Blog, Strona 20

Układ kostny

Treść:

  • Czym jest układ kostny?
  • Jakie są funkcje układu kostnego?
  • Anatomia układukostnego
  • Jakie typowe schorzenia wpływają na układ kostny?
  • Typowe badania układu kostnego
  • Jakie są powszechne metody leczenia układu kostnego?
  • Jak utrzymać zdrowy układ kostny?
  • Podsumowanie

Układ kostny jest strukturą nośną ciała. Nadaje ciału kształt, umożliwia ruch, wytwarza komórki krwi, zapewnia ochronę narządów i przechowuje minerały. Układ kostny jest również nazywany układem mięśniowo-szkieletowym.

Czym jest układ kostny?

Układ kostny nadaje ciału kształt i utrzymuje narządy na swoim miejscu. Mówiąc najprościej, układ kostny jest najważniejszą strukturą nośną ciała. Ale to coś więcej niż tylko szkielet i kości.

Układ kostny obejmuje również tkankę łączną, która pomaga zachować wsparcie i bezpieczeństwo podczas ruchu i bez ruchu. Obejmuje mięśnie, które pomagają ci się poruszać, i wytwarza nowe komórki krwi, które utrzymują cię w zdrowiu. Układ kostny jest również nazywany układem mięśniowo-szkieletowym.

Jakie są funkcje układu kostnego?

Układ kostny pełni kilka ról, z których niektóre są łatwiejsze do zauważenia i odczucia niż inne. Wszystkie one są jednak ważne dla ciała i zdrowia. Główne funkcje układu kostnego obejmują:

  • Nadaje kształt Twojemu ciału: Twój szkielet podtrzymuje ciężar Twojego ciała. Jest on również kotwicą dla wszystkich tkanek, które są do niego przyczepione.
  • Pomaga się poruszać: stawy, tkanka łączna i mięśnie współpracują ze sobą, popychając i ciągnąc części ciała przy każdym ruchu.
  • Chroni narządy: ludzki szkielet jest jak wbudowana zbroja dla narządów w całym ciele. Czaszka chroni mózg, żebra chronią serce i płuca, a kręgi w kręgosłupie chronią rdzeń kręgowy.
  • Wytwarzanie nowych komórek krwi: szpik kostny w środku niektórych kości wytwarza nowe czerwone krwinki i białe krwinki, których organizm potrzebuje, aby być zdrowym.
  • Magazynowanie minerałów: kości przechowują zapasy ważnych minerałów, takich jak wapń i witamina D.

Układ kostny

Anatomia układu kostnego

Jakie są główne części układu kostnego?

Kiedy myślisz o układzie kostnym, być może przypominasz sobie plastikowy szkielet, który twój nauczyciel przedmiotów ścisłych miał w klasie. Chociaż zawiera on wszystkie kości, układ kostny ma również wiele innych tkanek. Twój układ kostny składa się z:

  • Kości: Kości są główną formą wsparcia strukturalnego dla twojego ciała. Dorośli mają od 206 do 213 kości w swoim ciele.
  • Mięśnie: Mięśnie składają się z ciasno splecionych, elastycznych włókien. Masz ponad 600 mięśni w swoim ciele, które pomagają ci robić wszystko, od chodzenia, biegania i skakania po oddychanie i trawienie pokarmu.
  • Chrząstka: chrząstka to mocna, elastyczna tkanka, która działa jak amortyzator w stawach całego ciała.
  • Więzadła: Więzadła to pasma tkanki, które łączą kości z innymi kośćmi.
  • Ścięgna: Ścięgna to włókna łączące mięśnie z kośćmi.
  • Stawy: Staw to dowolne miejsce, w którym spotykają się dwie kości. Zawiera niektóre (lub wszystkie) części wymienione powyżej.

Jakie typowe schorzenia wpływają na układ kostny?

Szereg powszechnych schorzeń i urazów może wpływać na układ kostny, ponieważ jest on tak ważną częścią tego, jak używasz swojego ciała.

Wszystko, co uszkadza kości lub tkankę łączną, wpływa na układ kostny, w tym:

  • Zapalenie stawów.
  • Zapalenie kaletki maziowej.
  • Zapalenie ścięgien.
  • Osteoporoza.

Wiele chorób autoimmunologicznych wpływa na układ kostny (zwłaszcza stawy). Do najczęstszych należą:

  • Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS).
  • Łuszczycowe zapalenie stawów.
  • Toczeń.
  • Zespół Sjogrena.

Urazy, takie jak upadki, wypadki samochodowe i urazy, często uszkadzają układ kostny. Niektóre z najczęstszych urazów obejmują:

  • Urazy sportowe.
  • Złamania kości (złamania kości).
  • Zwichnięcia.
  • Naciągnięcia mięśni (naciągnięte mięśnie).
  • Rozerwania i zwichnięcia więzadeł.

Typowe oznaki lub objawy problemów z układem kostnym

Ponieważ na układ kostny może mieć wpływ wiele różnych chorób i urazów, może wystąpić wiele różnych objawów. Niektóre typowe objawy obejmują:

  • Ból (w tym ból mięśni, stawów lub kości).
  • Sztywność.
  • Obrzęk (stan zapalny).
  • Przebarwienia skóry lub siniaki.
  • Uczucie ciepła lub gorąca.
  • Trudności w poruszaniu częścią ciała (zmniejszony zakres ruchu).
  • Słyszenie lub odczuwanie trzeszczenia lub drapania.

Rutynowe badania układu kostnego

Lekarz zasugeruje badania w zależności od tego, gdzie odczuwasz ból lub inne objawy. Mogą być potrzebne:

  • Zdjęcia rentgenowskie.
  • USG.
  • Tomografia komputerowa (CT).
  • Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI).
  • Badanie gęstości kości (skan DXA).

Jakie są powszechne metody leczenia chorób kości?

Układ kostny nie powinien wymagać leczenia, chyba że występuje stan chorobowy lub doszło do urazu. Lekarz zasugeruje sposoby leczenia tego, co powoduje objawy i pomoże organizmowi wyzdrowieć. Typowe metody leczenia obejmują takie rzeczy jak

  • Leki.
  • Unieruchomienie: Po urazie często potrzebna jest orteza, szyna, temblak lub gips. Utrzyma to uszkodzoną część ciała w stabilnej pozycji podczas rekonwalescencji. Lekarz poinformuje Cię, jakiego rodzaju unieruchomienia będziesz potrzebować i jak długo będziesz je nosić.
  • Fizjoterapia: fizjoterapeuta pomoże wzmocnić mięśnie i zwiększyć elastyczność, zwłaszcza po urazie.
  • Artroplastyka (wymiana stawu): niektóre osoby wymagają częściowej lub całkowitej wymiany stawu. Do najczęściej wymienianych stawów należą biodra i rzepki. Lekarz prowadzący lub chirurg poinformuje Cię, czego możesz się spodziewać.

Jak mogę utrzymać zdrowy układ kostny?

Przestrzeganie zdrowej diety i planu ćwiczeń pomoże utrzymać zdrowie kości (i ogólny stan zdrowia). Regularne wizyty u lekarza w celu wykonania badań profilaktycznych pomogą również jak najwcześniej wykryć wszelkie problemy lub objawy wpływające na układ kostny.

Postępuj zgodnie z poniższymi ogólnymi wskazówkami dotyczącymi bezpieczeństwa, aby zmniejszyć ryzyko obrażeń:

  • Zawsze zapinaj pasy bezpieczeństwa.
  • Noś odpowiedni sprzęt ochronny podczas wszystkich aktywności i sportów.
  • Rozciągaj się, rozgrzewaj i schładzaj przed i po intensywnej aktywności fizycznej.
  • Upewnij się, że w Twoim domu i miejscu pracy nie ma bałaganu, o który Ty lub inne osoby mogłyby się potknąć.
  • Zawsze używaj odpowiednich narzędzi lub sprzętu w domu, aby dosięgnąć przedmiotów. Nigdy nie stawaj na krzesłach, stołach lub blatach.
  • Używaj laski lub chodzika, jeśli masz trudności z chodzeniem lub zwiększone ryzyko upadku.

Podsumowanie

Układ kostny to szkielet, który utrzymuje resztę ciała na miejscu. Używasz swoich kości, mięśni i tkanki łącznej przez cały czas, niezależnie od tego, czy jesteś sportowcem na mistrzostwach świata, czy siedzisz w autobusie i czytasz ten artykuł na telefonie.

Jeśli zauważysz nowy ból, sztywność lub inne objawy, skontaktuj się ze swoim lekarzem. Pomoże on zrozumieć, co jest przyczyną objawów i jak można powrócić do normalnego trybu życia.

Złamania twarzy

Treść:

  • Czym są złamania twarzy?
  • Jakie są objawy złamań kości twarzy?
  • Co powoduje złamania kości twarzy?
  • Jakie są powikłania złamań kości twarzy?
  • Jak diagnozuje się złamania kości twarzy?
  • Jak leczy się złamania kości twarzy?
  • Jak mogę zmniejszyć ryzyko złamania kości twarzy?
  • Jakie są długoterminowe konsekwencje złamania kości twarzy?
  • Inne często zadawane pytania
  • Wnioski

Złamania twarzy to złamania kości twarzy, które mogą obejmować szczękę, nos i oczodoły. Do najczęstszych przyczyn należą wypadki samochodowe, upadki, napaści fizyczne i rany postrzałowe. Leczenie zazwyczaj obejmuje rekonstrukcję chirurgiczną.

Co to są złamania twarzy?

Złamania twarzy odnoszą się do złamanych kości twarzy. Ten rodzaj urazu twarzy (zwany również urazem szczękowo-twarzowym) może wystąpić w wyniku wypadku, takiego jak wypadek samochodowy lub upadek. Złamania twarzy są również powszechne u ofiar napaści fizycznej i ran postrzałowych. Kości twarzy są cieńsze niż wiele innych kości w ciele, co czyni je podatnymi na urazy.

Rodzaje złamań kości twarzy

Najczęstsze złamania twarzy obejmują:

  • Złamania nosa (złamanie nosa).
  • Złamania czoła (złamanie kości czołowej).
  • Złamania oczodołu (złamanie oczodołu).
  • Złamania jarzmowe (złamania kości policzkowej).
  • Potrójne złamanie twarzy (obejmujące oczodół, kość policzkową i górną szczękę).
  • Złamanie górnej lub dolnej szczęki (złamanie szczęki).
  • Złamania środkowej części twarzy (złamania Le Fort).

Złamania twarzy

Jakie są objawy złamania kości twarzy?

Objawy złamania twarzy zależą od tego, który obszar twarzy został uszkodzony.

Ogólne objawy mogą obejmować:

  • Siniaki.
  • Obrzęk.
  • Ból lub tkliwość.
  • Drętwienie twarzy.
  • Drętwienie.

W przypadku złamania nosa mogą wystąpić

  • Trudności w oddychaniu przez nos.
  • Krwawienie z nosa.

W przypadku złamania kości oczodołu mogą wystąpić:

  • Niewyraźne widzenie.
  • Podwójne widzenie.
  • Wybrzuszenie gałek ocznych.
  • Opuchnięte gałki oczne.
  • Trudności w poruszaniu oczami w górę, w dół lub w przód i w tył.

Objawy złamania szczęki mogą obejmować:

  • Ślinienie się.
  • Trudności w żuciu lub mówieniu.
  • Ból podczas otwierania ust.
  • Luźne, złamane lub brakujące zęby.

Co powoduje złamania kości twarzy?

Najczęstszą przyczyną złamań kości twarzy jest napaść fizyczna, a następnie wypadki samochodowe i upadki. Inne przyczyny obejmują:

  • Urazy sportowe.
  • Urazy w miejscu pracy.
  • Przemoc domowa.

Jakie są powikłania złamań kości twarzy?

Złamania kości twarzy mogą zniekształcić wygląd i zakłócić normalne funkcjonowanie. Na przykład osoba ze złamaniem szczęki będzie miała trudności z jedzeniem. Osoba ze złamaniem kości nosa może mieć trudności z oddychaniem przez nos.

Uraz twarzy może również skutkować infekcjami, krwawieniem wewnętrznym i problemami neurologicznymi. Na przykład, niektóre złamania kości twarzy mogą powodować wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego.

Aby zmniejszyć ryzyko powikłań, po urazie twarzy należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Jak diagnozuje się złamania kości twarzy?

Podczas wizyty u pracownika służby zdrowia:

  • Lekarz ustali, czy u pacjenta występują obrażenia zagrażające życiu (jeśli tak, natychmiast się nimi zajmie).
  • Sprawdzi, czy przewody nosowe i drogi oddechowe nie są zablokowane.
  • Przyjrzą się Twoim oczom, aby sprawdzić, czy działają prawidłowo.
  • Sprawdzi centralny układ nerwowy (mózg i rdzeń kręgowy) pod kątem uszkodzeń.
  • Poprosi o opisanie objawów.
  • Zapytają o uraz twarzy i o to, jak do niego doszło.
  • Sprawdzić, czy twarz nie jest asymetryczna lub uszkodzona.
  • Delikatne badanie palpacyjne (ściskanie) kości twarzy w celu określenia zakresu uszkodzenia.

Jakie badania pomagają zdiagnozować złamania twarzy?

Badania obrazowe pomagają pracownikom służby zdrowia zdiagnozować złamania twarzy i wykluczyć inne problemy, takie jak zwichnięcie. Tomografia komputerowa (CT) jest najczęstszym badaniem obrazowym stosowanym do diagnozowania złamań twarzy.

Jak leczy się złamania kości twarzy?

Lekarz może przepisać leki przeciwbólowe. Może również przepisać antybiotyki, jeśli istnieje wysokie ryzyko infekcji.

Leczenie złamania twarzy obejmuje redukcję i unieruchomienie.

  • Redukcja: wyrównanie złamanych kości i umieszczenie ich w prawidłowej pozycji.
  • Unieruchomienie: utrzymanie kości w nowej pozycji na tyle długo, aby mogły się zagoić. Zwykle wymaga to unieruchomienia uszkodzonych kości i zapobiegania ich ruchom podczas rekonwalescencji. Czasami wymaga to zastosowania płytek chirurgicznych, śrub i drutów.

W przypadku złożonego złamania z wieloma złamanymi kośćmi konieczna będzie operacja rekonstrukcyjna twarzy. Konkretne leczenie zależy od lokalizacji i zakresu urazu twarzy.

Zamknięta redukcja

Zamknięta redukcja obejmuje wyrównanie złamanych kości bez operacji. Oznacza to, że lekarz prowadzący może ręcznie zresetować kości twarzy bez wykonywania nacięć (cięć) lub odsłaniania kości.

Otwarta redukcja

Otwarta redukcja obejmuje interwencję chirurgiczną. W takich przypadkach złamania są zbyt złożone, aby można je było zresetować ręcznie. Lekarz będzie musiał zbadać obszar chirurgicznie, aby zresetować kości twarzy.

