Blog, Strona 23

Treść:

• Czym jest zdrowa żywność?
• Jakie jest 20 najzdrowszych produktów spożywczych?

Jakie jest 20 najzdrowszych produktów spożywczych?

Zdrowa żywność dostarcza składników odżywczych, których potrzebujesz, aby czuć się dobrze i być pełnym energii. Ponieważ jednak nie ma jednej żywności, która zapewnia wszystkie potrzebne składniki odżywcze, najlepszym sposobem na zdrowe odżywianie jest spożywanie szerokiej gamy różnych produktów spożywczych. Obejmuje to owoce, warzywa, produkty pełnoziarniste, fasolę i rośliny strączkowe oraz pokarmy białkowe, w tym ryby, produkty mleczne i chude mięso.

Jakie jest 20 najzdrowszych produktów spożywczych?

• Awokado

Awokado jest bogate w składniki odżywcze i tylko połowa owocu liczy się jako jedna porcja z pięciu dziennych porcji, więc jest przydatnym dodatkiem do diety. Jest doskonałym źródłem jednonienasyconych tłuszczów, witaminy E i dobrym źródłem kwasu foliowego - wszystkie te składniki są korzystne dla serca. Awokado dostarcza również więcej rozpuszczalnego błonnika niż większość innych owoców i zawiera wiele przydatnych minerałów, w tym żelazo, miedź i potas.

• Czarne porzeczki

Te cierpkie małe owoce są jednymi z najbogatszych w prozdrowotne fitoskładniki. Zawierają 30 razy więcej witaminy C i o 40% więcej ochronnych polifenoli niż borówki, dzięki czemu są mało znanymi gwiazdami owocowego ogrodu. Liczne badania wskazują, że mają one korzystny wpływ na wysokie ciśnienie krwi i inne choroby układu krążenia.

Dodaj czarne porzeczki do naszych bezjajecznych lodów z czarnej porzeczki i kompotu z czarnej porzeczki.

• Brukselka

Oprócz dostarczania większej ilości niezbędnych składników odżywczych na kalorię niż większość innych warzyw, brukselka jest niezwykle bogata w związek roślinny kemferol. Ten przeciwutleniacz został przebadany pod kątem wielu właściwości prozdrowotnych.

Aby zachować do dwóch razy więcej wartości odżywczych, idealnym rozwiązaniem jest gotowanie w kuchence mikrofalowej lub na parze.

• Gryka

Gryka ma godny pozazdroszczenia profil przeciwutleniaczy, przewyższający wiele zbóż, w tym owies i pszenicę. Oprócz tego, że zawiera związki roślinne, takie jak rutyna, jest jednym z najbogatszych źródeł d-chiro inozytolu, który może pomóc regulować poziom cukru we krwi. Ponieważ gryka nie jest zbożem, lecz nasionami, pomimo swojej nazwy jest naturalnie bezglutenowa.

• Nasiona chia

Te małe czarne nasiona są bogatym źródłem minerałów, w tym wapnia, magnezu i fosforu, które są znane jako korzystne dla zdrowia kości. Porcja 25 g nasion chia zawiera około 158 mg wapnia, co jest znaczącą korzyścią w porównaniu z taką samą ilością mleka.

• Jajka

Całe jaja są bogate w składniki odżywcze, dostarczając prawie wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Są również użytecznym źródłem niektórych trudno dostępnych składników odżywczych, takich jak witaminy D i B12, a także jod mineralny. Jajka są „kompletnym” białkiem - zawierają wszystkie dziewięć niezbędnych aminokwasów, których potrzebujemy.

Jeśli wybierzesz markę wzbogaconą o kwasy tłuszczowe omega-3, uzyskasz większe spożycie tych niezbędnych tłuszczów, a także witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak witaminy A i E, dzięki diecie, którą karmione są kurczaki.

• Czosnek

Większość zalet zdrowotnych czosnku wynika z silnego związku zwanego allicyną. Ten zawierający siarkę związek nadaje czosnkowi charakterystyczny aromat i wyrazisty smak. Na szczęście dla entuzjastycznych kucharzy, siekanie lub miażdżenie stymuluje produkcję allicyny, ale niestety ekspozycja na ciepło ją tłumi - aby zoptymalizować efekty, dodawaj czosnek dopiero pod koniec procesu gotowania.

Wiele badań koncentruje się na potencjale czosnku do zmniejszenia ryzyka chorób serca i pomocy w regulacji poziomu cholesterolu. Czosnek może również obniżać ciśnienie krwi ze względu na jego zdolność do rozszerzania naczyń krwionośnych, umożliwiając swobodniejszy przepływ krwi.

• Gouda

Będąc półtwardym serem, gouda jest bogata w wapń mineralny i jest szczególnie dobrym źródłem witaminy K2, potrzebnej dla zdrowych kości i zębów. Jest źródłem związków, które hamują enzym konwertujący angiotensynę (ACE), dzięki czemu może mieć działanie obniżające ciśnienie krwi.

Gouda zawiera również przeciwutleniacze, które wydają się chronić układ sercowo-naczyniowy przed skutkami wysokiej zawartości soli; ma to największe znaczenie dla osób wrażliwych na sól.

• Kefir

Dzięki bardziej zróżnicowanemu składowi pożytecznych bakterii i drożdży niż jogurt, kefir warto dodać do swojej diety. Mikroby te są odpowiedzialne za produkcję bioaktywnych związków, które mają liczne korzyści zdrowotne, od poprawy trawienia po obniżenie poziomu cholesterolu.

• Kiwi

W porównaniu z innymi powszechnie spożywanymi owocami, kiwi nie ma sobie równych pod względem zawartości składników odżywczych, korzyści zdrowotnych i zdolności do wspomagania serca. Regularne spożywanie kiwi wydaje się zwiększać poziom lipoprotein o wysokiej gęstości (HDL) - tak zwanego „dobrego” cholesterolu, obniżać poziom innych trójglicerydów (tłuszczów) we krwi i minimalizować agregację płytek krwi, która z czasem może prowadzić do miażdżycy. Kiwi pomaga również regulować ciśnienie krwi ze względu na jego wpływ na enzym konwertujący angiotensynę (ACE).

• Soczewica

Badania sugerują, że regularne spożywanie soczewicy zmniejsza ryzyko chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca, otyłość, rak i choroby serca. Dzieje się tak dzięki ochronnym związkom roślinnym zwanym fenolami - w rzeczywistości soczewica jest jedną z roślin strączkowych o najwyższej zawartości fenoli. Nic więc dziwnego, że soczewica ma właściwości przeciwutleniające, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwzapalne oraz chroni serce.

• Wątroba

Bogata w białko, niskokaloryczna i pełna ważnych witamin i minerałów, wątróbka jest jednym z najbardziej odżywczych pokarmów. To, co czyni ją jeszcze bardziej „superżywnością”, to fakt, że dostarczane przez nią składniki odżywcze są łatwo przyswajalne przez organizm.

Na przykład jest szczególnie dobrym źródłem witaminy A w postaci retinolu, „aktywnej” formy witaminy A (mięso mięśniowe nie jest tak imponującym źródłem, a rodzaj dostępny z roślin musi zostać przekształcony w jelitach, aby organizm mógł go wykorzystać). Wątroba jest również źródłem witaminy D, ponownie w bardziej „aktywnej” formie - witaminy D3.

• Oliwki i ich olej

Oliwki i ich olej, bogate w polifenole, mogą pomóc zmniejszyć ryzyko chorób przewlekłych, takich jak miażdżyca, choroby serca i rak. Oleocanthal jest jednym z takich polifenoli i wydaje się mieć taką samą aktywność farmakologiczną jak ibuprofen, działając jako silny naturalny środek przeciwzapalny.

Oliwa z oliwek jest wytwarzana z soku z owoców oliwek i jest tłuszczem jednonienasyconym (MUFA), co oznacza, że ma tylko jedno podwójne wiązanie, dzięki czemu jest bardziej odporna na zmiany zachodzące podczas gotowania. Jeśli zdecydujesz się na oliwę z oliwek z pierwszego tłoczenia, skorzystasz również z ochronnych właściwości przeciwutleniających wielu polifenoli i składników odżywczych zawartych w

• Cebula

Cebula zawiera ponad 25 różnych flawonoidów i jest jednym z najbogatszych ich źródeł w naszej diecie. Związki te, spożywane regularnie i w wystarczających ilościach, mogą pomóc w ochronie przed chorobami przewlekłymi, takimi jak rak i cukrzyca.

Jednym z flawonoidów w cebuli jest kwercetyna, która ma właściwości przeciwwirusowe i przeciwhistaminowe - ale nie obieraj jej zbyt dużo, ponieważ większość kwercetyny znajduje się w zewnętrznych warstwach cebuli.

• Pistacje

W porównaniu z większością innych orzechów, pistacje mają niższą zawartość tłuszczu i kalorii oraz zawierają największą ilość potasu. Są szczególnie bogate w fitosterole, które wspierają zdrowie układu sercowo-naczyniowego. Są również jedynymi orzechami, które zapewniają odpowiednie ilości luteiny i zeaksantyny, dwóch karotenoidów, które odgrywają ważną rolę w ochronie oczu.

• Granat

Badania sugerują, że sok z granatów ma trzykrotnie większą aktywność przeciwutleniającą niż czerwone wino i zielona herbata, więc można oczekiwać imponujących korzyści zdrowotnych. Obecne badania nie zawiodły i trwają badania nad wpływem soku z granatów na markery stanu zapalnego u pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID-19.

• Łosoś

Łosoś, popularny gatunek tłustych ryb, jest bogaty w najbardziej korzystne kwasy tłuszczowe omega-3. Te kwasy tłuszczowe, znane jako długołańcuchowe kwasy tłuszczowe, występują naturalnie w tłustych rybach w postaci kwasu eikozapentaenowego (EPA) i kwasu dokozaheksaenowego (DHA).

Te niezbędne tłuszcze przyczyniają się do zdrowego serca i pomagają utrzymać skórę, stawy i równowagę hormonalną. Łosoś jest również źródłem rozpuszczalnej w tłuszczach witaminy D.

Naukowcy badają obecnie również rolę, jaką tłuste ryby mogą odgrywać w ochronie przed niektórymi nowotworami i chorobami, takimi jak astma, zwyrodnienie plamki żółtej i reumatoidalne zapalenie stawów.

• Tempeh

Tempeh to popularne białko roślinne, tradycyjny produkt sojowy wytwarzany z gotowanej sfermentowanej soi. Jest bogaty w przyjazne dla kości minerały, w tym wapń, magnez i fosfor.

Ponadto proces fermentacji rozkłada związki znane jako anty-składniki odżywcze, które mogą hamować wchłanianie niektórych z tych ważnych minerałów. Dzięki temu sfermentowana żywność, taka jak tempeh, jest łatwiejsza do strawienia, a dostarczane przez nią składniki odżywcze są łatwiej wchłaniane.

• Orzechy włoskie

Podobnie jak wszystkie orzechy, orzechy włoskie dostarczają „dobrych” tłuszczów, które są w większości wielonienasycone. W rzeczywistości orzechy włoskie mają najwyższą zawartość krótkołańcuchowego niezbędnego kwasu tłuszczowego omega-3, kwasu alfa-liponowego (ALA), spośród wszystkich roślin jadalnych. Sprawia to, że są one niezwykle cenną częścią diety opartej na roślinach.

• Rukiew wodna

Rukiew wodna to wodna zielona roślina liściasta z rodziny krzyżowych, która dzięki związkom zwanym izotiocyjanianami zapewnia imponującą ochronę przed rakiem. Działanie tych związków wydaje się być skuteczne w walce z rakiem okrężnicy, prostaty i skóry oraz może hamować wzrost raka piersi.

Rukiew wodna jest pełna przeciwutleniających polifenolowych związków roślinnych, które mogą być przydatne w zwalczaniu chorób przewlekłych związanych ze starzeniem się.

Treść:

• Czy witaminy naprawdę wspomagają układ odpornościowy?
• Czy wzmacniacze odporności działają?
• Jak mogę poprawić swój układ odpornościowy?
• Najlepsze witaminy (i minerały) dla układu odpornościowego
• Najlepsze wzmacniacze układu odpornościowego
• Często zadawane pytania
• Co osłabia układ odpornościowy?

Układ odpornościowy odgrywa ważną rolę w ochronie organizmu przed szkodliwymi zarazkami i substancjami, które mogą wywołać chorobę. Do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje on pewnych witamin i minerałów. Upewnienie się, że spożywasz wystarczającą ilość tych składników odżywczych i innych składników wspierających odporność, może pomóc wzmocnić układ odpornościowy poprzez codzienne budowanie odporności immunologicznej, pomagając organizmowi bronić się i zwalczać choroby oraz pomagając w powrocie do zdrowia.

Czy witaminy naprawdę wspomagają układ odpornościowy?

Istnieje wiele witamin i minerałów, które odgrywają kluczową rolę w funkcjonowaniu układu odpornościowego. Należą do nich witamina C, cynk, witamina D3, betakaroten, witamina E, żelazo i selen. Na przykład witamina C wpływa na kilka elementów układu odpornościowego. Stymuluje produkcję i funkcjonowanie białych krwinek (leukocytów), które są odpowiedzialne za ochronę organizmu przed infekcjami. Witamina C ma właściwości przeciwutleniające, które pomagają chronić komórki odpornościowe przed uszkodzeniami oksydacyjnymi. Wspomaga również proces gojenia się ran i może wzmacniać działanie neutrofili w celu niszczenia zarazków, które pomagają utrzymać zdrowie. Korzyści z cynku są również liczne, ponieważ jest on niezbędny do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania białych krwinek, a także ma działanie przeciwutleniające. Brak wystarczającej ilości tych ważnych składników odżywczych może zwiększyć podatność na infekcje i wpłynąć na szybkość powrotu do zdrowia.

Czy wzmacniacze odporności działają?

Wiele produktów na półkach aptek, sklepów ze zdrową żywnością i supermarketów twierdzi, że zwiększają odporność, ale czy naprawdę działają? Badania sugerują, że niektóre witaminy, minerały i suplementy ziołowe mogą faktycznie pomóc wzmocnić obronę immunologiczną organizmu. Wykazano, że suplementy witaminy C zmniejszają ryzyko łagodnych infekcji górnych dróg oddechowych, takich jak przeziębienie, oraz minimalizują czas trwania i nasilenie objawów. Stwierdzono również, że suplementy witaminy D zmniejszają częstość występowania łagodnych infekcji dróg oddechowych. Zioło Andrographis jest tradycyjnie stosowane w medycynie chińskiej w celu łagodzenia objawów przeziębienia i znajduje się w preparacie Immune Defence, który pomaga złagodzić ból gardła, nadmiar śluzu, kaszel, gorączkę i zmęczenie.

Jak mogę wzmocnić swój układ odpornościowy?

Pierwszą linią obrony przed chorobami są ogólne strategie zdrowego stylu życia, takie jak wystarczająca ilość snu, regularne ćwiczenia, spożywanie „tęczowych” owoców i warzyw, które są pełne składników odżywczych wzmacniających odporność, picie dużej ilości wody, unikanie palenia tytoniu oraz ograniczenie spożycia kofeiny i alkoholu.
Możesz także przyjmować suplementy wzmacniające odporność zawierające składniki takie jak witamina C, cynk, witamina D, grzyby i andrografia, aby wspierać swoją odporność na co dzień lub gdy czujesz, że zbliża się przeziębienie lub gdy objawy przeziębienia są najbardziej nasilone. Przeczytaj ten blog, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak wspierać swój organizm podczas przeziębienia.

