Blog, Strona 35

Treść:

• Definicja kolagenu
• Jakie czynniki przyczyniają się do utraty kolagenu w skórze?
• Co zawiera kolagen? Spojrzenie na strukturę tego niezbędnego białka
• Jakie są korzyści kolagenu dla organizmu?
• Naukowo udowodnione sposoby na zwiększenie produkcji kolagenu
• Jakie są różne rodzaje kolagenu?
• Jak można uzyskać więcej kolagenu?
• Ostatnie słowo na temat funkcji kolagenu w organizmie

Kolagen jest odpowiedzialny za strukturę, elastyczność, teksturę, jędrność i trwałość skóry.

Kolagen jest jednym z najnowszych haseł w dziedzinie zdrowia. Trudno jest wyjść ze sklepu spożywczego i nie zobaczyć tubek kolagenu w proszku lub przejrzeć drogerię bez zauważenia kremów, które twierdzą, że wzmacniają kolagen, aby zachować młody wygląd przez dziesięciolecia. Ale jak ważny jest kolagen dla zdrowia?

Definicja kolagenu

Prawdopodobnie myślisz o kolagenie w swojej skórze, ponieważ słowo to pojawia się za każdym razem, gdy ktoś mówi o starzejącej się skórze. To prawda, że białko to odgrywa rolę w postrzeganej młodości skóry, ale jest w tym coś więcej. „Kolagen jest białkiem i jednym z głównych budulców naszej skóry. Znajduje się również w naszych kościach, ścięgnach i więzadłach” - mówi dr Deanne Mraz Robinson, certyfikowany dermatolog.

Czas na ciekawostkę: kolagen stanowi 75% struktury nośnej skóry. „Pomyśl o kolagenie jak o ramie materaca; nadaje [skórze] strukturę i wsparcie” - mówi dr Joshua Zeichner. Kontynuując analogię do materaca, sprężyny to elastyczne włókna, a wypełnienie to kwas hialuronowy, mówi.

Jakie czynniki przyczyniają się do utraty kolagenu w skórze?

Niestety, kolagen zaczyna się rozkładać wraz z wiekiem, a genetyka może wpływać na szybkość tej degradacji. „Z roku na rok tracimy kolagen i produkujemy kolagen gorszej jakości” - mówi dr Robinson. Wolne rodniki uszkadzają kolagen - „są wrogiem naszej skóry” - mówi dr Zeichner. Czynniki środowiskowe (takie jak promienie UV lub zanieczyszczenia), złe nawyki związane ze stylem życia (palenie tytoniu) i niewłaściwa dieta (np. dieta o wysokiej zawartości cukru) powodują powstawanie wolnych rodników, które przyspieszają rozpad kolagenu.

Zajmijmy się przez chwilę paleniem. Jedną z najlepszych rzeczy, jakie możesz zrobić dla swojej skóry, to nigdy nie palić - lub rzucić palenie, jeśli palisz. „Badania sugerują, że palenie pozwala wolnym rodnikom atakować włókna kolagenowe, osłabiając je i obniżając ich jakość. Nic więc dziwnego, że skóra palaczy wygląda na zniszczoną i pomarszczoną, szczególnie wokół ust” - mówi dr Cyndi Yag-Howard.

Co zawiera kolagen? Spojrzenie na strukturę tego niezbędnego białka

Kolagen składa się z trzech aminokwasów: glicyny, proliny i hydroksyproliny. „Cząsteczka kolagenu ma kształt potrójnej helisy (triple helix), która łączy się z innymi cząsteczkami kolagenu w skórze, tworząc siatkowatą sieć w skórze właściwej, która jest warstwą skóry poniżej naskórka i powyżej tłuszczu podskórnego” - mówi dr Yag-Howard.

Jakie są korzyści kolagenu dla organizmu?

Białka odgrywają ważną rolę w organizmie. „Kolagen zapewnia strukturę, wytrzymałość, sztywność i teksturę tkanek organizmu. W skórze jest podobny do warstwy naskórka. A kiedy jest spleciony z elastycznymi włóknami, dodaje skórze siły i elastyczności” - mówi Yag-Howard.

Kiedy kolagen w skórze zaczyna się degradować, a jego poziom w organizmie spada, możesz zauważyć zmarszczki, sztywniejsze ścięgna i więzadła, słabsze mięśnie, bóle stawów, a nawet problemy trawienne. Oczywiste jest, że kolagen jest niezbędny dla zdrowia każdego układu w organizmie. W przypadku skóry przyjmowanie do 10 gramów (g) peptydów kolagenowych dziennie może pomóc poprawić elastyczność, nawilżenie i gęstość kolagenu. Dodatkowo, w przeglądzie opublikowanym w 2020 r. stwierdzono, że przyjmowanie hydrolizowanego kolagenu może również chronić przed melazmą wywołaną promieniowaniem UV, problemem skórnym charakteryzującym się plamami przebarwień na twarzy, potencjalnie ze względu na jego działanie przeciwutleniające.

Jeśli chodzi o ból stawów, w badaniu opublikowanym w 2017 r. 139 młodych dorosłych sportowców z bólem kolana przyjmowało 5 g peptydów kolagenowych dziennie przez 12 tygodni. W porównaniu z grupą placebo, grupa przyjmująca kolagen odczuwała mniejszy ból stawów podczas ćwiczeń, być może dlatego, że białko przyspieszyło naprawę mikrourazów w chrząstce i zmniejszyło stan zapalny, który przyczynia się do dyskomfortu. Wraz z całym szkieletem istnieje również potencjalna korzyść dla kości; badanie opublikowane w 2018 r. wykazało, że kobiety po menopauzie, które doświadczyły związanego z wiekiem spadku gęstości mineralnej kości i które przyjmowały 5 g niektórych peptydów kolagenowych przez rok, skorzystały ze zwiększonego tworzenia kości w okolicy kręgosłupa i bioder.

Jedną z bardziej zaskakujących korzyści może być zdrowie układu sercowo-naczyniowego. Według badań przeprowadzonych na zdrowych osobach dorosłych opublikowanych w 2017 r., uczestnicy, którzy spożywali tripeptyd kolagenu przez sześć miesięcy, poprawili poziom cholesterolu i sztywność tętnic, co sugeruje, że kolagen może pomóc zmniejszyć ryzyko choroby niedokrwiennej serca.

Naukowo udowodnione sposoby na zwiększenie produkcji kolagenu

Oto niezbyt wspaniały fakt: „Każdego roku po 30. roku życia tracimy kolagen, a nasza zdolność do produkcji wysokiej jakości kolagenu może się zmniejszać” - mówi Robinson. Zaleca stosowanie miejscowych produktów, które zwiększają produkcję kolagenu, aby pomóc uzupełnić jego zapasy. Jednym z nich są retinoidy lub retinole, które często wchodzą w skład kremów i serum przeciwstarzeniowych. Badanie opublikowane w 2016 roku wykazało, że kwas retinowy i retinol stymulują syntezę kolagenu w skórze. Zeichner dodaje, że stosowanie produktów zawierających alfa-hydroksykwasy, takie jak kwas glikolowy i peptydy, może wyzwalać produkcję kolagenu.

Istnieje kilka zabiegów wykonywanych w gabinecie dermatologa, które pomagają zwiększyć ilość kolagenu. „Badania pokazują, że różne zabiegi mogą zwiększyć produkcję kolagenu i poprawić wygląd skóry” - mówi Yag-Howard. Należą do nich lasery, radiofrekwencja, ultradźwięki, mikroigły i wypełniacze.

Stosowanie zdrowej diety również przyniesie najlepsze rezultaty. Pokarmy bogate w białko dostarczą organizmowi aminokwasów potrzebnych do produkcji kolagenu. Pomagają w tym również inne składniki odżywcze, takie jak witamina C, cynk i miedź. Aby zmaksymalizować produkcję kolagenu, stosuj zróżnicowaną dietę pełną pełnowartościowych pokarmów, takich jak owoce, warzywa, produkty pełnoziarniste, fasola, chude mięso, owoce morza i orzechy. I tak, brzmi to jak porady dotyczące zdrowego odżywiania, które słyszałeś już wcześniej.

Wreszcie, używaj kremu przeciwsłonecznego o szerokim spektrum działania z filtrem SPF 30. „To najlepszy sposób na zapewnienie zdrowego kolagenu” - mówi Zeichner. „Upewnij się, że używasz go codziennie, ponieważ nawet przypadkowa ekspozycja na słońce sumuje się przez całe życie” - mówi. Pierwszą linią obrony jest ochrona posiadanego kolagenu, zamiast późniejszego nadrabiania złych nawyków w zakresie ochrony przeciwsłonecznej.

Ćwicz dbanie o siebie poprzez masaż skóry. Istnieje niewielka ilość danych sugerujących, że regularny masaż skóry może pomóc zwiększyć produkcję prokolagenu-1 i wzmocnić działanie kremów przeciwstarzeniowych.

Nie należy również przeciwdziałać naturalnej produkcji kolagenu przez organizm. Oznacza to ograniczenie spożycia alkoholu i rzucenie palenia. Te dwa nawyki są powiązane z utratą kolagenu, co prowadzi do zmarszczek na czole, między brwiami, w obszarze zwanym kurzymi łapkami i głębszych linii „uśmiechu”. Ponadto należy ograniczyć spożycie cukru, który powoduje powstawanie końcowych produktów zaawansowanej glikacji („AGE”), które niszczą kolagen.

Jakie są różne rodzaje kolagenu?

Istnieje 28 rodzajów kolagenu. Jednak źródła podają, że typy 1, 2 i 3 są najbardziej rozpowszechnionymi kolagenami w organizmie i to właśnie te kolageny można znaleźć w reklamach produktów. Ponieważ całe 28 to długa lista typów kolagenu, omówimy trzy najbardziej znane i miejsca ich występowania w organizmie.

• Typ 1 Główny kolagen występujący w skórze znajduje się również w ścięgnach, kościach, więzadłach, zębach i niektórych tkankach łącznych.
• Typ 2 Tworzy chrząstki i znajduje się w oczach.
• Typ 3 Ten typ kolagenu również tworzy skórę, a także mięśnie i naczynia krwionośne. Ten typ kolagenu jest czasami nazywany „kolagenem dziecięcym” ze względu na jego rolę w embriogenezie i wczesnym niemowlęctwie.

Jak można uzyskać więcej kolagenu?

Nie brakuje firm, które starają się zwrócić Twoją uwagę na zwiększenie poziomu kolagenu - zarówno miejscowo, jak i poprzez suplementy lub żywność. Oto, co powinieneś wiedzieć o każdym z nich.

• Kolagen w proszku i kapsułkach Są one ostatnio modne jako dodatek do kawy i koktajli. Istnieją pewne dowody na to, że doustne suplementy kolagenu, w tym rodzaj kolagenu często występujący w proszku, są „obiecujące”, jeśli chodzi o redukcję oznak starzenia. Robinson oferuje jednak pewien wgląd: „Kolagen w proszku jest białkiem, a kiedy go spożywamy, nasze ciała trawią go tak samo, jak każde inne źródło białka, takie jak kurczak czy ryba. Kolagen w proszku nie przenika bezpośrednio do skóry i nie wysusza jej” - mówi.
• Kremy i olejki z kolagenem Dostępne na rynku kremy z pro-kolagenem twierdzą, że łagodzą oznaki starzenia poprzez wygładzanie zmarszczek. Zawierają one syntetyczny kolagen, który zatrzymuje wilgoć w skórze i tworzy efekt wypełnienia. Brakuje jednak badań nad tym, jak najlepiej włączyć kolagen do zabiegów miejscowych.
• Płyn Niektórzy ludzie decydują się na picie bulionu kostnego, który jest pełen kolagenu z kości zwierzęcych. Chociaż może to być dietetyczne źródło kolagenu, nie udowodniono, że jego picie ma działanie przeciwstarzeniowe na skórę.

Ostatnie słowo na temat funkcji kolagenu w organizmie

Kolagen to białko występujące w całym organizmie, zwłaszcza w skórze, kościach, więzadłach, ścięgnach, zębach i tkankach łącznych. Zdrowa, dobrze skomponowana dieta zawierająca dużo białka, dobre nawyki w zakresie ochrony przeciwsłonecznej oraz miejscowe i inne zabiegi dermatologiczne mogą zapewnić, że organizm otrzymuje i wytwarza to, czego potrzebuje, aby czuć się świetnie i zmniejszyć oznaki starzenia.

Treść:

• Korzyści z kolagenu na stawy
• Najlepszy kolagen na stawy
• Jak stosować kolagen
• Ryzyko, skutki uboczne i interakcje kolagenu
• Podsumowanie

Zdrowe stawy są podstawą aktywnego życia dla wielu osób, ale zużycie lub choroby, takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów, mogą prowadzić do bólu i sztywności. W tym miejscu pojawia się kolagen na stawy, biorąc pod uwagę to białko strukturalne, które odgrywa ważną rolę w zdrowiu stawów.

Często określany jako „klej”, który utrzymuje ciało razem, kolagen odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia stawów. Wraz z wiekiem naturalna produkcja kolagenu w naszym organizmie spada, co prowadzi do dyskomfortu i sztywności stawów.
W ostatnich latach suplementacja kolagenem stała się popularna jako potencjalne lekarstwo na problemy ze stawami. W tym kompleksowym przewodniku omówimy korzyści, rodzaje, zastosowania i potencjalne zagrożenia związane z kolagenem dla stawów, pomagając w podjęciu świadomej decyzji dotyczącej najlepszych rodzajów kolagenu dla potrzeb zdrowotnych stawów.
Zanurzmy się w nauce stojącej za kolagenem na stawy i zbadajmy, czy może on być przydatnym dodatkiem do rutyny.

Korzyści płynące ze stosowania kolagenu na stawy

Kolagen jest głównym białkiem strukturalnym występującym w różnych tkankach łącznych, w tym w stawach, ścięgnach, więzadłach i chrząstkach. W rzeczywistości jest to główny budulec chrząstki, gąbczastej tkanki, która amortyzuje stawy.
Wraz z wiekiem produkcja kolagenu naturalnie spada, co może przyczyniać się do problemów ze stawami. Badania sugerują jednak, że suplementacja kolagenem może przynieść szereg korzyści. Oto niektóre z głównych korzyści kolagenu dla stawów:

1. Łagodzenie bólu stawów

Suplementacja kolagenem wiąże się ze zmniejszeniem bólu i sztywności stawów, co czyni ją atrakcyjną opcją dla osób cierpiących na schorzenia takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów i reumatoidalne zapalenie stawów.
Przykładowo, w metaanalizie randomizowanych badań kontrolowanych placebo z 2019 r. opublikowanej w czasopiśmie International Orthopaedics wykorzystano model efektów losowych i ogólną metodę odwrotnej wariancji w celu ustalenia, czy suplementacja kolagenem faktycznie pomaga złagodzić objawy choroby zwyrodnieniowej stawów (OA). Naukowcy wykorzystali Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index Scale (WOMAC) i/lub Visual Analog Scale (VAS) do oceny objawów.
Po przeprowadzeniu analizy autorzy badania stwierdzili, że „kolagen jest skuteczny w łagodzeniu objawów choroby zwyrodnieniowej stawów poprzez zmniejszenie zarówno ogólnego wskaźnika WOMAC, jak i wyników VAS”.
Wyniki te uzyskano również w innych badaniach. Na przykład w badaniu z 2014 r. stwierdzono, że „peptydy kolagenowe są potencjalnymi środkami terapeutycznymi jako suplementy diety w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów i utrzymaniu zdrowia stawów”.