Chirurgia rekonstrukcyjna twarzy

Poważne urazy twarzy mogą wymagać operacji rekonstrukcyjnej. Istnieją dwa główne cele chirurgii rekonstrukcyjnej twarzy:

  • Przywrócenie prawidłowych funkcji (takich jak widzenie, żucie, połykanie lub oddychanie przez nos).
  • Poprawa i optymalizacja wyglądu.

Jak długo trwa rekonwalescencja po złamaniu twarzy?

Dla każdego jest to inny czas. Zależy to od wielu czynników, w tym od rozległości urazu twarzy, przebytego leczenia i zdolności organizmu do gojenia się.

Osoby poddane operacji rekonstrukcyjnej twarzy zwykle zauważają, że obrzęk i zasinienie ustępują po około dwóch tygodniach. Pełny powrót do zdrowia może jednak potrwać do kilku miesięcy.

Jak mogę zmniejszyć ryzyko złamania twarzy?

Nie ma sposobu, aby całkowicie zapobiec złamaniom twarzy. Można jednak podjąć pewne kroki, aby zmniejszyć zakres obrażeń.

  • Zapinaj pasy bezpieczeństwa podczas jazdy samochodem. Nosić kask i inny sprzęt ochronny podczas jazdy motocyklem lub pojazdem terenowym.
  • Noś odpowiedni sprzęt ochronny - taki jak kask, maska na twarz lub ochraniacz na zęby - podczas uprawiania sportu.
  • Przestrzegaj instrukcji bezpieczeństwa podczas pracy i noś ochronne nakrycie głowy, jeśli wymaga tego Twoja praca.

Jakie są długoterminowe skutki złamania twarzy?

Niektóre osoby mogą nie odczuwać długoterminowych skutków złamania twarzy. Możliwe są jednak długoterminowe powikłania, które mogą obejmować

  • Problemy z zatokami.
  • Problemy z oddychaniem.
  • Zmianę zmysłu smaku lub węchu.
  • Mrowienie lub drętwienie.
  • Problemy ze wzrokiem.
  • Bóle głowy.
  • Tkliwość głowy lub twarzy.

Wczesna interwencja i leczenie mogą zmniejszyć ryzyko długoterminowych powikłań. Lekarz może poinformować, czego można się spodziewać w danej sytuacji.

Inne często zadawane pytania

Jak poważne jest złamanie twarzy?

Większość złamań twarzy nie zagraża życiu. Niektóre z nich mogą jednak prowadzić do poważnych problemów ze wzrokiem, drogami oddechowymi, układem oddechowym lub ośrodkowym układem nerwowym.

Powinieneś zgłosić się do lekarza, gdy doznasz urazu twarzy, nawet jeśli uważasz, że nie jest on poważny. Może on zalecić odpowiednie leczenie.

Czy złamanie twarzy może zagoić się samoistnie?

Możliwe jest, że złamanie twarzy zagoi się samoistnie, zwłaszcza jeśli złamana kość pozostanie w prawidłowej pozycji. Jednak w wielu przypadkach lekarz będzie musiał zmienić położenie kości twarzy, aby zapewnić prawidłowe gojenie.

Wnioski

Złamania twarzy są wynikiem urazu. Czasami uszkodzenia wykraczają poza to, co widać. Możliwe, że nie są one poważne i wymagają jedynie leczenia niechirurgicznego. Jeśli jednak masz poważne złamanie twarzy lub kilka złożonych złamań, prawdopodobnie będziesz potrzebować operacji. Jeśli uważasz, że masz złamaną kość twarzy, ważne jest, aby natychmiast zgłosić się do lekarza. Szybkie leczenie może zmniejszyć ryzyko długoterminowych powikłań.

Artrocenteza (aspiracja stawów)

Treść:

  • Co to jest artrocenteza (aspiracja stawu)?
  • Dlaczego mogę potrzebować aspiracji stawu?
  • Co powoduje ból stawów?
  • Jak działa artrocenteza (aspiracja stawu)?
  • Czym są zastrzyki do stawów?
  • Co to jest wiskosuplementacja?
  • Jakie są możliwe zagrożenia lub powikłania artrocentezy (aspiracji stawu) i wstrzyknięć do stawu?
  • Powrót do zdrowia i perspektywy
  • Podsumowanie

Aspiracja stawu to zabieg polegający na usunięciu nadmiaru płynu ze stawu (zwykle kolanowego, skokowego, łokciowego lub biodrowego) za pomocą igły. Zastrzyk do stawu obejmuje wstrzyknięcie leków, takich jak kortykosteroidy, do stawu w celu złagodzenia bólu.

Co to jest artrocenteza (aspiracja stawu)?

Aspiracja stawu to procedura mająca na celu usunięcie płynu z okolicy stawu. Wykonuje się ją przy użyciu igły i strzykawki. Często wykonuje się ją w celu złagodzenia obrzęku lub pobrania płynu do analizy w celu zdiagnozowania zaburzenia lub problemu ze stawem. Zabieg może być wykonywany w znieczuleniu miejscowym w celu zmniejszenia bólu.

Aspiracja stawu jest najczęściej wykonywana na kolanie. Płyn można jednak pobrać również z innych stawów. Należą do nich stawy biodrowe, skokowe, barkowe, łokciowe i nadgarstkowe.

W celu zdiagnozowania problemów ze stawami można również zastosować inne powiązane procedury. Należą do nich zdjęcia rentgenowskie, skany kości, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa, artroskopia i artrografia.

aspiracja stawów

Dlaczego mogę potrzebować aspiracji stawu?

Aspiracja stawu może być wykonana w celu zdiagnozowania i leczenia problemów ze stawami. Schorzenia te można zdiagnozować na podstawie badania płynu stawowego:

  • Dna moczanowa
  • Różne rodzaje zapalenia stawów
  • Infekcje stawów

Aspiracja stawu może być również wykonana w celu usunięcia dużych ilości płynu wokół stawu. Czasami zapalenie kaletki maziowej (zapalenie kaletki maziowej) powoduje gromadzenie się płynu w pobliżu stawu. Usunięcie płynu zmniejszy ciśnienie. Może to złagodzić ból i poprawić ruchomość stawu. Po usunięciu płynu można wstrzyknąć lek. Ma to na celu pomoc w leczeniu zapalenia ścięgien lub kaletki maziowej.

Mogą istnieć inne powody, dla których lekarz może zalecić aspirację stawu.

Co powoduje ból stawów?

Stawy są częścią układu kostnego. Są to stawy, w których spotykają się dwie kości.

Tkanka chrzęstna na końcach kości pomaga im się poruszać i ślizgać. Płyn maziowy amortyzuje i smaruje stawy i chrząstki. Ból stawów, stan zapalny i obrzęk pojawiają się, gdy coś zmniejsza ilość mazi stawowej, chrząstki lub obu.

Stany, które powodują ból stawów obejmują

  • Zapalenie stawów, w tym choroba zwyrodnieniowa stawów, dna moczanowa i łuszczycowe zapalenie stawów.
  • Choroby autoimmunologiczne, w tym reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń.
  • Infekcje bakteryjne, w tym borelioza.
  • Zapalenie kaletki maziowej i ścięgien.

Jak działa artrocenteza (aspiracja stawu)?

Nagromadzenie płynu w stawach (wysięk) wywiera nacisk na staw. Nadmiar płynu powoduje ból i obrzęk. Zginanie i poruszanie stawem może być utrudnione.

Lekarz może pobrać płyn i wysłać jego próbkę do laboratorium. Testy mogą określić przyczynę gromadzenia się płynu.

Odsysanie stawu jest stosowane w celu złagodzenia obrzęku i ucisku na staw. Po tej procedurze ból powinien być mniejszy, a poruszanie się łatwiejsze. Nadmiar płynu często powraca. Konieczne może być ponowne odessanie płynu ze stawu.

Pracownicy służby zdrowia zwykle stosują artrocentezę do:

  • bioder, kolan, kostek i stóp.
  • Łokciach, barkach, nadgarstkach i dłoniach.

Co to są zastrzyki do stawów?

Po aspiracji stawu lekarz może wstrzyknąć kortykosteroidy do stawu. Ten lek przeciwzapalny łagodzi ból, obrzęk i sztywność. Lek może również spowolnić powrót nadmiaru płynu do stawu.

Zastrzyki sterydowe działają najlepiej w przypadku stanów zapalnych, takich jak zapalenie stawów i zapalenie ścięgien. Efekty leczenia utrzymują się przez kilka miesięcy. Nie należy wykonywać więcej niż czterech zastrzyków w ten sam staw w ciągu roku. Nadmierne stosowanie sterydów może uszkodzić staw i osłabić wspierające go ścięgna i więzadła.

Co to jest wiskosuplementacja?

Wiskosuplementacja to rodzaj zastrzyku do stawu, który jest specjalnie stosowany w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów. Badania nad skutecznością tego leczenia wykazują mieszane wyniki. Niektóre osoby odczuwają mniejszy ból i lepszą ruchomość po leczeniu. Niektórzy jednak nie odczuwają żadnych zmian.

Lekarz wstrzyknie kwas hialuronowy do stawu (zwykle kolana). Substancja ta występuje naturalnie w płynie maziowym otaczającym stawy.

W ciągu kilku tygodni pacjent otrzyma od jednego do pięciu zastrzyków. Ustąpienie objawów może potrwać kilka tygodni. Wiskosuplementacja może złagodzić ból i poprawić mobilność na około sześć miesięcy. Zabieg można powtórzyć.

Szczegóły procedury

Jak wykonuje się artrocentezę (aspirację stawu) i zastrzyki do stawu?

Aspiracja stawu i zastrzyki są wykonywane w gabinecie lekarza. Lekarz może użyć obrazów ultrasonograficznych lub zdjęć rentgenowskich (fluoroskopii) do przeprowadzenia procedur.

Lekarz najpierw zdezynfekuje skórę. W przypadku mniejszych stawów lekarz nałoży na skórę krem znieczulający. Do znieczulenia większych stawów, takich jak biodra lub ramiona, może być konieczne zastosowanie znieczulenia miejscowego.

Lekarz znieczuli staw podczas pobierania i podawania zastrzyku:

  • wprowadzi cienką igłę do stawu.
  • Do igły przymocuje pustą strzykawkę i pobierze płyn ze stawu (aspiracja). Lekarz może potrzebować kilku strzykawek, aby usunąć cały płyn.
  • Usunie strzykawkę z nadmiarem płynu i zastąpi ją strzykawką zawierającą lek.
  • Do wstrzyknięcia leku do stawu użyje tej samej igły i miejsca wkłucia.
  • Zakłada opatrunek na leczony obszar.

Co powinienem zrobić po artrocentezie (aspiracji stawu) i zastrzykach w staw?

W zależności od leczonego obszaru może być konieczne:

  • Nie podnosić niczego ciężkiego ani nie obciążać leczonego obszaru przez 48 godzin.
  • Przyjmować leki przeciwzapalne w celu złagodzenia dyskomfortu.
  • Lekarz może poprosić o zgłoszenie natychmiastowych i długoterminowych skutków zabiegu. Może to pomóc w postawieniu diagnozy.

Jakie są możliwe zagrożenia lub powikłania artrocentezy (aspiracji stawu) i zastrzyków w staw?

Aspiracja stawu i zastrzyki są stosunkowo bezpieczne. Rzadko występują następujące powikłania:

  • Reakcja alergiczna: niektóre osoby są uczulone na środek znieczulający lub lek podawany we wstrzyknięciach. W bardzo rzadkich przypadkach może to spowodować anafilaksję, reakcję zagrażającą życiu.
  • Infekcja: Rzadko u ludzi rozwijają się infekcje po otrzymaniu zastrzyków sterydowych.
  • Zaostrzenie po wst rzyknięciu: Szacuje się, że u 1 na 50 osób dochodzi do zaostrzenia po wstrzyknięciu kilka godzin po podaniu zastrzyku. Powoduje to obrzęk stawów i ból, które ustępują w ciągu kilku dni.

Powrót do zdrowia i perspektywy

Jaka jest skuteczność artrocentezy (aspiracji stawu) i zastrzyków w staw?

Aspiracja stawu i zastrzyki mogą tymczasowo złagodzić stan zapalny stawu i ból. Interwencje te mogą również poprawić mobilność.

Wnioski

Aspiracja stawu może pomóc lekarzowi w ustaleniu przyczyny zapalenia stawu i bólu. Procedura ta ma również działanie terapeutyczne. W połączeniu z zastrzykami do stawów może przynieść tymczasową ulgę w objawach. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, czy te interwencje są dla Ciebie odpowiednim wyborem.

Infekcja kości

Treść:

  • Co powoduje infekcję kości?
  • Jakie są objawy infekcji kości?
  • Jak diagnozuje się infekcję kości?
  • Jakie są metody leczenia infekcji kości?
  • Kto jest zagrożony infekcją kości?
  • Czy można zapobiegać infekcjom kości?
  • Jakie są długoterminowe perspektywy infekcji kości?
  • Wnioski

Infekcja kości, zwana również zapaleniem kości i szpiku, może wystąpić, gdy bakterie lub grzyby zaatakują kość. Typowym leczeniem są antybiotyki, ale czasami konieczna jest operacja.

U dzieci infekcje kości najczęściej występują w kościach długich dłoni i stóp. U dorosłych zwykle występują w biodrach, kręgosłupie i stopach.

Infekcje kości mogą pojawić się nagle lub rozwijać się przez długi czas. Jeśli nie są odpowiednio leczone, mogą spowodować trwałe uszkodzenie kości.

Co powoduje zakażenie kości?

Wiele organizmów, najczęściej Staphylococcus aureus, przemieszcza się przez krwiobieg i może powodować infekcje kości. Infekcja może rozpocząć się w jednym obszarze ciała i rozprzestrzenić się przez krwiobieg do kości.

Organizmy, które zainfekują poważną ranę, głęboką ranę lub skaleczenie, mogą również powodować infekcję otaczającej kości. Bakterie mogą dostać się do organizmu w miejscu zabiegu chirurgicznego, takiego jak wymiana stawu biodrowego lub naprawa złamanej kości. W przypadku złamania kości bakterie mogą wniknąć do kości, prowadząc do zapalenia kości i szpiku.

Najczęstszą przyczyną infekcji kości jest bakteria S. aureus. Bakterie te są powszechnie spotykane na skórze, ale nie zawsze powodują problemy zdrowotne. Bakterie te mogą jednak obezwładnić układ odpornościowy osłabiony chorobą. Bakterie te mogą również powodować infekcje w zranionych miejscach.

Jak często występuje zapalenie kości i szpiku?

Naukowcy uważają, że zapalenie kości i szpiku występuje u mniej niż 25 na 100 000 osób rocznie. Niektóre badania wykazały jednak, że występuje ono znacznie częściej u osób, które muszą przebywać w szpitalu - nawet u 1 na 675 hospitalizowanych.

Eksperci uważają, że różnica ta może wynikać z faktu, że osoby hospitalizowane często cierpią na schorzenia lub urazy, które sprawiają, że są one znacznie bardziej podatne na przedostanie się bakterii i grzybów do krwi i kości.