Najlepsze witaminy (i minerały) dla układu odpornościowego

Istnieje wiele ważnych witamin i minerałów, które wspierają układ odpornościowy, w tym 7 naszych ulubionych:

• Witamina C - Witamina C wspomaga produkcję, funkcjonowanie i działanie bakteriobójcze białych krwinek, wspomaga gojenie się ran i ma właściwości przeciwutleniające. Szukając suplementu witaminy C, skup się na wysokiej jakości, niekwaśnych formach.
• Cynk - Cynk jest niezbędny do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania białych krwinek i ma właściwości przeciwutleniające. Brak wystarczającej ilości cynku w diecie może wpływać na odporność i zmniejszać zdolność do zwalczania zarazków.
• Witamina D - Witamina D odgrywa ważną rolę w zdrowiu układu odpornościowego, a jej niedobór może pogorszyć funkcje odpornościowe.
• Beta-karoten - Beta-karoten jest przekształcany w organizmie w witaminę A, która odgrywa istotną rolę w utrzymaniu silnego układu odpornościowego.
• Witamina E - Witamina E działa jako przeciwutleniacz i wspomaga funkcjonowanie komórek odpornościowych, co może pomóc zwiększyć odporność na choroby.
• Żelazo - prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego zależy od odpowiedniego poziomu żelaza.
• Selen - minerał śladowy selen również odgrywa ważną rolę w zdrowiu układu odpornościowego.

Inne zioła i naturalne składniki również mogą mieć wpływ na zdrowie układu odpornościowego.

Najlepsze wzmacniacze układu odpornościowego

Układ odpornościowy to proces kontroli i równowagi, który pomaga zwalczać i chronić organizm przed chorobami i dolegliwościami. Możliwe jest naturalne wzmocnienie układu odpornościowego - i jest to łatwiejsze niż myślisz. Oto pięć najlepszych sposobów na wzmocnienie odporności:

• Zrównoważona dieta. Jedzenie zdecydowanie może wzmocnić układ odpornościowy. W szczególności staraj się jeść różnorodne owoce, warzywa, produkty pełnoziarniste, nabiał i chude białka. Uwzględnij także pokarmy zawierające kwasy tłuszczowe omega-3, takie jak jajka, łosoś i awokado. Wszystkie te pokarmy nie tylko wzmocnią część układu odpornościowego, ale także pomogą utrzymać zdrową wagę.
• Pij dużo wody. Spożycie wody może mieć wiele pozytywnych skutków dla układu odpornościowego, w tym wspomagać trawienie i zapobiegać przedostawaniu się potencjalnych patogenów, takich jak wirusy lub bakterie, do oczu, nosa i ust. Nawodnienie pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu wszystkich mechanizmów obronnych organizmu.
• Preferencje dotyczące ćwiczeń. Ćwiczenia o umiarkowanej intensywności mogą pomóc w utrzymaniu zdrowego układu odpornościowego. Jednak zbyt intensywne ćwiczenia, zwłaszcza jeśli już czujesz się źle, mogą mieć odwrotny skutek i obniżyć odporność.
• Wysypiaj się. Odpowiednia ilość snu pomoże organizmowi w walce z chorobami i pomoże w realizacji powyższych wskazówek. Dorośli powinni spać od 7 do 9 godzin każdej nocy.
• Zwiększ spożycie witamin. Witaminy B6, C i E są znane ze swoich właściwości wzmacniających odporność. Możesz uzyskać wszystkie te witaminy ze zbilansowanej diety, więc nie potrzebujesz suplementów. Pokarmy bogate w te witaminy obejmują jajka, paprykę, szpinak i migdały.

Często zadawane pytania

Co mogę pić, aby wzmocnić mój układ odpornościowy?

Najważniejszym napojem dla układu odpornościowego i całego organizmu jest woda. Nawodnienie jest kluczem do utrzymania zdrowia i integralności komórek odpornościowych, utrzymania wilgotności płuc i innych błon śluzowych, usuwania produktów przemiany materii oraz transportu składników odżywczych i tlenu w całym organizmie. W przypadku przeziębienia picie ciepłej wody z cytryną, miodem i imbirem może pomóc złagodzić objawy.

Co osłabia układ odpornościowy?

Układ odpornościowy może być osłabiony przez wiele czynników. Brak snu może wpływać na skuteczność walki z chorobami, ponieważ komórki i układy organizmu naprawiają się i regenerują podczas snu. Długotrwały stres może również osłabiać funkcje odpornościowe, podobnie jak palenie tytoniu i spożywanie alkoholu. Spożywanie zbyt dużej ilości przetworzonej żywności i niedostarczanie wystarczającej ilości składników odżywczych potrzebnych do funkcjonowania i rozwoju układu odpornościowego może również zagrozić zdrowiu układu odpornościowego i zdolności do zachowania dobrego samopoczucia.

Jakie pokarmy wzmacniają układ odpornościowy?

Spożywanie dużej ilości świeżych owoców i warzyw może pomóc wzmocnić układ odpornościowy, ponieważ zawierają one ważne składniki odżywcze wzmacniające odporność. Staraj się regularnie spożywać różnokolorowe owoce i warzywa, ponieważ każdy kolor zapewnia inne korzyści zdrowotne. Na przykład pomarańczowe i żółte owoce i warzywa (marchew, papryka, melon, pomarańcze, cytryny, mango, dynia i słodkie ziemniaki) są dobrym źródłem witaminy C i beta-karotenu, a niebieskie i fioletowe owoce i warzywa (jeżyny, fioletowe winogrona, bakłażan i fioletowa kapusta) są bogate w silne przeciwutleniacze. Spożywanie pokarmów bogatych w cynk, takich jak pestki dyni, ostrygi, wołowina i owies, może również zwiększyć odporność.

Co osłabia układ odpornościowy

Z drugiej strony, istnieją pewne nawyki, które osłabiają układ odpornościowy, zamiast go wzmacniać.

• Zła dieta, w tym nadmierne spożycie cukru
• Palenie tytoniu
• Nadmierne spożycie alkoholu
• Brak snu
• Odwodnienie
• Brak regularnych ćwiczeń fizycznych
• Otyłość
• Stres
• Brak dobrego systemu wsparcia
• Przyjmowanie zbyt wielu antybiotyków

Treść:

• Czy napoje mogą wzmocnić odporność?
• 10 domowych napojów wzmacniających odporność
• Wnioski

Odporność jest najlepszym przyjacielem, jeśli chodzi o powstrzymywanie chorób. W kontekście pandemii fakt ten jest bardziej oczywisty niż kiedykolwiek.
Podczas gdy naukowcy na całym świecie starają się jak najlepiej znaleźć szczepionki i leki, aby pokonać nowego koronawirusa, musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby chronić się przed tym śmiertelnym patogenem.
Możesz to zrobić, dając swojemu układowi odpornościowemu dodatkowy impuls. W tym artykule omówimy napoje wzmacniające odporność, ich zalety i sposób, w jaki można je łatwo przygotować w domu.

Czy napoje mogą wzmocnić odporność?

Istnieje starożytne powiedzenie w Indiach, które mówi, że jeśli nie jesz prawidłowo, nawet leki cię nie wyleczą, a jeśli jesz prawidłowo, możesz nawet nie potrzebować żadnych leków. Utrzymanie zbilansowanej diety i zdrowego stylu życia z wystarczającą ilością snu i regularnymi ćwiczeniami znacznie pomaga utrzymać choroby na dystans.
Ponadto żywność i napoje pełne witamin, minerałów i innych ważnych składników odżywczych mogą w znacznym stopniu wzmocnić układ odpornościowy. Potrzebujesz zarówno makro-, jak i mikroelementów, aby pomóc w budowie komórek i białek silnego układu odpornościowego.
Odporność to mechanizm obronny organizmu. Nie tylko zapobiega przedostawaniu się bakterii, wirusów i grzybów, ale także zwalcza je, jeśli już się dostaną. Im silniejszy układ odpornościowy, tym mniejsze prawdopodobieństwo zachorowania z powodu infekcji.
Nie musisz też kupować drogich produktów bez recepty, ponieważ wiele korzystnych składników możesz mieć we własnej kuchni. Mogą one zapewnić układowi odpornościowemu dodatkowy cios, którego potrzebuje w tych zimowych miesiącach.

10 domowych napojów wzmacniających odporność

Nawodnienie jest bardzo ważne dla utrzymania zdrowego układu odpornościowego. Oprócz picia dużej ilości wody w ciągu dnia, możesz przygotować niektóre z tych odżywczych napojów, aby wspomóc swój układ odpornościowy.
Ponadto, jeśli Ty lub Twoje dziecko nie lubicie spożywać niektórych owoców lub warzyw, pomocne może być zmiksowanie ich na koktajle lub smoothie. Zapewni to, że nie przegapisz korzyści odżywczych tych owoców i warzyw.
Oto niektóre z wypróbowanych i przetestowanych domowych napojów wzmacniających odporność.

1. Złote mleko z kurkumą

Napój ten jest popularny w tradycyjnych indyjskich domach ze względu na wiele korzyści, takich jak walka z przeziębieniem, grypą lub łagodzenie silnego bólu spowodowanego urazem. Główny składnik tego napoju, kurkuma, jest wszechobecną przyprawą występującą w większości indyjskich potraw.
Badania naukowe wykazały, że kurkumina, polifenol obficie występujący w kurkumie, ma wiele korzystnych właściwości. Kurkumina jest nie tylko skutecznym środkiem przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym i przeciwgrzybiczym, ale także pomaga w zapobieganiu niektórym nowotworom.
Inne przyprawy dodane do tego napoju, takie jak cynamon, imbir, czarny pieprz, wzmacniają jego właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające.
Piperyna zawarta w czarnym pieprzu znacznie zwiększa biodostępność kurkuminy w złotym mleku poprzez zwiększenie jej wchłaniania do krwi. Już szczypta czarnego pieprzu może znacznie zwiększyć korzyści płynące z picia tego napoju.

Składniki:

• Mleko
• 1/4 łyżeczki kurkumy w proszku
• ½ łyżeczki pokruszonego imbiru
• 1 mała laska pokruszonego cynamonu
• Mała szczypta czarnego pieprzu
• Miód do smaku (opcjonalnie)

Sposób przygotowania:

• Weź 1 szklankę mleka mlecznego lub bezmlecznego do wyboru i doprowadź do wrzenia.
• Dodaj kurkumę, pokruszony imbir, cynamon i czarny pieprz.
• Mieszać, aż wszystkie przyprawy dobrze rozpuszczą się w mleku.
• Przecedzić do filiżanki i podawać na ciepło.
• Aby osłodzić złote mleko, należy je nieco schłodzić i dodać łyżeczkę miodu.

Zalecana porcja:
Spożywać filiżankę złotego mleka codziennie w przypadku złego samopoczucia lub jako środek zapobiegawczy przed przeziębieniem.

Kiedy spożywać:
Najlepiej spożywać tuż przed snem.

2. Kadha

Na długo przed pojawieniem się konwencjonalnych zachodnich leków, kadha była często pierwszą rzeczą podawaną w celu złagodzenia bólu gardła lub odpędzenia zatkanego nosa z powodu kaszlu i przeziębienia. Najlepszą rzeczą w tej miksturze jest to, że może być spożywana przez wszystkich, zarówno dzieci, dorosłych, jak i osoby starsze.
Różne przepisy na kadhu są popularne w różnych indyjskich domach, a wiele z nich jest przekazywanych od pokoleń.
Jego właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne nie tylko pomagają zwalczać grypę, ale także poprawiają zdrowie jelit i regulują poziom cukru we krwi.

Składniki:

• 5 liści tulsi lub świętej bazylii
• 1 łyżeczka cynamonu w proszku
• 1 szczypta czarnego pieprzu w proszku
• 1 łyżeczka suchego imbiru w proszku
• Kilka rodzynek munakka
• Jaggery lub sok z cytryny do smaku

Sposób przygotowania:

• W 2 szklankach wody wymieszaj liście tulsi i wszystkie przyprawy.
• Gotować wywar na małym ogniu przez 5-10 minut, aż wszystkie przyprawy zostaną wchłonięte.
• Przecedzić i dodać jaggery lub sok z cytryny do smaku.
• Napój ten najlepiej podawać na ciepło.

Zalecana porcja:
Można pić od 1 do 2 filiżanek kadha dziennie.

Kiedy spożywać:
Kadha może być pita wcześnie rano lub zamiast wieczornej herbaty.

3. Imbir i ocet jabłkowy na uspokojenie

Ocet jabłkowy jest bogaty w kwas octowy, a także witaminę C, przeciwutleniacze i potas. Poprawia odporność i pomaga oczyścić zatkane drogi oddechowe.
Z drugiej strony, imbir zawiera kilka seskwiterpenów, które mają właściwości przeciwwirusowe i są szczególnie skuteczne przeciwko wirusom przeziębienia.
Ponadto, dodatek miodu i pieprzu cayenne zwiększa skuteczność przeciwbakteryjną tego napoju. Pieprz cayenne zawiera kapsaicynę, która zmniejsza stan zapalny układu nerwowego.

Składniki:

• 1 szklanka wody pitnej
• 1 łyżeczka octu jabłkowego
• 1 łyżeczka pokruszonego imbiru
• szczypta pieprzu cayenne
• Miód do smaku

Sposób przygotowania:

• Podgrzej wodę do odpowiedniej temperatury.
• Dodaj imbir i odstaw na kilka minut.
• Dodaj ocet jabłkowy i pieprz cayenne do mieszanki.
• Pić małymi łykami, gdy jest jeszcze ciepła.

Zalecane dawkowanie:
Możesz pić ten napój raz lub dwa razy dziennie.

Kiedy spożywać:
Najlepiej jednak unikać tego napoju, jeśli cierpisz na takie schorzenia jak nadkwaśność lub niestrawność.

4. Zielony koktajl

Zielone warzywa liściaste, zwłaszcza te ciemnozielone, są bogate w witaminy, minerały i przeciwutleniacze. Nie tylko pomagają zwalczać infekcje, ale także regenerują komórki układu odpornościowego.
2 filiżanki szpinaku dziennie mogą pokryć dzienne zapotrzebowanie na witaminę A, witaminę K i kwas foliowy. Szpinak jest również bogaty w witaminę C i beta-karoten, które wzmacniają funkcje odpornościowe organizmu. Jarmuż jest również bogaty w witaminy A, C, K, E i kwas foliowy.
Ogórek ma mangan, miedź, potas i witaminy, które utrzymują układ odpornościowy w zdrowiu, podczas gdy seler ma funkcje przeciwdrobnoustrojowe, które pomagają zwalczać infekcje.
Zielony koktajl można dostosować do własnych potrzeb, dodając do blendera dwie łyżki jogurtu probiotycznego lub soczyste owoce.

Składniki:

• 1 filiżanka świeżego szpinaku
• 1 laska jarmużu
• 1 średnia laska selera naciowego
• Pół szklanki ogórka, obranego i pokrojonego w kostkę
• 1 łyżeczka soku z cytryny
• 1 łyżeczka rozgniecionego imbiru
• szczypta soli kamiennej
• szczypta pieprzu
• Kostki lodu (opcjonalnie)

Sposób przygotowania:
Weź wszystkie składniki do miski miksującej i miksuj do uzyskania gładkiej konsystencji. Nie odcedzamy tego smoothie, aby zachować wszystkie dobre właściwości tego wysokobłonnikowego napoju. Konsystencję można dostosować za pomocą wody lub soku owocowego.

Zalecane dawkowanie:
1 filiżanka dziennie pomoże wzmocnić odporność.
Kiedy spożywać:
To obfite smoothie można spożywać rano jako śniadanie lub jako przekąskę między posiłkami.

