnozy. Lekarz może zapytać:

• Jakie objawy wystąpiły.
• Co i ile zjadłeś.
• Kiedy pojawiły się objawy.
• Co zrobiłeś, aby złagodzić objawy.
• Jak długo utrzymywały się objawy.

Jakie testy pomagają zdiagnozować alergię na orzeszki ziemne?

Aby zdiagnozować alergię na orzeszki ziemne, lekarz może wykonać badanie krwi. Badanie krwi, zwane testem radioalergicznego wychwytu immunologicznego (RAST), sprawdza liczbę przeciwciał (komórek odpowiedzi immunologicznej) we krwi. Wyższa liczba niektórych rodzajów przeciwciał może wskazywać na alergię.

Lekarz może również wykonać test skórny w celu zidentyfikowania lub wykluczenia kilku rodzajów alergii. Podczas testu skórnego lekarz

• Wykona kilka małych ukłuć igłą w plecy lub ramię.
• Zastosuje małe dawki różnych rodzajów alergenów (substancji wywołujących alergię) w miejscu wkłucia igły.
• Monitoruje reakcję skóry i interpretuje ją po 15 minutach.

Zaczerwienione i swędzące plamy na skórze wskazują na reakcję alergiczną. Lekarz może wykorzystać te informacje do zdiagnozowania alergii.

Może on również przeprowadzić doustną próbę prowokacyjną. Podczas doustnej próby prowokacyjnej pacjent spożywa niewielkie, rosnące ilości produktu na bazie orzeszków ziemnych w gabinecie lekarza. Pracownik służby zdrowia ma pod ręką leki ratunkowe i sprzęt na wypadek wystąpienia reakcji alergicznej.

Leczenie alergii na orzeszki ziemne

Jak mogę o siebie zadbać, jeśli mam alergię na orzeszki ziemne?

Jeśli masz alergię na orzeszki ziemne, musisz zwracać szczególną uwagę na to, co jesz. Producenci żywności muszą wyraźnie określić na etykiecie składników, czy żywność zawiera orzeszki ziemne.

Pakowana żywność, która nie zawiera orzeszków ziemnych, może zostać zanieczyszczona podczas procesu produkcyjnego. Zwracaj uwagę na zwroty takie jak „może zawierać orzeszki ziemne” i „wyprodukowano w fabryce na maszynach, które mogły być również używane do przetwarzania produktów z orzeszków ziemnych”.

Kiedy idziesz coś zjeść, pytaj o składniki. Na przykład, masło orzechowe może znajdować się w niektórych marynatach lub sosach. Lodziarnie lub jogurty mogą być miejscem przypadkowej ekspozycji, ponieważ orzeszki ziemne są częstym dodatkiem do lodów.

Jak mogę zapobiec alergii na orzeszki ziemne?

Podawanie niemowlętom niewielkich ilości pokarmów zawierających orzeszki ziemne może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia alergii. Jedno z badań wykazało, że u 17% dzieci, które nie jadły orzeszków ziemnych, alergia rozwinęła się przed ukończeniem 5 roku życia. I odwrotnie, tylko 3% dzieci, które jadły orzeszki ziemne, rozwinęło alergię na orzeszki ziemne w wieku 5 lat.

O zalecenia dotyczące podawania dziecku orzeszków ziemnych należy zawsze pytać lekarza. Czas wprowadzenia orzeszków ziemnych różni się w zależności od tego, czy dziecko ma:

• alergię na jajka.
• Egzemę.
• Zarówno poważne alergie pokarmowe, jak i egzemę.

Czy istnieje lekarstwo na alergię na orzeszki ziemne?

Nie ma lekarstwa na alergię na orzeszki ziemne. Jednak dzieci mogą wyrosnąć z alergii na orzeszki ziemne. Kiedy dzieci dorastają, alergolog (lekarz zajmujący się alergiami) może wykonać kolejny test krwi lub skóry, aby zmierzyć wrażliwość dziecka na orzeszki ziemne. Jeśli alergia na orzeszki ziemne wydaje się zmniejszać, alergolog może zalecić doustny test pokarmowy.

Dostępne są nowe metody leczenia zwane immunoterapią doustną (OIT) i wczesną OIT. W tym drugim przypadku starannie wyselekcjonowani pacjenci przechodzą terapię, która pomaga im rozwinąć tolerancję na pokarm, na który są uczuleni.

Jeśli Twoje dziecko ma alergię na orzeszki ziemne, ważne jest, abyś nie podawał mu orzeszków ziemnych, chyba że zaleci to alergolog.

Jako osoba dorosła możesz radzić sobie z alergią na orzeszki ziemne poprzez ostrożne unikanie orzeszków ziemnych. Jeśli masz ciężką alergię, która może prowadzić do anafilaksji, może być konieczne noszenie przy sobie adrenaliny.

Podsumowanie

Alergia na orzeszki ziemne jest jedną z najczęstszych alergii pokarmowych. Około 1 na 50 dzieci w Stanach Zjednoczonych ma alergię na orzeszki ziemne. Jednak u około 1 na 5 alergia ustępuje w wieku dorosłym. Alergia na orzeszki ziemne może prowadzić do anafilaksji, która jest zagrażającym życiu objawem reakcji alergicznej. Jeśli masz alergię na orzeszki ziemne, musisz ich bezwzględnie unikać. Konieczne może być również noszenie przy sobie leków ratunkowych na wypadek ciężkiej reakcji alergicznej.

Treść:

• Czym jest alergia na jajka?
• Objawy i przyczyny alergii na jajka
• Jak diagnozuje się alergię na jajka?
• Jak pozbyć się alergii na jajka?
• Jak mogę zapobiec reakcji alergicznej na jajka?
• Czego mogę się spodziewać, jeśli mam alergię na jajka?
• Jak powinienem dbać o siebie, jeśli mam alergię na jajka?
• Jakich pokarmów należy unikać w przypadku alergii na jajka?
• Inne często zadawane pytania
• Podsumowanie

Alergia na jajka to alergia pokarmowa, która powoduje nadmierną reakcję układu odpornościowego na białka zawarte w jajkach. Objawy obejmują pokrzywkę, problemy żołądkowe, a nawet anafilaksję. Alergolog może zdiagnozować alergię na jajka i zalecić najlepsze sposoby jej unikania.

Czym jest alergia na jajka?

Alergia na jajka jest powszechnym rodzajem alergii pokarmowej. Układ odpornościowy nadmiernie reaguje na białka zawarte w jajkach. Najczęstszą przyczyną alergii na jaja są jaja kurze. Jednak jaja innych zwierząt, w tym kaczki, indyka lub przepiórki, mogą również powodować nadmierną reakcję układu odpornościowego.

Alergia na jaja może być śmiertelna.

Jak powszechna jest alergia na jajka?

Alergia na jajka jest drugą najczęstszą alergią pokarmową u dzieci. Jednak pracownicy służby zdrowia szacują, że około 2% dzieci ma alergię na jajka, więc jest ona nadal stosunkowo rzadka. Występuje częściej u dzieci niż u dorosłych.

Jednak około połowa dzieci rozwija tolerancję na jajka przed ukończeniem 5 roku życia, a do 70% dzieci wychodzi z alergii na jajka przed ukończeniem 16 roku życia. Około 70% dzieci z alergią na jaja może spożywać białko jaja w intensywnie gotowanych (pieczonych) produktach.

Objawy i przyczyny alergii na jajka

Jak wygląda alergia na jajka?

Reakcja alergiczna na jajka zwykle rozpoczyna się w ciągu kilku minut od ich zjedzenia.

Nasilenie objawów może się różnić w zależności od osoby. Łagodne objawy mogą obejmować

• Ból brzucha.
• Biegunka.
• Kaszel.
• Pokrzywka.
• Swędzenie (świąd).
• Nudności lub wymioty.
• Wysypka.
• Mrowienie lub obrzęk warg, języka lub gardła.

Ciężkie objawy mogą obejmować anafilaksję. Bez natychmiastowego leczenia anafilaksja może być śmiertelna. Inne poważne objawy mogą obejmować

• Dezorientacja.
• Trudności w oddychaniu.
• Trudności w połykaniu (dysfagia).
• Zawroty głowy.
• Spadek ciśnienia krwi (niedociśnienie).
• Utrata przytomności (omdlenie).
• Skrócenie oddechu (duszność).
• Ucisk w klatce piersiowej lub gardle.

Co powoduje alergię na jajka?

Jeśli masz alergię na jajka, białka zawarte w jajkach powodują nadmierną reakcję układu odpornościowego (powoduje to reakcję alergiczną). Białka powodujące alergię na jajka znajdują się głównie w białkach jaj.

W przypadku alergii na jajka organizm wytwarza immunoglobulinę E (IgE) przy pierwszym kontakcie z jajkami. IgE to przeciwciało wytwarzane przez układ odpornościowy. Organizm wytwarza wiele różnych rodzajów IgE, które są ukierunkowane na określone alergeny. Przeciwciała IgE wiążą się z komórkami tucznymi (komórkami alergicznymi) w skórze, drogach oddechowych i układzie sercowo-naczyniowym. Kiedy napotykają białka jaja, uwalniają histaminę. To właśnie histamina wywołuje objawy alergii.

Reakcje IgE występują szybko po zjedzeniu jaj. Reakcje mogą obejmować anafilaksję.

Nietolerancja jaj

Inne reakcje na jajka (nietolerancja jajek) nie są wynikiem przeciwciał alergicznych. Reakcja na jajka jest wolniejsza niż reakcja IgE-zależna. Jej rozwój może trwać do 48 godzin, a objawy zwykle dotyczą tylko jelit (układu żołądkowo-jelitowego lub trawiennego). Mogą one obejmować:

• Ból brzucha.
• Skurcze.
• Biegunka.
• Nudności i wymioty.

Które białka jaj powodują alergię na jajka?

Główne białka alergii na jajka obejmują:

• Ovomucoid. Białka jaj zawierają ovomucoid.
• Owotransferyna. Owotransferyna nie ulega rozkładowi pod wpływem wysokiej temperatury. Osoby uczulone na owotransferynę zwykle nie mogą jeść surowych ani gotowanych jaj.
• Owalbumina. Owalbumina rozkłada się w wysokich temperaturach, więc można jeść gotowane jajka bez wystąpienia reakcji alergicznej.
• Lizozym. Około 30% osób z alergią na jajka jest wrażliwych na lizozym.

Kogo dotyczy alergia na jajka?

Alergia na jajka może dotknąć każdego. Jednak częściej występuje u dzieci w wieku poniżej 5 lat. Wiele dzieci z alergią na jajka wyrasta z niej, gdy są starsze, a ich układ trawienny dojrzewa.

Jeśli jedno z moich dzieci ma alergię na jajka, to czy wszystkie będą ją miały?

Nie. Powinieneś wprowadzać jajka wszystkim swoim dzieciom w ten sam sposób, nawet jeśli Ty, ich drugi biologiczny rodzic lub jedno z ich rodzeństwa ma alergię na jajka.

Jak diagnozuje się alergię na jajka?

Jeśli u Ciebie lub Twojego dziecka występują objawy alergii na jajka, porozmawiaj z lekarzem. Może on skierować Cię do alergologa (immunologa). Lekarz zada następujące pytania:

• Czy ktoś w Twojej biologicznej rodzinie ma alergię na jajka lub inne pokarmy?
• Czy Twój lekarz kiedykolwiek zdiagnozował u Ciebie alergię pokarmową?
• Jakie są objawy alergii?
• Kiedy zauważyłeś, że objawy zaczęły się pojawiać?
• Czy przyjmujesz leki dostępne bez recepty w celu leczenia objawów?
• Czy prowadzisz dziennik żywności?

Jakie testy są wykonywane w celu zdiagnozowania alergii na jajka?

Alergolog może użyć różnych testów alergicznych w celu zdiagnozowania alergii na jajka w zależności od objawów. Testy te mogą obejmować

Test nakłucia (zadrapania) skóry

Ten test wystawia twoje ciało na działanie niewielkiej ilości białka jaja.

Alergolog najpierw oczyści badany obszar skóry jodyną lub alkoholem. Obszar testowy znajduje się zwykle na przedramieniu lub górnej części pleców.

Alergolog umieści kroplę płynnego białka jaja na skórze. Następnie lekko podrapie skórę. Kropelki dostaną się do skóry poprzez zadrapanie. Odczujesz jedynie lekki dyskomfort i nie będziesz krwawić.

Oprócz alergenów jaja, alergolog zastosuje na skórze pozytywną i negatywną kontrolę. Kontrole pomagają alergologowi porównać reakcje. Kontrola pozytywna zwykle zawiera roztwór histaminy, który powoduje swędzące, uniesione miejsce (bąbel) na skórze w ciągu kilku minut. Kontrola negatywna zwykle zawiera roztwór soli fizjologicznej, który nie wywołuje reakcji.

Po wykonaniu testu skórnego należy odczekać 15 minut. Następnie alergolog zmierzy linijką wszelkie bąble na skórze powstałe w wyniku testu jajecznego lub kontroli.

Test skórny trwa mniej niż godzinę.

Badanie krwi

Podczas badania krwi alergolog używa cienkiej igły (nieco mniejszej niż rozmiar standardowego kolczyka) do pobrania niewielkiej ilości krwi z żyły w ramieniu. Próbka krwi jest wysyłana do laboratorium. Laboratorium doda białko jaja do próbki krwi i zmierzy w niej poziom przeciwciał IgE.

Uzyskanie wyników badania krwi może potrwać tydzień lub dłużej.

Stopniowana próba doustna

Aby ostatecznie zdiagnozować lub wykluczyć alergię na jajka, alergolog może zalecić wykonanie stopniowanej doustnej próby prowokacyjnej w gabinecie (próba pokarmowa).

Podczas stopniowanej doustnej próby prowokacyjnej zjesz niewielką ilość jajka. Może to być jajko, które nie jest dokładnie ugotowane (np. jajko ugotowane na miękko) lub jajko upieczone. Następnie alergolog będzie obserwował, czy u pacjenta nie wystąpi reakcja. W przypadku pozytywnego wyniku testu na nieupieczone jajko, alergolog może zalecić próbę z pieczonym jajkiem, aby sprawdzić reakcję organizmu.

Stopniowa próba doustna może trwać do czterech godzin.

Jak pozbyć się alergii na jajka?

Jeśli Ty lub Twoje dziecko macie alergię na jajka, jedynym sposobem na uniknięcie reakcji jest unikanie jajek i wszystkich produktów, które je zawierają. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) wymaga od wszystkich producentów żywności wyraźnego wymienienia wszystkich powszechnych alergenów na etykietach żywności.

Niektóre produkty spożywcze lub produkty, które nie zawierają jaj, mogą być przetwarzane w tych samych zakładach co produkty jajeczne. Szukaj etykiet z napisem „Wyprodukowano w zakładzie przetwarzającym jaja” lub „Wyprodukowano w zakładzie przetwarzającym jaja”.

Wiele dzieci wyrasta z alergii na jaja, więc dziecko może nie potrzebować leczenia. Jeśli dziecko nie wyrosło z alergii, porozmawiaj z alergologiem na temat leczenia odczulającego, w tym immunoterapii doustnej (OIT).

Jak mogę zapobiec reakcji alergicznej na jajka?

Najlepszym sposobem zapobiegania reakcji alergicznej na jajka jest unikanie żywności, napojów, leków i wszelkich innych produktów zawierających jajka lub białko jaja.

Sprawdzaj etykiety składników na wszystkich pakowanych produktach spożywczych. Jeśli nie masz pewności, czy dany produkt zawiera jaja, unikaj go, dopóki nie potwierdzisz tego u producenta.

Czego mogę się spodziewać, jeśli mam alergię na jajka?

Alergia na jajka może stanowić wyzwanie. Objawy mogą być łagodne lub ciężkie i nie można przewidzieć, jak zareaguje organizm. Jeśli wcześniej miałeś łagodną reakcję alergiczną na jajka, nie oznacza to, że przyszła ekspozycja na jajka będzie łagodna - może być ciężka. Jeśli miałeś ciężką reakcję alergiczną na jaja, jesteś bardziej narażony na ryzyko wystąpienia ciężkiej reakcji na jaja w przyszłości.

Jednakże, zachowując ostrożność, Ty lub Twoje dziecko możecie nadal bezpiecznie wykonywać swoje codzienne czynności. Pracownicy służby zdrowia mogą zalecić zasoby, grupy wsparcia i dietetyków, którzy pomogą w codziennej diecie.

Wraz z wiekiem dzieci ich układ trawienny dojrzewa i mogą one wyrosnąć z alergii na jajka. Udaj się do alergologa na coroczne testy, aby sprawdzić, czy Twoje dziecko wyrośnie z alergii na jajka.