Infekcja kości

Jakie są objawy infekcji kości?

Zazwyczaj pierwszym pojawiającym się objawem jest ból w miejscu zakażenia. Inne typowe objawy to:

  • gorączka i dreszcze
  • zaczerwienienie w zakażonym obszarze
  • drażliwość lub ogólne złe samopoczucie
  • drenaż z obszaru
  • obrzęk w dotkniętym obszarze
  • sztywność lub niezdolność do używania chorej kończyny.

Jak diagnozuje się infekcję kości?

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów infekcji kości, lekarz może zastosować kilka metod w celu zdiagnozowania stanu pacjenta. Przeprowadzi badanie fizykalne, aby sprawdzić, czy nie występuje obrzęk, ból i przebarwienia. Lekarz może zlecić badania laboratoryjne i diagnostyczne w celu określenia dokładnej lokalizacji i zakresu infekcji.

Prawdopodobnie lekarz zleci badanie krwi w celu wykrycia organizmów wywołujących infekcję. Inne testy na obecność bakterii to wymazy z gardła, posiew moczu i analiza stolca. Posiew kału jest przykładem analizy kału.

Innym możliwym badaniem jest skan kości, który ujawni aktywność komórkową i metaboliczną w kościach. Wykorzystuje on rodzaj substancji radioaktywnej w celu uwidocznienia tkanki kostnej. Jeśli badanie kości nie dostarczy wystarczających informacji, konieczne może być wykonanie rezonansu magnetycznego. W niektórych przypadkach konieczna może być biopsja kości.

Jednak zwykłe zdjęcie rentgenowskie kości może również wystarczyć lekarzowi do ustalenia odpowiedniego leczenia.

Jakie są metody leczenia infekcji kości?

Istnieje kilka opcji, które lekarz może zastosować w leczeniu infekcji kości.

Antybiotyki mogą być wystarczające do wyleczenia infekcji kości. Jeśli infekcja jest poważna, lekarz może podać antybiotyki dożylnie lub bezpośrednio do żyły. Konieczne może być przyjmowanie antybiotyków przez okres do sześciu tygodni.

Czasami infekcje kości wymagają operacji. Jeśli zostaniesz poddany operacji, chirurg usunie zainfekowaną kość i martwą tkankę oraz osuszy wszelkie ropnie lub kieszenie ropne.

Jeśli przyczyną infekcji jest proteza, lekarz może ją usunąć i zastąpić nową. Lekarz usunie również wszelkie martwe tkanki w pobliżu lub wokół zainfekowanego obszaru.

Jak szybko po leczeniu poczuję się lepiej?

Leczenie zapalenia kości i szpiku może trwać długo. Możesz potrzebować antybiotyków lub leków przeciwgrzybiczych przez kilka miesięcy. Powinieneś zacząć czuć się lepiej, gdy leki zaczną niszczyć infekcję i spowalniać jej rozprzestrzenianie się.

Zapytaj swojego lekarza, jak długo będziesz musiał przyjmować antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze. Upewnij się, że przyjmujesz pełną dawkę przepisaną przez lekarza tak długo, jak to zalecił, nawet jeśli poczujesz się lepiej.

Kto jest narażony na infekcję kości?

Istnieje kilka stanów i okoliczności, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia zapalenia kości i szpiku, takich jak

  • zaburzenia cukrzycowe, które wpływają na dopływ krwi do kości
  • dożylne przyjmowanie narkotyków
  • hemodializa, która jest metodą leczenia chorób nerek
  • uszkodzenie tkanki otaczającej kość
  • sztuczne stawy lub sprzęt, który został zainfekowany
  • choroba sierpowata
  • choroba tętnic obwodowych (PAD)
  • palenie tytoniu

Jak zapobiegać infekcjom kości?

Dokładnie umyj i oczyść wszelkie skaleczenia lub otwarte rany na skórze. Jeśli rana/skaleczenie nie goi się pod wpływem leczenia domowego, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu zbadania rany/skaleczenia. Przed założeniem protezy należy oczyścić i osuszyć miejsca amputacji. Należy również nosić odpowiednie obuwie i sprzęt ochronny, aby uniknąć obrażeń podczas skakania, biegania lub uprawiania sportu.

Jak powinienem o siebie dbać?

Należy przyjmować pełną dawkę antybiotyków lub leków przeciwgrzybiczych zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Musisz przyjąć całą dawkę, nawet jeśli poczujesz się lepiej. Jeśli przestaniesz przyjmować leki wcześniej niż powinieneś, istnieje prawdopodobieństwo, że nie wyleczą one całkowicie infekcji. Zwiększa to ryzyko przewlekłego zapalenia kości i szpiku oraz innych powikłań.

Zapytaj swojego chirurga, jak utrzymywać nacięcia w czystości po operacji. Poinformuje on, kiedy można bezpiecznie wziąć prysznic lub kąpiel, jak czyścić miejsce operacji i jakiego rodzaju mydła najlepiej używać.

Jeśli zauważysz oznaki infekcji, szczególnie w miejscu operacji, natychmiast skontaktuj się z lekarzem lub chirurgiem.

Jakie są długoterminowe perspektywy zakażenia kości?

Większość przypadków zapalenia kości i szpiku można wyleczyć. Jednak przewlekłe infekcje kości mogą wymagać dłuższego czasu na wyleczenie i zagojenie, zwłaszcza jeśli wymagają zabiegu chirurgicznego. Leczenie powinno być agresywne, ponieważ czasami konieczna może być amputacja. Perspektywy dla tej choroby są dobre, jeśli infekcja jest leczona wcześnie.

Wnioski

Zapalenie szpiku kostnego to infekcja kości, która występuje, gdy infekcja bakteryjna lub grzybicza rozprzestrzenia się z innych części ciała do szpiku kostnego. Może być bardzo poważne i powodować trwałe uszkodzenie kości, ale jest bardzo łatwe do opanowania, jeśli rozpoczniesz leczenie w ciągu kilku dni. Jeśli zauważysz objawy infekcji, takie jak uczucie ciepła, ropa lub wydzielina, lub jeśli masz gorączkę, natychmiast skontaktuj się z lekarzem.

Szczególnie ważne jest utrzymanie nacięć w czystości po operacji. Chirurg udzieli szczegółowych instrukcji dotyczących utrzymania miejsca operacji w czystości. Nie bój się zadawać wielu pytań. Twoi lekarze są po to, aby pomóc Ci zachować bezpieczeństwo i zdrowie; nie będą się denerwować, jeśli wyjaśnią coś w inny sposób lub pokażą Ci dokładnie, co musisz zrobić.

Staw łokciowy

Treść:

  • Co to jest staw łokciowy?
  • Jaka jest funkcja stawu łokciowego?
  • Anatomia stawu łokciowego
  • Jakie są typowe problemy lub schorzenia, które wpływają na łokieć?
  • Jakie są typowe objawy urazu stawu łokciowego?
  • Jakie są typowe metody leczenia łokcia?
  • Jak mogę dbać o mój łokieć?
  • Podsumowanie

Staw łokciowy znajduje się w miejscu, w którym kość ramienna (kość ramienia) styka się z kością promieniową i łokciową (dwie kości przedramienia). Łączy on ramię z przedramieniem. Łokieć zawiera również chrząstkę, więzadła, mięśnie, nerwy i naczynia krwionośne. Łokieć porusza się w dwóch głównych kierunkach. Używasz go w prawie każdym ruchu ramienia.

Staw łokciowy łączy trzy kości - kość ramienną w górnej części ramienia oraz kość promieniową i łokciową w dolnej części ramienia.

Co to jest staw łokciowy?

Staw łokciowy to staw łączący ramię z przedramieniem.

Podobnie jak wszystkie stawy, staw łokciowy jest częścią układu kostnego. Łokcie zawierają również chrząstkę, mięśnie, więzadła, nerwy i naczynia krwionośne.

Jeśli odczuwasz ból łokcia lub inne objawy, które utrudniają korzystanie z łokcia, skontaktuj się z lekarzem. Zdiagnozuje on przyczynę i zaproponuje leczenie, które pomoże Ci powrócić do normalnej rutyny i aktywności.

Jaka jest funkcja łokcia?

Łokieć zgina się, umożliwiając zginanie ramienia. Może poruszać się w czterech kierunkach:

  • Wyprost: prostowanie ramienia dalej od ciała w celu dosięgnięcia przedmiotów.
  • Zgięcie: przeciwieństwo wyprostu - zginanie dolnej części ramienia w kierunku ciała.
  • Supinacja: ruch dłoni w górę.
  • Pronacja: ruch dłoni w dół.

Staw łokciowy

Anatomia stawu łokciowego

Gdzie znajduje się staw łokciowy?

Staw łokciowy znajduje się na środku ramienia - w części, która zgina się w miejscu, w którym spotykają się ramię i przedramię.

Jakim typem stawu jest staw łokciowy?

Specjaliści medyczni klasyfikują stawy na podstawie

  • Ich skład: z czego są zbudowane.
  • Ich funkcji: jak się poruszają.

Łokieć jest stawem maziowym. Stawy maziówkowe mają największą swobodę ruchu. Są one tworzone przez wgłębienie w jednej kości, w które wpasowuje się inna kość. Śliska chrząstka szklista pokrywa końce kości tworzących staw maziowy. Przestrzeń między kośćmi jest wyłożona błoną maziową - wypełnionym płynem workiem, który smaruje i chroni staw. Ta dodatkowa amortyzacja pomaga stawom maziowym poruszać się z jak najmniejszym tarciem.

Z funkcjonalnego punktu widzenia łokieć jest zarówno stawem przegubowym, jak i obrotowym (stawem trochoginglym). Stawy zawiasowe poruszają się w taki sam sposób, jak zawiasy, które utrzymują drzwi na miejscu. Mają one kilka części, które się nie poruszają, ale inne części pokonują pewną odległość, aby się otworzyć i zamknąć. Staw łokciowy porusza się w zawiasach, aby zginać i prostować ramię.

Jest to również staw obrotowy. Stawy obrotowe obracają się w miejscu, nie zmieniając swojej pierwotnej pozycji. Staw obrotowy łokcia umożliwia obracanie przedramienia i poruszanie dłonią w górę i w dół.

Jaka jest budowa stawu łokciowego?

Stawy łokciowe składają się z

  • Kości.
  • Chrząstki.
  • Więzadeł.
  • Mięśni.
  • Nerwy.
  • Naczynia krwionośne.

Kości w stawie łokciowym

Staw łokciowy składa się z trzech kości:

  • Humerus (kość ramienna).
  • Ulna (dłuższa kość przedramienia).
  • Radius (krótsza kość przedramienia).

Chrząstka w stawie łokciowym

Chrząstka to mocna, elastyczna tkanka chroniąca stawy. Działa jak amortyzator w całym ciele. Łokcie pokryte są chrząstką hialinową. Chrząstka szklista jest najczęściej występującym rodzajem chrząstki w organizmie. Niektórzy pracownicy służby zdrowia nazywają ją chrząstką stawową.

Chrząstka szklista jest śliska i gładka, co pomaga kościom w stawach poruszać się płynnie obok siebie. Stykające się ze sobą powierzchnie kości ramiennej, łokciowej i promieniowej mają wyściółkę z chrząstki szklistej.

Więzadła stawu łokciowego

Więzadła są jak sznury, które łączą ze sobą kości.

W łokciu występują trzy główne więzadła:

  • Więzadło poboczne przyśrodkowe: więzadło łączące wewnętrzną krawędź kości ramiennej z kością łokciową.
  • Więzadło poboczne boczne: więzadło łączące zewnętrzną krawędź kości ramiennej z kością łokciową.
  • Więzadło pierścieniowe: więzadło, które otacza głowę (wierzchołek) kości promieniowej i łączy ją z kością łokciową i ramienną.

Mięśnie w łokciu

Mięśnie to tkanka miękka złożona z elastycznych włókien. Rozciągają się (zginają), aby ciągnąć i poruszać częściami ciała. Mięśnie przyczepione do kości ramienia pomagają poruszać łokciem.

Mięśnie kontrolujące zgięcie umożliwiają zginanie dolnej części ramienia do wewnątrz, w kierunku ciała. Należą do nich:

  • Biceps.
  • Mięsień ramienny.
  • Mięsień ramienno-promieniowy.

Dwa mięśnie, które kontrolują prostowniki, umożliwiają przesuwanie dolnej części ramienia na zewnątrz, z dala od ciała:

  • Triceps.
  • Anconeus.

Mięśnie kontrolujące supinację umożliwiają ruch dłoni w górę:

  • Supinator.
  • Biceps

Mięśnie pronatora pomagają przesunąć dłoń w dół:

  • Pronator teres.
  • Pronator quadratus.
  • Mięsień ramienno-promieniowy.

Nerwy w łokciu

Nerwy są jak przewody, które przenoszą impulsy elektryczne między mózgiem a resztą ciała. Impulsy te pomagają w odczuwaniu wrażeń i poruszaniu mięśniami. Nerwy zapewniające czucie w łokciu obejmują:

  • Nerw promieniowy.
  • Nerw łokciowy.
  • Nerw pośrodkowy.
  • Nerw mięśniowo-skórny.

Naczynia krwionośne w łokciu

Naczynia krwionośne to kanały rozprowadzające krew po całym ciele. Tworzą one zamkniętą pętlę, podobną do obwodu, która zaczyna się i kończy w sercu. Trzy tętnice prowadzą krew do i z łokcia, w tym:

  • Tętnica promieniowa.
  • Tętnica łokciowa.
  • Tętnica ramienna.

Jakie są najczęstsze problemy lub schorzenia, które wpływają na łokieć?

Na łokieć może mieć wpływ wszystko, co uszkadza kość lub tkankę łączną, w tym:

  • Zapalenie stawów.
  • Zapalenie kaletki łokciowej (olecranon).
  • Łokieć pielęgniarki.
  • Zapalenie ścięgna.

Najczęstsze urazy łokcia obejmują urazy sportowe:

  • Skręcenie.
  • Łokieć tenisisty (zapalenie nadkłykcia bocznego).
  • Łokieć golfisty (zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego).
  • Zwichnięty łokieć.
  • Złamania łokcia (złamany łokieć).

Jakie są typowe objawy urazu łokcia?

Występujące objawy zależą od rodzaju urazu lub problemu z łokciem. Do najczęstszych objawów urazu łokcia należą

  • Ból łokcia (szczególnie podczas poruszania lub zginania ramienia).
  • Stan zapalny (obrzęk).
  • Sztywność.
  • Niestabilność (uczucie, że łokieć nie jest tak silny lub stabilny jak zwykle).
  • Przebarwienie, zaczerwienienie lub zasinienie.
  • Uczucie ciepła lub gorąca.

Jakie są typowe testy wykonywane na łokciach?