5. Jako przekąska lub jako przekąska lub posiłek

Sok z liści papai jest niezwykle gorzki, ale ma wiele właściwości leczniczych. Jest bogaty w przeciwutleniacze, takie jak papaina, alkaloidy i związki fenolowe. Modulują one układ odpornościowy i pomagają zapobiegać nowotworom. Jest również bogaty w wapń i witaminy A, B, C, D, E, co czyni go doskonałym immunopulsatorem.
Spożywanie soku z liści papai zwiększa liczbę płytek krwi, dzięki czemu jest skuteczny w łagodzeniu objawów gorączki denga. Ma również silne właściwości przeciwmalaryczne. Jednak przed wypróbowaniem tego soku do tych celów, nie należy nagle odrzucać leków i skonsultować się z lekarzem.

Składniki:

• Świeże zielone liście papai bez łodygi

Sposób przygotowania:

• Oczyść liście, dodaj trochę ciepłej wody i zmiksuj w blenderze.
• Odcedź ekstrakt, który będzie gęsty i ciemnozielony.
• Dodaj wodę, aby rozcieńczyć ekstrakt i zmniejszyć jego gorycz. Można również dodać odrobinę proszku jaggery, aby poprawić smak.
• Sok ten najlepiej przygotować na świeżo przed spożyciem.

Zalecane dawkowanie:
Codzienne spożywanie tego soku wzmocni układ odpornościowy nawet u osób o słabej odporności. Dorosłym zaleca się spożywanie 30 ml trzy razy dziennie.

Kiedy spożywać:
Sok z liści papai należy pić przed śniadaniem, obiadem i kolacją.

6. Sok z liści owoców cytrusowych należy spożywać pod koniec dnia lub rano.

Owoce cytrusowe są nie tylko bogate w witaminę C i A, ale są również bogate we flawonoidy, które mają doskonałe właściwości przeciwutleniające. Flawonoidy to związki bioaktywne, które pomagają w zapobieganiu i leczeniu wielu chorób.
Możesz wybierać spośród różnych owoców cytrusowych, które są dostępne na rynku w pobliżu. Jasnoróżowy grejpfrut jest pełen likopenu, który chroni przed uszkodzeniem komórek, podczas gdy pomarańcze są bogate w potas i mogą regulować ciśnienie krwi.
Nawet zwykła cytryna kuchenna jest pełna limonoidów wraz z witaminą C i innymi przeciwutleniaczami. Limonoidy chronią przed chorobami zwyrodnieniowymi związanymi ze starzeniem się i rakiem.
Możesz zwiększyć wartość zdrowotną tych soków owocowych, dodając do nich łyżkę miodu. Miód nie zawiera cholesterolu ani sodu i ma nie tylko właściwości przeciwbakteryjne i przeciwcukrzycowe, ale także wspomaga zdrowie serca i utratę wagi.

Składniki:

• Owoce cytrusowe w zależności od dostępności
• Miód

Sposób przygotowania:

• W przypadku grejpfruta lub pomarańczy, najpierw umyć i obrać ze skórki. Na 1 filiżankę soku powinien wystarczyć 1 średni grejpfrut lub 3 pomarańcze.
• Jeśli używasz cytryn, umyj je, przekrój na pół i usuń pestki.
• Wyciśnij świeży sok ręcznie lub za pomocą sokowirówki. Przechowywanie tych soków może sprawić, że staną się gorzkie.
• Dodaj łyżkę miodu i ciesz się smakiem.

Zalecane dawkowanie:
Wypijaj co najmniej 1 filiżankę tego zdrowego napoju każdego dnia, aby znacząco wzmocnić swoją odporność.

Kiedy spożywać:
Soki cytrusowe najlepiej spożywać między posiłkami - po śniadaniu lub obiedzie. Najlepiej jest unikać spożywania tych soków na pusty żołądek, aby uniknąć przesycenia.

7. Sok z buraków, marchwi i imbiru

Ten pikantny sok z warzyw korzeniowych nie tylko pomaga układowi odpornościowemu zwalczać bakterie i wirusy, ale także pomaga zmniejszyć stan zapalny.
Burak jest bogaty w związki bioaktywne, takie jak betanina, witaminy (A, B i C) i minerały (potas, żelazo, mangan itp.) Sok z buraków może odgrywać ważną rolę w ochronie układu sercowo-naczyniowego i nerek.
Marchew jest bogata w przeciwutleniacz betakaroten, witaminy A, C i E oraz minerały (żelazo, cynk i miedź). Ta superżywność zwiększa produkcję białych krwinek, które są kluczowe w zwalczaniu infekcji.

Składniki:

• 1 szklanka posiekanych buraków i marchwi
• 1 łyżeczka obranego imbiru

Sposób przygotowania:
Zmiksuj wszystkie składniki w blenderze i dostosuj konsystencję za pomocą wody. Nie odcedzać.

8. Nie rozgotowywać, nie miksować, nie przecierać, nie odcedzać.

Owoce jagodowe są doskonałym źródłem witaminy C i fitochemikaliów, które chronią przed niedoborem odporności i uszkodzeniem komórek. 10. Owoce jagodowe o ciemniejszych odcieniach, takie jak truskawki, jeżyny, jagody itp. są bogate w przeciwutleniacze, takie jak flawonoidy.
Eksperci sugerują, że spożywanie mieszanki owoców jagodowych poprawia florę jelitową, co z kolei pozytywnie wpływa na układ odpornościowy.

Składniki:

• (można użyć truskawek, jagód, jeżyn lub malin)
• ½ szklanki mleka lub jogurtu w zależności od preferencji

Sposób przygotowania:

Przygotowanie: Zmiksuj wszystkie składniki i delektuj się na świeżo.

9. 1.

Czy wiesz, że ta popularna południowoindyjska potrawa jest bogata w przeciwutleniacze i może zapobiegać uszkodzeniom komórek? Pomidor jest bogaty w beta-karoten, witaminę C i kwas foliowy, które wzmacniają układ odpornościowy, a zawartość potasu pomaga utrzymać ciśnienie krwi na odpowiednim poziomie. Olej kokosowy, dzięki zawartości zdrowych lipidów, ma zarówno działanie antybiotyczne, jak i immunomodulujące.

Składniki:

• 2 szklanki pomidorów
• 1 łyżka stołowa tur dal (rozłupany groch gołębi)
• Rasam w proszku
• Miąższ tamaryndowca
• Jaggery
• Olej kokosowy, asafetyda, nasiona gorczycy, czerwone papryczki chilli, kurkuma, liście curry.

Jak przygotować:

• Gotować tur dal, posiekane pomidory i liście curry z solą i 2 szklankami wody, aż dal będzie dobrze ugotowany. Ostudzić mieszaninę, zmiksować i odcedzić, aby uzyskać klarowną konsystencję.
• Rozgrzać 1 łyżkę oleju kokosowego na patelni i dodać przyprawy.
• Dodać proszek rasam i smażyć przez kilka minut, a następnie dodać mieszankę pomidorową.
• Dusić przez kilka minut.
• Dodać 1 łyżeczkę miąższu tamaryndowca i jaggery w proszku
• Udekorować posiekanymi liśćmi kolendry.

Zalecana porcja:
Można spożywać jako przystawkę przed posiłkiem lub jako dodatek do ryżu.

Kiedy spożywać:
Ten pikantny napój można spożywać podczas lunchu lub kolacji.

10. Pikantną zieloną herbatę można spożywać jako przekąskę lub przystawkę

Ten bogaty w przeciwutleniacze napój jest popularny w krajach azjatyckich od czasów starożytnych. Polifenole zawarte w zielonej herbacie regulują komórki T, które odgrywają ważną rolę w odporności. Polifenole chronią również przed rakiem, chorobami neurodegeneracyjnymi i sercowo-naczyniowymi.11
Przeciwdrobnoustrojowe działanie zielonej herbaty można przypisać ECGC (galusan epigalokatechiny)[12]. [Polifenole obecne w herbacie pomagają obniżyć ciśnienie krwi i zmniejszyć ryzyko wystąpienia kilku nowotworów[13].

Skład:

• Nieprzetworzona zielona herbata
• Opcjonalny aromat

Sposób przygotowania:

• Weź filiżankę wody i doprowadź ją do wrzenia.
• Dodaj 1 łyżeczkę zielonej herbaty i pozostaw do zaparzenia na 2-3 minuty.
• Dodaj wybrany aromat lub po prostu ciesz się nim bez dodatków.

Zalecane dawkowanie:
Można przyjmować maksymalnie 2 filiżanki zielonej herbaty dziennie.

Kiedy spożywać:
Zieloną herbatę można pić o każdej porze dnia. Zielona herbata zawiera znacznie mniej kofeiny niż czarna herbata, więc nawet filiżanka po kolacji nie zakłóci snu.

Podsumowanie

Niezależnie od tego, czy śmiertelny wirus jest tuż za rogiem, czy nie, powinieneś dbać o swoje zdrowie. Odporność jest bez wątpienia najlepszym przyjacielem, jeśli chodzi o ochronę przed infekcjami i zaburzeniami. Zadbaj o swój układ odpornościowy, dodając do swojej diety napoje wzmacniające odporność. W końcu jesteś tak silny, jak Twój układ odpornościowy.

Treść:

• Funkcjonowanie układu odpornościowego
• Objawy słabego układu odpornościowego u dzieci
• 10 najlepszych pokarmów wzmacniających odporność u dzieci
• Zdrowe metody wzmacniania odporności dziecka

Przy wszystkich obawach związanych ze zdrowiem rodzice chcą zapewnić silną odporność u swoich dzieci. Uwaga rodziców skupia się głównie na odporności, aby wzmocnić odporność dzieci na choroby sezonowe. Zapewnienie odpowiedniego odżywiania wraz ze szczepieniami i dobrymi nawykami czystości staje się kluczowe. Jedną z największych korzyści dla ogólnego stanu zdrowia dziecka jest wiedza o tym, które pokarmy naturalnie wzmacniają jego odporność. Te wzmacniające odporność pokarmy można znaleźć w popularnych owocach i warzywach, takich jak ziarna i orzechy. Włączenie pokarmów wzmacniających odporność dzieci może pomóc im pozostać silnymi i zdrowymi przez cały rok szkolny. Niniejszy przewodnik zawiera przegląd tych opcji, aby pomóc rodzicom w organizowaniu posiłków i przekąsek, które odpowiednio wspierają rozwijający się układ odpornościowy ich dzieci.

Funkcja układu odpornościowego

• Główną rolą układu odpornościowego jest zwalczanie zarazków za pomocą określonych komórek i białek w celu usunięcia ich z organizmu.
• Wykrywanie i usuwanie zanieczyszczeń środowiskowych, takich jak kurz, owady lub inne infekcje, ma zasadnicze znaczenie dla ochrony i utrzymania zdrowia.
• Układ odpornościowy wykorzystuje również systemy monitorowania i niestandardowe odpowiedzi immunologiczne do zwalczania niebezpiecznych komórek, w tym komórek nowotworowych.
• Ponadto układ odpornościowy przechowuje zapis poprzednich interakcji z patogenami, co pomaga mu budować szybszą i silniejszą odporność na powtarzające się ekspozycje.
• Wzmacnia to ogólną odporność i zapewnia ciągłą ochronę przed różnymi infekcjami, a także zagrożeniami dla zdrowia.

Objawy słabego układu odpornościowego u dzieci

Dzieci często przeziębiają się regularnie, ponieważ ich układ odpornościowy wciąż się rozwija. Na jego rozwój wpływają takie elementy jak dieta, środowisko i dziedziczność. Załóżmy jednak, że stale walczą z infekcjami. W takim przypadku może to oznaczać osłabienie układu odpornościowego. Może to powodować objawy, takie jak nawracające infekcje, opóźniony powrót do zdrowia, przewlekłe choroby i trudności w opieraniu się powszechnym wirusom. Jeśli masz jakiekolwiek obawy, udaj się do lekarza, który leczy dzieci. Zapewniając dzieciom żywność wzmacniającą odporność, utrzymując je w rozsądnej czystości, wysypiając się i regularnie ćwicząc, możesz wzmocnić układ odpornościowy swojego dziecka i pomóc mu zbudować silniejszą obronę przed chorobami, gdy dorośnie.

10 najlepszych pokarmów wzmacniających odporność dzieci

Rozwijanie odporności u dzieci ma kluczowe znaczenie dla ich dobrego samopoczucia, zwłaszcza w nowoczesnym środowisku. Włączenie do ich diety pokarmów bogatych w składniki odżywcze wzmacniające odporność może być smaczną i praktyczną strategią wspierania ich układu odpornościowego. Poniżej przedstawiamy 10 najlepszych produktów spożywczych wzmacniających odporność u dzieci:

Owoce cytrusowe bogate w witaminę C

Owoce cytrusowe, takie jak pomarańcze, grejpfruty i klementynki, wytwarzają białe krwinki potrzebne do zwalczania infekcji. Twoje dziecko otrzyma zalecaną dzienną dawkę witaminy C na te proste sposoby, które można włączyć do każdego posiłku lub przekąski.

Czerwona papryka

W czerwonej papryce jest więcej witaminy C niż w pomarańczach! Ponadto jest to najlepszy pokarm wzmacniający odporność, dostarczający beta-karotenu, który wzmacnia układ odpornościowy dziecka, promując zdrową skórę i oczy.

Brokuły

Ten pożywny pokarm wzmacniający układ odpornościowy zawiera przeciwutleniacze, błonnik oraz witaminy A, C i E. To cud dla zdrowia układu odpornościowego, ponieważ zachowuje optymalne ilości witamin, niezależnie od tego, czy jest delikatnie gotowany, czy surowy.

Czosnek

Używany od niepamiętnych czasów ze względu na swoje korzystne właściwości, czosnek jest czymś więcej niż tylko środkiem aromatyzującym. Jest niezbędnym składnikiem posiłków, ponieważ jego związki zawierające siarkę, takie jak allicyna, wzmacniają układ odpornościowy.

Imbir

Imbir ma właściwości przeciwzapalne, może zmniejszyć stan zapalny i złagodzić objawy dolegliwości, w tym ból gardła. Jest to elastyczny składnik, który dobrze nadaje się zarówno do pikantnych, jak i słodkich przepisów.

Szpinak

Ta wzmacniająca odporność żywność dla dzieci jest pełna beta-karotenu i przeciwutleniaczy i pomaga układowi odpornościowemu zwalczać choroby. Aby zachować wartości odżywcze szpinaku, należy przygotowywać go w jak najmniejszej ilości.

Jogurt

Aby wzmocnić układ odpornościowy, szukaj jogurtów z żywymi kulturami bakterii. Jogurt z dodatkiem owoców i miodu jest zdrowszą alternatywą dla słodzonych jogurtów smakowych.

Migdały

Migdały są bogate w witaminę E i są niezbędne dla zdrowia układu odpornościowego. Są idealnym wyborem na przekąskę dla dzieci, ponieważ są również pełne dobrych tłuszczów.

Nasiona słonecznika

Bogate w witaminę E i selen, nasiona słonecznika są doskonałe do kontrolowania funkcji układu odpornościowego. Dzieci mogą cieszyć się tymi smacznymi i wygodnymi przekąskami podczas biegania.

Kurkuma

Ta kolorowa przyprawa jest dobra dla układu odpornościowego ze względu na jej silne właściwości przeciwzapalne. Aby smacznie wzmocnić układ odpornościowy, dodaj ją do curry lub kremowego mleka.

Jajka

Badania wykazały, że osoby z niskim poziomem witaminy D są bardziej podatne na choroby.
Jajka są jednym z niewielu pokarmów zawierających naturalnie występującą witaminę D.
Zawierają również wiele innych składników odżywczych, które zwiększają odporność malucha lub przedszkolaka, takich jak witaminy z grupy B i selen.