1. Poprawa funkcjonowania stawów

Suplementy kolagenowe mogą poprawić sztywność i zwiększyć ruchomość stawów. Badania sugerują, że może on poprawiać funkcjonowanie stawów poprzez promowanie regeneracji chrząstki i zmniejszanie stanu zapalnego w stawach.
Badania z 2021 r. wykazały „mocne dowody na dawkę 5-15 g dziennie [suplementacji peptydem kolagenowym] w poprawie bólu i funkcji stawów”. Autorzy badania poinformowali również, że „ćwiczenia i witamina C wydają się wspomagać syntezę kolagenu”.

1. Zwiększona mobilność

Wspierając strukturę i elastyczność stawów, kolagen może pomóc poprawić ogólną mobilność, umożliwiając osobom łatwiejsze wykonywanie codziennych czynności.
Badanie z 2023 r. opublikowane w Journal of the International Society of Sports Nutrition wykazało, że suplementacja peptydami kolagenowymi przez sześć do dziewięciu miesięcy może poprawić codzienne czynności życiowe, ból, wyniki komponentów psychicznych i fizycznych u aktywnych osób dorosłych. Uważa się, że wynika to ze zdolności kolagenu do poprawy mobilności i ułatwienia osobom, które go przyjmują, wykonywania codziennych czynności.

1. Naprawiona chrząstka

Istnieją dowody na to, że kolagen może stymulować produkcję kolagenu w organizmie, potencjalnie pomagając w naprawie chrząstki. W rzeczywistości systematyczny przegląd mapujący dowody opublikowany w 2020 r. wykazał, że pochodne kolagenu mają korzystny wpływ na naprawę chrząstki.

Najlepszy kolagen na stawy

Nie wszystkie suplementy kolagenowe są takie same, a wybór odpowiedniego rodzaju jest niezbędny, aby zmaksymalizować korzyści dla zdrowia stawów. Oto niektóre z najlepszych rodzajów kolagenu dla stawów:

1. Kolagen typu II

Ten typ kolagenu jest szczególnie ukierunkowany na zdrowie stawów, ponieważ zawiera głównie kolagen znajdujący się w chrząstce. Suplementy diety z kolagenem typu II są znane ze swojej skuteczności w zmniejszaniu bólu stawów i poprawie ich funkcjonowania.
Ten konkretny typ kolagenu jest głównym składnikiem zdrowej chrząstki stawowej. Szukaj suplementów oznaczonych jako niezdenaturowany kolagen typu II (UC-II).

1. Hydrolizowane peptydy kolagenowe

Hydrolizowane peptydy kolagenowe rozpadają się na mniejsze cząsteczki, dzięki czemu są łatwiej przyswajalne przez organizm. Suplementy z hydrolizowanym kolagenem są wszechstronne i można je łatwo dodawać do różnych napojów i przepisów.
Ta łatwo przyswajalna forma kolagenu pochodzi z różnych źródeł, takich jak kolagen bydlęcy lub morski.

1. Mieszanki kolagenu

Niektóre suplementy łączą różne rodzaje kolagenu, aby zapewnić kompleksowe wsparcie dla stawów. Szukaj mieszanek zawierających kolagen typu I, II i III, aby uzyskać optymalne korzyści dla zdrowia stawów.
Wybierając suplement kolagenowy, preferuj renomowane marki, które dostarczają jasnych informacji na temat źródła, rodzaju i dawki kolagenu.
Ponadto można uzyskać korzyści z kolagenu dla stawów, przyjmując kolagen wołowy, jajeczny, rybny lub drobiowy.

Jak stosować kolagen

Suplementy kolagenowe są zwykle dostępne w postaci proszku, który można łatwo dodawać do napojów lub żywności. Zalecenia dotyczące dawkowania mogą się różnić, ale powszechnie zaleca się dawkę od 5 do 10 gramów dziennie. Najlepiej skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania indywidualnych zaleceń, zwłaszcza jeśli masz jakiekolwiek schorzenia.
Jeśli chodzi o stosowanie kolagenu dla zdrowia stawów, kluczowa jest konsekwencja. Badania sugerują, że pełne korzyści ze stosowania suplementów kolagenowych mogą być widoczne dopiero po kilku tygodniach.
Oto kilka wskazówek, jak włączyć kolagen do codziennej rutyny:

1. Wybieraj suplementy wysokiej jakości: Wybieraj suplementy kolagenowe renomowanych marek, które przechodzą rygorystyczne testy czystości i siły działania.
2. Przestrzegaj zaleceń dotyczących dawkowania. Najlepiej jest postępować zgodnie z instrukcjami dotyczącymi dawkowania na etykiecie produktu lub skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania indywidualnej porady.
3. Mieszaj: Suplementy kolagenowe są dostępne w różnych formach, w tym w proszku, kapsułkach i płynach. Wybierz opcję, która najlepiej pasuje do Twojego stylu życia i preferencji.
4. Bądź cierpliwy: Może minąć kilka tygodni konsekwentnego stosowania, aby zobaczyć pełne korzyści suplementów kolagenowych dla zdrowia stawów. Trzymaj się tego i bądź cierpliwy.

Inne sposoby na zwiększenie spożycia kolagenu na stawy to spożywanie większej ilości pokarmów bogatych w kolagen, takich jak bulion kostny i jajka, oraz unikanie pokarmów niszczących kolagen, takich jak rafinowane węglowodany i przetworzone mięso.

Ryzyko, skutki uboczne i interakcje kolagenu

Kolagen jest ogólnie uważany za bezpieczny dla większości zdrowych osób dorosłych. Jednak u niektórych osób mogą wystąpić łagodne skutki uboczne, takie jak wzdęcia, zgaga lub biegunka. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, porozmawiaj z lekarzem przed przyjęciem kolagenu.
Aby uzyskać więcej informacji na temat możliwych zagrożeń i skutków ubocznych stosowania kolagenu na stawy, kliknij tutaj:

• Reakcje alergiczne: osoby z alergią na źródła kolagenu, takie jak ryby lub skorupiaki, powinny zachować ostrożność podczas przyjmowania suplementów kolagenu.
• Problemy trawienne: Niektóre osoby mogą doświadczyć łagodnych zaburzeń trawiennych, takich jak wzdęcia lub biegunka, gdy po raz pierwszy zaczną przyjmować kolagen. Są to zazwyczaj przejściowe problemy, które ustępują samoistnie.
• Interakcje z lekami: Jeśli przyjmujesz leki lub cierpisz na chorobę podstawową, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem przed rozpoczęciem przyjmowania kolagenu, aby uniknąć możliwych interakcji.

Podsumowanie

• Prawdopodobnie wiesz już o zaletach kolagenu dla skóry, ale jest on również niezbędny dla zdrowia stawów.
• Chociaż badania nad kolagenem dla stawów wciąż trwają, dowody są obiecujące. Suplementy kolagenowe mogą pomóc zmniejszyć ból, poprawić funkcjonowanie stawów i potencjalnie promować zdrowie chrząstki.
• Wybierając odpowiedni rodzaj kolagenu i przestrzegając prawidłowych wytycznych dotyczących stosowania, można skutecznie wspierać zdrowie stawów i ogólne samopoczucie. Do stosowania suplementów kolagenowych należy jednak podchodzić ostrożnie, biorąc pod uwagę indywidualne uwarunkowania zdrowotne i potencjalne zagrożenia.
• Pamiętaj, że nie jest to cudowne lekarstwo, ale może być cennym dodatkiem do schematu leczenia stawów.
• Skonsultuj się z lekarzem, aby ustalić, czy suplementacja kolagenem jest dla Ciebie odpowiednia.

Treść:

• 8 korzyści zdrowotnych kolagenu
• Podsumowanie

Dowiedz się, w jaki sposób ten modny suplement może poprawić Twoje zdrowie i samopoczucie - od skóry i kości po zdrowie jelit i nie tylko.

Kolagen, który można przyjmować w postaci proszku lub kapsułek, jest niezbędnym białkiem w ludzkim organizmie.

Kto by pomyślał, że substancja znajdująca się w kościach i skórze może stać się obowiązkowym suplementem diety? Mowa o kolagenie.

Kolagen jest rodzajem białka, które odgrywa ważną rolę w budowaniu i wspieraniu wielu tkanek, od kości i chrząstek po skórę, włosy, oczy i układ trawienny.

Przyjmując suplementy kolagenowe lub spożywając pokarmy bogate w kolagen, zazwyczaj spożywasz kolagen pochodzący od zwierząt.

Peptydy kolagenowe są często sprzedawane w postaci proszku lub kapsułek, a kolagen można również spożywać w bulionie kostnym.

Jak każdy suplement, kolagen ma pewne potencjalne skutki uboczne.

Chociaż kolagen jest ogólnie bezpieczny, zawsze należy skonsultować się z zespołem opieki zdrowotnej przed dodaniem suplementu do diety. Mogą wystąpić skutki uboczne: suplementy kolagenu mogą powodować wysypkę lub, w rzadszych przypadkach, problemy z wątrobą.

Jeśli zamierzasz zainwestować w przyjmowanie suplementów kolagenu, ważne jest, aby znać wiele potencjalnych korzyści, jakie mogą one zapewnić. Czytaj dalej.

8 korzyści zdrowotnych kolagenu

1. Suplementy pomagają zastąpić to, co jest naturalnie tracone w wyniku starzenia się organizmu

Kolagen jest „klejem”, który utrzymuje ciało razem, mówi Angelone. Stanowi on około 30 procent białka w organizmie. Mówi jednak, że wraz z wiekiem organizm produkuje mniej kolagenu. Peptydy kolagenowe dodane do diety mogą zastąpić to, czego organizmowi zaczyna brakować wraz z wiekiem i poprawić ogólny stan zdrowia.

1. Kolagen jest łatwo przyswajalnym źródłem białka

Twoje ciało ma trudności z trawieniem białka pochodzącego z takich źródeł jak kurczak czy wołowina, a niektórzy ludzie mogą doświadczać objawów trawiennych, takich jak odbijanie lub ból brzucha po ich spożyciu, wyjaśnia Lachman. Suplementy kolagenowe są jednak hydrolizowane, co oznacza, że kolagen ulega rozkładowi, a proces ten ułatwia trawienie. Suplementy kolagenowe (zwłaszcza w proszku) mogą być wygodniejszym sposobem na dostarczenie białka do diety. Proces hydrolizy pozwala również peptydom kolagenowym rozpuszczać się w wodzie, dzięki czemu można je stosunkowo łatwo dodawać do codziennych posiłków (takich jak woda czy koktajle).

1. Kolagen wygładza zmarszczki i zwiększa elastyczność skóry

Zdrowie skóry jest najlepiej zbadaną zaletą kolagenu, mówi Lachman. W jednym z przeglądów naukowcy przeanalizowali 11 randomizowanych badań kontrolowanych placebo z udziałem ponad 800 pacjentów, którzy przyjmowali do 10 gramów (g) kolagenu dziennie w celu poprawy zdrowia skóry. Wyniki? Wykazano, że suplementy poprawiały elastyczność skóry, pomagały skórze lepiej zatrzymywać wilgoć i zwiększały gęstość włókien kolagenowych w skórze.

Inny przegląd i metaanaliza 14 randomizowanych badań kontrolowanych na około 1000 osób również potwierdziły, że hydrolizowany kolagen może poprawić nawilżenie i elastyczność skóry w różnych źródłach kolagenu (w tym wołowinie, kurczaku i rybach) w jeszcze niższych dawkach - od 0,3 miligrama (mg) do 5 g dziennie przez co najmniej cztery tygodnie. Może to być mały krok w kierunku zachowania młodzieńczego wyglądu.

1. Kolagen może łagodzić ból stawów

Ból stawów może utrudniać wykonywanie ćwiczeń, co może uniemożliwić osiągnięcie celów fitness. Suplement diety z kolagenem może pomóc w utrzymaniu dobrej kondycji. „Istnieją dowody na to, że kolagen może doskonale wspierać tkanki łączne i łagodzić ból stawów po wysiłku” - mówi Angelone.

Na przykład, jedno z badań wykazało, że sportowcy z bólem kolan, którzy przyjmowali 5 g peptydów kolagenowych dziennie przez 12 tygodni, odczuwali mniejszy ból stawów podczas ćwiczeń niż grupa przyjmująca placebo. Przyjmowany doustnie kolagen może wspomagać naprawę chrząstki, a także działać przeciwzapalnie.

Nasze ciała produkują mniej kolagenu, gdy starzejemy się po dwudziestce, ale kolagen pomaga utrzymać elastyczność skóry, zdrowie stawów i gęstość kości. Odkryj nasz wybór najlepszych kolagenów wspierających zdrowe starzenie się.

1. Suplementy doustne mogą wspierać zdrowie jelit

W przypadku chorób zapalnych układu pokarmowego, takich jak nieswoiste zapalenie jelit (IBD), istnieje teoria „leczenia jelit” kolagenem. „Niektóre badania wykazały, że pacjenci z tymi chorobami mają obniżony poziom kolagenu. Przyjmowanie kolagenu pomogłoby skorygować ten niedobór” - mówi Lachman.

Badania wykazały, że u pacjentów z IBD występuje brak równowagi między tworzeniem się i rozpadem włókien kolagenowych, co zostało powiązane ze stanem zapalnym. Badanie wykazało również, że pacjenci z IBD mają obniżony poziom kolagenu typu 4 w surowicy. Kolagen jest częścią tkanki łącznej, która tworzy okrężnicę i przewód pokarmowy, więc zwiększenie jego poziomu może stworzyć środowisko wspomagające gojenie się organizmu. Według Lachmana jest to nowy pomysł, ale może to być jedna z korzyści wypróbowania suplementów lub diety w celu zwiększenia spożycia kolagenu.

W przypadku niektórych zdrowych osób doustny suplement kolagenu może również pomóc złagodzić objawy trawienne. Kiedy zapytano kobiety, dlaczego przyjmują kolagen, odpowiedziały, że pomaga on w trawieniu, utrzymuje regularne wypróżnienia i zmniejsza wzdęcia.

Ponieważ kolagen może przyczyniać się do tych objawów u niektórych osób, ważne jest, aby monitorować swoje samopoczucie podczas jego przyjmowania i dostosować ilość, czas lub w ogóle przyjmować go w zależności od potrzeb.

1. Kolagen może wspierać zdrowie serca

Dodawanie kolagenu do kawy może być również dobre dla serca. W niewielkim, niekontrolowanym, otwartym badaniu wzięło udział 32 uczestników, którzy przyjmowali tripeptyd kolagenu dwa razy dziennie. Po sześciu miesiącach markery miażdżycy (gromadzenia się w ścianach tętnic) uległy poprawie, w tym pomiary cholesterolu i sztywności tętnic (gdy miażdżyca wpływa na tętnice prowadzące do serca, nazywa się to chorobą wieńcową, która jest najbardziej śmiertelną formą choroby serca).

Naukowcy uważają, że kolagen może usztywniać ściany naczyń krwionośnych, a tym samym zmniejszać ryzyko chorób tętnic.