Udaj się do lekarza, gdy tylko zauważysz zmiany lub ból w łokciu, zwłaszcza jeśli doznałeś urazu, takiego jak upadek. Najczęstsze badania stosowane przez lekarzy w celu zdiagnozowania problemów obejmują:

  • Zdjęcie rentgenowskie łokcia.
  • USG.
  • Tomografia komputerowa (CT).
  • Rezonans magnetyczny (MRI).
  • Aspiracja stawu.
  • Badania krwi.

Jakie są najczęstsze metody leczenia łokcia?

Potrzebne interwencje zależą od urazu lub stanu zdrowia. Może być konieczne jedynie leczenie w domu. Konieczne może być noszenie temblaka, ortezy lub gipsu. Jeśli konieczna będzie operacja, chirurg prawdopodobnie wykona minimalnie inwazyjną artroskopię stawu łokciowego. Lekarz lub chirurg poinformuje Cię, jakie zabiegi będą potrzebne i czego możesz się spodziewać.

Jak mogę dbać o mój łokieć?

W przypadku wystąpienia bólu łokcia lub innych objawów trwających dłużej niż kilka dni należy skontaktować się z lekarzem. Drobne objawy można zwykle leczyć w domu, stosując metodę RICE:

  • Odpoczynek: Unikaj aktywności, która spowodowała uraz. Nie obciążaj nadmiernie łokcia podczas gojenia.
  • Lód: Kilka razy dziennie przykładaj do łokcia zimny kompres lub okład z lodu owinięty w cienki ręcznik na 15 minut.
  • Ucisk: Możesz owinąć łokieć elastycznym bandażem, aby zmniejszyć obrzęk.
  • Uniesienie: jak najczęściej unoś łokieć powyżej poziomu serca.

Nie uprawiaj sportu ani nie wykonuj intensywnych ćwiczeń fizycznych, które mogłyby zwiększyć obciążenie łokcia, dopóki lekarz nie stwierdzi, że jest to bezpieczne.

Wnioski

Możesz myśleć o swoich łokciach tylko wtedy, gdy uderzasz jednym z nich w ladę lub gdy ktoś fauluje Cię jednym z nich podczas meczu koszykówki. Jednak stawy łokciowe są używane niemal bez przerwy do poruszania i obracania rękami. To trudny staw, ale także jeden z najsilniejszych.

Z większością urazów można sobie prawdopodobnie poradzić domowymi sposobami, takimi jak oblodzenie i odpoczynek, ale nie należy ignorować bólu trwającego dłużej niż tydzień. Jeśli odczuwasz ból, obrzęk lub inne objawy, które utrudniają poruszanie i używanie łokcia, udaj się do lekarza. Zasugeruje on sposoby, które pomogą wyleczyć łokieć.

39 rzeczy, które możesz zrobić, aby zapobiec zapaleniu stawów

Treść:

  • Przestrzegaj zbilansowanej diety
  • Bądź nawodniony
  • Unikaj urazów
  • Regularne badania kontrolne
  • Ogranicz powtarzające się ruchy
  • Utrzymywanie prawidłowej postawy ciała
  • Umiarkowane spożycie alkoholu
  • Utrzymywanie dobrej ergonomii
  • Noszenie wspierającego obuwia
  • Zapewnienie odpowiedniego spożycia witaminy D
  • Przestrzeganie diety śródziemnomorskiej
  • Rozważenie suplementów diety
  • Utrzymuj pozytywne nastawienie

Chociaż zapalenie stawów może być trudne do opanowania, istnieją proaktywne kroki, które można podjąć w celu zmniejszenia częstości jego występowania i złagodzenia objawów. W tym obszernym artykule omówimy kluczowe strategie i wybory dotyczące stylu życia, które mogą pomóc w zapobieganiu zapaleniu stawów i poprawie ich zdrowia.

Celem tego artykułu jest dostarczenie praktycznych wskazówek dla osób zagrożonych rozwojem zapalenia stawów lub już cierpiących na tę chorobę. Przyjmując sugerowane modyfikacje stylu życia, czytelnicy mogą proaktywnie zminimalizować swoje szanse na rozwój zapalenia stawów i lepiej radzić sobie z jego wpływem na codzienne życie.

Przestrzeganie zbilansowanej diety

Nacisk na żywność bogatą w składniki odżywcze

Priorytetem jest spożywanie szerokiej gamy owoców, warzyw, produktów pełnoziarnistych, chudego białka i zdrowych tłuszczów. Te bogate w składniki odżywcze pokarmy dostarczają ważnych witamin, minerałów, przeciwutleniaczy i kwasów tłuszczowych omega-3, które są korzystne dla zdrowia stawów.

Na przykład, spożywanie pokarmów bogatych w witaminę C, takich jak owoce cytrusowe, jagody i papryka, może pomóc w syntezie kolagenu i chronić chrząstkę przed uszkodzeniem.

Podobnie, włączenie źródeł kwasów tłuszczowych omega-3, takich jak tłuste ryby (np. łosoś, makrela), nasiona chia i orzechy włoskie, może pomóc zmniejszyć stan zapalny stawów.

Utrzymanie prawidłowej masy ciała

Staraj się osiągnąć i utrzymać zdrową wagę, aby zmniejszyć nadmierne obciążenie stawów, zwłaszcza stawów obciążonych, takich jak kolana i biodra.

Aby osiągnąć cele w zakresie kontroli wagi, należy skupić się na kontroli porcji, zbilansowanych posiłkach i włączeniu regularnej aktywności fizycznej do codziennego schematu.

Ogranicz pokarmy powodujące stany zapalne

Ogranicz spożycie przetworzonej żywności, słodkich przekąsek, rafinowanych węglowodanów i tłuszczów nasyconych. Pokarmy te mogą przyczyniać się do powstawania stanów zapalnych w organizmie i potencjalnie pogarszać objawy zapalenia stawów. Zamiast tego wybierz opcje przeciwzapalne, takie jak warzywa liściaste, oliwa z oliwek, orzechy i nasiona. Pokarmy te mogą pomóc zmniejszyć ogólnoustrojowy stan zapalny i promować zdrowie stawów.

Na przykład zastąpienie rafinowanego białego chleba pełnoziarnistymi alternatywami, takimi jak komosa ryżowa lub brązowy ryż, może dostarczyć dodatkowego błonnika i składników odżywczych, jednocześnie minimalizując stan zapalny.

Konsultacja z pracownikiem służby zdrowia lub zarejestrowanym dietetykiem może zapewnić indywidualne wskazówki i wsparcie w opracowaniu odpowiedniego planu żywieniowego dostosowanego do indywidualnych potrzeb i warunków.

Wybieraj pełne, nieprzetworzone produkty spożywcze

Skoncentruj się na spożywaniu pełnowartościowej, nieprzetworzonej żywności, która jest jak najbardziej zbliżona do jej naturalnego stanu. Należą do nich owoce, warzywa, produkty pełnoziarniste, chude białka, orzechy i nasiona. Pełnowartościowa żywność jest bogata w niezbędne składniki odżywcze, witaminy, minerały i błonnik, które mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny, promować zdrową wagę i poprawić ogólne zdrowie stawów.

Na przykład, wybierz świeże jabłko zamiast przetworzonego soku jabłkowego, ciesz się domowym warzywnym stir-fry zamiast pakowanych mrożonych posiłków i wybierz zwykły jogurt ze świeżymi jagodami zamiast słodkiego jogurtu smakowego.

zapalenie stawów

Bądź nawodniony

Pij dużo wody

Upewnij się, że spożywasz wystarczającą ilość wody w ciągu dnia, aby pozostać nawodnionym. Ogólnym zaleceniem jest picie co najmniej ośmiu szklanek wody dziennie (około 2 litrów lub pół galona).

Zapotrzebowanie na wodę może się różnić w zależności od czynników takich jak wiek, poziom aktywności, klimat i indywidualny stan zdrowia. Ważne jest, aby słuchać sygnałów swojego ciała i zwiększać spożycie wody w razie potrzeby.

Napoje takie jak kawa i herbata mogą przyczyniać się do nawodnienia, ale ich nadmierne spożycie może mieć działanie moczopędne. Zrównoważyć je zwykłą wodą, aby osiągnąć cele nawodnienia.

Uwzględnij nawadniające pokarmy

Uwzględnij w swojej diecie nawadniające pokarmy o wysokiej zawartości wody. Doskonałym wyborem są owoce i warzywa, takie jak arbuz, ogórki, truskawki, pomarańcze i sałata. Pokarmy te nie tylko zapewniają nawodnienie, ale także oferują inne korzyści, takie jak błonnik, witaminy, minerały i przeciwutleniacze, które promują ogólne zdrowie i funkcjonowanie stawów.

Na przykład orzeźwiająca sałatka z plasterkami ogórka i liśćmi sałaty może zapewnić nawodnienie, jednocześnie dodając chrupkości i składników odżywczych do posiłku.

Dbaj o równowagę elektrolitową

Utrzymuj zdrową równowagę elektrolitów w organizmie, ponieważ odgrywają one kluczową rolę w nawodnieniu i funkcjonowaniu mięśni. Elektrolity obejmują minerały, takie jak sód, potas, wapń i magnez.

Spożywanie pokarmów bogatych w elektrolity może pomóc w nawodnieniu organizmu. Przykładami są banany, woda kokosowa, jogurt, szpinak i migdały.

W przypadku nadmiernej potliwości spowodowanej aktywnością fizyczną lub upalną pogodą, należy rozważyć uzupełnienie elektrolitów naturalnymi lub dostępnymi na rynku napojami elektrolitowymi, aby zapewnić optymalne nawodnienie.

Słuchaj potrzeb swojego organizmu w zakresie nawodnienia, zwłaszcza podczas upałów lub intensywnej aktywności fizycznej. Jeśli masz określone problemy lub schorzenia, skonsultuj się z pracownikiem służby zdrowia, aby zalecić indywidualne nawodnienie.

Unikaj urazów

Wykonuj ćwiczenia przyjazne dla stawów

Zaangażuj się w ćwiczenia o niskim wpływie, które minimalizują obciążenie stawów, zapewniając jednocześnie korzyści dla układu sercowo-naczyniowego i mięśniowo-szkieletowego. Ćwiczenia te obejmują pływanie, jazdę na rowerze, szybki marsz i tai chi.

Uwzględnij ćwiczenia, które koncentrują się na sile, stabilności i elastyczności stawów. Na przykład joga lub pilates mogą poprawić siłę rdzenia i równowagę, zmniejszając ryzyko upadków i urazów stawów.

Ważne jest, aby dostosować ćwiczenia do indywidualnych możliwości i ograniczeń oraz skonsultować się z pracownikiem służby zdrowia lub wykwalifikowanym specjalistą ds. ćwiczeń, aby zapewnić odpowiedni dobór ćwiczeń i technikę.

Przestrzeganie środków ostrożności podczas aktywności fizycznej

Podczas uprawiania sportu i rekreacji należy przestrzegać środków ostrożności, aby zminimalizować ryzyko urazów stawów. Obejmuje to noszenie odpowiedniego sprzętu ochronnego, takiego jak kaski, ochraniacze na kolana lub nadgarstki, a także stosowanie właściwej techniki i przestrzeganie zasad i przepisów.

Rozgrzej się odpowiednio przed aktywnością fizyczną, aby przygotować mięśnie i stawy do ćwiczeń. Zaangażuj się w ćwiczenia rozciągające, aby poprawić elastyczność stawów i zakres ruchu, zmniejszając prawdopodobieństwo skręcenia lub nadwyrężenia.

Słuchaj swojego ciała i unikaj nadmiernego wysiłku. W razie potrzeby odpoczywaj, zwłaszcza jeśli odczuwasz ból lub zmęczenie, aby zapobiec przeciążeniu stawów i zminimalizować ryzyko kontuzji.

Regularne badania kontrolne

Wczesne wykrywanie i interwencja

Regularne badania kontrolne pozwalają pracownikom służby zdrowia ocenić indywidualne czynniki ryzyka, historię chorób w rodzinie i wczesne objawy zapalenia stawów. Dzięki badaniom fizykalnym, przeglądowi historii medycznej i odpowiednim testom diagnostycznym mogą oni zidentyfikować potencjalne sygnały ostrzegawcze lub stany poprzedzające zapalenie stawów.

Wykrywając zapalenie stawów lub powiązane schorzenia na wczesnym etapie, pracownicy służby zdrowia mogą wdrożyć środki zapobiegawcze, takie jak modyfikacja stylu życia, programy ćwiczeń i odpowiednie leki, które mogą opóźnić lub zapobiec postępowi choroby.

Na przykład, jeśli dana osoba doświadcza sztywności lub obrzęku stawów, wczesne zwrócenie się o pomoc medyczną podczas badań kontrolnych może pomóc w ustaleniu przyczyny i zainicjowaniu odpowiednich interwencji, aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu stawów.

Indywidualne plany leczenia

Regularne badania kontrolne umożliwiają opracowanie indywidualnych planów leczenia w oparciu o konkretne potrzeby danej osoby, jej objawy i postęp choroby. Pracownicy służby zdrowia mogą ocenić skuteczność bieżącego leczenia, dostosować dawki leków lub zalecić alternatywne metody leczenia w razie potrzeby.

Dzięki regularnemu monitorowaniu objawów zapalenia stawów i stanu zdrowia stawów, pracownicy służby zdrowia mogą dokonywać niezbędnych korekt w planach leczenia, zapewniając optymalne leczenie bólu i poprawę funkcjonowania osób cierpiących na zapalenie stawów.

Na przykład, regularne badania kontrolne umożliwiają monitorowanie aktywności choroby u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, umożliwiając pracownikom służby zdrowia przepisanie odpowiednich leków przeciwreumatycznych modyfikujących przebieg choroby (DMARD) lub terapii biologicznych w celu kontrolowania stanu zapalnego i zapobiegania uszkodzeniom stawów.

Ciągła edukacja i wsparcie

Regularne badania kontrolne stanowią okazję dla pracowników służby zdrowia do edukowania osób na temat zapobiegania zapaleniu stawów, strategii zarządzania i technik samoopieki. Mogą oni zaoferować wskazówki dotyczące programów ćwiczeń, technik ochrony stawów, zarządzania wagą i urządzeń wspomagających w celu poprawy codziennego funkcjonowania.

Dzięki tym wizytom kontrolnym osoby mogą otrzymać wsparcie emocjonalne, strategie radzenia sobie i zasoby, które pomogą im sprostać wyzwaniom związanym z zapaleniem stawów. Mogą również dowiedzieć się o najnowszych postępach w leczeniu zapalenia stawów i ewentualnie wziąć udział w próbach klinicznych lub badaniach naukowych.

Na przykład podczas regularnych wizyt kontrolnych pracownicy służby zdrowia mogą udzielać porad dotyczących ćwiczeń przyjaznych dla stawów, które są odpowiednie dla osób z zapaleniem stawów, takich jak terapia wodna lub ćwiczenia zakresu ruchu.