Jak powinienem dbać o siebie, jeśli mam alergię na jajka?

Poniższe wskazówki mogą pomóc Ci zadbać o siebie lub swoje dziecko, jeśli masz alergię na jajka:

• Zawsze uważaj na to, co jesz i pijesz.
• Sprawdzaj etykiety żywieniowe przed spożyciem produktu, nawet jeśli żywność nie wywołała reakcji, gdy ostatnio ją jadłeś. Producenci mogą zmieniać przepisy i dodawać jajka.
• Jeśli Twoje dziecko ma alergię na jajka, naucz je, by nie przyjmowało jedzenia od przyjaciół lub kolegów z klasy.
• Podczas spożywania posiłków poza domem, poinformuj obsługę, że masz alergię na jajka i zadawaj szczegółowe pytania dotyczące składników i przygotowania żywności.
• Noś bransoletkę alertu medycznego z informacją o alergii na jajka lub kartę alertu medycznego.
• Dodaj swoją alergię pokarmową do ustawień lub aplikacji medycznej na telefon komórkowy.
• Porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jak przygotować się na reakcję. Może on przepisać automatyczny wstrzykiwacz epinefryny. Należy mieć go zawsze przy sobie na wypadek wystąpienia ciężkiej reakcji.

Jakich pokarmów należy unikać w przypadku alergii na jajka?

Typowe pokarmy, które mogą zawierać jajka to na przykład

• Chleb.
• Wypieki.
• Nadzienia do ciast i tortów.
• Custard.
• Eggnog.
• Pianki.
• Majonez.
• Alternatywy mięsa (mięso wegetariańskie).
• Makaron.
• Precle.
• Przetworzone mięso.
• Pudding.
• Sosy sałatkowe.

Inne często zadawane pytania

Skąd mam wiedzieć, czy mam nadwrażliwość na jajka?

Możesz mieć nadwrażliwość na jajka, jeśli po ich zjedzeniu wystąpią u Ciebie łagodne objawy. Jeśli uważasz, że masz nietolerancję jaj, porozmawiaj ze swoim lekarzem.

Jak długo alergia na jajka utrzymuje się w organizmie?

Około 70% dzieci z alergią na jajka wyrasta z niej przed ukończeniem 16 roku życia. Jednak niektóre osoby mogą nigdy nie wyrosnąć z alergii na jajka.

Czy alergia na jajka może rozwinąć się w późniejszym okresie życia?

Tak, alergia na jajka może rozwinąć się w późniejszym okresie życia.

Podsumowanie

Alergia na jajka może być nieprzyjemnym, a nawet przerażającym stanem. Objawy mogą być łagodne lub ciężkie. Możesz czuć się sfrustrowany, gdy nie wiesz, co powoduje Twoje objawy, ale Twój lekarz może Ci pomóc. Może on wykonać testy w celu potwierdzenia alergii na jajka. Może również skierować Cię do dietetyka, który pomoże Ci ustalić, co najlepiej dla Ciebie jeść i pić.

Treść:

• Czym jest alergia na soję?
• Co to jest alergia na soję?
• Jakie są objawy alergii na soję?
• Co powoduje alergię na soję?
• Jak diagnozuje się alergię na soję?
• Jak mogę zapobiec reakcji alergicznej na soję?
• Czego mogę się spodziewać, jeśli mam alergię na soję?
• Jaka jest różnica między alergią na soję a nietolerancją soi?
• Podsumowanie

Alergia na soję powoduje nadmierną reakcję układu odpornościowego na białko sojowe. Objawy obejmują rozstrój żołądka, kaszel i swędzenie. Ciężka alergia na soję może powodować anafilaksję. Alergolog może zdiagnozować alergię na soję za pomocą testów. Leczenie obejmuje przyjmowanie leków i unikanie produktów zawierających soję.

Czym jest alergia na soję?

Alergia na soję jest rodzajem alergii pokarmowej. Układ odpornościowy nadmiernie reaguje na spożytą (zjedzoną lub wypitą) soję. Dla wielu osób spożycie soi jest nieszkodliwe. Jednak w przypadku alergii na soję układ odpornościowy uważa białko zawarte w soi za szkodliwego „intruza”, podobnie jak bakterie lub wirusy.

Alergia na soję może być śmiertelna. W przypadku wystąpienia poważnych objawów reakcji alergicznej, takich jak trudności w oddychaniu lub obrzęk gardła, należy natychmiast wezwać pogotowie lub udać się na najbliższą izbę przyjęć.

Kogo dotyczy alergia na soję?

Alergia na soję może dotknąć każdego w każdym wieku. Jednak alergia na soję jest bardziej prawdopodobna u niemowląt i małych dzieci. Alergia na soję jest również bardziej prawdopodobna, jeśli masz inne alergie pokarmowe.

Wiele niemowląt wyrasta z alergii na soję, gdy są starsze.

Czy można rozwinąć alergię na soję?

Tak. Alergia na soję może wystąpić w każdym wieku. Niektóre pokarmy lub napoje, które wcześniej akceptowałeś bez problemów, mogą wywołać reakcję alergiczną.

Jak często występuje alergia na soję?

Alergia na soję występuje najczęściej u niemowląt i małych dzieci. Około 0,4% niemowląt jest uczulonych na soję.

Jak alergia na soję wpływa na mój organizm?

Alergia na soję powoduje reakcję alergiczną w organizmie. Reakcja alergiczna to reakcja organizmu na alergen. W przypadku alergii na soję organizm może reagować na dwa różne sposoby:

Reakcja, w której pośredniczy immunoglobulina E

W przypadku alergii na soję organizm reaguje wytwarzaniem immunoglobuliny E (IgE) po pierwszym kontakcie z soją. IgE to przeciwciało wytwarzane przez układ odpornościowy. Organizm wytwarza wiele różnych typów IgE, które są ukierunkowane na określone typy alergenów.

Reakcje IgE występują szybko po spożyciu soi. Reakcje mogą obejmować anafilaksję, która jest ciężką reakcją alergiczną, która może spowodować śmierć.

Reakcje, w których nie pośredniczy immunoglobulina E

Reakcje inne niż IgE mogą angażować układ odpornościowy, ale nie przeciwciała IgE. Reakcja na soję jest wolniejsza niż reakcja IgE-zależna. Jej rozwój może zająć do 48 godzin.

Większość alergii pokarmowych innych niż IgE, w tym soja, nie zagraża życiu. Jednak soja jest jednym z najczęstszych czynników wywołujących reakcje inne niż IgE u niemowląt.

Reakcje mogą obejmować nietolerancję białka sojowego lub eozynofilowe zapalenie przełyku (EoE). EoE powoduje stan zapalny w przełyku, który jest rurką łączącą usta z żołądkiem.

Jakie są objawy alergii na soję?

Objawy alergii na soję obejmują:

• Pokrzywka.
• Skurcze żołądka.
• Niestrawność.
• Nudności i wymioty.
• Biegunka.
• Swędzenie w gardle.
• Kaszel.
• Swędzenie.
• Wyprysk.
• Anafilaksja (trudności w oddychaniu, przyspieszone bicie serca, spadek ciśnienia krwi, zawroty głowy i dezorientacja).

Czy alergia na soję może powodować problemy żołądkowe?

Tak, alergia na soję może powodować problemy żołądkowe.

W przypadku nietolerancji soi, która różni się od alergii na soję, mogą wystąpić skurcze żołądka, niestrawność, biegunka, nudności i wymioty.

Czy soja powoduje stany zapalne?

Spożywanie dużych ilości soi może powodować stany zapalne. Nie ma jednak wystarczających badań, aby jednoznacznie stwierdzić, że soja powoduje stany zapalne.

Co powoduje alergię na soję?

Białka zawarte w soi powodują nadmierną reakcję układu odpornościowego.

Czy alergia na soję jest zaraźliwa?

Nie, alergia na soję nie jest zaraźliwa. Nie można przekazać alergii na soję innej osobie.

Jak diagnozuje się alergię na soję?

Alergolog jest pracownikiem służby zdrowia specjalizującym się w alergiach. Może on pomóc w zdiagnozowaniu alergii na soję za pomocą testów.

Może on zadać ci pytania przed wykonaniem testów na alergię na soję, w tym następujące:

• Czy w Twojej rodzinie występowały alergie pokarmowe?
• Czy kiedykolwiek zdiagnozowano u Ciebie inne alergie pokarmowe?
• Jakie są objawy alergii?
• Czy przyjmujesz jakieś leki dostępne bez recepty w celu leczenia objawów?
• Kiedy zauważyłeś, że objawy zaczęły się pojawiać?
• Czy prowadzisz dzienniczek żywieniowy?

Jakie testy są wykonywane w celu zdiagnozowania alergii na soję?

Alergolog może użyć różnych testów alergicznych, aby zdiagnozować alergię na soję na podstawie objawów. Testy te mogą obejmować

Badanie krwi

Podczas badania krwi alergolog użyje cienkiej igły (21 mm, nieco mniejszej niż rozmiar standardowego kolczyka), aby pobrać niewielką ilość krwi z żyły w ramieniu. Próbka krwi zostanie wysłana do laboratorium. Laboratorium doda białko sojowe do próbki krwi i zmierzy w niej poziom przeciwciał IgE.

Uzyskanie wyników badania krwi przesłanych do laboratorium może potrwać tydzień lub dłużej.

Test nakłucia (zadrapania) skóry

Test ten wystawia organizm na działanie niewielkich ilości białka sojowego.

Alergolog najpierw oczyści badany obszar skóry jodyną lub alkoholem. Obszar testowy znajduje się zwykle na przedramieniu lub górnej części pleców.

Alergolog użyje cienkiej igły (lancetu), aby wkłuć w skórę niewielką ilość płynu zawierającego białko sojowe. Lancet nie wchodzi głęboko w skórę. Poczujesz jedynie niewielkie uszczypnięcie i nie będziesz krwawić.

Niektórzy alergolodzy mogą stosować inną metodę testów skórnych. Umieszczają kroplę płynnego białka sojowego na skórze. Następnie, używając lancetu, lekko drapią skórę. Krople dostaną się do skóry przez zadrapanie. Odczujesz jedynie lekki dyskomfort i nie będziesz krwawić.

Po wykonaniu testu skórnego należy odczekać 15 minut. Następnie alergolog użyje linijki, aby zmierzyć wszelkie kolorowe plamy na skórze z testu sojowego lub testu kontrolnego.

Test skórny trwa mniej niż godzinę.

Stopniowana próba doustna

Aby ostatecznie zdiagnozować alergię pokarmową, alergolog może zalecić wykonanie próby prowokacyjnej. Może to być konieczne, jeśli historia rodzinna alergii pokarmowych i testy nie są zgodne.

Podczas doustnej próby prowokacyjnej zjesz niewielką ilość soi. Następnie alergolog będzie obserwował, czy wystąpi reakcja. Stopniowo możesz jeść więcej soi, aby zobaczyć, jak reaguje Twój organizm.

Stopniowa doustna próba prowokacyjna może trwać do czterech godzin.

Jak leczy się alergię na soję?

Jeśli masz alergię na soję, unikanie soi jest jedynym sposobem na uniknięcie reakcji. Zgodnie z prawem producenci muszą wymieniać soję na etykiecie składników pakowanej żywności.

Jeśli masz alergię na soję, musisz wziąć pod uwagę inne możliwe ekspozycje, w tym:

• Produkty niespożywcze. Niektóre produkty niespożywcze zawierają soję, w tym świece, kredki, środki czyszczące, karma dla zwierząt domowych, tkaniny syntetyczne oraz niektóre kosmetyki i przybory toaletowe. Jednak przepisy dotyczące etykietowania nie mają zastosowania do produktów niespożywczych. Jeśli nie masz pewności co do składników produktu niespożywczego, odwiedź stronę internetową producenta lub zadzwoń pod numer obsługi klienta, aby uzyskać pełną listę składników produktu.
• Wspólny zakład. Podczas procesu produkcyjnego niektóre produkty dzielą sprzęt lub powierzchnie z soją. Szukaj etykiet z napisem „Wyprodukowano na sprzęcie współdzielonym z soją”.

Jakich pokarmów i napojów powinienem unikać, jeśli mam alergię na soję?

Wiele różnych produktów spożywczych i napojów zawiera soję. Należą do nich na przykład

• Soja we wszystkich postaciach, w tym mąka sojowa, błonnik sojowy, albumina sojowa i mączka sojowa.
• Bezmleczne alternatywy soi, w tym mleko sojowe, lody sojowe, ser sojowy i jogurt sojowy.
• Soja (twaróg i granulat).
• Białko sojowe (koncentrat, izolat i hydrolizat).
• Orzechy sojowe i kiełki sojowe.
• Sos sojowy.
• Tofu i teksturowane białko roślinne (TVP).
• Edamame.
• Miso.
• Natto.
• Tempeh.
• Tamari.
• Hoisin.

Warto również uważać na żywność zawierającą naturalne i sztuczne aromaty, bulion warzywny, gumę roślinną i skrobię roślinną. Te produkty często zawierają białko sojowe.

Produkty zawierające hydrolizowane białko roślinne, hydrolizowane białko roślinne, wzmacniacz białka i wypełniacz białkowy mogą zawierać białko sojowe.

Soja może być również obecna w żywności i napojach, takich jak wódka i masła orzechowe.

Czy mogę spożywać lecytynę sojową lub olej sojowy?

Badania pokazują, że większość osób z alergią na soję może bezpiecznie spożywać pokarmy zawierające lecytynę sojową i olej sojowy. Olej sojowy nie powinien być tłoczony na zimno, wyciskany ani wytłaczany.

Jak mogę zapobiec reakcji alergicznej na soję?

Najlepszym sposobem zapobiegania reakcji alergicznej na soję jest ścisłe unikanie składników sojowych w żywności, napojach i innych produktach niespożywczych.

Sprawdzaj etykiety składników na wszystkich pakowanych produktach spożywczych. Jeśli nie masz pewności, czy dany produkt zawiera soję, unikaj go, dopóki nie skonsultujesz się z producentem.

Czego mogę się spodziewać, jeśli mam alergię na soję?

Życie z alergią na soję może być trudne. Objawy mogą wahać się od łagodnych do ciężkich i nie ma sposobu, aby przewidzieć, jak zareaguje organizm. Jednakże, zachowując ostrożność, można żyć pełnią życia. Lekarz może polecić zasoby, grupy wsparcia i dietetyków, którzy pomogą w codziennej diecie.

Niemowlęta i małe dzieci są bardziej narażone na alergię na soję niż dorośli. Większość dzieci wyrasta z alergii na soję przed ukończeniem 10 roku życia.

Jaka jest różnica między alergią na soję a nietolerancją soi?

Alergia na soję występuje, gdy układ odpornościowy nadmiernie reaguje na białko sojowe.

Nietolerancja soi występuje, gdy układ trawienny ma trudności z rozkładaniem (trawieniem) soi. Po spożyciu soi mogą wystąpić objawy, takie jak gazy, biegunka i ból brzucha.

Podsumowanie

Alergia na soję jest rodzajem alergii pokarmowej, która występuje, gdy układ odpornościowy omyłkowo wywołuje reakcję obronną na soję. Reakcja ta - lub reakcja alergiczna - może powodować różne objawy, w tym wymioty, skurcze żołądka, niestrawność, biegunkę, a w ciężkich przypadkach anafilaksję.

Możesz czuć się sfrustrowany, gdy nie wiesz, co powoduje Twoje objawy, ale Twój lekarz może Ci pomóc. Może on wykonać testy potwierdzające alergię na soję i przepisać leki. Może również skierować cię do dietetyka, który pomoże ci ustalić, co najlepiej dla ciebie jeść i pić.

Treść:

• Czym jest alergia na pszenicę?
• Co to jest alergia na pszenicę?
• Jakie są objawy alergii na pszenicę?
• Jakie są objawy anafilaksji?
• Co powoduje alergię na pszenicę?
• Jak diagnozuje się alergię na pszenicę?
• Leczenie alergii na pszenicę
• Jak mogę zapobiec alergii na pszenicę?
• Inne często zadawane pytania
• Podsumowanie

Alergia na pszenicę powoduje nadmierną reakcję układu odpornościowego na pszenicę. Objawy obejmują pokrzywkę, wysypkę, nudności, skurcze żołądka, nudności i biegunkę. Ciężkie alergie na pszenicę mogą powodować anafilaksję. Alergolog może zdiagnozować alergię na pszenicę za pomocą testów. Leczenie obejmuje przyjmowanie leków i unikanie produktów zawierających pszenicę.