1. Peptydy mogą utrzymywać zdrowe kości

Gęstość mineralna kości zmniejsza się wraz z wiekiem, zwłaszcza po menopauzie. W randomizowanym, kontrolowanym placebo, podwójnie zaślepionym badaniu z udziałem 102 kobiet po menopauzie, uczestnicy, którzy przyjmowali peptydy kolagenowe przez rok, odnotowali wzrost gęstości mineralnej kości w porównaniu z grupą kontrolną. Naukowcy postawili hipotezę, że było to spowodowane tym, że kolagen stymulował tworzenie kości, jednocześnie spowalniając utratę kości, chociaż potrzebne są dalsze badania i ważne jest, aby oprócz kolagenu stosować inne środki, takie jak ćwiczenia, takie jak trening oporowy, w celu promowania zdrowia szkieletu.

1. Kolagen może być przydatny w chorobach stawów

Istnieją różne rodzaje kolagenu. Typ 1 (występujący w wołowinie) jest korzystny dla skóry, podczas gdy typ 2 (występujący w kurczaku) jest potencjalnie bardziej pomocny w przypadku bólu stawów, wyjaśnia Lachman. Stawy zbudowane są z chrząstki, która w dużej mierze składa się z kolagenu.

Badanie wykazało, że pacjenci z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, którzy przyjmowali paracetamol wraz z kolagenem typu 2, zmniejszyli ból stawów podczas chodzenia i mieli lepszą jakość życia niż pacjenci, którzy przyjmowali sam lek. Badania są jednak niespójne i nie przyniosły jednoznacznych wniosków. Lachman twierdzi, że najlepszym wyborem jest zakup suplementu zawierającego różne zwierzęce źródła kolagenu, aby uzyskać jak najszerszy zakres korzyści.

Podsumowanie

Kolagen jest kluczowym białkiem, które wspomaga podstawowe funkcje organizmu. Dodanie kolagenu do diety może pomóc poprawić elastyczność skóry, promować zdrowie stawów i utrzymać ogólną witalność wraz z wiekiem. Jeśli rozważasz suplementację kolagenem, porozmawiaj o tym ze swoim lekarzem i poszukaj uniwersalnych źródeł, takich jak bulion kostny lub proszki.

Treść:

• Objawy artrozy
• Różnice między artrozą a zapaleniem stawów
• Rodzaje zapalenia stawów
• Główne przyczyny zapalenia stawów
• Leczenie zapalenia stawów
• Jak zapobiegać zapaleniu stawów

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest przewlekłą chorobą zwyrodnieniową, która atakuje stawy i tkankę chrzęstną kości.

Najbardziej dotknięte są stawy, które przenoszą największe obciążenia, takie jak biodra, kolana i kręgosłup.

Objawy artrozy

Objawy artrozy to głównie ból, obrzęk i sztywność. Zaczynają pojawiać się około pięćdziesiątego roku życia z powodu pogorszenia stanu chrząstki i późniejszego ocierania się kości o siebie. Szczególnie u kobiet po menopauzie częstotliwość występowania jest wyższa.

Jednak w przypadku osób dotkniętych tą chorobą przed 50 rokiem życia nie ma różnic między mężczyznami i kobietami. W rzeczywistości początek objawów nie zależy od zmian hormonalnych, ale od warunków pracy i codziennych czynności.

Choroba ta może pojawić się w zdrowym stawie bez wyraźnej przyczyny lub w wyniku wrodzonej deformacji, urazu, infekcji, zapalenia lub przeciążenia mięśni.

Różnice między artrozą a zapaleniem stawów

Przed opisaniem tego schorzenia należy podkreślić różnicę między zapaleniem stawów a artrozą, ponieważ często dochodzi do nieporozumień.

Chociaż mają one pewne wspólne cechy, zapalenie stawów jest chorobą zapalną atakującą stawy, podczas gdy artroza jest przewlekłą zwyrodnieniową formą niezapalną.

Ale jak stwierdzić, czy jest to zapalenie stawów czy artroza?
Zapalenie stawów często ma objawy, takie jak ból, obrzęk i zaczerwienienie stawów, które mogą być przerywane lub utrzymywać się przez długi czas.

W przeciwieństwie do tego, artretyzm zazwyczaj powoduje ból i sztywność stawów, szczególnie po aktywności fizycznej lub po przebudzeniu rano, z obecnością trzeszczenia stawów. Ponadto, podczas gdy zapalenie stawów może zaatakować w każdym wieku i może wpływać na kilka stawów jednocześnie, choroba zwyrodnieniowa stawów rozwija się stopniowo wraz z wiekiem i ma tendencję do wpływania na określone stawy, które podlegają większemu zużyciu, takie jak kolana, biodra i dłonie.

Rodzaje artrozy

Istnieją różne formy artrozy, które różnią się od siebie głównie w zależności od dotkniętego obszaru ciała.

Wiąże się to z występowaniem nieco innych objawów, ale co ważniejsze, wiąże się z zastosowaniem określonych metod leczenia i środków zaradczych.

Przyjrzyjmy się im bliżej:

1. Artroza odcinka szyjnego

Artroza szyjna dotyka najbardziej ruchomej części kręgosłupa. Wpływa zarówno na powierzchnię kręgów po stronie stawu, jak i na płytki chrząstki między kręgami.

Przyczyny artrozy szyjnej zależą od nieregularnego stylu życia lub niewłaściwej postawy, a nie tylko od starzenia się. W rzeczywistości jest to forma artrozy, która może dotknąć nawet młodych ludzi.

Główne objawy objawiają się uczuciem bólu i sztywności w szyi i tylnej części szyi. Inne możliwe objawy obejmują bóle i zawroty głowy, a także nudności, zawroty głowy i zaburzenia widzenia lub nietolerancję hałasu. Ponadto na kręgach tworzą się wypukłości kostne zwane osteofitami.

Ten rodzaj artrozy ma tendencję do pogarszania się i rozprzestrzeniania na inne obszary, w tym ramiona i palce.

Obecnie nie jest możliwe całkowite wyleczenie szyjnego zapalenia stawów.

Pacjent może jednak polegać na naturalnych środkach zaradczych, takich jak masaż i rehabilitacja fizyczna, lub przyjmować łagodzące objawy leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Leki miorelaksacyjne mogą również mieć pozytywny wpływ w ostrej fazie choroby, ale ważne jest, aby utrzymać dawkę na niskim poziomie, aby uniknąć skutków ubocznych.

W przypadku ucisku nerwu lub rdzenia kręgowego konieczna może być operacja.

1. Zapalenie stawu kolanowego

Innym rodzajem artrozy jest artroza kolana, przewlekłe zapalenie spowodowane zwyrodnieniem warstwy chrząstki obecnej między kością udową a piszczelową.

Główne czynniki ryzyka obejmują wiek, otyłość i wszelkie wcześniejsze operacje, takie jak operacja usunięcia łąkotki (meniscektomia).

Objawy zapalenia stawu kolanowego to zawsze ból i sztywność stawu, zaczerwienienie, obrzęk, skrzypienie i ograniczona ruchomość.

Ta postać choroby jest również stanem nieodwracalnym. Jedyne możliwe leczenie ma na celu zmniejszenie bólu i przywrócenie części ruchomości kolana.

1. Artroza stawu biodrowego.

Inną formą tej choroby jest artroza stawu biodrowego, znana również jako koksartroza. Jest to stan zapalny chrząstki pokrywającej staw biodrowy.

Zapalenie występuje w wyniku uszkodzenia chrząstki. W szczególności dotyczy to warstwy chrząstki pokrywającej górny koniec kości udowej.

Objawami są ponownie ból i ograniczona zdolność poruszania się. Ból jest zwykle odczuwany w pachwinie i w przedniej części nogi. We wczesnych stadiach choroby może być odczuwalny tylko podczas wykonywania określonych ruchów, ale z czasem pogarsza się i może być odczuwalny nawet w spoczynku.

Pacjent może ponownie przyjmować leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, których jedynym celem jest złagodzenie bólu, a nie ograniczenie uszkodzenia stawu.

1. Choroba zwyrodnieniowa stawów rąk

Zwykle spowodowana starzeniem się lub predyspozycjami genetycznymi, ale może również zależeć od urazów, złamań lub infekcji.

Główne objawy obejmują ból stawów dłoni, obrzęk i mrowienie.

Ten rodzaj artrozy może być początkowo bezobjawowy, ale ma tendencję do postępu do punktu, w którym powoduje ból nawet w spoczynku.

1. Choroba zwyrodnieniowa stawów międzykostnych.

Choroba zwyrodnieniowa stawów międzykręgowych, znana również jako choroba zwyrodnieniowa tylnych kręgów, dotyka kręgosłupa, a zwłaszcza stawów międzykręgowych, które są głównymi stawami pleców.

Obejmuje erozję chrząstki pokrywającej te stawy, zmniejszenie przestrzeni stawowej, osteosklerozę i osteofitozę.

Przyczyny zależą od wieku, płci, predyspozycji genetycznych, siedzącego trybu życia i nawyków związanych z postawą. Na przykład kobiety w okresie menopauzy są bardziej dotknięte tą chorobą.

Głównymi objawami są sztywność i ból pleców, a także zwiększone trudności z wykonywaniem prostych ruchów.

Obecnie tego typu choroby nie można wyleczyć. Terapie koncentrują się zatem na utrzymaniu jej pod kontrolą i spowolnieniu procesu degeneracji chrząstki.

Naturalne środki zaradcze mogą obejmować wykonywanie ukierunkowanych ćwiczeń fizycznych i przestrzeganie diety odchudzającej.

Z drugiej strony, leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i zwiotczające mięśnie mogą służyć do łagodzenia bólu.

1. Choroba zwyrodnieniowa stawów stóp

Choroba zwyrodnieniowa stawów stopy wpływa na chrząstkę stawów kości stopy.

Przyczyny są takie same jak w przypadku innych form zapalenia stawów, potęgowane przez stosowanie nieodpowiedniego obuwia lub zbyt wysokich obcasów.

Objawy są również powszechnymi symptomami choroby. Ponieważ dotknięte stawy są dość liczne, objawy mogą rozprzestrzeniać się na różne obszary stopy i prawie uniemożliwić chodzenie.

Jeśli chodzi o leczenie, przyjmowanie leków i wykonywanie ćwiczeń fizycznych ma na celu jedynie złagodzenie bólu i spowolnienie procesu zwyrodnieniowego chrząstki.

1. Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego

Artroza barku charakteryzuje się powolnym i stopniowym rozwojem.

Główne przyczyny obejmują starzenie się, ale mogą być również związane z reumatoidalnym zapaleniem stawów lub złamaniem barku.

Jeśli chodzi o leczenie, niektóre terapie fizyczne mogą poprawić stan pacjenta. Ponadto bardzo małe fragmenty zapalnej chrząstki i tkanki można usunąć za pomocą artroskopii, co przynajmniej częściowo zmniejszy ból.

1. artroza odcinka lędźwiowego

Artroza odcinka lędźwiowego dotyka kręgów pleców, szczególnie u mężczyzn. Występuje również częściej u osób starszych.

Główne przyczyny to siedzący tryb życia lub, przeciwnie, częste wykonywanie ciężkiej pracy. Wszelkie urazy lub predyspozycje genetyczne mogą przyczynić się do rozwoju choroby.

Oprócz typowych objawów artrozy, w niektórych cięższych przypadkach sztywność stawów może prowadzić do „zablokowania” całej dolnej części pleców. Jeśli ból wpływa również na nerw kulszowy, pośladki i nogę, nazywa się to lumbosciatica. Oznacza to, że dyski znajdujące się między kręgami są uszkodzone.

Również w tym przypadku zaleca się stosowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, aby utrzymać chorobę pod kontrolą i złagodzić ból.

1. Choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego

Artroza stawu skokowego dotyka głównie osoby starsze, ale u innych może być wynikiem urazu, takiego jak złamanie lub otyłość.

Głównymi objawami są, jak zawsze, ból i sztywność stawu, ale także obrzęk i niepewne uczucie.

Główne przyczyny artrozy

W poprzednich akapitach widzieliśmy już czynniki wywołujące różne formy artrozy. W tym akapicie po prostu je podsumujemy.

Tak więcnajczęstsze przyczyny artrozy są następujące:

• Wiek i starzenie się.
• Predyspozycje genetyczne.
• Siedzący tryb życia, który często prowadzi do przyrostu masy ciała.
• Zmęczenie czynnościami wykonywanymi codziennie, często w środowisku pracy.
• Aktywność sportowa, która może zużywać stawy i chrząstki stóp, kostek i kolan.
• Złamania i urazy stawów.
• Choroby układu krążenia powodujące uszkodzenie stawów (np. hemofilia).
• Reumatoidalne zapalenie stawów i inne formy zapalenia stawów, które uszkadzają stawy i w konsekwencji zwiększają prawdopodobieństwo uszkodzenia chrząstki.

Leczenie artrozy

Jak wynika z poprzednich akapitów, w większości przypadków leczenie zapalenia stawów ma jeden cel - złagodzenie objawów i spowolnienie pogarszania się stanu chrząstki.

Podczas leczenia artrozy radzimy najpierw skonsultować się z lekarzem, który zaleci najlepszy sposób postępowania, ale ogólnie rzecz biorąc, najczęstsze środki zaradcze obejmują:

• Generowanie ciepła , na przykład za pomocą diatermii i ultradźwięków.
• Środki przeciwbólowe.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), przez ograniczony czas, aby uniknąć skutków ubocznych.
• Leki miorelaksacyjne, w mniejszym stopniu niż środki przeciwbólowe.

Jak zapobiegać artrozie

Zanim porozmawiamy o zapobieganiu, spróbujmy zrozumieć, co jest związane z pogorszeniem stanu Ogólnie rzecz biorąc, wśród czynników ryzyka związanych z pogorszeniem zapalenia stawów są siedzący tryb życia, nadwaga, palenie tytoniu i złe nawyki postawy.

Ponadto wiek, płeć i predyspozycje genetyczne mogą również wpływać na początek i nasilenie zapalenia stawów, ale jakie kroki można podjąć, aby temu zapobiec?

• Nie pal tytoniu Palenie tytoniu jest zawsze czynnikiem ryzyka, ponieważ ogólnie działa na organizm i zmniejsza przepływ krwi do kości.
• Stosuj dietę, aby schudnąć i mniej obciążać stawy, zwłaszcza biodrowe i kolanowe.
• Wykonuj ćwiczenia korygujące postawę lub skoliozę, wzmacniające mięśnie podporowe i przywracające mobilność.
• Dobra rozgrzewka/rozciąganie są szczególnie ważne, zwłaszcza dla osób bardziej podatnych lub starszych, które zamierzają ćwiczyć.

Artroza, zalecane terapie

Zarówno magnetoterapia, jak i ultradźwięki są szczególnie przydatne, ponieważ zmniejszają ból i działają bardzo lokalnie na leczony obszar.

Antagonistyczne działanie impulsowych pól elektromagnetycznych działa na poziomie komórkowym, zmniejszając degeneracyjne działanie na stawy i tkankę chrzęstną.

Ultradźwięki (a zatem terapia ultradźwiękowa) działają fizycznie poprzez mikromasaż, stymulując mechaniczną część stawu, zwiększając w ten sposób ruchomość, zmniejszając sztywność oraz zmniejszając dyskomfort i ból.