Jagody

Jagody są pełne przeciwutleniaczy, które pomagają utrzymać układ odpornościowy malucha lub przedszkolaka w dobrej formie!
A jeśli świeże jagody nie są w sezonie, spróbuj zamiast nich użyć mrożonych.
Jagody świetnie nadają się do jedzenia samodzielnie lub dodawania do koktajli.

Rośliny strączkowe

Ciecierzyca, fasola i soczewica zawierają dużo błonnika i są dobrym źródłem żelaza.
Działają jak naturalne „wzmacniacze odporności” w organizmie malucha lub przedszkolaka.
Można je łatwo wymieszać z sosem bolognese lub gulaszem, aby je ukryć, a może zrobić własny hummus z ciecierzycy?

Chude czerwone mięso

Chude czerwone mięso jest bogate w żelazo i cynk i utrzymuje układ odpornościowy malucha lub przedszkolaka w dobrej formie.

Żelazo z pokarmów pochodzenia zwierzęcego, takich jak czerwone mięso, kurczak, ryby i wieprzowina, jest lepiej wchłaniane przez organizm niż roślinne źródła żelaza.

Zdrowe metody na wzmocnienie odporności dziecka

Oto kilka sposobów na wzmocnienie odporności dziecka:

• Upewnij się, że Twoje dziecko spożywa produkty pełnoziarniste, owoce, warzywa, chude mięso i inne składniki odżywcze.
• Zwiększ regularne ćwiczenia, aby zwiększyć wydajność układu odpornościowego i ogólne samopoczucie.
• Dbaj o dobry sen każdej nocy, aby umożliwić organizmowi regenerację.
• Utrzymuj odpowiednią higienę poprzez częste mycie rąk i unikaj kontaktu z osobami chorymi.
• Przed zażyciem suplementów diety, takich jak witaminy C i D, należy skonsultować się z lekarzem dziecięcym.
• Ogranicz spożycie cukru, ponieważ jego nadmiar może zaburzać działanie układu odpornościowego.
• Zmniejsz stres, który może wpływać na odporność, promując dobrą i zachęcającą atmosferę.
• Bądź na bieżąco ze szczepieniami, aby chronić się przed powszechnymi chorobami.
• Aby pomóc układowi odpornościowemu dziecka lepiej funkcjonować, zachęcaj je do zabawy na świeżym powietrzu, aby mogło korzystać ze światła słonecznego i świeżego powietrza.

Jest to bardzo ważne dla poprawy odporności dzieci. Rodzice mogą chronić zdrowie i dobre samopoczucie swoich dzieci, podając im pokarmy wzmacniające odporność, takie jak brokuły, czerwona papryka i owoce cytrusowe. W połączeniu z odpowiednią czystością i częstymi ćwiczeniami, żywność ta może wzmocnić ich układ odpornościowy i utrzymać je w zdrowiu i sile przez cały rok szkolny i później.

Treść:

• Jak wzmocnić układ odpornościowy dziecka?
• Wskazówki, jak zachować zdrowie podczas grypy i przeziębienia
• Jak wzmocnić odporność za pomocą probiotyków

Nikt nie chce widzieć swojego dziecka z gorączką lub przeziębieniem. Ale spójrzmy prawdzie w oczy - dzieci chorują. Bardzo często. Zwłaszcza w miesiącach zimowych.

Problem polega na tym, że adaptacyjny układ odpornościowy dziecka wciąż się rozwija. W przeciwieństwie do wrodzonego układu odpornościowego - pierwszej linii obrony organizmu, która obejmuje skórę, śluz i odruch kaszlowy - adaptacyjny układ odpornościowy potrzebuje czasu, aby się rozwinąć. Jego zadaniem jest zwalczanie zarazków, które omijają wrodzony układ odpornościowy. Potrzebuje on jednak kontaktu z tymi drobnoustrojami, aby mógł je „zapamiętać” i zbudować ukierunkowaną obronę.
„Nie można zbudować układu odpornościowego, jeśli się go nie używa” - mówi pediatra z MU Health Care, dr Jessica Luebbering. „Dlatego dzieci częściej chorują w pierwszym roku życia w przedszkolu lub szkole, kiedy są narażone na wiele nowych drobnoustrojów”.

Dobrą wiadomością jest to, że dziecko nie musi być poważnie chore lub stale chorować, aby wzmocnić swoją odporność. Dwoje dzieci może być narażonych na tego samego wirusa i mieć różne objawy w zależności od tego, jak dobrze działa ich układ odpornościowy.

Aby pomóc utrzymać dziecko w jak najlepszym zdrowiu, dr Luebbering podzieli się z Tobą najlepszymi sposobami na wzmocnienie układu odpornościowego dziecka i skrócenie czasu, w którym dziecko choruje.

Jak wzmocnić układ odpornościowy dziecka?

Naturalna ekspozycja dziecka na bakterie buduje jego odporność. Istnieją jednak inne sposoby na wzmocnienie odporności.

Zadbaj o zdrową, zbilansowaną dietę

Zdrowa, zbilansowana dieta jest jednym z głównych elementów dobrego zdrowia. Aby pomóc dziecku dobrze się odżywiać na każdym etapie wzrostu i rozwoju, wypełnij znaczną część jego codziennego talerza dużą ilością kolorowych owoców i warzyw, z których wiele jest doskonałym źródłem przeciwutleniaczy i fitoskładników wzmacniających odporność.
Następnie wypełnij resztę jego codziennego talerza pełnymi ziarnami, chudym białkiem, zdrowymi tłuszczami oraz niskotłuszczowym mlekiem i produktami mlecznymi. Chociaż odżywianie się w celu uzyskania optymalnej odporności oznacza również ograniczenie przetworzonej żywności i dodanych cukrów, okazjonalne smakołyki nie zaszkodzą.

Zadbaj o odpowiednią ilość snu

Wystarczająca ilość regenerującego snu jest niezbędna w każdym wieku, ale jest szczególnie ważna dla rosnących dzieci. Jeśli chodzi o funkcjonowanie układu odpornościowego, brak dobrej jakości snu może mieć znaczący negatywny wpływ poprzez zmniejszenie liczby komórek naturalnych zabójców lub komórek układu odpornościowego, które atakują atakujące drobnoustroje.
Ilość snu, jakiej potrzebuje dziecko, zależy od jego wieku (średnio od 12 do 16 godzin na dobę dla niemowląt do 8-10 godzin dla nastolatków) i usposobienia (niektóre dzieci po prostu potrzebują więcej snu niż inne). Zachęcaj do zdrowych nawyków związanych ze snem, przestrzegając regularnego harmonogramu i wyłączając ekrany co najmniej 2 godziny przed snem.

Zapewnij dziecku aktywność fizyczną

Aktywność fizyczna ma wiele znanych korzyści zdrowotnych dla osób w każdym wieku - od budowania siły i kontroli wagi po zwiększanie energii i zapobieganie chorobom przewlekłym.
Oprócz zapewnienia dziecku sprawniejszego, zdrowszego ciała, które jest lepiej przygotowane do radzenia sobie z chorobami, codzienne ćwiczenia pomagają regulować produkcję hormonów stresu, takich jak kortyzol. (Wzmacnia również układ krążenia, ułatwiając komórkom odpornościowym i innym cząsteczkom zwalczającym infekcje przemieszczanie się po całym organizmie.

Pomóż im radzić sobie ze stresem i niepokojem

Jeszcze przed pandemią dzieci i młodzież doświadczały stresu i niepokoju; obecnie zwiększony poziom stresu i niepokoju wśród naszej młodzieży osiąga rozmiary epidemii. Utrzymujący się stres jest niezdrowy: może zwiększać poziom hormonów stresu, wywoływać stany zapalne i tłumić odpowiedź immunologiczną we wszystkich obszarach (na szczepienia i infekcje).
Aby zmniejszyć stres i wzmocnić odporność, zapewnij swojemu dziecku dużo wolnego czasu na zabawę, angażowanie się w zajęcia, które lubi i spotykanie ludzi, którzy sprawiają, że jest szczęśliwe. Codziennie spędzaj czas razem jako rodzina i daj dziecku przestrzeń do rozmowy o jego zmartwieniach i stresie.

Wskazówki dotyczące zachowania zdrowia podczas grypy i przeziębienia

Słabo rozwinięty układ odpornościowy dziecka może niewiele zdziałać, zwłaszcza jeśli jest przytłoczony zarazkami w miesiącach jesiennych i zimowych. Można jednak zmniejszyć obciążenie układu odpornościowego dziecka, zachęcając je do

Priorytetowego mycia rąk

Małe rączki dotykają wszystkiego. Ale mycie rąk może usunąć ponad 90% bakterii, które zbierają. Zwiększ poziom mycia rąk w swojej rodzinie poprzez:

• Głębiej: Pokaż dzieciom, jak myć ręce między palcami i pod paznokciami - w miejscach, w których uciążliwe bakterie lubią się ukrywać.
• Uczyń z tego zabawę: Stwórz piosenkę o myciu rąk lub uczyń z konsekwentnego mycia rąk wyzwanie lub konkurs.
• Myj dłużej: Użyj minutnika, aby mycie rąk trwało 30 sekund lub dłużej.

Nie dotykaj ich twarzy i oczu

Oczy, nos i usta to najłatwiejsze drogi wnikania wirusów do organizmu. „Dzieci wkładają rzeczy do ust, dotykają wszystkiego, co widzą i pocierają oczy” - mówi dr Luebbering. „W ten sposób przenoszą zarazki”.
Pokaż dzieciom, jak kichać i kaszleć w łokcie, a nie w dłonie. Dla bezpieczeństwa sprawdź jednak poprzednią wskazówkę dotyczącą mycia rąk.

Przestań używać smoczka

Smoczki mogą uszczęśliwiać dzieci, dawać im poczucie bezpieczeństwa i zapewniać spokój ducha. Jeśli jednak Twoje dziecko zachoruje od smoczka, spokój, którym się cieszysz, na długo zniknie.
„Smoczki są ogromnym roznosicielem zarazków” - mówi dr Luebbering. Pory w plastiku mogą być pożywką dla bakterii i pleśni. Wirusy również mają tendencję do dłuższego życia na plastiku. „Jeśli czekasz na odpowiedni czas i dobry powód, aby zerwać z nawykiem używania smoczka, to jest to właśnie ten moment”.

Spędzaj czas na świeżym powietrzu

Istnieje powód, dla którego sezon przeziębień i grypy przypada na miesiące, w których spędzamy najwięcej czasu w pomieszczeniach - wirusy łatwiej rozprzestrzeniają się w suchym powietrzu.
„Ludzie zastanawiają się, dlaczego tak łatwo jest złapać wirusy zimą” - mówi dr Luebbering. „Dzieje się tak po prostu dlatego, że ludzie przebywają w ciasnych pomieszczeniach”.
Gdy tylko pogoda na to pozwala, pozwól dzieciom bawić się na zewnątrz. Świeże powietrze zmniejsza ryzyko złapania wirusa, ponieważ dzieci nie będą wdychać tych samych krążących bakterii. Dodatkowo, czas spędzony na słońcu zwiększy poziom witaminy D, która pomaga układowi odpornościowemu zwalczać infekcje.

Wzmacnianie odporności za pomocą probiotyków

Ważne jest również zapewnienie dzieciom dobrego źródła probiotyków. „Nasze jelita wykorzystują ogromną ilość bakterii. Niektóre z nich są zdrowe, a inne nie, a probiotyki pomagają stworzyć lepszą równowagę między zdrowymi i niezdrowymi bakteriami”.

Zumpano zwraca uwagę, że nie tylko wiele jogurtów zawiera probiotyki, ale jest to również popularne jedzenie wśród dzieci.

Dodaje, że sfermentowana żywność jest ich dobrym źródłem. Należą do nich na przykład:

• Kefir.
• Kiszona kapusta.
• Kiszone ogórki.
• Miso.

Ocet jabłkowy jest również dobrym sposobem na włączenie probiotyków do diety.

Treść:

• Czym jest immunologia?
• Dlaczego immunologia jest ważna?
• Kim jest immunolog?
• Układ odpornościowy
• Zaburzenia układu odpornościowego i immunologia kliniczna
• Immunologia weterynaryjna

Czym jest immunologia?

Immunologia zajmuje się badaniem układu odpornościowego i jest bardzo ważną gałęzią nauk medycznych i biologicznych. Układ odpornościowy chroni nas przed infekcjami za pomocą różnych linii obrony. Jeśli układ odpornościowy nie funkcjonuje tak, jak powinien, może to prowadzić do chorób, takich jak autoimmunizacja, alergie i rak. Obecnie wykazano również, że reakcje immunologiczne przyczyniają się do rozwoju wielu powszechnych zaburzeń, które tradycyjnie nie są uważane za immunologiczne, w tym chorób metabolicznych, sercowo-naczyniowych i neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera.

Dlaczego immunologia jest ważna?

Od pionierskiej pracy Edwarda Jennera w XVIII wieku, która ostatecznie doprowadziła do szczepień w ich nowoczesnej formie (innowacja, która prawdopodobnie uratowała więcej istnień ludzkich niż jakikolwiek inny postęp w medycynie), po wiele przełomowych odkryć naukowych w XIX i XX wieku, które doprowadziły do bezpiecznych przeszczepów narządów, identyfikacji grup krwi i wszechobecnego obecnie stosowania przeciwciał monoklonalnych w nauce i opiece zdrowotnej, immunologia zmieniła oblicze współczesnej medycyny. Badania nad immunologią nadal poszerzają naszą wiedzę na temat sposobów leczenia poważnych problemów zdrowotnych, z trwającymi badaniami nad immunoterapią, chorobami autoimmunologicznymi i szczepionkami przeciwko pojawiającym się patogenom, takim jak Ebola. Postępy w zrozumieniu podstaw immunologii są niezbędne dla zastosowań klinicznych i komercyjnych i ułatwiły odkrycie nowych metod diagnostycznych i terapeutycznych w leczeniu szerokiego zakresu chorób. Ponadto badania immunologiczne, wraz z postępem technologicznym, zapewniły niezwykle ważne techniki i narzędzia badawcze, takie jak cytometria przepływowa i technologia przeciwciał.

Kim jest immunolog?

Immunolog to naukowiec i/lub lekarz specjalizujący się w immunologii. Wielu immunologów pracuje w laboratoriach badawczych na terenie kampusu lub w przemyśle prywatnym (np. farmaceutycznym). Inni immunolodzy - „immunolodzy kliniczni” - to lekarze, którzy koncentrują się na diagnozowaniu i leczeniu chorób układu odpornościowego, takich jak choroby autoimmunologiczne i alergie.

Układ odpornościowy

Układ odpornościowy to złożony system struktur i procesów, który ewoluował, aby chronić nas przed chorobami. Układ odpornościowy składa się z elementów molekularnych i komórkowych. Funkcje tych składników są podzielone na niespecyficzne mechanizmy, tj. te, które są wrodzone dla organizmu, oraz reakcje adaptacyjne na określone patogeny. Podstawowa lub klasyczna immunologia obejmuje badanie składników, które tworzą wrodzony i adaptacyjny układ odpornościowy.

Odporność wrodzona jest pierwszą linią obrony i jest niespecyficzna. Oznacza to, że reakcje są takie same dla wszystkich potencjalnych patogenów, bez względu na to, jak różne mogą one być. Odporność wrodzona obejmuje bariery fizyczne (np. skórę, ślinę itp.) i komórki (np. makrofagi, neutrofile, bazofile, komórki tuczne itp.). Składniki te są „przygotowywane” i chronią organizm w pierwszych dniach infekcji. W niektórych przypadkach wystarcza to do wyeliminowania patogenu, ale w innych przypadkach pierwsza linia obrony jest przytłoczona i uruchamia się druga linia obrony.