Czym jest alergia na pszenicę?

Alergia na pszenicę jest jednym z najczęstszych rodzajów alergii pokarmowych. Układ odpornościowy nadmiernie reaguje na pszenicę, która została połknięta (zjedzona lub wypita) lub wdychana (wdychana). Dla wielu osób spożycie pszenicy jest nieszkodliwe. Jeśli jednak masz alergię na pszenicę, Twój układ odpornościowy uważa pszenicę za szkodliwego „intruza”, podobnie jak bakterie lub wirusy.

Alergia na pszenicę może być śmiertelna. W przypadku wystąpienia poważnych objawów reakcji alergicznej, takich jak obrzęk gardła, należy natychmiast wezwać pogotowie lub udać się na najbliższą izbę przyjęć.

Kogo dotyczy alergia na pszenicę?

Każdy może mieć alergię na pszenicę. Prawdopodobieństwo wystąpienia alergii jest wyższe, jeśli w rodzinie występowały przypadki alergii.

Jak powszechna jest alergia na pszenicę?

Badania sugerują, że od 0,2 do 1,3% światowej populacji ma alergię na pszenicę.

Jak alergia na pszenicę wpływa na mój organizm?

Alergia na pszenicę powoduje reakcję alergiczną w organizmie. Reakcja alergiczna to reakcja organizmu na alergen. W przypadku alergii na pszenicę organizm może reagować na dwa różne sposoby:

Reakcja, w której pośredniczy immunoglobulina E

W przypadku alergii na pszenicę organizm reaguje wytwarzaniem immunoglobuliny E (IgE) po spożyciu pszenicy. IgE to przeciwciało wytwarzane przez układ odpornościowy. Organizm wytwarza wiele różnych rodzajów IgE, które są wrażliwe na określone rodzaje alergenów.

Reakcje IgE występują szybko po spożyciu lub wdychaniu pszenicy. Zwykle pojawiają się w ciągu kilku minut, ale mogą wystąpić do czterech godzin później. Reakcje mogą obejmować anafilaksję, która jest ciężką reakcją alergiczną, która może spowodować śmierć.

Reakcja, w której nie pośredniczy immunoglobulina E

Reakcje inne niż IgE angażują układ odpornościowy, ale nie przeciwciała IgE. Reakcja alergiczna na pszenicę jest wolniejsza niż reakcja IgE-zależna. Jej rozwój może trwać do 48 godzin.

Reakcje mogą obejmować eozynofilowe zapalenie przełyku (EoE) lub eozynofilowe zapalenie żołądka (EG). EoE powoduje stan zapalny w przełyku, który jest rurką łączącą usta z żołądkiem. EG powoduje zapalenie wyściółki żołądka.

Jakie są objawy alergii na pszenicę?

Objawy alergii na pszenicę obejmują:

• Pokrzywka i obrzęk.
• Wysypka.
• Skurcze żołądka.
• Niestrawność.
• Nudności i wymioty.
• Biegunka.
• Zatkany nos.
• Katar.
• Kichanie.
• Ból głowy.
• Świszczący oddech.
• Anafilaksja.
• Stan zapalny.

Objawy alergii na pszenicę różnią się w zależności od osoby. Mogą być łagodne lub ciężkie.

Jakie są objawy anafilaksji?

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów anafilaksji należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Ciężkie objawy anafilaksji obejmują:

• Skrócenie oddechu (duszność).
• Trudności w połykaniu (dysfagia).
• Ucisk w klatce piersiowej.
• Uczucie przygnębienia lub strachu.
• Spadek ciśnienia krwi (niedociśnienie) ze słabym tętnem lub dezorientacją.
• Zwiększona częstość akcji serca.
• Wstrząs.
• Nagłe osłabienie.
• Zawroty głowy lub omdlenia (omdlenia).
• Pokrzywka lub obrzęk twarzy, języka i/lub gardła.
• Świszczący oddech.
• Kaszel.
• Ból brzucha.
• Nudności i wymioty.
• Biegunka.

Po jakim czasie od spożycia pszenicy pojawiają się objawy?

Zależy to od stopnia nasilenia alergii na pszenicę.

Mogą pojawić się w ciągu kilku minut od spożycia pszenicy lub trwać do 48 godzin.

Co powoduje alergię na pszenicę?

Białka zawarte w pszenicy powodują nadmierną reakcję układu odpornościowego. Istnieją cztery rodzaje białek pszenicy, na które możesz być uczulony:

• Albumina.
• Gliadyna.
• Globulina.
• Glutenina.

Czy można nagle stać się uczulonym na pszenicę?

Ludzie mogą rozwinąć reakcje IgE-zależne już w dzieciństwie, co może wydawać się nagłe. Reakcje bez pośrednictwa IgE mogą wydawać się rozwijać powoli w czasie u większości ludzi, zwłaszcza do momentu postawienia diagnozy.

Czy alergia na pszenicę jest zaraźliwa?

Nie, alergia na pszenicę nie jest zaraźliwa. Nie można przekazać alergii na pszenicę innej osobie.

Jak diagnozuje się alergię na pszenicę?

Alergolog jest pracownikiem służby zdrowia specjalizującym się w alergiach. Może on pomóc zdiagnozować alergię na pszenicę za pomocą testów - zwłaszcza jeśli jest ona spowodowana reakcją IgE-zależną.

Może on zadać ci pytania przed wykonaniem testów na alergię na pszenicę, w tym następujące:

• Czy w Twojej rodzinie występowała alergia na pszenicę?
• Czy kiedykolwiek zdiagnozowano u Ciebie inne alergie pokarmowe?
• Jakie są Twoje objawy?
• Czy przyjmujesz jakieś leki dostępne bez recepty w celu leczenia objawów?
• Kiedy zauważyłeś, że objawy zaczęły się pojawiać?
• Czy prowadzisz dzienniczek żywieniowy?

Jakie testy są wykonywane w celu zdiagnozowania alergii na pszenicę?

Alergolog może użyć różnych testów alergicznych, aby pomóc zdiagnozować alergię na pszenicę na podstawie objawów. Testy te mogą obejmować

test nakłucia (zadrapania) skóry

Ten test wystawia twoje ciało na działanie niewielkiej ilości białka pszenicy.

Alergolog najpierw oczyści badany obszar skóry jodyną lub alkoholem. Obszar testowy znajduje się zwykle na przedramieniu lub górnej części pleców.

Alergolog użyje cienkiej igły (lancetu), aby wstrzyknąć w skórę niewielką ilość płynu zawierającego białko pszenicy. Lancet nie wejdzie głęboko w skórę. Poczujesz jedynie niewielkie uszczypnięcie i nie będziesz krwawić.

Niektórzy alergolodzy mogą umieścić kroplę płynnego białka pszenicy na skórze. Następnie użyją lancetu, aby lekko podrapać skórę. Kropelki dostaną się do skóry poprzez zadrapanie. Odczujesz jedynie lekki dyskomfort i nie będziesz krwawić.

Reakcje alergiczne na pszenicę pojawiają się zwykle w ciągu 15 minut od ekspozycji. Reakcje zwykle obejmują okrągłe, odbarwione, uniesione plamy (bąble), które wyglądają jak ukąszenia owadów.

Następnie alergolog zmierzy rozmiar bąbla.

Badanie krwi (IgE)

Podczas badania krwi technik laboratoryjny użyje cienkiej igły do pobrania niewielkiej ilości krwi z żyły w ramieniu. Próbka krwi trafia do laboratorium. Laboratorium doda białko pszenicy do próbki krwi i zmierzy w niej poziom przeciwciał IgE.

Przesłanie wyników badania krwi do laboratorium może potrwać tydzień.

Stopniowana próba doustna

Jeśli wyniki testu skórnego lub badania krwi nie są jednoznaczne, alergolog może zlecić wykonanie stopniowanej doustnej próby prowokacyjnej.

Podczas stopniowanej próby doustnej zjesz niewielką ilość pszenicy w gabinecie alergologa. Alergolog będzie Cię obserwował, aby sprawdzić, czy wystąpi u Ciebie reakcja. Stopniowo możesz jeść więcej pszenicy, aby zobaczyć, jak reaguje Twój organizm.

Alergolog zleci eskalowaną doustną próbę prowokacyjną tylko w przypadku niskiego lub umiarkowanego ryzyka wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej.

Stopniowana próba doustna może trwać do czterech godzin.

Leczenie alergii na pszenicę

Czy można pozbyć się alergii na pszenicę?

Nie, nie można pozbyć się alergii na pszenicę. Jednak około 66% dzieci z niej wyrasta.

Najlepszym sposobem radzenia sobie z alergią na pszenicę jest jej unikanie. Zgodnie z prawem producenci muszą umieszczać pszenicę na etykietach składników pakowanej żywności.

Jeśli masz alergię na pszenicę, musisz wziąć pod uwagę inne możliwe ekspozycje, w tym:

• Artykuły niespożywcze. Niektóre produkty niespożywcze zawierają pszenicę, a także niektóre produkty kosmetyczne i toaletowe. Ustawa o etykietowaniu nie ma jednak zastosowania do produktów niespożywczych. Jeśli nie masz pewności co do składników produktu niespożywczego, odwiedź stronę internetową producenta lub zadzwoń pod numer obsługi klienta, aby uzyskać pełną listę składników produktu.
• Wspólny zakład. Podczas procesu produkcyjnego niektóre produkty dzielą sprzęt lub powierzchnie z pszenicą. Szukaj etykiet z napisem „Wyprodukowano na sprzęcie, który jest wspólny z pszenicą”.

Jakich pokarmów powinienem unikać, jeśli mam alergię na pszenicę?

Wiele różnych produktów spożywczych i napojów zawiera pszenicę lub białko pszenicy. Należą do nich na przykład

• Produkty pieczone, w tym ciasta, herbatniki i babeczki.
• Chleb.
• Płatki śniadaniowe.
• Kuskus.
• Hot dogi.
• Napoje słodowe.
• Makarony.
• Ciasto na pizzę.
• Seitan.
• Piwo pszeniczne.
• Mąki pszenne (pełnoziarniste, wzbogacone, ciastkarskie, mączka stalowa, mączka kamienna itp.)

Jak szybko po leczeniu poczuję się lepiej?

Leki przeciwhistaminowe zaczynają działać po około 30 minutach od ich zażycia. Są one najskuteczniejsze w ciągu pierwszych kilku godzin.

Kortykosteroidy zwykle zaczynają działać po około godzinie.

Zastrzyk z adrenaliny zacznie działać natychmiast po jego podaniu.

Jak mogę zapobiec alergii na pszenicę?

Najlepszym sposobem zapobiegania reakcji alergicznej na pszenicę jest ścisłe unikanie składników pszenicy w żywności i innych produktach niespożywczych.

Sprawdzaj etykiety składników na wszystkich pakowanych produktach spożywczych. Jeśli nie masz pewności, czy dany produkt zawiera pszenicę, unikaj go, dopóki nie skonsultujesz się z producentem.

Inne często zadawane pytania

Czy alergia na pszenicę to to samo co alergia na gluten?

Nie, alergia na pszenicę to nie to samo co alergia na gluten. Nie ma czegoś takiego jak alergia na gluten.

Mówiąc dokładniej, to, co niektórzy nazywają alergią na gluten, to celiakia. Celiakia to stan, w którym układ odpornościowy uszkadza jelito cienkie po spożyciu glutenu. Gluten jest białkiem występującym w niektórych zbożach, w tym w pszenicy, jęczmieniu i życie.

Jaka jest różnica między alergią na pszenicę a nietolerancją glutenu?

Alergia na pszenicę powoduje nadmierną reakcję układu odpornościowego po spożyciu pszenicy.

Nietolerancja glutenu jest reakcją układu trawiennego. Organizm nie jest w stanie prawidłowo trawić glutenu, co powoduje chorobę. Jeśli cierpisz na nietolerancję glutenu, możesz odczuwać zmęczenie, złe samopoczucie lub wzdęcia.

Jaka jest różnica między alergią na pszenicę a celiakią?

Alergia na pszenicę i celiakia są czasami ze sobą mylone. Różnią się one jednak od siebie.

Alergia na pszenicę powoduje, że układ odpornościowy reaguje reakcjami IgE-zależnymi lub nie-IgE-zależnymi.

W przypadku celiakii układ odpornościowy reaguje nadmiernie na gluten. Pszenica i inne zboża zawierają gluten. Układ odpornościowy reaguje, atakując wyściółkę jelit. Powoduje to stan zapalny i uszkadza włoskowate struktury wyściełające jelito cienkie (kosmki). Kosmki pomagają wchłaniać składniki odżywcze z pożywienia. Uszkodzone kosmki nie mogą wchłaniać składników odżywczych. Ostatecznie powoduje to niedożywienie bez względu na to, ile jedzenia spożywasz.

Podsumowanie

Alergia na pszenicę to rodzaj alergii pokarmowej, która występuje, gdy układ odpornościowy błędnie wywołuje reakcję obronną na pszenicę. Reakcja ta - lub reakcja alergiczna - może powodować różne objawy, w tym pokrzywkę, skurcze żołądka, niestrawność, biegunkę, a w ciężkich przypadkach anafilaksję. Możesz czuć się sfrustrowany, gdy nie wiesz, co powoduje Twoje objawy, ale Twój lekarz może Ci pomóc. Może on przeprowadzić testy w celu potwierdzenia alergii na pszenicę i przepisać leki. Może również skierować Cię do dietetyka, który pomoże Ci dowiedzieć się, co najlepiej dla Ciebie jeść i pić.

Treść:

• Czym jest refluks u dzieci?
• Jak często występuje refluks u dzieci?
• Jakie są objawy refluksu u dzieci?
• Co powoduje refluks u dzieci?
• Jakie są powikłania refluksu u dzieci?
• Jak diagnozuje się refluks u dzieci?
• Jakie jest leczenie refluksu u dzieci?
• Czy można zapobiegać refluksowi u niemowląt?
• Czym jest cichy refluks u dzieci?
• Podsumowanie

Refluks to stan, w którym pokarm z żołądka dziecka powraca do przełyku, co może prowadzić do plucia lub wymiotów. Refluks jest powszechny u dzieci w pierwszym roku życia i zazwyczaj jest nieszkodliwy. Czasami jednak jest objawem choroby refluksowej przełyku (GERD) lub innych schorzeń wymagających leczenia.

Czym jest refluks u dzieci?

Refluks (kwaśne odbijanie) to stan, w którym pokarm z żołądka dziecka cofa się do przełyku. Może to prowadzić do plucia i/lub wymiotów. U większości dzieci refluks żołądkowy nie stanowi problemu. Dzieje się tak, ponieważ przewód pokarmowy dziecka nie jest jeszcze w pełni dojrzały.

Dziecko może pluć często - nawet codziennie - ale nie ma żadnych problemów zdrowotnych. Pracownicy służby zdrowia nazywają takie dzieci „szczęśliwymi plujkami”. Dzieje się tak dlatego, że plucie może w ogóle nie przeszkadzać dziecku. Może też trochę płakać lub denerwować się, ale poza tym nic mu nie jest. Refluks zwykle ustępuje przed pierwszymi urodzinami dziecka.

U niektórych dzieci refluks jest poważniejszy i wpływa na ich zdolność do przyjmowania wystarczającej ilości składników odżywczych. Zwykle mają również inne objawy, takie jak krew w wymiocinach, słaby przyrost masy ciała lub przewlekły kaszel. Pracownicy służby zdrowia nazywają to „uciążliwymi objawami”. Takie objawy oznaczają różnicę między refluksem żołądkowo-przełykowym (GER) a chorobą refluksową przełyku (GERD).

Refluks żołądkowo-przełykowy (GER) a choroba refluksowa przełyku (GERD)

Zarówno GER, jak i GERD odnoszą się do refluksu kwasu u osób w każdym wieku, ale istnieją między nimi istotne różnice:

• Refluks żołądkowo-przełykowy (GER) Jest to sporadyczny epizod refluksu kwasu, który starsze dzieci i dorośli opisują jako niestrawność lub zgagę. Jest on nieszkodliwy i nie jest chorobą. Refluks żołądkowo-przełykowy u dzieci zwykle ustępuje w ciągu pierwszego roku życia. Do tego czasu proste zmiany we wzorcach karmienia mogą pomóc dziecku mniej pluć.
• Choroba refluksowa przełyku (GERD). GERD odnosi się do przewlekłego refluksu kwaśnego, który może wpływać na jakość życia danej osoby i uszkadzać jej przełyk. Niemowlęta z GERD wymagają dokładniejszego monitorowania i mogą odnieść korzyści z leczenia, takiego jak leki.