Obsah:

• Co to jest zapalenie stawów dłoni?
• Jakie są objawy zapalenia stawów dłoni?
• Jak diagnozuje się zapalenie stawów dłoni?
• Jak leczy się zapalenie stawów dłoni?
• Czy można zapobiec zapaleniu stawów rąk?
• Wnioski

Podstawa kciuka, kostki, drugi staw i górny staw palców są częstymi miejscami zapalenia stawów dłoni. Typowe rodzaje to choroba zwyrodnieniowa stawów, reumatoidalne zapalenie stawów i łuszczycowe zapalenie stawów. Leczenie obejmuje szyny, leki, zastrzyki sterydowe i zdrowy styl życia. Operacje obejmują fuzję stawu, wymianę stawu i przeniesienie ścięgna.

Co to jest zapalenie stawów ręki?

Zapalenie stawów to choroba atakująca tkanki stawów. Staw to miejsce, w którym spotykają się dwie kości. Zapalenie stawów może zaatakować wyściółkę stawu lub chrząstkę, gładką powłokę na końcach kości. W końcu chrząstka ulega zniszczeniu, a końce kości zostają odsłonięte, ocierają się o siebie i ścierają. Na dłoni znajduje się wiele stawów, więc jest to częste miejsce występowania zapalenia stawów.

Zapalenie stawów ręki powoduje ból i obrzęk, sztywność i deformację. W miarę postępu zapalenia stawów nie można używać rąk do wykonywania codziennych zadań tak, jak kiedyś.

Czy istnieją różne rodzaje zapalenia stawów, które wpływają na dłonie?

Tak, jest ich wiele, ale oto niektóre z najczęstszych.

• Choroba zwyrodnieniowa stawów, znana również jako „zużycie” lub choroba zwyrodnieniowa stawów, jest najczęstszym rodzajem zapalenia stawów. Powoduje ona niszczenie i ścieranie się chrząstki (gładkiej, pochłaniającej wstrząsy powłoki na końcach kości). Końce kości ocierają się o siebie bez ochrony, powodując z czasem ból, sztywność i utratę ruchomości. Choroba zwyrodnieniowa stawów najczęściej dotyka nadgarstka, stawu u podstawy kciuka oraz środkowych i górnych (w pobliżu paznokci) stawów palców. Długotrwała choroba może powodować tworzenie się guzków kostnych w stawach palców.
• Reumatoidalne zapalenie stawów jest przewlekłą (długotrwałą, uporczywą) chorobą zapalną, która powoduje obrzęk wyściółki stawu, powodując ból, sztywność i utratę funkcji. Jest to choroba autoimmunologiczna (układ odpornościowy organizmu atakuje własną zdrową tkankę). Wyściółka stawu nazywana jest błoną maziową. Błona maziowa wytwarza płyn (smar), który umożliwia chrząstce łatwe przesuwanie się po sobie. Ostatecznie stan zapalny niszczy chrząstkę na końcu kości, a następnie powoduje erozję samej kości. Stawy tracą swój kształt i ustawienie, ponieważ ścięgna i więzadła otaczające kość słabną i rozciągają się. Reumatoidalne zapalenie stawów często dotyka małych stawów nadgarstków, dłoni i palców. Zwykle dotyka tych samych stawów po obu stronach ciała. Na przykład, jeśli zapalenie stawów wpływa na stawy palców jednej ręki, prawdopodobnie wpłynie również na stawy palców drugiej ręki.
• Łuszczycowe zapalenie stawów jest formą zapalenia stawów, które wpływa na skórę (łuszczyca) i stawy. Palce są spuchnięte. Występuje również ból stawów i poranna sztywność. W wielu przypadkach jest ono podobne do reumatoidalnego zapalenia stawów. Może jednak dotyczyć tylko kilku palców.

Które części dłoni są najbardziej dotknięte zapaleniem stawów?

Cztery obszary dłoni dotknięte zapaleniem stawów to:

• Podstawa kciuka, gdzie kciuk styka się z nadgarstkiem.
• Kostki palców.
• Środkowe stawy palców.
• Górny staw palców najbliżej paznokci.

Kto cierpi na zapalenie stawów rąk?

Prawdopodobieństwo wystąpienia zapalenia stawów rąk jest większe, jeśli:

• Jesteś starszy. Choroba zwyrodnieniowa stawów często występuje po 50. roku życia. Reumatoidalne zapalenie stawów zwykle pojawia się po raz pierwszy między 35. a 50. rokiem życia. Reumatoidalne zapalenie stawów.
• Jesteś kobietą.
• Masz białą karnację.
• Masz nadwagę.
• Masz historię urazów dłoni. W przypadku zwichnięcia lub złamania któregokolwiek ze stawów dłoni lub palców istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia zapalenia stawów.
• Masz odziedziczone geny powodujące zapalenie stawów.

Jakie są objawy zapalenia stawów rąk?

Wczesne objawy obejmują:

• Tępy lub piekący ból w stawach, który pojawia się kilka godzin lub dzień po zwiększonym użyciu rąk.
• Poranny ból i sztywność dłoni.
• Obrzęk stawów dłoni.

Zapalenie stawów dłoni od dłuższego czasu:

• Objawy występują częściej.
• Ból może zmienić się z tępego na ostry.
• Ból może budzić w nocy.
• Ból może powodować zmianę sposobu używania dłoni.
• Tkanka wokół dotkniętego stawu może być zaczerwieniona i wrażliwa na dotyk.
• Podczas zginania palców można odczuwać szczypanie, skrobanie, trzeszczenie lub klikanie (trzeszczenie).
• Palce mogą nie otwierać się i nie zamykać w pełni.
• Na środkowym stawie palców (zwane węzłami Boucharda) lub na górnych stawach palców (zwane węzłami Heberdena) tworzą się małe kostne węzły.
• Stawy palców stają się powiększone, zdeformowane i zginają się nieprawidłowo, przez co ręce stają się słabe i mniej zdolne do wykonywania codziennych czynności.

Jak diagnozuje się zapalenie stawów dłoni?

Lekarz może postawić diagnozę zapalenia stawów dłoni, badając dłoń i wykonując zdjęcie rentgenowskie. Zdjęcia rentgenowskie pokazują utratę chrząstki kostnej i tworzenie się ostróg kostnych. Badanie krwi na obecność czynnika reumatoidalnego i innych markerów może pomóc ustalić, czy przyczyną jest reumatoidalne zapalenie stawów.

Jak leczy się zapalenie stawów ręki?

Opcje leczenia zależą od rodzaju zapalenia stawów, stadium zapalenia stawów, liczby dotkniętych stawów, wieku, poziomu aktywności, dotkniętej ręki (jeśli jest to ręka dominująca) i innych istniejących schorzeń.

Cele leczenia są następujące:

• Zmniejszenie bólu i sztywności stawów.
• Poprawa mobilności i funkcji.
• Poprawa jakości życia.
• W przypadku reumatoidalnego lub łuszczycowego zapalenia stawów, spowolnienie postępu choroby.

Opcje leczenia obejmują szyny/nakładki, leki, zastrzyki, metody niemedyczne i zabiegi chirurgiczne.

Szyny/opaski

Szyny lub aparaty ortopedyczne wspierają i chronią dotknięty staw, zmniejszają deformację, zapewniają stabilność stawu, zmniejszają obciążenie i promują prawidłowe ustawienie stawu. Twój lekarz, terapeuta zajęciowy lub terapeuta ręki omówi z Tobą opcje szyn/opasek, jak i kiedy je nosić oraz jak długo je nosić (zbyt długie noszenie szyn/opasek może spowodować osłabienie mięśni).

Leki

Lekarz może przepisać leki zmniejszające ból i obrzęk stawów oraz, w przypadku reumatoidalnego lub łuszczycowego zapalenia stawów, zapobiegające uszkodzeniom stawów. Lekarz może wypróbować różne grupy leków w zależności od nasilenia i rodzaju zapalenia stawów. W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów zaleca się jedynie stosowanie acetaminofenu lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych w ograniczonym zakresie (w razie potrzeby) w celu złagodzenia objawów. Obecnie nie ma zatwierdzonych leków spowalniających postęp choroby zwyrodnieniowej stawów. Leki wymienione poniżej są stosowane w leczeniu reumatoidalnego i łuszczycowego zapalenia stawów. Przed przyjęciem jakichkolwiek leków dostępnych bez recepty należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym, ponieważ istnieje ryzyko i powody, dla których nie należy przyjmować tych leków (w zależności od innych schorzeń i/lub leków).

• Acetaminofen. Lek ten pomaga złagodzić ból.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne. Leki te zmniejszają ból i obrzęk dotkniętych stawów.
• Leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby. Spowalniają one postęp reumatoidalnego zapalenia stawów i łagodzą objawy.
• Kortykosteroidy. Leki te, przyjmowane doustnie, wstrzykiwane do mięśnia lub podawane dożylnie, łagodzą stany zapalne i inne objawy reumatoidalnego zapalenia stawów. Przykłady obejmują prednizolon, prednizon, triamcynolon i metyloprednizolon.
• Leki immunosupresyjne. Spowalniają one postęp reumatoidalnego zapalenia stawów i zmniejszają uszkodzenia kości wokół stawów. Przykłady obejmują azatioprynę i cyklosporynę.
• Leki biologiczne. Mogą one spowolnić uszkodzenie stawów w reumatoidalnym zapaleniu stawów.

Zastrzyki sterydowe

Sterydy zmniejszają stan zapalny i łagodzą ból. Sterydy są zwykle stosowane, jeśli leki nie kontrolują stanu zapalnego lub jeśli stan zapalny jest ograniczony do kilku stawów. Zastrzyki są podawane bezpośrednio do chorego stawu. Ponieważ sterydy mogą osłabiać ścięgna i więzadła, zastrzyki powtarza się tylko kilka razy.

Inne strategie leczenia

Kompletny plan leczenia zapalenia stawów ręki obejmuje następujące inne metody:

• Ćwiczenia - wzmacniające i rozciągające - w celu zmniejszenia objawów i poprawy funkcji. Terapeuta wspólnie z pacjentem przepisze ćwiczenia, które są najbardziej odpowiednie dla ręki z chorobą zwyrodnieniową stawów.
• Gorące i zimne okłady. Zimno może pomóc zmniejszyć ból i obrzęk. Ciepło może pomóc zmniejszyć sztywność. Okłady należy stosować nie dłużej niż przez 20 minut.
• Odpoczynek. Regularny odpoczynek może pomóc złagodzić ból stawów i stany zapalne.
• Zdrowe odżywianie i leczenie cukrzycy i cholesterolu.
• Utrata masy ciała w przypadku nadwagi.
• Rzucenie palenia. Palenie zwiększa ryzyko rozwoju zapalenia stawów.
• Terapia zajęciowa w celu nauczenia się korzystania z narzędzi samopomocy, w tym tych używanych do ubierania się lub przygotowywania posiłków w kuchni.

Operacja

Jeśli leczenie niechirurgiczne nie przynosi już ulgi, a chrząstka na końcach kości uległa zużyciu, operacja może być opcją. Istnieje kilka metod:

• Fuzja stawu (artrodeza): operacja ta wykorzystuje płytkę i śruby do połączenia kości stawu. Uzyskasz bardziej stabilny staw bez bólu, ale będziesz mieć ograniczoną elastyczność i mobilność.
• Wymiana stawu (artroplastyka): Podobnie jak w przypadku innych operacji wymiany stawu, chirurdzy użyją sztucznego implantu wykonanego z tworzywa sztucznego, ceramiki, silikonu lub metalu, aby zastąpić uszkodzony staw. Należy pamiętać, że zawiasowe implanty palców nie naśladują normalnego ruchu palca.
• Transfer ścięgien: ścięgna łączą mięśnie z kośćmi. Ścięgna kontrolujące palce łączą się z mięśniami dłoni i przedramienia. Utrzymujący się stan zapalny spowodowany zapaleniem stawów może powodować zerwanie ścięgien. Jeśli tak się stanie, odcinek zdrowego ścięgna może zostać wykorzystany do przywrócenia funkcji dłoni.

Pacjent i chirurg omówią, które podejście chirurgiczne może być najlepsze dla jego ręki w zależności od wieku, poziomu aktywności, dotkniętego stawu (stawów) oraz ilości odczuwanego bólu i deformacji.

Jaki rodzaj operacji ręki jest najczęściej wykonywany na określonych stawach dotkniętych zapaleniem stawów?

• Podstawa kciuka: miejsce połączenia kciuka i nadgarstka. Typowe opcje chirurgiczne obejmują usunięcie części lub całości jednej z kości trapezowych (kość nadgarstka bezpośrednio poniżej stawu kciuka), przeniesienie ścięgna lub zespolenie stawu.
• Kostki (stawy śródręczno-paliczkowe): w przypadku tej naprawy prawie zawsze rozważana jest wymiana stawu. Reumatoidalne zapalenie stawów może powodować poważne uszkodzenia i niepełnosprawność stawów.
• Stawy drugiego palca (stawy międzypaliczkowe bliższe): Choroba zwyrodnieniowa stawów często powoduje sztywność i utratę mobilności. W przypadku tych stawów rozważa się ich wymianę lub zespolenie. Ponieważ stawy te są często używane, istnieje możliwość, że implant ulegnie zużyciu. W takim przypadku lekarz może zalecić dalszą operację.
• Górna część stawu palca (dystalne stawy międzypaliczkowe): fuzja stawów jest powszechnie stosowana w leczeniu zapalenia stawów w tym stawie.

Czego mogę się spodziewać po operacji ręki?

Po operacji może być potrzebny gips lub szyna, aby chronić rękę podczas procesu gojenia. Chirurg może skierować pacjenta do terapeuty ręki. Lekarz prawdopodobnie przepisze leki przeciwbólowe, które będą przyjmowane przez ograniczony czas w celu zmniejszenia dyskomfortu.

Jakie są powikłania operacji ręki?

Powikłania operacji ręki obejmują:

• Brak poprawy mobilności.
• Konieczność wymiany implantu, który się złamie lub zużyje.
• Niezdolność kości do połączenia się lub prawidłowego ułożenia (w przypadku operacji fuzji).

Jak długo trwa rekonwalescencja po operacji ręki?

Czas rekonwalescencji zależy od wielu czynników, w tym od stopnia zaawansowania choroby, rodzaju operacji, umiejętności chirurga i przestrzegania zaleceń terapeutycznych. Większość osób może powrócić do swoich aktywności po około trzech miesiącach od operacji rekonstrukcji stawu. Zespół medyczny może najlepiej oszacować konkretny czas rekonwalescencji.

Czy rozważane są inne opcje leczenia?

W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów w Stanach Zjednoczonych prowadzone są badania kliniczne dotyczące leczenia komórkami macierzystymi. Wczesne wyniki są zachęcające.

W ciągu ostatniej dekady naukowcy opracowali wiele nowych leków na łuszczycowe zapalenie stawów i reumatoidalne zapalenie stawów, a kolejne badania są w toku.

Czy można zapobiec zapaleniu stawów rąk?

Zapaleniu stawów nie można zapobiec. Można jednak obserwować oznaki zapalenia stawów wraz z wiekiem i skontaktować się z lekarzem, jeśli zauważysz zmiany w stawach. Możesz także podjąć kroki w celu zarządzania niektórymi czynnikami ryzyka. Jedz pożywne pokarmy, które odżywiają twoje ciało i utrzymuj zdrową wagę. Nadwaga (wskaźnik masy ciała (BMI) powyżej 25) powoduje większe obciążenie stawów. Nie pal. Palenie zwiększa ryzyko rozwoju zapalenia stawów.