Ogranicz powtarzające się ruchy

Rób regularne przerwy

W przypadku czynności wymagających powtarzalnych ruchów, takich jak pisanie na klawiaturze, używanie narzędzi ręcznych lub praca na linii montażowej, należy robić regularne przerwy, aby umożliwić stawom odpoczynek i regenerację. Długie okresy powtarzalnych ruchów należy przerywać ćwiczeniami rozciągającymi lub innymi czynnościami, które angażują różne grupy mięśni. Pomoże to odciążyć stawy i zapobiec urazom spowodowanym nadmiernym obciążeniem.

Na przykład, jeśli spędzasz dużo czasu pisząc na komputerze, rób krótkie przerwy co 30 minut, aby rozciągnąć palce, nadgarstki i ramiona. Rozważ włączenie ćwiczeń dłoni lub korzystanie z ergonomicznego sprzętu, aby zminimalizować obciążenie.

Urozmaicaj aktywność

Unikaj nadmiernego powtarzania tych samych ruchów, urozmaicając swoje czynności i stosując różne ruchy. Angażuj się w różne ćwiczenia lub zadania, które angażują różne grupy mięśni, aby rozłożyć obciążenie na wszystkie stawy i zminimalizować ryzyko kontuzji.

Na przykład, jeśli podczas pracy wykonujesz powtarzalne ruchy ramionami, zrównoważyć je czynnościami, które obejmują ruchy nóg, takie jak chodzenie, jazda na rowerze lub pływanie. Pomaga to zapobiegać nadużywaniu stawów i promuje ogólne zdrowie stawów.

Ponadto warto rozważyć naprzemienne wykonywanie czynności w ciągu dnia lub delegowanie zadań na różne części ciała, aby zapobiec nadużywaniu określonych stawów.

Utrzymuj dobrą postawę ciała

Ćwicz wyrównanie kręgosłupa

Utrzymuj prawidłowe ustawienie kręgosłupa, aby promować dobrą postawę i zminimalizować obciążenie stawów. Upewnij się, że naturalne krzywizny kręgosłupa - szyjny, piersiowy i lędźwiowy - są utrzymywane w optymalnej pozycji.

Siedź i stój prosto z rozluźnionymi ramionami, lekko schowanym podbródkiem i zaangażowanymi mięśniami brzucha, aby wspierać kręgosłup. Unikaj garbienia się lub nadmiernego wysuwania głowy.

Na przykład wyobraź sobie pionową linię przechodzącą przez ucho, ramię, biodro i kostkę. Staraj się ułożyć ciało wzdłuż tej wyimaginowanej linii i utrzymuj neutralną i zrównoważoną postawę.

Wspieraj zdrowie stawów

Utrzymywanie prawidłowej postawy ciała sprzyja zdrowiu stawów i zmniejsza ryzyko ich zapalenia. Prawidłowe ułożenie ciała zmniejsza nadmierne obciążenie stawów, zwłaszcza stawów obciążonych, takich jak kolana, biodra i kręgosłup.

Minimalizując obciążenie stawów, utrzymanie prawidłowej postawy może pomóc w zapobieganiu zużyciu stawów, degeneracji chrząstki i rozwojowi zapalenia stawów.

Na przykład, gdy siedzisz przez dłuższy czas, korzystaj z odchylanego krzesła z odpowiednim podparciem lędźwiowym, aby utrzymać naturalną krzywiznę dolnej części pleców i zmniejszyć obciążenie dysków kręgosłupa i stawów międzywyrostkowych.

Zaangażuj mięśnie tułowia

Wzmocnienie mięśni tułowia, w tym mięśni brzucha i pleców, może pomóc w utrzymaniu prawidłowej postawy. Silny rdzeń zapewnia stabilność i poprawia kontrolę postawy, zmniejszając ryzyko garbienia się lub przyjmowania złych nawyków postawy.

Podejmuj ćwiczenia ukierunkowane na mięśnie rdzenia, takie jak pilates lub określone ćwiczenia wzmacniające brzuch i plecy, zalecane przez pracownika służby zdrowia lub wykwalifikowanego specjalistę ds. ćwiczeń.

Umiarkowane spożycie alkoholu

Przestrzegaj zasad umiarkowanego spożywania alkoholu

Postępuj zgodnie z wytycznymi dotyczącymi umiarkowanego spożycia alkoholu, które zalecają ograniczenie spożycia alkoholu do umiarkowanych poziomów. W Wielkiej Brytanii oznacza to maksymalnie 14 jednostek tygodniowo rozłożonych na kilka dni zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet.

Umiar jest kluczowy, ponieważ nadmierne spożycie alkoholu może mieć negatywny wpływ na zdrowie stawów, zwiększając stan zapalny i przyczyniając się do innych problemów zdrowotnych. Ważne jest, aby spożywać alkohol z umiarem i unikać upijania się lub nadmiernego dziennego spożycia.

Na przykład rozłożenie spożycia alkoholu na cały tydzień, dni bezalkoholowe i śledzenie liczby jednostek może pomóc osobom zachować umiar i zminimalizować potencjalne szkody.

Rozważ umiarkowane picie czerwonego wina

W szczególności umiarkowane spożycie czerwonego wina wiąże się z potencjalnymi korzyściami zdrowotnymi ze względu na zawartość polifenoli, w tym resweratrolu. Resweratrol ma właściwości przeciwzapalne i może mieć ochronny wpływ na zdrowie stawów.

Należy jednak zauważyć, że dowody dotyczące bezpośredniego wpływu czerwonego wina lub resweratrolu na zapobieganie zapaleniu stawów są nadal ograniczone. Nie powinny one służyć jako powód do rozpoczęcia picia alkoholu, jeśli jesteś osobą niepijącą lub masz schorzenia, które przeciwwskazują spożywanie alkoholu.

Jeśli zdecydujesz się spożywać czerwone wino, rób to z umiarem i skonsultuj się z pracownikiem służby zdrowia, aby upewnić się, że jest to zgodne z ogólnymi celami zdrowotnymi i stanem zdrowia.

Dostosuj spożycie alkoholu

Podejmując decyzje dotyczące spożycia alkoholu, należy wziąć pod uwagę indywidualne czynniki, takie jak ogólny stan zdrowia, przyjmowane leki i osobista tolerancja. Niektóre osoby mogą być bardziej wrażliwe na działanie alkoholu lub mogą mieć określone schorzenia, które przeciwwskazują jego spożywanie.

Ważne jest, aby pamiętać, że alkohol nigdy nie powinien być traktowany jako podstawowa metoda leczenia zapalenia stawów lub substytut innych modyfikacji stylu życia lub interwencji medycznych.

Przestrzegaj właściwej ergonomii

Stwórz dobrze zaprojektowane miejsce pracy

Stwórz dobrze zaprojektowane miejsce pracy, które promuje dobrą postawę, wyrównanie stawów i komfort. Ustaw biurko, krzesło, komputer i inny sprzęt tak, aby zapewnić optymalną ergonomię.

Dostosuj wysokość krzesła tak, aby stopy spoczywały płasko na podłodze, a kolana tworzyły kąt 90 stopni. Umieść monitor komputera na wysokości oczu, aby uniknąć nadwyrężenia szyi, i używaj ergonomicznej klawiatury i myszy, aby zminimalizować dyskomfort nadgarstków i dłoni.

Na przykład, jeśli spędzasz znaczną ilość czasu pracując przy komputerze, rozważ użycie podstawki pod monitor, ergonomicznego krzesła z regulowanymi funkcjami i podkładki pod klawiaturę, aby utrzymać neutralną postawę i zmniejszyć obciążenie stawów.

Rób mikrokroki i rozciągaj się

Włącz regularne mikroprzerwy do swojej rutyny pracy, aby zapobiec długotrwałej statycznej postawie i zmęczeniu mięśni. Co około 30 minut zrób sobie krótką przerwę, aby wstać, rozciągnąć się i zmienić pozycję ciała.

Wykorzystaj ten czas na wykonanie prostych ćwiczeń rozciągających szyję, ramiona, nadgarstki i plecy. Rozciąganie poprawia krążenie, łagodzi napięcie mięśni i pomaga utrzymać elastyczność stawów.

Możesz na przykład delikatnie obracać szyję z boku na bok, skręcać ramiona w przód i w tył lub rozciągać nadgarstki, rozciągając ramię i delikatnie cofając palce.

Stosuj prawidłową mechanikę ciała

Ćwicz prawidłową mechanikę ciała podczas codziennych czynności, aby zminimalizować obciążenie stawów i zmniejszyć ryzyko kontuzji. Niezależnie od tego, czy podnosisz, przenosisz lub wykonujesz jakiekolwiek zadanie fizyczne, używaj swojego ciała prawidłowo, aby zapobiec nadmiernemu obciążeniu stawów.

Podczas podnoszenia ciężkich przedmiotów należy ugiąć kolana i podnosić je za pomocą nóg, a nie pleców. Unikaj skręcania lub niewygodnego rozciągania, ponieważ może to nadwyrężyć stawy.

Na przykład, jeśli nosisz artykuły spożywcze, rozłóż ciężar równomiernie na obie ręce i używaj plecaka lub wózka, aby zminimalizować obciążenie stawów.

Konsultacje z ergonomistami, terapeutami zajęciowymi lub pracownikami służby zdrowia mogą zapewnić indywidualne zalecenia i wytyczne dotyczące optymalizacji ergonomii dla określonych środowisk pracy i czynności.

Noszenie wspierającego obuwia

Wybierz obuwie zapewniające odpowiednie wsparcie

Wybierz obuwie, które zapewnia odpowiednie wsparcie, amortyzację i stabilność stóp. Szukaj butów z takimi funkcjami, jak wsparcie łuku, amortyzacja wstrząsów i solidny zapiętek.

Odpowiednie podparcie łuku pomaga równomiernie rozłożyć ciężar ciała na stopach, zmniejszając obciążenie stawów. Funkcje amortyzujące pomagają absorbować siły uderzenia podczas chodzenia lub innych czynności, minimalizując obciążenie stawów.

Rozważ na przykład buty z wbudowanym podparciem łuku stopy lub użyj wkładek ortopedycznych, które zapewniają dodatkowe wsparcie i amortyzację, promują prawidłowe ułożenie stopy i zmniejszają ryzyko uszkodzenia stawów.

Zadbaj o prawidłowe dopasowanie i wygodę

Upewnij się, że buty są odpowiednio dopasowane i wygodne w noszeniu. Źle dopasowane buty mogą prowadzić do deformacji stóp, nieprawidłowych wzorców chodu i zwiększonego obciążenia stawów.

Wybierz buty z odpowiednią przestrzenią na palce, aby uniknąć ucisku na palce i możliwych deformacji. Upewnij się, że buty ściśle przylegają do pięty i śródstopia, aby były stabilne.

Na przykład podczas przymierzania butów upewnij się, że między końcem najdłuższego palca a noskiem buta jest przestrzeń szerokości kciuka. Przejdź się i upewnij, że but nie powoduje dyskomfortu ani otarć.

Rozważ specjalne obuwie na zapalenie stawów

W niektórych przypadkach osoby z zapaleniem stawów mogą skorzystać ze specjalnych rodzajów obuwia zaprojektowanych z myślą o ich potrzebach. Buty o cechach takich jak większa głębokość, szerokie noski lub regulowane zapięcia mogą dostosować się do opuchniętych stawów lub deformacji stóp związanych z zapaleniem stawów.

Ponadto osoby z zapaleniem stawów stóp lub kostek mogą skorzystać z butów stabilizujących lub butów z podeszwą rocker, które poprawiają mechanikę chodu i zmniejszają ból stawów podczas chodzenia.

Na przykład osoby z reumatoidalnym zapaleniem stawów mogą skorzystać z butów z elastycznymi cholewkami lub zapięciami na rzepy, aby dostosować się do obrzęku stawów i zapewnić indywidualne dopasowanie.

Zapewnienie wystarczającego spożycia witaminy D

Odpowiednia ekspozycja na światło słoneczne

Światło słoneczne jest naturalnym źródłem witaminy D, a wystawianie skóry na działanie promieni słonecznych może pomóc organizmowi w jej produkcji. Staraj się spędzać czas na świeżym powietrzu w świetle słonecznym, zwłaszcza w południe, kiedy promienie słoneczne są najsilniejsze.

Wystawiaj duże obszary skóry, takie jak dłonie, stopy i twarz, na działanie promieni słonecznych przez około 10 do 30 minut, w zależności od rodzaju skóry, pory roku i położenia geograficznego. Podejmij środki ostrożności w celu uniknięcia nadmiernej ekspozycji i oparzeń słonecznych.

Na przykład spacer na świeżym powietrzu podczas przerwy na lunch lub przebywanie w nasłonecznionym ogrodzie może być okazją do przyjęcia naturalnej witaminy D ze słońca.

Jedz pokarmy bogate w witaminę D

Włącz do swojej diety pokarmy naturalnie bogate w witaminę D lub wzbogacone witaminą D. Tłuste ryby, takie jak łosoś, makrela i sardynki są doskonałym źródłem witaminy D. Inne źródła witaminy D obejmują wzbogacone produkty mleczne, żółtka jaj i wzbogacone płatki zbożowe.

Rozważ włączenie tych bogatych w witaminę D pokarmów do swojej diety, aby zwiększyć ogólne spożycie witaminy D. Jeśli masz określone ograniczenia dietetyczne lub obawy, skonsultuj się z pracownikiem służby zdrowia lub zarejestrowanym dietetykiem w celu uzyskania indywidualnych zaleceń dietetycznych.

Na przykład, spożywanie grillowanego łososia jako głównego posiłku lub dodawanie wzbogaconego mleka do porannych płatków śniadaniowych może pomóc zwiększyć spożycie witaminy D.

Rozważ suplementację witaminy D

Jeśli nie jesteś w stanie uzyskać wystarczającej ilości witaminy D ze światła słonecznego lub źródeł żywności, rozważ suplementy witaminy D. Suplementy witaminy D są dostępne bez recepty i mogą pomóc wypełnić lukę między spożyciem a optymalnym poziomem witaminy D.

Skonsultuj się z pracownikiem służby zdrowia w sprawie odpowiedniej dawki i czasu przyjmowania suplementów witaminy D w oparciu o indywidualne potrzeby, istniejące warunki zdrowotne i obecny poziom witaminy D.

Na przykład, suplementy witaminy D mogą być korzystne dla osób, które mają ograniczoną ekspozycję na słońce, dla osób o ciemniejszej karnacji lub dla osób mieszkających na obszarach o mniejszej ekspozycji na słońce.

Przestrzeganie diety śródziemnomorskiej

Nacisk na żywność pochodzenia roślinnego

Uwzględniaj w posiłkach różnorodne owoce, warzywa, produkty pełnoziarniste i rośliny strączkowe. Pokarmy te są bogate w przeciwutleniacze, witaminy, minerały i błonnik, które mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny i promować ogólny stan zdrowia. Staraj się spożywać co najmniej pięć porcji owoców i warzyw dziennie, wybieraj produkty pełnoziarniste, takie jak brązowy ryż i pieczywo pełnoziarniste, a także włączaj do swojej diety rośliny strączkowe, takie jak soczewica i ciecierzyca.