Odporność adaptacyjna to druga linia obrony, która obejmuje budowanie pamięci o infekcjach, z którymi organizm się zetknął, aby mógł rozwinąć wzmożoną reakcję specyficzną dla patogenu lub obcej substancji. Odporność adaptacyjna obejmuje przeciwciała, które zazwyczaj są ukierunkowane na obce patogeny poruszające się swobodnie w krwiobiegu. Zaangażowane są również limfocyty T, które są szczególnie ukierunkowane na patogeny, które skolonizowały komórki i mogą bezpośrednio zabijać zainfekowane komórki lub pomagać kontrolować odpowiedź przeciwciał.

Zaburzenia układu odpornościowego i immunologia kliniczna

Układ odpornościowy jest wysoce regulowanym i zrównoważonym systemem, a gdy równowaga zostanie zakłócona, może wystąpić choroba. Badania w tym obszarze obejmują badanie chorób, które są spowodowane dysfunkcją układu odpornościowego. Wiele z tych prac ma znaczenie dla rozwoju nowych terapii i metod leczenia, które mogą łagodzić lub leczyć choroby poprzez zmianę sposobu funkcjonowania układu odpornościowego lub, w przypadku szczepionek, poprzez pobudzenie układu odpornościowego i wzmocnienie odpowiedzi immunologicznej na określone patogeny.

Zaburzenia immunologiczne obejmują problemy z układem odpornościowym, które upośledzają jego zdolność do odpowiedniej obrony. W rezultacie są one prawie zawsze związane z poważnymi infekcjami, które utrzymują się, nawracają i/lub prowadzą do powikłań, czyniąc te zaburzenia bardzo wyniszczającymi, a nawet śmiertelnymi. Istnieją dwa rodzaje zaburzeń odporności: pierwotne niedobory odporności są zwykle obecne od urodzenia, są zazwyczaj dziedziczne i stosunkowo rzadkie. Jednym z takich przykładów jest pospolity zmienny niedobór odporności (CVID). Wtórne niedobory odporności zwykle rozwijają się w późniejszym okresie życia i mogą pojawić się po zakażeniu, jak w przypadku AIDS po zakażeniu wirusem HIV.

Chorobyautoimmunologiczne powstają, gdy układ odpornościowy atakuje ciało, które ma chronić. Osoby cierpiące na choroby autoimmunologiczne mają zaburzenia, które uniemożliwiają im odróżnienie „siebie” od „obcych” lub „obcych” cząsteczek. Zasady immunologii zapewniły szeroki zakres testów laboratoryjnych do wykrywania chorób autoimmunologicznych. Choroby autoimmunologiczne można opisać jako „pierwotne” choroby autoimmunologiczne, takie jak cukrzyca typu 1, które mogą objawiać się od urodzenia lub we wczesnym okresie życia, lub jako „wtórne” choroby autoimmunologiczne, które objawiają się w późniejszym okresie życia z powodu różnych czynników. Uważa się, że reumatoidalne zapalenie stawów i stwardnienie rozsiane należą do tego typu chorób autoimmunologicznych. Choroby autoimmunologiczne mogą być również miejscowe, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna atakująca przewód pokarmowy, lub ogólnoustrojowe, takie jak toczeń rumieniowaty układowy (SLE).

Alergie to zaburzenia nadwrażliwości, które powstają, gdy układ odpornościowy organizmu reaguje na nieszkodliwe substancje obce, powodując uszkodzenie własnych tkanek. Alergia (alergen) może być spowodowana przez prawie każdą substancję, ale najczęściej alergie występują po zjedzeniu niektórych rodzajów żywności, takich jak orzeszki ziemne, lub po wdychaniu substancji unoszących się w powietrzu, takich jak pyłki lub kurz. W reakcjach alergicznych organizm uważa, że alergeny są niebezpieczne i natychmiast wytwarza substancje, które je atakują. Powoduje to, że komórki układu odpornościowego uwalniają silne substancje chemiczne, takie jak histamina, która powoduje stan zapalny i wiele objawów związanych z alergiami. Immunologia stara się zrozumieć, co dzieje się w organizmie podczas reakcji alergicznej i jakie czynniki są odpowiedzialne za jej wystąpienie. Powinno to doprowadzić do opracowania lepszych metod diagnozowania, zapobiegania i kontrolowania chorób alergicznych.

Astma jest wyniszczającą i czasami śmiertelną chorobą układu oddechowego. Zazwyczaj pojawia się, gdy układ odpornościowy reaguje na wdychane cząsteczki z powietrza i z czasem może prowadzić do zgrubienia dróg oddechowych u pacjentów. Jest to główna przyczyna choroby i występuje głównie u dzieci. W niektórych przypadkach ma ona podłoże alergiczne, ale w wielu przypadkach jej pochodzenie jest bardziej złożone i słabo poznane.

Rak jest chorobą polegającą na nieprawidłowym i niekontrolowanym wzroście i proliferacji komórek i jest definiowany przez zestaw charakterystycznych cech, z których jedną jest zdolność komórek nowotworowych do unikania zniszczenia immunologicznego. Wiedząc, że unikanie odporności może przyczyniać się do rozwoju raka, naukowcy skupili się na manipulowaniu układem odpornościowym w celu pokonania raka (immunoterapia). Immunoterapia nowotworów ma na celu stymulowanie wrodzonych zdolności układu odpornościowego do zwalczania tkanki nowotworowej i stała się niezwykle obiecującą nową bronią w naszym arsenale przeciwko tej chorobie. Inne zastosowania wiedzy immunologicznej w walce z rakiem obejmują stosowanie przeciwciał monoklonalnych (białek, które wyszukują i bezpośrednio wiążą się z określonym białkiem docelowym zwanym antygenem. Przykładem jest Herceptin, który jest przeciwciałem monoklonalnym stosowanym w leczeniu raka piersi i żołądka). Ponadto opracowano kilka skutecznych szczepionek przeciwnowotworowych, w szczególności szczepionkę przeciwko HPV.

Przeszczepy obejmują transfer komórek, tkanek lub narządów od dawcy do biorcy. Najpoważniejszą przeszkodą w transplantacji jest rozpoznanie przeszczepionych narządów przez układ odpornościowy jako obcych. Zrozumienie mechanizmów i cech klinicznych odrzucenia przeszczepu jest ważne w diagnostyce, zaleceniach dotyczących leczenia i ma kluczowe znaczenie dla rozwoju nowych strategii i leków w celu zarządzania przeszczepem i ograniczenia ryzyka odrzucenia.

Szczepionki to substancje, które uczą organizm rozpoznawania i obrony przed infekcjami wywołanymi przez szkodliwe patogeny, takie jak bakterie, wirusy i pasożyty. Szczepionki zapewniają „podgląd” konkretnego patogenu, który stymuluje układ odpornościowy organizmu do przygotowania się na wypadek wystąpienia infekcji. Szczepionki zawierają nieszkodliwy element czynnika zakaźnego, który stymuluje układ odpornościowy do reakcji, która rozpoczyna się od produkcji przeciwciał. Komórki reagujące na szczepionkę namnażają się w celu wytworzenia przeciwciał specyficznych dla czynnika wywołującego, a także w celu utworzenia „komórek pamięci”. Przy ponownym spotkaniu z czynnikiem zakaźnym te komórki pamięci są w stanie szybko poradzić sobie z zagrożeniem, wytwarzając wystarczającą ilość przeciwciał. Patogeny w organizmie są ostatecznie niszczone, co zapobiega dalszym infekcjom. Kilka chorób zakaźnych, w tym ospa, odra, świnka, różyczka, błonica, tężec, krztusiec, gruźlica i polio, nie stanowią już zagrożenia w Europie dzięki skutecznemu stosowaniu szczepionek.

Immunologia weterynaryjna

Immunologia weterynaryjna to dziedzina immunologii zajmująca się poprawą zdrowia zwierząt. Podobnie jak ludzie, zwierzęta cierpią na choroby wywoływane przez organizmy próbujące zaatakować ich ciała lub przez ich układ odpornościowy, który nie działa prawidłowo. Zwierzęta dzikie, domowe i hodowlane są rutynowo narażone na szereg niebezpiecznych bakterii, wirusów i pasożytów, które zagrażają ich dobrostanowi. Infekcje u zwierząt mogą mieć poważne konsekwencje dla przemysłu spożywczego i rolnictwa. Ponadto wiele infekcji zwierzęcych może być naturalnie przenoszonych przez barierę gatunkową i zarażać ludzi i odwrotnie, co określa się mianem zoonoz. Na przykład dobrze zbadane infekcje, w tym świńska grypa i ptasia grypa, a także malaria i borelioza, są przenoszone ze zwierząt i owadów na ludzi. Dlatego niezwykle ważne jest, aby tego typu choroby były skutecznie kontrolowane. Środki te nie tylko zapobiegną dalszemu przenoszeniu chorób na inne zwierzęta i ludzi, ale także zmniejszą potencjalnie niszczycielskie konsekwencje społeczne i gospodarcze.

Treść:

• Czym jest niewydolność wątroby?
• Czym jest ostra niewydolność wątroby?
• Czym jest przewlekła niewydolność wątroby?
• Jakie są etapy niewydolności wątroby?
• Jakie są oznaki i objawy niewydolności wątroby?
• Co powoduje niewydolność wątroby?
• Jak diagnozuje się niewydolność wątroby?
• Jakie jest leczenie niewydolności wątroby?
• Jak mogę zapobiec niewydolności wątroby?

Niewydolność wątroby oznacza, że wątroba przestaje spełniać swoje podstawowe funkcje. Może to nastąpić szybko lub stopniowo. Objawy niewydolności wątroby mogą dotyczyć prawie wszystkich głównych układów organizmu. Gdy niewydolność wątroby jest nieuleczalna, może być śmiertelna bez przeszczepu wątroby.

Czym jest niewydolność wątroby?

Wątroba jest jednym z najważniejszych narządów, bez których nie można żyć. Pełni ona setki ważnych funkcji organizmu. Gdy wątroba nie wykonuje swoich licznych zadań, ogólny stan zdrowia również ulega pogorszeniu. Jest to niewydolność wątroby. Oznacza to, że wątroba nie jest już w stanie funkcjonować odpowiednio do potrzeb organizmu.

Niewydolność wątroby to proces, który może być szybki lub powolny. Ostra niewydolność wątroby występuje szybko, w ciągu kilku dni lub tygodni. Przewlekła niewydolność wątroby, która jest bardziej powszechnym typem, występuje stopniowo, w ciągu miesięcy lub lat. W miarę jak wątroba zaczyna tracić swoją funkcję, coraz częściej pojawiają się objawy niewydolności wątroby.

Czym jest ostra niewydolność wątroby?

Ostra niewydolność wątroby występuje nagle, gdy coś przerasta zdolność wątroby do radzenia sobie. Zwykle jest to duże obciążenie toksyczne, takie jak zatrucie. Czasami jest to poważna infekcja wirusowa. W przypadku ostrej niewydolności wątroby, wątroba zaczyna szybko szwankować, powodując natychmiastowe objawy. Jest to nagły przypadek medyczny.

Czym jest przewlekła niewydolność wątroby?

Przewlekła niewydolność wątroby to ostatni etap przewlekłej choroby wątroby. Występuje, gdy coś uszkadza wątrobę przez długi czas, a uszkodzenie ostatecznie staje się nieodwracalne. Przewlekła niewydolność wątroby jest następstwem marskości wątroby, poważnego bliznowacenia tkanki wątroby. Tkanka bliznowata uniemożliwia funkcjonowanie wątroby.

Jakie są etapy niewydolności wątroby?

Większość autorytetów medycznych definiuje przewlekłą niewydolność wątroby jako ostatni etap przewlekłej choroby wątroby. Choroba wątroby może postępować w kilku etapach. Należy jednak pamiętać, że etapy te nie są od siebie oddzielone. Osoba ze zwłóknieniem (bliznowaceniem) może nadal mieć stan zapalny (zapalenie wątroby):

• Zapalenie wątroby. Zapalenie wątroby to stan zapalny w wątrobie. Kiedy przewlekła choroba wątroby zaczyna powodować przewlekłe zapalenie wątroby, rozpoczyna się proces długotrwałego uszkodzenia. Stan zapalny ma na celu rozpoczęcie procesu gojenia w tkankach wątroby. Jednak utrzymujący się stan zapalny prowadzi do bliznowacenia (zwłóknienia).
• Zwłóknienie. Zwłóknienie jest rodzajem bliznowacenia tkanek, które wynika z przewlekłego stanu zapalnego. Zwłóknienie ma charakter postępujący. Cienkie pasma tkanki włóknistej stopniowo usztywniają wątrobę w miarę jej powiększania się. Jest ono również do pewnego stopnia odwracalne. Komórki wątroby mogą się zregenerować i odbudować, jeśli stan zapalny ustanie.
• Marskość wątroby. Marskość wątroby to stan, w którym w wątrobie powstają tak duże blizny, że nie jest to już odwracalne. Wątroba ma silne właściwości regeneracyjne, ale potrzebuje pewnej ilości zdrowej tkanki do pracy. Marskość wątroby jest trwała, ale nadal można spowolnić lub zatrzymać ten proces na tym etapie.
• Niewydolność wątroby. Przewlekła niewydolność wątroby rozpoczyna się, gdy marskość wątroby upośledza jej zdolność do wykonywania niezbędnych funkcji. Gdy jej funkcje zaczynają zawodzić, w całym organizmie pojawiają się komplikacje. Przewlekła niewydolność wątroby nie jest szybka, ale bez przeszczepu wątroby jest ostatecznie śmiertelna.

Jakie są oznaki i objawy niewydolności wątroby?

Możesz zauważyć różne oznaki i objawy niewydolności wątroby w zależności od stopnia zaawansowania i powikłań, które zaczęły się pojawiać. Pierwsze objawy przewlekłej lub ostrej niewydolności wątroby mogą obejmować

• Ból brzucha (szczególnie w prawej górnej części).
• Zmęczenie i złe samopoczucie (mdłości).
• Nudności, wymioty i utrata apetytu.

Następnie mogą pojawić się objawy bardziej specyficzne dla choroby wątroby. Pierwszymi sygnałami ostrzegawczymi świadczącymi o tym, że wątroba zaczyna niedomagać, są oznaki gromadzenia się żółci i innych toksyn we krwi. Mogą to być takie objawy jak

• Żółtaczka (żółte przebarwienie białek oczu i skóry).
• Encefalopatia wątrobowa (zmieniony stan psychiczny).
• Świąd (swędzenie skóry, ale bez widocznej wysypki).
• Ciemne zabarwienie moczu i/lub jasne zabarwienie stolca.

Przewlekła niewydolność wątroby może również objawiać się w bardziej subtelny sposób, np:

• Lekkie krwawienia i siniaki (koagulopatia).
• Widoczne naczynia krwionośne wyglądające jak pajączki lub wysypka drobnych kropek.
• Małe, żółte guzki złogów tłuszczowych na skórze lub powiekach.
• Zaburzenia trawienia, szczególnie w przypadku tłuszczów.
• Utrata masy ciała i masy mięśniowej.
• Nieświeży oddech.

Inne poważne objawy niewydolności wątroby obejmują

• Wodobrzusze (obrzęk brzucha z płynem).
• Obrzęk (obrzęk z płynem w kostkach, stopach, dłoniach lub twarzy).
• Wymioty krwią lub wymiociny przypominające fusy z kawy.
• Zaburzenia motoryczne (drgawki, drżenie lub utrata kontroli nad mięśniami).
• Niska produkcja moczu.
• Duszność.

Co powoduje niewydolność wątroby?