Wnioski

Tępy lub piekący ból stawów, poranna sztywność, obrzęk stawów dłoni to objawy zapalenia stawów. Wiele rodzajów zapalenia stawów może wpływać na dłonie. W zależności od rodzaju zapalenia stawów dostępnych jest wiele opcji leczenia. Leki mogą zmniejszyć ból i obrzęk stawów. Naukowcy wciąż pracują nad sposobami spowolnienia postępu choroby zwyrodnieniowej stawów. Jeśli podejrzewasz u siebie chorobę zwyrodnieniową stawów rąk, udaj się do lekarza. Przeprowadzi on pełne badanie i zaproponuje kompleksowy plan leczenia, który obejmuje ćwiczenia dłoni, stosowanie gorących i zimnych okładów, dodatkowe porady dotyczące stylu życia i tradycyjne metody leczenia, w tym leki, aparaty ortopedyczne/odciski, zastrzyki sterydowe i operację.

Treść:

• Co to jest zapalenie stawu kolanowego?
• Objawy i przyczyny zapalenia stawów kolanowych
• Jak diagnozuje się zapalenie stawu kolanowego?
• Postępowanie i leczenie zapalenia stawów kolanowych
• Jak mogę zmniejszyć ryzyko rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego?
• Perspektywy/prognozy
• Wnioski

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego jest poważną, bolesną chorobą, która pogarsza się wraz z wiekiem. Najczęstszym typem jest choroba zwyrodnieniowa stawów, która może wystąpić w jednym lub obu kolanach. Najczęstszymi objawami są ból, obrzęk i sztywność stawu kolanowego. Istnieje wiele metod leczenia, które mogą pomóc w łagodzeniu tych objawów.

Co to jest zapalenie stawu kolanowego?

Zapalenie stawów to choroba, która powoduje ból, obrzęk i sztywność stawów. Może wpływać na największe i najsilniejsze stawy w organizmie. Często występuje w kolanach. Zapalenie stawu kolanowego może być poważną, wyniszczającą chorobą.
Chociaż nie ma lekarstwa na zapalenie stawów kolanowych, istnieją kroki, które można podjąć, aby złagodzić objawy i potencjalnie spowolnić postęp choroby.

Czym jest zapalenie stawu kolanowego?

Staw kolanowy składa się z trzech połączonych ze sobą kości. Należą do nich:

• Kość udowa.
• Kość piszczelowa.
• Kość kolanowa (rzepka).

Końce każdej kości pokryte są gładką substancją zwaną chrząstką. Jest to poduszka między kośćmi, która zapobiega ich ocieraniu się o siebie. Błona maziowa, rodzaj tkanki otaczającej staw, smaruje chrząstkę.
Zapalenie stawu kolanowego powoduje ból i obrzęk stawu

Jakie są rodzaje zapalenia stawu kolanowego?

Istnieje około 100 rodzajów zapalenia stawów. Najczęstsze rodzaje, które mogą wpływać na kolana, obejmują:

• Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszym typem z tej listy. W chorobie zwyrodnieniowej stawów chrząstka - warstwa amortyzująca między trzema kośćmi stawu kolanowego - zużywa się. Bez tej ochrony kości ocierają się o siebie. Może to powodować ból, sztywność i ograniczenie ruchu. Może również prowadzić do narośli kostnych. Choroba zwyrodnieniowa stawów pogarsza się z czasem.
• Pourazowe zapalenie staw ów jest rodzajem choroby zwyrodnieniowej stawów. Chrząstka zaczyna się przerzedzać po urazie kolana (na przykład po urazie w wypadku samochodowym lub sporcie kontaktowym). Kości ocierają się o siebie, powodując takie same objawy jak choroba zwyrodnieniowa stawów: ból, sztywność i ograniczony ruch. Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego mogą pojawić się dopiero po kilku latach od urazu.
• Reumatoidalne zapalenie staw ów jest chorobą autoimmunologiczną. Zdrowy układ odpornościowy wywołuje stan zapalny (wewnętrzny lub zewnętrzny), gdy próbuje chronić przed infekcją, urazem, toksyną lub innym obcym najeźdźcą. Reakcja zapalna jest jednym ze sposobów ochrony organizmu. Jeśli cierpisz na reumatoidalne zapalenie stawów, masz niezdrowy układ odpornościowy, który wywołuje stan zapalny w stawach, nawet jeśli nie ma w nich obcego najeźdźcy. Stan zapalny powoduje ból, sztywność i obrzęk błony maziowej, co może również powodować zużycie chrząstki.

Kogo dotyczy zapalenie stawu kolanowego?
Na zapalenie stawów, w tym zapalenie stawu kolanowego, mogą zachorować osoby w każdym wieku. Osoby w wieku 50 lat lub starsze są bardziej narażone na zapalenie stawów kolanowych. Kobiety chorują na zapalenie stawów kolanowych częściej niż mężczyźni.

Jak często występuje zapalenie stawu kolanowego?
Ponad 50 milionów dorosłych cierpi na zapalenie stawów, podobnie jak 300 000 dzieci. Nie jest jasne, ile z tych osób cierpi na zapalenie stawów kolanowych.

Jakie są stadia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego?
Istnieje pięć stadiów choroby zwyrodnieniowej stawów, najczęstszego rodzaju zapalenia stawów, które dotyka kolana:

• Etap 0 (normalny). Jeśli jesteś na etapie 0, Twoje kolana są zdrowe. Nie cierpisz na chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych.
• Etap1 (mniej poważny). Etap 1 oznacza pewne zużycie stawu kolanowego. Prawdopodobnie nie będziesz odczuwać bólu.
• Etap 2 (łagodny). Łagodne stadium to etap, w którym możesz zacząć odczuwać ból i sztywność, ale nadal jest wystarczająco dużo chrząstki, aby kości nie stykały się ze sobą.
• Etap 3 (umiarkowany). Jeśli znajdujesz się w stadium umiarkowanym, będziesz odczuwać większy ból, zwłaszcza podczas biegania, chodzenia, kucania i klękania. Prawdopodobnie zauważysz go po dłuższym odpoczynku (na przykład z samego rana). Prawdopodobnie odczuwasz silny ból, ponieważ chrząstka zwęziła się jeszcze bardziej i pojawiło się wiele ostróg kostnych.
• Etap 4 (ciężki). Ciężka choroba zwyrodnieniowa stawów oznacza, że chrząstka prawie nie istnieje. Kolano jest sztywne, bolesne i prawdopodobnie nieruchome. Może być konieczna operacja.

Objawy i przyczyny choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Co powoduje zapalenie stawów kolanowych?
Eksperci zidentyfikowali niektóre geny, które mogą powodować zapalenie stawów, w tym zapalenie stawu kolanowego. Sugerują oni, że istnieją inne geny, które nie zostały jeszcze odkryte. Możesz mieć gen związany z zapaleniem stawów, nie wiedząc o tym, a zapalenie stawu kolanowego może być wywołane przez wirusa lub uraz.
Chociaż przyczyna nie jest znana, niektóre czynniki ryzyka zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju zapalenia stawów kolanowych. Niektóre z czynników ryzyka choroby zwyrodnieniowej stawów obejmują następujące:

• Wiek. Choroba zwyrodnieniowa stawów występuje częściej u osób starszych niż u młodszych dorosłych i dzieci.
• Anomalie kostne. Jeśli Twoje kości lub stawy są naturalnie krzywe, istnieje większe ryzyko rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów.
• Dna moczanowa. Dna moczanowa, również rodzaj zapalnego zapalenia stawów, może prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawów.
• Urazy. Urazy kolana mogą powodować chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego.
• Stres. Silne obciążenie kolana podczas biegania, uprawiania sportu lub aktywnej pracy może prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.
• Waga. Nadwaga wywiera większy nacisk na kolana.

Jakie są oznaki i objawy choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego?
Istnieje wiele oznak i objawów choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego:

• Skrzypienie, klikanie, zgrzytanie lub trzeszczenie (trzeszczenie).
• Trudności w chodzeniu.
• Ból stawów, który zmienia się (poprawia się lub pogarsza) w zależności od pogody.
• Sztywność stawu.
• Zginanie kolana.
• Ból stawu kolanowego, który postępuje powoli lub pojawia się nagle.
• Zaczerwienienie skóry.
• Obrzęk.
• Zablokowanie lub zablokowanie kolana przy próbie poruszenia nim.
• Ciepła skóra.

Ból i obrzęk to najczęstsze objawy zapalenia stawu kolanowego. Niektóre metody leczenia mogą zmniejszyć nasilenie objawów lub nawet zatrzymać postęp choroby. Jeśli masz objawy zapalenia stawu kolanowego, skontaktuj się z lekarzem.

Czy zapalenie stawu kolanowego powoduje obrzęk?
Jednym z objawów zapalenia stawu kolanowego jest obrzęk. Obrzęk sprawia, że kolano wygląda na większe.

Jak diagnozuje się zapalenie stawu kolanowego?

Lekarz prawdopodobnie zleci wykonanie zdjęcia rentgenowskiego kolana w celu wykrycia zapalenia stawów. Badanie rentgenowskie powinno ujawnić

• Rodzaj zapalenia stawów.
• Wszelkie zmiany w kościach.
• Ostrogi kostne.
• Jak wąska jest przestrzeń między kośćmi. Im mniej chrząstki, tym węższa przestrzeń. Im węższa przestrzeń, tym większy ból.

Czasami pracownicy służby zdrowia zlecają wykonanie rezonansu magnetycznego (MRI) lub tomografii komputerowej (CT).

Jakie pytania może zadać lekarz, aby zdiagnozować zapalenie stawu kolanowego?
Lekarz wysłucha pacjenta, gdy ten opowie mu o swoich objawach. Niektóre pytania mogą obejmować:

• Czy ktoś w Twojej rodzinie chorował na zapalenie stawów kolanowych?
• Czy kolano puchnie?
• Czy skóra jest często zaczerwieniona?
• Czy skóra jest często ciepła?
• Czy objawy występują w jednym kolanie czy w obu?
• Od jak dawna występują te objawy?
• Jakie leki przyjmujesz?
• Jak silny jest ból?
• Czy masz problemy z chodzeniem?
• Czy objawy przeszkadzają w wykonywaniu codziennych czynności?

Postępowanie i leczenie zapalenia stawu kolanowego

Czy zapalenie stawu kolanowego jest trwałe?
Zapalenie stawu kolanowego prawdopodobnie zawsze będzie występować. Jednak niektóre metody leczenia pomagają zmniejszyć nasilenie objawów i być może zapobiec pogorszeniu się choroby.

Jak leczy się zapalenie stawu kolanowego?
Pracownicy służby zdrowia nie mogą wyleczyć zapalenia stawów kolanowych. Mają jednak kilka wskazówek, które mogą zmniejszyć nasilenie objawów i być może powstrzymać nasilenie się zapalenia stawów, w tym:

• Utrzymywanie prawidłowej masy ciała.
• Ćwiczenie z wykorzystaniem aktywności o niskim wpływie (pływanie, jazda na rowerze) zamiast aktywności o wysokim wpływie (bieganie, tenis). Staraj się ćwiczyć około 150 minut tygodniowo.
• Nosić wkładki amortyzujące w butach.
• Przykładaj ciepło lub lód do tego obszaru.
• Nosić rękaw lub ortezę kolana.
• Ćwiczenia fizjoterapeutyczne poprawiające elastyczność, siłę i ruch.
• Korzystanie z laski.
• Akupunktura.
• Osocze bogatopłytkowe.

Przed wypróbowaniem którejkolwiek z tych wskazówek należy porozmawiać z lekarzem. Będzie on wiedział, co jest, a co nie jest dla Ciebie odpowiednie w zależności od stadium choroby.
Możesz również wypróbować leki, w tym

• Acetaminofen (Tylenol®).
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (ibuprofen, Advil®, Motrin®, Aleve®).
• Suplementy diety, takie jak glukozamina i siarczan chondroityny.
• Maści lub kremy łagodzące ból.
• Kortykosteroidy (zastrzyk z kortyzonu).
• Inhibitory COX-2 (Celebrex® i Mobic®).
• Leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD).

Zapytaj swojego lekarza, czy możesz wypróbować dostępne bez recepty leki i suplementy na zapalenie stawu kolanowego.
Opcje niechirurgiczne nie zawsze działają u wszystkich osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Konieczne może być poddanie się zabiegowi chirurgicznemu, w tym

• Artroplastyka.
• Artroskopia: - Operacja, która może również wykorzystywać artroskopię.
• Osteotomia.

Większość osób w momencie operacji ma zapalenie stawów w stadium 4.

Jak długo trwa rekonwalescencja po artretyzmie stawu kolanowego?
Całkowite wyleczenie z choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego nie jest możliwe. Możliwe jest jednak zmniejszenie bólu, obrzęku i sztywności za pomocą leków, fizykoterapii i innych metod leczenia.

Jak mogę zmniejszyć ryzyko wystąpienia zapalenia stawu kolanowego?

Większości znanych przyczyn zapalenia stawów kolanowych nie można zapobiec i obejmują one:

• Geny.
• Anomalie kostne.
• Starzenie się.
• Urazy.

Staraj się utrzymywać zdrową wagę i unikaj aktywności, które powodują duże obciążenie kolan. W przypadku wystąpienia objawów zapalenia stawów kolanowych należy zgłosić się do lekarza.

Perspektywy/prognozy

Czy istnieje lekarstwo na zapalenie stawów kolanowych?
Nie ma lekarstwa na zapalenie stawów kolanowych. Jest to choroba na całe życie. Dobrą wiadomością jest jednak to, że leczenie może złagodzić niektóre objawy. Leczenie może nawet spowolnić lub powstrzymać rozwój choroby.

Czy zapalenie stawu kolanowego może się pogorszyć?
Zapalenie stawu kolanowego może się pogorszyć wraz z upływem czasu i obciążeniem stawu. Wypróbuj metody leczenia, takie jak leki i fizykoterapia, aby złagodzić objawy i ewentualnie spowolnić postęp choroby.

Podsumowanie

Zapalenie stawu kolanowego może dotyczyć osób w każdym wieku. Jest bolesne, upośledza ruch i powoduje obrzęk stawu. Niektóre osoby są tak dotknięte chorobą, że nie mogą już pracować. Inni mogą pracować dopiero po operacji. Tymczasem u innych ból może nie być tak silny, ale nadal uniemożliwia im wykonywanie normalnych czynności, takich jak sprzątanie, praca w ogrodzie i bieganie za dziećmi.
Zapalenie stawu kolanowego może obniżyć jakość życia. Dobrą wiadomością jest to, że leczenie może zmniejszyć nasilenie objawów. Ból i obrzęk mogą nie być już tak silne. W przypadku wystąpienia objawów należy skontaktować się z lekarzem w celu ich oceny i rozpoczęcia leczenia.

Treść:

• Czym jest astma alergiczna?
• Objawy i przyczyny astmy alergicznej
• Jak diagnozuje się astmę alergiczną?
• Leczenie astmy alergicznej
• Czy można zapobiegać astmie alergicznej?
• Podsumowanie

Astma alergiczna jest chorobą układu oddechowego, w której drogi oddechowe ulegają zwężeniu po wdychaniu alergenu. Typowe alergeny obejmują pyłki, łupież i zarodniki pleśni. Ten rodzaj astmy jest bardzo powszechny zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Objawy astmy alergicznej mogą obejmować duszność, kaszel, świszczący oddech, zatkany nos, swędzenie oczu i wysypkę.
Astma alergiczna występuje, gdy objawy astmy występują po wdychaniu alergenu, takiego jak pleśń, pyłki lub sierść zwierząt.