Jako zaniepokojony rodzic, jak rozróżnić tę chorobę? Nie jest to łatwe, zwłaszcza gdy dziecko nie potrafi jeszcze opisać słowami swojego samopoczucia. Jeśli Twoje dziecko często pluje i Cię to niepokoi, warto porozmawiać z pediatrą. Weźmie on pod uwagę objawy i historię medyczną dziecka, aby zdiagnozować lub wykluczyć GERD i inne możliwe schorzenia.

Plucie a wymioty - jaka jest różnica między tymi dwoma objawami?

Zastanawiając się nad objawami refluksu, warto znać różnicę między pluciem a wymiotami. Plucie oznacza, że zawartość żołądka dziecka łatwo wypływa z ust. Dziecko może również wymiotować. Tylko niewielka ilość wypływa na raz i nie jest wypychana przez silne skurcze mięśni.

Z drugiej strony, podczas wymiotów występują skurcze mięśni. Mięśnie w środku ciała dziecka kurczą się i wypychają zawartość żołądka. Zwykle powoduje to dyskomfort i płacz dziecka, podczas gdy wypluwanie nie przeszkadza mu.

GER może obejmować plucie i/lub sporadyczne wymioty. Jeśli jednak dziecko głównie wymiotuje, a nie pluje, może to być oznaką refluksu żołądkowo-przełykowego lub innego schorzenia.

Jak często występuje refluks u dzieci?

Refluks u dzieci występuje bardzo często. Około 50% niemowląt w wieku poniżej 3 miesięcy wykazuje objawy refluksu, takie jak plucie, co najmniej raz dziennie. Około 66% niemowląt wykazuje codzienne objawy refluksu do 4 miesiąca życia. Jednak w wieku 7 miesięcy liczba ta spada do 14%, a w wieku 10-14 miesięcy wynosi mniej niż 5%. Większość z tych dzieci ma refluks żołądkowo-przełykowy, który jest powszechny w pierwszym roku życia i nie jest powodem do niepokoju. Jednak niektóre z tych dzieci mają GERD.

Naukowcy nie wiedzą dokładnie, ile dzieci ma GERD. Wiele objawów GERD jest niespecyficznych. Innymi słowy, objawy nie są specyficzne dla GERD, ale mogą wskazywać na wiele innych możliwych przyczyn lub stanów. Dlatego też może być trudno ustalić, czy dziecko ma GERD.

Naukowcy wiedzą jednak, że GERD częściej dotyka niemowlęta i dzieci, które

• mają przepuklinę rozworu przełykowego
• Mają zaburzenia wpływające na mózg lub układ nerwowy.
• mają mukowiscydozę
• cierpią na epilepsję
• urodziły się z chorobami wpływającymi na przełyk
• chorują na astmę.
• urodziły się przedwcześnie (poród przedwczesny).

Jakie są objawy refluksu u dzieci?

Głównym objawem refluksu u niemowląt jest plucie i/lub wymioty występujące po karmieniu. Zazwyczaj dzieci plują tylko trochę i kontynuują swoje normalne czynności. Jest to typowe dla wielu dzieci w pierwszym roku życia. Jednak inne objawy, takie jak odmowa jedzenia lub kaszel, mogą wskazywać na chorobę refluksową przełyku (GERD).

Objawy choroby refluksowej przełyku (GER) u niemowląt

Objawy refluksu żołądkowo-przełykowego obejmują

• Plucie i/lub wymioty po karmieniu.
• Karmienie trwające dłużej niż zwykle lub przerywane pluciem (sporadycznie).

Refluks nie jest jedyną przyczyną tych objawów. Jest to jednak jedna z możliwości.

Dzieci z refluksem żołądkowo-przełykowym normalnie przybierają na wadze i zazwyczaj nie mają problemów z karmieniem. Wydaje się, że refluks również nie ma na nie wpływu.

Refluks u niemowląt zwykle rozpoczyna się w wieku od 2 do 3 tygodni i osiąga szczyt w wieku od 4 do 5 miesięcy. Powinien całkowicie ustąpić w wieku od 9 do 12 miesięcy. Niezwykłe jest to, że objawy refluksu żołądkowo-przełykowego zaczynają się w pierwszym tygodniu życia dziecka lub po ukończeniu przez nie 6 miesiąca życia. W takich przypadkach objawy mogą wskazywać na GERD lub inną chorobę.

Objawy choroby refluksowej przełyku (GERD) u niemowląt

Objawy choroby refluksowej przełyku u niemowląt obejmują:

• Plucie i/lub wymioty, które mogą być gwałtowne.
• Dyskomfort lub drażliwość, które mogą obejmować płacz lub wyginanie pleców podczas karmienia.
• Odmowa karmienia piersią lub picia z butelki.
• Nieprzybieranie na wadze lub brak wzrostu.
• Wymioty krwią.
• Trudności w połykaniu.
• Kaszel.
• Świszczący oddech.
• Głośny oddech (stridor).
• Chrypka.

Objawy te mogą wskazywać na wiele innych możliwych chorób poza GERD. Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów u swojego dziecka, skontaktuj się z pediatrą.

Co powoduje refluks u dzieci?

Refluks występuje, gdy klapa mięśniowa łącząca przełyk i żołądek dziecka nie jest w pełni rozwinięta lub otwiera się, gdy nie powinna. Zawór ten to mięsień pierścieniowy zwany dolnym zwieraczem przełyku. Rozluźnia się on, aby umożliwić przemieszczanie się pokarmu z przełyku do żołądka dziecka. Następnie zaciska się, aby zapobiec cofaniu się pokarmu. Mięsień ten, podobnie jak wszystkie mięśnie dziecka, nadal rozwija się w pierwszym roku życia dziecka. W związku z tym może nie pozostawać zamknięty tak dobrze, jak później.

Pokarm i kwasy w żołądku dziecka mogą czasami naciskać na zastawkę i powodować jej otwarcie, gdy nie powinna. Może się to zdarzyć, gdy dziecko jest bardzo najedzone lub nagle zmienia pozycję (na przykład z pozycji stojącej na leżącą).

Jakie są powikłania refluksu u dzieci?

Refluks żołądkowo-przełykowy nie powoduje powikłań. Jednak refluks żołądkowo-przełykowy może prowadzić do

• Opóźnienia w normalnym przybieraniu na wadze i wzroście.
• Refluksowego zapalenia przełyku.
• Zwężenia przełyku.
• Przełyku Barretta.
• Problemy z oddychaniem.

Jak diagnozuje się refluks u dzieci?

Pediatra zapozna się z historią medyczną dziecka i przeprowadzi badanie fizykalne. Musi ustalić, czy refluks u dziecka jest czymś, z czego wyrośnie (GER), czy stanem, który może wymagać leczenia (GERD). Jeśli podejrzewają GERD, będą szukać oznak powikłań. Muszą również wykluczyć inne choroby, które mają takie same oznaki i objawy jak refluks żołądkowy. Oto, czego można się spodziewać.

Najpierw pediatra porozmawia z Tobą o tym, co zauważyłeś. Będzie zadawał pytania, takie jak:

• W jakim wieku zaczęły się objawy u dziecka?
• Czy karmisz piersią czy używasz sztucznego mleka?
• Jeśli używasz sztucznego mleka, jakiego rodzaju? Czy coś do niego dodajesz?
• Jak często karmisz dziecko i jak długo trwa każde karmienie?
• Jak często karmisz dziecko?
• Jakie wzorce zauważasz podczas plucia lub wymiotów? Na przykład, czy zawsze zaraz po karmieniu? Czy w nocy?

Porozmawia również z Tobą o historii medycznej Twojego dziecka i wszelkich chorobach występujących w rodzinie.

Następnie pediatra zbada dziecko i sprawdzi, czy nie ma żadnych objawów choroby, w tym chorób mózgu lub płuc. Zmierzy również wzrost i wagę dziecka, aby sprawdzić, czy jego wzrost przebiega zgodnie z planem.

Wszystkie te informacje pomogą pediatrze ustalić, czy dziecko ma GER, GERD lub inną chorobę. Pediatra może skierować Cię do gastroenterologa dziecięcego, który może również ocenić Twoje dziecko i pomóc w postawieniu diagnozy.

Jakie badania wykonuje się w celu zdiagnozowania tego schorzenia?

Większość dzieci nie potrzebuje badań diagnostycznych. Pracownicy służby zdrowia czasami stosują testy, jeśli

• Potrzebują więcej informacji do postawienia diagnozy.
• Podejrzewają, że dziecko cierpi na inne schorzenie poza GERD.
• Chcą sprawdzić, czy nie występują oznaki powikłań.

Możliwe badania diagnostyczne w takich sytuacjach obejmują

• Endoskopia górnego odcinka przewodupokarmowego. Badanie to umożliwia obejrzenie górnego odcinka przewodu pokarmowego dziecka z bliska za pomocą kamery.
• Seria badań górnego odcinka przewodu pokarmowego. Badanie to pozwala uzyskać ruchome obrazy przełyku, żołądka i górnego odcinka jelita cienkiego dziecka przy użyciu promieni rentgenowskich.
• Badanie impedancji pH. Badanie to mierzy, jak często treść żołądkowa dziecka przedostaje się do przełyku. Mierzy również poziom pH lub kwasowość treści.

Jak leczy się refluks u dzieci?

Leczenie refluksu u dziecka zależy od jego nasilenia. Niemowlęta z refluksem żołądkowo-przełykowym nie potrzebują leków. Zamiast tego mogą skorzystać ze zmian w sposobie karmienia. Takie zmiany mogą również pomóc dzieciom z GERD, ale te dzieci czasami potrzebują leków. Rzadko kiedy dzieci z GERD wymagają operacji.

Lekarz dziecka dostosuje leczenie do jego potrzeb. Możliwe metody leczenia obejmują

• Zagęszczone karmienie. Polega ono na dodaniu substancji do mleka matki lub mieszanki dla niemowląt, aby je zagęścić. Badania pokazują, że może to pomóc zmniejszyć widoczne objawy refluksu, takie jak plucie. Przed wypróbowaniem zagęszczaczy należy zawsze skonsultować się z pediatrą. Doradzi on, czy jest on odpowiedni dla Twojego dziecka i jaki rodzaj zagęszczacza wybrać. Może na przykład zalecić stosowanie płatków owsianych do zagęszczania sztucznego mleka lub zagęszczacza z ziaren chleba świętojańskiego do mleka matki.
• Zmiany we wzorcach karmienia. W przypadku refluksu pomocne może być częstsze karmienie dziecka, ale za każdym razem mniejszą ilością mleka lub sztucznego mleka. Ważne jest, aby skonsultować się z pediatrą przed wprowadzeniem takich zmian, aby upewnić się, że dziecko nadal otrzymuje wystarczającą ilość składników odżywczych. Jeśli karmisz piersią, powinnaś również skonsultować się z konsultantem laktacyjnym lub specjalistą ds. karmienia piersią (lekarzem ze specjalistycznym przeszkoleniem w zakresie karmienia piersią).
• Usuwanie białka mleka krowiego. Dzieci uczulone na białko mleka krowiego również plują i wymiotują. Tak więc to, co wygląda jak refluks, może być w rzeczywistości alergią. Pediatra może zalecić odstawienie mleka krowiego na dwa tygodnie, aby sprawdzić, czy objawy ustąpią. To powiedziawszy, jeśli karmisz piersią, usuń z diety wszystkie formy nabiału. A jeśli używasz sztucznego mleka, może być konieczne przejście na inny rodzaj. Twój pediatra poprowadzi Cię w Twojej wyjątkowej sytuacji.
• Leki. Pracownicy służby zdrowia przepisują leki tylko dzieciom, które wyraźnie cierpią na GERD, a nawet wtedy tylko w wybranych przypadkach.
• Operacja. Jeśli inne środki nie są wystarczające do leczenia GERD lub jego powikłań, operacja może być opcją. Gastroenterolog dziecięcy może powiedzieć więcej na temat opcji chirurgicznych, w tym laparoskopowej fundoplikacji Nissena. Lekarze rozważają operację u dzieci tylko w wybranych przypadkach.

Czy można zapobiec refluksowi u niemowląt?

Zapobieganie refluksowi nie zawsze jest możliwe. Jednak kilka prostych zmian może pomóc dziecku rzadziej pluć:

• Wypróżniaj się podczas i po karmieniu. Nadmiar gazów w brzuszku dziecka może powodować plucie. Odciąganie pokarmu podczas karmienia może pomóc zapobiec gromadzeniu się gazów.
• Po jedzeniu trzymaj dziecko w pozycji pionowej przez około 30 minut. Nie kładź go od razu na brzuszku.
• Porozmawiaj z pediatrą o przekarmieniu i sposobach zapobiegania mu. Brzuszek dziecka może pomieścić tylko tyle na raz. Pediatra może pomóc Ci nauczyć się, jak złagodzić karmienie, aby dziecko otrzymało to, czego potrzebuje, ale nie było zbyt pełne.

Czym jest cichy refluks u niemowląt?

Cichy refluks to stan, w którym część treści żołądkowej dziecka dostaje się do przełyku, ale nie wydostaje się z ust. Zamiast tego trafia z powrotem do żołądka dziecka. W niektórych przypadkach dzieje się tak, ponieważ dziecko je połyka. W innych przypadkach dzieje się tak, ponieważ treść nie trafia do ust.

Cichy refluks nie oznacza, że dziecko jest spokojne. Dzieci z cichym refluksem mogą płakać, kaszleć lub mieć chrypkę. Ponieważ jednak nie widzisz, jak dziecko pluje, możesz nie zdawać sobie sprawy z tego, co się dzieje. Refluks jest zatem „cichy” w tym sensie, że nie jest dla Ciebie oczywisty. Więcej informacji na temat wpływu refluksu na dziecko może udzielić pediatra.

Podsumowanie

Nikt nie powiedział, że pierwsze miesiące będą łatwe. Jednak nic tak naprawdę nie może przygotować Cię na zmartwienie i wyczerpanie, które odczuwasz podczas opieki nad dzieckiem. Dlatego nic dziwnego, że martwisz się, gdy widzisz, że Twoje dziecko kwili, zwłaszcza jeśli zdarza się to codziennie. Czy to normalne? Czy moje dziecko będzie wystarczająco odżywione? Kiedy to się skończy?

Ważne jest, aby wiedzieć, że plucie nie jest zwykle problemem zdrowotnym. I zwykle nie wymaga przyjmowania leków. Jeśli jednak Twoje dziecko cierpi na refluks żołądkowo-przełykowy, istnieje leczenie, które może pomóc. Porozmawiaj z pediatrą o swoich pytaniach i wątpliwościach. Pomoże ci on przejść przez ten okres, niezależnie od tego, jak będzie on wyglądał.

Treść:

• Co to jest wzdęty brzuch?
• Dlaczego mam wzdęty brzuch?
• Jak powszechne są wzdęcia?
• Co powoduje wzdęcia?
• Pielęgnacja i leczenie wzdętego brzucha
• Jak mogę zapobiec wzdęciom brzucha?
• Podsumowanie

Wzdęty brzuch jest napięty, pełny i często bolesny. Możesz odczuwać wzdęcia, nawet jeśli nie masz rozdętego brzucha. Wzdęcia to zazwyczaj problem z przewodem pokarmowym, choć pewną rolę odgrywają również hormony i stres. Czasami jest to ukryty stan chorobowy.

Co to jest wzdęty brzuch?

Wzdęty brzuch to przede wszystkim uczucie napięcia, ucisku lub pełności w jamie brzusznej. Może, ale nie musi mu towarzyszyć wyraźnie rozdęty (spuchnięty) brzuch. Uczucie to może wahać się od lekkiego dyskomfortu do silnego bólu. Zwykle ustępuje po pewnym czasie, ale u niektórych osób jest problemem nawracającym. Problemy trawienne i wahania hormonalne mogą powodować cykliczne wzdęcia. Jeśli wzdęcia brzucha nie ustępują, należy zgłosić się do lekarza w celu ustalenia ich przyczyny.

Dlaczego mam wzdęty brzuch?

Najczęstszą przyczyną bólu brzucha i wzdęć jest nadmiar gazów jelitowych. Jeśli żołądek wzdyma się po jedzeniu, może to oznaczać problem z trawieniem. Może to być prosta przyczyna, taka jak zbyt szybkie jedzenie, lub nietolerancja pokarmowa lub inny stan, który powoduje gromadzenie się gazów i treści przewodu pokarmowego. Inną częstą przyczyną tymczasowych wzdęć jest cykl menstruacyjny. Czasami wzdęty brzuch może wskazywać na poważniejsze schorzenie.

Jak często występują wzdęcia brzucha?