Ostra i przewlekła niewydolność wątroby występują na różne sposoby, ale obie są spowodowane nadmiernym obciążeniem wątroby. Niektóre z tych samych toksyn i chorób mogą obciążać wątrobę jednocześnie lub stopniowo w miarę upływu czasu, w zależności od ich nasilenia. Inne przyczyny niewydolności wątroby występują nagle lub stopniowo.

Przyczyny ostrej niewydolności wątroby

Ostra niewydolność wątroby zwykle występuje u osób bez wcześniejszej historii chorób wątroby. Występuje, gdy coś ogromnie uszkadza wątrobę. Może to być przytłaczające obciążenie toksyczne, które wątroba napotyka podczas filtrowania krwi. Może to być również ostra infekcja, która bezpośrednio atakuje wątrobę.

Przyczyny obejmują:

• Infekcje wirusowe, w tym wirusowe zapalenie wątroby typu A, B, D i E. Rzadziej przyczyną może być wirus Epsteina-Barr, wirus cytomegalii (CMV), wirus ospy wietrznej i półpaśca lub wirus opryszczki pospolitej.
• Przedawkowanie leków. Przedawkowanie acetaminofenu jest najczęstszą przyczyną ostrej niewydolności wątroby w Stanach Zjednoczonych. Inne leki, które mogą ją powodować w przypadku przedawkowania, obejmują NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) i niektóre antybiotyki.
• Powikłania ciążowe. Rzadkie, ale poważne powikłania ciąży mogą obciążać wątrobę, w tym ostre zwężenie wątroby w ciąży, stan przedrzucawkowy i zespół HELLP.
• Zaburzenia genetyczne. Niektóre dziedziczne choroby wątroby mogą powodować ostrą niewydolność wątroby, jeśli nie są leczone, w tym autoimmunologiczne zapalenie wątroby i choroba Wilsona.
• Różne przyczyny. Zatrucie grzybami, przerzuty nowotworowe, wstrząs septyczny lub udar cieplny mogą wywołać ostrą niewydolność wątroby.

Przyczyny przewlekłej niewydolności wątroby

Przewlekła niewydolność wątroby jest konsekwencją marskości wątroby. Proces bliznowacenia uniemożliwia dopływ krwi i tlenu do tkanek wątroby, powodując śmierć komórek. W miarę jak komórki wątroby obumierają, wątroba funkcjonuje coraz gorzej. Marskość wątroby jest wynikiem długotrwałego stanu zapalnego wątroby, który może powodować wiele przewlekłych chorób wątroby.

Należą do nich

• Przewlekłe infekcje. Infekcje wirusowe, które stają się przewlekłe, mogą powodować przewlekłe zapalenie wątroby, w tym zapalenie wątroby typu B i zapalenie wątroby typu C.
• Przewlekłe spożywanie alkoholu. Intensywne spożywanie alkoholu może powodować alkoholowe zapalenie wątroby. Jeśli choroba ta stanie się przewlekła, może powodować marskość i niewydolność wątroby.
• Toksyczne zapalenie wątroby. Przewlekłe nadmierne narażenie na toksyny, takie jak chemikalia przemysłowe lub leki, może powodować przewlekłe zapalenie wątroby.
• Stłuszczeniowe zapalenie wątroby związane z zaburzeniami metabolicznymi. U niektórych osób stłuszczeniowe zapalenie wątroby związane z zaburzeniami metabolicznymi prowadzi do przewlekłego zapalenia wątroby.
• Niedrożność dróg żółciowych. Wrodzone (obecne przy urodzeniu) stany, które blokują drogi żółciowe, mogą powodować gromadzenie się żółci i uszkodzenie wątroby, w tym atrezję dróg żółciowych i mukowiscydozę. Przyczyny niedziedziczne obejmują zwężenia dróg żółciowych i kamienie żółciowe.
• Choroby autoimmunologiczne. Autoimmunologiczne zapalenie wątroby i autoimmunologiczne zapalenie dróg żółciowych (pierwotne żółciowe zapalenie dróg żółciowych lub pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych) mogą prowadzić do marskości wątroby.
• Wrodzone zaburzenia metaboliczne. Zaburzenia takie jak choroba spichrzeniowa glikogenu, choroba Wilsona, hemochromatoza i choroba Gauchera, które powodują gromadzenie się toksycznych produktów we krwi, mogą powodować przewlekłe uszkodzenie wątroby.
• Choroby układu sercowo-naczyniowego. Stany, które wpływają na przepływ krwi do i z wątroby, w tym zespół Budd-Chiari, choroba tętnic i prawostronna niewydolność serca, mogą powodować przewlekłe uszkodzenie wątroby.

Jak diagnozuje się niewydolność wątroby?

Jeśli masz oznaki i objawy niewydolności wątroby, Twój lekarz przeprowadzi testy, aby to potwierdzić. Mogą one obejmować

• Badania krwi. Testy czynności wątroby mierzą różne produkty wątrobowe we krwi, aby określić, jak dobrze działa wątroba. Badania krwi mogą również pomóc w ustaleniu przyczyny niewydolności wątroby i niektórych jej powikłań, takich jak zmniejszone krzepnięcie krwi lub niedokrwistość.
• Badania obrazowe. Badania obrazowe wątroby mogą wykryć objawy choroby wątroby, takie jak obrzęk, blizny lub płyn w jamie brzusznej (wodobrzusze). Elastografia to rodzaj badania obrazowego, które wykorzystuje ultradźwięki lub MRI (rezonans magnetyczny) do określenia stopnia zwłóknienia lub sztywności wątroby.
• Biopsja wątroby. Biopsja wątroby to niewielka procedura, podczas której z wątroby pobierana jest niewielka próbka tkanki do badania w laboratorium. Lekarz może zazwyczaj pobrać próbkę przez wydrążoną igłę. Biopsja wątroby może potwierdzić marskość wątroby i pomóc w ustaleniu przyczyny choroby wątroby.

Jakie jest leczenie niewydolności wątroby?

Leczenie niewydolności wątroby obejmuje

• Zarządzanie jej powikłaniami.
• Leczenie przyczyny, jeśli to możliwe.
• Przeszczep wątroby, jeśli to konieczne.

Leczenie wspomagające w celu ustabilizowania stanu pacjenta może obejmować:

• Dożylne podawanie płynów.
• Odżywianie dożylne.
• Monitorowanie i uzupełnianie glukozy we krwi.
• Antybiotyki lub leki przeciwwirusowe.
• Transfuzje osocza lub krwi.
• Tlenoterapia lub wentylacja mechaniczna.
• Leki wazopresyjne zwiększające przepływ krwi.
• Leki lub leczenie mające na celu zatrzymanie krwawienia wewnętrznego.
• Dializa w przypadku niewydolności nerek.

Leczenie mające na celu usunięcie przyczyn niewydolności wątroby może obejmować:

• Leczenie przedawkowania toksyn. Wiele toksyn powodujących ostrą niewydolność wątroby nie ma bezpośredniego antidotum, ale zatrucie paracetamolem ma. Jest nim acetylocysteina. Inne metody leczenia ostrego zatrucia wątroby obejmują środki przeczyszczające, płukanie jelit, płukanie żołądka i węgiel aktywowany.
• Leki stosowane w chorobach przewlekłych.

Jak mogę zapobiec niewydolności wątroby?

Ostra niewydolność wątroby występuje rzadko, ale wystarczy jedno niefortunne zdarzenie, aby ją wywołać. Można temu zapobiec, przestrzegając kilku zdroworozsądkowych zasad bezpieczeństwa:

• Chroń się przed kontaktem z substancjami toksycznymi. Podczas kontaktu z toksycznymi chemikaliami, takimi jak środki owadobójcze i grzybobójcze, środki czyszczące, farby i aerozole, należy nosić rękawice lub maskę.
• Chroń się przed kontaktem z krwią. Nie dziel się igłami ani przedmiotami osobistymi, które mogą być narażone na kontakt z krwią, takimi jak maszynki do golenia lub szczoteczki do zębów. Nie dotykaj otwartych ran nieznajomych.
• Postępuj zgodnie z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa żywności, aby zapobiec zatruciu pokarmowemu. Nie jedz grzybów, których nie potrafisz zidentyfikować. Nie spożywaj surowej żywności podczas podróży zagranicznych. Myj ręce przed kontaktem z żywnością.
• Zaszczep się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby. Szczepionki mogą zapobiegać wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Jeśli niedawno byłeś narażony na infekcję wirusową, nadal możesz zapobiec infekcji, jeśli zaszczepisz się w ciągu 24 godzin.
• Leki należy stosować wyłącznie zgodnie z zaleceniami. Nie należy przyjmować dawki większej niż zalecana, nawet jeśli jest to tylko lek przeciwbólowy dostępny bez recepty. Nie należy łączyć przyjmowania leku z piciem alkoholu.
• Należy pozostawać w kontakcie z lekarzem podczas ciąży. Powikłania mogące powodować ostrą niewydolność wątroby są rzadkie. Jeśli jednak wystąpią nietypowe objawy, nie wahaj się szukać pomocy.

Zapobieganie przewlekłej niewydolności jest bardziej związane z ogólnym stylem życia. Przewlekła choroba wątroby wymaga długiego czasu, aby przekształcić się w niewydolność wątroby. Jeśli rozwinie się u Ciebie choroba wątroby, możesz spowolnić, zatrzymać lub nawet odwrócić ten proces, jeśli wcześniej wprowadzisz zmiany. Na przykład:

• Chodź na regularne badania profilaktyczne. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że cierpi na chorobę wątroby, dopóki nie jest ona na tyle zaawansowana, by wywołać objawy. Badania kontrolne mogą pomóc wykryć ją wcześniej.
• Zadbaj o swoje zdrowie metaboliczne. Czynniki metaboliczne, takie jak wysoki poziom cukru we krwi, wysoki poziom cholesterolu i wysokie BMI mogą obciążać wątrobę. Zdrowa dieta i ćwiczenia mogą pomóc.
• Nie przejmuj się zbytnio lekami dostępnymi bez recepty. Zbyt wiele leków przeciwbólowych, takich jak NLPZ lub paracetamol, może uszkodzić wątrobę. Porozmawiaj ze swoim lekarzem na temat przewlekłego bólu.
• Ogranicz lub przestań pić alkohol i palić tytoń. Zarówno alkohol, jak i tytoń są toksyczne dla wątroby. Jeśli cierpisz na chorobę wątroby, najlepiej w ogóle z nich zrezygnować. Lekarz może pomóc rzucić palenie.

Treść:

• Czym jest niestrawność?
• Powszechna niestrawność
• Mniej powszechne zaburzenia trawienia
• Diagnoza niestrawności
• Podsumowanie

Czym jest niestrawność?

Niestrawność to grupa schorzeń, które występują, gdy układ trawienny nie działa tak, jak powinien. Eksperci ds. zdrowia dzielą je na dwie kategorie: organiczne i czynnościowe zaburzenia trawienia.

Organiczne zaburzenia trawienia występują, gdy w układzie trawiennym występują nieprawidłowości strukturalne, które uniemożliwiają jego prawidłowe funkcjonowanie.

W funkcjonalnych zaburzeniach trawienia przewód pokarmowy wydaje się być strukturalnie normalny, ale mimo to nie funkcjonuje dobrze.

Najczęstsze zaburzenia trawienia obejmują:

• zespół jelita drażliwego (IBS)
• przerost bakterii w jelicie cienkim (SIBO)
• choroba refluksowa przełyku (GERD)
• kamienie żółciowe
• celiakia
• choroba Leśniowskiego-Crohna
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego (UC)

Mniej powszechne zaburzenia trawienia obejmują na przykład

• choroba Hirschsprunga
• achalazja
• choroba Ménétriera

W poniższych sekcjach choroby te omówiono bardziej szczegółowo.

Powszechne zaburzenia trawienia

IBS

Głównym objawem IBS jest ból brzucha, który może wystąpić przed lub po wypróżnieniu. Ludzie mogą również doświadczać biegunki, zaparć lub obu tych objawów.

To, czy dana osoba częściej doświadcza biegunki lub zaparć, czy też obu tych objawów w równym stopniu, określa rodzaj IBS.

Inne objawy IBS mogą obejmować

• wzdęcia
• biały śluz w stolcu
• niepełne wypróżnienie

Objawy IBS mogą być spowodowane lub nasilone przez kombinację czynników. Osoby z IBS są bardziej narażone na traumatyczne wydarzenia życiowe lub choroby psychiczne. Jednak IBS może również rozwinąć się po infekcji lub w wyniku SIBO.

Do rozwoju IBS może przyczynić się kilka czynników. Dlatego też różne osoby korzystają z różnych podejść do radzenia sobie z objawami. Mogą oni potrzebować

• zmienić dietę
• nauczyć się redukować stres
• zająć się chorobami podstawowymi

SIBO

SIBO występuje, gdy bakterie z jelita grubego migrują do jelita cienkiego, powodując objawy takie jak

• wzdęcia
• biegunka
• zaparcia

REFLUKS ŻOŁĄDKOWO-PRZEŁYKOWY

Refluks kwasu występuje, gdy zawartość żołądka cofa się do przełyku lub przewodu pokarmowego. Jeśli zdarza się to często, dana osoba może cierpieć na chorobę refluksową przełyku, która jest stanem długotrwałym.

GERD może powodować zapalenie przełyku, które jest stanem zapalnym lub podrażnieniem przełyku. Jednak osoba może mieć GERD nawet bez zapalenia przełyku.

Pośrednie objawy GERD z zapaleniem przełyku obejmują:

• zgagę
• kwaśny refluks
• ból w klatce piersiowej
• nudności
• ból przy przełykaniu

Kamienie żółciowe

Woreczek żółciowy to niewielki woreczek, który przechowuje żółć wykorzystywaną przez organizm do trawienia. Kamienie żółciowe to małe kamienie, które tworzą się w pęcherzyku żółciowym.

W większości przypadków dana osoba może nie wiedzieć, że ma kamienie żółciowe, ponieważ zwykle nie powodują one żadnych objawów. Jednak ludzie mogą doświadczać objawów, jeśli kamienie żółciowe tworzą się przed otworem w pęcherzyku żółciowym.

Objawy mogą obejmować

• uporczywy ból pod żebrami, po prawej stronie ciała
• żółtaczka
• wysoka temperatura
• nudności
• wymioty
• pocenie się

Celiakia

Celiakia jest chorobą autoimmunologiczną, która powoduje, że organizm atakuje wyściółkę jelit, gdy dana osoba spożywa żywność zawierającą gluten.

W przeciwieństwie do nieceliakalnej nadwrażliwości na gluten, celiakia jest poważną chorobą, która może spowodować uszkodzenie jelit, jeśli nie jest leczona.

Objawy celiakii mogą obejmować Wiarygodne źródło:

• Przedłużająca się biegunka
• zaparcia
• blade stolce, które są bardziej śmierdzące niż zwykle i które unoszą się w powietrzu
• ból brzucha
• wzdęcia
• wzdęcia
• nudności
• wymioty

Nieleczona celiakia może z czasem prowadzić do powikłań, takich jak

• niedożywienie
• zmiękczenie kości
• problemy związane z układem nerwowym
• problemy z układem rozrodczym

Głównym sposobem leczenia celiakii jest przestrzeganie diety bezglutenowej.

Choroba Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest rodzajem nieswoistego zapalenia jelit (IBD). Powoduje przewlekły stan zapalny w przewodzie pokarmowym, najczęściej w jelicie cienkim.