Co to jest astma alergiczna?

Astma alergiczna lub astma wywołana alergią to stan, w którym drogi oddechowe zwężają się po wdychaniu alergenu. Najczęściej alergeny te znajdują się w powietrzu - na przykład roztocza kurzu, pyłki, sierść zwierząt lub zarodniki pleśni.
W przypadku alergii organizm reaguje na coś, co uważa za zagrożenie - alergen. Układ odpornościowy uruchamia wszystkie swoje mechanizmy obronne, aby spróbować zwalczyć to zagrożenie. Układ odpornościowy uwalnia różne substancje chemiczne, które powodują stan zapalny lub obrzęk i zwężenie dróg oddechowych w kontakcie z alergenem.

Jak często występuje astma alergiczna?

Astma alergiczna jest najczęstszym rodzajem astmy. Około 25 milionów ludzi cierpi na astmę. Z tej grupy około 60% ma alergie.

Objawy i przyczyny astmy alergicznej

Jakie są objawy astmy alergicznej?

Jeśli cierpisz na astmę alergiczną, możesz mieć wiele takich samych objawów, jak w przypadku innych rodzajów astmy. Objawy te mogą obejmować

• Uczucie braku tchu.
• Częsty kaszel, szczególnie w nocy.
• Świszczący oddech (świst podczas oddychania).
• Uczucie ucisku w klatce piersiowej (uczucie, jakby coś uciskało klatkę piersiową).

Narażenie na alergeny może również wywoływać inne objawy, w tym

• Zatkany nos.
• katar
• Swędzenie lub łzawienie oczu.
• Wysypka lub pokrzywka.

Jak wygląda astma wywołana alergią?

Objawy astmy wywołanej alergią mogą wahać się od łagodnych objawów oddechowych do ciężkich ataków astmy. Podczas ataku astmy drogi oddechowe zwężają się, utrudniając oddychanie. Możesz również odczuwać ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech i kaszel. Objawy alergicznego ataku astmy są takie same jak ataku astmy spowodowanego czymś innym. Różnica między nimi polega na przyczynie ataku astmy.

Jakie alergeny wywołują astmę alergiczną?

Alergeny mogą znajdować się wszędzie wokół Ciebie - zarówno w środowisku wewnętrznym, jak i zewnętrznym. W przypadku astmy alergicznej wdychanie tych alergenów może wyzwalać (powodować) objawy. Ważne jest, aby wiedzieć, co może wywoływać astmę, aby móc kontrolować swój stan.
Możliwe alergeny, które mogą wywoływać astmę alergiczną obejmują:

• Zwierzęta domowe: Alergie na zwierzęta domowe lub zwierzęta mogą pochodzić z ich sierści, moczu, śliny lub sierści zwierząt domowych, która jest łuską skóry.
• Pyłki: Pyłki to sproszkowane substancje pochodzące z drzew, traw, chwastów i ambrozji. Pyłki drzew i traw są najbardziej obfite wiosną. Pyłki chwastów i ambrozji są uwalniane jesienią.
• Pyłki: Pleśń występuje zwykle w miejscach, w których utrzymuje się wilgoć (takich jak piwnice). Na zewnątrz pleśń pojawia się w ciepłe lub wilgotne dni, po ściółkowaniu lub po deszczu. Pleśnie wytwarzają zarodniki, które unoszą się w powietrzu i mogą wywoływać astmę.
• Roztocza: Roztocza to mikroskopijne organizmy żywiące się ludzką skórą. Żyją na miękkich powierzchniach w domu, w tym na dywanach, miękkich meblach, poduszkach i materacach. Zarówno same roztocza, jak i ich odchody są alergenami.
• Karaluchy: szkodniki te występują w wielu domach i starszych budynkach. Odchody, ślina i inne części ciała karaluchów mogą wywoływać astmę.

Alergie pokarmowe mogą wywoływać astmę alergiczną u niektórych osób. Alergie pokarmowe rzadko są przyczyną astmy alergicznej.

Kto jest narażony na astmę alergiczną?

Jesteś bardziej narażony na astmę alergiczną, jeśli masz alergie lub jeśli alergie występują w rodzinie.

Jak ciężka jest astma alergiczna?

Astma alergiczna może być ciężka i powodować powikłania. Najczęstsze powikłania astmy alergicznej obejmują:

• Zaburzenia snu.
• Opuszczanie zajęć szkolnych i pracy.
• Niezdolność do wykonywania ćwiczeń fizycznych.
• Niemożność uczestniczenia w zajęciach towarzyskich na świeżym powietrzu lub wymagających dużo chodzenia.
• Wyższe wskaźniki hospitalizacji i chorób.

Jak diagnozuje się astmę alergiczną?

Lekarz zleci testy, aby dowiedzieć się, czy masz astmę alergiczną. Dwa najczęstsze testy to spirometria i test bronchoprowokacji:

• Spirometria: ten test oddechowy polega na wykonaniu głębokiego wdechu, a następnie wydechu do rurki. Rurka ta jest podłączona do komputera, który zbiera informacje o tym, jak dobrze powietrze porusza się podczas wdechu i wydechu. Spirometrię można również wykonać przy użyciu leków rozszerzających oskrzela (np. leków w inhalatorze). Testy z użyciem leków rozszerzających oskrzela sprawdzają, jak dobrze udrożnione są drogi oddechowe przed i po przyjęciu leku wziewnego.
• Testy bronchoprowokacji (metacholina): test metacholiny jest podobny do badania spirometrycznego, ale w tym przypadku lekarz użyje leku o nazwie metacholina, aby sprawdzić, czy drogi oddechowe zwężają się lub zaciskają po jego zażyciu.

Jeśli lekarz stwierdzi, że masz astmę, zaleci wykonanie badania krwi lub testu skórnego, aby ustalić, czy alergeny środowiskowe są potencjalnymi wyzwalaczami astmy.
Podczas testu skórnego lekarz nałoży na skórę małe krople płynu zawierającego różne alergeny. Następnie delikatnie podrapie skórę, aby alergeny dostały się do jej górnej warstwy. Jeśli jesteś uczulony na daną substancję, Twoja skóra zareaguje obrzękiem lub mogą pojawić się na niej niewielkie wypukłości.

W niektórych przypadkach badanie krwi może zidentyfikować czynniki wywołujące alergię. Alergiczne testy krwi mogą pominąć niewielki procent alergii w porównaniu z testami skórnymi.

Leczenie astmy alergicznej

Jak radzić sobie z astmą alergiczną?

Twój lekarz będzie współpracował z Tobą w celu leczenia zarówno alergii, jak i astmy. Niektóre zabiegi działają na astmę, podczas gdy inne leczą tylko alergię, a niektóre zabiegi mogą pomóc w leczeniu obu schorzeń. Leczenie może obejmować unikanie alergenu lub zmianę stylu życia i leków.

Unikanie alergenu

Lekarz pomoże Ci dowiedzieć się, co wywołuje astmę i znaleźć sposoby unikania lub radzenia sobie z tymi alergenami. Często te wyzwalacze znajdują się w Twoim otoczeniu. Kiedy wiesz, czym one są, możesz zarządzać interakcjami z nimi. Może to oznaczać zatrudnienie kogoś do koszenia trawy, jeśli wiesz, że pyłki są wyzwalaczem astmy, lub unikanie miejsc z dużą ilością zwierząt, jeśli sierść jest dla Ciebie wyzwalaczem.
W zależności od tego, co wywołuje astmę, można również podjąć inne kroki:

• Częste sprzątanie domu. Może to obejmować częste mopowanie i odkurzanie oraz cotygodniowe pranie pościeli i poduszek w gorącej wodzie.
• Używanie odpornych na kurz i antyalergicznych prześcieradeł i poduszek na łóżku.
• Zamykanie okien w domu i samochodzie w szczytowym okresie pylenia. Można również unikać przebywania na zewnątrz, gdy stężenie pyłków jest najwyższe lub nosić gogle, maski na twarz lub inny sprzęt ochronny podczas przebywania na zewnątrz.
• Używaj wysokiej jakości filtrów w domowych klimatyzatorach lub korzystaj z oczyszczacza powietrza.
• Opracowanie planu działania. Ważne jest, aby mieć plan, który pomoże ci wiedzieć, kiedy przyjmować określone leki, co zrobić, jeśli leki nie działają, i do kogo zadzwonić w takich sytuacjach. Plan powinien również obejmować, co robić podczas ataku astmy.

Leczenie

Leki na astmę wywołaną alergią mogą obejmować:

• Modyfikatory leukotrienów: Jest to nazwa grupy leków, które leczą zarówno alergie, jak i astmę. Montelukast (Singulair®) jest jednym z najczęstszych modyfikatorów leukotrienów.
• Zastrzyki przeciwalergiczne: Zastrzyki przeciwalergiczne, zwane również immunoterapią, mogą zmniejszyć reakcję układu odpornościowego na alergen. Obejmują one regularne wstrzyknięcia (zastrzyki) alergenu, aby z czasem zbudować tolerancję.
• Inhalatory ratunkowe: Inhalatory te zapewniają szybką ulgę w objawach astmy, otwierając drogi oddechowe, dzięki czemu można lepiej oddychać.
• Leki przeciwhistaminowe: Ten rodzaj leków łagodzi łagodne do umiarkowanych objawy alergii, takie jak swędzenie skóry lub łzawienie oczu. Lekarz może zasugerować przyjmowanie leków przeciwhistaminowych w ramach planu leczenia.
• Kortykosteroidy: Zarówno doustne, jak i wziewne kortykosteroidy mogą pomóc w zapobieganiu objawom astmy wywołanej alergią poprzez zmniejszenie stanu zapalnego w drogach oddechowych.
• Leki biologiczne: Są to małe białka, które lekarz wstrzykuje, aby pomóc w leczeniu podstawowej przyczyny astmy. Leczenie to stosuje się w przypadku umiarkowanej lub ciężkiej astmy alergicznej.

Czy astmie alergicznej można zapobiec?

Chociaż samej astmie nie można zapobiec, można zmniejszyć ryzyko ataku astmy alergicznej poprzez zrozumienie i unikanie czynników wyzwalających oraz upewnienie się, że stosujesz najlepsze leczenie astmy.

Wnioski

Astma alergiczna jest bardzo powszechną chorobą, z którą wiele osób spotyka się w ciągu swojego życia. Chociaż nie ma lekarstwa na ten rodzaj astmy, można podjąć kroki, aby sobie z nią poradzić. Poznaj swoje czynniki wyzwalające i staraj się ich unikać. Porozmawiaj ze swoim lekarzem na temat sposobów zarządzania środowiskiem i zapobiegania atakom astmy. Jeśli czujesz, że astma nie jest pod kontrolą, poszukaj pomocy, aby znaleźć plan leczenia, który będzie dla Ciebie najlepszy.

Treść:

• Co to jest czerwone oko?
• Jakie są najczęstsze przyczyny czerwonych oczu?
• Jak wygląda i jak się czuje czerwone oko?
• Jakie są metody leczenia czerwonych oczu?
• Jakie są możliwe powikłania lub zagrożenia związane z nieleczeniem czerwonego oka?
• Jak można zapobiegać czerwonemu oku?
• Jak można zarazić się czerwonym okiem?
• Dieta na czerwone oczy
• Wnioski

Oko może stać się czerwone z powodu podrażnienia lub urazu. Niektóre przypadki czerwonego oka można leczyć domowymi sposobami, ale inne wymagają pomocy medycznej. Jeśli masz ból, gorączkę, niewyraźne widzenie, wydzielinę lub inne objawy wraz z czerwonym okiem, możesz być leczony przez okulistę.

Co to jest czerwone oko?

"Czerwone oko" to ogólny termin określający czerwone, podrażnione i przekrwione oczy. Zaczerwienienie występuje, gdy drobne naczynia krwionośne pod powierzchnią oka ulegają powiększeniu lub zapaleniu. Zwykle jest to reakcja na coś, co podrażniło oko.
Zaczerwienienie może dotyczyć jednego lub obu oczu. Może rozwijać się z czasem lub pojawić się nagle, na przykład w przypadku alergii lub urazu oka.
Możesz mieć czerwone oczy i inne objawy, takie jak

• Ból oka.
• Swędzenie.
• Wydzielina z oczu.
• Opuchnięte oczy.
• Zmiany w widzeniu, takie jak niewyraźne widzenie.

Czy istnieją etapy lub różne stopnie nasilenia czerwonego oka?

Czerwone oko często wygląda gorzej niż się wydaje. Wiele przypadków czerwonych oczu jest stosunkowo nieszkodliwych i zwykle ustępuje po zastosowaniu domowych środków zaradczych lub preparatów dostępnych bez recepty.
Jeśli jednak oko lub oczy pozostają zaczerwienione przez ponad tydzień lub jeśli występuje ból lub problemy z widzeniem, należy umówić się na wizytę u okulisty lub optometrysty. W niektórych przypadkach zaczerwienienie oczu może być poważne, jeśli jest objawem innego schorzenia.

Jakie są najczęstsze przyczyny czerwonych oczu?

Czerwone oczy mogą mieć wiele różnych przyczyn. Czasami oczy stają się czerwone po zbyt długim noszeniu soczewek kontaktowych lub po zbyt długim wpatrywaniu się w ekran komputera bez przerwy. Inne częste przyczyny obejmują:

• Alergie.
• Zapalenie powiek.
• Różowe oko (zapalenie spojówek).
• Suche oko.
• Uraz oka.
• Jaskra.

Jak wygląda czerwone oko?

Czasami oko jest czerwone w miejscu, w którym powinno być białe. Może się tak zdarzyć, jeśli naczynia krwionośne wewnątrz oka puchną, gdy są podrażnione. W niektórych przypadkach może dojść do pęknięcia małego naczynia krwionośnego.
Jeśli oko jest czerwone w wyniku urazu, naczynia krwionośne w oku rozszerzają się (otwierają), aby wpuścić więcej krwi do miejsca urazu, co przyspiesza gojenie. Te szeroko otwarte naczynia krwionośne są przyczyną czerwonego oka.
W zależności od tego, co się dzieje, możesz mieć wrażenie czerwonego oka:

• Całkowicie normalne. W tym przypadku nie wiesz, że jest czerwone, dopóki go nie zobaczysz.
• Swędzenie lub podrażnienie, jakby coś przeszkadzało w oku.
• Wrażliwe.
• Bardzo wodniste lub bardzo suche.
• Śluzowate lub chrupiące, zwłaszcza jeśli występuje ropa z infekcji.

Jakie są metody leczenia czerwonego oka?

Sposoby leczenia czerwonych oczu są bardzo zróżnicowane i często obejmują czynności, które można wykonać samodzielnie w domu.
Poniższe kroki mogą wielokrotnie złagodzić objawy:

• Odpoczynek.
• Chłodne okłady na zamknięte oczy.
• Lekkie masowanie powiek.
• Delikatne przemywanie powiek.
• Krople do oczu dostępne bez recepty.

W innych przypadkach specjalista może zalecić i przepisać antybiotyki, specjalne krople do oczu lub maści.

Jakie są możliwe powikłania lub zagrożenia związane z nieleczonym czerwonym okiem?