Jako dodatek do dań, spożywaj urozmaiconą sałatkę z mieszanką zielonych warzyw, pomidorów, ogórków i oliwek, lub włącz różne pieczone warzywa do głównego posiłku.

Włącz zdrowe tłuszcze

Włącz do swojej diety zdrowe tłuszcze, takie jak oliwa z oliwek, orzechy, nasiona i tłuste ryby, takie jak łosoś. Pokarmy te są bogate w kwasy tłuszczowe omega-3, które mają właściwości przeciwzapalne i mogą pomóc zmniejszyć objawy zapalenia stawów.

Używaj oliwy z oliwek jako głównego oleju do gotowania, jedz garść orzechów lub nasion na przekąskę i jedz tłuste ryby co najmniej dwa razy w tygodniu.

Na przykład skrop oliwą z oliwek sałatki lub użyj jej do gotowania, zjedz garść migdałów lub orzechów włoskich lub przygotuj grillowane filety z łososia z dodatkiem warzyw gotowanych na parze.

Ogranicz przetworzoną żywność i czerwone mięso

Ogranicz spożycie przetworzonej żywności, słodkich napojów i żywności o wysokiej zawartości tłuszczów nasyconych. Pokarmy te są często związane ze zwiększonym stanem zapalnym i mogą przyczyniać się do rozwoju lub progresji zapalenia stawów. Ogranicz spożycie czerwonego mięsa i wybieraj chude źródła białka, takie jak drób, ryby, rośliny strączkowe i tofu. Ograniczenie spożycia czerwonego mięsa może pomóc zmniejszyć spożycie tłuszczów nasyconych i potencjalnie zmniejszyć ryzyko zapalenia stawów.

Na przykład, zastąp przetworzone przekąski świeżymi owocami, wybierz wodę lub herbatę ziołową zamiast słodkich napojów i wybierz roślinne źródła białka, takie jak soczewica lub ciecierzyca zamiast przetworzonych mięs.

Rozważ suplementy diety

Kwasy tłuszczowe omega-3

Rozważ przyjmowanie suplementów zawierających kwasy tłuszczowe omega-3, takich jak olej rybny lub olej z alg. Kwasy tłuszczowe omega-3, w szczególności EPA i DHA, mają właściwości przeciwzapalne i mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny i ból stawów związany z zapaleniem stawów. Suplementy Omega-3 są dostępne w postaci kapsułek lub płynów. Szukaj suplementów, które pochodzą z wysokiej jakości źródeł i zostały przetestowane pod kątem czystości i siły działania.

Glukozamina i chondroityna

Glukozamina i chondroityna są powszechnie stosowanymi suplementami w leczeniu zapalenia stawów. Glukozamina bierze udział w tworzeniu i naprawie chrząstki, podczas gdy chondroityna pomaga utrzymać strukturę i elastyczność chrząstki.

Suplementy te są często przyjmowane razem i u niektórych osób mogą pomóc złagodzić objawy zapalenia stawów, poprawić ich funkcjonowanie i spowolnić postęp choroby.

Ważne jest, aby pamiętać, że skuteczność glukozaminy i chondroityny może się różnić w zależności od osoby i może upłynąć kilka tygodni lub miesięcy konsekwentnego stosowania, aby zobaczyć potencjalne korzyści.

Witamina C i witamina E

Rozważ suplementację witaminą C i witaminą E, które mają właściwości przeciwutleniające, które pomagają zmniejszyć stres oksydacyjny i stan zapalny w organizmie.

Witamina C bierze udział w syntezie kolagenu, który jest kluczowym składnikiem tkanek stawów, podczas gdy witamina E działa jako wymiatacz wolnych rodników i chroni komórki przed uszkodzeniem.

Witaminy te można uzyskać poprzez zbilansowaną dietę zawierającą owoce, warzywa i orzechy, ale suplementy mogą być przydatne dla osób o niskim spożyciu lub specyficznych potrzebach żywieniowych.

Zachowaj pozytywne nastawienie

Ćwicz współczucie i akceptację siebie

Bądź dla siebie miły i praktykuj współczucie dla samego siebie. Zaakceptuj ograniczenia i wyzwania, które może przynieść zapalenie stawów i skup się na tym, co możesz zrobić, zamiast rozwodzić się nad tym, czego nie możesz. Uznaj i uszanuj swoje emocje, pozwól sobie na ich odczuwanie i wyrażanie. Poszukaj wsparcia u przyjaciół, rodziny lub w grupach wsparcia, aby podzielić się doświadczeniami i uzyskać zachętę.

Na przykład, zamiast czuć frustrację z powodu niemożności wykonywania pewnych czynności, świętuj małe zwycięstwa i sukcesy na swojej drodze.

Pielęgnuj sieć wsparcia

Otocz się pozytywną i wspierającą siecią przyjaciół, rodziny lub osób, które rozumieją i sympatyzują z twoją sytuacją. Dziel się swoimi doświadczeniami, wyzwaniami i zwycięstwami ze swoją siecią wsparcia. W razie potrzeby szukaj zachęty, porady i wsparcia.

Zaangażuj się w działania lub dołącz do grup wsparcia, w których możesz nawiązać kontakt z innymi osobami o podobnych doświadczeniach. Budowanie poczucia przynależności i wsparcia może mieć pozytywny wpływ na samopoczucie emocjonalne.

Zaangażuj się w techniki redukcji stresu

Włącz techniki redukcji stresu do swojej codziennej rutyny. Znajdź zajęcia, które przynoszą ci radość, spokój i relaks. Zapoznaj się z praktykami uważności, ćwiczeniami głębokiego oddychania, medytacją lub zajmij się hobby i zajęciami, które podnoszą na duchu. Zaangażowanie się w techniki redukcji stresu może pomóc obniżyć poziom hormonów stresu, promować poczucie spokoju i poprawić ogólne samopoczucie emocjonalne.

Na przykład przebywanie na łonie natury, praktykowanie jogi lub tai-chi, słuchanie kojącej muzyki lub angażowanie się w kreatywne zajęcia może przyczynić się do poprawy nastroju.

Pamiętaj, że doświadczanie szeregu emocji związanych z zapaleniem stawów jest normalne, a utrzymywanie pozytywnego nastawienia nie oznacza zaprzeczania lub tłumienia negatywnych emocji. Oznacza to podchodzenie do wyzwań z odpornością, szukanie wsparcia w razie potrzeby i skupianie się na możliwościach i radościach, jakie wciąż przynosi życie.

Złamanie nadgarstka

Treść:

  • Co to jest złamany nadgarstek?
  • Jak rozpoznać złamanie nadgarstka?
  • Co powoduje złamanie nadgarstka?
  • Jak diagnozuje się złamanie nadgarstka?
  • Jak leczy się złamany nadgarstek?
  • Czy można zapobiec złamaniu nadgarstka?
  • Jak długo trwa leczenie złamanego nadgarstka?
  • Podsumowanie

Złamanie nadgarstka jest częstym urazem, który może dotyczyć dowolnej z 10 kości tworzących przedramię i nadgarstek. Najczęściej dotkniętą kością jest kość promieniowa. Upadki na wyciągniętą rękę są najczęstszą przyczyną złamania nadgarstka. W przypadku złamania nadgarstka należy zawsze szukać pomocy medycznej, aby uzyskać prawidłową diagnozę i leczenie.

Złamanie nadgarstka może wystąpić w każdej z 10 kości tworzących przedramię i nadgarstek, w tym kości promieniowej, łokciowej i nadgarstka.

Co to jest złamanie nadgarstka?

Złamanie nadgarstka lub złamanie nadgarstka może wystąpić w dowolnej z 10 kości tworzących przedramię i nadgarstek. Należą do nich

  • Promień: większa kość przedramienia.
  • Kość łokciowa: mniejsza kość przedramienia.
  • Nadgarstek: Osiem małych kości znajdujących się u podstawy dłoni.

Najczęściej łamaną kością nadgarstka jest kość promieniowa. Chirurdzy ręki nazywają to dystalnym złamaniem kości promieniowej.

Rodzaje złamań nadgarstka

Kość nadgarstka można złamać na kilka różnych sposobów. Należą do nich

  • Złamanie Collesa: do złamania Collesa dochodzi podczas upadku na wyciągniętą rękę z nadgarstkiem wygiętym do tyłu. Złamany koniec kości promieniowej przechyla się do góry, w kierunku grzbietu dłoni.
  • Złamanie Smitha: do złamania Smitha dochodzi podczas upadku z ręką zgiętą do przodu. Złamany koniec kości promieniowej odchyla się w dół, w kierunku dłoniowej strony ręki.

Chirurdzy ręki mogą dalej klasyfikować złamania nadgarstka na następujące kategorie:

  • Złamanie śródstawowe: Złamanie, które rozciąga się do stawu nadgarstkowego.
  • Złamanie pozastawowe: złamanie, które nie obejmuje stawu nadgarstkowego.
  • Złamanie otwarte: złamanie, które przerywa skórę i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej ze względu na ryzyko infekcji.
  • Złamanie rozdrobnione: złamanie, w którym kość rozpadła się na więcej niż dwie części.

Jak często występują złamania nadgarstka?

Każdego roku dochodzi do ponad 450 000 złamań kości. Złamania dalszej części kości promieniowej stanowią około 1 na 6 złamań.

 Złamanie nadgarstka

Jak rozpoznać złamanie nadgarstka?

Objawy złamania nadgarstka mogą obejmować:

  • Silny i uporczywy ból.
  • Obrzęk.
  • Tkliwość.
  • Siniaki.
  • Sztywność.
  • Wygięty nadgarstek lub inna deformacja kości.
  • Drętwienie opuszków palców.

Co powoduje złamanie nadgarstka?

Najczęstszą przyczyną złamania nadgarstka jest upadek na wyciągniętą rękę z nadgarstkiem wygiętym do tyłu lub do przodu w celu przełamania upadku.

Złamania nadgarstka występują z innych powodów u osób młodszych niż u osób w wieku powyżej 60 lat. U osób młodszych przyczyną złamań są zazwyczaj zdarzenia o wysokiej energii. Zdarzenia te mogą obejmować upadki z wysokości (np. z drabiny), wypadki samochodowe i urazy sportowe.

U osób powyżej 60. roku życia częstszą przyczyną złamań są zdarzenia o niskiej energii. Zdarzenia te obejmują upadki z pozycji stojącej.

Jakie są czynniki ryzyka?

Złamania nadgarstka są częstsze u osób z osteoporozą, która jest chorobą osłabiającą kości. Inne czynniki ryzyka u osób w wieku powyżej 60 lat obejmują

  • Zmniejszona gęstość mineralna kości (osteopenia).
  • Przypisanie do płci żeńskiej przy urodzeniu (AFAB).
  • Przynależność do rasy kaukaskiej.
  • Biologiczna historia rodzinna.
  • Wczesna menopauza.

Jakie są powikłania tego schorzenia?

Powikłania złamania nadgarstka mogą obejmować:

  • Zerwanie ścięgna w dłoni.
  • Zespół cieśni nadgarstka.
  • Zespół ciasnoty podbarkowej.
  • Zespół złożonego bólu regionalnego.
  • Zapalenie stawów nadgarstka.

Jak diagnozuje się złamanie nadgarstka?

Lekarz przeprowadzi badanie fizykalne, podczas którego dokładnie zbada palpacyjnie i delikatnie zegnie nadgarstek w różnych kierunkach. Zapyta również o objawy i historię medyczną. Będzie chciał wiedzieć, w jaki sposób doszło do urazu nadgarstka.

Aby postawić prawidłową diagnozę, lekarz poprosi o prześwietlenie nadgarstka. Mogą być potrzebne dodatkowe badania obrazowe w celu zdiagnozowania innych urazów obejmujących więzadła, ścięgna, nerwy i mięśnie. Badania te obejmują tomografię komputerową (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI).

Jak leczy się złamany nadgarstek?

Leczenie złamania nadgarstka zależy od kilku czynników, w tym:

  • Rodzaju złamania.
  • Ciężkości złamania.
  • Obecność innych urazów.
  • wieku, poziomu aktywności i tego, czy jest to ręka dominująca.

Pierwszym krokiem w leczeniu jest upewnienie się, że złamane części powróciły do prawidłowej pozycji. Należy zapobiegać ich przemieszczaniu się do czasu wygojenia. Jeśli kość znajduje się w prawidłowej pozycji, lekarz prowadzący może po prostu założyć gips do czasu zagojenia się kości.

Jeśli kość nie znajduje się na swoim miejscu, lekarz może najpierw wyrównać fragmenty kości. Procedura ta nazywana jest redukcją.

Zamknięta redukcja

Zamknięta redukcja jest zabiegiem niechirurgicznym. Oznacza to, że lekarz może wyprostować kość bez konieczności otwierania skóry. Po prawidłowym wyrównaniu kości lekarz umieści dłoń w szynie lub gipsie, aby utrzymać kości w pozycji wyprostowanej. Zazwyczaj zaleca się stosowanie szyny przez kilka pierwszych dni, aby umożliwić obrzęk. Kilka dni do tygodnia później (po ustąpieniu obrzęku) założony zostanie gips. Może być konieczna zmiana gipsu w miarę zmniejszania się obrzęku.

Lekarz prowadzący może dokładnie monitorować proces gojenia, wykonując cotygodniowe zdjęcia rentgenowskie przez co najmniej trzy tygodnie. Następnie wykona kolejne zdjęcie rentgenowskie po sześciu tygodniach. W tym czasie lekarz może zdjąć gips i zlecić rozpoczęcie fizjoterapii w celu poprawy funkcji i ruchomości nadgarstka. Pacjent może nadal nosić szynę, aby chronić nadgarstek.

Otwarta redukcja

Otwarta redukcja to zabieg chirurgiczny. Oznacza to, że lekarz nie może skorygować pozycji złamanej kości poprzez zamkniętą redukcję. Lekarz wykona nacięcie (nacięcie) przez skórę nadgarstka, aby dostać się do złamania. Poprzez to nacięcie ponownie ustawi kość. Następnie zastosuje jedną lub więcej z poniższych opcji, aby utrzymać kość w prawidłowej pozycji podczas gojenia:

  • Gips.
  • Płytka i śruby.
  • Metalowa rama z bolcami.
  • Zewnętrzny stabilizator (rama wykonana z prętów na zewnątrz ciała, która utrzymuje kości w miejscu, aby mogły się zagoić).

Czy można zapobiec złamaniu nadgarstka?

Wiele złamań nadgarstka jest spowodowanych upadkami o dużej energii i innymi wypadkami, więc trudno im zapobiec. Jednak dobry stan kości może pomóc w zapobieganiu złamaniom nadgarstka u osób powyżej 60. roku życia. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jak możesz utrzymać mocne kości, zwłaszcza jeśli cierpisz na osteoporozę.

Jak długo trwa gojenie złamanego nadgarstka?