Typowe objawy choroby Leśniowskiego-Crohna obejmują:

• przewlekłą biegunkę
• niewyjaśniona utrata masy ciała
• ból brzucha
• krwawe stolce
• zmęczenie

Choroba Leśniowskiego-Crohna może być spowodowana reakcją autoimmunologiczną na pewne bakterie w przewodzie pokarmowym. Pewną rolę mogą jednak odgrywać również czynniki genetyczne i środowiskowe.

WZJG

WZJG to rodzaj nieswoistego zapalenia jelit, który powoduje stan zapalny w odbytnicy i okrężnicy. Z czasem stan zapalny może rozprzestrzenić się na inne części jelita.

Niektóre objawy WZJG mogą obejmować

• przedłużającą się biegunkę
• niewyjaśniona utrata masy ciała
• zmęczenie
• ból brzucha

Podobnie jak inne rodzaje IBD, WZJG może być wywołane przez połączenie odpowiedzi autoimmunologicznej, genetyki i przyczyn środowiskowych.

Mniej powszechne zaburzenia trawienia

Problemy żołądkowe mogą być również spowodowane innymi, mniej powszechnymi zaburzeniami trawienia. Osoba, która doświadcza któregokolwiek z wymienionych poniżej objawów, powinna natychmiast skontaktować się z lekarzem w celu zbadania i ewentualnego leczenia.

Choroba Hirschsprunga

Choroba Hirschsprunga jest rzadką chorobą, z którą ludzie się rodzą. Polega ona na niezdolności organizmu do odruchowego otwarcia wewnętrznego zwieracza odbytu.

Objawy u noworodków mogą obejmować:

• brak oddania pierwszego stolca w ciągu 48 godzin po urodzeniu
• zaparcia
• wymioty
• opuchnięty brzuch

Objawy występujące w późniejszym okresie życia mogą obejmować

• brak apetytu
• biegunka
• małe, wodniste stolce

Typowym sposobem leczenia choroby Hirschsprunga jest zabieg chirurgiczny.

Achalazja

Achalazja jest rzadką chorobą, która zwykle dotyka dorosłych w wieku 25-60 lat. Występuje, gdy przełyk traci zdolność przesuwania pokarmu w kierunku żołądka, a zastawka na jego końcu może się nie otwierać.

Objawy mogą obejmować

• uczucie podczas jedzenia, że jedzenie „nie schodzi”
• zgaga
• cofanie się pokarmu
• kaszel lub krztuszenie się podczas snu

Leczenie może obejmować podawanie leków lub zabieg chirurgiczny.

Choroba Ménétriera

Choroba Ménétriera występuje, gdy błona śluzowa wyściełająca żołądek przerasta i prowadzi do powstania dużych fałdów żołądkowych.

Niektóre objawy, które mogą wystąpić u ludzi to

• ból w górnej środkowej części żołądka
• nudności
• wymioty
• biegunka

Jednak u niektórych osób nie występują żadne objawy. Lekarze nie znają dokładnej przyczyny choroby Ménétriera.

Leczenie może obejmować przyjmowanie leków lub ewentualnie gastrektomię, czyli chirurgiczne usunięcie części lub całości żołądka.

Diagnozowanie niestrawności

Lekarze mogą rozpocząć próbę zdiagnozowania niestrawności, przeprowadzając badanie fizykalne i zadając pytania dotyczące objawów i historii medycznej danej osoby. Na przykład, lekarz może zapytać o

• leki przyjmowane przez daną osobę
• dietę i styl życia
• czy krewny cierpi na chorobę przewodu pokarmowego.

Następnie może zlecić wykonanie badań, takich jak

• badania krwi, które mogą pomóc wykryć celiakię, stan zapalny lub oznaki infekcji
• badania kału, które mogą wykryć stan zapalny i zbadać bakterie w jelitach danej osoby
• endoskopia, podczas której lekarz wprowadza małą kamerę do przełyku w celu zbadania górnej części przewodu pokarmowego
• kolonoskopia, podczas której lekarz wprowadza małą kamerę do odbytnicy w celu zbadania dolnej części przewodu pokarmowego
• testy oddechowe z laktulozą, których lekarze używają do diagnozowania SIBO
• medyczne badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa, ultrasonografia i zdjęcia rentgenowskie.

Podczas stawiania diagnozy może być konieczne skonsultowanie się z różnymi specjalistami medycznymi. Może na przykład skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu, gastroenterologiem lub dietetykiem.

Podsumowanie

Istnieje wiele zaburzeń trawienia, od powszechnych do rzadkich. Wiele z nich ma podobne objawy, co może utrudniać ich zdiagnozowanie.

Jeśli dana osoba zauważy, że ma objawy, które nie są dla niej normalne, powinna zwrócić się o pomoc lekarską, aby wykluczyć poważne choroby, uzyskać diagnozę i rozpocząć leczenie.

Treść:

• Co to jest zapalenie wyrostka robaczkowego?
• Jakie są objawy zapalenia wyrostka robaczkowego?
• Co powoduje zapalenie wyrostka robaczkowego?
• Jakie są możliwe powikłania zapalenia wyrostka robaczkowego?
• Jak diagnozuje się zapalenie wyrostka robaczkowego?
• Leczenie zapalenia wyrostka robaczkowego
• Wnioski

Zapalenie wyrostka robaczkowego występuje, gdy wyrostek robaczkowy zostaje zablokowany, zainfekowany i objęty stanem zapalnym. Wyrostek robaczkowy to niewielki narząd w kształcie rurki przymocowany do jelita grubego. Nikt nie wie, jakie jest jego przeznaczenie, ale wiemy, że zapalenie wyrostka robaczkowego jest poważne. Standardowym leczeniem jest chirurgiczne usunięcie wyrostka robaczkowego.

Co to jest zapalenie wyrostka robaczkowego?

Zapalenie wyrostka robaczkowego to stan zapalny wyrostka robaczkowego. Może powodować ostry (nagły, intensywny) ból w dolnej części brzucha. Wyrostek robaczkowy to niewielki, rurkowaty worek wielkości palca, który wystaje z prawego dolnego końca okrężnicy. Kał (stolec) przemieszczający się przez okrężnicę może zablokować lub zainfekować wyrostek robaczkowy, prowadząc do stanu zapalnego. Stan zapalny powoduje puchnięcie wyrostka robaczkowego, a gdy puchnie, może pęknąć.

Pęknięcie wyrostka robaczkowego to nagły przypadek medyczny. Powoduje ono rozprzestrzenienie się bakterii z jelit w jamie brzusznej. Ta infekcja (zapalenie otrzewnej) może następnie rozprzestrzenić się do krwiobiegu, co może prowadzić do zagrażających życiu powikłań (sepsa). Ze względu na to ryzyko, standardowym sposobem leczenia zapalenia wyrostka robaczkowego jest jego usunięcie (appendektomia). Wyrostek robaczkowy nie jest ważnym narządem i nie będziesz za nim tęsknić.

Czym jest ostre zapalenie wyrostka robaczkowego w porównaniu z przewlekłym zapaleniem wyrostka robaczkowego?

Zapalenie wyrostka robaczkowego jest prawie zawsze stanem ostrym, co oznacza, że zaczyna się nagle i szybko się pogarsza. Większość tego, co wiemy o zapaleniu wyrostka robaczkowego, odnosi się do ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, które jest bardzo powszechne. Przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego jest rzadkim stanem, o którym nie wiemy zbyt wiele. Wydaje się, że występuje, gdy coś podrażnia wyrostek robaczkowy przez długi czas, ale nigdy się nie pogarsza.

Przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego może pozostać nierozpoznane, ponieważ objawy nie nasilają się tak, jak w przypadku ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Jednak każdy rodzaj zapalenia wyrostka robaczkowego jest poważny. Jeśli cierpisz na przewlekły ból brzucha i nie wiesz, co go powoduje, ważne jest, aby udać się do lekarza. Przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego może się pogorszyć lub stać się ostre w dowolnym momencie. Ze względu na to ryzyko, pracownicy służby zdrowia traktują je w ten sam sposób.

Jak często występuje zapalenie wyrostka robaczkowego?

Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego występuje często, zwłaszcza w wieku od 10 do 30 lat. Zapalenie wyrostka robaczkowego u dzieci występuje najczęściej w okresie dojrzewania, ale chorują na nie również młodsze dzieci.

Jakie są objawy zapalenia wyrostka robaczkowego?

Najczęstszymi objawami zapalenia wyrostka robaczkowego są bóle brzucha, nudności i utrata apetytu. Istnieje typowy sposób, w jaki objawy te mogą się objawiać, co może ułatwić rozpoznanie zapalenia wyrostka robaczkowego. Niestety, tylko u około połowy osób z zapaleniem wyrostka robaczkowego występują klasyczne objawy. Dzieci, osoby starsze i kobiety w ciąży mogą rzadziej mieć typowe objawy.

Jakie są wczesne objawy zapalenia wyrostka robaczkowego?

W typowym przypadku ból brzucha zaczyna się w środkowej części brzucha, wokół pępka. Ból może utrzymywać się przez kilka godzin. W końcu ból nasila się i pojawiają się nudności i wymioty. Kilka godzin później nudności mijają, a ból przenosi się do prawej dolnej części brzucha, gdzie znajduje się wyrostek robaczkowy. Ból staje się bardziej skoncentrowany i nadal się nasila.

Jakie są inne możliwe objawy zapalenia wyrostka robaczkowego?

U niektórych osób inne objawy mogą pojawić się później. Mogą to być na przykład

• Gorączka. Do 40% osób ma gorączkę. Oznacza to, że układ odpornościowy zaczyna pracować na wysokich obrotach. Może to również oznaczać nasilenie stanu zapalnego lub rozprzestrzenianie się infekcji.
• Złe samopoczucie. Możesz po prostu zauważyć, że ogólnie nie czujesz się dobrze. Możesz odczuwać brak energii lub motywacji i chęć pozostania w łóżku, podobnie jak podczas choroby.
• Spuchnięty brzuch. Twój brzuch może wyglądać na wzdęty lub możesz czuć się wzdęty. Zwykle jest to objaw zaawansowany i może oznaczać pęknięcie wyrostka robaczkowego.
• Objawy ze strony układu moczowego. Możesz odczuwać potrzebę częstszego lub pilniejszego oddawania moczu. Może się tak zdarzyć, jeśli zapalenie wyrostka robaczkowego podrażnia nerwy połączone z pęcherzem.
• Paraliż jelit. Gdy organizm przekierowuje przepływ krwi z jelit do wyrostka robaczkowego, jelita mogą tymczasowo przestać się poruszać. Niektóre osoby cierpią na zaparcia i czują, że nie mogą oddawać gazów. Możesz mieć wrażenie, że wypróżnienie złagodziłoby objawy.
• Biegunka. Niektóre osoby mogą mieć nadaktywne jelita i częściej oddawać mocz. Może to być spowodowane stanem zapalnym wyrostka robaczkowego, który podrażnia znajdujący się obok niego koniec jelita grubego.

Jakie inne schorzenia mogą być mylone z zapaleniem wyrostka robaczkowego?

Objawy zapalenia wyrostka robaczkowego mogą przypominać wiele innych schorzeń. Dotyczy to zwłaszcza kobiet i osób, którym po urodzeniu przypisano żeńskie narządy płciowe (AFAB). Podbrzusze znajduje się blisko jamy miednicy, a schorzenia narządów miednicy mogą być bardzo podobne do zapalenia wyrostka robaczkowego. Narządy te obejmują układ moczowy i żeński układ rozrodczy. Może to również dotyczyć innych narządów w dolnej części brzucha.

Powszechne schorzenia, które można łatwo pomylić z zapaleniem wyrostka robaczkowego obejmują:

• Zapalenie narządów miednicy mniejszej.
• Endometrioza.
• Torbiel jajnika.
• Kamica nerkowa.
• Zakażenie dróg moczowych.
• Zapalenie trzustki.
• Choroba zapalna jelit.
• Zapalenie uchyłków okrężnicy.
• Zapalenie żołądka i jelit.
• Niedrożność jelit.

Co powoduje zapalenie wyrostka robaczkowego?

Rozmiar i lokalizacja wyrostka robaczkowego ułatwiają jego zablokowanie i zakażenie. Okrężnica jest domem dla wielu bakterii, a jeśli zbyt wiele z nich zostanie uwięzionych w wyrostku robaczkowym, przerastają one i powodują infekcję. Czasami zapalenie wyrostka robaczkowego zaczyna się od infekcji, a czasami infekcja jest wtórna. Obrzęk wyrostka robaczkowego może zmniejszyć lub zamknąć otwór i uwięzić w nim więcej bakterii.

Do najczęstszych przyczyn zapalenia, obrzęku, zablokowania i infekcji wyrostka robaczkowego należą

• Stwardniały kał (kamienie wyrostka robaczkowego). Twarde, zwapniałe złogi kału znane jako kał, kamienie wyrostka robaczkowego lub kamienie wyrostka robaczkowego mogą utknąć w otworze wyrostka robaczkowego. Przenoszą one bakterie i mogą również uwięzić bakterie, które już znajdowały się wewnątrz wyrostka robaczkowego.
• Przerost układu limfatycznego. Układ limfatyczny, który jest częścią układu odpornościowego, pomaga zwalczać infekcje poprzez produkcję i uwalnianie białych krwinek do tkanek. Może to spowodować obrzęk tkanki limfatycznej w wyrostku robaczkowym, nawet jeśli pierwotna infekcja znajduje się w innym miejscu w organizmie. Obrzęk tkanki w wyrostku robaczkowym może go zatkać i doprowadzić do infekcji wewnątrz.
• Zapalenie jelita grubego. Zapalenie jelita grubego spowodowane infekcją lub chorobą zapalną jelit może wpływać na wyrostek robaczkowy. Infekcja może się rozprzestrzenić lub sam stan zapalny może go podrażnić.

Inne czynniki, które mogą blokować otwór wyrostka robaczkowego obejmują:

• Guzy.
• Pasożyty.
• Mukowiscydoza.

Co powoduje przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego?

Teoria stojąca za przewlekłym zapaleniem wyrostka robaczkowego głosi, że coś powoduje łagodny stan zapalny, który powtarza się przez długi czas. Może to być stan przewlekły, taki jak choroba zapalna jelit lub łagodny przerost bakterii. Może to być również niedrożność, która przemieszcza się do i z otworu wyrostka robaczkowego. Przewlekłe zapalenie może prowadzić do przerostu limfatycznego lub nawet blizny w wyrostku robaczkowym, jeśli trwa bardzo długo.

Czy zapalenie wyrostka robaczkowego ma podłoże genetyczne?

Występowanie zapalenia wyrostka robaczkowego w rodzinie wydaje się zwiększać ryzyko jego rozwoju, choć nie jest jasne dlaczego. Samo zapalenie wyrostka robaczkowego nie jest dziedziczne, ale genetyka może być zaangażowana w niektóre z jego przyczyn.

Czy stres może powodować zapalenie wyrostka robaczkowego?

Jest to mało prawdopodobne. Jednak silny stres fizjologiczny związany z krytyczną chorobą może powodować niedokrwienie jelit, tymczasowe zmniejszenie przepływu krwi do jelit. Niedokrwienne zapalenie jelita grubego może rzadko wpływać na wyrostek robaczkowy.

Czy jedzenie może powodować zapalenie wyrostka robaczkowego?

Odnotowano rzadkie przypadki, w których niestrawione nasiona lub orzechy utknęły w otworze wyrostka robaczkowego i spowodowały stan zapalny. Ogólnie rzecz biorąc, spożywanie większej ilości błonnika zmniejsza ryzyko zapalenia wyrostka robaczkowego.

Jakie są możliwe powikłania zapalenia wyrostka robaczkowego?