W wielu przypadkach czerwone oczy nie są niebezpieczne i mogą nawet nie wymagać leczenia. Istnieją jednak schorzenia, które powodują zaczerwienienie oczu i które mogą być poważniejsze.
Jeśli zaczerwienienie oczu utrzymuje się dłużej niż dzień lub dwa lub jeśli małe dziecko ma czerwone oczy, należy skontaktować się z lekarzem. Należy również skontaktować się z lekarzem w przypadku bólu lub wydzieliny z oczu.
Jeśli czerwone oko jest oznaką poważniejszego stanu niż tylko podrażnienie, brak leczenia może prowadzić do utraty wzroku.

Jak można zapobiec czerwonemu oku?

Nie można zapobiec każdemu przypadkowi czerwonego oka, ale można zmniejszyć ryzyko jego wystąpienia, stosując się do poniższych wskazówek:

• Nie pocieraj oczu. Brud i bakterie na dłoniach i palcach mogą powodować jeszcze większe zaczerwienienie i podrażnienie.
• Utrzymuj soczewki kontaktowe w czystości i nie noś ich dłużej niż jest to zalecane.
• Prawidłowo usuwaj makijaż oczu i utrzymuj oczy w czystości.
• Rób regularne przerwy, gdy patrzysz na ekran komputera przez dłuższy czas.
• Unikaj rzeczy, o których wiesz, że podrażniają oczy, takich jak kurz, dym lub sierść zwierząt domowych.
• Używaj osuszacza powietrza w domu, aby zapobiec wilgoci i pleśni.
• Naucz się prawidłowych technik mycia rąk, aby uniknąć wielu rodzajów infekcji.

Zaplanuj badanie wzroku, jeśli Twoje oczy są często zaczerwienione lub jeśli zaczerwienienie nie ustępuje.

Jak można zarazić się czerwonym okiem?

Czerwone oko rozprzestrzenia się poprzez kontakt z

• zainfekowanymi łzami, ropą lub jakimikolwiek płynami z oczu zainfekowanej osoby.
• Dzielenie się przedmiotami, takimi jak krople do oczu, cienie do powiek/okulary, mikroskopy, chusteczki, ręczniki, poduszki, makijaż oczu itp. może sprzyjać rozprzestrzenianiu się tej infekcji.

Jak długo muszę czekać, aby dowiedzieć się, czy zaraziłem się czerwonym okiem od kogoś, kto je ma (jaki jest okres inkubacji)?

Czerwone oko może pojawić się od 4 do 12 dni (średnio 8 dni) po kontakcie z zakażoną osobą. Musisz więc poczekać co najmniej tak długo, aby dowiedzieć się, czy zostałeś zarażony, czy nie.

Jak długo czerwone oko jest zaraźliwe?

Do dwóch tygodni (14 dni) od wystąpienia objawów (nawet jeśli osoba czuje się/wygląda lepiej do tego czasu).

Dieta przy czerwonym oku

Osoby z czerwonym okiem odczuwają pieczenie w oczach, co jest bardzo niewygodne. Jest to łagodny stan, który może ustąpić samoistnie w ciągu 7 do 10 dni, ale pacjent potrzebuje połączenia leków i odpowiedniej diety, aby szybko wrócić do zdrowia.
Dieta: pokarmy o rybim zapachu, takie jak krewetki, ryby, ślimaki; szpinak wodny (ponieważ będzie tworzył dużo żelu); używki, napoje gazowane; tłuszcz zwierzęcy i arbitralne niestosowanie antybiotyków.
Pokarmy, które należy spożywać: marchew, zielone warzywa (z wyjątkiem szpinaku wodnego), pomarańczowa papryka, żółtka jaj, olej rybny, przeciwutleniacz astaksantyna, jagody.

Wnioski

O czerwonym oku mówimy, gdy biała część oka nabiera czerwonawego lub różowawego koloru z powodu rozszerzenia lub obrzęku naczyń krwionośnych w tym obszarze. Jest to objaw, który może wystąpić w jednym lub obu oczach jednocześnie. Czasami czerwonemu oku towarzyszy swędzenie, obrzęk, wydzielina lub niewyraźne widzenie. Fakt, że oko zmienia kolor na czerwony oznacza, że jest to stan zapalny oka. Dlatego musimy podjąć pewne środki ostrożności, ponieważ przyczyny, które mogą wywołać ten stan zapalny, wahają się od najbardziej trywialnych do innych potencjalnie poważnych, które mogą powodować zmiany ostrości widzenia.

Prawie każdy doświadczył w swoim życiu czerwonych oczu. W większości przypadków czerwone oczy nie są poważne. Pojawiają się, gdy oczy są podrażnione i znikają, gdy podrażnienie mija. Istnieją jednak sytuacje, w których należy sprawdzić oczy, takie jak ból lub problemy z widzeniem. Zawsze warto skonsultować się z lekarzem, jeśli nie masz pewności co do problemu z oczami.

Treść:

• Zrozumienie podstaw tradycyjnej medycyny chińskiej
• 5 praktyk tradycyjnej medycyny chińskiej i to, co mogą pomóc wyleczyć
• Co mówi nauka

Te starożytne praktyki mają na celu zrównoważenie umysłu i ciała.
Nawet jeśli nie znasz jeszcze podstaw tradycyjnej medycyny chińskiej, prawdopodobnie znasz niektóre z jej praktyk. Być może korzystałeś z akupunktury, przyjmowałeś kurkumę na ból stawów lub zapisałeś swoje dziecko na zajęcia w lokalnym studiu tai chi. A może po prostu zastanawiałeś się nad tymi okrągłymi siniakami na plecach twoich ulubionych pływaków olimpijskich.
Każda z tych praktyk opiera się na Tradycyjnej Medycynie Chińskiej (TCM), której istotą jest stworzenie równowagi w organizmie w celu utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia.

Akupunkturzysta Yaser Abdelhamid, LAc, wyjaśnia, czym jest tradycyjna medycyna chińska, jakie zabiegi obejmuje i jak może pomóc w utrzymaniu zdrowia.

Zrozumienie podstaw tradycyjnej medycyny chińskiej

Podstawą tradycyjnej medycyny chińskiej jest koncepcja qi (wymawiane jako "chi").
"Qi tłumaczy się na język angielski jako energię, moc lub siłę, która przechodzi przez ciało, aby zapewnić witalność każdej komórce", wyjaśnia Abdelhamid. Mówi się, że Qi przemieszcza się przez ciało wzdłuż ścieżek zwanych meridianami.
A pamiętasz ten nacisk na równowagę? Oto yin i yang, przeciwstawne, ale połączone ze sobą siły. "Yin i yang to uzupełniające się natury qi" - mówi Abdelhamid. Yin kojarzy się z takimi cechami jak chłód i negatywna energia, podczas gdy yang kojarzy się z ciepłem i pozytywną energią.
W TCM nieokiełznany ruch qi i równowaga między yin i yang są kluczem do zdrowia.

5 praktyk tradycyjnej medycyny chińskiej i to, co mogą pomóc wyleczyć

Tradycyjna medycyna chińska nie zastępuje medycyny konwencjonalnej. Jest jednak jej doskonałym uzupełnieniem, ponieważ kładzie nacisk na dobre samopoczucie i dobre samopoczucie całego ciała.
"TCM świeci, jeśli chodzi o promowanie optymalnego zdrowia i umożliwienie pacjentom uczestniczenia w ich podróży do niezbędnego uzdrowienia poprzez stosowanie żywności, ziół, terapii ruchowych i innych" - mówi Abdelhamid.
Wyjaśnia on niektóre z praktyk tradycyjnej medycyny chińskiej, które są popularne w Ameryce Północnej.

1. Akupunktura

Być może znasz akupunkturę, czyli wprowadzanie cienkich, sterylnych, jednorazowych metalowych igieł w skórę w celu złagodzenia objawów choroby i przywrócenia równowagi funkcji organizmu.
"Korzyści płynące z akupunktury są różnorodne, ale jest ona najbardziej znana z leczenia bolesnych schorzeń" - mówi Abdelhamid. "Coraz więcej lekarzy i chirurgów kieruje swoich pacjentów na terapię akupunkturą w celu leczenia bólu".
Akupunktura, która jest obecnie tak popularna w Stanach Zjednoczonych, że jest pokrywana przez wiele firm ubezpieczeniowych, jest powszechnie stosowana w leczeniu takich problemów jak

• Zapalenie stawów.
• Ból pleców, szyi lub mięśni.
• Bóle głowy i migreny.
• Ból kolan.
• Skurcze menstruacyjne.
• Problemy z umysłem i nastrojem, takie jak stres, lęk, depresja i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
• Niepłodność.
• Niedogodności związane z ciążą.

Akupunkturzysta może również wykonywać inne zabiegi TCM podczas leczenia akupunkturą:

• Nakłuwanie uszuPunkty akupunkturowebez użycia igieł. Akupunkturzysta umieszcza małe metalowe kulki lub nasiona w punktach akupresury na uszach. Są one przymocowane bandażem samoprzylepnym, aby utrzymać je na miejscu.
• Gua sha to rodzaj masażu wspomaganego instrumentami, który poprawia krążenie i wspomaga gojenie. Praktycy używają narzędzia o gładkich krawędziach, takiego jak porcelanowa łyżka, do okrążania lub pocierania części ciała, w których występuje stan zapalny.
• Moxing to praktyka podgrzewania suszonego, zmielonego zioła mniszka lekarskiego na czubku igieł lub wzdłuż określonych punktów na skórze w celu zwiększenia przepływu energii.

1. Bańki

Chińskie przysłowie mówi: "Gdzie jest zastój, tam będzie ból. Usuń stagnację, a usuniesz ból".
Bańki mają na celu usunięcie blokad lub zastojów w przepływie qi. Małe kubki (zwykle wykonane z tworzywa sztucznego lub szkła w USA) tworzą efekt ssania na skórze, który rozbija drobne naczynia krwionośne pod jej powierzchnią. Twoje ciało uzupełni krew w obszarach, które znajdują się w kubkach, aby wywołać reakcję gojenia. Według TCM pomaga to odblokować qi i przywrócić przepływ energii w całym ciele.
Bańki są szczególnie popularne wśród sportowców i innych osób szukających pomocy w przypadku problemów takich jak

• Zapalenie stawów.
• Ból pleców, szyi, kolan i ramion.
• Problemy z układem oddechowym, takie jak astma.
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
• Bóle głowy i migreny.
• Wysokie ciśnienie krwi.

1. Chińska medycyna ziołowa

Ziołolecznictwo to starożytna tradycja stosowania różnych chińskich ziół w celu poprawy zdrowia. W zależności od konkretnych potrzeb zdrowotnych, wyszkoleni zielarze tworzą niestandardowe mieszanki ziołowe, które mają postać kapsułek, płynnych nalewek lub formuł.
Prowadzone są szeroko zakrojone i ciągłe badania nad bezpieczeństwem tych ziół. "Chińskie ziołolecznictwo jest tak stare, jak zapisana historia, ale tak nowe, jak najnowsze badania i badania naukowe" - mówi Abdelhamid.
Chińskie zioła są powszechnie stosowane w przypadku:

• Alergie.
• Zaburzenia autoimmunologiczne.
• Skutki uboczne leczenia raka.
• Problemy trawienne.
• Niepłodności.
• Regulacja układu odpornościowego.
• Menopauza.
• Ból menstruacyjny lub ból w endometriozie.

1. Qigong

Qigong, co tłumaczy się jako "praca z qi", to ćwiczenie umysłu i ciała, które wykorzystuje proste postawy i wzorce oddechowe, aby zapobiegać i redukować stagnację lub zablokowanie qi.
Wykorzystując ruch, medytację i rytmiczne oddychanie, qigong (podobnie jak tai chi, przyp. tłumacza) może pomóc:

• Zmniejszyć depresję.
• Złagodzić stres.
• Złagodzić chroniczne zmęczenie.
• Wzmocnić odpowiedź immunologiczną.
• Poprawić samopoczucie osób chorych na raka.

1. Tai chi

Tai chi, czasami określane jako "medytacja w ruchu", to oparta na sztukach walki forma ćwiczeń, która składa się z powolnych ruchów i technik głębokiego oddychania. Jest odpowiednia dla osób w każdym wieku i na każdym poziomie sprawności fizycznej.
"W myśli wschodniej i dalekowschodniej istnieje zrozumienie, że ciało zostało stworzone przez niebo, aby się poruszać. To właśnie wtedy ciało jest fizycznie najlepsze pod względem siły, wytrzymałości oraz optymalnej elastyczności i mobilności" - wyjaśnia Abdelhamid. "W przeciwieństwie do tego, filozofia Wschodu utrzymuje, że umysł został zaprojektowany przez niebo do bezruchu. To właśnie wtedy jesteśmy najlepsi wewnętrznie, z największą zdolnością do zapamiętywania, uwagi, koncentracji, podejmowania decyzji i aktywności intelektualnej".

"Zewnętrznie ruchliwy, ale wewnętrznie spokojny - to ideał yin/yang zrównoważonego ludzkiego życia, do którego wszyscy powinniśmy dążyć".
Powolne, celowe ruchy tai chi mają na celu energetyzację i zrównoważenie qi, przynosząc korzyści zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Badania pokazują, że tai chi może

• Złagodzić ból w fibromialgii.
• Zmniejszyć depresję.
• Poprawić pamięć i myślenie.

Co mówi nauka

Współczesna nauka nie wykazuje wyraźnych dowodów na istnienie chi lub meridianów, przez które rzekomo przepływa, ale popularność tradycyjnej medycyny chińskiej utrzymuje się na stałym poziomie od stuleci w celu poprawy zdrowia i dobrego samopoczucia, stosowanej wraz z konwencjonalnymi terapiami medycznymi.
"Współczesna medycyna błyszczy, jeśli chodzi o wdrażanie interwencji kryzysowych i zarządzanie chorobami" - mówi Abdelhamid - "Powinniśmy być wdzięczni za oddziały ratunkowe, sale operacyjne, oddziały oparzeń, ośrodki urazowe, leki ratujące życie i tym podobne".

TCM jest jednak cennym uzupełnieniem współczesnej medycyny, zalecanym przez lekarzy, którzy doceniają jej nacisk na promowanie zdrowia, równowagi i dobrego samopoczucia.
"Ważne jest, aby pacjenci wiedzieli, że mogą również skorzystać z akupunktury i innych praktyk tradycyjnej medycyny chińskiej obok standardowej nowoczesnej medycyny" - apeluje Abdelhamid.

Treść:

• Czym jest autyzm?
• Objawy i przyczyny autyzmu
• Jakie są czynniki ryzyka autyzmu?
• Jakie są powikłania autyzmu?
• Jak diagnozuje się autyzm?
• Czy autyzm można wyleczyć?
• Czy można zapobiegać autyzmowi?
• Inne często zadawane pytania

Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD) to zaburzenie neurorozwojowe, które zwykle diagnozuje się w dzieciństwie. Oryginalna nazwa ASD to autyzm i wiele osób nadal używa tego terminu. Jednak ASD obejmuje kilka schorzeń z tego spektrum. ASD zmienia sposób, w jaki dziecko wchodzi w interakcje i komunikuje się. Nie ma lekarstwa na autyzm, ale jego objawy mogą z czasem ustąpić.

Czym jest autyzm?