Od 10 do 25% zdrowych osób skarży się na sporadyczne wzdęcia brzucha. Do 75% opisuje swoje objawy jako umiarkowane lub ciężkie. Około 10% osób twierdzi, że doświadcza ich regularnie. Wśród osób, u których zdiagnozowano zespół jelita drażliwego (IBS), odsetek ten może sięgać nawet 90%. Do 75% kobiet doświadcza wzdęć przed i w trakcie miesiączki. Tylko 50% osób, które doświadczają wzdęć, zgłasza również rozdęty brzuch.

Co powoduje wzdęcia brzucha?

Gaz

Gaz jest naturalnym produktem ubocznym trawienia, ale zbyt duża ilość gazów jelitowych oznacza, że trawienie nie jest prawidłowe. Podczas gdy można przyjmować gazy połykając powietrze lub pijąc napoje gazowane, gazy te zwykle uciekają przez odbijanie, zanim dotrą do jelit. Gazy w jelitach powstają głównie podczas trawienia węglowodanów przez bakterie jelitowe w procesie zwanym fermentacją.

Jeśli zachodzi zbyt duża fermentacja, dzieje się tak dlatego, że zbyt wiele węglowodanów nie zostało naturalnie wchłoniętych wcześniej w procesie trawienia, zanim dotarły do bakterii jelitowych. Może to mieć kilka przyczyn. Być może po prostu zjadłeś zbyt dużo i zbyt szybko, aby zapewnić prawidłowe trawienie. Możesz też mieć nietolerancję pokarmową lub chorobę przewodu pokarmowego. Możliwe przyczyny obejmują:

• Nieprawidłowe wchłanianie węglowodanów. Wiele osób ma trudności z trawieniem niektórych węglowodanów (cukrów). Najczęstszymi winowajcami są laktoza, fruktoza oraz węglowodany zawarte w pszenicy i fasoli. Możesz mieć nietolerancję lub po prostu ogólne trudności, które powodują, że twoje ciało zmaga się z cięższymi węglowodanami. Dietetyk lub specjalista ds. przewodu pokarmowego może pomóc w wyizolowaniu wrażliwości pokarmowej.
• Nadmierny wzrost bakterii w jelicie cienkim (SIBO). Występuje, gdy bakterie jelitowe z jelita grubego przedostają się do jelita cienkiego. Przerost tych bakterii może przytłoczyć inne bakterie, które powinny je równoważyć. Niektóre bakterie faktycznie pochłaniają gazy wytwarzane przez inne, ale zbyt duża ilość jednego rodzaju i niewystarczająca ilość innego może zaburzyć tę równowagę.
• Niestrawność czynnościowa. IBS i dyspepsja czynnościowa są diagnozowane, gdy organizm ma większe trudności z trawieniem z niewyjaśnionych przyczyn. Objawy często obejmują gazy i wzdęcia po jedzeniu. Uważaj na klasyczne niepokojące objawy, takie jak biegunka lub zaparcia, nudności, wymioty, gorączka, krwawienie, niedokrwistość i niezamierzona utrata masy ciała.
• Nadwrażliwość trzewna. Niektórzy ludzie odczuwają gazy i wzdęcia, nawet jeśli ich objętość gazów jest normalna. Stan ten często koreluje z IBS i innymi zaburzeniami, które obejmują szlaki nerwowe między jelitami a mózgiem. U niektórych osób dochodzi nawet do hiperreakcji mięśniowej w celu stworzenia większej przestrzeni w jamie brzusznej dla gazów (dyssynergia abdominofreniczna). Ich mięśnie brzucha rozluźniają się i wybrzuszają na zewnątrz w obecności gazów, nawet jeśli ich rzeczywista objętość jest normalna.

Zawartość przewodu pokarmowego

Mogą to być ciała stałe, płyny i gazy. Treść pokarmowa może gromadzić się w układzie trawiennym, gdy występuje zastój lub ograniczenie w przewodzie pokarmowym lub gdy mięśnie, które przemieszczają treść pokarmową, są w jakiś sposób osłabione. Nagromadzenie treści pokarmowej w przewodzie pokarmowym pozostawia mniej miejsca na przetworzenie normalnej ilości gazów. W jamie brzusznej pozostaje również mniej miejsca na inne rzeczy, w tym krążące płyny i tłuszcz, co sprawia, że wszystko jest ciaśniejsze. Przyczyny gromadzenia się gazów mogą być następujące:

• Zaparcia. Możesz mieć sporadyczne zaparcia z powodu diety lub czynników związanych ze stylem życia, lub możesz mieć przewlekłe zaparcia z powodu choroby podstawowej. Nagromadzony kał w okrężnicy powoduje, że niedawno strawiony pokarm pozostaje dłużej w jelitach, czekając na zejście. Wszystko powiększa się, aby pomieścić dodatkową objętość, co prowadzi do wzdęć.
• Niedrożność jelit. Jeśli jelita nie powstrzymują nagromadzonego kału, może to być coś poważniejszego. Zarówno jelito grube, jak i cienkie mogą być zablokowane przez guzy, blizny, zwężenia, zwężenia lub przepukliny. Choroby zapalne, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna i uchyłkowatość, mogą uszkadzać części jelita cienkiego i tworzyć zwężenia, które zwężają przepływ treści pokarmowej.
• Zaburzenia motoryki mogą powodować zaparcia lub po prostu powodować wolniejsze przesuwanie się treści przez przewód pokarmowy. Zazwyczaj są to zaburzenia mięśni i nerwów, które wyczuwają treść pokarmową w przewodzie pokarmowym. Przykłady obejmują rzekomą niedrożność jelit, stan, który naśladuje skutki niedrożności, mimo że jej nie ma, gastroparezę, częściowy paraliż mięśni żołądka i dysfunkcję dna miednicy.
• Niedawny przyrost masy ciała. Waga, która wzrosła w ciągu ostatniego roku, ma tendencję do przemieszczania się najpierw do jamy brzusznej. Jeśli przytyłeś dziesięć lub więcej kilogramów, prawdopodobnie wpływa to na objętość Twojego brzucha. Oznacza to mniej miejsca na normalne procesy trawienne, więc nawet normalne jedzenie może powodować uczucie nadmiernego wzdęcia podczas trawienia. Czasami zatrzymywanie wody jest również związane z przyrostem masy ciała, co może powodować uczucie wzdęcia z płynami w żołądku i innych miejscach.

Hormony

Być może zauważyłaś, że twój wzdęty brzuch podąża za innym cyklem - nie tyle cyklem trawiennym, co cyklem menstruacyjnym. Jeśli tak, nie jesteś sama. Aż 3 na 4 kobiety twierdzą, że doświadczają wzdęć brzucha przed i podczas menstruacji. Wzdęcia są również częstą dolegliwością podczas wahań hormonalnych w okresie okołomenopauzalnym. Kobiece hormony zasługują na szczególną uwagę, jeśli chodzi o wzdęcia brzucha, ponieważ mogą wpływać na wzdęcia z wielu perspektyw - płynów, gazów, refluksu przewodu pokarmowego - a także na wrażliwość na te rzeczy.

Po pierwsze, estrogen powoduje zatrzymywanie wody. Kiedy estrogen wzrasta, a progesteron spada, pojawiają się wzdęcia spowodowane płynami. Może to powodować wzdęcia brzucha, a także zwiększenie objętości macicy tuż przed miesiączką. Jednak hormony działają również na układ trawienny. Estrogen i progesteron mogą powodować gazy jelitowe poprzez spowolnienie lub przyspieszenie ruchliwości jelit. Receptory estrogenowe w przewodzie pokarmowym wpływają również na wrażliwość trzewną - co sprawia, że brzuch jest wzdęty.

Inne przyczyny

Wzdęcia, które pojawiają się i znikają, mają zwykle przyczyny trawienne, hormonalne lub jedne i drugie. Przyczyny te mogą również powodować ogólne złe samopoczucie i zmęczenie. Jeśli objawy w końcu ustąpią, prawdopodobnie nie są one poważne. Jeśli jednak wzdęcia brzucha nie ustępują lub nasilają się, lub jeśli występują inne objawy poważnej choroby, takie jak gorączka lub wymioty, należy zwrócić się o pomoc lekarską w celu wykluczenia innych przyczyn medycznych. Mogą one obejmować

• Wodobrzusze Jest to stopniowe gromadzenie się płynu w jamie brzusznej. Zwykle jest spowodowane chorobą wątroby, czasami niewydolnością nerek lub serca.
• Niewydolność trzustki. Jest to rodzaj dysfunkcji trzustki, w której trzustka nie może już wytwarzać wystarczającej ilości enzymów trawiennych, aby pełnić swoją funkcję w procesie trawienia.
• Zapalenie żołądka (zapalenieżołądka ) lub jelit (zapalenie jelit). To ostatnie jest zwykle spowodowane infekcją bakteryjną (zwykle infekcją H. pylori ) lub nadmiernym spożyciem alkoholu. Może być również związane z wrzodami trawiennymi.
• Rak (jajnika, macicy, okrężnicy, trzustki, żołądka lub krezki). Coroczne wizyty kontrolne u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej są ważne dla badań przesiewowych w kierunku raka.

Opieka i leczenie wzdętego brzucha

Jak długo utrzymują się wzdęcia brzucha?

Jeśli wzdęcia są spowodowane czymś, co zjadłeś lub wypiłeś, lub wahaniami hormonalnymi, powinny zacząć ustępować w ciągu kilku godzin lub dni. Jeśli masz zaparcia, nie znikną one, dopóki nie zaczniesz robić kupy. Woda, ćwiczenia i herbatki ziołowe mogą pomóc we wszystkich tych czynnościach. Jeśli dolegliwości nie mijają lub nasilają się, należy zwrócić się o pomoc medyczną.

Co łagodzi wzdęcia?

To, co przyniesie ulgę w dłuższej perspektywie, będzie zależeć od przyczyny dyskomfortu. Być może będziesz potrzebować profesjonalnej diagnozy, aby dotrzeć do źródła problemu. Jeśli jednak szukasz domowych środków, które przyniosą ulgę Twojemu żołądkowi dzisiaj lub zapobiegną wzdęciom jutro, jest kilka rzeczy, które możesz wypróbować.

• Herbaty ziołowe, w tym mięta pieprzowa, rumianek, imbir, kurkuma i koper włoski, mogą wspomóc trawienie i pomóc w usuwaniu gazów. Herbata z mniszka lekarskiego może pomóc złagodzić zatrzymywanie wody.
• Kapsułki z olejkiem z mięty pieprzowej są naturalnym środkiem przeciwskurczowym. Oznacza to, że pomagają rozluźnić mięśnie jelit. Może to pomóc w pozbyciu się zablokowanej kupy i gazów, zwłaszcza jeśli problemy wynikają z trudności w poruszaniu się.
• Suplementy z magnezem pomagają zneutralizować kwas żołądkowy i rozluźnić mięśnie jelit. Magnez ma naturalny efekt przeczyszczający, który może być pomocny od czasu do czasu, ale jeśli używasz go zbyt często, może stać się nawykiem.
• Probiotyki mogą pomóc uzupełnić lub przywrócić równowagę bakterii jelitowych. Niektóre z nich pomagają w lepszym trawieniu pokarmu, a inne mogą pomóc w absorpcji nadmiaru gazów. Być może będziesz musiał przyjmować je konsekwentnie przez kilka dni lub tygodni, aby naprawdę zauważyć różnicę.
• Łuski babki płesznik są popularnym suplementem błonnika, który może pomóc w regularnym oddawaniu stolca. Suplementy z błonnikiem należy zawsze wprowadzać stopniowo i popijać dużą ilością wody. W razie potrzeby można również stosować dostępne bez recepty środki przeczyszczające.
• Regularne ćwiczenia z naciskiem na wzmocnienie rdzenia ciała mogą pomóc w zwalczaniu wzdęć brzucha.

Jak mogę zapobiec wzdęciom brzucha?

Jeśli wzdęcia brzucha są spowodowane dietą lub alkoholem, można im zapobiec, wprowadzając pewne zmiany w stylu życia. Dobre ogólne zasady obejmują:

• Jedz dużo błonnika. Jeśli zwykle nie przyjmujesz dużej ilości błonnika w diecie, powinieneś zacząć stopniowo, aby nie przeciążać organizmu. Błonnik spowoduje początkowo więcej gazów, ale gdy zacznie przemieszczać się przez układ trawienny, pomoże usunąć fermentujący kał, który w nim utknął. Błonnik zmusi również organizm do picia większej ilości wody i sprawi, że szybciej poczujesz się pełny, dzięki czemu nie będziesz się przejadać. Wreszcie, błonnik jest prebiotykiem, który pomaga odżywiać i wspierać dobre bakterie w jelitach.
• Pij dużo wody. Wspomoże to motorykę całego przewodu pokarmowego i zapobiegnie sytuacji, w której strawiony pokarm jest zbyt twardy i zbity. Woda pomoże również poczuć się sytym między posiłkami.
• Ćwiczenia. Ćwiczenia pomagają zapobiegać zatrzymywaniu wody i utrzymują jelita w ruchu. Może również pomóc w zapobieganiu szybkiemu przybieraniu na wadze, które często trafia prosto do brzucha. Jeśli masz pracę za biurkiem, regularne ćwiczenia mogą wydawać się trudniejsze, ale nie zajmuje to dużo czasu - wystarczy pamiętać, aby od czasu do czasu wstać i przejść się.
• Unikaj przetworzonej żywności. Przetworzona żywność ma niską zawartość błonnika, a wysoką zawartość soli i tłuszczu. Sól powoduje zatrzymywanie wody, a tłuszcz spowalnia proces trawienia, ponieważ jego trawienie trwa dłużej. Wszystko to może prowadzić do zaparć i wzdęć. Przetworzona żywność jest również uboga w składniki odżywcze, więc powoduje uczucie głodu nawet po spożyciu dużej ilości kalorii. Prowadzi to do dalszego przejadania się i pogarsza problem.
• Ćwicz uważne jedzenie. Nie spiesz się z dokładnym przeżuwaniem i przestań zanim poczujesz się pełny. Uczucie sytości jest reakcją opóźnioną, ponieważ zjedzony pokarm dopiero po pewnym czasie dociera do żołądka. Większość ludzi zjada wystarczająco dużo, aby być pełnym, zanim faktycznie to poczują.
• Zwróć uwagę na wrażliwość. Niezależnie od tego, czy chodzi o alkohol, czy określone pokarmy, samo zwracanie uwagi może pomóc ci zauważyć, na które składniki jesteś najbardziej wrażliwy. Niektórzy ludzie prowadzą dziennik żywności i robią notatki, aby śledzić, jak się czują po różnych pokarmach. Możesz także spróbować wyeliminować pokarmy jeden po drugim i zauważyć, czy odczuwasz jakąkolwiek różnicę w objawach.

Jeśli przyczyną wzdętego brzucha jest coś bardziej specyficznego, takiego jak nietolerancja określonych pokarmów, okres menopauzy lub stan chorobowy, możesz potrzebować pomocy w diagnozie, leczeniu i zapobieganiu. Niektóre opcje obejmują:

• Dieta eliminacyjna. Dietetyk może pomóc w przestrzeganiu diety eliminacyjnej, aby zidentyfikować wrażliwość pokarmową i dać układowi trawiennemu szansę na wyleczenie. Zwykle oznacza to przestrzeganie bardzo ograniczonej diety przez krótki okres czasu, a następnie stopniowe dodawanie określonych rodzajów żywności, aby zobaczyć, jak reaguje organizm. W przypadku wzdęć dobrym pomysłem jest wypróbowanie diety o niskiej zawartości FODMAP. Pokarmy FODMAP zawierają wszystkie węglowodany, które najczęściej powodują problemy trawienne, wzdęcia i gazy.
• Wodorowy test oddechowy. Ten stosunkowo prosty test jest skutecznym sposobem badania przesiewowego w kierunku kilku różnych zaburzeń trawiennych, w tym specyficznej nietolerancji cukru i SIBO. Można go wykonać w warunkach ambulatoryjnych lub czasami w domu, a wyniki otrzymamy w ciągu jednego lub dwóch dni.
• Ukierunkowane probiotyki. Jeśli lekarz zdiagnozuje u ciebie SIBO lub inny brak równowagi bakterii jelitowych, może pomóc ci odbudować mikrobiom poprzez ponowne wprowadzenie określonych bakterii, których brakuje, aby pomóc zrównoważyć te, które są dominujące.
• Terapia hormonalna. Niektóre kobiety znajdują ulgę w comiesięcznych wzdęciach i innych objawach PMS, przyjmując hormonalne tabletki antykoncepcyjne. Możesz omówić zalety i wady pigułek ze swoim lekarzem. Niektóre kobiety w okresie okołomenopauzalnym znajdują ulgę w objawach dzięki suplementacji estrogenu i progesteronu. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby dowiedzieć się, czy hormonalna terapia zastępcza (HRT) jest dla Ciebie odpowiednia.
• Biofeedback. Jest to rodzaj terapii umysł-ciało, która może pomóc zrelaksować się i przekwalifikować funkcje organizmu. Biofeedback może pomóc w zapobieganiu wzdęciom brzucha, jeśli masz tendencję do niestrawności lub zaparć w odpowiedzi na stres lub jeśli masz nadwrażliwość trzewną i odczuwasz wzdęcia nawet wtedy, gdy trawienie jest normalne.