Zapalenie wyrostka robaczkowego może szybko prowadzić do bardzo poważnych powikłań, dlatego też pracownicy służby zdrowia uważają je za stan nagły. Powikłania mogą przebiegać w kilku etapach, choć nie zawsze postępują w ten sam sposób. Powikłania (etapy) mogą obejmować:

• Niedokrwienie i martwicę. Poważny obrzęk wyrostka robaczkowego odcina dopływ krwi (niedokrwienie), co zwiększa stan zapalny i ostatecznie powoduje, że tkanki zaczynają się rozkładać (martwica).
• Zgorzel/perforacja. Po wystąpieniu martwicy infekcja może się rozprzestrzeniać. Może rozprzestrzeniać się powoli poprzez wewnętrzną zgorzel lub szybko, gdy wyrostek robaczkowy pęknie lub pęknie (perforacja).
• Ropień / ropowica. Początkowo infekcja może nie rozprzestrzeniać się daleko poza wyrostek robaczkowy. Na zewnątrz wyrostka robaczkowego może utworzyć się ropień, ropna kieszonka. Wokół wyrostka robaczkowego może również powstać formacja zwana ropowicą. Formacje te powstrzymują infekcję, ale mogą pęknąć.
• Zapalenie otrzewnej i rozprzestrzenianie się infekcji. Gdy infekcja rozprzestrzeni się do jamy otrzewnej (zapalenie otrzewnej), może rozprzestrzenić się na inne narządy, a nawet do krwiobiegu (posocznica). Infekcja w krwiobiegu może prowadzić do sepsy i wstrząsu septycznego, które mogą być śmiertelne.

Jak diagnozuje się zapalenie wyrostka robaczkowego?

Lekarz zada szczegółowe pytania dotyczące bólu i innych objawów. Przeprowadzi delikatne badanie fizykalne w celu sprawdzenia fizycznych objawów zapalenia wyrostka robaczkowego, takich jak czujność, sztywność i ból w odpowiedzi na ucisk. Jeśli masz typowy profil objawów, może od razu postawić diagnozę. Jeśli nie, może być konieczne zlecenie dalszych badań w celu potwierdzenia zapalenia wyrostka robaczkowego.

Jakie badania mogą zdiagnozować zapalenie wyrostka robaczkowego?

Badania w kierunku zapalenia wyrostka robaczkowego zwykle obejmują badania krwi i skany obrazowe. Badania krwi mogą wykazać oznaki stanu zapalnego, takie jak wysoka liczba białych krwinek lub białka C-reaktywnego, i mogą pomóc w identyfikacji infekcji. Badania obrazowe, takie jak USG jamy brzusznej lub tomografia komputerowa, mogą wykazać obrzęk wyrostka robaczkowego. Lekarz może zlecić inne badania w celu wykluczenia innych chorób.

Leczenie zapalenia wyrostka robaczkowego

Czy zapalenie wyrostka robaczkowego może ustąpić samoistnie?

Jest to możliwe, ale mało prawdopodobne. Zapalenie wyrostka robaczkowego może ustąpić samoistnie, jeśli jego przyczyna nagle ustąpi. Może się tak zdarzyć, jeśli niedrożność wyrostka robaczkowego poluzuje się i przejdzie dalej przez jelito lub jeśli infekcja, która spowodowała przerost limfoidalny w wyrostku robaczkowym, nagle się poprawi. Nie należy jednak zakładać, że tak się stanie lub że tak się stało, nawet jeśli ból się zmniejszył.

Jak wygląda leczenie zapalenia wyrostka robaczkowego?

Zapalenie wyrostka robaczkowego jest uważane za stan nagły, więc jest leczone na oddziale ratunkowym. Standardowe leczenie obejmuje zarówno leki, jak i operację, chociaż w niewielkiej liczbie przypadków leki mogą być wystarczające.

Operacja

W przypadku zdiagnozowania zapalenia wyrostka robaczkowego czas ma kluczowe znaczenie. Wyrostek robaczkowy może pęknąć w ciągu 36 godzin od wystąpienia pierwszych objawów. Chirurdzy zazwyczaj wyznaczają termin operacji wyrostka robaczkowego w ciągu 24 godzin od postawienia diagnozy. Wycięcie wyrostka robaczkowego jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów chirurgicznych na świecie. Chirurdzy często mogą ją wykonać przy użyciu minimalnie inwazyjnych metod, takich jak chirurgia laparoskopowa.

Chirurg będzie również leczył wszelkie powikłania, które wystąpią podczas operacji. Powikłania mogą wymagać operacji na otwartym brzuchu. Po operacji chirurg przepłucze jamę brzuszną sterylnym roztworem.

Usunięcie wyrostka robaczkowego nie ma skutków ubocznych. Pracownicy służby zdrowia nie są pewni, czy wyrostek robaczkowy pełni jakąkolwiek funkcję. Jeśli tak, to jest on niewielki. Może pomagać w wytwarzaniu przeciwciał w dzieciństwie.

Jaki jest czas rekonwalescencji po operacji wyrostka robaczkowego?

Jeśli wykonano prostą laparoskopową appendektomię, pacjent może wrócić do domu tego samego dnia. W przypadku powikłań lub operacji otwartej konieczne może być dłuższe pozostanie w szpitalu. Przez kilka pierwszych dni w domu możesz potrzebować środków przeciwbólowych. Większość osób w pełni wraca do zdrowia w ciągu sześciu tygodni.

Podsumowanie

Być może nigdy nie myślałeś o swoim wyrostku robaczkowym, dopóki pewnego dnia nie zaczął boleć. Jeśli tak się stanie, nie jest to czas na przyjemne rozmowy - to sygnał, aby udać się do szpitala. Zapalenie wyrostka robaczkowego jest poważną, ale powszechną chorobą, a jeśli będziesz potrzebować pilnej operacji z tego powodu, będziesz w doświadczonych rękach. Gdy będzie już po wszystkim, nigdy więcej nie będziesz musiał martwić się o zapalenie wyrostka robaczkowego.

Treść:

• Jakie są objawy przewlekłego zakażenia układu moczowego?
• Jakie są przyczyny przewlekłych infekcji dróg moczowych?
• Co zwiększa ryzyko przewlekłych infekcji dróg moczowych?
• Jak leczy się przewlekłe zakażenie dróg moczowych?
• Jak mogę zapobiec przewlekłemu zakażeniu dróg moczowych?
• Jak diagnozuje się przewlekłe zakażenie układu moczowego?
• Jakie są długoterminowe perspektywy?

Przewlekłe infekcje dróg moczowych zwykle nawracają w ciągu miesiąca po leczeniu lub kilka razy w roku. Nawracające infekcje dróg moczowych mogą prowadzić do poważnych powikłań, ale dostępne są opcje leczenia.

Przewlekłe infekcje dróg moczowych (ZUM) to infekcje dróg moczowych, które nie reagują na leczenie lub nawracają. Mogą one nadal wpływać na drogi moczowe pomimo prawidłowego leczenia lub mogą nawracać po leczeniu.

Układ moczowy to droga, która tworzy układ moczowy. Obejmuje on następujące części:

• nerki, które filtrują krew i produkują odpady z organizmu w postaci moczu
• moczowody to przewody, które przenoszą mocz z nerek do pęcherza moczowego
• pęcherz zbiera i przechowuje mocz
• cewka moczowa to przewód, który odprowadza mocz z pęcherza moczowego na zewnątrz ciała.

Infekcja dróg moczowych może dotyczyć dowolnej części układu moczowego. Jeśli infekcja dotyczy tylko pęcherza moczowego, zwykle jest to niegroźna choroba, którą można łatwo wyleczyć. Jeśli jednak infekcja rozprzestrzeni się na nerki, może mieć poważne konsekwencje zdrowotne lub wymagać hospitalizacji.

Chociaż infekcja dróg moczowych może wystąpić u każdego w każdym wieku, częstość jej występowania jest wyższa u kobiet.

Jakie są objawy przewlekłego zakażenia dróg moczowych?

Objawy przewlekłego zakażenia dróg moczowych, które dotyka pęcherza moczowego, obejmują

• częste oddawanie moczu
• krwawy lub ciemny mocz
• uczucie pieczenia podczas oddawania moczu
• ból w okolicy nerek, czyli w dolnej części pleców lub pod żebrami
• ból w okolicy pęcherza moczowego

Jeśli infekcja dróg moczowych rozprzestrzeni się na nerki, może powodować

• nudności
• wymioty
• dreszcze
• wysoką gorączkę powyżej 38 °C
• zmęczenie
• dezorientacja psychiczna

Osoby żyjące z przewlekłą infekcją dróg moczowych mogą również doświadczać powikłań. Nawracające infekcje dróg moczowych mogą ostatecznie powodować

• infekcje nerek, choroby nerek i inne trwałe uszkodzenia nerek, zwłaszcza u małych dzieci
• sepsę, która jest zagrażającym życiu powikłaniem spowodowanym infekcją
• posocznicę - stan, w którym bakterie przedostają się do krwiobiegu
• zwiększone ryzyko przedwczesnego porodu lub niskiej masy urodzeniowej dziecka.

Jakie są przyczyny przewlekłych infekcji dróg moczowych?

Infekcja dróg moczowych jest wynikiem zakażenia bakteryjnego. W większości przypadków bakterie dostają się do układu moczowego przez cewkę moczową, a następnie namnażają się w pęcherzu moczowym.

Podział infekcji dróg moczowych na infekcje pęcherza i cewki moczowej pomaga nam lepiej zrozumieć, w jaki sposób powstają.

Infekcje pęcherza moczowego

Bakteria Escherichia coli (E. coli ) jest częstą przyczyną infekcji pęcherza moczowego lub zapalenia pęcherza moczowego. E. coli zwykle żyje w jelitach zdrowych ludzi i zwierząt.

W normalnym stanie nie powoduje żadnych problemów. Jeśli jednak przedostanie się z jelit do dróg moczowych, może prowadzić do infekcji.

Zwykle dzieje się tak, gdy małe lub nawet mikroskopijne kawałki kału dostaną się do dróg moczowych. Może się to zdarzyć podczas seksu. Na przykład może się to zdarzyć, jeśli uprawiasz na przemian seks analny i waginalny, nie myjąc się w międzyczasie.

Seks analny znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia ZUM. Infekcje pęcherza mogą również wynikać z odpływu wody z toalety lub niewłaściwego podcierania się. Pienisty mocz również może sygnalizować problem.

ZUM

Infekcje cewki moczowej, znane również jako zapalenie cewki moczowej, mogą być wywoływane przez bakterie, takie jak E. coli. Zapalenie cewki moczowej może być również wynikiem infekcji przenoszonej drogą płciową (STI). Zdarza się to jednak rzadko. STI obejmują:

• opryszczka
• rzeżączka
• chlamydia

Co zwiększa ryzyko przewlekłych infekcji dróg moczowych?

Bycie kobietą

Przewlekłe infekcje dróg moczowych najczęściej występują u kobiet. Wynika to z dwóch różnych aspektów podstawowej anatomii człowieka.

Po pierwsze, u kobiet cewka moczowa znajduje się blisko odbytu. W rezultacie bakterie z odbytu mogą łatwiej dostać się do cewki moczowej, zwłaszcza jeśli podcierasz się od tyłu do przodu zamiast od przodu do tyłu. To dlatego młode dziewczęta często zapadają na infekcje dróg moczowych. Nie nauczyły się, jak prawidłowo się podcierać.

Po drugie, kobieca cewka moczowa jest krótsza. Oznacza to, że bakterie muszą pokonać krótszy dystans, aby dostać się do pęcherza moczowego, gdzie mogą się namnażać i łatwiej wywoływać infekcje.

Styl życia

Czynniki związane ze stylem życia mogą zwiększać ryzyko rozwoju przewlekłego zakażenia układu moczowego, takie jak stosowanie diafragmy podczas seksu. Membrany wywierają nacisk na cewkę moczową, utrudniając całkowite opróżnienie pęcherza. Bakterie są bardziej skłonne do namnażania sięw moczu, który nie jest opróżniany.

Innym przykładem jest stale zmieniający się skład bakteryjny pochwy. Może to zwiększać ryzyko rozwoju przewlekłej infekcji dróg moczowych. Jeśli regularnie stosujesz którykolwiek z poniższych produktów, zmieniasz swoje bakterie pochwowe:

• płukanki dopochwowe
• środki plemnikobójcze
• niektóre doustne antybiotyki

Menopauza

Menopauza może powodować podobne problemy u niektórych osób. Menopauza powoduje zmiany hormonalne, które mogą powodować zmiany w bakteriach pochwy. Może to zwiększać ryzyko przewlekłego zakażenia układu moczowego.

Jak leczy się przewlekłe zakażenie dróg moczowych?

Naturalne środki zaradcze

Według przeglądu z 2023 r. codzienne picie soku żurawinowego może pomóc zminimalizować nawroty u osób z przewlekłym zakażeniem dróg moczowych.

Innym naturalnym sposobem leczenia zapalenia dróg moczowych jest picie dużej ilości wody. Woda może pomóc rozcieńczyć mocz i wypłukać bakterie z dróg moczowych.

Jeśli odczuwasz ból, umieszczenie poduszki grzewczej lub butelki z gorącą wodą na pęcherzu może przynieść ulgę.

Jak mogę zapobiec przewlekłej infekcji dróg moczowych?

Jeśli masz skłonność do nawracających infekcji dróg moczowych, upewnij się, że

• częściej oddawać mocz (zwłaszcza po stosunku)
• podcierać się od przodu do tyłu po oddaniu moczu
• pić dużo wody, aby wypłukać bakterie z organizmu
• pić codziennie sok żurawinowy
• nosić bawełnianą bieliznę
• unikać obcisłych spodni
• nie używaj diafragm i środków plemnikobójczych do antykoncepcji
• unikać picia płynów, które mogą podrażniać pęcherz (np. kawa, napoje cytrusowe, napoje gazowane, alkohol)
• w razie potrzeby używaj lubrykantu podczas seksu
• unikaj kąpieli z bąbelkami
• regularnie myj napletek, jeśli nie zostałeś poddany obrzezaniu.

Jak diagnozuje się przewlekłe zakażenie układu moczowego?

Powszechną metodą stosowaną przez lekarzy w celu zdiagnozowania infekcji dróg moczowych jest wykonanie testów laboratoryjnych na próbce moczu. Specjalista medyczny bada próbkę pod mikroskopem i szuka obecności bakterii.

W teście posiewu moczu technik umieszcza próbkę moczu w probówce, aby pomóc bakteriom w rozwoju. Po upływie 1 do 3 dni lekarz zbada bakterie w celu ustalenia najlepszego sposobu leczenia.

Jeśli lekarz podejrzewa uszkodzenie nerek, może zlecić wykonanie zdjęcia rentgenowskiego i skanu nerek. Te urządzenia do obrazowania wykonują zdjęcia części wewnątrz ciała.

W przypadku nawracających infekcji dróg moczowych lekarz może zlecić wykonanie cystoskopii. Podczas tej procedury użyje cystoskopu. Jest to długa, cienka rurka z soczewką na końcu, która służy do zaglądania do wnętrza cewki moczowej i pęcherza moczowego.

Lekarz będzie szukał wszelkich nieprawidłowości lub problemów, które mogą powodować nawroty infekcji dróg moczowych.

Jakie są długoterminowe perspektywy?

Infekcje dróg moczowych są nieprzyjemne i bolesne. Większość przewlekłych infekcji dróg moczowych ustępuje po długotrwałym stosowaniu antybiotyków, ale monitorowanie innych objawów jest ważne, ponieważ zwykle nawracają.

Osoby z infekcją dróg moczowych powinny monitorować swój organizm i szukać leczenia natychmiast po wystąpieniu nowej infekcji. Wczesne leczenie zmniejsza ryzyko poważniejszych, długotrwałych powikłań.