Autyzm, obecnie nazywany zaburzeniem ze spektrum autyzmu (ASD), jest zaburzeniem neurorozwojowym. ASD to zaburzenie rozwojowe spowodowane różnicami w mózgu dziecka. Osoby z ASD mogą zachowywać się, komunikować i uczyć w sposób odmienny od innych ludzi. Mogą mieć problemy z interakcjami społecznymi oraz z interpretowaniem i używaniem komunikacji niewerbalnej i werbalnej.

Definicja autyzmu

Autyzm oznacza, że dziecko może mieć

• Trudności w interakcji z innymi ludźmi lub różnice w sposobie interakcji z innymi ludźmi.
• Trudności w używaniu i rozumieniu komunikacji niewerbalnej, takiej jak kontakt wzrokowy, gesty i mimika twarzy.
• Opóźniony rozwój językowy lub jego brak.
• Trudności w nawiązywaniu i rozumieniu relacji.
• Powtarzające się zachowania motoryczne, takie jak machanie rękami, kołysanie ciałem lub powtarzająca się mowa lub zabawa.
• Naleganie na to samo środowisko lub rutynę.
• Intensywne lub nietypowe zainteresowania.
• Awersje sensoryczne, takie jak niechęć do głośnych dźwięków lub zachowania związane z poszukiwaniem zmysłów.

To, jak dobrze dziecko może funkcjonować w codziennym życiu, zależy od nasilenia jego objawów. Ponieważ ASD różni się znacznie pod względem nasilenia i codziennej niepełnosprawności, nie zawsze łatwo jest rozpoznać objawy u niektórych osób.

Autyzm a zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) - jaka jest różnica między nimi?

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne zmieniło termin autyzm na zaburzenia ze spektrum autyzmu w 2013 roku. ASD jest teraz terminem zbiorczym, który obejmuje różne poziomy autyzmu. Spektrum autyzmu obejmuje stany, które świadczeniodawcy uważali za odrębne, w tym:

• Autyzm.
• Zespół Aspergera.
• Pervasive developmental disorder - not otherwise specified (PDD-NOS).

Zespół Aspergera a autyzm - jaka jest między nimi różnica?

Zespół Aspergera nie jest już oficjalnie uznawany przez pracowników służby zdrowia za odrębne zaburzenie. Kiedyś uważano zespół Aspergera i autyzm za różne schorzenia. Objawy, które kiedyś stanowiły część diagnozy zespołu Aspergera, obecnie należą do spektrum autyzmu. Lekarze uważają zespół Aspergera za łagodną formę autyzmu. Niektóre osoby nadal używają terminu zespół Aspergera w odniesieniu do swojego stanu.

Czym jest autyzm wysokofunkcjonujący?

Wysoko funkcjonujący autyzm nie jest oficjalną diagnozą medyczną. Jednak niektórzy ludzie używają tego terminu w odniesieniu do łagodnej formy autyzmu, która wymaga niższego poziomu wsparcia. Osoby na łagodnym końcu spektrum autyzmu mogą mówić, czytać, pisać i radzić sobie z podstawowymi umiejętnościami życiowymi. Lekarze zwykle nazywają ten stan zespołem Aspergera.

Autyzm a ADHD - czy ADHD należy do spektrum autyzmu?

Zaburzenia ze spektrum autyzmu i zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) mają wiele podobieństw, ale ADHD nie należy do spektrum autyzmu. Objawy ADHD i autyzmu mogą się pokrywać. Oba schorzenia powodują u dzieci problemy z koncentracją uwagi i oba mogą wpływać na ich umiejętności społeczne. Te nakładające się objawy mogą czasami prowadzić do błędnej diagnozy.
ADHD i autyzm są również powiązane genetycznie. Jeśli dziecko cierpi na jedno z tych zaburzeń, ryzyko wystąpienia drugiego wzrasta. Dziecko z autyzmem ma większe szanse na posiadanie bliskiego krewnego z ADHD.

Jak powszechny jest autyzm?

Według Centers for Disease Control and Prevention zaburzenie ze spektrum autyzmu dotyka około 1 na 44 ośmiolatków.

Objawy i przyczyny autyzmu

Jak rozpoznać objawy autyzmu.

Jakie są objawy autyzmu?

Objawy autyzmu wahają się od łagodnych do poważnie upośledzających, a każda osoba jest inna. Powinieneś rozważyć następujące objawy autyzmu jako możliwe wskaźniki, że Twoje dziecko może być zagrożone tym schorzeniem. Jeśli Twoje dziecko wykazuje którykolwiek z poniższych wczesnych objawów autyzmu, skontaktuj się z jego lekarzem. Może on skierować dziecko na badania przesiewowe w kierunku autyzmu.
Objawy autyzmu obejmują trudności z interakcjami społecznymi, takie jak

• Dziecko nie patrzy na ciebie, gdy wołasz je po imieniu, lub reaguje niekonsekwentnie.
• Dziecko nie uśmiecha się szeroko lub nie robi ciepłych, szczęśliwych min w wieku 6 miesięcy.
• Dziecko nie uśmiecha się, nie wydaje dźwięków ani nie robi min do Ciebie lub innych osób do 9 miesiąca życia.
• Dziecko nie mówi do 12 miesiąca życia.
• Dziecko nie używa gestów, takich jak wyciąganie ręki lub machanie, do 12 miesiąca życia.
• Dziecko nie bawi się w żadne gry typu "tam i z powrotem", takie jak "puk-puk", przed ukończeniem 12 miesiąca życia.
• Dziecko nie wypowiada żadnych słów do 16 miesiąca życia.
• Dziecko nie wypowiada żadnych znaczących dwuwyrazowych zwrotów (bez naśladowania lub powtarzania) do 24 miesiąca życia.
• Jakakolwiek utrata mowy, gaworzenia lub umiejętności społecznych.

Objawy autyzmu obejmują również określone zachowania, zwane ograniczonymi lub powtarzalnymi zachowaniami lub zainteresowaniami:

• Dziecko często ustawia zabawki w rzędzie lub bawi się nimi w ten sam sposób za każdym razem.
• Dziecko musi przestrzegać określonych rutynowych czynności lub wykazuje skrajne reakcje na niewielkie zmiany rutynowych czynności.
• Dziecko ma obsesyjne lub bardzo nietypowe zainteresowania.
• Twoje dziecko ma znaczące awersje sensoryczne, takie jak niechęć do głośnych dźwięków, niechęć do tego, jak pasują pewne ubrania lub jak się je czuje, lub jest bardzo wybredne w kwestii jedzenia.
• Twoje dziecko przejawia zachowania sensoryczne, takie jak patrzenie na przedmioty kątem oka (mrużenie oczu), wąchanie lub lizanie przedmiotów.

Co powoduje autyzm?

Nie ma jednoznacznej przyczyny autyzmu. Badania wspierają czynniki genetyczne i środowiskowe jako niektóre przyczyny autyzmu. Naukowcy uważają, że może istnieć wiele różnych przyczyn ASD, które współdziałają ze sobą, zmieniając sposób rozwoju ludzi. Wiele pozostaje do odkrycia na temat przyczyn i ich wpływu na osoby z ASD.

Czy autyzm ma podłoże genetyczne?

Genetyka odgrywa rolę w autyzmie. Jednak specjaliści medyczni zidentyfikowali konkretne przyczyny genetyczne tylko w 10% do 20% przypadków. Przypadki te obejmują określone zespoły genetyczne związane z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, takie jak zespół łamliwego chromosomu X, oraz rzadkie zmiany w kodzie genetycznym.

Czy rodzeństwo jest bardziej narażone na zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD)?

Autyzm jest dziedziczny. Gdy jedno dziecko otrzyma diagnozę ASD, drugie dziecko ma o około 20% wyższe ryzyko rozwoju autyzmu niż normalne dziecko. Jeśli pierwsze dwoje dzieci w rodzinie ma ASD, trzecie dziecko ma około 32% wyższe ryzyko zachorowania na ASD.

Czy szczepionki powodują autyzm (ASD)?

Wiele naukowo uzasadnionych badań wykazało, że szczepionki nie powodują autyzmu. Kiedy u dzieci nagle pojawiają się objawy ASD, niektórzy rodzice błędnie obwiniają niedawne szczepienia. Żadne wiarygodne badanie nie wykazało udowodnionego związku między szczepieniami dziecięcymi a autyzmem.

Jakie są czynniki ryzyka autyzmu?

Ten obszar badań jest bardzo aktywny. Obecnie znane czynniki ryzyka autyzmu obejmują

• Rodzic w wieku 35 lat lub starszy.
• Stosowanie kwasu walproinowego lub talidomidu przez rodzica podczas ciąży.
• Przedwczesny poród.
• Komplikacje podczas porodu.
• Niska waga urodzeniowa.
• Rodzeństwo z autyzmem.
• Niektóre choroby chromosomalne lub genetyczne.

Jakie są powikłania autyzmu?

Autyzmowi często towarzyszy szeroki zakres schorzeń fizycznych i psychicznych. Warunki te mogą obejmować:

• Problemy z karmieniem.
• Słaby sen.
• Problemy żołądkowo-jelitowe.
• Padaczka.
• Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD).
• Lęk i depresja.
• Inne choroby psychiczne, takie jak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD), schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa.

Jak diagnozuje się autyzm?

Postawienie diagnozy autyzmu może być trudne. Nie ma testu, takiego jak test laboratoryjny, aby zdiagnozować autyzm. Pracownicy służby zdrowia mogą jednak przeprowadzać specjalistyczne testy i oceny. Kroki w procesie uzyskiwania diagnozy autyzmu obejmują następujące elementy.

Obserwacja rozwoju
Pracownik służby zdrowia dziecka przyjrzy się historii rozwoju i zachowaniu dziecka. Prawdopodobnie poprosi Cię o zapisanie własnych obserwacji, którymi będziesz mógł podzielić się z nim podczas wizyt u dziecka. Jest to aktywny, ciągły proces, w którym obserwujesz rozwój swojego dziecka i omawiasz jego umiejętności i zdolności z lekarzem.

Badania przesiewowe pod kątem rozwoju
Badanie przesiewowe jest bardziej formalnym krokiem i pozwala bliżej przyjrzeć się rozwojowi dziecka. Lekarz prowadzący dziecko może użyć kwestionariusza do przeprowadzenia badań przesiewowych w kierunku autyzmu. Zawiera on pytania i listy kontrolne umożliwiające porównanie dziecka z innymi dziećmi w tym samym wieku. Test ten nie pozwala na postawienie diagnozy, ale może wskazać, czy dziecko znajduje się na typowej ścieżce rozwoju, czy też wymaga bardziej formalnej oceny.

Ocena formalna
Ocena formalna analizuje rozwój dziecka bardziej szczegółowo. Wyszkolony specjalista, taki jak psycholog dziecięcy lub pediatra rozwojowo-behawioralny, będzie obserwował dziecko i przeprowadzi ustrukturyzowany test na zaburzenia ze spektrum autyzmu. Będzie on również zadawać pytania i wypełniać kwestionariusze. Wyniki formalnej oceny pokażą mocne strony i problemy dziecka i mogą pomóc w ustaleniu formalnej diagnozy.

Czy autyzm można wyleczyć?

Autyzm jest najczęściej chorobą trwającą całe życie, której nie można wyleczyć. Objawy mogą jednak ustępować wraz z wiekiem dziecka.

Jak leczy się autyzm?

Leczenie autyzmu obejmuje interwencje behawioralne lub terapie. Uczą one nowych umiejętności, aby zająć się podstawowymi deficytami autyzmu i złagodzić podstawowe objawy. Każde dziecko z autyzmem jest wyjątkowe. Z tego powodu dziecko otrzyma zindywidualizowany plan leczenia, aby zaspokoić jego konkretne potrzeby. Najlepiej jest rozpocząć interwencje tak wcześnie, jak to możliwe, aby korzyści z terapii mogły być kontynuowane przez całe życie dziecka.
Wiele osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu cierpi na dodatkowe schorzenia. Obejmują one problemy z trawieniem i karmieniem, drgawki i zaburzenia snu. Leczenie może obejmować terapię behawioralną, leczenie farmakologiczne lub obie te metody.
Wczesne intensywne leczenie behawioralne obejmuje całą rodzinę i ewentualnie zespół specjalistów. Wraz z wiekiem i rozwojem dziecka, może ono otrzymać zmodyfikowany plan leczenia, aby zaspokoić jego specyficzne potrzeby.
W okresie dojrzewania dzieci mogą skorzystać z usług przejściowych. Mogą one wspierać umiejętności niezależności, które są niezbędne w dorosłym życiu. W tym okresie koncentrują się one na możliwościach zatrudnienia i szkoleniu umiejętności zawodowych.

Czy autyzmowi można zapobiec?

Autyzmowi nie można zapobiec, ale można zmniejszyć ryzyko urodzenia dziecka z tym zaburzeniem, podejmując pewne działania, w tym

• Prowadź zdrowy tryb życia: regularnie odwiedzaj lekarza, stosuj pożywną dietę i ćwicz. Korzystanie z opieki prenatalnej i przyjmowanie witamin i suplementów diety zalecanych przez lekarza.
• Uważaj na leki: zapytaj swojego lekarza, które leki są bezpieczne, a które należy odstawić na czas ciąży.
• Nie pij: żaden rodzaj ani ilość alkoholu nie jest bezpieczna podczas ciąży.
• Bądź na bieżąco ze szczepieniami: Przed zajściem w ciążę wykonaj wszystkie szczepienia zalecone przez lekarza, w tym niemiecką szczepionkę przeciwko odrze (różyczce). Szczepionka ta może zapobiegać autyzmowi związanemu z różyczką.
  
  

Inne często zadawane pytania

Czy mam autyzm?

Chociaż większość osób z autyzmem otrzymuje diagnozę w dzieciństwie, wiele z nich nie otrzymuje jej aż do wieku dorosłego. Według najnowszych danych autyzm u dorosłych dotyka ponad 5 milionów osób w Stanach Zjednoczonych, czyli 2,21% populacji. Objawy autyzmu u dorosłych mogą obejmować

• Trudności ze zrozumieniem uczuć lub myśli innych osób.
• Ekstremalny niepokój w sytuacjach społecznych.
• Trudności w nawiązywaniu przyjaźni lub preferowanie samotności.
• Zachowywanie się w sposób nieuprzejmy, nijaki lub brak troski o innych, choć nie jest to zamierzone.
• Trudności z wyrażaniem swoich uczuć.
• Potrzeba stałej rutyny i niepokój w przypadku jej zmiany.
• Unikanie kontaktu wzrokowego.
• Trudności z zapewnieniem odpowiedniej przestrzeni, na przykład zbliżanie się do innych osób.

Autyzm u kobiet i osób z AFAB może czasami różnić się od autyzmu u mężczyzn i osób z AMAB.
Wiele kobiet i osób z AFAB uczy się ukrywać objawy autyzmu, aby "dopasować się" do społeczeństwa poprzez naśladowanie osób, które nie mają autyzmu. Ponadto są one cichsze i mają tendencję do ukrywania swoich uczuć. Kobiety i osoby z AFAB wydają się lepiej radzić sobie w sytuacjach społecznych niż mężczyźni i osoby z AMAB. Wykazują również mniej oznak powtarzających się zachowań.

Jeśli uważasz, że możesz mieć autyzm, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Chociaż w Internecie dostępne są testy na autyzm dorosłych, tylko przeszkolony specjalista może zdiagnozować ten stan.

Czy autyzm jest niepełnosprawnością?

Tak, pracownicy służby zdrowia klasyfikują autyzm jako niepełnosprawność.