Podsumowanie

Wzdęty brzuch nie jest przyjemnym uczuciem. Chociaż jest to powszechne doświadczenie i zwykle jest tymczasowe, cykl ten może powodować zmęczenie. Poświęcenie temu problemowi nieco uwagi w celu znalezienia przyczyny może się opłacić. Spróbuj zapisywać swoje objawy i możliwe czynniki je wywołujące w dzienniku. Zanotuj czynniki dietetyczne, hormonalne i stresowe. Jeśli masz wątpliwości, zanieś swoje notatki do specjalisty, który udzieli Ci fachowej porady. Różne czynniki przyczyniające się do wzdęć mogą być złożone i trudne do rozróżnienia, ale testy medyczne mogą pomóc. Jak zawsze, jeśli objawy są uporczywe lub poważne, należy zwrócić się o pomoc lekarską.

Treść:

• Czym jest zatrucie pokarmowe?
• Kto dostaje zatrucia pokarmowego?
• Kto może zachorować na zatrucie pokarmowe?
• Czy zatrucie pokarmowe jest zaraźliwe?
• Kto jest najbardziej narażony na zatrucie pokarmowe?
• Jakie są możliwe powikłania związane z zatruciem pokarmowym?
• Jak diagnozuje się zatrucie pokarmowe?
• Leczenie zatrucia pokarmowego
• Jak można zapobiegać zatruciom pokarmowym?
• Jak długo trwa zatrucie pokarmowe?
• Co powinienem jeść i pić, gdy jestem chory na zatrucie pokarmowe?
• Podsumowanie

Zatrucie pokarmowe może dotknąć każdego, kto połknie skażoną żywność. Większość ludzi wraca do zdrowia, ale niektórzy mogą poważnie zachorować. Osoby w ciąży, w wieku powyżej 65 lat lub z osłabionym układem odpornościowym są bardziej narażone na zachorowanie. Małe dzieci są również narażone na większe ryzyko, zwłaszcza z powodu odwodnienia.

Czym jest zatrucie pokarmowe?

Zatrucie pokarmowe występuje w przypadku spożycia skażonej żywności. Zanieczyszczone oznacza, że jest zainfekowane toksycznym organizmem, takim jak bakteria, grzyb, pasożyt lub wirus. Czasami toksyczne produkty uboczne tych organizmów mogą powodować zatrucie pokarmowe.

Po zjedzeniu czegoś toksycznego organizm reaguje, aby pozbyć się toksyn. Można się ich pozbyć poprzez wymioty, biegunkę lub oba te objawy. Może również wystąpić gorączka. Nieprzyjemne objawy zatrucia pokarmowego są sposobem organizmu na powrót do zdrowia. Zwykle trwa to dzień lub dwa.

Kto może zachorować na zatrucie pokarmowe?

Każdy, kto spożywa skażoną żywność, może dostać zatrucia pokarmowego, ale niektórzy ludzie są bardziej narażeni na zachorowanie z powodu skażenia niż inni. Zależy to od ilości spożytej toksyny i jej stężenia.

Ogólny stan zdrowia również odgrywa rolę w ryzyku zatrucia pokarmowego. Twój układ odpornościowy nieustannie walczy z infekcjami i nawet o tym nie wiesz. Nawet przy higienicznych praktykach obchodzenia się z żywnością, w żywności zwykle znajduje się niewielka ilość zanieczyszczeń. Stają się one „toksyczne”, gdy układ odpornościowy osiągnie swój próg.

Objawy i przyczyny zatrucia pokarmowego

Skąd mam wiedzieć, czy mam zatrucie pokarmowe?

Może być trudno ustalić, skąd pochodzi infekcja, zwłaszcza jeśli objawy pojawiły się po kilku dniach. Możesz być w stanie powiązać to z czymś, co zjadłeś, jeśli

• zjadłeś coś powszechnie kojarzonego z zatruciem pokarmowym.
• przebywałeś z kimś innym, kto również zachorował.

Jak wygląda zatrucie pokarmowe?

Najczęstsze objawy zatrucia pokarmowego obejmują:

• Biegunka.
• Nudności i wymioty.
• Ból brzucha i skurcze.
• Gorączka.
• Ból głowy.
• Osłabienie.

Jak szybko po zatruciu pokarmowym występują wymioty?

Zależy to od rodzaju infekcji. Niektóre z najczęstszych infekcji bakteryjnych mogą pojawić się w ciągu kilku godzin. Inne potrzebują czasu na inkubację w organizmie, zanim staną się toksyczne. Niektóre infekcje mogą trwać kilka dni, a inne kilka tygodni.

Jak można zarazić się zatruciem pokarmowym?

Do zatrucia dochodzi poprzez zjedzenie lub wypicie skażonej żywności, wody lub innych napojów. Żywność może zostać skażona na każdym etapie produkcji, od zbiorów, przez przechowywanie, po gotowanie lub przygotowywanie. Do skażenia dochodzi, gdy żywność nie jest

• Świeża.
• Dobrze umyta.
• Przetworzona w higieniczny sposób.
• Gotowana do bezpiecznej temperatury wewnętrznej.
• Przechowywana w odpowiedniej temperaturze.
• Niezwłocznie schłodzone lub zamrożone.

Zatrucia pokarmowe występują wszędzie. Jednak szczególnie łatwo jest się nim zarazić podczas podróży zagranicznych, gdzie możesz napotkać zarazki, których nie spotkałbyś w domu. W takim przypadku choroba ta nazywana jest biegunką podróżnych.

Jakie rodzaje zanieczyszczeń powodują zatrucie pokarmowe?

Rzeczy, które mogą zanieczyścić żywność i wodę obejmują:

• Bakterie.
• Wirusy.
• Pasożyty.
• Grzyby.
• Toksyny.
• Substancje chemiczne.

Istnieje ponad 250 rodzajów zatruć pokarmowych. Do najczęstszych przyczyn należą

• Salmonella: Surowe jaja i niedogotowany drób są częstymi źródłami zatrucia salmonellą. Może również wystąpić w przypadku wołowiny i wieprzowiny, warzyw i przetworzonej żywności zawierającej te produkty. Salmonella jest najczęstszą bakteryjną przyczyną zatruć pokarmowych w USA i powoduje największą liczbę hospitalizacji i zgonów z powodu zatruć pokarmowych.
• E. coli: E. coli, bakteria zwykle występująca w niedogotowanym mięsie i surowych warzywach, wytwarza toksynę, która podrażnia jelito cienkie.
• Listeria: Bakterie znajdujące się w miękkich serach, wędlinach, hot-dogach i surowych kiełkach mogą powodować listeriozę, infekcję szczególnie niebezpieczną dla kobiet w ciąży.
• Norowirus: Norowirusem można zarazić się jedząc niedogotowane skorupiaki, warzywa liściaste lub świeże owoce. Można się nim również zarazić jedząc żywność przygotowaną przez chorą osobę. Jest to wirus najczęściej kojarzony z grypą żołądkową.
• Wirusowe zapalenie wątroby typu A: Wirusowe zapalenie wątroby typu A może rozprzestrzeniać się poprzez skorupiaki, świeże produkty lub wodę i lód zanieczyszczone odchodami. Nie jest to przewlekła infekcja, jak inne wirusy zapalenia wątroby, ale może mieć wpływ na wątrobę.
• Staphylococcus: Zakażenie gronkowcem występuje, gdy ludzie przenoszą bakterie gronkowca z rąk na żywność. Żywność, która jest często narażona na zakażenie to mięso, drób, nabiał, sałatki, ciasta z kremem i nadzienia do kanapek. Bakterie mogą wpływać na wiele części ciała.
• Campylobacter: Ta powszechna infekcja bakteryjna, która powoduje poważne zaburzenia żołądkowo-jelitowe, może utrzymywać się przez kilka tygodni. Zwykle winowajcami są niedogotowany drób, mięso lub jaja, źle przetworzone mięso, skażone warzywa i surowe (nieprzetworzone) mleko lub źródła wody. Rozprzestrzenia się również poprzez zanieczyszczenie krzyżowe.
• Shigella: Bakteria Shigella występuje najczęściej w niegotowanych warzywach, skorupiakach i sałatkach na bazie śmietany lub majonezu (tuńczyk, ziemniaki, makaron, kurczak). Może powodować krew lub śluz w biegunce, dlatego infekcja jest czasami nazywana czerwonką bakteryjną.

Czy zatrucie pokarmowe jest zaraźliwe?

Infekcja może zostać przeniesiona z Ciebie na inną osobę, jeśli wejdzie ona w kontakt z Twoimi zarazkami. Bakterie mogą rozprzestrzeniać się poprzez drobne cząsteczki wymiocin lub kału, które przyklejają się do powierzchni lub palców, a następnie przedostają się do jedzenia lub ust innej osoby.

Kto jest najbardziej narażony na zatrucie pokarmowe?

Prawdopodobieństwo zachorowania na zatrucie pokarmowe - lub wystąpienia cięższej reakcji na zatrucie pokarmowe - może być większe, jeśli Twój układ odpornościowy nie jest tak silny jak przeciętnie. Czynniki, które mogą wpływać na odporność to m.in:

• Wiek. Dzieci poniżej 5 roku życia mają niedojrzały układ odpornościowy. Układ odpornościowy dorosłych zaczyna się pogarszać po 65 roku życia.
• Ciąża. Ciąża jest trudna dla organizmu, więc masz mniej zasobów do walki z infekcjami niż zwykle.
• Choroby przewlekłe. Wiele chorób przewlekłych może wpływać na odporność, w tym infekcje, rak, choroby związane z niedoborem odporności i choroby autoimmunologiczne.
• Leki. Kortykosteroidy i leki immunosupresyjne mogą osłabiać układ odpornościowy i zwiększać podatność na choroby.

Jakie są możliwe powikłania związane z zatruciem pokarmowym?

Chociaż powikłania związane z zatruciem pokarmowym są rzadkie, mogą być poważne, a w niektórych przypadkach śmiertelne. Najczęstszym ryzykiem jest poważne odwodnienie, ale niektóre specyficzne rodzaje infekcji mogą powodować inne specyficzne powikłania. Na przykład:

• Poronienie i urodzenie martwego dziecka: Zakażenie bakterią Listeria jest szczególnie niebezpieczne dla rozwijającego się płodu, ponieważ bakterie te mogą powodować uszkodzenia neurologiczne i śmierć.
• Uszkodzenie nerek: E . coli może prowadzić do zespołu hemolityczno-mocznicowego (HUS) i niewydolności nerek.
• Zapalenie stawów: Bakterie Salmonella i Campylobacter mogą powodować przewlekłe zapalenie stawów i uszkodzenia stawów.
• Uszkodzenie układu nerwowego i mózgu: Niektóre bakterie lub wirusy mogą powodować zakażenie mózgu zwane zapaleniem opon mózgowych. Inne, takie jak campylobacter, mogą powodować zaburzenie neurologiczne zwane zespołem Guillaina-Barrégo.

Jak diagnozuje się zatrucie pokarmowe?

Lekarz zapyta Cię o objawy oraz o to, co ostatnio jadłeś i piłeś. Jeśli masz określone objawy, może on pobrać próbkę kału lub wykonać badanie krwi w celu wykrycia określonych pasożytów lub bakterii.

Leczenie zatrucia pokarmowego

Czy zatrucie pokarmowe ustępuje samoistnie?

W większości przypadków można poradzić sobie z zatruciem pokarmowym poprzez leczenie wspomagające w domu, po prostu utrzymując nawodnienie. Stracisz dużo płynów przez biegunkę, wymioty i gorączkę. Nawodnienie jest najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić, aby wesprzeć swój organizm podczas wykonywania jego pracy.

Leczenie zatrucia pokarmowego może obejmować produkty nawadniające, takie jak Pedialyte™, lub dowolną formę nawodnienia, która ma zrównoważone elektrolity, co może być pomocne w przypadku choroby. Preparaty te pomagają dłużej utrzymać płyny i ważne elektrolity w organizmie. Jeśli ty lub twoje dziecko macie trudności z utrzymaniem płynów w organizmie lub wykazujecie oznaki odwodnienia, może być konieczne udanie się do szpitala w celu podania płynów dożylnych.

Czy potrzebuję leków na zatrucie pokarmowe?

Niektóre rodzaje infekcji mogą wymagać antybiotyków. Twój lekarz spróbuje ustalić, czy masz jeden z tych typów. W większości przypadków antybiotyki nie są potrzebne. W niektórych sytuacjach antybiotyki mogą nawet pogorszyć zatrucie pokarmowe.

Pracownicy służby zdrowia zazwyczaj nie przepisują leków przeciwbiegunkowych w przypadku zatrucia pokarmowego, ponieważ mogą one przedłużyć chorobę. Można jednak złagodzić niektóre objawy za pomocą leków dostępnych bez recepty.

Jak można zapobiec zatruciu pokarmowemu?

Najważniejszym sposobem zapobiegania zatruciom pokarmowym jest bezpieczne obchodzenie się z żywnością. Osoby zbierające, przetwarzające i przygotowujące żywność muszą zachować czujność na każdym etapie procesu, aby zapobiec zanieczyszczeniu. Na przykład:

• Czystość: Dobrze myj surowe produkty w czystej, higienicznej wodzie. Myj ręce i przybory kuchenne przed użyciem ich do przygotowywania żywności. Myj i czyść (odkażaj) wszystkie powierzchnie, których dotyka żywność, w tym deski do krojenia, blaty robocze i talerze.
• Oddzielaj: Zapobiegaj zakażeniom krzyżowym, oddzielając surowe mięso i jaja od świeżych produktów lub innej żywności. Gotowanie w odpowiedniej temperaturze zniszczy zarazki na produktach mięsnych. Jeśli jednak zarazki te zostaną przeniesione na niegotowane produkty, mogą przetrwać i zanieczyścić te produkty.
• Gotowanie: Należy dokładnie gotować mięso i owoce morza w odpowiedniej temperaturze, aby zniszczyć zarazki. Całe kawałki mięsa mogą być różowe w środku, jeśli są dobrze ugotowane na zewnątrz. Mięso mielone musi być dokładnie ugotowane, aby nie zmieniło koloru na różowy. Ryby powinny być nieprzezroczyste, a nie półprzezroczyste i powinny być łatwe do obrania widelcem.
• Chłodzenie: Przygotowane potrawy należy schłodzić lub zamrozić w ciągu dwóch godzin od ugotowania, aby zapobiec namnażaniu się bakterii. Jeśli żywność zawiera sosy, sosy, majonezy lub kremy, upewnij się, że zachowały one odpowiednią temperaturę podczas serwowania. Sprawdź żywność w lodówce pod kątem obecności mikroorganizmów, takich jak pleśń. Wyrzuć produkty mleczne, jeśli minął ich termin przydatności do spożycia lub mają „nieprzyjemny” zapach.

Ponadto organy zdrowia publicznego starają się kontrolować zatrucia pokarmowe, informując obywateli o możliwych ogniskach epidemii. Zwracaj uwagę na publiczne powiadomienia o wycofaniu żywności. W przypadku zatrucia pokarmowego należy je zgłosić.

Jak długo trwa zatrucie pokarmowe?

Zatrucie pokarmowe zwykle mija w ciągu 24 do 48 godzin. Tyle czasu potrzebuje zdrowy organizm, aby pozbyć się infekcji. Może to potrwać dłużej w zależności od tego, ile toksyny znajduje się w organizmie, czy masz osłabiony układ odpornościowy lub czy masz pasożyta, który wymaga leczenia lekami przeciwpasożytniczymi.

Kiedy można wrócić do pracy lub szkoły po zatruciu pokarmowym?

Jeśli to możliwe, należy pozostać w domu przez co najmniej 24 godziny po wystąpieniu gorączki. Pamiętaj, aby poinformować szkołę lub miejsce pracy o infekcji, zwłaszcza jeśli Ty lub Twoje dziecko zaraziliście się podczas pobytu tam.