Czas rekonwalescencji złamanego nadgarstka zależy od kilku czynników, w tym ciężkości złamania i rodzaju leczenia. W przypadku zabiegów zamkniętej redukcji można nosić szynę przez kilka dni do tygodnia, a następnie gips przez cztery do sześciu tygodni. Po tym czasie może minąć do trzech miesięcy lub więcej, zanim będziesz mógł w pełni powrócić do swoich typowych czynności. Zabiegi otwartej redukcji wymagają dłuższego czasu gojenia.

Podczas rekonwalescencji lekarz może zalecić poruszanie palcami, łokciami i ramionami (w razie potrzeby), aby zapobiec sztywności, oraz trzymanie ramienia uniesionego powyżej poziomu serca, aby zapobiec obrzękowi. Poinstruuje Cię również, abyś zaczął poruszać nadgarstkami zgodnie z ich wskazówkami. Mogą skierować Cię do fizjoterapeuty, który pomoże Ci odzyskać siłę, sprawność i mobilność.

Ból lub sztywność mogą utrzymywać się nawet po zakończeniu leczenia. Odzyskanie pełnego komfortu, siły i elastyczności może zająć od sześciu do 12 miesięcy.

Wnioski

Auć! Przypadkowo upadłeś i teraz masz spuchnięty i bolesny nadgarstek. Możesz mieć złamany nadgarstek (złamany nadgarstek). Ważne jest, aby jak najszybciej udać się do lekarza lub ośrodka pomocy doraźnej. Lekarz pomoże określić rodzaj złamania i sposób jego leczenia. Droga do wyzdrowienia może zająć trochę czasu, ale dzięki odpowiedniemu leczeniu można zapewnić prawidłowe gojenie i uniknąć powikłań.

Ból nadgarstka

Treść:

  • Możliwe przyczyny bólu nadgarstka
  • Objawy bólu nadgarstka
  • Jak diagnozuje się ból nadgarstka?
  • Leczenie i zapobieganie bólowi nadgarstka
  • Podsumowanie

Nadgarstek może boleć z różnych powodów, takich jak skręcenie, zespół cieśni nadgarstka lub zapalenie stawów. Ból nadgarstka może być bolesny, tępy lub ostry, w zależności od przyczyny, i może występować drętwienie lub inne objawy.

Nadgarstek nie jest pojedynczym stawem. Zamiast tego składa się z kilku małych stawów, w których spotykają się kości dłoni i przedramienia.

Ból może wystąpić z wielu powodów, niezależnie od tego, czy jest to zwykłe zmęczenie, czy ukryty problem. Najczęstszymi przyczynami są urazy nadgarstka i naciągnięcia mięśni, a ból może być również spowodowany uciskiem nerwów przebiegających przez nadgarstek.

W tym artykule omówimy najczęstsze przyczyny, objawy i możliwości leczenia bólu nadgarstka.

Możliwe przyczyny bólu nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka to stan, który występuje, gdy więzadło pogrubia się i wywiera nacisk na nerw. Ucisk ten może powodować ból, drętwienie i osłabienie ręki.

Osoby z otyłością, cukrzycą lub zapaleniem stawów mają zwiększone ryzyko rozwoju zespołu cieśni nadgarstka.

Powtarzająca się praca, która obejmuje podnoszenie, pisanie na klawiaturze lub używanie sprzętu wibrującego dłoń, może również powodować zespół cieśni nadgarstka.

Choroba zwyrodnieniowa stawów

Choroba zwyrodnieniowa stawów obejmuje zapalenie stawów i powoduje zużycie chrząstki między kośćmi w stawach.

Choroba ta może dotyczyć wielu stawów, w tym nadgarstka. Choroba zwyrodnieniowa nadgarstka występuje najczęściej u osób w średnim i starszym wieku oraz u osób z rodzinną historią choroby.

Reumatoidalne zapalenie stawów

Reumatoidalne zapalenie stawów jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy organizmu niszczy zdrowe tkanki.

Choroba ta najczęściej dotyka nadgarstków, dłoni i kolan. Rozpad tkanek może prowadzić do bolesnego gorąca i obrzęku w dotkniętych obszarach, takich jak nadgarstek, i ograniczać funkcjonowanie stawów.

Aby uzyskać więcej informacji na temat wpływu reumatoidalnego zapalenia stawów na nadgarstki, kliknij tutaj.

Choroba de Quervaina

Lekarze określają tę chorobę również jako zapalenie pochewki ścięgna de Quervaina lub tendinozę. W tej chorobie obrzęk ścięgien i pochewek ścięgnistych wokół podstawy kciuka może prowadzić do bólu kciuka, nadgarstka i dłoni.

Dokładna przyczyna choroby de Quervaina nie jest jasna, ale lekarze często łączą ją z urazem tego obszaru lub nadużywaniem. Objawy obejmują uczucie zgrzytania wewnątrz nadgarstka, obrzęk i osłabienie wzdłuż nadgarstka, przedramienia i kciuka.

Uraz spowodowany powtarzającym się wysiłkiem

Jak sama nazwa wskazuje, uraz spowodowany powtarzającym się wysiłkiem występuje w wyniku powtarzających się czynności, takich jak pisanie na komputerze lub robienie na drutach. Przeciążenie stawu może spowodować jego obrzęk i ucisk na otaczające nerwy.

Może to dotyczyć wielu stawów w ciele, w tym nadgarstka.

Uraz trójkątnego kompleksu włóknisto-chrzęstnego

Trójkątny kompleks włóknisto-chrzęstny to struktura w nadgarstku, która znajduje się w kierunku małego palca.

Działa on jako poduszka i wsparcie dla małych kości. Chrząstka może z czasem ulec zużyciu lub rozerwaniu z powodu urazu spowodowanego uderzeniem.

Ze względu na lokalizację trójkątnego kompleksu włóknisto-chrzęstnego, osoba w przypadku jego uszkodzenia zwykle doświadcza bólu po stronie małego palca nadgarstka.

Zapalenie ścięgien nadgarstka

Zapalenie ścięgien nadgarstka zwykle powstaje w wyniku niewielkich rozdarć ścięgien nadgarstka. Łzy te powodują miejscowy stan zapalny, podrażnienie i ból.

Stan ten zwykle występuje w wyniku nagłego, poważnego urazu ścięgien lub zużycia spowodowanego powtarzającymi się ruchami.

Zapalenie kaletki nadgarstka

Kaletki to małe, wypełnione płynem worki, które pomagają amortyzować stawy. Zapalenie kaletki jest określane jako zapalenie kaletki.

Może wystąpić w wielu miejscach na ciele, w tym w nadgarstku. Objawy obejmują tkliwość ścięgien nadgarstka, zaczerwienienie w okolicy i obrzęk.

Torbiel zwojowa

Ta przyczyna bólu nadgarstka jest spowodowana wypełnionymi płynem torbielami tkanek miękkich, które najczęściej tworzą się na nadgarstku u podstawy grzbietu dłoni.

Torbiele zwojowe mogą uciskać nerwy w nadgarstku, powodując miejscowy ból. Jednak ludzie często odczuwają niewielki lub żaden ból spowodowany przez te torbiele.

Skręcenia nadgarstka

Nadmierne rozciągnięcie więzadeł w nadgarstku może spowodować ich skręcenie. Takie uszkodzenie mięśni zwykle powoduje ból i obrzęk.

Istnieje kilka więzadeł w nadgarstku, które można rozciągnąć.

 Ból nadgarstka

Objawy bólu nadgarstka

Objawy bólu nadgarstka mogą się różnić w zależności od przyczyny. Niektórzy ludzie mogą odczuwać ból, który opisują jako obolały lub tępy, podczas gdy inni mogą odczuwać ostry ból. Lokalizacja bólu również może się różnić.

Oprócz bólu mogą również wystąpić inne objawy. Objawy urazu, takiego jak skręcenie nadgarstka, mogą obejmować obrzęk i zasinienie.

Drętwienie, mrowienie i osłabienie ramienia mogą również wystąpić wraz z bólem spowodowanym zespołem cieśni nadgarstka.

Niektóre osoby mogą doświadczać następujących objawów

  • Sztywność: osoba może odczuwać ją w nadgarstku i ewentualnie w palcach.
  • Trudności z chwytaniem przedmiotów: ból nadgarstka może utrudniać chwytanie lub trzymanie przedmiotów.
  • Klikanie podczas poruszania nadgarstkiem: Może być silniejsze po okresie odpoczynku.

W zależności od przyczyny, objawy mogą być początkowo łagodne i nasilać się z czasem.

Początkowo ból może występować tylko przy niektórych czynnościach. Z czasem, w miarę pogarszania się stanu, ból może występować nawet w spoczynku. Drętwienie może rozwinąć się do tego stopnia, że dana osoba nie odczuwa zimna ani ciepła i może upuszczać przedmioty.

Jak diagnozuje się ból nadgarstka?

Po przeprowadzeniu badania fizykalnego i przeanalizowaniu objawów, lekarz może zdiagnozować ból nadgarstka i chorobę podstawową, korzystając również z poniższych metod:

  • Medyczne badania obrazowe: lekarz może zlecić badania obrazowe, w tym zdjęcia rentgenowskie, tomografię komputerową i rezonans magnetyczny.
  • Artroskopia: Procedura ta polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia na nadgarstku. Następnie chirurg wprowadza przez nacięcie niewielki instrument z podłączoną małą kamerą. Tworzy to obrazy, które pozwalają lekarzom ocenić i zdiagnozować przyczynę bólu nadgarstka.
  • Badania przewodnictwa nerwowego: mierzą szybkość rozprzestrzeniania się impulsów nerwowych w przedramieniu, nadgarstku i dłoni.

Zazwyczaj lekarze zlecają inwazyjne techniki diagnostyczne dopiero wtedy, gdy odpoczynek i rekonwalescencja po urazie nie przyniosły rezultatów.

Leczenie i zapobieganie bólowi nadgarstka

Leczenie bólu nadgarstka zależy od przyczyny bólu i jego nasilenia. Dostępne opcje obejmują:

  • Leczenie domowe: Odpoczynek nadgarstka tak bardzo, jak to możliwe, aby dać mu czas na wyleczenie, jest często skuteczny. Lekarze mogą również zalecić leki przeciwbólowe i lód w celu zmniejszenia stanu zapalnego i bólu.
  • Szyny: W niektórych przypadkach pomocne może być noszenie szyny na nadgarstek. Szyna może zapobiec pewnym ruchom nadgarstka, które powodują podrażnienie. Szyna może również zmniejszyć ucisk nerwów.
  • Ćwiczenia: W zależności od rodzaju bólu, ćwiczenia nadgarstka mogą pomóc w radzeniu sobie z bólem nadgarstka. Niektóre ćwiczenia mogą rozciągać i wydłużać mięśnie i ścięgna.
  • Inne metody leczenia: Zastrzyki z kortykosteroidów, które zmniejszają stan zapalny i łagodzą ból, mogą być skuteczne w leczeniu bólu nadgarstka.
  • Operacja: Rodzaj operacji, którą może zalecić lekarz, zależy od przyczyny bólu.

W niektórych przypadkach lekarze mogą zalecić poddanie się fizykoterapii w ramach trwającego leczenia.

Niewielkie zmiany w stylu życia mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia bólu nadgarstka. Obejmują one:

  • prawidłową postawę podczas siedzenia w miejscu pracy i utrzymywanie nadgarstka w rozluźnionej pozycji
  • rozważenie klawiatury odpowiedniej dla nadgarstka, jeśli dana osoba spędza długie godziny przy klawiaturze
  • nauka prawidłowego korzystania z narzędzi ręcznych, które mniej obciążają dłonie i nadgarstki
  • robienie regularnych przerw w korzystaniu z klawiatury
  • stosowanie ochraniaczy na nadgarstki w celu zapobiegania urazom podczas uprawiania sportów takich jak jazda na deskorolce, snowboardzie i rolkach.

Podsumowanie

Nadgarstek to złożona struktura obejmująca wiele stawów, więzadeł i nerwów. Uszkodzenie któregokolwiek z nich może prowadzić do bólu nadgarstka.

Nadużywanie, nadmierny wysiłek, urazy spowodowane uderzeniami i liczne schorzenia mogą powodować uszkodzenie nadgarstka i ostatecznie ból.

Nasilenie, lokalizacja i leczenie tych bólów różnią się w zależności od ich przyczyny. Chociaż nie zawsze można uniknąć uszkodzenia nadgarstka, leczenie podstawowych schorzeń, takich jak zapalenie stawów, ćwiczenie dobrej formy podczas chwytania lub podnoszenia przedmiotów oraz wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie może zmniejszyć ryzyko urazu nadgarstka.

Co może powodować ból kości?

Treść:

  • Co powoduje ból kości?
  • Jakie są objawy bólu kości?
  • Ból kości w ciąży
  • Jak diagnozuje się ból kości?
  • Jak leczy się ból kości?
  • Jak można zapobiegać bólowi kości?
  • Co dzieje się podczas rekonwalescencji?

Ból kości może być wynikiem urazu, niedoboru minerałów lub innych schorzeń. Objawy i leczenie mogą się różnić w zależności od przyczyny.

Ból kości to skrajna tkliwość, ból lub inny dyskomfort w jednej lub kilku kościach. Różni się od bólu mięśni i stawów tym, że występuje niezależnie od tego, czy się poruszasz, czy nie. Ból jest zwykle związany z chorobami, które wpływają na normalne funkcjonowanie lub strukturę kości.

Co powoduje ból kości?

Wiele stanów i zdarzeń może prowadzić do bólu kości.

Uraz

Uraz jest częstą przyczyną bólu kości. Zwykle ból ten pojawia się, gdy dana osoba doświadcza jakiejś formy urazu, takiej jak wypadek samochodowy lub upadek. Uderzenie może spowodować złamanie lub pęknięcie kości. Każde uszkodzenie kości może powodować ból kości.

Niedobór minerałów

Aby pozostać silnymi, kości potrzebują różnych minerałów i witamin, w tym wapnia i witaminy D. Niedobór wapnia i witaminy D często prowadzi do osteoporozy, najczęstszego rodzaju choroby kości. Osoby w późnym stadium osteoporozy często odczuwają ból kości.

Rak przerzutowy

Jest to rak, który rozpoczął się w innym miejscu w organizmie, ale rozprzestrzenił się na inne części ciała. Nowotwory piersi, płuc, tarczycy, nerek i prostaty należą do nowotworów, które często rozprzestrzeniają się na kości.

Rak kości

Rak kości odnosi się do komórek nowotworowych, które powstają w samej kości. Rak kości jest znacznie rzadszy niż rak kości z przerzutami. Może powodować ból kości, gdy nowotwór zakłóca lub niszczy normalną strukturę kości.

Choroby, które zakłócają dopływ krwi do kości

Niektóre choroby, takie jak anemia sierpowata, zakłócają dopływ krwi do kości. Bez stałego dopływu krwi tkanka kostna zaczyna obumierać. Powoduje to znaczny ból kości i osłabia je.

Zakażenie

Jeśli infekcja rozwinie się w kościach lub rozprzestrzeni się na nie, może spowodować poważny stan znany jako zapalenie kości i szpiku. Ta infekcja kości może zabijać komórki kostne i powodować ból kości.