Co powinienem jeść i pić, jeśli jestem chory na zatrucie pokarmowe?

Przed wprowadzeniem jedzenia lub napojów warto odczekać chwilę, aż żołądek się uspokoi. Spróbuj ssać tacę z kostkami lodu, aby utrzymać nawodnienie bez przeciążania żołądka. Lodowe popsicles z sokiem owocowym lub żelatyną to inne opcje, które mogą dostarczyć składników odżywczych, elektrolitów i kalorii dla energii.

Gdy poczujesz się gotowy do ponownego rozpoczęcia jedzenia, zacznij od małych kęsów mdłego jedzenia. Doskonałym wyborem jest rosół i krakersy lub tosty. Zawartość sodu i wody w bulionie pomoże ci się nawodnić, a krakersy dodadzą objętości posiłkowi.

Co pogarsza przebieg zatrucia pokarmowego?

Niektóre pokarmy i napoje mogą pogorszyć zatrucie pokarmowe, w tym

• Tłuste i smażone potrawy.
• Pikantne potrawy.
• Produkty mleczne.
• Kofeina.
• Alkohol.
• Żywność o wysokiej zawartości błonnika.
• Nikotyna.
• Kwaśne pokarmy.

Podsumowanie

Prawdopodobnie czujesz się teraz okropnie. Biegunka, wymioty, gorączka. To wszystko objawy zatrucia pokarmowego, które oznaczają, że organizm próbuje oczyścić się z toksyn, które go opanowały. Dobra wiadomość jest taka, że zatrucie pokarmowe zwykle mija w ciągu jednego lub dwóch dni. Musisz tylko skupić się na nawodnieniu i pozwolić organizmowi walczyć. Jeśli stan nie ustąpi lub wystąpią bardziej nasilone objawy, należy udać się do lekarza i podjąć leczenie.

Treść:

• Czym jest przewlekła biegunka?
• Czy to normalne mieć biegunkę przez cały dzień każdego dnia?
• Na co wskazuje uporczywa biegunka?
• Jakie są najczęstsze przyczyny przewlekłej biegunki?
• Jakie są różne rodzaje biegunki i ich przyczyny?
• Jakie są długoterminowe skutki uboczne przewlekłej biegunki?
• Co mogę zrobić w domu, aby leczyć przewlekłą biegunkę?
• Jak pozbyć się przewlekłej biegunki?
• Podsumowanie

Przewlekła biegunka oznacza regularne oddawanie cienkich stolców przez ponad cztery tygodnie. Biegunka może być wodnista, oleista lub zapalna. Może być spowodowana przez wiele różnych schorzeń. Czasami okazuje się, że przyczyną jest coś, co jesz lub leki, które przyjmujesz.

Czym jest przewlekła biegunka?

Biegunka to rzadka, cieknąca kupa. Prawdopodobnie wszyscy mieliśmy ją w pewnym momencie. Ma tendencję do szybkiego, nagłego i pilnego wypływania, a po jej zakończeniu mogą wystąpić skurcze lub skurcze okrężnicy.

Jeśli masz zatrucie pokarmowe lub grypę, możesz mieć biegunkę przez około jeden dzień. Ustąpi ona po ustąpieniu pierwotnej infekcji. Przewlekła biegunka to uporczywa biegunka trwająca dłużej niż cztery tygodnie.

Jak często występuje ten stan?

Szacuje się, że od 1% do 3% populacji cierpi na przewlekłą biegunkę. Szacunki te mogą być jednak zaniżone, ponieważ wiele osób nie szuka leczenia, chyba że mają inne objawy, takie jak ból lub krwawienie.

Czy biegunka występująca codziennie przez cały dzień jest normalna?

Przewlekła i częsta biegunka jest codziennym doświadczeniem dla niektórych osób, ale zwykle nie powinno tak być. Jelito grube, w którym powstaje kał, reaguje na coś nieprawidłowego.

Niektóre osoby cierpią na przewlekłe choroby jelit, które powodują przewlekłą biegunkę. Chociaż chorób tych nie można wyleczyć, można leczyć ich objawy. Inne przyczyny są często uleczalne przy odpowiednim leczeniu.

Na co wskazuje uporczywa biegunka?

Normalnie okrężnica pobiera upłynnione resztki pokarmu z jelita cienkiego i stopniowo koaguluje je w stały kał. Jednak w przypadku biegunki coś zakłóca ten proces i pozostaje upłynniony kał.

Coś utrudnia okrężnicy wchłanianie wody w normalny sposób lub wydala nadmiar wody, albo jedno i drugie. Może to być problem z samą okrężnicą lub coś nieprawidłowego w niej.

Jakie są najczęstsze przyczyny przewlekłej biegunki?

Wiele chorób może powodować przewlekłą biegunkę. Zanim jednak zaczniesz szukać chorób, lekarz zapyta Cię o dietę i przyjmowane leki. Są to jedne z najczęstszych przyczyn przewlekłej biegunki, a także jedne z najłatwiejszych do wyeliminowania. Niektóre z możliwych przyczyn obejmują:

Dieta

Niektóre pokarmy i napoje mogą powodować biegunkę. Jeśli regularnie spożywasz lub pijesz ich nadmierne ilości lub jeśli jesteś szczególnie wrażliwy na niektóre z nich, mogą one powodować przewlekłą biegunkę. Wyizolowanie pokarmu lub napoju powodującego biegunkę i ograniczenie lub wyeliminowanie go z diety może rozwiązać problem. Rozważ:

• Kawa/Herbata. Kawa wpływa na motorykę jelit, przyspieszając czas przejścia przez okrężnicę. Zbyt duże jej ilości mogą powodować, że resztki pokarmu w okrężnicy wydalane są w pośpiechu, zanim zdążą się zestalić. Nie jest jasne, czy jest to spowodowane kofeiną, czy innymi substancjami chemicznymi zawartymi w kawie. Niektórzy ludzie doświadczają podobnych efektów po wypiciu herbaty z kofeiną lub kawy bezkofeinowej. Różne osoby mogą być mniej lub bardziej wrażliwe na różne substancje chemiczne zawarte w tych produktach. (Możesz być również wrażliwy na mleko lub substancje słodzące, które są do nich dodawane.) Jeśli pijesz je wystarczająco często, możesz mieć przewlekłe skutki uboczne.
• Alkohol. Alkohol przyspiesza również motorykę jelit i czas potrzebny do przejścia przez okrężnicę, zwłaszcza na pusty żołądek. Może to być bardziej prawdopodobne przy umiarkowanych ilościach niż przy nadmiernych. Zbyt duża ilość alkoholu może spowolnić trawienie i odwodnić organizm, powodując zaparcia. Jednak regularne, intensywne picie może powodować biegunkę z innego powodu - stanu zapalnego. Jeśli okrężnica jest podrażniona i zaogniona przez alkohol, nie może wchłaniać wody i minerałów w normalny sposób. Jeśli wyściółka okrężnicy została uszkodzona, może nawet dojść do wycieku płynów.
• Określone cukry. Niektóre cukry są trudniejsze do strawienia, a ich nadmierne ilości mogą powodować biegunkę. W jelitach może brakować enzymu niezbędnego do ich rozkładu lub taki enzym może w ogóle nie istnieć. Sztuczne słodziki, takie jak sorbitol, mannitol i laktuloza, należą do cukrów, których ludzkie jelita nie są w stanie strawić. Dlatego też nie dodają one kalorii. Gdy jelita nie mogą rozłożyć cząsteczek, zasysają dodatkową wodę, aby pomóc w wydaleniu zbyt dużych cząsteczek z organizmu. Fruktoza może mieć taki efekt w pewnych ilościach i proporcjach, dlatego produkty zawierające syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy mogą powodować biegunkę. Niektórzy ludzie mają również specyficzną nietolerancję niektórych cukrów. Najczęstszą z nich jest nietolerancja laktozy.
• Nietolerancja pokarmowa. Możesz mieć nietolerancję pokarmową, jeśli masz trudności z trawieniem określonego rodzaju żywności. Często oznacza to brak enzymu w układzie trawiennym potrzebnego do rozłożenia pokarmu. Typowymi przykładami są nietolerancja glutenu, nietolerancja histaminy i nietolerancja niektórych cukrów (węglowodanów). Niestrawione pokarmy powodują biegunkę.
• Leki.

Jakie są różne rodzaje biegunki i ich przyczyny?

Pracownicy służby zdrowia czasami klasyfikują biegunkę na trzy lub cztery typy, aby zawęzić przyczynę. Rodzaje te powodują biegunkę o różnych cechach, które lekarze mogą rozpoznać w kale. Stanowią one szerokie kategorie przyczyn. Trzy główne typy to biegunka zapalna, oleista i wodnista. Niektórzy dzielą wodnistą biegunkę na dwa podtypy (wydzielniczą i osmotyczną), tworząc cztery główne typy.

Biegunka wodnista

Biegunka wodnista występuje, gdy okrężnica nie jest w stanie wchłonąć wystarczającej ilości wody i elektrolitów z kału i/lub gdy wydala więcej niż wchłania. Typ osmotyczny jest spowodowany słabo wchłanianymi składnikami odżywczymi, które zasysają dodatkową wodę do okrężnicy. (W ten sposób działają osmotyczne środki przeczyszczające). Natomiast biegunka sekrecyjna reprezentuje szeroki zakres dolegliwości, które mogą powodować wodnistą biegunkę.

Niektóre z tych przyczyn obejmują:

• Biegunka wywołana przez kwasy żółciowe. (Dzieje się tak, gdy w jelicie znajduje się zbyt dużo żółci; znane również jako zespół złego wchłaniania kwasów żółciowych lub BAM).
• Mikroskopowe zapalenie jelita grubego.
• Neuropatia związana z cukrzycą.
• Wagotomia.
• Nadczynność tarczycy.
• Zaburzenia nadnerczy.
• Guzy neuroendokrynne.
• Zespół jelita drażliwego (IBS).

Biegunka spowodowana tłuszczem

Czasami nadmiar tłuszczu w kale zmienia konsystencję na biegunkę. Może się tak zdarzyć, gdy organizm ma problemy z rozkładaniem i wchłanianiem tłuszczów lub gdy bakterie w jelitach wytwarzają nadmierne ilości kwasów tłuszczowych. Biegunka tłuszczowa może występować rzadziej, ale mieć większą objętość. Może mieć bardziej nieprzyjemny zapach niż zwykle i może pozostawiać widoczny oleisty osad w toalecie. Mogą jej towarzyszyć nudności, niestrawność i utrata masy ciała.

Przyczyny obejmują:

• Zaburzenia wchłaniania, takie jak niewydolność trzustki i celiakia.
• Nadmierny wzrost bakterii w jelicie cienkim (SIBO).
• Niedokrwienie krezki.
• Operacja ominięcia żołądka.

Biegunka zapalna

Biegunka zapalna jest spowodowana stanem zapalnym w okrężnicy (zapalenie okrężnicy). Zapalenie wpływa na wyściółkę okrężnicy (błonę śluzową). Powoduje obrzęk i upośledza zdolność okrężnicy do wchłaniania. Biegunka zapalna pojawia się częściej i w mniejszych ilościach. Może jej towarzyszyć ból brzucha, gorączka lub krwawienie. Stany zapalne, które mogą powodować przewlekłą biegunkę obejmują:

• Uporczywe infekcje, takie jak pasożyty lub C. diff (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego).
• Choroby zapalne jelit (takie jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub choroba Leśniowskiego-Crohna).
• Niedokrwienne zapalenie jelita grubego.
• Zapalenie uchyłków.
• Popromienne zapalenie jelita grubego.
• Rak.

Jakie są długoterminowe skutki uboczne przewlekłej biegunki?

Biegunka, która pojawia się nagle i pilnie lub jest trudna do powstrzymania, może mieć dominujący wpływ na codzienne życie. Wymaga ona ciągłego poszukiwania najbliższej toalety.

Nawyk ten może być trudny do ukrycia przez długi czas i regularnie. Może wpływać na poczucie własnej wartości, a także na ogólną jakość życia. Może wpływać na zdolność do utrzymania pracy, zwłaszcza takiej, która ma charakter publiczny.

Fizycznie, przewlekła biegunka naraża na ryzyko odwodnienia i jego skutków ubocznych. Przewlekła biegunka powoduje utratę dużej ilości wody i elektrolitów - minerałów znajdujących się w płynach ustrojowych.

Utrata elektrolitów może mieć poważne konsekwencje. Mogą mieć wpływ na serce, płuca, mózg i układ nerwowy. Odwodnienie obciąża również nerki i może prowadzić do ich choroby.

Co mogę zrobić w domu, aby leczyć przewlekłą biegunkę?

Aby zatrzymać biegunkę, konieczna może być diagnoza lekarska i leczenie. Istnieje jednak kilka rzeczy, które można wypróbować w pierwszej kolejności:

• Sprawdź swoją dietę i zobacz, czy biegunka jest spowodowana czymś, co regularnie jesz lub pijesz. Jeśli spożywasz kawę, herbatę, alkohol lub cokolwiek ze sztucznymi słodzikami, takimi jak dietetyczne napoje gazowane, najpierw spróbuj to wykluczyć. Jeśli masz biegunkę tłuszczową, spróbuj wyeliminować tłuszcze z diety i sprawdź, czy biegunka ustąpi. Nietolerancja laktozy jest bardzo powszechna, szczególnie u osób pochodzenia afrykańskiego lub azjatyckiego. Możesz spróbować wyeliminować produkty mleczne. Możesz także wypróbować bardziej formalną dietę eliminacyjną, taką jak dieta o niskiej zawartości FODMAP, aby wyizolować nietolerancję pokarmową.
• Jeśli regularnie przyjmujesz leki, zapytaj lekarza, czy któryś z nich nie powoduje biegunki. Jeśli tak, zapytaj, czy możesz wypróbować alternatywę lub spróbować tymczasowo je odstawić.
• Upewnij się, że jesteś nawodniony podczas biegunki. Spróbuj dodać do wody roztwór nawadniający, taki jak napój sportowy lub mieszanka elektrolitów. Sama woda nie zawiera elektrolitów.

Jak pozbyć się przewlekłej biegunki?

Jeśli biegunka nie ustępuje po wprowadzeniu prostych zmian w diecie i przyjmowaniu leków, należy udać się do lekarza. Lekarz dokładnie zbada możliwe przyczyny przewlekłej biegunki, aby określić właściwe leczenie. Leczenie choroby podstawowej może rozwiązać przewlekłą biegunkę lub stan może nie być bezpośrednio uleczalny. Konieczne może być leczenie ukierunkowane oddzielnie na przewlekłą biegunkę.

Leczenie może obejmować:

• Leki opioidowe na biegunkę. Spowalniają one czas przejścia przez okrężnicę i zwiększają wchłanianie w okrężnicy.
• Wiązanie kwasów żółciowych w przypadku biegunki spowodowanej przez kwasy żółciowe.
• Klonidyna w przypadku biegunki związanej z cukrzycą.
• Eluksadolina w przypadku biegunki związanej z IBS.
• Antybiotyki lub leki przeciwpasożytnicze na infekcje.
• Suplementy błonnika, takie jak psyllium, zwiększające objętość stolca i spowalniające jego pasaż.

Podsumowanie

Biegunka jest powszechna, ale zwykle ustępuje szybko i bez leczenia. Biegunka utrzymująca się przez miesiąc lub dłużej musi być leczona przez pracownika służby zdrowia. Czasami przyczyna okazuje się prosta i stosunkowo łatwa do wyeliminowania. W innych przypadkach możesz odkryć chorobę podstawową, która wymaga złożonego leczenia. W żadnym wypadku nie należy ignorować tego objawu. Twój lekarz może Ci pomóc.

Treść:

• Czym są zaparcia?
• Jak dochodzi do zaparć?
• Co powoduje zaparcia?
• Jakie są objawy zaparć?
• Jakie są czynniki ryzyka zaparć?
• Diagnoza zaparć
• Leczenie zaparć
• Jak mogę zapobiegać zaparciom?
• Podsumowanie

Zaparcia występują, gdy stolce stają się rzadsze i trudniejsze do oddania. Najczęściej występuje w wyniku zmian w diecie lub rutyny lub z powodu niewystarczającego spożycia błonnika. Jeśli odczuwasz silny ból, masz krew w stolcu lub zaparcia trwają dłużej niż trzy tygodnie, powinieneś udać się do lekarza.

Co to są zaparcia?

Mniej niż trzy stolce tygodniowo są technicznie definiowane jako zaparcia. Jednak częstotliwość oddawania stolca różni się w zależności od osoby. Niektórzy ludzie robią kupę kilka razy dziennie, podczas gdy inni robią kupę tylko raz lub dwa razy w tygodniu. Niezależnie od tego, jaki jest Twój rytm wypróżnień, jest on dla Ciebie wyjątkowy i normalny - o ile nie odbiegasz zbytnio od swojego rytmu.

Niezależnie od rytmu wypróżnień, jeden fakt jest pewny: im dłużej powstrzymujesz się od wypróżniania, tym trudniej jest Ci wypróżniać. Inne kluczowe objawy, które zwykle definiują zaparcia, obejmują:

• Stolec jest suchy i twardy.
• Stolec jest bolesny i trudno go oddać.
• Masz wrażenie, że nie wypróżniłeś się całkowicie.

Jak częste są zaparcia?

Nie jesteś sam, jeśli odczuwasz zaparcia. Zaparcia są jedną z najczęstszych dolegliwości żołądkowo-jelitowych.

Jak dochodzi do zaparć?

Zaparcia występują, ponieważ jelito grube (okrężnica) wchłania zbyt dużo wody z kału. Powoduje to wysuszenie kału, przez co ma on twardą konsystencję i jest trudny do wypchnięcia z organizmu.

Cofając się nieco wstecz, podczas normalnego przemieszczania się pokarmu przez przewód pokarmowy, jelita stopniowo wchłaniają składniki odżywcze. Częściowo strawiony pokarm (odpady), który przechodzi z jelita cienkiego do jelita grubego, staje się kupą. Okrężnica wchłania wodę z tych odpadów, wzmacniając je. Jeśli masz zaparcia, pokarm może zbyt wolno przechodzić przez przewód pokarmowy. Daje to okrężnicy więcej czasu - zbyt dużo czasu - na wchłonięcie wody z odpadów. Stolec staje się suchy, twardy i trudny do wypchnięcia.

Co powoduje zaparcia?

Istnieje wiele przyczyn zaparć, w tym czynniki związane ze stylem życia, leki i schorzenia.

Czynniki związane ze stylem życia

Najczęstsze przyczyny zaparć spowodowane czynnikami związanymi ze stylem życia obejmują:

• Brak błonnika.
• Picie niewystarczającej ilości wody (odwodnienie).
• Brak aktywności fizycznej.
• Zmiany w regularnej rutynie, takie jak podróżowanie, jedzenie poza domem lub chodzenie spać o innej porze.
• Spożywanie dużych ilości mleka lub sera.
• Stres.
• Opieranie się chęci wypróżnienia.

Problemy zdrowotne

Schorzenia medyczne i zdrowotne, które mogą powodować zaparcia obejmują:

• Choroby endokrynologiczne, takie jak niedoczynność tarczycy (niedoczynność tarczycy), cukrzyca, mocznica i hiperkalcemia.
• Rak okrężnicy.
• Zespół jelita drażliwego (IBS).
• Zapalenie uchyłków.
• Zaparcia w dysfunkcji przełyku. Jest to zaburzenie koordynacji mięśni dna miednicy. Mięśnie te wspierają narządy w miednicy i podbrzuszu. Są potrzebne, aby pomóc w uwalnianiu stolca.
• Zespół utrudnionej defekacji. Złożone lub niewyjaśnione przyczyny mogą uniemożliwiać normalne wypróżnianie.
• Niedrożność rzekoma jelit. Czasami może wystąpić tymczasowy paraliż układu ruchowego okrężnicy (jak w przypadku porażennej niedrożności jelit lub zespołu Ogilviego).
• Zaburzenia neurologiczne, w tym uraz rdzenia kręgowego, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona i udar.
• Zespół leniwego jelita. Występuje, gdy okrężnica słabo się kurczy i zatrzymuje stolec.
• Niedrożność jelit.
• Wady strukturalne przewodu pokarmowego (takie jak przetoka, atrezja okrężnicy, skręt, wgłobienie, niedrożność odbytnicy lub malrotacja).
• Choroby wielonarządowe, takie jak amyloidoza, toczeń i twardzina.
• Ciąża.

Jakie są objawy zaparć?

Objawy zaparć obejmują:

• Masz mniej niż trzy stolce tygodniowo.
• Stolce są suche, twarde i/lub grudkowate.
• Wypróżnianie jest trudne lub bolesne.
• Ból brzucha lub skurcze.
• Uczucie wzdęcia i mdłości.
• Masz wrażenie, że nie wypróżniłeś się całkowicie po wypróżnieniu.

Jakie są czynniki ryzyka zaparć?

Ludzie w każdym wieku mogą mieć sporadyczne napady zaparć. Jednak pewne czynniki ryzyka sprawiają, że ludzie są bardziej narażeni na ciągłe zaparcia („przewlekłe zaparcia”). Czynniki te obejmują

• Wiek. Osoby w wieku powyżej 65 lat są często mniej aktywne, mają wolniejszy metabolizm i mniejszą siłę skurczów mięśni wzdłuż przewodu pokarmowego niż w młodości.
• Przypisanie do kobiet po urodzeniu dziecka, zwłaszcza zaparcia w czasie ciąży i po porodzie. Zmiany hormonalne mogą sprawić, że będziesz bardziej podatna na zaparcia. Płód w macicy może uciskać jelita, spowalniając oddawanie stolca.
• Nie spożywasz wystarczającej ilości pokarmów bogatych w błonnik. Błonnik sprawia, że pokarm przemieszcza się przez układ trawienny.
• Przyjmowanie niektórych leków.
• Cierpisz na niektóre choroby neurologiczne (choroby mózgu i rdzenia kręgowego) i choroby układu trawiennego.

Czy zaparcia mogą powodować uszkodzenia wewnętrzne lub prowadzić do innych problemów zdrowotnych?

Istnieje kilka powikłań, które mogą wystąpić, jeśli nie masz miękkich i regularnych stolców. Niektóre z tych powikłań obejmują

• Obrzęk, stan zapalny żył w odbytnicy (hemoroidy).
• Pęknięcia w wyściółce odbytnicy spowodowane próbą oddania stwardniałego stolca (szczeliny odbytu).
• Zakażenie w kieszeniach (uchyłkach), które czasami tworzą się poza ścianą okrężnicy z kału, który został uwięziony i zakażony (zapalenie uchyłków).
• Nagromadzenie zbyt dużej ilości stolca w odbytnicy i odbycie (impakt kałowy).
• Uszkodzenie mięśni dna miednicy w wyniku wysiłku podczas wypróżniania. Mięśnie te pomagają między innymi kontrolować pęcherz. Zbyt długie rozciąganie może spowodować wyciek moczu z pęcherza (wysiłkowe nietrzymanie moczu).

Czy zaparcia mogą powodować gromadzenie się toksyn w organizmie i wywoływać choroby?

Zazwyczaj nie. Chociaż zaparcia powodują dłuższe zaleganie stolca w okrężnicy i mogą powodować dyskomfort, jest to rozszerzalny pojemnik na odpady. Potrzeba poważnej choroby okrężnicy, aby jej ściany spowodowały wyciek toksyn do organizmu (toksyczne rozdęcie okrężnicy).

Diagnoza zaparć

Czego powinienem się spodziewać podczas rozmowy z lekarzem na temat zaparć?

Rozmowa z lekarzem - lub kimkolwiek innym - na temat stolca (lub jego braku) może nie być najprzyjemniejszym tematem. Pamiętaj jednak, że Twój lekarz jest do Twojej dyspozycji. Jest on wyszkolonym pracownikiem służby zdrowia, który omawia ze swoimi pacjentami niemal każdy temat związany ze zdrowiem.

Lekarz rozpocznie od zadawania pytań dotyczących historii medycznej, wypróżnień, stylu życia i nawyków.

Historia zdrowia

Pytania te mogą obejmować:

• Jakie są Twoje obecne i przebyte choroby/stan zdrowia?
• Czy ostatnio straciłeś lub przybrałeś na wadze?
• Czy w przeszłości miałeś jakiekolwiek operacje żołądkowo-jelitowe?
• Jakie leki i suplementy diety przyjmujesz, aby złagodzić zaparcia lub inne zaburzenia?
• Czy ktoś w Twojej rodzinie miał w przeszłości zaparcia, zaburzenia przewodu pokarmowego lub raka jelita grubego?
• Czy miałeś kolonoskopię?

Historia wypróżnień

Pytania te mogą obejmować:

• Jak często wypróżniasz się?
• Jak wygląda twój stolec?
• Czy zauważyłeś krew lub czerwone smugi w stolcu?
• Czy kiedykolwiek widziałeś krew w muszli klozetowej lub na papierze toaletowym po podtarciu?

Nawyki życiowe i rutyna

• Co jesz w typowy dzień podczas każdego posiłku?
• Jak często jesz owoce i warzywa?
• Ile wody pijesz?
• Jaki jest Twój tryb ćwiczeń?

Lekarz przeprowadzi również badanie fizykalne, które obejmuje sprawdzenie parametrów życiowych (temperatura, puls, ciśnienie krwi). Użyje stetoskopu, aby osłuchać dźwięki w jamie brzusznej. Dotknie również brzucha, aby sprawdzić ból, tkliwość, obrzęk i guzki.

Należy pamiętać, że lekarz może również przeprowadzić badanie odbytnicy. Jest to badanie palcem wnętrza odbytnicy. Jest to szybkie badanie pod kątem wszelkich formacji lub problemów, które można wyczuć palcem.

Jakie badania laboratoryjne i inne badania medyczne mogą zostać wykonane w celu znalezienia przyczyny moich zaparć?

Lekarz może nie zlecić żadnych badań lub zlecić wiele rodzajów badań i procedur. Testy będą zależeć od objawów, historii medycznej i ogólnego stanu zdrowia oraz od tego, co może być przyczyną. W większości przypadków do postawienia diagnozy nie są potrzebne żadne dodatkowe badania laboratoryjne. Lekarz może jednak zdecydować o wykonaniu dodatkowych badań na podstawie objawów.

• Badania laboratoryjne: badania krwi i moczu ujawnią oznaki niedoczynności tarczycy, niedokrwistości i cukrzycy. Próbka kału sprawdza oznaki infekcji, stanu zapalnego i raka.
• Badania obrazowe: lekarz może zlecić wykonanie tomografii komputerowej (TK), rezonansu magnetycznego (MRI) lub serii skanów dolnego odcinka przewodu pokarmowego w celu wykrycia innych problemów, które mogą być przyczyną zaparć. Badania te nie są jednak zazwyczaj zlecane.
• Kolonoskopia: Lekarz może wykonać kolonoskopię lub sigmoidoskopię, czyli wziernikowanie jelita grubego. Podczas tej procedury może pobrać niewielką próbkę tkanki (biopsja) w celu zbadania raka lub innych problemów i usunięcia wszelkich polipów.
• Badania tranzytowe jelita grubego: badania te polegają na spożyciu niewielkiej dawki substancji radioaktywnej w postaci tabletek lub pokarmu, a następnie obserwowaniu czasu i schematu przemieszczania się substancji przez jelita.
• Inne badania czynności jelit: Lekarz może zlecić badania w celu sprawdzenia, jak dobrze odbytnica i odbyt zatrzymują i uwalniają stolec. Testy te obejmują rodzaj prześwietlenia rentgenowskiego (defekografia), które wykonuje się w celu wykluczenia przyczyn zaparć spowodowanych nieprawidłowym funkcjonowaniem jelit, oraz wprowadzenie małego balonu do odbytnicy (test wydalania balonu i manometria anorektalna).

Leczenie zaparć

Jak złagodzić zaparcia?

Większość przypadków łagodnych do umiarkowanych zaparć można leczyć w domu. Samoopieka zaczyna się od inwentaryzacji tego, co jesz i pijesz, a następnie wprowadzenia zmian.

Niektóre zalecenia dotyczące natychmiastowego łagodzenia zaparć w domu obejmują:

• Pij od dwóch do czterech dodatkowych szklanek wody dziennie. Unikaj napojów zawierających kofeinę i alkoholu, które mogą powodować odwodnienie. Unikaj również soków i napojów o wysokiej zawartości substancji słodzących.
• Unikaj przetworzonego mięsa, smażonych potraw i rafinowanych węglowodanów, takich jak biały chleb, makaron i ziemniaki. Można jeść chude mięso, takie jak drób, i niskotłuszczowe produkty mleczne.
• Włącz do swojej codziennej diety owoce, warzywa, produkty pełnoziarniste i inne pokarmy bogate w błonnik. Jedz mniej produktów o wysokiej zawartości tłuszczu, takich jak mięso, jaja i ser.
• Jedz suszone śliwki, otręby zbożowe i inne owoce o wysokiej zawartości błonnika, takie jak pomarańcze, ananasy, jagody, mango, awokado i papaja.
• Prowadź dzienniczek żywieniowy i wymieniaj pokarmy, które powodują zaparcia.
• Ruszaj się - ćwicz.
• Sprawdź, jak siedzisz na toalecie. Podnoszenie nóg, pochylanie się lub kucanie może ułatwić kaszel.
• Dodaj do diety błonnik uzupełniający dostępny bez recepty
• W razie potrzeby zażyj bardzo łagodny, dostępny bez recepty środek zmiękczający stolec lub środek przeczyszczający.
• Nie czytaj, nie korzystaj z telefonu ani innych urządzeń podczas próby wypróżnienia.
• Unikaj powstrzymywania chęci pójścia do toalety. W końcu zablokuje to sygnał z okrężnicy do mózgu, aby się zrelaksować i pozwolić na wypróżnienie.

Leki na zaparcia na receptę

W leczeniu zaparć dostępnych jest kilka leków na receptę.

Twój lekarz wybierze lek, który może być dla Ciebie najlepszy na podstawie wyników testu.

Operacja

Operacja rzadko jest konieczna w leczeniu zaparć. Jednak lekarz może zalecić operację, jeśli przyczyną zaparć jest problem strukturalny w okrężnicy. Przykłady takich problemów obejmują

• Zablokowanie okrężnicy (niedrożność jelit).
• Zwężenie części jelita (zwężenie jelita).
• Rozdarcie odbytnicy (szczelina odbytu).
• Wypadnięcie części odbytnicy do pochwy (wypadnięcie odbytnicy).

Niektóre przyczyny zaparć z dysfunkcją ujścia mogą być leczone operacyjnie. Najlepiej omówić to po badaniu. Operacja może być również konieczna, jeśli kolonoskopia wykaże raka okrężnicy, odbytnicy lub odbytu.

Jak mogę zapobiegać zaparciom?

Stosuj te same domowe metody, których używałeś do leczenia zaparć, aby zapobiec przekształceniu się ich w przewlekły problem:

• Spożywaj zbilansowaną dietę z dużą ilością błonnika. Dobrym źródłem błonnika są owoce, warzywa, rośliny strączkowe oraz pełnoziarniste pieczywo i płatki zbożowe. Błonnik i woda pomagają okrężnicy w oddawaniu stolca. Większość błonnika w owocach znajduje się w skórce, na przykład w jabłkach. Najwięcej błonnika zawierają owoce z pestkami, które można jeść, takie jak truskawki. Otręby są również doskonałym źródłem błonnika. Spożywaj otręby zbożowe lub dodawaj je do innych potraw, takich jak zupa czy jogurt. Osoby cierpiące na zaparcia powinny spożywać od 18 do 30 gramów błonnika dziennie.
• Osobom cierpiącym na zapalenie uchyłków jelita grubego zaleca się unikanie owoców z pestkami.
• Pij osiem 8-uncjowych szklanek wody dziennie. (Uwaga: Mleko może powodować zaparcia u niektórych osób). Płyny zawierające kofeinę, takie jak kawa i napoje bezalkoholowe, mogą powodować odwodnienie. Konieczne może być zaprzestanie picia tych produktów do czasu, aż nawyki jelitowe powrócą do normy.
• Regularnie ćwicz. Nie musi być ich dużo, nawet spacerowanie bardzo pomaga.
• Stosuj suplement diety, taki jak magnez na zaparcia. (Nie każdy powinien przyjmować magnez. Przed jego zażyciem należy skonsultować się z lekarzem).
• Wypróżnij się, gdy poczujesz taką potrzebę. Nie czekaj.

Podsumowanie

Pamiętaj, aby otwarcie i szczerze rozmawiać z lekarzem o swoich wypróżnieniach i wszelkich pytaniach lub wątpliwościach. Kaszel jest czymś, co wszyscy powinniśmy robić. Zaparcia mogą być sytuacją przejściową, długotrwałym problemem lub objawem poważniejszej choroby. Bądź bezpieczny. Skontaktuj się ze swoim lekarzem, zwłaszcza jeśli zauważyłeś zmianę w rytmie wypróżnień lub jeśli Twoje życie zależy od jelit.