Białaczka

Białaczka to nowotwór szpiku kostnego. Szpik kostny znajduje się w większości kości i jest odpowiedzialny za produkcję komórek kostnych. Osoby z białaczką często odczuwają ból kości, zwłaszcza nóg.

 ból kości

Jakie są objawy bólu kości?

Najbardziej zauważalnym objawem bólu kości jest nieprzyjemne uczucie niezależnie od tego, czy jesteś w spoczynku, czy w ruchu.

Inne objawy zależą od konkretnej przyczyny bólu kości:

  • Pękanie lub skrzypienie po zranieniu
  • Ból mięśni i tkanek, zaburzenia snu, skurcze, zmęczenie, osłabienie
  • Ból pleców, zgarbiona postawa, utrata wzrostu w miarę upływu czasu
  • Upośledzony dopływ krwi do kości Ból stawów, utrata funkcji stawów i osłabienie
  • Zaczerwienienie, smugi w miejscu zakażenia, obrzęk, ciepło w miejscu zakażenia, zmniejszony zakres ruchu, nudności, utrata apetytu
  • Zmęczenie, blada skóra, duszność, nocne poty, niewyjaśniona utrata masy ciała

Ból kości w ciąży

Ból kości miednicy jest częstym zjawiskiem u wielu kobiet w ciąży. Ból ten jest czasami określany jako ból splotu miednicznego związany z ciążą (PPGP). Objawy obejmują ból kości łonowej oraz sztywność i ból stawów miednicy.

PPGP zwykle ustępuje po porodzie. Jednak wczesne leczenie może złagodzić objawy. Opcje leczenia mogą obejmować:

  • terapię manualną w celu prawidłowego poruszania stawami
  • fizykoterapię
  • ćwiczenia w wodzie
  • ćwiczenia wzmacniające dno miednicy

Chociaż PPGP jest powszechne, nadal jest nieprawidłowe. Jeśli odczuwasz ból miednicy, powinieneś skontaktować się z lekarzem w celu podjęcia leczenia.

Jak diagnozuje się ból kości?

Lekarz musi zidentyfikować przyczynę bólu, aby mógł zalecić leczenie. Leczenie podstawowej przyczyny może znacznie zmniejszyć lub wyeliminować ból.

Lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i zapyta o historię choroby. Najczęstsze pytania obejmują:

  • Gdzie zlokalizowany jest ból?
  • Kiedy po raz pierwszy poczułeś ból?
  • Czy ból się nasila?
  • Czy bólowi kości towarzyszą inne objawy?

Lekarz może zlecić badania krwi w celu sprawdzenia niedoborów witamin lub markerów nowotworowych. Badania krwi mogą również pomóc lekarzowi wykryć infekcje i zaburzenia nadnerczy, które mogą wpływać na zdrowie kości.

Zdjęcia rentgenowskie kości, rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa mogą pomóc lekarzowi ocenić dotknięty obszar pod kątem urazów, zmian kostnych i guzów.

Badania moczu mogą być wykorzystane do wykrycia nieprawidłowości w szpiku kostnym, w tym szpiczaka mnogiego.

W niektórych przypadkach lekarz będzie musiał wykonać wiele badań, aby wykluczyć niektóre choroby i zdiagnozować dokładną przyczynę bólu kości.

Jak leczy się ból kości?

Gdy lekarz ustali przyczynę bólu kości, rozpocznie jej leczenie. Może zalecić jak najwięcej odpoczynku w dotkniętym obszarze. W przypadku umiarkowanego lub silnego bólu kości prawdopodobnie przepisze leki przeciwbólowe.

Jeśli lekarz nie jest pewien przyczyny i podejrzewa infekcję, rozpocznie podawanie antybiotyków. Należy przyjąć pełną dawkę leku, nawet jeśli objawy ustąpią w ciągu kilku dni. Kortykosteroidy są również powszechnie stosowane w celu złagodzenia stanu zapalnego.

Opcje leczenia bólu kości obejmują:

  • Środki przeciwbólowe
  • Antybiotyki
  • Suplementy diety

Osoby cierpiące na osteoporozę muszą przywrócić odpowiedni poziom wapnia i witaminy D. Lekarz przepisze suplementy diety w celu uzupełnienia niedoborów minerałów. Suplementy są dostępne w postaci płynów, tabletek lub tabletek do żucia.

Leczenie nowotworów

Ból kości spowodowany nowotworem jest trudny do wyleczenia. Lekarz będzie musiał leczyć raka, aby złagodzić ból. Powszechne metody leczenia raka obejmują chirurgię, radioterapię i chemioterapię (która może nasilać ból kości). Bisfosfoniany to rodzaj leków, które pomagają zapobiegać uszkodzeniom kości i bólowi kości u osób z przerzutami raka do kości. Mogą być również przepisywane leki przeciwbólowe.

Operacja

Może być konieczna operacja w celu usunięcia części kości, które obumarły w wyniku infekcji. Operacja może być również konieczna w celu zresetowania złamanych kości i usunięcia guzów spowodowanych przez raka. W ciężkich przypadkach może być stosowana chirurgia rekonstrukcyjna, w której stawy mogą zostać zastąpione lub wymienione.

Jak można zapobiegać bólowi kości?

Utrzymanie mocnych i zdrowych kości ułatwia uniknięcie bólu kości. Aby utrzymać optymalne zdrowie kości, należy pamiętać

  • przestrzeganiu zdrowego planu ćwiczeń
  • przyjmowaniu wystarczającej ilości wapnia i witaminy D
  • pić tylko z umiarem
  • unikać palenia

Oprócz poprawy zdrowia kości, można również uniknąć urazów, które prowadzą do bólu kości. Staraj się zapobiegać upadkom, utrzymując podłogę wolną od bałaganu i zwracając uwagę na luźne dywaniki lub słabe oświetlenie. Należy również zachować ostrożność podczas wchodzenia i schodzenia po schodach. Noś odpowiedni sprzęt ochronny podczas uprawiania sportu, zwłaszcza sportów kontaktowych, takich jak piłka nożna lub boks.

Co dzieje się podczas rekonwalescencji?

W wielu przypadkach wyleczenie problemu powodującego ból kości wymaga czasu, niezależnie od tego, czy ból jest wynikiem chemioterapii, czy złamania.

Podczas rekonwalescencji należy unikać pogarszania lub uderzania dotkniętych obszarów. Może to zapobiec dalszym urazom i bólowi oraz umożliwić gojenie. Odpoczywaj w dotkniętych obszarach tak często, jak to możliwe i unieruchom obszar, jeśli istnieje ryzyko dalszego urazu.

W przypadku niektórych osób pomoce, takie jak aparaty ortopedyczne, szyny i gipsy, mogą zapewnić wsparcie, które może chronić kość, jednocześnie łagodząc ból.

Deformacja stawów

Treść:

  • Typowe rodzaje i wygląd deformacji stawów
  • Przyczyny deformacji stawów
  • Leczenie deformacji stawów
  • Zapobieganie deformacji stawów
  • Podsumowanie

Deformacje stawów mogą występować w różnych stawach, ale najczęściej występują w dłoniach i stopach. Przyczyny deformacji stawów obejmują urazy i choroby zwyrodnieniowe, takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów.

Staw to miejsce, w którym spotykają się dwie kości i w którym może wystąpić ruch. Przykładami stawów są kolana, ramiona, biodra, palce, łokcie i palce stóp.

Deformacja stawu występuje, gdy staw traci swój kształt. Może się to zdarzyć w każdym stawie ciała.

Uszkodzenie stawu może wystąpić z różnych powodów. Zazwyczaj jest to jednak wynik zapalenia stawów, złamań lub innych urazów.

W tym artykule omówiono typowe rodzaje deformacji stawów, ich przyczyny, metody leczenia, sposoby radzenia sobie z nimi oraz wskazówki dotyczące zapobiegania.

Typowe rodzaje i wygląd deformacji stawów

Deformacje stawów są powszechne na dłoniach, ponieważ dłoń zawiera różne stawy, z których dana osoba regularnie korzysta.

Najczęstsze deformacje stawów dłoni obejmują:

  • Deformacja Boutonniera: Ta deformacja występuje, gdy staw środkowego palca wygina się bliżej dłoni. Zewnętrzny palec może odginać się od dłoni.
  • Deformacja łabędziej szyi: W tej deformacji staw u podstawy palca i staw zewnętrzny wyginają się, podczas gdy staw palca środkowego prostuje się.
  • Kciuk autostopowicza: Podstawa kciuka zgina się, a górna część kciuka wydłuża się. Ta deformacja jest również znana jako deformacja w kształcie litery Z.
  • Mały palec: palec koślawy: palec koślawy występuje, gdy staw końcowy palca zgina się.
  • Ulnar Drift: W tym zgięciu palce wyginają się w kierunku małego palca.
  • Węzły Boucharda: Są to kostne guzki, które tworzą się w środkowym stawie palca.
  • Węzły Heberdena: są takie same jak węzły Boucharda, ale zamiast tego rozwijają się w końcowym stawie palców.

Częste są również deformacje stóp. Do najczęstszych deformacji stóp należą

  • Płaskostopie: Płaskie stopy mają łuki, które są tracone podczas stania.
  • Haluksy: kościsty guz po wewnętrznej stronie dużego palca.
  • Palce młotkowate: staw na drugim palcu stopy wygina się w kształt młotka.
  • Paluch koślawy: koniec i środek stawu dużego palca wygina się w dół w kształt szpona, a podstawa wygina się w górę.
  • Mały palec u nogi: w tym przypadku staw końcowy jednego z palców u nogi wygina się w dół.

Deformacje stawów mogą również występować wbiodrach, kolanach, barkach i łokciach.

 Deformacja stawów

Przyczyny deformacji stawów

Deformacje stawów mogą wystąpić z różnych powodów, w tym:

Choroba zwyrodnieniowa stawów (OA)

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą formą zapalenia stawów.

Około 50% wszystkich kobiet i 25% wszystkich mężczyzn doświadczy bólu w rękach z OA przed 85 rokiem życia.

Typowymi objawami choroby zwyrodnieniowej stawów są ból, sztywność i obrzęk.

U osób z OA może również dojść do deformacji stawów. Stawy mogą się powiększyć i zmienić kształt z powodu obrzęku, luźnych więzadeł, utraty chrząstki i zmian w kościach.

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest chorobą autoimmunologiczną atakującą wiele stawów.

Gdy RZS dotyka stawu, staje się on zaogniony i opuchnięty. Może to powodować uszkodzenie tkanek, które może prowadzić do deformacji. Osoba może również doświadczać przewlekłego bólu i niestabilności.

Złamania i urazy

Złamanie lub pęknięcie kości goi się naturalnie w organizmie.

 

Leczenie jest jednak ważne, aby pomóc kości prawidłowo się zagoić. Jeśli dwa końce kości nie ułożą się prawidłowo, może dojść do deformacji stawu. Czasami konieczna może być operacja.

Urazy lub wypadki, które nie powodują złamań, również mogą prowadzić do deformacji.

Toczeń

Jest to długotrwała choroba wpływająca na stawy, skórę i narządy. Może również powodować zmęczenie.

U około 10% osób z toczniem rozwijają się deformacje stawów.

Toczeń powoduje formę zapalenia stawów, która skutkuje bólem i stanem zapalnym stawów. U niektórych osób może powodować deformacje, zwłaszcza palców.

Deformacja ta występuje z powodu osłabienia więzadeł lub ścięgien. Jest to stan, w którym ścięgna lub więzadła są luźniejsze niż zwykle.

 

Rak kości lub chrząstki

Nowotwory kości lub chrząstki mogą powodować deformacje.

Może to nastąpić w wyniku nowotworów, które osłabiają i niszczą kości lub chrząstki. Osłabienie lub zniszczenie kości może następnie prowadzić do deformacji i złamań.

Zapalenie kości i szpiku

Zapalenie kości i szpiku to bolesna infekcja kości, która może powodować poważne deformacje. W wyniku obumierania kości może dojść do deformacji stawów.

Leczenie deformacji stawów

Leczenie deformacji stawów różni się w zależności od przyczyny, rodzaju i nasilenia. Dana osoba może również poddać się leczeniu przyczyny.

Jedną z możliwych opcji leczenia jest terapia zajęciowa. Chociaż terapia zajęciowa nie może odwrócić skutków deformacji stawu, terapeuta zajęciowy może nauczyć osobę ćwiczeń, które pomogą jej utrzymać elastyczność i ruch w stawie.

Może on również pomóc ludziom dostosować się, instruując ich, aby unikali pewnych czynności i używali innych, silniejszych stawów do niektórych zadań.

Terapeuci zajęciowi mogą również zapewnić szyny lub aparaty ortopedyczne. Mogą one pomóc spowolnić postęp uszkodzenia i zapewnić wsparcie.

Niektóre osoby wymagają operacji wymiany stawu, która może pomóc odzyskać ruchomość stawu.

Zarządzanie

Niektórym osobom mogą pomóc częste wizyty u terapeuty zajęciowego w celu nauki ćwiczeń i dostosowań, które pomogą im radzić sobie z chorobą.

Ludzie mogą skorzystać z szyn i aparatów ortopedycznych w celu wsparcia stawu. Mogą one również spowolnić postęp choroby i pomóc w radzeniu sobie z bólem.

Ponadto niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą pomóc w radzeniu sobie z bólem. Lekarze mogą również zalecić zastrzyki z kortykosteroidów, które mogą złagodzić stan zapalny i ból.

Inne strategie radzenia sobie z bólem stawów obejmują

  • stosowanie gorących lub zimnych okładów
  • odpoczynek stawu
  • utrzymywanie umiarkowanej masy ciała
  • stosowanie zrównoważonej diety
  • rzucenie palenia

Zapobieganie deformacji stawów

Według Arthritis Foundation, osoby z RZS mogą uniknąć deformacji stawów, jeśli przyjmują leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD). Ważne jest jednak, aby rozpocząć leczenie wcześnie, zanim dojdzie do erozji kości.

Można również próbować zapobiegać problemom ze stawami poprzez

  • kontrolowanie poziomu cukru we krwi
  • częste ćwiczenia fizyczne
  • codzienne rozciąganie
  • unikanie urazów i złamań
  • rzucenie palenia

Jeśli dana osoba wie, że jest narażona na jakiekolwiek zaburzenia stawów, pracownik służby zdrowia może doradzić strategie zapobiegawcze.

Podsumowanie

Deformacja stawów może wystąpić w każdym stawie w ciele. Często dotyka dłoni i stóp.

Może wystąpić z różnych powodów. Deformacja stawów może być spowodowana chorobą zwyrodnieniową stawów, RZS, złamaniami i urazami, toczniem, rakiem kości lub chrząstki oraz zapaleniem kości i szpiku.

Leczenie nie może odwrócić deformacji stawu. Może jednak zmniejszyć ból i poprawić ruchomość stawów oraz jakość życia.

Wgórę
530 pozycji razem